អាណាណាស
និងសាភីរ៉ា
មានបុរសម្នាក់ ឈ្មោះ
អាណាណាស,
ភរិយា ឈ្មោះ សាភីរ៉ា។ គាត់ ក៏បានលក់ដី
របស់គាត់ដែរ, ហើយ សមគំនិតជាមួយភរិយា, ទុកប្រាក់មួយចំណែក សំរាប់ខ្លួនឯង,
រួចយកប្រាក់ ដែលនៅសល់ ទៅជូនក្រុមសាវ័ក។
លោកពេត្រុស មានប្រសាសន៍
ទៅគាត់ ថា៖ «អាណាណាសអើយ, ហេតុដូចម្ដេច បានជាមារសាតាំង
នៅពេញក្នុងចិត្តអ្នក រហូតដល់ទៅកុហក ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ, ហើយ ទុកប្រាក់ ដែលលក់ដីបាននោះ មួយចំណែក ដូច្នេះ? កាលដើមឡើយ ដីនោះ ជាកម្មសិទ្ធិ
របស់អ្នក, លុះដល់អ្នក លក់ផុតទៅ, ប្រាក់ដែលបានមកនោះ អ្នកអាចប្រើប្រាស់ តាមចិត្ត។ ចុះហេតុដូចម្ដេច បានជាអ្នក មានគំនិតប្រព្រឹត្ត
យ៉ាងហ្នឹង? អ្នក បានកុហកព្រះជាម្ចាស់, គឺមិនមែន កុហកមនុស្សទេ។»
កាលអាណាណាស បានឮពាក្យនេះ
ក៏ដួលដាច់ខ្យល់ ស្លាប់ទៅ។ រីឯ អស់អ្នក
ដែលបានឮ ដំណឹងនេះ ក៏ស្ញែងខ្លាច ជាខ្លាំង។ ពួកយុវជន នាំគ្នា មករុំសព អាណាណាស, ហើយ សែងយកទៅកប់។
ប្រមាណជា បីម៉ោងក្រោយមក,
ភរិយា របស់អាណាណាសចូលមកដល់ ដោយមិនបានដឹង ហេតុការណ៍ ដែលកើតមាននោះឡើយ។ លោកពេត្រុស សួរនាង ថា៖
«សូមប្រាប់ខ្ញុំមកមើល៍, តើប្ដីនាង និងនាង
លក់ដី បានប្រាក់ប៉ុណ្ណេះ មែនឬ?»
នាង ឆ្លើយថា៖ «ចា៎ស,
បានប្រាក់ ប៉ុណ្ណឹងមែន។»
លោកពេត្រុស ក៏មានប្រសាសន៍
ទៅនាងទៀត ថា៖ «ហេតុដូចម្ដេច បានជាអ្នក សមគំនិតគ្នា ល្បងលព្រះវិញ្ញាណ
របស់ ព្រះអម្ចាស់ ដូច្នេះ? មើល៍ហ្ន៎! ពួកអ្នក ដែលបានបញ្ចុះសពប្ដីនាង
មកដល់ នៅមាត់ទ្វារហើយ; គេ នឹងសែងនាង យកទៅដែរ។»
រំពេចនោះ នាង ក៏ដួល
នៅទៀបជើង របស់លោក, ហើយ ដាច់ខ្យល់ ស្លាប់ទៅ។ ពេលពួកយុវជន ចូលមក,
ឃើញនាងស្លាប់ ក៏នាំគ្នា យកសពនាង ទៅបញ្ចុះ នៅក្បែរសពប្ដី របស់នាង។ ក្រុមជំនុំទាំងមូល
និងអស់អ្នក ដែលបានឮដំណឹងនេះ ស្ញែងខ្លាចជាខ្លាំង។
ក្រុមសាវ័ក
សំដែងការអស្ចារ្យ ផ្សេងៗ
ក្រុមសាវ័ក
ត្រូវគេ បៀតបៀន
ពេលនោះ
លោកមហាបូជាចារ្យ និងអស់អ្នក ដែលនៅជាមួយលោក ទាំងប៉ុន្មាន,
គឺពួកខាងគណៈសាឌូស៊ី, មានចិត្តក្ដៅក្រហាយ ជាខ្លាំង។ គេ លើកគ្នា មកចាប់ក្រុមសាវ័ក
យកទៅឃុំឃាំង នៅពន្ធនាគារ សាធារណៈ។
លុះដល់យប់ មានទេវតា
របស់ព្រះអម្ចាស់ មកបើកទ្វារពន្ធនាគារ អោយក្រុមសាវ័កចេញ, ទាំងពោល ថា៖ «សូមអញ្ជើញ ទៅឈរក្នុងព្រះវិហារ, ហើយ ប្រកាស ព្រះបន្ទូល ទាំងអស់ ដែលផ្ដល់ជីវិតនេះ អោយប្រជាជន ស្ដាប់ទៅ។»
កាលបានឮពាក្យទេវតា,
ក្រុមសាវ័ក នាំគ្នា ចូលទៅក្នុងព្រះវិហារ តាំងពីព្រលឹម, ហើយ បង្រៀនប្រជាជន។
លោកមហាបូជាចារ្យ
និងអស់អ្នក ដែលនៅជាមួយលោក កោះហៅក្រុមប្រឹក្សា
ជាន់ខ្ពស់ និងព្រឹទ្ធសភា នៃប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល មកជួបជុំគ្នា, រួចចាត់អ្នកយាម
អោយទៅ នាំក្រុមសាវ័ក ពីពន្ធនាគារមក។ ពេលទៅដល់ទីឃុំឃាំង, គេ ពុំឃើញក្រុមសាវ័កទេ; គេ នាំគ្នាវិលមកវិញ, រាយការណ៍ ជំរាបអង្គប្រជុំ ថា៖ «យើងខ្ញុំ ឃើញទីឃុំឃាំង
នៅបិទជិតល្អណាស់, ហើយ ពួកអ្នកយាម ក៏ឈរយាម នៅខាងមុខទ្វារដែរ,
តែពេលយើងខ្ញុំ បើកទ្វារ ពុំឃើញមាននរណាម្នាក់ នៅក្នុងទីនោះសោះ។» កាលមេកងរក្សាព្រះវិហារ
និងពួកនាយកបូជាចារ្យ ឮដូច្នោះ, គេ មិនដឹងជាត្រូវគិត
យ៉ាងណា អំពីក្រុមសាវ័ក និងអំពីហេតុការណ៍ ដែលកើតឡើង នោះឡើយ។
ពេលនោះ មានម្នាក់
ចូលមក ជំរាបអង្គប្រជុំ ថា៖ «ពួកអ្នក ដែលអស់លោក បានចាប់ឃុំឃាំង
កំពុងតែឈរ បង្រៀនប្រជាជន ក្នុងព្រះវិហារ ឯណោះ!» មេកងរក្សាព្រះវិហារ, ក៏នាំទាហាន, ចេញទៅ ចាប់ក្រុមសាវ័ក, បណ្ដើរមក, តែឥតមានធ្វើបាបអ្វីទេ, ព្រោះគេ ខ្លាចប្រជាជន យកដុំថ្មគប់។
លុះនាំក្រុមសាវ័ក
មកដល់ហើយ, គេ ក៏អោយឈរ នៅមុខក្រុមប្រឹក្សា ជាន់ខ្ពស់។ លោកមហាបូជាចារ្យ សួរក្រុមសាវ័ក ថា៖ «យើង បានហាមប្រាម អ្នករាល់គ្នា មិនអោយបង្រៀនប្រជាជន ក្នុងនាមអ្នកនោះ
ជាដាច់ខាត, តែឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នា បែរជាបង្រៀនគេ
ពាសពេញ ក្រុងយេរូសាឡឹម ទាំងមូល ទៅវិញ។ អ្នករាល់គ្នា ក៏ចង់ទម្លាក់កំហុស នៃការប្រហារជីវិត
បុរសនោះ មកលើយើង ថែមទៀតផង។»
លោកពេត្រុស
និងសាវ័ក ឯទៀតៗ ឆ្លើយឡើង ថា៖ «យើងខ្ញុំ ត្រូវស្ដាប់បង្គាប់
ព្រះជាម្ចាស់ ជាជាងស្ដាប់បង្គាប់ មនុស្ស។ ព្រះនៃបុព្វបុរស របស់យើង,
ទ្រង់ បានប្រោសលោកយេស៊ូ, ដែលអស់លោក បានសម្លាប់
ដោយព្យួរនៅលើឈើនោះ, អោយមានជីវិត រស់ឡើងវិញ។ ព្រះជាម្ចាស់ បានលើក លោកយេស៊ូឡើង
ដោយឫទ្ធិបារមី របស់ព្រះអង្គ, ហើយ តែងតាំងលោក ជាព្រះអង្គម្ចាស់ និងជាព្រះសង្គ្រោះ ដើម្បីអោយប្រជារាស្ត្រ អ៊ីស្រាអែល កែប្រែ ចិត្តគំនិត,
ហើយ ព្រះជាម្ចាស់ លើកលែងទោស អោយរួចពីបាប។ យើងខ្ញុំ ជាសាក្សី អំពីហេតុការណ៍
ទាំងនេះ, ហើយ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ដែលព្រះជាម្ចាស់ ប្រទានដល់អស់អ្នក
ស្ដាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ; ទ្រង់ ក៏ជាសាក្សីដែរ។»
កាលក្រុមប្រឹក្សា
ជាន់ខ្ពស់ ឮដូច្នេះ, គេ ក្រេវក្រោធ ជាខ្លាំង, ហើយ ចង់សម្លាប់ក្រុមសាវ័ក ថែមទៀតផង។ ប៉ុន្តែ មានបុរសម្នាក់ ខាងគណៈផារីស៊ី
ឈ្មោះកាម៉ាលាល, ជាអ្នកប្រាជ្ញខាងវិន័យ ដែលប្រជាជន គោរពគ្រប់ៗគ្នា,
ក្រោកឈរឡើង នៅមុខក្រុមប្រឹក្សា ជាន់ខ្ពស់, សុំអោយគេ នាំក្រុមសាវ័ក ចេញពីទីនោះ មួយស្របក់, រួចមានប្រសាសន៍ ទៅ កាន់អង្គប្រជុំ ថា៖ «អស់លោក
ជាជនជាតិ អ៊ីស្រាអែលអើយ, សូមប្រយ័ត្ន ចំពោះ អំពើ ដែលអស់លោក ប៉ុនប៉ង នឹងធ្វើ ដល់អ្នកទាំងនេះ។ ក្នុងពេលថ្មីៗ កន្លងទៅ, មានម្នាក់ ឈ្មោះថឺដាស បានតាំងខ្លួនឡើង ជាវីរជន, ហើយ ប្រមូលបានមនុស្ស ប្រមាណជា បួនរយនាក់។ ថឺដាស ត្រូវគេ ប្រហារជីវិត; រីឯ ពួកអ្នក ដែលចូលដៃ ជាមួយគាត់ ក៏ត្រូវបែកខ្ញែកគ្នាអស់ គ្មានសល់។ បន្ទាប់មក នៅជំនាន់ ដែលគេជំរឿនប្រជាជន, មានយូដាស ជាអ្នកស្រុកកាលីឡេ បានលើកខ្លួនឡើង, បញ្ចុះបញ្ចូលមនុស្ស ជាច្រើន អោយទៅតាមគាត់។ យូដាស ក៏ត្រូវគេ ប្រហារជីវិតដែរ,
ហើយ អស់អ្នក ដែលចូលដៃជាមួយគាត់ ក៏បែកខ្ញែកគ្នា អស់ទៅ។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំសូមជំរាបអស់លោក
ថា, សូមកុំ រវីរ វល់ នឹងអ្នកទាំងនេះ ទៀតធ្វើអ្វី; លែងគេ អោយទៅវិញទៅ។ ប្រសិនបើ
គំរោងការ និងកិច្ចការ ដែលគេ ចាប់ផ្ដើមធ្វើ មានប្រភពចេញមកពីមនុស្ស,
នោះ មុខជារលាយសាបសូន្យ មិនខាន។ ផ្ទុយទៅវិញ បើកិច្ចការទាំងនោះ
មានប្រភព ចេញមកពីព្រះជាម្ចាស់, អស់លោក ពុំអាចរំលាយបានឡើយ។
ហេតុនេះ សូមប្រុងប្រយ័ត្ន, ក្រែងលោអស់លោក បែរជាប្រឆាំងទាស់ នឹងព្រះជាម្ចាស់ទៅវិញ។»
គេ យល់ស្របតាមយោបល់
របស់ លោកកាម៉ាលាល ទាំងអស់គ្នា។ គេ ក៏ហៅក្រុមសាវ័ក មកវិញ, ហើយ បញ្ជាអោយវាយ
នឹងរំពាត់, ទាំងហាមប្រាម មិនអោយប្រកាស អំពីព្រះនាម ព្រះយេស៊ូទៀត,
រួចលែង អោយត្រឡប់ទៅវិញ។
ក្រុមសាវ័ក ចាកចេញពី
ក្រុមប្រឹក្សា ជាន់ខ្ពស់ ទាំងអរសប្បាយ, ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់ បានប្រទានអោយគេ
មានកិត្តិយស រងទុក្ខទោស ព្រោះ តែព្រះនាម ព្រះយេស៊ូ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ, គេ តែងតែបង្រៀន ប្រជាជន និងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ អំពី ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដ
នៅក្នុងព្រះវិហារ និងនៅតាមផ្ទះ ឥតឈប់ឈរឡើយ។
Ananias and Sapphira
5 Now a man named Ananias, together with his wife Sapphira, also sold a piece of property. 2 With his wife’s full knowledge he kept back part of the money for himself, but brought the rest and put it at the apostles’ feet.
3 Then Peter said, “Ananias, how is it that Satan has so filled your heart that you have lied to the Holy Spirit and have kept for yourself some of the money you received for the land? 4 Didn’t it belong to you before it was sold? And after it was sold, wasn’t the money at your disposal? What made you think of doing such a thing? You have not lied just to human beings but to God.”
5 When Ananias heard this, he fell down and died. And great fear seized all who heard what had happened. 6 Then some young men came forward, wrapped up his body, and carried him out and buried him.
7 About three hours later his wife came in, not knowing what had happened. 8 Peter asked her, “Tell me, is this the price you and Ananias got for the land?”
“Yes,” she said, “that is the price.”
9 Peter said to her, “How could you conspire to test the Spirit of the Lord? Listen! The feet of the men who buried your husband are at the door, and they will carry you out also.”
10 At that moment she fell down at his feet and died. Then the young men came in and, finding her dead, carried her out and buried her beside her husband. 11 Great fear seized the whole church and all who heard about these events.
The Apostles Heal Many
12 The apostles performed many signs and wonders among the people. And all the believers used to meet together in Solomon’s Colonnade. 13 No one else dared join them, even though they were highly regarded by the people. 14 Nevertheless, more and more men and women believed in the Lord and were added to their number. 15 As
a result, people brought the sick into the streets and laid them on
beds and mats so that at least Peter’s shadow might fall on some of them
as he passed by. 16 Crowds
gathered also from the towns around Jerusalem, bringing their sick and
those tormented by impure spirits, and all of them were healed.
The Apostles Persecuted
17 Then the high priest and all his associates, who were members of the party of the Sadducees, were filled with jealousy. 18 They arrested the apostles and put them in the public jail. 19 But during the night an angel of the Lord opened the doors of the jail and brought them out. 20 “Go, stand in the temple courts,” he said, “and tell the people all about this new life.”
21 At daybreak they entered the temple courts, as they had been told, and began to teach the people.
When the high priest and his associates arrived, they called together the Sanhedrin—the full assembly of the elders of Israel—and sent to the jail for the apostles. 22 But on arriving at the jail, the officers did not find them there. So they went back and reported, 23 “We found the jail securely locked, with the guards standing at the doors; but when we opened them, we found no one inside.” 24 On hearing this report, the captain of the temple guard and the chief priests were at a loss, wondering what this might lead to.
25 Then someone came and said, “Look! The men you put in jail are standing in the temple courts teaching the people.” 26 At
that, the captain went with his officers and brought the apostles. They
did not use force, because they feared that the people would stone them.
27 The apostles were brought in and made to appear before the Sanhedrin to be questioned by the high priest. 28 “We gave you strict orders not to teach in this name,” he said. “Yet you have filled Jerusalem with your teaching and are determined to make us guilty of this man’s blood.”
29 Peter and the other apostles replied: “We must obey God rather than human beings! 30 The God of our ancestors raised Jesus from the dead—whom you killed by hanging him on a cross. 31 God exalted him to his own right hand as Prince and Savior that he might bring Israel to repentance and forgive their sins. 32 We are witnesses of these things, and so is the Holy Spirit, whom God has given to those who obey him.”
33 When they heard this, they were furious and wanted to put them to death. 34 But a Pharisee named Gamaliel, a teacher of the law, who was honored by all the people, stood up in the Sanhedrin and ordered that the men be put outside for a little while. 35 Then he addressed the Sanhedrin: “Men of Israel, consider carefully what you intend to do to these men. 36 Some
time ago Theudas appeared, claiming to be somebody, and about four
hundred men rallied to him. He was killed, all his followers were
dispersed, and it all came to nothing. 37 After him, Judas the Galilean appeared in the days of the census and led a band of people in revolt. He too was killed, and all his followers were scattered. 38 Therefore,
in the present case I advise you: Leave these men alone! Let them go!
For if their purpose or activity is of human origin, it will fail. 39 But if it is from God, you will not be able to stop these men; you will only find yourselves fighting against God.”
40 His speech persuaded them. They called the apostles in and had them flogged. Then they ordered them not to speak in the name of Jesus, and let them go.
41 The apostles left the Sanhedrin, rejoicing because they had been counted worthy of suffering disgrace for the Name.42 Day after day, in the temple courts and from house to house, they never stopped teaching and proclaiming the good news that Jesus is the Messiah.
9 comments:
Theary Dearest,
You claimed you are a good and devoted Christian.
Knowing all along, KI readers are by in large offended by your religious persuasion, you still get the nerve to push your own beleifs on others.
Is this what Christianity taught you ?
Why don't you people develope stronger nerves to tolerate us a little longer? How can you be offended with fairy tales?
9:34 AM
Religious fairy tales do not belong in KI.
Thank you
Why not? Birds fly over our heads sometimes. If you are lucky you may get a bird dropping on your head one of these time.
Is this a religious website now?
Everybody has a option to read an article. If you do not like what you read, stop reading KI Media. Find other blogspot. This is not Cambodia, where the government block access to KI Media.!!!
hamona hamoot
I want an option to read about Muslim, can you post it too?
6:47 PM,
Now you too became a Christian ?
Hey, me too I want to saturate KI on Jewdism , and later Hinduism.
Should I do that ?
Post a Comment