Friday, January 07, 2011

Global lessons for NGO law [Pre-press]

Yeng Virak, executive director of the Community Legal Education Center, speaks to residents of the city’s Dey Krahorm community following their eviction in January 2009. (Photo by: Heng Chivoan)
Thursday, 06 January 2011
Thomas Miller
The Phnom Penh Post

On December 15, the government finally made public a draft of its new NGO law, trumpeting it as a tool for fighting terrorism and crime, increasing transparency in the Kingdom’s vast NGO sector and regulating groups that are “working for the opposition”.

As civil society workers across the nation brace for the law’s passage, local activists have voiced fears about the possible effects of the legislation.

Coming amid a resurgence in government confidence – which has seen the jailing in absentia of opposition leader Sam Rainsy and public threats of the expulsion of United Nations officials and diplomats – local rights group Licadho described it as “the most serious threat to civil society in years”.


If implemented in its current form, critics say the draft law – lacking sufficient safeguards – will violate the right to freedom of association and hamper NGO activities, especially those of small community organisations.

They have called on the government to accept a longer period of consultation and a joint working group to finish drafting the law. Licadho and other organisations have stated that they don’t want an NGO law at all.

As the two sides trade invective in both public and private, the implementation of similar regulations in other countries may provide a perspective.

The view from Dhaka

Representatives of the Bangladeshi human rights organisation Odhikar, founded in 1994, say that its activities have been increasingly restricted under current regulations that place tight controls on any NGO activities linked to foreign funding.

In a rights report issued last month, Odhikar documented an increasing level of government interference in its programmes, in addition to the surveillance and intimidation by the state’s security apparatus.

In August 2009, the government’s NGO Affairs Bureau, which is under the authority of the Prime Minister Sheikh Hasina’s office, ordered Odhikar to halt a programme focused on documenting and preventing torture, citing the “reservations” of the Ministry of Home Affairs.

Though Odhikar submitted a writ petition to the High Court, which eventually ruled against the government, the message from the authorities was clear, said Odhikar’s executive secretary Adilur Rahman Khan.

“Human rights organisations, especially [those] which are critical against the atrocities of the government, torture, ill-treatment and impunity of the regime, like Odhikar, face massive difficulty in getting their projects approved,” Khan said via email.

In recent months, the organisation has documented numerous instances in which security or police officials paid visits to Odhikar’s offices to request information from its leadership.

In November, after several such visits, an official warned Odhikar’s director that the government was “extremely annoyed” with the organisation, and that officers from the Special Branch of the police were “constantly monitoring” their office.

“Such incidents of constant visits, telephone calls and request for information that can be obtained from government records are clear examples of harassment and intimidation and an attempt to disrupt the functioning of a human rights organisation,” states the Odhikar report.

Other countries too have seen a recent tightening of regulations. In a special report issued last month, the United States-based International Centre for Not-for-Profit Law took aim at what it termed the “wave of constraint” embodied by legal developments in countries such as Venezuela, Ecuador, Honduras, Iran and Bahrain, all of which took place in November and December.

“The restrictions proposed in these laws will create a burdensome web of regulations for civil society groups and are evidence that the backlash against civil society is ongoing, transcending legal systems and political cultures,” the report states.

ICNL said Cambodia’s law also bore many of the hallmarks of this global crackdown, including restrictions on the number and nationality of NGOs’ founding members, onerous registration requirements, government powers to suspend or terminate organisations and limits on the activities of foreign NGOs.

Discretionary authority in the draft law has emerged as a critical issue. The Cambodian Centre for Human Rights concluded from a review of 50 countries that NGO laws should be “evaluated, first and foremost, for the vagueness of the language and the broad discretionary powers that they grant to governments”....

read the full story in tomorrow’s Phnom Penh Post or see the updated story online from 3PM UTC/GMT +7 hours.

1 comment:

Anonymous said...

សេចក្តីសម្ភាស លោក សយ សុភាព នឹង សម្តេចតេជោហ៊ុនសែន
បន្តរ
សុភាព=បាទសម្តេច ខ្ញុំក៏គិតថាអញ្ចឹងដែរ ចុះថ្ងៃមុនហេតុដូចម្តេច បានជា មានការចាំបាច់លើករឿងបញ្ហាគ្រួសារសម្តេច យកមកប្រកាសប្រាប់ មហាជនដូច្នេះ?
តេជោ= គឺខ្ញុំចង់ប្រាប់ថា ទោះជាបងប្អូនកូនក្មួយរបស់ខ្ញុំក៏ដោយក៏គ្មាននាក់
ណា ម្នាក់អាចធ្វើអ្វីខុសឬបំពានបានឡើយ ដើម្បីទុកជាគុំរូដល់កូនលោកឧកញ៉ានឹងកូនលោកធំៗទាំងអស់ ត្រូវតែគោរពច្បាប់។ឯងដឹងហើយ ខ្ញុំមិនដែលបានធ្វើបាបកូនក្មួយ ខ្ញុំទេ? តាមពិតគឺខ្ញុំចង់បានកូនចៅខ្ញុំទាំងអស់បានល្អគ្រប់គ្នា នឹងមានសេចក្តីសុខណាស់។ ខ្ញុំគ្រាន់តែប្រាប់ខ្មួយខ្ញុំថា បើមានស្រីក៏មានទៅ​ ព្រោះវាក៏ដូចខ្ញុំដែរ​ តែវាត្រូវតែចូលផ្ទះ ដើម្បីកុំឱ្យប្រពន្ធវាដើរសម្លាប់គេ​ ដូចលោកជុំទាវធំវាអញ្ចឹង បើសម្លាប់គេៗមុខជាចោទខ្ញុំទៀតហើយ។
សុភាព=បាទសម្តេច ពិតណាស់សម្តេចមិនដែលធ្វើបាបកូនចៅម៉ែន
ដូចជាសម្តេចចាប់មេព្រៃនឹងនាក់កាប់ឈើទាំងនោះ ខ្ញុំគិតថានាក់ទាំងអស់មុខជាពិបាកហើយ តែតាមពិតរួចខ្លួនទាំងអស់។
តេជោ=អើ ឯងដឹងហើយ ខ្ញុំធ្វើយ៉ាងនេះអង្គការពិភពលោកមួយចំនួន
សប្បាយចិត្តណាស់ព្រោះខ្ញុំតេជោ ជានាក់ការពារព្រៃឈើ ដ៏អស្ចារបំផុត។ ហើយនាក់ដែលសប្បាយរីករាយជាងគេបំផុតគឺ ជុំទាវធំនោះឯង គេហុចឱ្យទាំងបាច់ៗហើយ
គាត់ឱ្យគេរួចខ្លួនទាំងអស់ ចំណែកបងប្អូនចៅហ្វាយខ្ញុំគេកាប់អីក៏កាប់ទៅ
ហើយយកអីក៏យកទៅ ឱ្យតែចៅហ្វាយខ្ញុំសប្បាយចិត្ត ជួយមិនបានទេ
កុំបន្ទោសខ្ញុំទៀត ព្រោះភ្នែកខ្ញុំតែម្ខាងមើលឃើញតែខាងលិចទេ ឯម្ខាងទៀតវាខ្វាក់ខ្ញុំមើលមិនឃើញទេខាងកើតនោះ ស្តាប់ក៏មិនឮដែរ។
សុភាព=បាទសម្តេច ហើយកាលពីថ្ងៃមុនសម្តេចបានអញ្ជើញទៅចិន
នៅពេលនោះសម្តេចបានទៅជួបសម្តេចឪ តើទុំនាក់ទុំនងរវាងសម្តេចនឹងសម្តេចឪតើវាយ៉ាងណាដែរ?
តេជោ=ល្អណាស់សំនួរនេះ ចំពោះខ្ញុំដែលទាក់ទងនឹងសម្តេចឪនោះ ព្រោះខ្ញុំនឹកឃើញពីប្រវត្តជាកូននាក់ស្រែម្នាក់ក្រី...ក...រ៉...
សុភាព=បាទសម្តេច ទឹកភ្នែកសម្តេចហូរចេញមកដូចនៅស្ពានពេជ្រ
អញ្ចឹង ដែលនាក់ស្លាប់មានកំហុស ឯនាក់ទទួលខុសត្រូវរួចខ្លួន បាទសម្តេចនេះកូនសន្សែងជូតទឹកនេត្រា។
តេជោ=អរគុណ វាហូរមកមានតែខ្ញុំមិនយុំឯណា តេជោ មិនចេះយុំទេ
អ្វីដែលខ្ញុំចង់និយាយនោះគឺ​ខ្ញុំជាកូននាក់ស្រែម្នាក់ រស់ជាក្មេងវត្ត កាលពេលនោះ ក្បែរវាំងសឹងតែគេមិនឱ្យជិតផង កុំថាជូបសម្តេចឪនោះ ហើយខ្ញុំមិនដែលនឹកគិតថា​បាន​ ធ្វើជារដ្ធមន្ត្រីរួច មានឈ្មោះ ជាសម្តេចហើយជាតេជោ​ ដូច្នេះទេ ជាពិសែសទៅ ទៀតសម្តេចឪបានសំពះអង្វរករខ្ញុំវិញដោយខ្លាចខ្ញុំរំលាយស្ដេចចោល គ្មានទេលើពិភពលោកនេះ មានតែខ្ញុំមែនទេ?
សុភាព=បាទៗពិតហើយមានតែសម្តេចមួយទេ ដែល សម្តេចឪសំពះសម្តេចតេជោ មិនដែលមានម៉ែន។
តេជោ=ខ្ញុំអាណិតគាត់ក៏សម្រេចឱ្យកូនគាត់សោយរាជទៅ ហើយជា ស្តេចមួយអង្គ ដែលខ្ញុំគោរពជាទីបំផុតក្នុងមួយជីវិតខ្ញុំ ឱ្យតែស្តាប់បង្គាប់នឹងធ្វើតាមខ្ញុំ។ ឯសម្តេចឪកាលមុននោះ ដោយទល់ច្រកមួយថ្ងៃៗរកតែគ្រូទាយទេ ក្រោយមកសម្តេចឪមានការ
ខ្មាស់អៀន ក៏សម្រេចចិត្តទៅ រស់នៅស្រុកចិនថា មើលជម្ងឺរបស់គាត់ទៅ។ តែខ្ញុំនៅតែគោរពគាត់ដូចមុន ដ៏ដែលព្រោះចៅហ្វាយខ្ញុំឥឡូវក៏ជាចៅហ្វាយគាត់ពីមុនមកដែរ។ ហើយសម្តេចឪបានប្រកាសគាំទ្រតេជោខ្ញុំលុះអវសាន្តនៃជីវិតគាត់។ ​គេចោទខ្ញុំថា ខ្ញុំយួន​ តែចំពោះខ្ញុំ វាល្អណាស់ ព្រោះខ្ញុំតេជោត្រួតមួយស្រុកខ្មែរឃើញទេ ហើយសម្តេចឪក៏នៅក្រោមល្អងធុលីតេជោដែរ។ នេះជានយោបាយឈ្នះៗរបស់ខ្ញុំ​ កុំខឹង​អី ជួយមិនបានទេ។ ហើយដីដែលយួនយកនោះមិនមែនដីម៉ែឪខ្ញុំឯណា គឺដីរបស់ប្រជាជននឹងគេរិ៍របស់សម្តេចចក្ក្រី​ ហេង សំរិន ទេ។ ឈប់រករឿងខ្ញុំទៀត បើចង់មកលេងស្រុកណា ខេអាយ។
សុភាព=បាទសម្តេច ​ក្នុងរយៈពេលកន្លងមក ឃើញមិនមានបញ្ហាអ្វីជាមួយយួនសោះ តែជាមួយសៀមដូចជាមានរឿងមិនចេះចប់ តើវា
យ៉ាងណាដែរសម្តេច?
តេជោ= នឹងបន្តរ