Wednesday, July 25, 2012

ដំណឹងល្អ ​រៀប​រៀង​ដោយ លោក​លូកា ១៤ -- Luke 14


Luke 14 

ព្រះយេស៊ូ​ ប្រោស​អ្នក​ជំងឺ​ម្នាក់ ​អោយ​ជា ​នៅ​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ

មាន​ថ្ងៃ​មួយ ​ជា​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ, ព្រះយេស៊ូ​ យាង​ទៅ​សោយ​ព្រះស្ងោយ ​នៅ​ផ្ទះ​របស់​មេ​ដឹក​នាំ​ ខាង​គណៈផារីស៊ីម្នាក់។  អស់​អ្នក ​ដែល​នៅ​ផ្ទះ​នោះ ​តាម​ឃ្លាំ​មើល ​ព្រះអង្គ។  មាន​បុរស​ម្នាក់ ​កើត​ទាច ឈរ​នៅ​មុខ​ព្រះអង្គ។  ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​សួរ​ទៅ​ពួក​បណ្ឌិត ​ខាង​វិន័យ និង​ពួក​ខាង​គណៈផារីស៊ី ​ថា៖ «តើ​យើង​ មាន​សិទ្ធិ​មើល​អ្នក​ជំងឺ ​អោយ​បាន​ជា នៅ​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ​ ឬ​ទេ?»

គេ ​នៅ​ស្ងៀម ​ទាំង​អស់​គ្នា។  ព្រះយេស៊ូ ​ហៅ​អ្នក​ជំងឺ​ មក, ហើយ ​ប្រោស​គាត់ ​អោយ​ជា, រួច​អោយ​គាត់ ​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ។

បន្ទាប់​មក, ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ ថា៖ «ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា, បើ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ មាន​កូន ឬ​គោ​ ធ្លាក់​អណ្ដូង, ទោះ​បី​ថ្ងៃ​នោះ​ ជា​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ​ក៏​ដោយ, ក៏​អ្នក​នោះ​ ស្រង់ កូន ឬ​គោ​​ ឡើង ​ជា​បន្ទាន់ ​មិន​ខាន។»  គេ​ ពុំ​អាច​ឆ្លើយ​តប​ នឹង​ព្រះអង្គ ​អំពី​សេចក្ដី​ទាំង​នេះ​ បាន​ឡើយ។  

កុំ​ចង់​បាន ​កន្លែង​កិត្តិយស

ព្រះយេស៊ូ​ សង្កេត​ឃើញ ​ភ្ញៀវៗ ចេះ​តែ​រើស​កន្លែង​កិត្តិយស ​អង្គុយ, ព្រះអង្គ​ ក៏​មាន​ព្រះបន្ទូល​ ជា​ប្រស្នា ​ទៅ​គេ ថា៖ «បើ​មាន​គេ​ អញ្ជើញ​អ្នក​ ទៅ​ជប់លៀង ក្នុង​ពិធី​មង្គល​ការ​ណា​មួយ, សុំ​កុំ​ទៅ​អង្គុយ​ កន្លែង ​ដែល​គេ​បម្រុង​ទុក សំរាប់​ភ្ញៀវ​កិត្តិយស, ក្រែង​លោ​គេ ​បាន​អញ្ជើញ​ភ្ញៀវ​ម្នាក់​ទៀត មាន​ឋានៈ​ខ្ពស់​ជាង​អ្នក។  ប្រសិន​បើ​ ម្ចាស់​ផ្ទះ​ បាន​អញ្ជើញ​អ្នក​ផង, អញ្ជើញ​ភ្ញៀវ​មាន​ឋានៈ​ខ្ពស់​នោះ​ផង, គាត់​ មុខ​ជា​សុំ​អោយ​អ្នក ​ទុក​កន្លែង​កិត្តិយស ​ជូន​អ្នក​មាន​ឋានៈ​ខ្ពស់​ ជា​មិន​ខាន។  ពេល​នោះ អ្នក​នឹង​ត្រូវ​អាម៉ាស់​មុខ, ហើយ ​ទៅ​អង្គុយ​កន្លែង​ អន់​ជាង​គេ​វិញ។  ដូច្នេះ បើ​មាន​គេ ​អញ្ជើញ​អ្នក, ចូរ​ទៅ​អង្គុយ​កន្លែង​ អន់​ជាង​គេ​សិន, លុះ​ដល់​ម្ចាស់​ផ្ទះ​ ពោល​មក​កាន់​អ្នក​ ថា, “សម្លាញ់​អើយ, សូម​អ្នក​ មក​អង្គុយ​ នៅ​កន្លែង​ខាង​មុខ​នេះ​វិញ,” ពេល​នោះ, អ្នក​ នឹង​មាន​កិត្តិយស ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ភ្ញៀវ​ទាំង​អស់ ​ដែល​អង្គុយ​រួម​តុ​ ជា​មួយ​អ្នក​ ជា​មិន​ខាន។  អ្នក​ណា ​លើក​តម្កើង​ខ្លួន, អ្នក​នោះ​ នឹង​ត្រូវ​គេ​បន្ទាប​ចុះ។  រីឯ​ អ្នក​ដែល​បន្ទាប​ខ្លួន នឹង​ត្រូវ​គេ​លើក​តម្កើង​វិញ។» 

ត្រូវ​អញ្ជើញ ​អ្នក​ក្រីក្រ ​មក​បរិភោគ 

បន្ទាប់​មក ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​កាន់​អ្នក​ ដែល​បាន​យាង​ព្រះអង្គ មក​សោយ​ព្រះស្ងោយ​នោះ ​ថា៖ «កាល​ណា​អ្នក ​អញ្ជើញ​ភ្ញៀវ​មក​ជប់លៀង, ទោះ​បី​ថ្ងៃ​ត្រង់​ក្ដី, ល្ងាច​ក្ដី, កុំ​អញ្ជើញ​ មិត្តភក្ដិ, បង​ប្អូន, ញាតិសន្ដាន ​របស់​អ្នក, ឬ​អ្នក​ជិត​ខាង ដែល​មាន​សម្បត្តិ​ស្ដុកស្ដម្ភ​នោះ​ឡើយ, ដ្បិត​អ្នក​ទាំង​នោះ ​អញ្ជើញ​អ្នក​តប​ស្នង​វិញ​បាន។  ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ, ពេល​ណា​អ្នក ​ធ្វើ​ពិធី​ជប់លៀង​, ត្រូវ​អញ្ជើញ​ អ្នក​ក្រីក្រ, មនុស្ស​ពិការ, ខ្វិន​ខ្វាក់។  ធ្វើ​ដូច្នេះ, អ្នក ​នឹង​មាន​សុភមង្គល ​ជា​មិន​ខាន, ដ្បិត​អ្នក​ទាំង​នោះ ​ពុំ​អាច​តប​ស្នង​ អ្នក​បាន​ឡើយ, គឺ​ព្រះជាម្ចាស់​វិញ​ទេ ​ដែល​នឹង​តប​ស្នង​ជូន​អ្នក នៅ​ពេល​មនុស្ស​សុចរិត ​រស់​ឡើង​វិញ។» 

ប្រស្នា​ស្ដី ​អំពី​ អ្នក​ក្រីក្រ​ ជប់លៀង​ ជំនួស​ភ្ញៀវ  

ក្រោយ​បាន​ឮ​ព្រះបន្ទូល ​ទាំង​នេះ​ហើយ, បុរស​ម្នាក់ ​ដែល​អង្គុយ​រួម​តុ​ ជា​មួយ​ព្រះយេស៊ូ ទូល​ព្រះអង្គ ​ថា៖ «អ្នក​ណា​ បាន​ចូល​រួម​ពិធី​ជប់លៀង ​ក្នុង​ព្រះរាជ្យ ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់, អ្នក​នោះ ​ប្រាកដ​ជា​មាន​សុភមង្គល​ហើយ។»

ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​គាត់​ ថា៖ «មាន​បុរស​ម្នាក់​ រៀប​ពិធី​ជប់លៀង​មួយ​យ៉ាង​ធំ, ហើយ​ លោក​ បាន​អញ្ជើញ​ភ្ញៀវ​ជា​ច្រើន។  លុះ​ដល់​ម៉ោង​ជប់លៀង, លោក ​ចាត់​អ្នក​បំរើ ​អោយ​ទៅ​ប្រាប់​ភ្ញៀវ​ ថា, “ម្ហូប​អាហារ​ បាន​រៀបចំ ​ស្រេច​ហើយ។  សូម​អញ្ជើញ​មក។”   

«ប៉ុន្តែ ភ្ញៀវ​ទាំង​នោះ ​ដោះសា​ បន្ត​បន្ទាប់​គ្នា។  ម្នាក់​ និយាយ​ទៅ​កាន់​អ្នក​បំរើ​ ថា, “ខ្ញុំ ​ទើប​ នឹង​ទិញ​ដី​ចំការ​មួយ​កន្លែង។  ខ្ញុំ​ ត្រូវ​តែ​ចេញ​ទៅ​មើល ​ឥឡូវ​នេះ។  សូម​មេត្តា​អភ័យ​ទោស ​អោយ​ខ្ញុំ​ផង។” 

«ម្នាក់ ​និយាយ ​ថា, “ខ្ញុំ​ ទើប ​នឹង​ទិញ ​គោ​ប្រាំ​នឹម។  ខ្ញុំ ​ត្រូវ​តែ​ទៅ​ទឹម​វា​ សាក​ល​មើល។  ​សូម​មេត្តា​អភ័យ​ទោស ​អោយ​ខ្ញុំ​ផង។”  

 «ម្នាក់​ទៀត ​ពោល​ថា, “ខ្ញុំ ​ទើប​ នឹង​រៀបការ​ប្រពន្ធ។  ខ្ញុំ​ ពុំ​អាច​ទៅ​ចូល​រួម​ ក្នុង​ពិធី​ជប់លៀង​ បាន​ឡើយ។” 

«អ្នក​បំរើ ​វិល​ទៅ​ជួប​ម្ចាស់ ​របស់​ខ្លួន​វិញ, ហើយ ​ជំរាប​លោក​ តាម​ដំណើរ​រឿង។  ម្ចាស់​ផ្ទះ ​ក៏​ខឹង។  លោក​ ប្រាប់​ទៅ​អ្នក​បំរើ​ ថា, “ចូរ​ប្រញាប់​ ចេញ​ទៅ​ តាម​ទី​ផ្សារ, ទៅ​តាម​ផ្លូវ​នានា ​ក្នុង​ទីក្រុង, ហើយ​ ប្រមូល​ មនុស្ស​ក្រីក្រ, មនុស្ស​ពិការ, និង​មនុស្ស​ខ្វាក់​ខ្វិន​ មក។”   បន្តិច​ក្រោយ​មក, អ្នក​បំរើ​ ជំរាប​ចៅហ្វាយ​វិញ​ ថា, “លោក​ម្ចាស់, ខ្ញុំ​បាទ ​បាន​ធ្វើ​តាម​បង្គាប់ ​របស់​លោក​ហើយ, តែ​កន្លែង​អង្គុយ ​នៅ​មាន​សល់​ទៀត។” 

«ម្ចាស់​ផ្ទះ​ ប្រាប់​ទៅ​អ្នក​បំរើ​ទៀត​ ថា, “ចូរ​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​ស្រុក​ស្រែ, តាម​កៀន​របង, ហើយ​ បង្ខំ​មនុស្សម្នា ​អោយ​ចូល​មក ​ពេញ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ។  ខ្ញុំ​សុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ថា, ក្នុង​ចំណោម​អស់​អ្នក ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​អញ្ជើញ​កាល​ពី​មុន​នោះ, គ្មាន​នរណា​ម្នាក់ ​បាន​បរិភោគ​ ក្នុង​ពិធី​ជប់លៀង ​របស់​ខ្ញុំ​ឡើយ។”» 

អំពី ​របៀប ​ដែល​ត្រូវ​តាម ​ព្រះយេស៊ូ 

មាន​មហាជន ​ជា​ច្រើន ​ធ្វើ​ដំណើរ​ ជា​មួយ ​ព្រះយេស៊ូ។  ព្រះអង្គ ​បែរ​ព្រះភក្ត្រ​ ទៅ​រក​គេ, ហើយ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ថា៖ «បើ​អ្នក​ណា​ ចង់​មក​តាម​ខ្ញុំ តែ​មិន​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ ​ខ្លាំង​ជាង​ឪពុក, ម្ដាយ, ប្រពន្ធ, កូន, បង, ​ប្អូន ​ប្រុស ​ស្រី, និង​ជីវិត​ខ្លួន​ទេ, អ្នក​នោះ​ ពុំ​អាច​ធ្វើ​ជា​សិស្ស ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ឡើយ។  អ្នក​ណា ​មិន​លី​ឈើ​ឆ្កាង ​របស់​ខ្លួន​ មក​តាម​ខ្ញុំ​ទេ, អ្នក​នោះ​ ក៏​ពុំ​អាច​ធ្វើ​ជា​សិស្ស​ របស់​ខ្ញុំ​បាន​ដែរ។

 «ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា, ប្រសិន​បើ​ នរណា​ម្នាក់​ ចង់​សង់​ផ្ទះ​ថ្ម​ធំ​មួយ, អ្នក​នោះ​ ត្រូវ​អង្គុយ​គិតគូរ, មើល​ថ្លៃ​សង់​ ជា​មុន​សិន ដើម្បី​អោយ​ដឹង​ថា, តើ​ខ្លួន ​មាន​ប្រាក់​ល្មម ​នឹង​បង្ហើយ​សំណង់ ឬ​យ៉ាង​ណា។  ក្រែង​លោ​ចាក់​គ្រឹះ​ហើយ, តែ​មិន​អាច​បង្ហើយ​បាន, មនុស្សម្នា​ឃើញ មុខ​ជា​សើច​ ចំអក​ អោយ​មិន​ខាន។  គេ​ នឹង​ពោល​ថា, “មើល ​បុរស​នេះ​ សង់​ផ្ទះ, តែ​មិន​អាច​បង្ហើយ​បាន​ទេ។”

«ម្យ៉ាង​ទៀត, ប្រសិន​បើ​ មាន​ស្ដេច​មួយ​អង្គ ​ចេញ​ទៅ​ធ្វើ​សឹក​សង្គ្រាម តទល់​នឹង​ស្ដេច​មួយ​អង្គ​ទៀត, ទ្រង់ ​ត្រូវ​គង់ ​គិតគូរ​ ជា​មុន​សិន​ ថា, បើ​ទ្រង់​ មាន​ទ័ព ​មួយ​ម៉ឺន​នាក់, តើ​ទ្រង់ ​អាច​តទល់ ​នឹង​បច្ចាមិត្ត​ ដែល​មាន​គ្នា​ ពីរ​ម៉ឺន​នាក់​ បាន​ឬ​យ៉ាង​ណា?  បើ​ឃើញ​ថា ​មិន​អាច​តទល់ ​បាន​ទេនោះ, ​ទ្រង់​ នឹង​ចាត់​រាជទូត ​អោយ​ទៅ​សុំ​ចរចា ​រក​សន្តិភាព ក្នុង​ពេល​ដែល​ស្ដេច​មួយ​អង្គ​ទៀត​ នៅ​ឆ្ងាយ​នៅ​ឡើយ។  ដូច្នេះ ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា, បើ​អ្នក​ណា ​មិន​លះបង់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ​ដែល​ខ្លួន​មាន​ទេ, អ្នក​នោះ ​មិន​អាច​ធ្វើ​ជា​សិស្ស ​របស់​ខ្ញុំ ​បាន​ឡើយ។ 

កុំ​អោយ ​បាត់​ជាតិ​ប្រៃ 

«អំបិល​ ជា​របស់​មួយ ​សំខាន់​ណាស់។  ប៉ុន្តែ បើ​វា ​បាត់​ជាតិ​ប្រៃ​ហើយ, តើ​ធ្វើ​ម្ដេច ​នឹង​អោយ​វា​ ប្រៃ​វិញ​បាន?  វា ​គ្មាន​សារ​ប្រយោជន៍​ អ្វី​ទៀត​ទេ, ទោះ​បី​ យក​ទៅ​លាយ​ដី ឬ​លាយ​ជី ​ក៏​មិន​កើត​ដែរ។  មាន​តែ​ចាក់​ចោល​ទៅ​ខាង​ក្រៅ​ប៉ុណ្ណោះ។  អស់​អ្នក ដែល​ឮ​ពាក្យ​នេះ, សូម​យក​ទៅ​ ពិចារណា​ចុះ។»

 

Jesus at a Pharisee’s House


One Sabbath, when Jesus went to eat in the house of a prominent Pharisee, he was being carefully watched. There in front of him was a man suffering from abnormal swelling of his body. Jesus asked the Pharisees and experts in the law, “Is it lawful to heal on the Sabbath or not?” But they remained silent. So taking hold of the man, he healed him and sent him on his way.

Then he asked them, “If one of you has a child[a] or an ox that falls into a well on the Sabbath day, will you not immediately pull it out?” And they had nothing to say.

When he noticed how the guests picked the places of honor at the table, he told them this parable: “When someone invites you to a wedding feast, do not take the place of honor, for a person more distinguished than you may have been invited. If so, the host who invited both of you will come and say to you, ‘Give this person your seat.’ Then, humiliated, you will have to take the least important place. 10 But when you are invited, take the lowest place, so that when your host comes, he will say to you, ‘Friend, move up to a better place.’ Then you will be honored in the presence of all the other guests. 11 For all those who exalt themselves will be humbled, and those who humble themselves will be exalted.” 

12 Then Jesus said to his host, “When you give a luncheon or dinner, do not invite your friends, your brothers or sisters, your relatives, or your rich neighbors; if you do, they may invite you back and so you will be repaid. 13 But when you give a banquet, invite the poor, the crippled, the lame, the blind, 14 and you will be blessed. Although they cannot repay you, you will be repaid at the resurrection of the righteous.” 

The Parable of the Great Banquet 

 

15 When one of those at the table with him heard this, he said to Jesus, “Blessed is the one who will eat at the feast in the kingdom of God.” 

16 Jesus replied: “A certain man was preparing a great banquet and invited many guests. 17 At the time of the banquet he sent his servant to tell those who had been invited, ‘Come, for everything is now ready.’

18 “But they all alike began to make excuses. The first said, ‘I have just bought a field, and I must go and see it. Please excuse me.’

19 “Another said, ‘I have just bought five yoke of oxen, and I’m on my way to try them out. Please excuse me.’

20 “Still another said, ‘I just got married, so I can’t come.’

21 “The servant came back and reported this to his master. Then the owner of the house became angry and ordered his servant, ‘Go out quickly into the streets and alleys of the town and bring in the poor, the crippled, the blind and the lame.’ 

22 “‘Sir,’ the servant said, ‘what you ordered has been done, but there is still room.’

23 “Then the master told his servant, ‘Go out to the roads and country lanes and compel them to come in, so that my house will be full. 24 I tell you, not one of those who were invited will get a taste of my banquet.’” 

The Cost of Being a Disciple

 

25 Large crowds were traveling with Jesus, and turning to them he said: 26 “If anyone comes to me and does not hate father and mother, wife and children, brothers and sisters—yes, even their own life—such a person cannot be my disciple. 27 And whoever does not carry their cross and follow me cannot be my disciple. 

28 “Suppose one of you wants to build a tower. Won’t you first sit down and estimate the cost to see if you have enough money to complete it? 29 For if you lay the foundation and are not able to finish it, everyone who sees it will ridicule you, 30 saying, ‘This person began to build and wasn’t able to finish.’

31 “Or suppose a king is about to go to war against another king. Won’t he first sit down and consider whether he is able with ten thousand men to oppose the one coming against him with twenty thousand? 32 If he is not able, he will send a delegation while the other is still a long way off and will ask for terms of peace. 33 In the same way, those of you who do not give up everything you have cannot be my disciples. 

34 “Salt is good, but if it loses its saltiness, how can it be made salty again? 35 It is fit neither for the soil nor for the manure pile; it is thrown out. 

“Whoever has ears to hear, let them hear.” 




No comments: