កុមារីអាយុ ១៣ឆ្នាំម្នាក់ ត្រូវបានគេកេងប្រវ័ញ្ចកម្លាំងពលកម្ម និងធ្វើទារុណកម្មធ្ងន់ធ្ងរ ដូចជាយក ចាន ឆ្នាំង អំបោសវាយក្បាល យកពូថៅដំក្រចកដៃផ្ទាប់លើឥដ្ឋជាដើម។ ករណីនេះកើតឡើងនៅភូមិ៤ សង្កាត់ដងទង់ ក្រុងខេមរភូមិន្ទ ខេត្តកោះកុង។
2012-05-29
ដោយ ជិន ជេដ្ឋា
Radio Free Asia
ក្រុមអង្គការសិទ្ធិមនុស្ស និងមន្ទីរកិច្ចការនារីខេត្ត នៅថ្ងៃទី២៩ ឧសភា ឆ្នាំ២០១២ បានធ្វើអន្តរាគមន៍ និងបើកការអង្កេតបន្ថែមលើករណីនេះ។
មន្ទីរកិច្ចការនារី សមាគមអាដហុក (Adhoc) និងមជ្ឈមណ្ឌលថែទាំសុខភាពកុមារ អេច.ស៊ី.ស៊ី (HCC) នៅខេត្តកោះកុង កំពុងតែរៀបចំឯកសារឲ្យកុមារីរងគ្រោះឈ្មោះ ប៊ុន សុខអ៊ី ដើម្បីបានត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើត នៅស្រុកមោងឬស្សី ខេត្តបាត់ដំបង វិញ នាចុងសប្ដាហ៍នេះ។
បន្ទាប់ពីបានលួចរត់លើកទីមួយមិនបានសម្រេច កុមារីរងគ្រោះបានសម្រេចចិត្តលួចរត់ជាលើកទី២ នៅព្រឹកថ្ងៃទី២៨ ខែឧសភា ដោយទៅសុំឡានគេជិះនៅបេនឡានក្រុងខេត្តកោះកុង ប៉ុន្តែត្រូវបានម្ចាស់ឡានបដិសេធ។ នៅពេលនោះកុមារីមានទឹកមុខស្លេកស្លាំង និងភ័យស្លន់ស្លោ ទើបម្ចាស់ឡាននាំនាងឲ្យទៅជួបសមត្ថកិច្ចដែលកំពុងប្រចាំការនៅទីនោះ ដើម្បីសួរនាំ បន្ទាប់មកសមត្ថកិច្ចក៏បញ្ជូនទៅកាន់មន្ទីរកិច្ចការនារីខេត្តកោះកុង។
អ្នកស្រី ឡុង សុម៉ាម៉េត អនុប្រធានមន្ទីរកិច្ចការនារីខេត្តកោះកុង។ អ្នកស្រីមានប្រសាសន៍ថា មន្ទីរមិនបានចាត់វិធានការផ្លូវច្បាប់ណាមួយទៅលើជនដែលធ្វើបាបក្មេងនោះទេ ដោយសារតែអត់មានភស្ដុតាង ឬស្លាកស្នាម និងសាក្សីគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការដាក់បន្ទុកទៅលើជនសង្ស័យ៖ «ដោយសារក្មេងស្រីហ្នឹងជាក្មេងមួយដែលរស់នៅក្នុងគ្រួសារក្រីក្រ ហើយមករស់នៅបងស្រីក្មេងហ្នឹង អ៊ីចឹងមកហ្នឹងដូចថា មានការធ្វើការផ្លូវចិត្ត ផ្លូវកាយមួយចំនួន ដែលធ្វើឲ្យក្មេងហ្នឹងមានការលះបង់សម្រេចចិត្តរត់ចេញពីពីផ្ទះ»។
កុមារី ប.ស.អ គឺជាក្មេងកំព្រាតាំងពីខ្លួននៅតូច។ បន្ទាប់ពីឪពុក និងម្ដាយស្លាប់ចោលអស់ កុមារីរូបនេះក៏បានមករស់នៅជាមួយម្ដាយមីងឈ្មោះ ញើន និងជីដូនចាស់ម្នាក់ នៅស្រុកមោងឬស្សី ខេត្តបាត់ដំបង ដែលមានសមាជិកគ្រួសារសរុបចំនួន ១០នាក់ ទាំងរូបនាងផង។ នៅចុងឆ្នាំ២០១១ នាងត្រូវបានម្ដាយមីងនាំមកលេងបងថ្លៃឈ្មោះ ប៊ុន ស៊ីភឿន អាយុ ៥៥ឆ្នាំ រស់នៅសង្កាត់ដងទង់ ក្រុងខេមរភូមិន្ទ ខេត្តកោះកុង ដែលត្រូវជាបងឪពុកតែមួយរបស់កុមារីរងគ្រោះ។
កុមារីរងគ្រោះនិយាយថា ចាប់តាំងពីពេលរូបគេបានមកលេងបងស្រី ឈ្មោះ ប៊ុន ស៊ីភឿន និងក្រុមគ្រួសារបានព្យាយាមឃាត់ឃាំងរូបនាងមិនឲ្យត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតជាមួយនឹងម្ដាយមីងរបស់គេវិញឡើយ ដោយទុកឲ្យនៅជួយលក់ដូរ និងធ្វើការងារផ្ទះជាច្រើនទៀត។
កុមារីរូបនេះបន្តថា នាងត្រូវគេប្រើឲ្យធ្វើការគ្មានពេលស្រាកស្រាន្តតាំងពីថ្ងៃរហូតដល់យប់ជ្រៅ ហើយត្រូវទទួលរងនូវការវាយធ្វើបាប និងជេរប្រមាថអាក្រក់ៗពីឈ្មោះ ស៊ីភឿន និងគ្រួសារទៀតផង៖ «គាត់វាយ ជួនណាក្បាលនឹងចាន ជួនកាលវែកឆាអីហ្នឹង យកមកវាយក្បាល អំបោស អីវ៉ាន់ហ្នឹងវាត់ចំក្បាលចំភ្នែក ចានជួនកាល ជួនកាលឆ្នាំងអុកក្បាល យកមកវាយក្បាលខ្ញុំរហូត»។
កុមារីរូបនេះបញ្ជាក់ថា ការឈឺចាប់របស់នាងនៅពេលនេះនឹងមិនអាចបំភ្លេចបានអស់មួយជីវិត៖ «គាត់ធ្វើបាបខ្ញុំខ្លាំង ហើយខ្ញុំដឹងទៀត អត់អាចបំភ្លេចបានទេ ព្រោះអីគាត់វាយក្រចកដៃខ្ញុំហ្នឹង ខ្ញុំអាចចងចាំមួយជីវិតថា គាត់ធ្វើបាបខ្ញុំខ្លាំង គាត់លើកដៃខ្ញុំ មានអីដូចឥដ្ឋចឹង គាត់យកពូថៅមកដំក្រចកឡើងបែកជាពីរ ហើយទើបដុះសាថ្មីឡើងស្រុញដៃអស់ហើយហ្នឹង»។
នៅក្នុងក្រមព្រហ្មទណ្ឌមាត្រា ៣៣៩ បានបញ្ជាក់ថា បទដាក់អនីតិជនឲ្យស្ថិតក្នុងលក្ខខណ្ឌនៃការងារ បណ្ដាលឲ្យខូចសុខភាព ឬការលូតលាស់ដល់រាងកាយរបស់អនីតិជននោះ ត្រូវផ្ដន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារពី ២ឆ្នាំទៅ ៥ឆ្នាំ និងពិន័យជាប្រាក់ពី ៤លានរៀល ទៅ ១០លានរៀល។
មន្ត្រីសម្របសម្រួលនៃសមាគមអាហុក (Adhoc) ប្រចាំខេត្តកោះកុង លោក នាង បូរ៉ាទីណូ។ លោកមានប្រសាសន៍ថា សមាគមរបស់លោកនឹងស៊ើបអង្កេតលើករណីនេះបន្តទៀត ព្រោះតាមការនិយាយរបស់កុមារ អ្នកប្រព្រឹត្តត្រូវតែមានទោស៖ «ក្នុងករណីនេះយើងឃើញថាវាជាករណីធ្ងន់ធ្ងរមួយដែរ នៅពេលដែលយកកុមារមកធ្វើកិច្ចការងារ ដោយមិនបានផ្ដល់នូវការអប់រំ ហើយធ្វើឲ្យគាត់ប៉ះពាល់ទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ត ហើយធ្វើឲ្យសង្គមយើងពុំមានការរីកចម្រើនថែមទៀតទេ ប្រសិនបើជាមាននូវអំពើរបៀបនេះកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់។ ក្នុងនាមយើងជាអង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយយើងនឹងប្រឹងប្រែងធ្វើយ៉ាងចូលរួមក្នុងការទប់ស្កាត់ និងកាត់បន្ថយនៃអ្វីដែលកើតមានឡើងទាំងអស់នេះ»។
របាយការណ៍ចេញដោយមន្ទីរកិច្ចការនារីខេត្តកោះកុង បានបង្ហាញថា តាំងពីឆ្នាំ២០១១ ដល់រហូតដល់៦ខែដើមឆ្នាំ២០១២ ទើបតែមានករណីកេងប្រវ័ញ្ច និងរំលោភលើសិទ្ធិកុមារមួយករណីនេះប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែករណីរំលោភសេពសន្ថវៈមាន១៣ ករណី៕
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment