Advent 2013: A Season Of Waiting For The Coming Of Christ The Huffington Post | 30 Nov. 2013
Genesis
Book
of BEGINNINGS -- heavens and earth, light and darkness, seas and land,
animals and vegetation with humankind as the climax of God's creative
activity "in His image". Book of RELATIONSHIPS -- between God and His
creation, between God and humankind, and between human beings. Written
by Moses approx. 1440 B.C. ("before Christ") during the Exodus.
ពស់ ជាសត្វមួយ
មានកលល្បិចជាងគេ ក្នុងចំណោមសត្វព្រៃ ទាំងអស់ ដែលព្រះជាអម្ចាស់ បង្កើតមក។
វា ពោលទៅកាន់ស្ត្រី ថា៖ «តើ ព្រះជាម្ចាស់ ពិតជាមានព្រះបន្ទូល ថា, “អ្នកទាំងពីរ
មិនត្រូវបរិភោគ ផ្លែឈើទាំងប៉ុន្មាន ដែលនៅក្នុងសួនឧទ្យាន មែនឬ?”»
ស្ត្រី ពោលទៅកាន់ពស់
ថា៖ «យើង
អាចបរិភោគ ផ្លែឈើទាំងឡាយ នៅក្នុងសួនឧទ្យានបាន; រីឯ
ដើមឈើ ដែលស្ថិតនៅកណ្ដាល សួនឧទ្យាននោះវិញ,
ព្រះជាម្ចាស់ បានហាម ថា, “កុំ បរិភោគ ផ្លែវាឡើយ, ហើយ ក៏មិនត្រូវ ប៉ះពាល់ដែរ; បើ ពុំនោះទេ,
អ្នក ទាំងពីរ នឹងស្លាប់ ជាមិនខាន។”»
ស្ត្រី មើលទៅ ដើមឈើ,
ឃើញថា មានរសជាតិ ឆ្ងាញ់ពិសា, គួរ ឲ្យគយគន់, ហើយ ថែមទាំងអាចធ្វើ ឲ្យមានប្រាជ្ញាទៀតផង។ នាង ក៏បេះផ្លែមកបរិភោគ, ព្រមទាំងចែក ឲ្យប្ដី ដែលនៅជាមួយ, ហើយ ប្ដីក៏បរិភោគដែរ។ ពេលនោះ ស្រាប់តែភ្នែក របស់ អ្នកទាំងពីរ
បានភ្លឺឡើង, ហើយ ដឹងថា គេនៅខ្លួនទទេ។ អ្នកទាំងពីរ ក៏បេះស្លឹកល្វា មកខ្ទាស់ ធ្វើជាប៉ឹងបិទបាំងកាយ។
អ្នក ទាំងពីរ បានឮ
ព្រះសូរសៀង របស់ ព្រះជាអម្ចាស់ ដែលយាងកាត់
សួនឧទ្យាន នៅពេល មានខ្យល់បក់ រំភើយៗ។ បុរស និងស្ត្រី ក៏នាំគ្នា រត់ពួន ក្រោយដើមឈើ
ក្នុងសួនឧទ្យាន, កុំ ឲ្យព្រះជាអម្ចាស់ ទតឃើញ។ ព្រះជាអម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូល ហៅមនុស្សប្រុស
ថា៖ «អ្នក នៅឯណា?»
គាត់ ទូលព្រះអង្គវិញ
ថា៖ «ទូលបង្គំ
បានឮ ព្រះសូរសៀង របស់ព្រះអង្គ នៅក្នុង សួនឧទ្យាន។ ទូលបង្គំ ភ័យណាស់, ព្រោះ ទូលបង្គំ នៅខ្លួនទទេ;
ហេតុនេះហើយ បានជាទូលបង្គំ ពួន។»
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល
ថា៖ «នរណា
ប្រាប់អ្នក ឲ្យដឹងថា
អ្នក នៅខ្លួនទទេ
ដូច្នេះ? តើ អ្នក បរិភោគ ផ្លែឈើ ដែលយើង
ហាមនោះ ឬ?»
បុរស ឆ្លើយថា៖ «ស្ត្រី
ដែលព្រះអង្គ ប្រទានឲ្យមក នៅជាមួយ ទូលបង្គំនោះ បានឲ្យផ្លែឈើ ទូលបង្គំ, ហើយ ទូលបង្គំ ក៏ទទួលទានដែរ។»
ព្រះជាអម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូល
ទៅកាន់ស្ត្រី ថា៖ «ម្ដេច ក៏នាង ធ្វើដូច្នេះ?»
ស្ត្រី ឆ្លើយថា៖
«ពស់
បានមកបញ្ឆោតខ្ញុំម្ចាស់, ហើយ ខ្ញុំម្ចាស់ ក៏ទទួលទាន
ផ្លែឈើនោះទៅ។»
ព្រះជាអម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូល
មកសត្វពស់ ថា៖
«ដោយឯង
បានធ្វើដូច្នេះ,
ក្នុងបណ្ដាសត្វស្រុក,
សត្វព្រៃ ទាំងប៉ុន្មាន,
ឯង នឹងត្រូវបណ្ដាសាហើយ។
ឯង ត្រូវតែលូន
នឹងពោះ,
ហើយ ស៊ីតែធូលីដី
អស់មួយជីវិត។
យើង នឹងធ្វើ ឲ្យឯង
និងស្ត្រី,
ព្រមទាំងពូជឯង
និងពូជស្ត្រី,
ក្លាយទៅ ជាសត្រូវ
នឹងគ្នា;
ពូជនាង នឹងជាន់ក្បាល
របស់ឯង,
ហើយ ឯង នឹងចឹកកែងជើង
ពូជនាង។»
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល
មកស្ត្រី ថា៖
«នៅពេលនាង
មានផ្ទៃពោះ,
យើង នឹងធ្វើឲ្យនាង
រងទុក្ខលំបាក យ៉ាងខ្លាំង;
នាង នឹងសំរាលកូន
ទាំងឈឺចុកចាប់។
តណ្ហាជំរុញនាង ឲ្យត្រូវការប្ដី,
តែប្ដី នឹងធ្វើជាម្ចាស់
លើនាង។»
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល
មកលោកអដាំ ថា៖ «ដោយអ្នក បានស្ដាប់ តាមពាក្យប្រពន្ធ, ហើយ បរិភោគ ផ្លែឈើ ដែលយើង ហាមប្រាមនោះ,
«ដី
នឹងត្រូវបណ្ដាសា, ព្រោះ តែអ្នក។
ដូច្នេះ អ្នក នឹងកាប់គាស់ដី
ចិញ្ចឹមជីវិត យ៉ាងវេទនា
ជារៀងរាល់ថ្ងៃ
អស់មួយជីវិត។
ដី នឹងដុះចេញ ជាបន្លា
និងអញ្ចាញ,
ហើយ អ្នក នឹងបរិភោគ
តិណជាតិ ទាំងឡាយ
ដែលដុះ នៅតាមទីវាល។
អ្នក ត្រូវរកស៊ី
ចិញ្ចឹមជីវិត ទាំងបង្ហូរញើស
រហូតដល់ថ្ងៃ ដែលអ្នក
ត្រឡប់ទៅជាដីវិញ,
ដ្បិត អ្នក មានកំណើត
មកពីដី។
អ្នក កើតពីធូលីដី, អ្នក
ត្រូវតែត្រឡប់ទៅ ជាធូលីដីវិញ។»
បុរស ដាក់ឈ្មោះ
ឲ្យប្រពន្ធ ថា «អេវ៉ា», ដ្បិត នាង ជាមាតា របស់
មនុស្សទាំងអស់ ដែលមានជីវិត។
ព្រះជាអម្ចាស់ បានយកស្បែកសត្វ
មកធ្វើជាសម្លៀកបំពាក់ ឲ្យលោកអដាំ និងភរិយា របស់គាត់។ ព្រះជាអម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូល ថា, «ឥឡូវនេះ
មនុស្ស ក៏ស្គាល់ល្អ, ស្គាល់អាក្រក់, បានទៅជាម្នាក់ ដូចយើងដែរ។ ដូច្នេះ គួរតែយើង រារាំងគេ, កុំឲ្យលូកដៃ បេះផ្លែ ពីដើមឈើ ដែលផ្ដល់ជីវិត ថែមទៀតឡើយ,
ក្រែងគេ បរិភោគទៅ មានជីវិត អស់កល្បជានិច្ច។» ព្រះជាអម្ចាស់ ក៏បណ្ដេញមនុស្ស
ចេញពីសួនឧទ្យានអេដែន, ដើម្បី ឲ្យទៅ ភ្ជួររាស់ដី ដែលព្រះអង្គ
បានសូន បង្កើតគេ មកនោះ។ ក្រោយពីបណ្ដេញមនុស្ស ចេញពីសួនឧទ្យាន អេដែន រួចហើយ, ព្រះអង្គ ដាក់ចេរូប៊ីន នៅខាងកើតសួន, កាន់ដាវភ្លើង
ដែលជារន្ទះ ការពារផ្លូវ, មិនឲ្យមនុស្ស ចូលទៅកាន់ ដើមឈើ
ដែលផ្ដល់ជីវិត នោះបានឡើយ។
The Fall
Now the serpent was more crafty than any of the wild animals the Lord God had made. He said to the woman, “Did God really say, ‘You must not eat from any tree in the garden’?”
2 The woman said to the serpent, “We may eat fruit from the trees in the garden, 3 but
God did say, ‘You must not eat fruit from the tree that is in the
middle of the garden, and you must not touch it, or you will die.’”
4 “You will not certainly die,” the serpent said to the woman. 5 “For God knows that when you eat from it your eyes will be opened, and you will be like God, knowing good and evil.”
6 When the woman saw that the fruit of the tree was good for food and pleasing to the eye, and also desirable for gaining wisdom, she took some and ate it. She also gave some to her husband, who was with her, and he ate it. 7 Then the eyes of both of them were opened, and they realized they were naked; so they sewed fig leaves together and made coverings for themselves.
8 Then the man and his wife heard the sound of the Lord God as he was walking in the garden in the cool of the day, and they hid from the Lord God among the trees of the garden. 9 But the Lord God called to the man, “Where are you?”
10 He answered, “I heard you in the garden, and I was afraid because I was naked; so I hid.”
11 And he said, “Who told you that you were naked? Have you eaten from the tree that I commanded you not to eat from?”
12 The man said, “The woman you put here with me—she gave me some fruit from the tree, and I ate it.”
13 Then the Lord God said to the woman, “What is this you have done?”
The woman said, “The serpent deceived me, and I ate.”
14 So the Lord God said to the serpent, “Because you have done this,
16 To the woman he said,
“I will make your pains in childbearing very severe;
with painful labor you will give birth to children.
Your desire will be for your husband,
and he will rule over you.”
with painful labor you will give birth to children.
Your desire will be for your husband,
and he will rule over you.”
17 To
Adam he said, “Because you listened to your wife and ate fruit from the
tree about which I commanded you, ‘You must not eat from it,’
“Cursed is the ground because of you;
through painful toil you will eat food from it
all the days of your life.
18 It will produce thorns and thistles for you,
and you will eat the plants of the field.
19 By the sweat of your brow
you will eat your food
until you return to the ground,
since from it you were taken;
for dust you are
and to dust you will return.”
through painful toil you will eat food from it
all the days of your life.
18 It will produce thorns and thistles for you,
and you will eat the plants of the field.
19 By the sweat of your brow
you will eat your food
until you return to the ground,
since from it you were taken;
for dust you are
and to dust you will return.”
21 The Lord God made garments of skin for Adam and his wife and clothed them. 22 And the Lord God said, “The man has now become like one of us, knowing good and evil. He must not be allowed to reach out his hand and take also from the tree of life and eat, and live forever.” 23 So the Lord God banished him from the Garden of Eden to work the ground from which he had been taken. 24 After he drove the man out, he placed on the east side[e] of the Garden of Eden cherubim and a flaming sword flashing back and forth to guard the way to the tree of life.
Footnotes:
- Genesis 3:15 Or seed
- Genesis 3:15 Or strike
- Genesis 3:20 Or The man
- Genesis 3:20 Eve probably means living.
- Genesis 3:24 Or placed in front
4 comments:
Theary Seng desperately wants attention.
She is helpless and hopeless.
NO, God is desperately trying to get your attention before your life is taken away by someone else. Like those Khmer Rouge victims.
6:04 AM
God is in me.
God is me.
God is head and my heart.
I warship, not God or any other divine powers, but my head and my heart.
កក្តាន់!
Post a Comment