ព្រះអម្ចាស់ ស្អប់អ្នកបន្លំភ្នែកជញ្ជីង,
តែព្រះអង្គ គាប់ព្រះហឫទ័យ នឹងអ្នកដែលប្រើកូនជញ្ជីងត្រឹមត្រូវ។
អ្នកណាវាយឫក ក្រអឺតក្រទម។ អ្នកនោះ នឹងត្រូវគេមើលងាយ។
រីឯអ្នកមានចរិយាសុភាព ទើបហៅថាមានប្រាជ្ញា។
ចិត្តទៀងត្រង់ តែងតែនាំផ្លូវមនុស្សត្រឹមត្រូវ។
រីឯចិត្តវៀចវេរវិញ, តែងតែនាំមនុស្សពាលអោយវិនាស។
នៅថ្ងៃព្រះអម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោស, ទ្រព្យសម្បត្តិគ្មានប្រយោជន៍អ្វីទេ,
គឺមានតែសេចក្ដីសុចរិតប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចជួយអោយរួចពីស្លាប់បាន។
សេចក្ដីសុចរិតរបស់មនុស្សគ្មានកំហុស រមែងតម្រង់ផ្លូវរបស់ខ្លួន។
រីឯមនុស្សពាលវិញ តែងតែស្លាប់ដោយសារអំពើពាលរបស់ខ្លួន។
សេចក្ដីសុចរិតរបស់មនុស្សទៀងត្រង់ រមែងជួយការពារខ្លួនគេ។
រីឯមនុស្សវៀចវេរ តែងតែជាប់អន្ទាក់ដោយសារចិត្តលោភលន់របស់ខ្លួន។
ពេលមនុស្សអាក្រក់ស្លាប់ សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់គេក៏វិនាស,
ហើយការពឹងផ្អែកលើទ្រព្យសម្បត្តិ ក៏រលាយសូន្យទៅជាមួយដែរ។
ព្រះជាម្ចាស់ តែងតែរំដោះមនុស្សសុចរិត អោយរួចពីទុក្ខកង្វល់,
តែព្រះអង្គ អោយមនុស្សអាក្រក់ រងទុក្ខជំនួសវិញ។
មនុស្សទមិឡ តែងតែបំផ្លាញអ្នកដទៃ ដោយសារពាក្យសំដីរបស់ខ្លួន។
រីឯមនុស្សសុចរិតវិញ តែងតែរួចខ្លួនដោយសារការចេះដឹង។
ពេលមនុស្សសុចរិតមានសុភមង្គល អ្នកក្រុងទាំងមូលនឹងសប្បាយរីករាយ។
ពេលមនុស្សអាក្រក់អន្តរាយ គេបែរជានាំគ្នាស្រែកហ៊ោវិញ។
ពេលមនុស្សត្រឹមត្រូវទទួលពរ, ទីក្រុងទាំងមូលក៏ចំរុងចំរើនដែរ។
ផ្ទុយទៅវិញ, ដោយសារពាក្យសំដីរបស់មនុស្សអាក្រក់, ទីក្រុងត្រូវរលំ។
អ្នកណាមើលងាយអ្នកដទៃ, អ្នកនោះជាមនុស្សមិនចេះពិចារណា។
រីឯមនុស្សចេះដឹង តែងតែនៅស្ងៀម។
អ្នកនិយាយដើមគេ មិនអាចរក្សារឿងសំងាត់ជិតឡើយ។
រីឯអ្នកដែលគេទុកចិត្ត តែងតែលាក់រឿងសំងាត់ទាំងនោះបាន។
ប្រទេសដែលគ្មានអ្នកដឹកនាំ, ប្រជាជនតែងតែវិនាស។
រីឯប្រទេសដែលមានទីប្រឹក្សាច្រើន តែងតែមានជោគជ័យ។
អ្នកណាធានារ៉ាប់រងអ្នកដទៃ, អ្នកនោះតែងតែកើតទុក្ខ។
រីឯអ្នកដែលមិនព្រមធានា តែងតែបានសុខ។
ស្ត្រីរូបស្អាត តែងតែមានគេសរសើរ។
រីឯមនុស្សស្វាហាប់ តែងតែរកទ្រព្យបាន។
អ្នកមានចិត្តសប្បុរស តែងតែធ្វើអោយខ្លួនមានសុភមង្គល។
រីឯមនុស្សឃោរឃៅ រមែងធ្វើអោយរូបកាយរបស់ខ្លួនកាន់តែរងទុក្ខវេទនា។
មនុស្សពាល រកបានតែសម្បត្តិក្ដៅក្រហាយ។
រីឯមនុស្សដែលសាបព្រោះសេចក្ដីសុចរិត រមែងទទួលផលដែលមិនចេះសាបសូន្យ។
សេចក្ដីសុចរិត តែងតែនាំទៅកាន់ជីវិត។
រីឯអ្នកដែលដើរតាមផ្លូវអាក្រក់ រមែងស្លាប់ខ្លួន។
ព្រះអម្ចាស់ ស្អប់មនុស្សវៀចវេរ។
តែព្រះអង្គ គាប់ព្រះហឫទ័យ នឹងមនុស្សទៀងត្រង់។
មនុស្សទុច្ចរិត ត្រូវតែទទួលទោស ចៀសមិនផុត។
រីឯពូជពង្សរបស់មនុស្សសុចរិត នឹងរួចជីវិត។
ស្ត្រីមានរូបស្អាត តែឥតគំនិត
ប្រៀបដូចជាចិញ្ចៀនមាស, ដែលគេយកទៅពាក់នៅច្រមុះជ្រូក។
មនុស្សសុចរិត មានបំណងតែមួយគត់, គឺធ្វើអំពើល្អ។
រីឯសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់មនុស្សអាក្រក់ រមែងធ្វើអោយខ្លួនទទួលទោស។
មនុស្សមានចិត្តទូលាយ រឹតតែមានទ្រព្យច្រើន។
រីឯមនុស្សកំណាញ់ ធ្វើអោយខ្លួនកាន់តែក្រទៅៗ។
មនុស្សមានចិត្តសទ្ធា តែងតែបានចំរុងចំរើន។
រីឯអ្នកដាក់ទានទឹកអោយគេ តែងតែទទួលទឹកពីគេវិញ។
អ្នកដែលទុកស្រូវក្នុងឃ្លាំង ដើម្បីដំឡើងថ្លៃ តែងតែត្រូវប្រជាជនដាក់បណ្ដាសា។
រីឯអ្នកដែលសុខចិត្តលក់ស្រូវរបស់ខ្លួន នឹងបានទទួលពរ។
រីឯអ្នកដែលគិតតែពីប្រព្រឹត្តអាក្រក់ តែងតែទទួលផលអាក្រក់។
មនុស្សដែលពឹងផ្អែកលើទ្រព្យសម្បត្តិ មុខជាត្រូវអន្តរាយ។
រីឯមនុស្សសុចរិត ប្រៀបបាននឹងស្លឹកឈើលាស់ខៀវខ្ចី។
អ្នកណាធ្វើអោយគ្រួសាររបស់ខ្លួនមានទុក្ខកង្វល់,
អ្នកនោះនឹងមិនទទួលផលអ្វីទាំងអស់។
មនុស្សល្ងីល្ងើ នឹងធ្លាក់ខ្លួនទៅជាខ្ញុំបំរើ
របស់មនុស្សមានប្រាជ្ញា។
អំពើដែលមនុស្សសុចរិតប្រព្រឹត្ត ប្រៀបបាននឹងដើមឈើផ្ដល់ជីវិត,
ហើយអ្នកប្រាជ្ញ តែងតែទាក់ទាញចិត្តមនុស្ស។
មនុស្សសុចរិត តែងតែទទួលរង្វាន់ នៅលើផែនដីនេះ។
រីឯមនុស្សអាក្រក់ និងមនុស្សបាប តែងតែទទួលផល តាមអំពើដែលគេប្រព្រឹត្ត។
No comments:
Post a Comment