Recently,
I discovered the sermons of my college pastor online. While at
Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown
friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from
campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the
leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.
We drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the week days).
When I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and media, also attended. Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the US Senate, Dr. Richard Halverson.
All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?
It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition.
Gospel according to Matthew
Sermons by Dr. Rob Norris by chapters | 1 | 1 | 1 | 8 | 14 | 16 | 19 21 | 21 | 22 | 25 | 26 | 26 | 27 | 27 | 28 | 28 | 28 |
https://www.box.com/s/nl0upuu9aj331fvm2gab
កាលព្រះយេស៊ូ បានជ្រាបដំណឹងនេះ, ទ្រង់ ក៏យាងចុះទូក ចាកចេញ ជាមួយ ពួកសិស្ស, ឆ្ពោះទៅកាន់ កន្លែងមួយស្ងាត់ ដាច់ឡែក ពីបណ្ដាជន។ ប៉ុន្តែ មហាជន បានដឹង, ហើយ នាំគ្នា ចេញពីក្រុងនានា ដើរទៅតាម ព្រះអង្គ។ កាលព្រះយេស៊ូ យាងឡើងពីទូក, ទតឃើញ មហាជន ដ៏ច្រើនយ៉ាងនេះ, ព្រះអង្គ មានព្រះហឫទ័យ អាណិត អាសូរគេ ពន់ពេកណាស់, ហើយ ទ្រង់ ក៏ប្រោស អ្នកជំងឺ ឲ្យបានជា។
ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្ស
បានឆ្លងទៅដល់ ត្រើយម្ខាង ត្រង់ស្រុក គេនេសារ៉ែត។ អ្នកស្រុកនោះ ស្គាល់ព្រះអង្គភ្លាម, ហើយ យកដំណឹង
ទៅផ្សព្វផ្សាយ ពាសពេញតំបន់ ទាំងមូល។ គេ
នាំអ្នកជំងឺ ទាំងអស់ មករកព្រះអង្គ, អង្វរ សូមគ្រាន់តែ
ពាល់ជាយ ព្រះពស្ដ្រ របស់ ព្រះអង្គ ប៉ុណ្ណោះ។ អស់អ្នក ដែលបានពាល់ បានជាសះស្បើយ គ្រប់ៗគ្នា។
ស្ដេចហេរ៉ូដ
សម្លាប់លោក យ៉ូហាន-បាទីស្ដ
នៅគ្រានោះ
ព្រះបាទហេរ៉ូដ ជាស្ដេចអនុរាជ បានជ្រាប អំពីព្រះកិត្តិនាម របស់ព្រះយេស៊ូ។ ទ្រង់ មានរាជឱង្ការ ទៅពួកបរិពារ
ថា៖ «យ៉ូហាន-បាទីស្ដ បានរស់ ឡើងវិញហើយ,
បានជាគាត់ មានឫទ្ធានុភាព សំដែង ការអស្ចារ្យ យ៉ាងនេះ។»
ព្រះបាទហេរ៉ូដ បានចាប់
លោកយ៉ូហាន ដាក់ច្រវាក់, យកទៅឃុំឃាំង, ដោយទ្រង់ ជឿតាមពាក្យ
ព្រះនាង ហេរ៉ូឌាស ដែលត្រូវ ជាមហេសី របស់ ស្ដេចភីលីព ជាអនុជ, ព្រោះ លោកយ៉ូហាន បានបន្ទោសស្ដេច ថា, «ព្រះករុណា គ្មានសិទ្ធិយកព្រះនាង មកធ្វើជា មហេសីឡើយ។» ស្ដេចហេរ៉ូដ ចង់សម្លាប់ លោកយ៉ូហាន, តែ ទ្រង់ ខ្លាចបណ្ដាជន, ព្រោះ ពួកគេ ចាត់ទុកលោក
ជាព្យាការី មួយរូប។
នៅថ្ងៃបុណ្យ ខួបចំរើន
ព្រះជន្ម របស់ ព្រះបាទហេរ៉ូដ, បុត្រី របស់ ព្រះនាង ហេរ៉ូឌាស ចូលមក រាំ នៅមុខភ្ញៀវ,
ធ្វើឲ្យស្ដេច ពេញចិត្ត
យ៉ាងខ្លាំង, រហូតដល់ ស្បថស្បែ សន្យា នឹងនាង ថា, បើ នាង ចង់បានអ្វី, ស្ដេច ប្រទានឲ្យទាំងអស់។ នាង ទូលទៅស្ដេចវិញ តាមពាក្យបង្គាប់ របស់មាតា ថា៖ «សូមទ្រង់ ប្រទានក្បាល របស់ យ៉ូហាន-បាទីស្ដ ដាក់លើថាស
មកឲ្យខ្ញុំម្ចាស់។» ព្រះរាជា ព្រួយព្រះហឫទ័យ ក្រៃលែង
ព្រោះ ទ្រង់ បានស្បថ នៅមុខភ្ញៀវ ទាំងអស់ ជ្រុលហួស ទៅហើយ។ ទ្រង់ ក៏បញ្ជា ឲ្យគេ ធ្វើតាមពាក្យសុំ របស់នាង, គឺ ចាត់ទាហាន ឲ្យទៅកាត់ ក លោកយ៉ូហាន យកក្បាល ដាក់លើ ថាសមួយ
ប្រគល់ ឲ្យនាង,
រួចនាង យកទៅ ថ្វាយមាតា។ ពួកសិស្ស របស់ លោកយ៉ូហាន មកយក សពលោក ទៅបញ្ចុះ, ហើយ នាំគ្នា យកដំណឹង ទៅទូលព្រះយេស៊ូ។
ព្រះយេស៊ូ
ប្រទាននំបុ័ង ឲ្យមនុស្ស ប្រាំពាន់នាក់ បរិភោគ
កាលព្រះយេស៊ូ បានជ្រាបដំណឹងនេះ, ទ្រង់ ក៏យាងចុះទូក ចាកចេញ ជាមួយ ពួកសិស្ស, ឆ្ពោះទៅកាន់ កន្លែងមួយស្ងាត់ ដាច់ឡែក ពីបណ្ដាជន។ ប៉ុន្តែ មហាជន បានដឹង, ហើយ នាំគ្នា ចេញពីក្រុងនានា ដើរទៅតាម ព្រះអង្គ។ កាលព្រះយេស៊ូ យាងឡើងពីទូក, ទតឃើញ មហាជន ដ៏ច្រើនយ៉ាងនេះ, ព្រះអង្គ មានព្រះហឫទ័យ អាណិត អាសូរគេ ពន់ពេកណាស់, ហើយ ទ្រង់ ក៏ប្រោស អ្នកជំងឺ ឲ្យបានជា។
ពេលនោះ ថ្ងៃជ្រេណាស់
ហើយ,
សិស្ស នាំគ្នា ចូលមកជិតព្រះអង្គ, ទូលថា៖ «ទីនេះ ស្ងាត់ណាស់, ហើយ ក៏ជិតយប់ផង។ សូម ប្រាប់បណ្ដាជន ទាំងនេះ ឲ្យត្រឡប់ ទៅវិញ រកទិញ ម្ហូបអាហារ នៅតាមភូមិ។»
ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូ
មានព្រះបន្ទូល ទៅកាន់សិស្ស ថា៖ «មិនបាច់ឲ្យគេ ត្រឡប់
ទៅវិញទេ។ ចូរ អ្នករាល់គ្នា យកម្ហូបអាហារ
ឲ្យគេ បរិភោគទៅ។»
សិស្ស ទូលព្រះអង្គ
ថា៖ «យើងខ្ញុំ
មាននំបុ័ង តែប្រាំដុំ, និងត្រីងៀត ពីរកន្ទុយ ប៉ុណ្ណោះ។»
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល
ថា៖ «ចូរ យកនំបុ័ង និងត្រីនោះ មកឲ្យខ្ញុំ។» បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ ប្រាប់បណ្ដាជន ឲ្យអង្គុយលើស្មៅ។ ព្រះអង្គ យកនំបុ័ង
ទាំងប្រាំដុំ និងត្រី ពីរកន្ទុយនោះ មកកាន់; ទ្រង់ ងើបព្រះភក្ដ្រ ឡើងលើ,
សរសើរតម្កើង ព្រះជាម្ចាស់, ហើយ កាច់នំបុ័ង
ប្រទាន ឲ្យពួកសិស្ស។ ពួកសិស្ស ក៏ចែកឲ្យ បណ្ដាជន បរិភោគ។ អ្នកទាំងនោះ បានបរិភោគឆ្អែត
គ្រប់ៗគ្នា, ហើយ ពួកសិស្ស ប្រមូលនំបុ័ង ដែលនៅសល់
ដាក់បានពេញ ដប់ពីរល្អី។ អស់អ្នក ដែលបាន បរិភោគនំបុ័ង មានប្រុសៗ ទាំងអស់ ប្រមាណ ប្រាំពាន់នាក់, ឥតគិត ស្រីៗ និងក្មេងៗ ផងទេ។
ព្រះយេស៊ូ
យាងលើ ទឹកសមុទ្រ
រំពេចនោះ ព្រះយេស៊ូ
បញ្ជាពួកសិស្ស ឲ្យចុះទូក ឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង
មុនព្រះអង្គ, ហើយ ព្រះអង្គ ក៏ប្រាប់មហាជន ឲ្យវិលត្រឡប់ ទៅវិញដែរ។ កាលព្រះអង្គ ឲ្យមហាជន ចេញផុត អស់ហើយ,
ព្រះយេស៊ូ យាងឡើង ទៅលើភ្នំ ដាច់ឡែក ពីគេ ដើម្បីអធិស្ឋាន។ លុះដល់យប់, ទ្រង់ គង់នៅទីនោះ
តែមួយព្រះអង្គឯង។ ពេលនោះ ទូក ចេញឆ្ងាយ ពីច្រាំងហើយ,
ក៏ត្រូវរលក បក់បោក, ព្រោះ បញ្ច្រាសខ្យល់។
ដល់ពេលជិតភ្លឺ
ព្រះអង្គ យាងលើទឹក ឆ្ពោះទៅរកពួកសិស្ស។ កាលពួកគេ ឃើញព្រះអង្គ យាងលើទឹកសមុទ្រ ដូច្នេះ, គេ ភ័យរន្ធត់, ហើយ ស្រែកឡើង ថា «ខ្មោច លង!» ព្រោះគេ ភ័យពេក។
រំពេចនោះ
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ចូរ តាំងចិត្ត ក្លាហានឡើង!
ខ្ញុំ ទេតើ។ កុំ ខ្លាចអី។»
លោកពេត្រុស ទូលព្រះអង្គ
ថា៖ «លោកម្ចាស់, ប្រសិនបើ
ពិតជាលោកមែន,
សូម បញ្ជាឲ្យខ្ញុំ អាចដើរលើទឹក
ទៅរក
លោកផង។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល
ទៅគាត់ ថា៖ «អញ្ជើញ មក។»
លោកពេត្រុស ក៏ចុះពីទូក
ដើរលើទឹក ឆ្ពោះទៅរកព្រះយេស៊ូ។ ប៉ុន្តែ កាលលោក ឃើញខ្យល់បក់ខ្លាំង, លោក ភ័យណាស់,
ហើយ ចាប់ផ្ដើមលិច ទៅក្នុងទឹក។ លោក ស្រែកឡើង ថា៖ «លោកម្ចាស់
អើយ, សូម ជួយខ្ញុំផង!»
ព្រះយេស៊ូ ក៏លូកព្រះហស្ដ
ទាញគាត់ឡើងភ្លាម, ទាំងមានព្រះបន្ទូល ថា៖ «មនុស្ស
មានជំនឿតិច អើយ, ហេតុដូចម្ដេច បានជាអ្នក មិនទុកចិត្ត
ដូច្នេះ?»
បន្ទាប់មក
ព្រះអង្គ និងលោកពេត្រុស ចូលមកក្នុងទូក, ហើយ ខ្យល់ក៏ស្ងប់។ អ្នក នៅក្នុងទូក នាំគ្នា ក្រាបថ្វាយបង្គំ
ព្រះអង្គ, ទាំងពោល ថា៖ «ព្រះអង្គ ពិតជាព្រះបុត្រា
របស់ព្រះជាម្ចាស់មែន។»
John the Baptist Beheaded
14 At that time Herod the tetrarch heard the reports about Jesus, 2 and he said to his attendants, “This is John the Baptist; he has risen from the dead! That is why miraculous powers are at work in him.”
3 Now Herod had arrested John and bound him and put him in prison because of Herodias, his brother Philip’s wife, 4 for John had been saying to him: “It is not lawful for you to have her.” 5 Herod wanted to kill John, but he was afraid of the people, because they considered John a prophet.
6 On Herod’s birthday the daughter of Herodias danced for the guests and pleased Herod so much 7 that he promised with an oath to give her whatever she asked. 8 Prompted by her mother, she said, “Give me here on a platter the head of John the Baptist.” 9 The king was distressed, but because of his oaths and his dinner guests, he ordered that her request be granted 10 and had John beheaded in the prison. 11 His head was brought in on a platter and given to the girl, who carried it to her mother. 12 John’s disciples came and took his body and buried it. Then they went and told Jesus.
Jesus Feeds the Five Thousand
13 When
Jesus heard what had happened, he withdrew by boat privately to a
solitary place. Hearing of this, the crowds followed him on foot from
the towns. 14 When Jesus landed and saw a large crowd, he had compassion on them and healed their sick.
15 As
evening approached, the disciples came to him and said, “This is a
remote place, and it’s already getting late. Send the crowds away, so
they can go to the villages and buy themselves some food.”
16 Jesus replied, “They do not need to go away. You give them something to eat.”
17 “We have here only five loaves of bread and two fish,” they answered.
18 “Bring them here to me,” he said. 19 And
he directed the people to sit down on the grass. Taking the five loaves
and the two fish and looking up to heaven, he gave thanks and broke the
loaves. Then he gave them to the disciples, and the disciples gave them to the people. 20 They all ate and were satisfied, and the disciples picked up twelve basketfuls of broken pieces that were left over. 21 The number of those who ate was about five thousand men, besides women and children.
Jesus Walks on the Water
22 Immediately Jesus made the disciples get into the boat and go on ahead of him to the other side, while he dismissed the crowd. 23 After he had dismissed them, he went up on a mountainside by himself to pray. Later that night, he was there alone, 24 and the boat was already a considerable distance from land, buffeted by the waves because the wind was against it.
25 Shortly before dawn Jesus went out to them, walking on the lake. 26 When the disciples saw him walking on the lake, they were terrified. “It’s a ghost,” they said, and cried out in fear.
27 But Jesus immediately said to them: “Take courage! It is I. Don’t be afraid.”
28 “Lord, if it’s you,” Peter replied, “tell me to come to you on the water.”
29 “Come,” he said.
Then Peter got down out of the boat, walked on the water and came toward Jesus. 30 But when he saw the wind, he was afraid and, beginning to sink, cried out, “Lord, save me!”
31 Immediately Jesus reached out his hand and caught him. “You of little faith,” he said, “why did you doubt?”
32 And when they climbed into the boat, the wind died down. 33 Then those who were in the boat worshiped him, saying, “Truly you are the Son of God.”
34 When they had crossed over, they landed at Gennesaret. 35 And
when the men of that place recognized Jesus, they sent word to all the
surrounding country. People brought all their sick to him 36 and begged him to let the sick just touch the edge of his cloak, and all who touched it were healed.
1 comment:
Thicthead prea you..thov ning keusvay=add,sida,mokdouch cheasva thov novtha norrok..◘◘◘◘◘◘◘HeHeHeHeHe Ah Ah!!
Post a Comment