Tuesday, April 03, 2012

Events of the Week preceding Easter (John 12, 13 in Khmer)

នាង​ម៉ារី​ចាក់​ប្រេង​ក្រអូប​លាប​ព្រះបាទា​ព្រះយេស៊ូ

ប្រាំ​មួយ​ថ្ងៃ មុន​បុណ្យ​ចម្លង ព្រះយេស៊ូ​យាង​មក​ភូមិ​បេតថានី ជា​ភូមិ​របស់​លោក​ឡាសារ ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រោស​អោយ​រស់​ឡើង​វិញ។ នៅ​ទី​នោះ គេ​រៀបចំ​ជប់លៀង​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូ។ នាង​ម៉ាថា ​បំរើ​ភ្ញៀវ, រីឯ​លោក​ឡាសារ​ អង្គុយ​រួម​តុ​ជា​មួយ​ព្រះយេស៊ូ និង​អ្នក​ឯ​ទៀត។ នាង​ម៉ារី​ យក​ប្រេង​ក្រអូប​កន្លះលីត្រ, គឺ​ប្រេង​ទេព្វិរូ​សុទ្ធ​ដ៏​មាន​តម្លៃ​លើសលប់, មក​ចាក់​លាប​ព្រះបាទា​ព្រះយេស៊ូ, រួច​យក​សក់​នាង​ជូត​ក្លិន​ប្រេង​ក្រអូប​សាយ​ពេញ​ផ្ទះ។

ពេល​នោះ សិស្សម្នាក់​ឈ្មោះ​យូដាស​អ៊ីស្ការីយ៉ុត ដែល​នឹង​នាំ​គេ​មក​ចាប់​ព្រះអង្គ​ ពោល​ឡើង​ថា៖ «ម្ដេច​ក៏​មិន​យក​ប្រេង​ក្រអូប ដែល​មាន​តម្លៃ​បី​រយ​ដួង ​ទៅ​លក់​យក​ប្រាក់​ចែក​អោយ​ជន​ក្រីក្រ​វិញ?» គាត់​និយាយ​ដូច្នេះ មិន​មែន​មក​ពី​គាត់​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​អ្នក​ក្រ​ទេ, គឺ​មក​ពី​គាត់​ជា​ចោរ។ គាត់​កាន់​ថង់​ប្រាក់ ហើយ​តែង​លួច​យក​ប្រាក់​ដែល​គេ​ដាក់​ក្នុង​ថង់​នោះ។

ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា៖ «ទុក​អោយ​នាង​ធ្វើ​តាម​បំណង​ចិត្ត​នាង​ទៅ! នាង​ចាក់​ប្រេង​ក្រអូប​នេះ​សំរាប់​ថ្ងៃ​បញ្ចុះ​សព​ខ្ញុំ។ អ្នក​ក្រីក្រ​នៅ​ជា​មួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រហូត, រីឯ​ខ្ញុំ​វិញ ខ្ញុំ​មិន​នៅ​ជា​មួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រហូត​ទេ។»

ការ​ឃុប​ឃិត​ចង់​សម្លាប់​លោក​ឡាសារ

ជន​ជាតិ​យូដា​ច្រើន​កុះករ ​បាន​ឮ​ដំណឹង​ថា ព្រះអង្គ​គង់​នៅ​ភូមិ​បេតថានី។ គេ​នាំ​គ្នា​មក​មិន​មែន​គ្រាន់​តែ​ចង់​ឃើញ​ព្រះយេស៊ូ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ, គឺ​ចង់​ឃើញ​លោក​ឡាសារ​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រោស​អោយ​រស់​ឡើង​វិញ​នោះ​ថែម​ទៀត​ផង។ ពួក​នាយក​បូជាចារ្យបាន​សំរេច​ចិត្ត​សម្លាប់​លោក​ឡាសារ​ដែរ, ព្រោះ​តែ​គាត់​នេះ​ហើយ បាន​ជា​មាន​ជន​ជាតិ​យូដា​ជា​ច្រើន បែក​ចេញ​ពី​ពួក​គេ​មក​ជឿ​លើ​ព្រះយេស៊ូ។

