Thursday, April 19, 2012

In celebration of WISDOM -- សុភាសិត ១២

  អ្នក​ស្រឡាញ់​ការ​ចេះ​ដឹង តែងតែ​ចូល​ចិត្ត​ទទួល​ការ​ទូន្មាន។  
រីឯ​អ្នក​ដែល​មិន​ព្រម​ទទួល​ការ​រិះគន់ ជា​មនុស្ស​ល្ងីល្ងើ។ 

 ព្រះអម្ចាស់​ គាប់​ព្រះហឫទ័យ​ នឹង​មនុស្ស​សប្បុរស, 
តែ​ព្រះអង្គ​ ដាក់​ទោស​មនុស្ស​មាន​ល្បិច។ 

 គ្មាន​នរណា​ពង្រឹង​អំណាច​របស់​ខ្លួន ដោយ​អំពើ​ឃោរឃៅ​បាន​ទេ, 
តែ​មនុស្ស​សុចរិត ​នឹង​មិន​ត្រូវ​រង្គើ​ឡើយ។ 

 ភរិយា​ថ្លៃថ្នូរ ​តែងតែ​ផ្ដល់​កិត្តិយស​អោយ​ស្វាមី។  
រីឯ​ប្រពន្ធ​ថោក​ទាប ប្រៀប​ដូច​ជា​ជំងឺ​មហា​រីក​នៅ​ក្នុង​ឆ្អឹង​របស់​ប្ដី។ 

 មនុស្ស​សុចរិត​ គិត​តែ​ពី​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ស្រប​ច្បាប់។  
រីឯ​មនុស្ស​អាក្រក់ គិត​តែ​ពី​ធ្វើ​អំពើ​ល្មើស​ច្បាប់។ 

 ពាក្យ​សំដី​របស់​មនុស្ស​អាក្រក់ សុទ្ធ​តែ​ជា​អន្ទាក់​សម្លាប់​គេ។  
រីឯ​សំដី​របស់​មនុស្ស​ទៀងត្រង់​ តែងតែ​សង្គ្រោះ​គេ​វិញ។ 

 បើ​មនុស្ស​អាក្រក់​រលំ, គេ​គ្មាន​នៅ​សល់​អ្វី​ឡើយ, 
តែ​ពូជពង្ស​របស់​មនុស្ស​សុចរិត នៅ​ស្ថិតស្ថេរ​ជានិច្ច។ 

 មនុស្ស​ដែល​ចេះ​ត្រិះរិះ​ពិចារណា​តែងតែ​មាន​គេ​សរសើរ។  
រីឯ​មនុស្ស​មាន​ចិត្ត​វៀចវេរ ​តែងតែ​មាន​គេ​មើលងាយ។

 រស់​នៅ​ជា​មនុស្ស​សាមញ្ញ, ហើយ​មាន​អ្នក​បំរើ​តែ​ម្នាក់, 
នោះ​ប្រសើរ​ជាង​វាយឫក​ហ៊ឺហា, ​តែ​ខ្វះ​អង្ករ​ច្រក​ឆ្នាំង។ 

 មនុស្ស​សុចរិត ​តែងតែ​ថែទាំ​សត្វ​ពាហនៈ​របស់​ខ្លួន។  
រីឯ​មនុស្ស​អាក្រក់​វិញ, គ្មាន​ចិត្ត​មេត្តា​ករុណា​ទាល់​តែ​សោះ។ 

 អ្នក​ខំ​ប្រឹង​ធ្វើ​ស្រែ​ចំការ ​រមែង​មាន​អាហារ​បរិភោគ​ឆ្អែត។  
រីឯ​អ្នក​ចូល​ចិត្ត​ព្រោកប្រាជ្ញ​ ជា​មនុស្ស​ខ្វះ​ការ​ពិចារណា។ 

 មនុស្ស​ពាល ​តែងតែ​លោភ​ចង់​បាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ ​របស់​មនុស្ស​អាក្រក់។  
រីឯ​អ្វីៗ​ដែល​មនុស្ស​សុចរិត​ធ្វើ រមែង​ចំរើន​ឡើង។ 

 មនុស្ស​អាក្រក់ ​ជាប់​អន្ទាក់ ដោយសារ​តែ​ពាក្យ​សំដី​របស់​ខ្លួន។  
រីឯ​មនុស្ស​សុចរិត ​តែងតែ​រួច​ពី​ទុក្ខ​កង្វល់។ 

 មនុស្ស​ម្នាក់ៗ​ រក​បាន​សុភមង្គល ​ដោយសារ​ពាក្យ​សំដី, ​
ដូច​គេ​រក​ប្រាក់​បាន ​ដោយសារ​ខំ​ប្រឹងប្រែង​ធ្វើ​ការ​ដែរ។ 

 មនុស្ស​ខ្លៅ​ គិត​ស្មាន​ថា​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត​ត្រូវ។  
រីឯ​មនុស្ស​ដែល​សុខ​ចិត្ត​ទទួល​យោបល់​ពី​អ្នក​ដទៃ​ ជា​មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា។ 

 មនុស្ស​ខ្លៅ ​ឆាប់​ច្រឡោត​ខឹង។  
រីឯ​មនុស្ស​ឆ្លាត​ តែងតែ​ចេះ​ទប់​ចិត្ត។ 

 មនុស្ស​និយាយ​ការ​ពិត រមែង​ធ្វើ​អោយ​មាន​យុត្តិធម៌។  
រីឯ​សាក្សី​ក្លែងក្លាយ តែងតែ​ធ្វើ​អោយ​មាន​អយុត្តិធម៌។ 

 អ្នក​ដែល​និយាយ​ប៉បាច់ប៉ប៉ោច តែងតែ​ធ្វើ​អោយ​អ្នក​ដទៃ​របួស, 
ដូច​ចាក់​មួយ​ដាវ។  
រីឯ​ពាក្យ​សំដី​របស់​មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា ជា​ឱសថ​ព្យាបាល​មុខ​របួស។ 

 ពាក្យ​ពិត ​នៅ​មាន​តម្លៃ​រហូត។  
រីឯ​ពាក្យ​ភូតភរ ​ស្ថិត​នៅ​តែ​មួយ​ប៉ប្រិច​ភ្នែក​ប៉ុណ្ណោះ។ 

 អ្នក​ដែល​ប៉ុនប៉ង​ធ្វើ​អំពើ​អាក្រក់ តែងតែ​លាក់​ចិត្ត​វៀចវេរ​ជានិច្ច។  
រីឯ​អ្នក​កសាង​សន្តិភាព តែងតែ​មាន​អំណរ។ 

 គ្មាន​គ្រោះ​កាច​ណា​កើត​មាន​ដល់​មនុស្ស​សុចរិត​ទេ។  
រីឯ​មនុស្ស​អាក្រក់​វិញ តែងតែ​ជួប​ប្រទះ​នឹង​ទុក្ខ​លំបាក។ 

 ព្រះអម្ចាស់​ស្អប់​មនុស្ស​កុហក, 
តែ​ព្រះអង្គ​ គាប់​ព្រះហឫទ័យ​ នឹង​មនុស្ស​ដែល​កាន់​ពាក្យ​សច្ចៈ។ 

 មនុស្ស​ឆ្លាត​ មិន​លាត​ត្រដាង​ចំណេះ​ខ្លួន​ទេ។  
រីឯ​មនុស្ស​ខ្លៅ ចូល​ចិត្ត​អួតអាង អំពី​អវិជ្ជា​របស់​ខ្លួន។ 

 មនុស្ស​ឧស្សាហ៍​ នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មេ​គ្រប់គ្រង។  
រីឯ​មនុស្ស​ខ្ជិល​ច្រអូស​ នឹង​ធ្លាក់​ខ្លួន​ជា​ខ្ញុំ​គេ។ 

 ការ​ខ្វល់ខ្វាយ ​តែងតែ​ធ្វើ​អោយ​មនុស្ស​បាក់​កម្លាំង​ចិត្ត។  
រីឯ​ពាក្យ​ទន់ភ្លន់ ​តែងតែ​ធ្វើ​អោយ​មាន​អំណរ​ឡើង​វិញ។ 

 មនុស្ស​សុចរិត ​តែងតែ​នាំ​មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​ខ្លួន​អោយ​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​ល្អ។  
រីឯ​កិរិយា​របស់​មនុស្ស​អាក្រក់ នាំ​អោយ​គេ​វង្វេង​វិញ។ 

 ព្រាន​កំជិល​ គ្មាន​សាច់​អាំង​ទេ។  
ចិត្ត​ឧស្សាហ៍​ ជា​សម្បត្តិ​ដ៏​មាន​តម្លៃ​របស់​មនុស្ស។ 

 នៅ​ក្នុង​ផ្លូវ​សុចរិត មាន​ជីវិត, 
ហើយ​ផ្លូវ​នេះ​ មិន​នាំ​មនុស្ស​ទៅ​រក​សេចក្ដី​ស្លាប់​ឡើយ។

 
 

No comments: