អ្នកតាអាចម៍ឆ្កែ (ដោយ អ៊ុម ហាក់)

អ្នកតាអាចម៍ឆ្កែ
(ដោយ អ៊ុម ហាក់)

ដំណាលតៗគ្នាមកថា មានកាលមួយនោះ ឆ្កែមួយវាជុះក្បែរសំរាមប្របចិញ្ចើមផ្លូវដើរក្នុងភូមិ៍។
ដំបូងឡើយ អ្នកដំណើរកាត់ផ្លូវនោះម្នាក់ធុំក្លិនស្អុយខ្លាំង ឃើញអាចម៍ឆ្កែក៏កាច់មែកឈើមួយគ្របបំ
ណងកុំឲ្យស្អុយដល់អ្នកមកក្រោយ។ អ្នកដំណើរបន្ទាប់នៅតែធុំស្អុយ ឃើញមែកឈើពីលើអាចម៍
ឆ្កែ នឹកថាជាគំនិតល្អក៏កាច់មែកឈើមួយគ្របពីលើដូចអ្នកមុន។ អ្នកដំណើរបន្តបន្ទាប់ធ្វើដូចតែអ្នក
មុនៗរហូតក្លាយជាទម្លាប់ អុ្នកខ

្លះមិនទាំងដឹងថាខ្លួនធ្វើអ្វីផង។ គំនរមែកឈើកាន់តែធំឡើង ជាដ
រាប។ អាចម៍ឆ្កែឃើញដូចនោះជឿថាអ្នកស្រុកគោរពបូជាខ្លួន ខ្លួនជាអ្នកខ្លាំង ខ្លួនជាអ្នកមានបុណ្យ
ហើយក៏តាំងខ្លួនជាអុ្នកតា។ ជនណាដែលដើរកាត់ទីនោះ ហើយមិនបានកាច់មែកឈើគ្របខ្លួនដូច
សព្វមួយដង អ្នកនោះរមែងជួបនូវជម្ងឺផ្សេងៗមានចុកពោះជាដើម ទាល់តែសែនព្រេនអាចម៍ឆ្កែ
នោះទៅទើបបានជាសះស្បើយ។ នេះជាដើមកំណើតអ្នកតាអាចម៍ឆ្កែ។ អំណាចអ្នកតាអាចម៍ឆ្កែធ្វើ
ឲ្យអ្នកស្រុកគោរពកោតខ្លាចរហូតកសាងតូប នឹងធ្វើសក្ការបូជាគ្រប់ពេលវេលា។ អ្នកតាអាចម៍ឆ្កែ
កាន់តែមានជំនឿលើជោកវាសនារបស់ខ្លួនខ្លាំងឡើងៗរហូតជឿថាគ្មាននរណាខ្លាំងជាងខ្លួន
ហើយក៏គ្មាននរណាធ្វើអ្វីខ្លួនបានឡើយ ជាហេតុនាំឲ្យអាចម៍ឆ្កែចេះតែដើរកាច់គេកាច់ឯងមិនរើស
មុខ ដើមបីបង្ហាញនូវអំណាចរបស់ខ្លួន នឹងទទួលនូវលាភសក្ការ:គឺសំណែនគ្រប់យ៉ាង។ អំពើឃោ
ឃៅរបស់អ្នកតាអាចម៍ឆ្កែធ្វើឲ្យអ្នកស្រុកក្តៅក្រហាយទ្រាំលែងបាន គេក៏នាំគ្នាដុតតូបអ្នកតានោះ
ចោលទៅ ជាហេតុធ្វើឲ្យអ្នកតាដ៏ខ្លាំងពូកែក្លាយទៅជាអាចម៍ឆ្កែដូចដើមវិញទៅហោង។
តទៅនេះជាការសាកល្បងលើកយករឿងអ្នកតាអាចម៍ឆ្កែ មកប្រៀបធៀបជាមួយនឹងមេដឹកនាំ
ខ្លះៗ ក្នុងប្រវវត្តិសាស្រ្តថ្មីៗរបស់ខ្មែរ។ សំណេរនេះគ្មានបំណងលើកដំកើង ឬបន្តុះបង្អាប់ជនណា
មួយឡើយ តែបើមានប៉ះពាល់ដល់កិត្តិយស ឬមោទនភាពនរណាម្នាក់នោះសូមមេត្តាអភ័យឲ្យ
ផង។
កាលជំនាន់ស្តេច ស៊ីសុវត្តិ មុនីវង្ស នៅគ្រងរាជ្យ រាជវង្សានុវង្សហាក់ស្រុះស្រួលគ្នានឹងលើកទ្រង់
ស៊ីសុវត្តិ មុនីរ៉េត ជាបុត្រឲ្យឡើងគ្រងរាជ្យបន្ត ក្រោយដែលស្តេចមុនីវង្សសុគត (ស្លាប់ ) ទៅ ។ គេ
នាំគ្នាបង្ហាត់បង្រៀនទ្រង់ មុនីរ៉េត ឲ្យមានវិជ្ជាសមរំជាស្តេចខ្មែរ ថែមទាំងបានបញ្ជូនទ្រង់ឲ្យទៅរៀន
វិជ្ជានាយទាហាននៅសាលាយោធា សាំងសៀរ ( Saint Cyr )ប្រទេសបារាំងសេស។ គួរបញ្ជាក់ ថា
សាលាយោធា សាំងសៀរប្រទេសបារាំងអាចប្រៀបបាននឹងសាលាយោធា វ៉េស្តផញ ( West Point
) នៃសហរដ្ធអាមេរិក។ ទ្រង់មុនីរ៉េត ប្រកបឫកពារចរិយ៉ារបៀបបារាំងជាហេតុធ្វើឲ្យអានានិគមនិយ
មបារាំងសេសមិនចូលចិត្តនឹងទ្រង់។ ជំនាន់នោះ ទ្រង់នរោត្តម សីហនុ គ្រាន់តែជាមានពស្ទាវ ផ្លេ
បយ ( Play Boy ) មានចំណង់ចំណូលចិត្តតែខាងតន្រ្តី នឹងឈ្លក់ខាងកាមគុណស្រីញីតែប៉ុននោះ។
លុះស្តេចមុនីវង្សសុគតទៅនៅឆ្នាំ១៩៤១ លោកឧត្តមនាវីដឺគូ ( Decoux ) ទេសាភិបាលឥណ្ឌូចិនសំ
រេចទៅនាំ ទ្រង់នរោត្តម សីហនុ អាយុទើបបាន១៧ឆ្នាំ និស្សិតវិទ្យាល័យ ឆាសលូ-ឡូបា
(Chassloup –Laubat ) ឯដែនដីកូសាំងស៊ីន ( កម្ពុជាក្រោម ) ឲ្យមកសោយរាជ្យស្រុកខ្មែរមិន ប្រ
គលរាជសម្បត្តិនេះទៅទ្រង់មុនីរ៉េតឡើយ។ បើអាចដាក់ក្តីគោរពចំពោះរាជវង្ស ទៅខាងបាន អំពើ
របស់លោកឧត្តម នាវី ដឺគូ មិនខុសអ្វីពីអំពើរបស់អ្នកដំណើរទីមួយដែលកាច់មែកឈើ គ្របអាចម៍
ឆ្កែខាងដើមឡើយ។
បន្ទាប់មកនាម៉ឺនសព្វមុខមន្រ្តីរួមដោយប្រជានុរាស្រ្តនាំគ្នាគោរពលើកដំកើងស្តេចសីហនុជាព្រះបា
ទ ធម្មិក ក៏មិនខុសអ្វីអំពីអ្នកដំណើរក្រោយៗដែលនាំគ្នាកាច់មែកឈើគ្របលើអាចម៍ឆ្កែជាបន្ត បន្ទា
ប់មក ជាហេតុនាំឲ្យស្តេចសីហនុ ជឿថាខ្លួនពិតជាអ្នកមានបុណ្យមិនមាននរណាអាចប៉ះពាល់ទ្រង់
បានឡើយ។ ចាប់ពីពេលនោះមក នរណាដែលហ៊ានជំទាស់នឹងទ្រង់តែងត្រូវទទួលទណ្ឌកម្ម បើ
មិនត្រូវបាញ់ចោលទេ ក៏ត្រូវជាប់គុកដែរ។ ទ្រង់បានព្រព្រឹត្តបាបកម្មនេះរហូតគេទម្លាក់ទ្រង់ម្តង ជា
ពីរដង ទីបំផុតបាត់អំណាចសោះសូន្យទៅជ្រកនៅសំយ៉ាបផ្ទះចិន ស្រែកច្រៀងទាំងស្អកស្អាថ្លែងក្តី
ស្រណោះស្រណោកដល់អ្វីៗទាំងអស់ដែលបាត់បង់ទៅគួរឲ្យអាសូរពន់ពេក។ ព្រះមហាវិរក្សត្រក៏
បានក្លាយខ្លួនត្រឡប់ទៅជាផ្លេបយ ( Play boy ) វិញ មិនខុសអ្វីអំពីអ្នកតាវិលទៅជាអាចម៍ឆ្កែនោះ
ឡើយ។
ចុះអ្នកនយោបាយកំពូលដែលកំពុងកាន់អំណាចនៅស្រុកខ្មែរសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងម៉េចទៅដែរ?
ពត៌មានដែលគួរជឿបានឲ្យដឹងថា វិជ្ជាជីវដើមរបស់អស់លោកទាំងនោះមួយចំនួនគឺ ចោរលួចគោ
ខ្មែររត់ពន្ធទៅលក់ឲ្យយួន ជាអ្នករត់រ៉ឺម៉ក ជាអ្នករត់ពន្ធអង្ករនឹងថ្នាំពេទ្យទៅលក់ឲ្យវៀតមិញ-វៀត
កុង។ ជនទាំងនេះខ្លះចូលបំរើវៀតមិញ ខ្លះចូលព្រៃម៉ាគី បានទទួលតំណែងធំៗក្នុងរបបខ្មែរក្រ
ហមក្រោយឆ្នាំ១៩៧៥។ កាលខ្មែរក្រហមបងធំតាមរកសម្លាប់ នាំគ្នាត្រសងរត់យកព្រះអាយុ ទៅ
ស្រុកយួន ក្លាយខ្លួនជាអាចម៍ឆ្កែទៅ។ ក្រោយថ្ងៃ៧ មករា ១៩៧៩ យួននាំយកពួកនោះមកបន្តុប
ឲ្យដឹកនាំរដ្ធាភិបាលខ្មែរតាមខ្សែញាក់របស់គេ។ អំពើរបស់យួននេះមិនខុសអ្វីអំពីអ្នកដំណើរទី
មួយដែលកាច់មែកឈើគ្របអាចម៍ឆ្កែដំបូងនោះទេ។ ដោយមានជំនួយអំពីយួន ព្រមដោយ
ទីប្រិក្សាយួនផង ពួកជនទាំងនេះពង្រឹងអំណាចម្តងបន្តិចៗ រហូតទិញក្បាលខ្មែរអ្នកមានតំរេះមួយ
ចំនួនឲ្យទៅបំរើគេទៀតផង។ ពពួកជនអត់ឧត្តមគតិលក់ខ្លួនឲ្យគេនោះ ( ព្រះរាជសម្ភារ ហៅជន
ទាំងនេះថា ប្រាជ្ញឥតមារយាទ ) មិនខុសអ្វីអំពីអ្នកដំណើរក្រោយៗដែលនាំគ្នាកាច់មែកឈើ គ្រប
អាចម៍ឆ្កែដោយមិនទាំងដឹងខ្លួនថាធ្វើអ្វីផងទេ។ ដល់អីចឹងទៅ អ្នកនយោបាយកំពូលទាំងនោះ
ដោយឃើញអ្នកផងខ្លបខ្លាចអំណាចខ្លួន ក៏មានជំនឿថាខ្លួនជាអ្នកមានបុណ្យ មានអំណាច ធ្វើអ្វី
បានតាមអំពើចិត្ត ចាប់នរណាដាក់គុកក៏បាន សម្លាប់នរណាក៏បាន រំលោភកូននរណាក៏បាន ប្លន់ដី
នរណាក៏បាន...។ អំពើនេះធ្វើឲ្យអ្នកស្រុកខឹងក្តៅក្រហាយ មិនខុសអ្វីអំពីអ្នកតាអាចម៍ឆ្កែខាង ដើម
ឡើយ។ អ្នកតាអាចម៍ឆ្កែ ក្រោយដែលគេអស់់ជំនឿ គេលែង ខ្លាច គេដុតតូបចោលទៅ ក៏នឹងក្លាយ
ខ្លួនទៅជាអាចម៍ឆ្កែដូចដើមវិញហោង។ ចុះអស់លោកធំៗដែលកំពុងប្រើអំណាចផ្តាច់ការសព្វថ្ងៃ
តើនឹងអាចនៅព្រព្រឹត្តអំពើលាមករបស់ខ្លួនរហូតទៅឬយ៉ាងណា?។៚