ព្រះយេស៊ូ​យាង​ចូល​ក្រុង​យេរូសាឡឹម

នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់ មាន​បណ្ដាជន​ច្រើន​កុះករ​ មក​ចូល​រួម​ធ្វើ​បុណ្យ​ចម្លង។ កាល​គេ​ឮ​ដំណឹង​ថា ព្រះយេស៊ូ​យាង​ជិត​ដល់​ក្រុង​យេរូសាឡឹម, គេ​នាំ​គ្នា​កាច់​ធាង​ទន្សែ កាន់​មក​ទទួល​ព្រះអង្គ​ទាំង​ស្រែក​ថា៖

«ជយោ! សូម​ព្រះជាម្ចាស់​ប្រទាន​ពរ​ដល់​ព្រះអង្គ
ដែល​យាង​មក ក្នុង​ព្រះនាម​ព្រះអម្ចាស់,
គឺ​ព្រះមហាក្សត្រ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល!»

ព្រះយេស៊ូ​រក​បាន​កូន​លា​មួយ ហើយ​ព្រះអង្គ​គង់​លើ​ខ្នង​វា, ស្រប​តាម​សេចក្ដី​ដែល​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថា៖
«ប្រជាជនក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​អើយ, កុំ​ភ័យ​ខ្លាច​អី!
មើល​ហ្ន៎, ព្រះមហាក្សត្រ​របស់​អ្នក
យាង​មក​ដល់​ហើយ,
ព្រះអង្គ​គង់​លើ​ខ្នង​កូន​លា»

នៅ​ពេល​នោះ ពួក​សិស្ស​ពុំ​បាន​យល់​ហេតុការណ៍​ទាំង​នេះ​ភ្លាមៗ​ទេ។ លុះ​ដល់​ព្រះយេស៊ូ​បាន​សំដែង​សិរីរុងរឿង​ហើយ ទើប​គេ​នឹក​ឃើញ​ថា ហេតុការណ៍​ទាំង​នេះ​មាន​ចែង​ទុក​អំពី​ព្រះអង្គ, ហើយ​មហាជន​ក៏​បាន​ធ្វើ​កិច្ចការ​ទាំង​ប៉ុន្មាន ថ្វាយ​ព្រះអង្គ​ស្រប​តាម​គម្ពីរ​ដែរ។

អស់​អ្នក​ដែល​នៅ​ជា​មួយព្រះយេស៊ូ​កាល​ព្រះអង្គ​ហៅ​លោក​ឡាសារ​ចេញ​ពី​ផ្នូរ ហើយ​ប្រោស​គាត់​អោយ​រស់​ឡើង​វិញ​នោះ នាំ​គ្នា​ផ្ដល់​សក្ខីភាព​អំពី​កិច្ចការ​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ។ បណ្ដាជន​មក​ទទួល​ព្រះអង្គ ដ្បិត​គេ​បាន​ឮ​ថា, ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​ទី​សំគាល់​នេះ។ ពួក​ខាង​គណៈ​ផារីស៊ី​និយាយ​គ្នា​ថា៖ «ឃើញ​ទេ, យើង​មិន​អាច​ឈ្នះ​បាន​ឡើយ! មនុស្សម្នា​នាំ​គ្នា​ទៅ​តាម​អ្នក​នោះ​អស់!»

ជន​ជាតិ​ក្រិក​ចង់​ជួប​ព្រះយេស៊ូ

ក្នុង​ចំណោម​អស់​អ្នក​ដែល​ឡើង​ទៅ​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះជាម្ចាស់​ ក្នុង​ឱកាស​បុណ្យ​ចម្លង មាន​ជន​ជាតិ​ក្រិក​ខ្លះ​ដែរ។ គេ​ចូល​ទៅ​ជិត​លោក​ភីលីព​ ជា​អ្នក​ភូមិ​បេតសៃដា​ ក្នុង​ស្រុក​កាលីឡេ, ហើយ​ពោល​ថា៖ «លោក​ម្ចាស់! យើង​ខ្ញុំ​ចង់​ជួប​លោក​យេស៊ូ។» លោក​ភីលីព​ទៅ​ប្រាប់​លោក​អនទ្រេ, ហើយ​លោក​អនទ្រេ និង​លោក​ភីលីព ចូល​ទៅ​ទូល​ព្រះយេស៊ូ។

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​គេ​ថា៖ «ឥឡូវ​នេះ ដល់​ពេល​កំណត់​ដែល​បុត្រ​មនុស្ស​ត្រូវ​សំដែង​សិរីរុងរឿង​ហើយ។ ខ្ញុំ​សុំ​ប្រាប់​អោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ច្បាស់​ថា, គ្រាប់​ស្រូវ​ធ្លាក់​ដល់​ដី ហើយ​បើ​មិន​ងាប់​ទេ គ្រាប់​នោះ​នៅ​តែ​មួយ​ដដែល។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ បើ​គ្រាប់​ស្រូវ​នោះ​ងាប់​ វា​នឹង​បង្កើត​ផល​បាន​ច្រើន។ អ្នក​ណា​ស្រឡាញ់​ជីវិត​របស់​ខ្លួន, អ្នក​នោះ​នឹង​បាត់​បង់​ជីវិត​ទៅ, រីឯ​អ្នក​ដែល​មិន​ជំពាក់​ចិត្ត​នឹង​ជីវិត​របស់​ខ្លួន ក្នុង​ពិភព​លោក​នេះ​ទេ​នឹង​រក្សា​ជីវិត​ខ្លួន​អោយ​នៅ​ស្ថិតស្ថេរ​អស់កល្ប​ជានិច្ច។ បើ​អ្នក​ណា​ចង់​បំរើ​ខ្ញុំ, អ្នក​នោះ​ត្រូវ​មក​តាម​ខ្ញុំ, ខ្ញុំ​នៅ​ទី​ណា អ្នក​បំរើ​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​នឹង​នៅ​ទី​នោះ​ដែរ។ បើ​អ្នក​ណា​បំរើ​ខ្ញុំ, ព្រះបិតា​នឹង​លើក​កិត្តិយស​អ្នក​នោះ។»

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​អំពី​ព្រះអង្គ​សោយ​ទិវង្គត

«ឥឡូវ​នេះ ទូលបង្គំ​រន្ធត់​ចិត្ត​ណាស់, មិន​ដឹង​ជា​នឹង​ទូល​ថា​ដូច​ម្ដេច​ឡើយ។ ឱ​ព្រះបិតា​អើយ, សូម​សង្គ្រោះ​ទូលបង្គំ​អោយ​រួច​ផុត​ពី​ទុក្ខ​លំបាក នៅ​ពេល​កំណត់​នេះ​ផង។ ប៉ុន្តែ ទូលបង្គំ​មក ដើម្បី​រង​ទុក្ខ​លំបាក​ក្នុង​ពេល​កំណត់​នេះ​ហើយ។ ព្រះបិតា​អើយ, សំដែង​សិរីរុងរឿង​​ព្រះនាម​របស់​ព្រះអង្គ​ឡើង។»

ពេល​នោះ មាន​ឮ​ព្រះសូរសៀង​ពី​លើ​មេឃ​មក​ថា៖ «យើង​បាន​សំដែង​សិរីរុងរឿង​របស់​យើង​ហើយ, យើង​ក៏​នឹង​សំដែង​សិរីរុងរឿង​ជា​ថ្មី​ទៀត។»

បណ្ដាជន​នៅ​ទី​នោះ បាន​ឮ​ព្រះសូរសៀង ក៏​ពោល​ថា «សន្ធឹក​ផ្គរលាន់», អ្នក​ខ្លះ​ទៀត ពោល​ថា «មាន​ទេវតា​និយាយ​មក​លោក»។

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា៖ «សំឡេង​នេះ បន្លឺ​ឡើង​សំរាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា, ​មិន​មែន​សំរាប់​ខ្ញុំ​ទេ។ ឥឡូវ​នេះ ដល់​ពេល​កាត់​ទោស​មនុស្ស​លោក​ហើយ, ហើយ​ចៅហ្វាយ​របស់​មនុស្ស​លោក​នឹង​ត្រូវ​បណ្ដេញ​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ។ រីឯ​ខ្ញុំ​វិញ កាល​ណា​គេ​លើក​ខ្ញុំ​ឡើង​ពី​ដី ខ្ញុំ​នឹង​ទាញ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​មក​ឯ​ខ្ញុំ។» ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ដូច្នេះ ដើម្បី​ប្រាប់​គេ​អំពី​របៀប​ដែល​ព្រះអង្គ​ត្រូវ​សោយ​ទិវង្គត។

បណ្ដាជន​នាំ​គ្នា​ ទូលអង្វរ​ព្រះអង្គ​ថា៖ «យើង​បាន​ដឹង​តាម​រយៈ​ក្រឹត្យវិន័យ​ថា ព្រះគ្រិស្ដត្រូវ​ស្ថិត​នៅ​អស់កល្ប​ជានិច្ច, ចុះ​ម្ដេច​ក៏​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា បុត្រ​មនុស្ស​នឹង​ត្រូវ​គេ​លើក​ឡើង​ពី​ដី​ដូច្នេះ? តើ​នរណា​ជា​បុត្រ​ មនុស្ស​នោះ?»

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​គេ​ថា៖ «ពន្លឺ​នៅ​ជា​មួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ តែ​បន្តិច​ទៀត​ប៉ុណ្ណោះ។ ចូរ​នាំ​គ្នា​ដើរ ក្នុង​ពេល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​កំពុង​តែ​មាន​ពន្លឺ​នៅ​ឡើយ ក្រែងលោ​សេចក្ដី​ងងឹត​តាម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទាន់, ដ្បិត​អ្នក​ដើរ​ក្នុង​សេចក្ដី​ងងឹត​ពុំ​ដឹង​ថា​ខ្លួន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ទី​ណា​ទេ។ ក្នុង​ពេល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​មាន​ពន្លឺ​នៅ​ឡើយ ចូរ​នាំ​គ្នា​ជឿ​លើ​ពន្លឺ ដើម្បី​អោយ​បាន​ទៅ​ជា​បុត្រធីតា​នៃ​ពន្លឺ។»

កាល​ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ដូច្នេះ​ហើយ ទ្រង់​យាង​ចេញ​ទៅ​លាក់​ខ្លួន មិន​អោយ​បណ្ដាជន​ឃើញ។

បណ្ដាជន​មិន​ព្រម​ជឿ​ព្រះយេស៊ូ

ទោះ​បី​ព្រះយេស៊ូ​ធ្វើ​ទី​សំគាល់​ជា​ច្រើន​អោយ​គេ​ឃើញ​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ក៏​គេ​នៅ​តែ​ពុំ​ជឿ​លើ​ព្រះអង្គ​ដដែល, គឺ​ស្រប​តាម​សេចក្ដី​ដែល​ព្យាការី​អេសាយ​បាន​ថ្លែង​ទុក​មក​ថា៖
«បពិត្រ​ព្រះអម្ចាស តើ​នរណា​ជឿ​សេចក្ដី
ដែល​យើង​និយាយ​ប្រាប់?
តើ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​សំដែង​ឫទ្ធិបារមី
អោយ​នរណា​ឃើញ?»

គេ​ពុំ​អាច​ជឿ​បាន​ឡើយ ស្រប​តាម​សេចក្ដី​ដែល​ព្យាការី​អេសាយ​បាន​ថ្លែង​ទៀត​ថា៖
«ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​អោយ​ភ្នែក​គេ​ខ្វាក់
អោយ​ចិត្ត​គេ​រឹង
មិន​អោយ​ភ្នែក​គេ​មើល​ឃើញ
មិន​អោយ​ប្រាជ្ញា​គេ​យល់
ហើយ​មិន​អោយ​គេ​ងាក​មក​រក​យើង
ក្រែងលោ​យើង​ប្រោស​គេ​អោយ​បាន​ជា»

ព្យាការី​អេសាយ​ពោល​ពាក្យ​ទាំង​នេះ មក​ពី​លោក​បាន​ឃើញ​សិរីរុងរឿង​របស់​ព្រះយេស៊ូ, ហើយ​លោក​ក៏​ថ្លែង​ទុក​អំពី​ព្រះអង្គ។

ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ដឹក​នាំ មាន​គ្នា​ច្រើន​នាក់​ជឿ​លើ​ព្រះអង្គ​ដែរ, ប៉ុន្តែ អ្នក​ទាំង​នោះ​ពុំ​ហ៊ាន​ប្រកាស​ជំនឿ​របស់​ខ្លួន​ឡើយ ព្រោះ​ខ្លាច​ពួក​ខាង​គណៈ​ផារីស៊ី និង​ខ្លាច​គេ​ដេញ​ចេញ​ពី​សាលា​ប្រជុំ, ដ្បិត​ពួក​គេ​ចូល​ចិត្ត​ទទួល​សិរីរុងរឿង​ពី​មនុស្ស ជា​ជាង​ទទួល​សិរីរុងរឿង​ពី​ព្រះជាម្ចាស់។

