Monday, August 06, 2012

Bong Thom & Chumteav Thom (Part 1) (by Khemarak Visoth)


2 comments:

Anonymous said...

ខេមរៈវិសុទ្ធ, KC
សមេ្តចបណ្ឌិតអគ្គមហាសេនាបតីតេជោ ហ៊ុន សែន វរ្ម័នទី១ មិនមែនជាមនុស្សលោកទេ
សមេ្តចជាព្រះបាទ ហ៊ុន ទៀន ចាប់ជាតិ ជាទេវតារស់មកសង្គ្រោះប្រជាជនកម្ពុជា និងប្រទេសកម្ពុជាឱ្យ សម្បូរសប្បាយ រង់រឿង និងសុខក្សេមក្សាន្ដទេតើ!!!

តែប្រសិនបើគ្មានវត្តមានសមេ្តចបណ្ឌិតអគ្គមហាសេនាបតីតេជោ ហ៊ុន សែន វរ្ម័នទី១ វាយរំដោះខ្មែរទេ
ម្ល៉េះខ្មែរក្រហម និងស្តេចសីហនុ សំឡាប់ប្រជាជនខ្មែរ
ងាប់អស់រលីងបាត់ទៅហើយ!

Anonymous said...

ប្រទេសខ្មែរ តាម ខ្សែព្រឹត្តិការ

“ ថ្ងៃ ៧ មករា ១៩៧៩ ជាថ្ងៃបរាជ័យ នៃរបបប៉ុល ពត និង ជាថ្ងៃ ដែលកូនខ្មែរ ចេញពី របបកុំមុយនិស្ត ផ្តាច់ការមួយ (ប៉ុល ពត) ចូលទៅ របបកុំមុយនិស្តផ្តាច់ការ (យួនកាន់កាប់ ១៩៧៩-១៩៩១) មួយទៀត។
កូនខ្មែរ បានរស់ទ្រាំទ្រវេទនា បំផុត ជាពិសេស ក្រោមការកាន់កាប់ របស់យួន រហូតដល់ ថ្ងៃ ២៣ តុលា ១៩៩១ (សន្ធិសញ្ញាក្រុងប៉ារីស) ទើបបានស្គាល់ពន្លឺសេរីភាពខ្លះៗ។

ប៉ុន្តែ ថ្ងៃ ដែលកូនខ្មែរ ពិតជា បានស្គាល់ សេរីភាពដំបូង នោះ ជា ថ្ងៃ ២៣ ដល់ ២៨ ឧសភា ១៩៩៣ (ថ្ងៃបោះឆ្នោត ទូទៅ រើសតំណាងរាស្រ្ត លើកដំបូង នៅ ទូទាំងប្រទេសខ្មែរ រៀបចំឡើង ដោយអង្គការ UNTAC (អង្គការ តំណាងអង្គការសហប្រជាជាតិ) ហើយ រាជាណាចក្រទី ២ ក៏បានចាប់បដិសន្ធិឡើង នៅឆ្នាំ ១៩៩៣ ដែរ”
នោះ ជាឃ្លា ដែល កូនខ្មែរ គ្រប់ជំនាន់ ត្រូវតែ ចងចាំ ជានិច្ច គ្មានភ្លេចមួយវិនាទី ព្រោះ ថ្ងៃ ៧ មករា ១៩៧៩ ជា និមិត្តរូប នៃលំហូរពួកយួន ចូលតាំងទី នៅប្រទេសខ្មែរ ក្នុងគោលដៅ កាន់កាប់ ទាំងស្រុង ប្រទេសខ្មែរ ដោយសន្តិវិធី ក្នុង អនាគតមិនយូរ, ក៏ជា ថ្ងៃរំលឹកឡើងវិញ អំពើក្បត់ជាតិ របស់អាសំដាចម៍បណ្ឌិតអត់សាលា ហ៊ុន សែន ក្បត់ជាតិ ខូចសរសៃប្រសាទ (បើតាម សំដី របស់ប៉ែន សុវណ្ណ, អតីតចៅហ្វាយ របស់ហ៊ុន សែន) កាត់ដី អោយយួន នៅឆ្នាំ ១៩៨០, ១៩៨៥, ១៩៩០, ២០០៥។

ចំណែក ខែ ឧសភា ២៣-២៨, ១៩៩៣ បោះឆ្នោតទូទៅ ដំបូង នៅ ប្រទេសខ្មែរ ជាថ្ងៃ ដែលកូនខ្មែរ មានសេរីភាព ពិតប្រាកដ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន កូនខ្មែរ គ្មានសេរីភាព បញ្ចេញមតិ រិះគន់ រាល់ទង្វើព្រៃ របស់រដ្ឋាភិបាលផ្តាច់ការខ្មែរ ជាពិសេស បញ្ហាព្រំដែន ខ្មែរ-យួន និង ពួកយួន ជាង ៤ លាននាក់ តាំងទីរស់នៅ នៅគ្រប់ច្រកល្ហក ក្នុង ប្រទេសខ្មែរ ពី ទីក្រុង រហូត ជនបទដាច់ស្រយាល!

ខែ តុលា ២៣, ១៩៩១ សន្ធិសញ្ញាក្រុងប៉ារីស ជាពន្លឺសេរីភាព សំរាប់កូនខ្មែរ,
www.usip.org/publications/peace-agreements-cambodia

យួន វាយចូលប្រទេសខ្មែរ លើកដំបូង នៅដើមឆ្នាំ ១៩៧៨ ដោយកាន់កាប់រាល់ខេត្តខ្មែរ (ពីស្ទឹងត្រែង ដល់តាកែវ) ជាប់ព្រំដែនប្រទេសយួន និងដកទ័ពទៅវិញ (ប៉ុន្តែបានបង្កប់ ច្រើនភ្នាក់ងារសំងាត់ ក្នុងប្រទេសខ្មែរ, ភ្នាក់ងារសំងាត់ទាំងនោះ រស់ក្នុងព្រៃ ឈ្មោះថាខ្មែរ "ស" ភាគច្រើន អត់ចេះភាសាខ្មែរ, បើទ័ពប៉ុលពត ចាប់បានខ្មែរ "ស" ៗធ្វើកាយវិការ ជាមនុស្សគ),
យួនវាយចូលប្រទេសខ្មែរ លើកបន្ទាប់ នៅដើមឆ្នាំ ១៩៧៩, រួចកាន់កាប់ប្រទេសខ្មែរ រហូតដល់ ឆ្នាំ ១៩៨៩ ព្រោះឆ្នាំ ១៩៨៩ ជាឆ្នាំមានការផ្តើមចរចារ នៅក្រុងប៉ារីស រវាង រុមត្រីភាគី (សីហនុ, ខៀវសំផន, សឺនសាន) និង យួនភាគី (ហ៊ុនសែន) ចាត់ចែងឡើងដោយ អង្គការសហប្រជាជាតិ និងបានចុះហត្ថលេខា រវាងគ្នា នៅខែ តុលា ២៣, ១៩៩១ សំរេចអោយមាន ការរៀបចំបោះឆ្នោតទូទៅដំបូង ខែ ឧសភា ២៣-២៨, ១៩៩៣ សំរាប់រើស តំណាងរាស្ត្រខ្មែរ និង នាយករដ្ឋមន្ត្រីប្រទេសខ្មែរ។ ការបោះឆ្នោត ត្រូវបានធ្វើក្រោម ការចំណាយ/ចាត់ចែង/ឃ្លាំមើល របស់ទ័ពអង្គការសហប្រជាជាតិ។

យួនវាយចូលប្រទេសខ្មែរ ជាយុទ្ធសាស្ត្រ របស់យួន៖- ចង់បានប្រទេសខ្មែរ តាំងពីយូរ តាមគោលគំនិត របស់ តាហូរឈាមធ្មេញ - អោយបានមុនពេលប្រទេសចិន តាំងទ័ពទ្រង់ទ្រាយធំ នៅប្រទេសខ្មែរ បន្ទាប់ពីចិនបានសាងសង់រួចរាល់ ព្រលានយន្តហោះ ខ្នាតអន្តរជាតិ នៅជាយក្រុងកំពង់ឆ្នាំង។