Jesus said to her, “I am the resurrection and the life."
ដំណឹងល្អ រៀបរៀងដោយ លោកយ៉ូហាន
(Especially what it means to be "born again")
www.box.com/s/9qipulycrikooobxmjd5
Complete Gospel of John
លោកឡាសារ
ទទួលមរណភាព
នៅភូមិ បេតថានី មានបុរសម្នាក់
ឈ្មោះ ឡាសារ; គាត់ មានជំងឺ។ នាងម៉ាថា
និងនាងម៉ារី, ជាបងស្រី របស់គាត់, ក៏រស់នៅ ក្នុងភូមិ នោះដែរ។ (នាងម៉ារីនេះ
ជាស្ត្រីម្នាក់ ដែលបាន ចាក់ប្រេង ក្រអូប លើព្រះបាទា របស់ ព្រះអម្ចាស់,
ព្រមទាំង បានយកសក់ របស់នាង មកជូតផង។) រីឯ លោកឡាសារ ដែលឈឺនោះ ត្រូវជាប្អូនបង្កើត របស់នាង។
នាង ទាំងពីរនាក់ បានចាត់គេ ឲ្យទៅទូល ព្រះយេស៊ូ ថា៖ «លោកម្ចាស់, អ្នក ដែលលោក ស្រឡាញ់ កំពុងតែ មានជំងឺ។»
កាលព្រះយេស៊ូ
ជ្រាបដំណឹងនេះ, ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ជំងឺនេះ កើតឡើង មិនមែន ឲ្យគាត់
បាត់បង់ ជីវិតទេ, គឺ ដើម្បី លើកតម្កើង សិរីរុងរឿង
របស់ព្រះជាម្ចាស់, ព្រមទាំង ឲ្យព្រះបុត្រា
របស់ព្រះអង្គ សំដែង សិរីរុងរឿងវិញ។» ព្រះយេស៊ូ
ស្រឡាញ់ នាងម៉ាថា, ប្អូនស្រី របស់នាង, និងលោក ឡាសារណាស់។ កាលព្រះអង្គ
ជ្រាបដំណឹង ថា, លោកឡាសារ មានជំងឺ, ព្រះអង្គ គង់នៅកន្លែង ដដែលនោះ ពីរថ្ងៃទៀត, បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ទៅពួកសិស្ស ថា៖ «យើង នាំគ្នា ត្រឡប់ទៅ ស្រុកយូដាវិញ។»
ពួកសិស្ស
ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «ព្រះគ្រូ, ជនជាតិ យូដា
ទើបនឹងចង់យក ដុំថ្ម គប់ធ្វើគុត ព្រះអង្គ ថ្មីៗ នេះសោះ។ ហេតុដូចម្ដេច បានជាព្រះអង្គ ចង់វិលទៅ ស្រុកនោះវិញ?»
ព្រះយេស៊ូ
មានព្រះបន្ទូល តបថា៖ «ក្នុងមួយថ្ងៃ មានដប់ពីរម៉ោង។
អ្នកណា ដើរនៅពេលថ្ងៃ, អ្នកនោះ
មិនជំពប់ជើង ដួលឡើយ, ព្រោះ គេ ឃើញពន្លឺ របស់ ពិភពលោកនេះ។
ផ្ទុយទៅវិញ, អ្នកណា ដើរនៅពេលយប់,
អ្នកនោះ មុខតែជំពប់ ជើងដួល ជាមិនខាន, ព្រោះ គេ គ្មានពន្លឺ នៅក្នុងខ្លួនទេ។»
ក្រោយមក ព្រះអង្គ
មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថែមទៀត ថា៖
«ឡាសារ ជាមិត្តសម្លាញ់ របស់យើង សម្រាន្ដលក់ទៅហើយ។ ខ្ញុំ ត្រូវតែ ទៅដាស់គាត់ ឲ្យភ្ញាក់ ឡើងវិញ។»
ពួកសិស្ស
ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់, ប្រសិនបើ
គាត់ សម្រាន្ដលក់ ដូច្នេះ, គាត់ នឹងបានជាវិញ មិនខាន។»
តាមពិត ព្រះយេស៊ូ ចង់មាន ព្រះបន្ទូល ថា, លោកឡាសារ ស្លាប់បាត់ ទៅហើយ, ប៉ុន្តែ ពួកសិស្ស
ស្មានថា, ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ថា, គាត់ សម្រាន្ដ លក់ធម្មតា។
ហេតុនេះហើយ
បានជាព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល បញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ ថា៖ «ឡាសារ ស្លាប់ទៅហើយ។ បើ គិតពីប្រយោជន៍
អ្នករាល់គ្នា, ខ្ញុំ សប្បាយចិត្ត ដោយខ្ញុំ មិនបាននៅទីនោះ
ដើម្បី ឲ្យអ្នករាល់គ្នា បានជឿ។ ឥឡូវនេះ យើង
នាំគ្នា ទៅផ្ទះគាត់។»
ពេលនោះ
សិស្សថូម៉ាស់ ហៅឌីឌីម ពោលទៅសិស្សឯទៀត ថា៖ «មក! យើងនាំគ្នា ទៅរួមស្លាប់ ជាមួយព្រះអង្គដែរ។»
ព្រះយេស៊ូ
ជាអ្នកផ្ដល់ជីវិត រស់ឡើងវិញ
កាលព្រះយេស៊ូ
យាងទៅដល់, ព្រះអង្គ ក៏ជ្រាប ថា, គេ
បានដាក់សព លោកឡាសារ ក្នុងផ្នូរ បួនថ្ងៃហើយ។ ភូមិបេថានី
មានចម្ងាយ ប្រមាណ បីគីឡូម៉ែត្រ ពីក្រុងយេរូសាឡឹម។ មានជនជាតិ យូដា ជាច្រើន នាំគ្នា មកជួយរំលែកទុក្ខ នាងម៉ាថា
និងនាងម៉ារី ក្នុងពេល ប្អូនស្លាប់។ កាលនាងម៉ាថា
បានដឹង ថា, ព្រះយេស៊ូ យាងមកដល់, នាង ក៏ចេញទៅ ទទួលព្រះអង្គ; រីឯ
នាងម៉ារីវិញ, នាង អង្គុយ នៅក្នុងផ្ទះ។
នាងម៉ាថា
ទូលព្រះយេស៊ូ ថា៖ «លោកម្ចាស់, ប្រសិនបើ លោក
បាននៅទីនេះ, ប្អូននាងខ្ញុំ មិនស្លាប់ទេ។
ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ, នាងខ្ញុំ ដឹងថា,
បើ លោក សុំអ្វី ពីព្រះជាម្ចាស់ ក៏ដោយ, ព្រះអង្គ មុខជា នឹងប្រទានឲ្យ មិនខាន។»
ព្រះយេស៊ូ
មានព្រះបន្ទូល ទៅនាង ថា៖ «ប្អូននាង នឹងរស់ឡើងវិញ។»
នាង ទូលទៅ ព្រះអង្គវិញ
ថា៖ «នាងខ្ញុំ
ដឹងហើយ, នៅថ្ងៃ ចុងក្រោយ បំផុត, កាលណា មនុស្សស្លាប់ នឹងរស់ឡើងវិញ; ប្អូននាងខ្ញុំ
ក៏នឹងរស់ ឡើងវិញដែរ។»
ព្រះយេស៊ូ
មានព្រះបន្ទូល ទៅនាង ថា៖ «ខ្ញុំ ហ្នឹងហើយ ដែលប្រោស មនុស្ស ឲ្យរស់
ឡើងវិញ។ ខ្ញុំ នឹងផ្ដល់ ឲ្យគេ មានជីវិត។
អ្នកណា ជឿលើខ្ញុំ, ទោះបី ស្លាប់ទៅហើយ
ក៏ដោយ, ក៏នឹងបានរស់ ជាមិនខាន។ រីឯ អស់អ្នក ដែលកំពុងតែ មានជីវិត នៅរស់, ហើយ
ជឿលើខ្ញុំ មិនស្លាប់ សោះឡើយ។ តើ នាង
ជឿសេចក្ដីនេះ ឬទេ?»
នាងម៉ាថា
ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់, ខ្ញុំ ម្ចាស់
ជឿថា, ព្រះអង្គ ពិតជាព្រះគ្រិស្ដ, ជាព្រះបុត្រា របស់ព្រះជាម្ចាស់, ហើយ ពិតជាព្រះអង្គ
ដែលត្រូវ យាងមក ក្នុងពិភពលោក នេះមែន។»
ព្រះយេស៊ូ
ទ្រង់ ព្រះកន្សែង
នាងម៉ាថា និយាយ
ដូច្នេះហើយ ក៏ចេញទៅ ហៅនាងម៉ារី ជាប្អូន ដោយស្ងាត់ៗ ថា៖ «ព្រះគ្រូ
យាងមកដល់ហើយ។ ព្រះអង្គ ហៅប្អូនឯង។»
នាងម៉ារី ឮ, ហើយ ក៏ស្ទុះ, ក្រោកឡើង ទៅគាល់ ព្រះយេស៊ូ ជាប្រញាប់។ ពេលនោះ ព្រះអង្គ ពុំទាន់ យាងចូល ក្នុងភូមិ នៅឡើយទេ, គឺ ព្រះអង្គ គង់នៅកន្លែង ដែលនាងម៉ាថា ទៅជួប។ ជនជាតិ យូដា, ដែលមកជួយ រំលែកទុក្ខ
ក្នុងផ្ទះ ជាមួយនាងម៉ារី, ឃើញនាង ស្ទុះក្រោកឡើង,
ប្រញាប់ ប្រញាល់ ចេញទៅ ខាងក្រៅ ដូច្នេះ, ក៏នាំគ្នា ចេញទៅតាម, ព្រោះ គេ ស្មានថា,
នាង ទៅយំ ឯផ្នូរ។
លុះ នាងម៉ារី
ទៅដល់ កន្លែងព្រះយេស៊ូ គង់នៅហើយ, នាង ឃើញព្រះអង្គ ក៏ក្រាបទៀប
ព្រះបាទា ទូលថា៖ «លោកម្ចាស់, ប្រសិនបើ
លោក បាននៅទីនេះ, ប្អូនប្រុស នាងខ្ញុំ
មិនស្លាប់ទេ។»
ពេលព្រះយេស៊ូ ឃើញនាងម៉ារី
និងជនជាតិ យូដា ដែលមកជាមួយនាង យំដូច្នេះ ព្រះអង្គ រំជួល ព្រះហឫទ័យ, ហើយ
រន្ធត់ ជាខ្លាំងផង។ ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល
សួរថា៖ «តើ អ្នករាល់គ្នា
យកសព ទៅទុក នៅឯណា?»
គេ ទូលព្រះអង្គ
ថា៖ «សូម
អញ្ជើញមក, លោក នឹងឃើញ។»
ពេលនោះ ព្រះយេស៊ូ, ទ្រង់
ព្រះកន្សែង។
ជនជាតិ យូដា
នាំគ្នា ពោលថា៖ «មើល៍! លោក ស្រឡាញ់ ឡាសារ
ខ្លាំងណាស់!»
ប៉ុន្តែ នៅក្នុងចំណោម
ពួកគេ, មានអ្នកខ្លះ
និយាយ ថា៖ «លោក អាចធ្វើ ឲ្យមនុស្សខ្វាក់ មើលឃើញ។
ម្ដេច ក៏លោក មិនធ្វើ ឲ្យឡាសារ គេចផុត ពីស្លាប់ ផងទៅ?»
ព្រះយេស៊ូ
ប្រោសឡាសា រឲ្យបានរស់ ឡើងវិញ
ព្រះយេស៊ូ រំជួល
ព្រះហឫទ័យ ម្ដងទៀត, រួច យាងទៅផ្នូរ។ ផ្នូរនោះ
ជារូងភ្នំ, មានថ្មបាំង នៅមាត់រូង។ ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «សុំ យកថ្មនេះ ចេញ។»
នាងម៉ាថា ជាបង របស់សព
ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «បពិត្រ ព្រះអម្ចាស់, សព
ធុំក្លិនហើយ, ព្រោះ គេ បានយកមក ដាក់ តាំងពី បួនថ្ងៃម៉្លេះ។»
ព្រះយេស៊ូ
មានព្រះបន្ទូល ទៅនាង ថា៖ «ខ្ញុំ បានប្រាប់នាង រួចមកហើយ ថា,
បើ នាង ជឿ, នាង នឹងឃើញ សិរីរុងរឿង
របស់ ព្រះជាម្ចាស់។»
គេ ក៏យកថ្ម
ចេញពីមាត់ផ្នូរ។ ព្រះយេស៊ូ ងើបព្រះភក្ត្រ ទតទៅលើ, មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «បពិត្រ
ព្រះបិតា, ទូលបង្គំ សូម អរព្រះគុណ ព្រះអង្គ ដែលទ្រង់ ព្រះសណ្ដាប់
ទូលបង្គំ។ ចំពោះ ទូលបង្គំ, ទូលបង្គំ
ដឹងថា, ព្រះអង្គ, ទ្រង់
ព្រះសណ្ដាប់ ទូលបង្គំ ជានិច្ច, ប៉ុន្តែ ទូលបង្គំ
ទូលព្រះអង្គ ដូច្នេះ ដើម្បី ឲ្យបណ្ដាជន ដែលនៅ ជុំវិញ ទូលបង្គំ ជឿថា,
ព្រះអង្គ ពិតជាបាន ចាត់ទូលបង្គំ ឲ្យមកមែន។»
លុះ ព្រះអង្គ
មានព្រះបន្ទូល ដូច្នេះហើយ, ទ្រង់ បន្លឺព្រះសូរសៀង ខ្លាំងៗ ថា៖ «ឡាសារ អើយ! ចេញមក!» ពេលនោះ លោកឡាសារ ដែលបានស្លាប់ ក៏ចេញ ពីផ្នូរមក, មានទាំង ក្រណាត់ រុំដៃជើង និងកន្សែង គ្របមុខផង។
ព្រះយេស៊ូ
មានព្រះបន្ទូល ទៅពួកគេ ថា៖ «សុំ ស្រាយក្រណាត់ ចេញពីគាត់, ហើយ ឲ្យគាត់ ទៅចុះ។»
ការឃុបឃិត
ចាប់ព្រះយេស៊ូ
ជនជាតិ យូដា
ជាច្រើននាក់, ដែលមកផ្ទះ នាងម៉ារី បានឃើញ ព្រះយេស៊ូ ធ្វើកិច្ចការ
ទាំងនោះ, ក៏ជឿ លើព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ មានគ្នាគេខ្លះ ទៅជួប ពួកខាង គណៈផារីស៊ី, រៀបរាប់ នូវកិច្ចការ ដែលព្រះយេស៊ូ បានធ្វើ។ ពេលនោះ ពួកនាយក បូជាចារ្យ និងពួកខាង គណៈផារីស៊ី បានកោះហៅ
ក្រុមប្រឹក្សា ជាន់ខ្ពស់ មកប្រជុំ, ហើយ ពោលថា៖
«អ្នកនោះ បានធ្វើ ទីសំគាល់ ជាច្រើន។ តើ យើង គិតធ្វើ ដូចម្ដេច? ប្រសិនបើ
យើង បណ្ដោយ ឲ្យគាត់ ធ្វើដូច្នេះ តទៅទៀត, ប្រជាជន
មុខតែជឿ ទៅលើគាត់ ទាំងអស់គ្នា, ហើយ ជនជាតិ រ៉ូម៉ាំង
នឹងមកបំផ្លាញ ព្រះវិហារ និងបំបាត់ ជាតិសាសន៍ របស់យើង ជាមិនខាន។»
នៅក្នុងចំណោម ពួកគេ
មានលោកម្នាក់ ឈ្មោះ កៃផា ដែលជា មហាបូជាចារ្យ នៅឆ្នាំនោះ។ លោក មានប្រសាសន៍ ទៅគេ ថា៖ «អស់លោក ពុំយល់
អ្វីសោះ! តើ អស់លោក គិតមិនឃើញ ទេឬ ថា,
បើ មនុស្ស តែម្នាក់ស្លាប់ ជាប្រយោជន៍ ដល់ប្រជារាស្ត្រនោះ ប្រសើរជាង
ទុកឲ្យជាតិ ទាំងមូល ត្រូវវិនាស?»
លោក មានប្រសាសន៍
ដូច្នេះ មិនមែន ផុសចេញ ពីគំនិត ខ្លួនឯង ផ្ទាល់ឡើយ, គឺ
ក្នុងឋានៈ ជាមហាបូជាចារ្យ នៅឆ្នាំនោះ, លោក បានទាយ
ថា, ព្រះយេស៊ូ ត្រូវសោយ ទិវង្គត ដើម្បី ជាប្រយោជន៍
ដល់សាសន៍ យូដា, មិនគ្រាន់តែ ជាប្រយោជន៍
ដល់សាសន៍នេះ ប៉ុណ្ណោះទេ, គឺ ដើម្បី ឲ្យកូនចៅ របស់ ព្រះជាម្ចាស់
ដែលបែកខ្ញែកគ្នា មករួបរួម ជាប្រជាជន តែមួយ។ តាំងពីថ្ងៃ
នោះមក, ពួកនាយក បូជាចារ្យ និងពួកខាង គណៈផារីស៊ី
បានសំរេច ធ្វើគុត ព្រះយេស៊ូ។
ហេតុដូច្នេះហើយ
បានជាព្រះអង្គ មិនយាង ទៅមក ដោយចេញមុខ ឲ្យជនជាតិ យូដា ឃើញទៀតឡើយ, គឺ
ព្រះអង្គ ចាកចេញ ពីទីនោះ, ឆ្ពោះទៅ តំបន់ ជិតវាល រហោស្ថាន,
ត្រង់ភូមិមួយ ឈ្មោះ អេប្រាអ៊ីម, ហើយ
ទ្រង់ ស្នាក់នៅ ក្នុងភូមិនោះ ជាមួយ ពួកសិស្ស។
ពេលនោះ ជិតដល់ថ្ងៃ
បុណ្យចម្លង របស់ ជនជាតិ យូដាហើយ។ អ្នកស្រុក ជាច្រើន នាំគ្នា
ឡើងទៅ ក្រុងយេរូសាឡឹម មុនថ្ងៃបុណ្យ ដើម្បី ធ្វើពិធី ជំរះកាយ ឲ្យបានបរិសុទ្ធ។
គេ រកព្រះយេស៊ូ, ហើយ និយាយគ្នា ទៅវិញ
ទៅមក ក្នុងព្រះវិហារ ថា៖ «អ្នក គិតដូចម្ដេច?
លោក មិនហ៊ានមក ចូលរួម ក្នុងពិធីបុណ្យ ទេមើលទៅ!»
ពួកនាយក បូជាចារ្យ និងពួកខាង គណៈផារីស៊ី បានចេញបញ្ជា ថា,
បើ អ្នកណា ដឹងព្រះអង្គ គង់នៅ ឯណា, ត្រូវប្រាប់ពួកគេ
ដើម្បី ឲ្យគេ ចាប់ព្រះអង្គ។
លោកឡាសារ ទទួលមរណភាព
នៅភូមិ បេតថានី មានបុរសម្នាក់ ឈ្មោះ ឡាសារ; គាត់ មានជំងឺ។ នាងម៉ាថា និងនាងម៉ារី, ជាបងស្រី របស់គាត់, ក៏រស់នៅ ក្នុងភូមិ នោះដែរ។ (នាងម៉ារីនេះ ជាស្ត្រីម្នាក់ ដែលបាន ចាក់ប្រេង ក្រអូប លើព្រះបាទា របស់ ព្រះអម្ចាស់, ព្រមទាំង បានយកសក់ របស់នាង មកជូតផង។) រីឯ លោកឡាសារ ដែលឈឺនោះ ត្រូវជាប្អូនបង្កើត របស់នាង។ នាង ទាំងពីរនាក់ បានចាត់គេ ឲ្យទៅទូល ព្រះយេស៊ូ ថា៖ «លោកម្ចាស់, អ្នក ដែលលោក ស្រឡាញ់ កំពុងតែ មានជំងឺ។»
កាលព្រះយេស៊ូ ជ្រាបដំណឹងនេះ, ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ជំងឺនេះ កើតឡើង មិនមែន ឲ្យគាត់ បាត់បង់ ជីវិតទេ, គឺ ដើម្បី លើកតម្កើង សិរីរុងរឿង របស់ព្រះជាម្ចាស់, ព្រមទាំង ឲ្យព្រះបុត្រា របស់ព្រះអង្គ សំដែង សិរីរុងរឿងវិញ។» ព្រះយេស៊ូ ស្រឡាញ់ នាងម៉ាថា, ប្អូនស្រី របស់នាង, និងលោក ឡាសារណាស់។ កាលព្រះអង្គ ជ្រាបដំណឹង ថា, លោកឡាសារ មានជំងឺ, ព្រះអង្គ គង់នៅកន្លែង ដដែលនោះ ពីរថ្ងៃទៀត, បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ទៅពួកសិស្ស ថា៖ «យើង នាំគ្នា ត្រឡប់ទៅ ស្រុកយូដាវិញ។»
ពួកសិស្ស ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «ព្រះគ្រូ, ជនជាតិ យូដា ទើបនឹងចង់យក ដុំថ្ម គប់ធ្វើគុត ព្រះអង្គ ថ្មីៗ នេះសោះ។ ហេតុដូចម្ដេច បានជាព្រះអង្គ ចង់វិលទៅ ស្រុកនោះវិញ?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល តបថា៖ «ក្នុងមួយថ្ងៃ មានដប់ពីរម៉ោង។ អ្នកណា ដើរនៅពេលថ្ងៃ, អ្នកនោះ មិនជំពប់ជើង ដួលឡើយ, ព្រោះ គេ ឃើញពន្លឺ របស់ ពិភពលោកនេះ។ ផ្ទុយទៅវិញ, អ្នកណា ដើរនៅពេលយប់, អ្នកនោះ មុខតែជំពប់ ជើងដួល ជាមិនខាន, ព្រោះ គេ គ្មានពន្លឺ នៅក្នុងខ្លួនទេ។»
ពួកសិស្ស ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់, ប្រសិនបើ គាត់ សម្រាន្ដលក់ ដូច្នេះ, គាត់ នឹងបានជាវិញ មិនខាន។» តាមពិត ព្រះយេស៊ូ ចង់មាន ព្រះបន្ទូល ថា, លោកឡាសារ ស្លាប់បាត់ ទៅហើយ, ប៉ុន្តែ ពួកសិស្ស ស្មានថា, ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ថា, គាត់ សម្រាន្ដ លក់ធម្មតា។
ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល បញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ ថា៖ «ឡាសារ ស្លាប់ទៅហើយ។ បើ គិតពីប្រយោជន៍ អ្នករាល់គ្នា, ខ្ញុំ សប្បាយចិត្ត ដោយខ្ញុំ មិនបាននៅទីនោះ ដើម្បី ឲ្យអ្នករាល់គ្នា បានជឿ។ ឥឡូវនេះ យើង នាំគ្នា ទៅផ្ទះគាត់។»
ពេលនោះ សិស្សថូម៉ាស់ ហៅឌីឌីម ពោលទៅសិស្សឯទៀត ថា៖ «មក! យើងនាំគ្នា ទៅរួមស្លាប់ ជាមួយព្រះអង្គដែរ។»
ព្រះយេស៊ូ ជាអ្នកផ្ដល់ជីវិត រស់ឡើងវិញ
កាលព្រះយេស៊ូ យាងទៅដល់, ព្រះអង្គ ក៏ជ្រាប ថា, គេ បានដាក់សព លោកឡាសារ ក្នុងផ្នូរ បួនថ្ងៃហើយ។ ភូមិបេថានី មានចម្ងាយ ប្រមាណ បីគីឡូម៉ែត្រ ពីក្រុងយេរូសាឡឹម។ មានជនជាតិ យូដា ជាច្រើន នាំគ្នា មកជួយរំលែកទុក្ខ នាងម៉ាថា និងនាងម៉ារី ក្នុងពេល ប្អូនស្លាប់។ កាលនាងម៉ាថា បានដឹង ថា, ព្រះយេស៊ូ យាងមកដល់, នាង ក៏ចេញទៅ ទទួលព្រះអង្គ; រីឯ នាងម៉ារីវិញ, នាង អង្គុយ នៅក្នុងផ្ទះ។
នាងម៉ាថា ទូលព្រះយេស៊ូ ថា៖ «លោកម្ចាស់, ប្រសិនបើ លោក បាននៅទីនេះ, ប្អូននាងខ្ញុំ មិនស្លាប់ទេ។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ, នាងខ្ញុំ ដឹងថា, បើ លោក សុំអ្វី ពីព្រះជាម្ចាស់ ក៏ដោយ, ព្រះអង្គ មុខជា នឹងប្រទានឲ្យ មិនខាន។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅនាង ថា៖ «ប្អូននាង នឹងរស់ឡើងវិញ។»
នាង ទូលទៅ ព្រះអង្គវិញ ថា៖ «នាងខ្ញុំ ដឹងហើយ, នៅថ្ងៃ ចុងក្រោយ បំផុត, កាលណា មនុស្សស្លាប់ នឹងរស់ឡើងវិញ; ប្អូននាងខ្ញុំ ក៏នឹងរស់ ឡើងវិញដែរ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅនាង ថា៖ «ខ្ញុំ ហ្នឹងហើយ ដែលប្រោស មនុស្ស ឲ្យរស់ ឡើងវិញ។ ខ្ញុំ នឹងផ្ដល់ ឲ្យគេ មានជីវិត។ អ្នកណា ជឿលើខ្ញុំ, ទោះបី ស្លាប់ទៅហើយ ក៏ដោយ, ក៏នឹងបានរស់ ជាមិនខាន។ រីឯ អស់អ្នក ដែលកំពុងតែ មានជីវិត នៅរស់, ហើយ ជឿលើខ្ញុំ មិនស្លាប់ សោះឡើយ។ តើ នាង ជឿសេចក្ដីនេះ ឬទេ?»
នាងម៉ាថា ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់, ខ្ញុំ ម្ចាស់ ជឿថា, ព្រះអង្គ ពិតជាព្រះគ្រិស្ដ, ជាព្រះបុត្រា របស់ព្រះជាម្ចាស់, ហើយ ពិតជាព្រះអង្គ ដែលត្រូវ យាងមក ក្នុងពិភពលោក នេះមែន។»
ព្រះយេស៊ូ ទ្រង់ ព្រះកន្សែង
នាងម៉ាថា និយាយ ដូច្នេះហើយ ក៏ចេញទៅ ហៅនាងម៉ារី ជាប្អូន ដោយស្ងាត់ៗ ថា៖ «ព្រះគ្រូ យាងមកដល់ហើយ។ ព្រះអង្គ ហៅប្អូនឯង។» នាងម៉ារី ឮ, ហើយ ក៏ស្ទុះ, ក្រោកឡើង ទៅគាល់ ព្រះយេស៊ូ ជាប្រញាប់។ ពេលនោះ ព្រះអង្គ ពុំទាន់ យាងចូល ក្នុងភូមិ នៅឡើយទេ, គឺ ព្រះអង្គ គង់នៅកន្លែង ដែលនាងម៉ាថា ទៅជួប។ ជនជាតិ យូដា, ដែលមកជួយ រំលែកទុក្ខ ក្នុងផ្ទះ ជាមួយនាងម៉ារី, ឃើញនាង ស្ទុះក្រោកឡើង, ប្រញាប់ ប្រញាល់ ចេញទៅ ខាងក្រៅ ដូច្នេះ, ក៏នាំគ្នា ចេញទៅតាម, ព្រោះ គេ ស្មានថា, នាង ទៅយំ ឯផ្នូរ។
លុះ នាងម៉ារី ទៅដល់ កន្លែងព្រះយេស៊ូ គង់នៅហើយ, នាង ឃើញព្រះអង្គ ក៏ក្រាបទៀប ព្រះបាទា ទូលថា៖ «លោកម្ចាស់, ប្រសិនបើ លោក បាននៅទីនេះ, ប្អូនប្រុស នាងខ្ញុំ មិនស្លាប់ទេ។»
គេ ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «សូម អញ្ជើញមក, លោក នឹងឃើញ។»
ជនជាតិ យូដា នាំគ្នា ពោលថា៖ «មើល៍! លោក ស្រឡាញ់ ឡាសារ ខ្លាំងណាស់!»
ប៉ុន្តែ នៅក្នុងចំណោម ពួកគេ, មានអ្នកខ្លះ និយាយ ថា៖ «លោក អាចធ្វើ ឲ្យមនុស្សខ្វាក់ មើលឃើញ។ ម្ដេច ក៏លោក មិនធ្វើ ឲ្យឡាសារ គេចផុត ពីស្លាប់ ផងទៅ?»
ព្រះយេស៊ូ ប្រោសឡាសា រឲ្យបានរស់ ឡើងវិញ
ព្រះយេស៊ូ រំជួល ព្រះហឫទ័យ ម្ដងទៀត, រួច យាងទៅផ្នូរ។ ផ្នូរនោះ ជារូងភ្នំ, មានថ្មបាំង នៅមាត់រូង។ ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «សុំ យកថ្មនេះ ចេញ។»
នាងម៉ាថា ជាបង របស់សព ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «បពិត្រ ព្រះអម្ចាស់, សព ធុំក្លិនហើយ, ព្រោះ គេ បានយកមក ដាក់ តាំងពី បួនថ្ងៃម៉្លេះ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅនាង ថា៖ «ខ្ញុំ បានប្រាប់នាង រួចមកហើយ ថា, បើ នាង ជឿ, នាង នឹងឃើញ សិរីរុងរឿង របស់ ព្រះជាម្ចាស់។»
គេ ក៏យកថ្ម ចេញពីមាត់ផ្នូរ។ ព្រះយេស៊ូ ងើបព្រះភក្ត្រ ទតទៅលើ, មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «បពិត្រ ព្រះបិតា, ទូលបង្គំ សូម អរព្រះគុណ ព្រះអង្គ ដែលទ្រង់ ព្រះសណ្ដាប់ ទូលបង្គំ។ ចំពោះ ទូលបង្គំ, ទូលបង្គំ ដឹងថា, ព្រះអង្គ, ទ្រង់ ព្រះសណ្ដាប់ ទូលបង្គំ ជានិច្ច, ប៉ុន្តែ ទូលបង្គំ ទូលព្រះអង្គ ដូច្នេះ ដើម្បី ឲ្យបណ្ដាជន ដែលនៅ ជុំវិញ ទូលបង្គំ ជឿថា, ព្រះអង្គ ពិតជាបាន ចាត់ទូលបង្គំ ឲ្យមកមែន។»
លុះ ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ដូច្នេះហើយ, ទ្រង់ បន្លឺព្រះសូរសៀង ខ្លាំងៗ ថា៖ «ឡាសារ អើយ! ចេញមក!» ពេលនោះ លោកឡាសារ ដែលបានស្លាប់ ក៏ចេញ ពីផ្នូរមក, មានទាំង ក្រណាត់ រុំដៃជើង និងកន្សែង គ្របមុខផង។
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅពួកគេ ថា៖ «សុំ ស្រាយក្រណាត់ ចេញពីគាត់, ហើយ ឲ្យគាត់ ទៅចុះ។»
ជនជាតិ យូដា ជាច្រើននាក់, ដែលមកផ្ទះ នាងម៉ារី បានឃើញ ព្រះយេស៊ូ ធ្វើកិច្ចការ ទាំងនោះ, ក៏ជឿ លើព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ មានគ្នាគេខ្លះ ទៅជួប ពួកខាង គណៈផារីស៊ី, រៀបរាប់ នូវកិច្ចការ ដែលព្រះយេស៊ូ បានធ្វើ។ ពេលនោះ ពួកនាយក បូជាចារ្យ និងពួកខាង គណៈផារីស៊ី បានកោះហៅ ក្រុមប្រឹក្សា ជាន់ខ្ពស់ មកប្រជុំ, ហើយ ពោលថា៖ «អ្នកនោះ បានធ្វើ ទីសំគាល់ ជាច្រើន។ តើ យើង គិតធ្វើ ដូចម្ដេច? ប្រសិនបើ យើង បណ្ដោយ ឲ្យគាត់ ធ្វើដូច្នេះ តទៅទៀត, ប្រជាជន មុខតែជឿ ទៅលើគាត់ ទាំងអស់គ្នា, ហើយ ជនជាតិ រ៉ូម៉ាំង នឹងមកបំផ្លាញ ព្រះវិហារ និងបំបាត់ ជាតិសាសន៍ របស់យើង ជាមិនខាន។»
នៅក្នុងចំណោម ពួកគេ មានលោកម្នាក់ ឈ្មោះ កៃផា ដែលជា មហាបូជាចារ្យ នៅឆ្នាំនោះ។ លោក មានប្រសាសន៍ ទៅគេ ថា៖ «អស់លោក ពុំយល់ អ្វីសោះ! តើ អស់លោក គិតមិនឃើញ ទេឬ ថា, បើ មនុស្ស តែម្នាក់ស្លាប់ ជាប្រយោជន៍ ដល់ប្រជារាស្ត្រនោះ ប្រសើរជាង ទុកឲ្យជាតិ ទាំងមូល ត្រូវវិនាស?»
លោក មានប្រសាសន៍ ដូច្នេះ មិនមែន ផុសចេញ ពីគំនិត ខ្លួនឯង ផ្ទាល់ឡើយ, គឺ ក្នុងឋានៈ ជាមហាបូជាចារ្យ នៅឆ្នាំនោះ, លោក បានទាយ ថា, ព្រះយេស៊ូ ត្រូវសោយ ទិវង្គត ដើម្បី ជាប្រយោជន៍ ដល់សាសន៍ យូដា, មិនគ្រាន់តែ ជាប្រយោជន៍ ដល់សាសន៍នេះ ប៉ុណ្ណោះទេ, គឺ ដើម្បី ឲ្យកូនចៅ របស់ ព្រះជាម្ចាស់ ដែលបែកខ្ញែកគ្នា មករួបរួម ជាប្រជាជន តែមួយ។ តាំងពីថ្ងៃ នោះមក, ពួកនាយក បូជាចារ្យ និងពួកខាង គណៈផារីស៊ី បានសំរេច ធ្វើគុត ព្រះយេស៊ូ។
ហេតុដូច្នេះហើយ បានជាព្រះអង្គ មិនយាង ទៅមក ដោយចេញមុខ ឲ្យជនជាតិ យូដា ឃើញទៀតឡើយ, គឺ ព្រះអង្គ ចាកចេញ ពីទីនោះ, ឆ្ពោះទៅ តំបន់ ជិតវាល រហោស្ថាន, ត្រង់ភូមិមួយ ឈ្មោះ អេប្រាអ៊ីម, ហើយ ទ្រង់ ស្នាក់នៅ ក្នុងភូមិនោះ ជាមួយ ពួកសិស្ស។
ពេលនោះ ជិតដល់ថ្ងៃ បុណ្យចម្លង របស់ ជនជាតិ យូដាហើយ។ អ្នកស្រុក ជាច្រើន នាំគ្នា ឡើងទៅ ក្រុងយេរូសាឡឹម មុនថ្ងៃបុណ្យ ដើម្បី ធ្វើពិធី ជំរះកាយ ឲ្យបានបរិសុទ្ធ។ គេ រកព្រះយេស៊ូ, ហើយ និយាយគ្នា ទៅវិញ ទៅមក ក្នុងព្រះវិហារ ថា៖ «អ្នក គិតដូចម្ដេច? លោក មិនហ៊ានមក ចូលរួម ក្នុងពិធីបុណ្យ ទេមើលទៅ!» ពួកនាយក បូជាចារ្យ និងពួកខាង គណៈផារីស៊ី បានចេញបញ្ជា ថា, បើ អ្នកណា ដឹងព្រះអង្គ គង់នៅ ឯណា, ត្រូវប្រាប់ពួកគេ ដើម្បី ឲ្យគេ ចាប់ព្រះអង្គ។
John 11
The Death of Lazarus
11 Now a man named Lazarus was sick. He was from Bethany, the village of Mary and her sister Martha. 2 (This
Mary, whose brother Lazarus now lay sick, was the same one who poured
perfume on the Lord and wiped his feet with her hair.) 3 So the sisters sent word to Jesus, “Lord, the one you love is sick.”
4 When he heard this, Jesus said, “This sickness will not end in death. No, it is for God’s glory so that God’s Son may be glorified through it.” 5 Now Jesus loved Martha and her sister and Lazarus. 6 So when he heard that Lazarus was sick, he stayed where he was two more days, 7 and then he said to his disciples, “Let us go back to Judea.”
8 “But Rabbi,” they said, “a short while ago the Jews there tried to stone you, and yet you are going back?”
9 Jesus answered, “Are there not twelve hours of daylight? Anyone who walks in the daytime will not stumble, for they see by this world’s light. 10 It is when a person walks at night that they stumble, for they have no light.”
11 After he had said this, he went on to tell them, “Our friend Lazarus has fallen asleep; but I am going there to wake him up.”
12 His disciples replied, “Lord, if he sleeps, he will get better.” 13 Jesus had been speaking of his death, but his disciples thought he meant natural sleep.
14 So then he told them plainly, “Lazarus is dead, 15 and for your sake I am glad I was not there, so that you may believe. But let us go to him.”
16 Then Thomas (also known as Didymus[a]) said to the rest of the disciples, “Let us also go, that we may die with him.”
Jesus Comforts the Sisters of Lazarus
17 On his arrival, Jesus found that Lazarus had already been in the tomb for four days. 18 Now Bethany was less than two miles[b] from Jerusalem, 19 and many Jews had come to Martha and Mary to comfort them in the loss of their brother. 20 When Martha heard that Jesus was coming, she went out to meet him, but Mary stayed at home.
21 “Lord,” Martha said to Jesus, “if you had been here, my brother would not have died. 22 But I know that even now God will give you whatever you ask.”
23 Jesus said to her, “Your brother will rise again.”
24 Martha answered, “I know he will rise again in the resurrection at the last day.”
25 Jesus said to her, “I am the resurrection and the life. The one who believes in me will live, even though they die; 26 and whoever lives by believing in me will never die. Do you believe this?”
27 “Yes, Lord,” she replied, “I believe that you are the Messiah, the Son of God, who is to come into the world.”
28 After she had said this, she went back and called her sister Mary aside. “The Teacher is here,” she said, “and is asking for you.” 29 When Mary heard this, she got up quickly and went to him. 30 Now Jesus had not yet entered the village, but was still at the place where Martha had met him. 31 When the Jews who had been with Mary in the house, comforting her, noticed how quickly she got up and went out, they followed her, supposing she was going to the tomb to mourn there.
32 When
Mary reached the place where Jesus was and saw him, she fell at his
feet and said, “Lord, if you had been here, my brother would not have
died.”
33 When Jesus saw her weeping, and the Jews who had come along with her also weeping, he was deeply moved in spirit and troubled. 34 “Where have you laid him?” he asked.
“Come and see, Lord,” they replied.
35 Jesus wept.
36 Then the Jews said, “See how he loved him!”
37 But some of them said, “Could not he who opened the eyes of the blind man have kept this man from dying?”
Jesus Raises Lazarus From the Dead
38 Jesus, once more deeply moved, came to the tomb. It was a cave with a stone laid across the entrance. 39 “Take away the stone,” he said.
“But, Lord,” said Martha, the sister of the dead man, “by this time there is a bad odor, for he has been there four days.”
40 Then Jesus said, “Did I not tell you that if you believe, you will see the glory of God?”
41 So they took away the stone. Then Jesus looked up and said, “Father, I thank you that you have heard me. 42 I knew that you always hear me, but I said this for the benefit of the people standing here, that they may believe that you sent me.”
43 When he had said this, Jesus called in a loud voice, “Lazarus, come out!” 44 The dead man came out, his hands and feet wrapped with strips of linen, and a cloth around his face.
Jesus said to them, “Take off the grave clothes and let him go.”
The Plot to Kill Jesus
45 Therefore many of the Jews who had come to visit Mary, and had seen what Jesus did, believed in him. 46 But some of them went to the Pharisees and told them what Jesus had done. 47 Then the chief priests and the Pharisees called a meeting of the Sanhedrin.
“What are we accomplishing?” they asked. “Here is this man performing many signs. 48 If
we let him go on like this, everyone will believe in him, and then the
Romans will come and take away both our temple and our nation.”
49 Then one of them, named Caiaphas, who was high priest that year, spoke up, “You know nothing at all! 50 You do not realize that it is better for you that one man die for the people than that the whole nation perish.”
51 He did not say this on his own, but as high priest that year he prophesied that Jesus would die for the Jewish nation, 52 and not only for that nation but also for the scattered children of God, to bring them together and make them one. 53 So from that day on they plotted to take his life.
54 Therefore Jesus no longer moved about publicly among the people of Judea. Instead he withdrew to a region near the wilderness, to a village called Ephraim, where he stayed with his disciples.
55 When it was almost time for the Jewish Passover, many went up from the country to Jerusalem for their ceremonial cleansing before the Passover. 56 They kept looking for Jesus, and as they stood in the temple courts they asked one another, “What do you think? Isn’t he coming to the festival at all?” 57 But
the chief priests and the Pharisees had given orders that anyone who
found out where Jesus was should report it so that they might arrest
him.
Footnotes:
- John 11:16 Thomas (Aramaic) and Didymus (Greek) both mean twin.
- John 11:18 Or about 3 kilometers
15 comments:
PLEASE KI-MEDIA. STOP STOP STOP STOP POSTING SUCH ARTICLE. WE ARE FED UP
Why some idiot one has to teach us most every day as the Khmer Buddhist the teaching of the Christian believe. While most of the Caucasian Christians don't event go to the church or have lost their trust of their own believe.
We have found the right one and we fell very well with the Buddhism believe.
12:27 PM
We agree.
Amen
No need to say please to ah communist!
12:27pm
Who're we? I'm not on your side. I asked to post more about the Gospel of God. I am so glad that I can read the Gospel of GOD in KI. Thanks
1:10 PM
You meant your evil Buddhists found the right Cult (Buddhism) and adopted it for 800 that destroyed my country? Take it back to India where it belongs, and we new generation accept GOD through Christ for ever and ever.
Take your Indian cult Back to India, and do not return to destroy my country again.
We bring GOD from Israel in and we worship Him now and for ever.
We live in a democratic world Society, KI, please post more and everyday the Gospel of GOD for us Kaun Khmers who believed in GOD. Thanks and GOD Bless.
From Ah Jey ot Thleak Teuk
1:10 PM you meant the white european nation don't go to churches? no wonder european nations are being infiltrated by muslims.
but the americans are nearly 100% believe and go to churches. and america is remaining the most powerful nation on this planet earth, where you and your miserable people take refuge and have a good life.
don't have to look far, look at your neighbors like vietnam and thailand.
vietnam has more than half of its population are believing in God, and thailand increasing everyday christians, not even that thailand has a "cardinal" that may have a chance to be "POPE".
still don't see the sign "how powerful God is"? you already lost the country to vietnam. It is in a transition of being a full state of vietnam after its puppets die.
your teacher 'buddha' tell you to give up all, and so your land is no longer yours.
leave those khmers who knew God alone, since you're free to destroy, they're free to believe God.
10:27 pm If this Gospel of GOD posted by TS then I must thank her.
TS lives in a Communist state ruled by Communist Vietnam, no humans can challenge GOD, it is so wise that she introduces GOD to the evil communists in Cambodia. If her works is from GOD, then GOD will Bless her and guide her to victory for the glory of GOD the highest. Even if she may be persecuted by the evil Communists, she will be a great Martyr of ours (Khmer Christians) and she will have a high place in heaven.
If her works is not from GOD, she knows the Karma is severe. Likewise even the Khmers who joined the Buddhism after abandoned GOD, they too can never escape from the severe punishment. They keep denying while they have been suffered for 800 years and now their land given to their enemy Vietnamese.
I am for GOD, and I see that even China, GOD is in it. Hundred million Chinese are with GOD. In Iran and Afghanistan this day more and more know Christ, million are running their Churches underground in-spite of persecution.
From Ah Jey ot Thleak Teuk
All Khmer CHRISTIANS Must always remember "Patience and Perseverance".
Don't engage of fight or resorting to cursing and insulting, but to spread good news of the Gospel of GOD.
May all Khmers, including the Christians' haters be Blessed and May PEACE be with all of you. Amen.
IT BOTHER YOUR IF WE ARE COMMUNIST OR BUDHIT?????DONE YOU WANT GO TO HELL ALL??POU AREYOKKLEY PLEAM..!!LATE KHMERS TO LIVE IN QUIET THEUBANTHE?WAIT TO SEE I WILL BE FUCK A WORLD.
1:37am
Khmers have been living in hell for 800 years, and still live in hell now and for ever. Aren't you in hell ? Yes you are. You sound really Yuon.
Communist-Buddhist or known as T'mils in Orange Clothes. This T'mil 1:37AM enjoys free ride.
My fellow, Khmer Christians dont betempted by Satin (Evils) keep spreading the Gospel of God to our poor Khmer people at every corner of Cambodia.
How old is Earth? Billion years according to Geologists. How many times this Earth was shifting and changing its form? No body knew. Record about Hindu's Buddhas that existed only a few left. According to Gotama Buddha who told his disciples Ananda before his death "I am not the 1st Buddha nor I am the last Buddha. There were too many Buddhas before me, and the greatest One is coming. He will be know as "Metreyya". He will be loved and worshipped by the Universe. He will teach His Kingdom of heaven. He is the mighty One. He is the living God. Khmers called "Preah Rouss". He defeated "death".
Jesus Christ is the One. He is Metreyya.
Jesus Christ is the savior and He rules the Universes.
That is so weird to just realize that Cambodia is Communist-Royal-Kingdom. The Cambodians who claim to be Buddhists are known as Buddhist-Communists.
How about the CPP/Communist monks?
Post a Comment