Sunday, October 28, 2012

កិច្ចការ ៨ -- Acts of the Apostles (Why and How Christianity spread in 1st century)





លោក​សូល​ បាន​យល់​ស្រប​ នឹង​ការ​សម្លាប់ ​លោក​ស្ទេផាន​ដែរ; លោក​សូល ​បៀតបៀន​ ពួក​សិស្ស

នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ក្រុមជំនុំ ​នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម ត្រូវ​គេ ​បៀតបៀន ​ជា​ខ្លាំង។  អ្នក​ជឿ​ទាំង​ប៉ុន្មាន, លើកលែង​តែ​ក្រុម​សាវ័ក, ​ចេញបាន ​បែកខ្ញែក​គ្នា​ ពាសពេញ​ ស្រុក​យូដា និង​ស្រុក​សាម៉ារី។  អស់​អ្នក ​ដែល​គោរព​ ប្រណិប័តន៍ ​ព្រះជាម្ចាស់ បាន​នាំ​គ្នា ​បញ្ចុះ​សព ​លោក​ស្ទេផាន និង​យំ​សោក​ យ៉ាង​ខ្លាំង ​ទៀត​ផង។  រីឯ ​លោក​សូល​វិញ, លោក​ ខំ​ប្រឹង ​រំលាយ​ក្រុមជំនុំ ដោយ​ចូល ​ពី​ផ្ទះ​មួយ ​ទៅ​ផ្ទះ​មួយ, ចាប់​ពួក​អ្នក​ជឿ​ ទាំង​ប្រុស​ ទាំង​ស្រី​ យក​ទៅ​ឃុំឃាំង។

លោក​ភីលីព​ ប្រកាស​ដំណឹងល្អ​ នៅ​ស្រុក​សាម៉ារី

ពួក​សិស្ស ​ដែល​បែកខ្ញែក​គ្នា​នោះ បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ ពី​កន្លែង​មួយ​ ទៅ​កន្លែង​មួយ, ទាំង​ផ្សព្វផ្សាយ​ ដំណឹងល្អ ​អំពី​ព្រះបន្ទូល។  លោក​ភីលីព​ បាន​ធ្វើ​ដំណើរ ​ទៅ​ក្រុង​មួយ ​នៅ​ស្រុក​សាម៉ារី, ហើយ​ ប្រកាស​ប្រាប់​អ្នក​ក្រុង ​អំពី​ព្រះគ្រិស្ដ។  មហាជន ​រួម​ចិត្ត​គំនិត​គ្នា​, ពេញ​ចិត្ត​ នឹង​ពាក្យ​សំដី​ របស់​លោក​ភីលីព, ព្រោះ​គេ ​បាន​ឮ​លោក​ មាន​ប្រសាសន៍ និង​បាន​ឃើញ​ទី​សំគាល់ ​ដ៏​អស្ចារ្យ ដែល​លោក​បាន​ធ្វើ, គឺ​មាន​វិញ្ញាណ​អាក្រក់ ​ចេញ​ពី​មនុស្ស​ ជា​ច្រើន, ទាំង​ស្រែក​ ខ្លាំងៗ និង​មាន​មនុស្ស​ខ្វិន, មនុស្ស​ស្លាប់​ដៃ ​ជើង ​ជា​ច្រើន ​បាន​ជា។  ប្រជាជន ​នៅ​ក្រុង​នោះ មាន​អំណរ​ សប្បាយ ​ដ៏​លើសលប់។

មាន​បុរស​ម្នាក់ ឈ្មោះ​ស៊ីម៉ូន រស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​នោះ តាំង​ពី​មុន​លោក​ភីលីព ​មក​ដល់​ម៉្លេះ។  គាត់​ ជា​គ្រូ​មន្តអាគម, ធ្វើ​អោយ​ប្រជាជន ​នៅ​ស្រុក​សាម៉ារី​ ស្ងើច​សរសើរ​គាត់​ ជា​ខ្លាំង, ហើយ ​គាត់ ​អួត​ខ្លួន​ថា, ​គាត់ ​ជា​អ្នក​ធំ​មួយ​រូប។  ប្រជាជន​ ទាំង​តូច​ ទាំង​ធំ ​ពេញ​ចិត្ត​ នឹង​គាត់ ​គ្រប់ៗ​គ្នា។  គេ​ ពោល​ថា៖ «លោក​នេះ​ហើយ ​ជា​ឫទ្ធានុភាព ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​ ដែល​ជា​ឫទ្ធានុភាព​ ដ៏​ឧត្ដុង្គឧត្ដម។»  ប្រជាជន​ ពេញ​ចិត្ត​ នឹង​គាត់​ដូច្នេះ, ព្រោះ​គាត់ ​បាន​សំដែង​មន្តអាគម​ អោយ​គេ​ស្ងើច​សរសើរ​ អស់​រយៈ​ពេល ​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​ មក​ហើយ។  កាល​គេ​ជឿ​ដំណឹងល្អ អំពី​ព្រះរាជ្យ របស់​ព្រះជាម្ចាស់ និង​អំពី​ព្រះនាម ​ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដ ដែល​លោក​ភីលីព ​ប្រកាស​ប្រាប់, គេ ​ក៏​ទទួល​ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក, ទាំង​ប្រុស ទាំង​ស្រី។  លោក​ស៊ីម៉ូន​ផ្ទាល់​ ក៏​បាន​ជឿ​ដែរ, ថែម​ទាំង​បាន​ទទួល​ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក​ទៀត​ផង, ហើយ​ គាត់ ​នៅ​ជាប់ ​នឹង​លោក​ភីលីព​ ជានិច្ច។  កាល​គាត់ ​បាន​ឃើញ​ទី​សំគាល់ និង​ការ​អស្ចារ្យ​ដ៏​ធំៗ​ ដែល​កើត​មាន ​នៅ​ពេល​នោះ, គាត់​ ក៏​ស្ងើច​សរសើរ​ យ៉ាង​ខ្លាំង។

ក្រុម​សាវ័ក ​នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម​ បាន​ឮ​ដំណឹង ​ថា, អ្នក​ស្រុក​សាម៉ារី​ នាំ​គ្នា​ទទួល​ព្រះបន្ទូល ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់ ក៏​ចាត់ ​លោក​ពេត្រុស និង​លោក​យ៉ូហាន​ អោយ​ទៅ​ជួប​អ្នក​ទាំង​នោះ។  លុះ​ទៅ​ដល់​ ស្រុក​សាម៉ារី, សាវ័កទាំង​ពីរ ​ក៏​ទូលអង្វរ ​ព្រះជាម្ចាស់, សុំ​អោយ​ពួក​អ្នក​ជឿ​ បាន​ទទួល​ ព្រះវិញ្ញាណ​ដ៏វិសុទ្ធ, ដ្បិត​ព្រះវិញ្ញាណ​ ពុំ​ទាន់​យាង​ចុះ​មក​ សណ្ឋិត​លើ​អ្នក​ណា​ម្នាក់ ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ ​នៅ​ឡើយ​ទេ, គឺ​គេ ​គ្រាន់​តែ​ បាន​ទទួល​ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក ក្នុង​ព្រះនាម​ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូ ​ប៉ុណ្ណោះ។  ពេល​នោះ លោក​ពេត្រុស និង​លោក​យ៉ូហាន​ បាន​ដាក់​ដៃ​លើ​គេ, ហើយ ​គេ​ ក៏​បាន​ទទួល​ ព្រះវិញ្ញាណ​ដ៏វិសុទ្ធ។

កាល​លោក​ស៊ីម៉ូន ​ឃើញ​ថា, ព្រះជាម្ចាស់​ ប្រទាន​ព្រះវិញ្ញាណ ​មក​អ្នក​ជឿ ដោយ​សាវ័ក​ ដាក់​ដៃ​លើ​ដូច្នោះ, គាត់​ ក៏​យក​ប្រាក់​ មក​ជូន​សាវ័ក​ទាំង​ពីរ, ហើយ ​ពោល​ថា៖ «សូម​លោក ​ប្រគល់​អោយ​ខ្ញុំ​ មាន​អំណាច​នេះ​ផង, ដើម្បី​អោយ​ខ្ញុំ​ ដាក់​ដៃ​លើ​អ្នក​ណា, អ្នក​នោះ ​នឹង​បាន​ទទួល​ ព្រះវិញ្ញាណ​ដ៏វិសុទ្ធ​ដែរ។»  

លោក​ពេត្រុស​ តប​ទៅ​គាត់វិញ ​ថា៖ «ចូរ​អោយ​ប្រាក់ ​របស់​អ្នក ​វិនាស​អន្តរាយ​ ជា​មួយ​អ្នក​ទៅ។  អ្នក​ នឹក​ស្មាន ​ថា,  អាច​យក​ប្រាក់ ​មក​ទិញ​ព្រះ​អំណោយ​ទាន ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​បាន!  អ្នក​ គ្មាន​ចំណែក, គ្មាន​សិទ្ធិ​អ្វី​ ក្នុង​កិច្ចការ​នេះ​ឡើយ, ដ្បិត​ចិត្ត ​របស់​អ្នក ​មិន​ទៀង​ត្រង់ ​ចំពោះ​ព្រះជាម្ចាស់ ​ទាល់​តែ​សោះ។  ចូរ​លះបង់ ​ចិត្ត​គំនិត​អាក្រក់​ ចោល​ទៅ, ហើយ ​ទូលអង្វរ​ ព្រះអម្ចាស់, ក្រែង​លោ ​ព្រះអង្គ​ លើកលែង​ទោស​ អោយ​អ្នក​ ដែល​មាន​ចិត្ត​បែប​នេះ, ដ្បិត​ខ្ញុំ ​ឃើញ​ថា​, អ្នក​ មាន​ចិត្ត​ខ្មៅ​, ហើយ ​ក៏​នៅ​ជាប់​ចំណង​ អំពើ​ទុច្ចរិត​ដែរ។»

លោក​ស៊ីម៉ូន ​តប​ទៅ​វិញ​ ថា៖ «សូម​លោក ​ទូលអង្វរ​ព្រះអម្ចាស់ ​អោយ​ខ្ញុំ​ផង, ដើម្បី​កុំ​អោយ​ មាន​ហេតុ​អាក្រក់​ណា​មួយ ​កើត​ឡើង ​ចំពោះ​រូប​ខ្ញុំ ដូច​លោក​ មាន​ប្រសាសន៍​ នោះ​ឡើយ។»  

ក្រោយ​ពី​បាន​ផ្ដល់​ សក្ខីភាព និង​ប្រកាស ​ព្រះបន្ទូល ​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ​រួច​ហើយ, សាវ័ក​ទាំង​ពីរ​រូប ​ក៏​វិល​ត្រឡប់​ទៅ ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម​វិញ, ទាំង​ផ្សព្វផ្សាយ​ ដំណឹងល្អ​ ក្នុង​ភូមិ​ជា​ច្រើន នៅ​ស្រុក​សាម៉ារី​ផង។

លោក​ភីលីព​ នាំ​ដំណឹងល្អ ​ទៅ​ជំរាប​មន្ត្រី​ ជាតិ​អេត្យូពី

ទេវតា ​របស់​ព្រះអម្ចាស់​ ពោល​មក​កាន់ ​លោក​ភីលីព ​ថា៖ «សូម​ក្រោក​ឡើង, ធ្វើ​ដំណើរ ​ឆ្ពោះ​ទៅ​ទិស​ខាង​ត្បូង, តាម​ផ្លូវ​ ចុះ​ពី​ក្រុង​យេរូសាឡឹម ​ទៅ​ក្រុង​កាសា​ជា, ​ផ្លូវ​ស្ងាត់​នោះ​ទៅ។»  លោក​ភីលីព ​ក៏​ក្រោក​ឡើង ​ចេញ​ដំណើរ​ទៅ។  នៅ​តាម​ផ្លូវ មាន​ជន​ជាតិ អេត្យូពី​ មួយ​រូប ជា​មនុស្ស​ កម្រៀវ; លោក​ ជា​មន្ត្រី​ ជាន់​ខ្ពស់ ​របស់​មហាក្សត្រិយានី​ កានដេស ដែល​គ្រង​រាជ្យ ​នៅ​ស្រុក​អេត្យូពី, ហើយ ​លោក​ជា​អ្នក​កាន់កាប់ ​ព្រះរាជទ្រព្យ​ ទាំង​ប៉ុន្មាន។  លោក ​បាន​មក​ថ្វាយបង្គំ ​ព្រះជាម្ចាស់​ នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម, ហើយ ​ធ្វើ​ដំណើរ ​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ​ ដោយ​ជិះ​ រទេះ​សេះ, ទាំង​អាន​គម្ពីរ​ព្យាការី ​អេសាយ​ផង។  ព្រះវិញ្ញាណ ​មាន​ព្រះបន្ទូល​មក​ លោក​ភីលីព ​ថា៖ «ចូរ​ទៅ​មុខ, រួច​ចូល​ទៅ​ជិត ​រទេះ​សេះ​ នោះ​ទៅ។»

លោក​ភីលីព​ ក៏​រត់​ទៅ​មុខ, ហើយ ​ឮ​មន្ត្រី​អេត្យូពី​ អាន​គម្ពីរ​ព្យាការី​អេសាយ។  លោក​ភីលីព​ សួរ​មន្ត្រី​នោះ​ ថា៖ «តើ​លោក ​យល់​សេចក្ដី ​ដែល​លោក​ កំពុង​តែ​អាន ​នេះ​ឬ​ទេ

លោក​មន្ត្រី​ តប​មក​វិញ​ ថា៖ «ធ្វើ​ម្ដេច​ អោយ​ខ្ញុំ​ យល់​បាន បើ​គ្មាន ​នរណា​ពន្យល់ ​ណែនាំ​សោះ​នោះ  លោក​ ក៏​អញ្ជើញ​លោក​ភីលីព ​ឡើង​ជិះ​ រទេះ​សេះ ​ជា​មួយ។

រីឯ ​អត្ថបទ​គម្ពីរ​ ដែល​លោក ​កំពុង​អាន​នោះ​ គឺ៖
«លោក​ ត្រូវ​គេ ​នាំ​យក​ទៅ​,
ដូច​ជា​ចៀម ដែល​គេ​ នាំ​ទៅ​សម្លាប់;
លោក ​ពុំ​បាន​ហើប​មាត់ ​ទាល់​តែ​សោះ,
គឺ​ប្រៀប​ដូច​ជា ​កូន​ចៀម ​ដែល​ស្ងៀម​ស្ងាត់
នៅ​មុខ​អ្នក​ កាត់​រោម។
លោក​ ត្រូវ​គេ​ បន្ទាប ​បន្ថោក,
ហើយ ​គេ ​មិន​រក​យុត្តិធម៌ ​ជូន​លោក​ឡើយ។
គ្មាន​នរណា​ អាច​តំណាល ​អំពី​ពូជពង្ស
របស់​លោក​ បាន​ទេ,
ព្រោះ​គេ ​បាន​ដក​ជីវិត ​របស់​លោក
ចេញ​ពី​ផែនដី​នេះ ​បាត់​ទៅ​ហើយ។»

មន្ត្រី​នោះ​ សួរ​លោក​ភីលីព​ ថា៖ «សូម​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ផង, តើ​ព្យាការី មាន​ប្រសាសន៍​ដូច្នេះ សំដៅ​លើ​អ្នក​ណា?  តើ​លោក ​មាន​ប្រសាសន៍ ​អំពី​ខ្លួន​លោក​ផ្ទាល់ ឬ​មាន​ប្រសាសន៍​ អំពី​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ ផ្សេង​ទៀត  លោក​ភីលីព​ ក៏​ជំរាប​ជូន​ដំណឹងល្អ​ អំពី​ព្រះយេស៊ូ ​ប្រាប់​លោក ដោយ​ចាប់​ផ្ដើម​ ពី​អត្ថបទ​គម្ពីរ ​នោះ​ទៅ។ 

លោក​ទាំង​ពីរ​ ចេះ​តែ​បន្ត​ដំណើរ​ ទៅ​មុខ។  លុះ​ដល់​កន្លែង​មួយ​ មាន​ទឹក, លោក​មន្ត្រី​ មាន​ប្រសាសន៍​ ថា៖ «ទី​នេះ​មាន​ទឹក; តើ​ មាន​អ្វី​ ឃាត់​ខ្ញុំ មិន​អោយ​ទទួល​ ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក  លោក​ភីលីព ​មាន​ប្រសាសន៍ ​ទៅ​លោក​មន្ត្រី ថា៖ «បើ​លោក ​ជឿ​យ៉ាង​ស្មោះ​ អស់​ពី​ចិត្ត​នោះ, លោក​ អាច​ទទួល ​ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក​បាន។»  លោក​មន្ត្រី ​ឆ្លើយ​វិញ​ ថា៖ «ខ្ញុំ​ ជឿ​ហើយ​ ថា, ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដ​ ជា​ព្រះបុត្រា ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់។»  លោក​ បញ្ជា​អោយ​គេ​ បញ្ឈប់ ​រទេះ​សេះ។  លោក​មន្ត្រី និង​លោក​ភីលីព​ ចុះ​ទៅ​ក្នុង​ទឹក​ ទាំង​ពីរ​នាក់, ហើយ ​លោក​ភីលីព​ ក៏​ជ្រមុជ​ទឹក ​ជូន​មន្ត្រី​នោះ។  កាល​លោក​ទាំង​ពីរ ​ឡើង​ពី​ទឹក​មក​វិញ, ព្រះវិញ្ញាណ​ នៃ​ព្រះអម្ចាស់ ​បាន​លើក ​លោក​ភីលីព​ យក​ចេញ​បាត់​ទៅ។  លោក​មន្ត្រី​ លែង​ឃើញ​ លោក​ភីលីព ​ទៀត​ហើយ។  លោក​មន្ត្រី ​បន្ត​ដំណើរ​ ទៅ​មុខ​ ដោយ​ចិត្ត​ ត្រេក​អរ ​សប្បាយ។  រីឯ​ លោក​ភីលីព, គេ ​បែរ​ជា​ឃើញ​លោក ​នៅ​ឯ​ក្រុង​ អាសូត​ ឯណោះ។  បន្ទាប់​មក លោក​ ធ្វើ​ដំណើរ​ ពី​ក្រុង​មួយ ​ទៅ​ក្រុង​មួយ,​ ទាំង​ផ្សព្វផ្សាយ​ ដំណឹងល្អ រហូត​ទៅ​ដល់ ​ក្រុង​សេសារា។ 


And Saul approved of their killing him.

The Church Persecuted and Scattered

 

On that day a great persecution broke out against the church in Jerusalem, and all except the apostles were scattered throughout Judea and Samaria. Godly men buried Stephen and mourned deeply for him. But Saul began to destroy the church. Going from house to house, he dragged off both men and women and put them in prison.

Philip in Samaria

 

Those who had been scattered preached the word wherever they went. Philip went down to a city in Samaria and proclaimed the Messiah there. When the crowds heard Philip and saw the signs he performed, they all paid close attention to what he said. For with shrieks, impure spirits came out of many, and many who were paralyzed or lame were healed. So there was great joy in that city.

Simon the Sorcerer

 

Now for some time a man named Simon had practiced sorcery in the city and amazed all the people of Samaria. He boasted that he was someone great, 10 and all the people, both high and low, gave him their attention and exclaimed, “This man is rightly called the Great Power of God.” 11 They followed him because he had amazed them for a long time with his sorcery. 12 But when they believed Philip as he proclaimed the good news of the kingdom of God and the name of Jesus Christ, they were baptized, both men and women. 13 Simon himself believed and was baptized. And he followed Philip everywhere, astonished by the great signs and miracles he saw.

14 When the apostles in Jerusalem heard that Samaria had accepted the word of God, they sent Peter and John to Samaria. 15 When they arrived, they prayed for the new believers there that they might receive the Holy Spirit, 16 because the Holy Spirit had not yet come on any of them; they had simply been baptized in the name of the Lord Jesus. 17 Then Peter and John placed their hands on them, and they received the Holy Spirit.

18 When Simon saw that the Spirit was given at the laying on of the apostles’ hands, he offered them money 19 and said, “Give me also this ability so that everyone on whom I lay my hands may receive the Holy Spirit.”

20 Peter answered: “May your money perish with you, because you thought you could buy the gift of God with money! 21 You have no part or share in this ministry, because your heart is not right before God. 22 Repent of this wickedness and pray to the Lord in the hope that he may forgive you for having such a thought in your heart. 23 For I see that you are full of bitterness and captive to sin.”
24 Then Simon answered, “Pray to the Lord for me so that nothing you have said may happen to me.”
25 After they had further proclaimed the word of the Lord and testified about Jesus, Peter and John returned to Jerusalem, preaching the gospel in many Samaritan villages.

Philip and the Ethiopian

 

26 Now an angel of the Lord said to Philip, “Go south to the road—the desert road—that goes down from Jerusalem to Gaza.” 27 So he started out, and on his way he met an Ethiopian[a] eunuch, an important official in charge of all the treasury of the Kandake (which means “queen of the Ethiopians”). This man had gone to Jerusalem to worship, 28 and on his way home was sitting in his chariot reading the Book of Isaiah the prophet. 29 The Spirit told Philip, “Go to that chariot and stay near it.”

30 Then Philip ran up to the chariot and heard the man reading Isaiah the prophet. “Do you understand what you are reading?” Philip asked.

31 “How can I,” he said, “unless someone explains it to me?” So he invited Philip to come up and sit with him.

32 This is the passage of Scripture the eunuch was reading:
“He was led like a sheep to the slaughter,
    and as a lamb before its shearer is silent,
    so he did not open his mouth.
33 In his humiliation he was deprived of justice.
    Who can speak of his descendants?
    For his life was taken from the earth.”[b]

34 The eunuch asked Philip, “Tell me, please, who is the prophet talking about, himself or someone else?” 35 Then Philip began with that very passage of Scripture and told him the good news about Jesus.

36 As they traveled along the road, they came to some water and the eunuch said, “Look, here is water. What can stand in the way of my being baptized?” [37] [c] 38 And he gave orders to stop the chariot. Then both Philip and the eunuch went down into the water and Philip baptized him. 39 When they came up out of the water, the Spirit of the Lord suddenly took Philip away, and the eunuch did not see him again, but went on his way rejoicing. 40 Philip, however, appeared at Azotus and traveled about, preaching the gospel in all the towns until he reached Caesarea.





6 comments:

Anonymous said...

My grandma went to church.
When the " donation basket " came to her, grandma put $ 1.00. The Priest jokingly said
$ 10.00 will get you to haven faster !!!

Anonymous said...

11:55am
if so that priest is not a real because real priest would never demand. In life there are good and bad people and so as priests. But you can change church, that is go to a different ones.

Anonymous said...

Christianity sucks and so are most other religions! Stop brainwashing us. Khmers should never brainwash khmers.

Anonymous said...

3:11 PM,

That priest is NOT just an aberration.
It is typical in ALL religions, except he subconsciously said it.
Again, men created God, and using God to take advantage of and on other men.

Anonymous said...

"I do further promise and declare, that I will, when opportunity presents, make and wage relentless war, secretly or openly, against all heretics, Protestants and Liberals, as I am directed to do and to extirpate and exterminate them from the face of the whole earth, and that I will spare neither sex, age nor condition and that I will hang, waste, boil, flay, strangle and bury alive these infamous heretics; rip up the stomachs and wombs of their women and crush their infants' heads against the wall, in order to annihilate forever their execrable race."

Pope Paul III, 1576

Anonymous said...

1:08 PM

Pope Paul III, you and others missused and
abused heresy.

Amen