អ្នកអាក្រក់ តែងតែរត់គេចខ្លួន
ទោះបីគ្មាននរណាតាមក៏ដោយ,
រីឯ មនុស្សសុចរិតវិញ ប្រៀបបីដូចជាកូនសិង្ហ,
គឺគេមិនខ្លាចអ្វីឡើយ។
ពេលណាមានការរំជើបរំជួលកើតឡើងក្នុងស្រុក,
ពេលនោះ
មេដឹកនាំ ក៏មានច្រើនដែរ។
ប៉ុន្តែ បើមានមនុស្សឈ្លាសវៃ ហើយចេះដឹង ដឹកនាំស្រុក,
ស្រុកនោះ នឹងមានសុខសន្តិភាព។
មនុស្សក្រីក្រ សង្កត់សង្កិនមនុស្សទុគ៌ត
ប្រៀបបាន
នឹងភ្លៀងធ្លាក់មកយ៉ាងខ្លាំង ជន់បំផ្លាញដំណាំអស់។
អស់អ្នក
ដែលបោះបង់ចោលក្រឹត្យវិន័យ របស់ព្រះជាម្ចាស់,
រមែងសរសើរមនុស្សអាក្រក់,
រីឯ អស់អ្នកដែលប្រតិបត្តិតាមក្រឹត្យវិន័យ
តែងតែប្រឆាំងនឹងមនុស្សអាក្រក់វិញ។
មនុស្សទុច្ចរិត មិនយល់ អំពី យុត្តិធម៌ទេ,
រីឯ អ្នកស្វែងរកព្រះអម្ចាស់ យល់សព្វគ្រប់ទាំងអស់។
មនុស្សក្រីក្រ តែរស់នៅដោយទៀងត្រង់
ប្រសើរជាង អ្នកមាន
ដែលរស់នៅ ក្នុងផ្លូវវៀចវេរ។
អ្នកណា
ប្រតិបត្តិតាមក្រឹត្យវិន័យ របស់ព្រះជាម្ចាស់,
អ្នកនោះ ជាកូនចេះដឹង,
រីឯ អ្នកដែលសេពគប់ នឹងមនុស្សខិលខូច
ធ្វើអោយឪពុកបាក់មុខ។
អ្នកណាប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិ
ដោយចងការប្រាក់ហួសកំរិត,
ធនធាន របស់អ្នកនោះ នឹងធ្លាក់ទៅក្នុងដៃ របស់មនុស្ស
ដែលមានចិត្តមេត្តាចំពោះជនក្រីក្រ។
អ្នកណា មិនប្រតិបត្តិតាមក្រឹត្យវិន័យ របស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ,
សូម្បីតែពាក្យអធិស្ឋាន របស់អ្នកនោះ
ក៏គួរអោយស្អប់ខ្ពើមដែរ។
១អ្នកណា នាំមនុស្សទៀងត្រង់ អោយដើរតាមផ្លូវអាក្រក់,
អ្នកនោះ នឹងធ្លាក់ក្នុងរណ្ដៅ ដែលខ្លួនបានជីក,
រីឯ អ្នកដែលគ្មានកំហុស
នឹងទទួលសុភមង្គល។
អ្នកមានទ្រព្យ រមែងស្មានថា
ខ្លួនមានប្រាជ្ញា,
តែមនុស្សទុគ៌ត ដែលឈ្លាសវៃ
អាចផ្ចាញ់អ្នកមាននោះបាន។
កាលណា
មនុស្សសុចរិតឡើងកាន់អំណាច,
ប្រជាជនទាំងអស់ នឹងមានកិត្តិយស,
ប៉ុន្តែ
ពេលមនុស្សទុច្ចរិតឈ្នះ, គេនឹងរត់ពួនគ្រប់ៗគ្នា។
អ្នកណាលាក់កំហុស របស់ខ្លួន,
អ្នកនោះ ពុំអាចចំរើនឡើងបានឡើយ,
រីឯ អ្នកដែលសារភាពកំហុស,
ហើយ ឈប់ប្រព្រឹត្តអាក្រក់ទៀត,
នោះ ព្រះជាម្ចាស់ នឹងអាណិតមេត្តា។
អ្នកណា
ប្រយ័ត្នខ្លួន មិនប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់,
អ្នកនោះ មានសុភមង្គលហើយ,
រីឯ អ្នកកាន់ចិត្តរឹងរូស មុខជាជួប នឹងទុក្ខលំបាក។
មនុស្សអាក្រក់ គ្រប់គ្រងលើប្រជាជនទុគ៌ត
ប្រៀបបាន នឹងសិង្ហរោទ៍
ឬដូចខ្លាឃ្មុំ ប្រុងសង្គ្រប់។
អ្នកដឹកនាំស្រុក ដែលគ្មានប្រាជ្ញា
តែងតែសង្កត់សង្កិន ប្រជារាស្ត្រ កាន់តែខ្លាំងឡើងៗ,
រីឯ អ្នកមិនចូលចិត្ត នឹងទ្រព្យដែលរកបាន
ដោយអយុត្តិធម៌ មុខជាមានអាយុវែង។
អ្នកដែលមានទោស ព្រោះសម្លាប់គេ
ទោះបីគ្មាននរណាតាមចាប់ក៏ដោយ
ក៏គង់តែអ្នកនោះ ត្រូវធ្លាក់ក្នុងរណ្ដៅដែរ។
អ្នកដែលដើរតាមផ្លូវទៀងត្រង់ រមែងបានសុខ,
រីឯ អ្នកដែលដើរតាមផ្លូវវៀចវេរ
មុខជាធ្លាក់ទៅក្នុងផ្លូវនោះ មិនខាន។
អ្នកដែលខំធ្វើស្រែចំការ តែងតែមានអាហារបរិបូណ៌,
រីឯ អ្នកខ្ជិលច្រអូស រមែងធ្លាក់ខ្លួនក្រ តោកយ៉ាក។
មនុស្សស្មោះត្រង់ តែងតែទទួល ពរបរិបូណ៌,
រីឯ អ្នកដែលគិតតែពីខំប្រឹងរកទ្រព្យ
អោយបានធ្វើ ជាអ្នកមានឆាប់ៗ
រមែងទទួលទោស។
មិនត្រូវកាត់ក្ដី ដោយរើសមុខឡើយ,
ក៏ប៉ុន្តែ មានចៅក្រមខ្លះ កាត់ក្ដី ដោយអយុត្តិធម៌
ដើម្បីដូរបាយមួយចាន។
មនុស្សលោភលន់ គិតតែពីខំប្រឹងស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្តិ
ដោយឥតដឹងថា គេនឹងធ្លាក់ខ្លួនក្រឡើយ។
អ្នកណាស្ដីបន្ទោសគេ,
ថ្ងៃក្រោយ គេ នឹងដឹងគុណ លើសអ្នក
ដែលនិយាយបញ្ជោរ។
អ្នកណាលួចទ្រព្យឪពុកម្ដាយ ដោយគិតថាគ្មានបាបទេ,
អ្នកនោះ មិនខុសពីចោរប្លន់ឡើយ។
អ្នកមានចិត្តលោភលន់ រមែងបង្កជំលោះ,
រីឯ អ្នកដែលផ្ញើជីវិតលើព្រះអម្ចាស់
តែងតែបានចំរើនឡើង។
អ្នកណាទុកចិត្តលើខ្លួនឯង,
អ្នកនោះ ជាមនុស្សល្ងង់ខ្លៅ,
រីឯ អ្នកដែលដើរដោយប្រាជ្ញា
រមែងមានសេចក្ដីសុខ។
អ្នកណា
ចែកទានដល់ជនក្រីក្រ, អ្នកនោះ
នឹងមិនខ្វះខាតអ្វីឡើយ,
រីឯ អ្នកដែលមិនរវល់នឹងអ្នកក្រ
តែងតែទទួលបណ្ដាសាជាច្រើន។
ពេលមនុស្សទុច្ចរិតឈ្នះ,
ប្រជាជន នឹងរត់ពួនគ្រប់ៗគ្នា,
ប៉ុន្តែ ពេលពួកនោះ វិនាស,
មនុស្សសុចរិត នឹងកើនចំនួនឡើង។
No comments:
Post a Comment