ព្រះយេស៊ូ ​ន្លឺ​ព្រះសូរសៀង​ខ្លាំងៗ​ថា៖ «អ្នក​ណា​ជឿ​លើ​ខ្ញុំ មិន​ត្រឹម​តែ​ជឿ​លើ​ខ្ញុំ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ, គឺ​ជឿ​លើ​ព្រះអង្គ​ដែល​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​អោយ​មក​នោះ​ដែរ។ អ្នក​ណា​ឃើញ​ខ្ញុំ​ អ្នក​នោះ​ក៏​ឃើញ​ព្រះអង្គ​ដែល​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​អោយ​មក​ដែរ។ ខ្ញុំ​ជា​ពន្លឺ។ ខ្ញុំ​មក​ក្នុង​ពិភព​លោក​នេះ ដើម្បី​កុំ​អោយ​អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ​លើ​ខ្ញុំ ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​សេចក្ដី​ងងឹត។ បើ​អ្នក​ណា​ឮ​ពាក្យ​ខ្ញុំ​ហើយ តែ​មិន​ប្រតិបត្តិ​តាម, មិន​មែន​ខ្ញុំ​ទេ​ដែល​កាត់​ទោស​អ្នក​នោះ ដ្បិត​ខ្ញុំ​មក មិន​មែន​ដើម្បី​កាត់​ទោស​មនុស្ស​លោក​ទេ, គឺ​ខ្ញុំ​មក​សង្គ្រោះ​មនុស្ស​លោក​វិញ។ អ្នក​ណា​ផាត់​ខ្ញុំ​ចោល ហើយ​មិន​ទទួល​ពាក្យ​ខ្ញុំ, អ្នក​នោះ​មាន​ចៅក្រម​កាត់​ទោស​រួច​ស្រេច​ទៅ​ហើយ, គឺ​ពាក្យ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​នឹង​កាត់​ទោស​គេ នៅ​ថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់។ ពាក្យ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​នេះ មិន​មែន​ចេញ​មក​ពី​ខ្ញុំ​ទេ, គឺ​ព្រះបិតា​ដែល​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​អោយ​មក, ទ្រង់​បង្គាប់​ខ្ញុំ​នូវ​សេចក្ដី​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​និយាយ និង​ថ្លែង។ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ​បទ​បញ្ជា​របស់​ព្រះអង្គ ​ផ្ដល់​ជីវិត​អស់កល្ប​ជានិច្ច។ សេចក្ដី​ណា​ដែល​ខ្ញុំ​និយាយ, ខ្ញុំ​និយាយ​ដូច​ព្រះបិតា​មាន​ព្រះបន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ដែរ។»

ព្រះយេស៊ូ​លាង​ជើង​ពួក​សិស្ស

នៅ​មុន​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ចម្លង ព្រះយេស៊ូ​ជ្រាប​ថា ដល់​ពេល​កំណត់​ដែល​ព្រះអង្គ​ត្រូវ​ឆ្លង​ពី​លោក​នេះ ឆ្ពោះ​ទៅ​ព្រះបិតា​ហើយ។ ដោយ​ព្រះអង្គ​ស្រឡាញ់​សិស្ស​របស់​ព្រះអង្គ​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​លោក​នេះ ទ្រង់​ក៏​ស្រឡាញ់​គេ​រហូត​ដល់​ទី​បំផុត។

ពេល​នោះ ព្រះយេស៊ូ និង​ពួក​សិស្ស​កំពុង​បរិភោគ​អាហារ, មារ​សាតាំង​បាន​ធ្វើ​អោយ​យូដាស​អ៊ីស្ការីយ៉ុត​ជា​កូន​លោក​ស៊ីម៉ូន មាន​គំនិត​នាំ​គេ​មក​ចាប់​ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូ​ជ្រាប​ថា ព្រះបិតា​បាន​ប្រគល់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​មក​ក្រោម​អំណាច​ព្រះអង្គ, ហើយ​ជ្រាប​ថា ព្រះអង្គ​យាង​មក​ពី​ព្រះជាម្ចាស់ និង​យាង​ទៅ​ឯ​ព្រះជាម្ចាស់​វិញ។ ព្រះអង្គ​ក្រោក​ឡើង, ដោះ​ព្រះពស្ដ្រ​ចេញ, យក​ក្រមា​មក​ក្រវាត់​ចង្កេះ។ បន្ទាប់​មក ព្រះអង្គ​ចាក់​ទឹក​ក្នុង​ផើង​មួយ, រួច​ចាប់​ផ្ដើម​លាង​ជើង​ពួក​សិស្ស, ព្រម​ទាំង​យក​ក្រមា​ពី​ចង្កេះ​មក​ជូត​ផង។

ពេល​ព្រះអង្គ​ហៀប​នឹង​លាង​ជើង​អោយ​លោក​ស៊ីម៉ូន​ពេត្រុស លោក​ទូល​ព្រះអង្គ​ថា៖ «ព្រះអម្ចាស់​អើយ, មិន​សម​នឹង​ព្រះអង្គ​លាង​ជើង​អោយ​ទូលបង្គំ​សោះ!»

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​គាត់​ថា៖ «ពេល​នេះ អ្នក​មិន​ទាន់​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ​អ្វី​ឡើយ, ថ្ងៃ​ក្រោយ​អ្នក​មុខ​តែ​យល់​ជា​មិន​ខាន។»

លោក​ពេត្រុស​ទូល​ព្រះអង្គថា៖ «ទេ, ព្រះអង្គ​មិន​ត្រូវ​លាង​ជើង​ទូលបង្គំ​ជា​ដាច់​ខាត!»

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​គាត់​ថា៖ «ប្រសិន​បើ​ខ្ញុំ​មិន​លាង​ជើង​អ្នក​ទេ នោះ​អ្នក​មិន​អាច​រួម​ជា​មួយ​ខ្ញុំ​ត​ទៅ​ទៀត​បាន​ឡើយ។»

លោក​ស៊ីម៉ូន​ក៏​ទូល​ព្រះអង្គ​ថា៖ «ព្រះអម្ចាស់​អើយ, បើ​ដូច្នេះ សូម​កុំ​លាង​តែ​ជើង​ប៉ុណ្ណោះ, សូម​លាង​ទាំង​ដៃ ទាំង​ក្បាល​ផង។»

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ ព្រះបន្ទូល​តប​ថា៖ «អ្នក​ដែល​បាន​ងូត​ទឹក​រួច មិន​បាច់​លាង​ខ្លួន​ទេ, គឺ​លាង​តែ​ជើង, ដ្បិត​ខ្លួន​គេ​ស្អាត​បរិសុទ្ធទាំង​មូល​ហើយ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ តែ​មិន​មែន​គ្រប់​គ្នា​ទេ។»

ព្រះអង្គ​មាន​ ព្រះបន្ទូល​ថា “អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​មែន​បរិសុទ្ធ​គ្រប់​គ្នា”​ដូច្នេះ, មក​ពី​ព្រះអង្គ​ជ្រាប​អំពី​អ្នក​ដែល​ហៀប​នឹង​នាំ​គេ​មក​ចាប់​ព្រះអង្គ។

កាល​ព្រះយេស៊ូ​លាង​ជើង​អោយ​គេ​រួច​ហើយ ព្រះអង្គ​ស្លៀកពាក់​ឡើង​វិញ, យាង​មក​តុ​ ទាំង​មាន​ព្រះបន្ទូល​សួរ​ទៅ​គេ​ថា៖ «តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​យល់​អំពី​កិច្ចការ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នេះ​ឬ​ទេ? អ្នក​រាល់​គ្នា​ហៅ​ខ្ញុំ​ថា "ព្រះគ្រូ" និង ​"ព្រះអម្ចាស់" នោះ​ត្រូវ​មែន, គឺ​ខ្ញុំ​ហ្នឹង​ហើយ!។ បើ​ខ្ញុំ​ជា​ ព្រះអម្ចាស់ និង​ជា​ព្រះគ្រូ ​បាន​លាង​ជើង​អោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ហើយ, អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ត្រូវ​តែ​លាង​ជើង​អោយ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ដែរ។ ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ជា​គំរូ​អោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត ដូច​ខ្ញុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ខ្ញុំ​សុំ​ប្រាប់​អោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ច្បាស់​ថា អ្នក​បំរើ​មិន​ដែល​ធំ​ជាង​ម្ចាស់​ឡើយ, រីឯ​អ្នក​ដែល​គេ​ចាត់​អោយ​ទៅ​ក៏​មិន​ដែល​ធំ​ជាង​អ្នក​ចាត់​ខ្លួន​អោយ​ទៅ​នោះ​ដែរ។ ប្រសិន​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​សេចក្ដី​នេះ​ ហើយ​ប្រតិបត្តិ​តាម, អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​មាន​សុភមង្គល​មិន​ខាន។ ខ្ញុំ​និយាយ​ដូច្នេះ មិន​មែន​សំដៅ​លើ​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​ទេ, ដ្បិត​ខ្ញុំ​ស្គាល់​អស់​អ្នក​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ជ្រើស​រើស តែ​ខ្ញុំ​និយាយ​នេះ ដើម្បី​អោយ​បាន​ស្រប​តាម​សេចក្ដី​ដែល​មាន​ចែង​ទុក​ក្នុង​គម្ពីរ​ថា៖ “អ្នក​បរិភោគ​អាហារ​ជា​មួយ​ខ្ញុំ បាន​ប្រឆាំង​នឹង​ខ្ញុំ” ខ្ញុំ​និយាយ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នាពី​ឥឡូវ​នេះ អោយ​ហើយ​ មុន​ការណ៍​ទាំង​នោះ​កើត​មាន។ កាល​ណា​ការណ៍​ទាំង​នោះ​មក​ដល់ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ជឿ​ថា ខ្ញុំ​ពិត​ជា​ព្រះជាម្ចាស់​មែន​។ ខ្ញុំ​សុំ​ប្រាប់​អោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ច្បាស់​ថា អ្នក​ណា​ទទួល​អ្នក​ដែល​ខ្ញុំ​នឹង​ចាត់​អោយ​ទៅ ក៏​ដូច​ជា​ទទួល​ខ្ញុំ, ហើយ​អ្នក​ណា​ទទួល​ខ្ញុំ ក៏​ដូច​ជា​ទទួល​ព្រះអង្គ​ដែល​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​អោយ​មក​នោះ​ដែរ»

ព្រះយេស៊ូ​ប្រកាស​អំពី​យូដាស​ក្បត់​ព្រះអង្គ

កាលព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ដូច្នេះ​ហើយ ព្រះអង្គ​រន្ធត់​ព្រះហឫទ័យ​ក្រៃលែង។ ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​បញ្ជាក់​ទៀត​ថា៖ «ខ្ញុំ​សុំ​ប្រាប់​អោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ច្បាស់​ថា ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា មាន​ម្នាក់​នឹង​នាំ​គេ​មក​ចាប់​ខ្ញុំ។»

ពួក​សិស្សងាក​មើល​មុខ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក មិន​ដឹង​ថា​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ពី​នរណា។ សិស្ស​ម្នាក់​ដែល​ព្រះយេស៊ូ​ស្រឡាញ់​អង្គុយ​ក្បែរ​ព្រះអង្គ។ លោក​ស៊ីម៉ូន​ពេត្រុស​ធ្វើ​សញ្ញា​អោយ​គាត់​សួរ​ព្រះយេស៊ូ​ថា «ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ពី​នរណា។»

សិស្ស​នោះ​ក៏​អោន​ទៅ​ជិត​ព្រះឱរា​ព្រះយេស៊ូ​ទូល​សួរ​ថា៖ «បពិត្រ​ព្រះអម្ចាស់ តើ​នរណា​មួយ?»

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​តប​ទៅ​គាត់​ថា៖ «ខ្ញុំ​ជ្រលក់​នំបុ័ង​មួយ​ដុំ​ហុច​ទៅ​អោយ​អ្នក​ណា គឺ​អ្នក​នោះ​ហើយ។»

ព្រះអង្គ​ជ្រលក់​នំបុ័ង​មួយ​ដុំ, ហុច​ទៅ​អោយ​យូដាស​អ៊ីស្ការីយ៉ុត​ជា​កូន​របស់​លោក​ស៊ីម៉ូន។ ពេល​យូដាស​ទទួល​ដុំ​នំបុ័ង​នោះ មារ​សាតាំង​ក៏​ចូល​ក្នុង​ចិត្ត​គាត់។

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​គាត់​ថា៖ «កិច្ចការ​ដែល​អ្នក​ត្រូវ​ធ្វើ ចូរ​ធ្វើ​អោយ​ឆាប់ៗ​ទៅ។ » ក្នុង​បណ្ដា​អស់​អ្នក​ដែល​នៅ​រួម​តុ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​យល់​ថា ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ដូច្នេះ​ឡើយ។ ដោយ​យូដាស​កាន់​ថង់​ប្រាក់ អ្នក​ខ្លះ​នឹក​ស្មាន​ថា ព្រះយេស៊ូ​ប្រើ​គាត់​អោយ​ទៅ​ទិញ​របស់​របរ​សំរាប់​ពិធី​បុណ្យ ឬ​អោយ​យក​ប្រាក់​ទៅ​ចែក​ដល់​ជន​ក្រីក្រ។ យូដាស​ទទួល​យក​ដុំ​នំបុ័ង រួច​ចេញ​ទៅ​ភ្លាម។ ពេល​នោះ យប់​ងងឹត​ហើយ។

បទ​បញ្ជា​ថ្មី

លុះ​យូដាស​ចេញ​ផុត​ទៅ ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា៖ «ឥឡូវ​នេះ បុត្រ​មនុស្ស​បាន​សំដែង​សិរីរុងរឿង​ហើយ, ហើយ​ព្រះជាម្ចាស់​ក៏​បាន​សំដែង​សិរីរុងរឿង​ក្នុង​បុត្រ​មនុស្ស​ដែរ។ បើ​ព្រះជាម្ចាស់​បាន​សំដែង​សិរីរុងរឿង​ក្នុង​បុត្រ​មនុស្ស ព្រះអង្គ​ក៏​នឹង​សំដែង​សិរីរុងរឿង​របស់​បុត្រ​មនុស្ស ក្នុង​ព្រះអង្គ​ផ្ទាល់​ដែរ! ហើយ​ព្រះអង្គ​នឹង​សំដែង​សិរីរុងរឿង​របស់​បុត្រ​មនុស្ស​ក្នុង​ពេល​ឆាប់ៗ​ខាង​ មុខ​នេះ។ ម្នាល​កូន​ចៅ​អើយ, ខ្ញុំ​នៅ​ជា​មួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​តែ​មួយ​រយៈ​ពេល​ដ៏​ខ្លី​ទៀត។ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​តាម​រក​ខ្ញុំ, ប៉ុន្តែឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​សុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដូច​ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​ជន​ជាតិ​យូដា​មក​ហើយដែរ​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​អាច​ទៅ​កន្លែង​ដែល​ខ្ញុំ​ទៅ​នោះ​បាន​ឡើយ។ ខ្ញុំ​អោយ​បទ​បញ្ជា​ថ្មី​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដូច​ខ្ញុំ​បាន​ស្រឡាញ់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។ បើ​អ្នក​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក មនុស្ស​ទាំង​អស់ ​មុខ​ជា​ដឹង​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​ពិត​ជា​សិស្សរបស់​ខ្ញុំ​មែន។»

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​អំពី​លោក​ពេត្រុស​ បដិសេធ មិន​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះអង្គ

លោក​ស៊ីម៉ូន​ពេត្រុសទូល​សួរ​ព្រះអង្គ​ថា៖ «បពិត្រ​ព្រះអម្ចាស់, តើ​ព្រះអង្គ​យាង​ទៅ​ណា?»

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា៖ «កន្លែង​ដែល​ខ្ញុំ​ទៅ អ្នក​មិន​អាច​ទៅ​តាម​ខ្ញុំ​នៅ​ពេល​នេះ​បាន​ទេ, ថ្ងៃ​ក្រោយ​ទើប​អ្នក​ទៅ​បាន។»

លោក​ពេត្រុស​ទូល​ព្រះអង្គ​ទៀត​ថា៖ «បពិត្រ​ព្រះអម្ចាស់, ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​បាន​ជា​ទូលបង្គំ​មិន​អាច​ទៅ​តាម​ព្រះអង្គ​ឥឡូវ​នេះ? ទូលបង្គំ​សុខ​ចិត្ត​ស៊ូ​ប្ដូរ​ជីវិត​សំរាប់​ព្រះអង្គ។»

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​តប​ថា៖ «អ្នក​សុខ​ចិត្ត​ស៊ូ​ប្ដូរ​ជីវិត​សំរាប់​ខ្ញុំ​មែន? តែ​ខ្ញុំ​សុំ​ប្រាប់​អោយ​អ្នក​ដឹង​ច្បាស់​ថា មុន​មាន់​រងាវ អ្នក​នឹង​បដិសេធ​បី​ដង​ថា​មិន​ស្គាល់​ខ្ញុំ។»



No comments: