Friday, April 27, 2012

In celebration of WISDOM -- សុភាសិត ១៨




អ្នក​ណា​មិន​រវីរវល់​នឹង​អ្នក​ដទៃ, អ្នក​នោះ​ គិត​តែ​ពី​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន,
ហើយ​បដិសេធ​យោបល់​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​អ្នក​ឯ​ទៀតៗ។

មនុស្ស​ខ្លៅ​ មិន​ចូល​ចិត្ត​ការ​យល់​ដឹង​ទេ,
គឺ​គិត​តែ​ចង់​បញ្ចេញ​គំនិត​ខ្លួន​វិញ។

ការ​អាក្រក់​មាន​នៅ​ទី​ណា, ការ​ប្រមាថ​ក៏​មាន​នៅ​ទី​នោះ,
ហើយ​ទី​ណា​មាន​ការ​មាក់ងាយ, ទី​នោះ ​ក៏​មាន​ការ​អាម៉ាស់​មុខ​ដែរ។

សំដី​របស់​មនុស្ស​ មាន​ជំរៅ​ដូច​បាត​សមុទ្រ;
ប្រភព​នៃ​ប្រាជ្ញា​ ប្រៀប​ដូច​ជា​ជ្រោះ​ទឹក ដែល​ហូរ​ចេញ​មក​យ៉ាង​ខ្លាំង​។

អត់អោន​អោយ​មនុស្ស​ពាល,
ហើយ​មិន​រក​យុត្តិធម៌​អោយ​មនុស្ស​សុចរិត​ ជា​ការ​មិន​ល្អ​ទេ។

សំដី​របស់​មនុស្ស​ខ្លៅ ​បណ្ដាល​អោយ​មាន​ការ​ឈ្លោះ​ប្រកែក​គ្នា,
ពេល​ណា​អ្នក​នោះ​និយាយ ​រមែង​ធ្វើ​អោយ​មាន​ការ​វាយតប់​គ្នា។

មាត់​របស់​មនុស្ស​ខ្លៅ ​រមែង​ធ្វើ​អោយ​ខ្លួន​វិនាស,
ហើយ​ពាក្យ​សំដី​របស់​អ្នក​នោះ ជា​អន្ទាក់​សំរាប់​ដាក់​ខ្លួន​ឯង។

ពាក្យ​សំដី​របស់​មនុស្ស​អុជអាល
ប្រៀប​ដូច​ជា​ចំណី​យ៉ាង​ឆ្ងាញ់​ជាប់​ក្នុង​ចិត្ត។

អ្នក​ធ្វេសប្រហែស​ក្នុង​ការងារ
និង​អ្នក​បំផ្លាញ​ការងារ ជា​បង​ប្អូន​នឹង​គ្នា។

ព្រះនាម​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ជា​បន្ទាយ​ដ៏​រឹងមាំ
ដែល​មនុស្ស​សុចរិត ​រត់​មក​ជ្រកកោន ដើម្បី​អោយ​បាន​សុខ។

រីឯ​អ្នក​មាន​វិញ គេ​ចាត់​ទុក​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​របស់​ខ្លួន ជា​ទីក្រុង​មួយ​ដែល​មាន​កំពែង​រឹងមាំ។ 
គេ​នឹក​ស្មាន​ថា សម្បត្តិ​នេះ​ ជា​កំពែង​ការពារ​ខ្លួន​គេ​អោយ​បាន​សុខ។

 

ចិត្ត​អំនួត រមែង​នាំ​អោយ​អន្តរាយ។  
មុន​នឹង​ទទួល​សិរីរុងរឿង តោង​ដាក់​ខ្លួន​ជា​មុន​សិន។

អ្នក​ណា​ប្រញាប់​ឆ្លើយ​មុន​នឹង​ស្ដាប់,
អ្នក​នោះ​ ជា​មនុស្ស​ល្ងង់​, ហើយ​ត្រូវ​បាក់​មុខ។

ចិត្ត​ចង់​រស់​ ជួយ​គាំទ្រ​មនុស្ស​ក្នុង​គ្រា​មាន​ជំងឺ,
​តែ​បើ​បាត់​ទឹក​ចិត្ត​វិញ គ្មាន​អ្វី​ជួយ​បាន​ឡើយ។

មនុស្ស​ឈ្លាសវៃ ​រមែង​រក​បាន​ចំណេះ,
រីឯ​មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា ​តែងតែ​ស្ដាប់ ដើម្បី​ស្វែង​រក​ចំណេះ។

ជំនូន ​អាច​បើក​ផ្លូវ ​អោយ​មនុស្ស ​ចូល​ទៅ​ជិត​អ្នក​ធំ​បាន។

ដើម​ចោទ ​តែងតែ​យល់​ថា ក្ដី​របស់​ខ្លួន​ត្រឹម​ត្រូវ,
​លុះ​ចុង​ចោទ​មក​ដល់, គេ​អោយ​ដើម​ចោទ​នោះ​ បង្ហាញ​ភស្ដុតាង។

ការ​ស្បថស្បែ ​អាច​បញ្ឈប់​ជំលោះ,
ហើយ​ អារ​កាត់​រឿងរ៉ា វ​រវាង​អ្នក​មាន​អំណាច​ផង។

ពេល​បង​ប្អូន​ណា​ម្នាក់​របួស​ផ្លូវ​ចិត្ត នោះ​ពិបាក​ចូល​ទៅ​ជិត​
ជាង​វាយ​យកទីក្រុង​មួយ ​ដែល​មាន​កំពែង​រឹងមាំ​ទៅ​ទៀត។  
រីឯ​ជំលោះ ​ប្រៀប​បាន​ នឹង​រនុក​ទ្វារ​ដែក​មួយ។

មនុស្ស​អាច​រក​អាហារ​បាន ដោយសារ​ពាក្យ​សំដី,
ហើយ​អ្វីៗ​ដែល​គេ​និយាយ ​ធ្វើ​អោយ​គេ​អាច​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​បាន។

ស្លាប់ ឬ​រស់ ​ព្រោះ​តែ​សំដី។ 
អ្នក​ណា​ចូល​ចិត្ត​និយាយ, អ្នក​នោះ​ ត្រូវ​ទទួល​ផល​ពី​ពាក្យ​សំដី​របស់​ខ្លួន។

អ្នក​ណា​រក​បាន​ប្រពន្ធ ក៏​ដូច​ជា​រក​ឃើញ​សុភមង្គល
ដែល​ជា​ព្រះអំណោយ​ទាន​ មក​ពី​ព្រះអម្ចាស់ដែរ។

ជន​ក្រីក្រ ​តែងតែ​ពោល​ពាក្យ​អង្វរ​ករ,
រីឯ​អ្នក​មាន ​ឆ្លើយ​តប​ទាំង​គំរោះគំរើយ។

អ្នក​ណា​មាន​មិត្តភក្ដិ​ច្រើន, អ្នក​នោះ​ រមែង​កើត​ទុក្ខ,
តែ​មិត្តភក្ដិ​ខ្លះ​ មាន​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់ ​លើស​បង​ប្អូន​បង្កើត​ទៅ​ទៀត។

 



No comments: