តើលោក សុន ឆ័យ ពិតជាចារបុរសរបស់ ហ៊ុន សែន ក្នុងបក្ស សម រង្ស៊ីមែនឬ?

ថ្ងៃទី១៥ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១២
ដោយ៖​ខ្មែរ សុវណ្ណភូមិ

វាកើតមានពីរបីដងហើយដែល ហ៊ុន សែន ស្រែកក្តែងៗជាសាធារណៈថា លោក សុន ឆ័យ ជា ចារបុរសរបស់គាត់គ្រប់ពេលដែលគាត់ខឹងខ្លាំង។ តើអ្នកជឿទេ? ជាការពិតមានតែ កូនក្មេង និងមនុស្សល្ងង់ទេទើប​ជឿ សំដី ហ៊ុន សែន។ មូលហេតុគឺ៖

១) អ្នកណាក៏ដោយមិនដែលប្រាប់ពីសមាសភាពនៃចារបុរសរបស់ ខ្លួនថាជាអ្នកណា ឲ្យគេ ដឹងទេ កុំថាឡើយ ដល់ថ្នាក់ប្រាប់សាធារណជន ដូច ហ៊ុន សែន សូម្បីតែ មនុស្សផ្សេងពីខ្លួន ក៏មិន ហ៊ាន ប្រាប់ផង។  ហើយវារឹតតែប្រុងប្រយ័ត្ន ថែមទៀត ចំពោះដៃគូរប្រឆាំង របស់ ខ្លួន ព្រោះវាជាកិច្ចការ ស្លាប់រស់ សំងាត់និង អាថ៌កំបាំងបំផុត។

២) បើសិនជាលោក សុន ឆ័យ ជាចារបុរសរបស់ ហ៊ុន សែន មែន ហេតុអីបានជា ហ៊ុន សែន ចាំបាច់លួចថតសំលេង លោក សុន ឆ័យ ទុក ពេលដែលសន្ទនាជាមួយខ្លួនទៅវិញ? តើហេតុអ្វី បាន ជាមិន មានសំលេង ថតទុក ការនិយាយអ្វីជា សំងាត់រវាងលោក ស៊ុន ឆ័យ និង លោកប្រធាន សម រង្ស៊ី  ក្រែងឲ្យមកយកការណ៍ពីលោកប្រធាន សម រង្ស៊ី មែនទេ?

៣) បើគាត់ជាចារបុរសរបស់ ហ៊ុន សែន មែនម្តេចនៅក្នុងលិខិតដាក់ថា ហ៊ុនសែន បានអនុញ្ញាតិ ឲ្យលោក សុន ឆ័យ ចូលជួប និង លើសពីនេះ ទៅទៀត ហេតុអ្វី បានជា គ្មានបញ្ជាក់ថាគាត់ មាន តួនាទីជាអ្វីក្នុងនោះ? វាច្បាស់ជាមានរឿងអ្វីត្រូវ និយាយ គ្នាជា ផ្លូវការ ហើយ តែគ្មានសំងាត់អ្វីទេ។ តែ ហ៊ុន សែន ជា មនុស្សខូច ចរិក មិនថ្លៃថ្នូរ បានជាធ្វើបែបនេះ។

៤) ផ្ទុយទៅវិញ ហ៊ុន សែន អាច គិតថា លោកស៊ុន ឆ័យ ជាចារបុរសរបស់ បក្ស សម រង្ស៊ី ទៅ វិញទេនៅពេលនោះដែលខំត្រដរលួច ថតទុក ក្រែង អាចមានអ្វីសំខាន់អាចយកមកគម្រាម លោក សុន ឆ័យបានខ្លះនៅអនាគត។ រឿងសំខាន់គឺជារឿងជាន់កែងខ្លួនឯងដោយគ្មានអ្វីគម្រាមគាត់បាន តែបែជាបង្ហាញថាខ្លួនមានចរិកស្មោគគ្រោកឲ្យគេដឹង ទៅវិញ។

រឿងសំខាន់ដែល ហ៊ុន សែន ប្រឹងត្រដរស្រែកបែបនេះគឺ៖ 

១) ហ៊ុន សែន ចាត់ទុកថា លោកសុន ឆ័យ ជាបន្លាក្នុងកែវភ្នែករបស់គាត់ និងជាកំលាំងធន ធាន មនុស្សមួយដ៏រឹងមាំរបស់បក្សសម រង្ស៊ី ដែល តែងតែធ្វើឲ្យ ហ៊ុន សែន និងបក្ស ប្រជាជនព្រួយ បារម្មណ៏។ ដូច្នេះត្រូវតែព្យាយាមបង្ខូចសីលធម៌របស់គាត់និងគម្រាមគាត់។

២) បំណងចង់បំបែកបំបាក់។ ពោលចង់បង្កឲ្យមានភាពគ្មានជំនឿទុកចិត្តគ្នា ក្នុងថ្នាក់ ដឹកនាំ​បក្សសម រង្ស៊ី។

ផ្ទុយទៅវិញ ទង្វើនេះបានបង្ហាញពីចរិកធ្វើនយោបាយថោកទាប និងស្មោគគ្រោក របស់ ហ៊ុន សែន ផងដែរ ដែលប្រជាជនខ្មែរត្រូវ​តែដឹង ហើយមនុស្សថ្លៃថ្នូរមានការអប់រំគេនឹងមិនគាំ ទ្រប្រភេទ​មនុស្សបែបនេះជាមេដឹកនាំទេព្រោះការធ្វើ នយោបាយ បែប នេះវាហួសម័យហើយ សម្រាប់ការ ប្រកួតប្រជែងក្នុងរបបប្រជាធិបតេយ្យ និងជាពិសេសជាមួយជាតិសាសន៍របស់ខ្លួន។