Wednesday, October 17, 2012

កិច្ចការ ២ / Acts of the Apostles (Why and How Christianity Spread in 1st Century)




ព្រះវិញ្ញាណ​ យាង​មក​សណ្ឋិត​ លើ​ពួក​សិស្ស

នៅ​បុណ្យ​ថ្ងៃ​ទី​ហាសិប ពួក​សិស្ស​ បាន​រួម​ប្រជុំ​ ទាំង​អស់​គ្នា​ នៅ​កន្លែង​តែ​មួយ។  រំពេច​នោះ ស្រាប់​តែ​មាន ​ឮ​ស្នូរ​សន្ធឹក​ ពី​លើ​មេឃ ដូច​ខ្យល់​បក់​បោក​ យ៉ាង​ខ្លាំង ​ពេញ​ក្នុង​ផ្ទះ​ ដែល​គេ​នៅ។  ពួក​សិស្ស​ បាន​ឃើញ​ ហាក់​ដូច​ជា មាន​អណ្ដាត​ភ្លើង ​បែក​ចេញ​ពី​គ្នា ចុះ​មក​ សណ្ឋិត​លើ​ពួក​គេ​ ម្នាក់ៗ។  អ្នក​ទាំង​នោះ​ បាន​ពោរពេញ​ ដោយ​ព្រះវិញ្ញាណ​ដ៏វិសុទ្ធ, ហើយ​ ចាប់​ផ្ដើម​ និយាយ​ភាសា ​ផ្សេងៗ​ពី​គ្នា តាម​ព្រះវិញ្ញាណ​ ប្រោស​ប្រទាន​អោយ។

ពេល​នោះ មាន​ជន​ជាតិ​យូដា, ជា​អ្នក​គោរព​ប្រណិប័តន៍​ព្រះជាម្ចាស់, មក​ពី​ប្រទេស​នានា ក្នុង​ពិភព​លោក​ ទាំង​មូល ស្នាក់​នៅ ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម​ដែរ។  ពេល​ស្នូរ​សន្ធឹក​ លាន់​ឮ​ យ៉ាង​ខ្លាំង​ដូច្នោះ, មហាជន ​នាំ​គ្នា ​រត់​មក​មើល, ហើយ ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ក្រៃលែង, ព្រោះ​ម្នាក់ៗ​ បាន​ឮ​ពួក​សិស្ស ​និយាយ​ភាសា​របស់​ខ្លួន។  អ្នក​ទាំង​នោះ ​ងឿងឆ្ងល់​ខ្លាំង​ណាស់។  គេ ​ស្ងើច​សរសើរ​ ទាំង​ពោល​ថា៖ «អ្នក​ ដែល​កំពុង​និយាយ​នេះ សុទ្ធ​តែ​ជា​អ្នក ​ស្រុក​កាលីឡេ​ទេ​តើ។  ចុះ​ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​ បាន​ជា​យើង ឮ​គេ​ និយាយ​ភាសា ​របស់​យើង ​រៀងៗ​ខ្លួន ​ទៅ​វិញ​ដូច្នេះ?  គឺ​ទាំង​អ្នក​ស្រុក​ផាថុស, ស្រុក​មេឌី, ស្រុក​អេឡាំ; ទាំង​អ្នក​ ស្រុក​មេសូប៉ូតាមា, ស្រុក​យូដា, ស្រុក​កាប៉ាដូគា, ស្រុក​ប៉ុនតុស, ស្រុក​អាស៊ី, ស្រុក​ព្រីគា, ស្រុក​ប៉ាមភីលា, ស្រុក​អេស៊ីប, ស្រុក​លីប៊ី​ ដែល​នៅ​ក្បែរ​ ស្រុក​គីរេន, និង​អស់​អ្នក ​មក​ពី​ក្រុង​រ៉ូម; ទាំង​ជន​ជាតិ​យូដា, ទាំង​អ្នក​ ចូល​សាសនា​យូដា, ទាំង​អ្នក ​មក​ពី​កោះ​ក្រែត, ទាំង​ជន​ជាតិ​អារ៉ាប់។  យើង បាន​ឮ​គេ ​ថ្លែង​អំពី​ស្នា​ព្រះហស្ដ​ ដ៏​អស្ចារ្យ​ របស់​ព្រះជាម្ចាស់, ជា​ភាសា​យើង​ ទាំង​អស់​គ្នា​ផ្ទាល់!»  អ្នក​ទាំង​នោះ ​ងឿងឆ្ងល់​ខ្លាំង​ណាស់, មិន​ដឹង​គិត​យ៉ាង​ណា។  គេ​ សួរ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ ថា៖ «តើ​ហេតុការណ៍​នេះ មាន​ន័យ​ដូច​ម្ដេច

ប៉ុន្តែ មាន​អ្នក​ខ្លះ​ទៀត ​បែរ​ជា​និយាយ​ចំអក ​ថា៖ «ពួក​អស់​ហ្នឹង​ សុទ្ធ​តែ​ស្រវឹង​ស្រា ​ទេ​តើ។»  

សុន្ទរកថា ​របស់ ​លោក​ពេត្រុស

លោក​ពេត្រុស ​ក៏​ក្រោក​ឈរ​ឡើង​ ជា​មួយ​សាវ័ក​ ដប់​មួយ​រូប​ទៀត, ហើយ​ មាន​ប្រសាសន៍ ​ទៅ​កាន់​បណ្ដាជន​ ថា៖ «បង​ប្អូន​យូដា និង​បង​ប្អូន​ទាំង​អស់ ​ដែល​ស្នាក់​នៅ​ ក្រុង​យេរូសាឡឹម​អើយ, សូម​បង​ប្អូនជ្រាប, ហើយ​ ផ្ទៀង​ត្រចៀក​ស្ដាប់​ពាក្យ ​របស់​ខ្ញុំ។  អ្នក​ទាំង​នេះ​ មិន​មែន​ស្រវឹង​ស្រា ​ដូច​បង​ប្អូន​ ស្មាន​នោះ​ទេ, ព្រោះ ​ទើប​តែ ​ម៉ោង​ប្រាំ​បួន​ព្រឹក​ប៉ុណ្ណោះ។  ហេតុការណ៍​នេះ ​កើត​មាន ស្រប​តាម​សេចក្ដី​ ដែល​ព្យាការី យ៉ូអែល​ បាន​ថ្លែង​ទុក​មក ​ថា៖

«“ព្រះជាម្ចាស់​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ថា,
នៅ​គ្រា​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់,
យើង ​នឹង​យក ​វិញ្ញាណ​យើង​ មក​ចាក់​បង្ហូរ
លើ​មនុស្ស​លោក​ ផង​ទាំង​ពួង។
កូន​ប្រុស, កូន​ស្រី ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា នឹង​ថ្លែង​ព្រះបន្ទូល;
ពួក​យុវជន ​នឹង​និមិត្ត​ឃើញ​ ការ​អស្ចារ្យ,
ហើយ ​ពួក​ចាស់​ទុំ ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា នឹង​យល់​សុបិន​និមិត្ត។
នៅ​គ្រា​នោះ យើង ​ពិត​ជា​យក​វិញ្ញាណ​យើង
មក​ចាក់​បង្ហូរ ​លើ​អ្នក​បំរើ​ទាំង​ប្រុស ​ទាំង​ស្រី របស់​យើង, ហើយ ​គេ ​នឹង​ថ្លែង​ព្រះបន្ទូល។
យើង​ នឹង​សំដែង​ឫទ្ធិបាដិហារិយ៍ ​នៅ​លើ​មេឃ,
សំដែង​ ទី​សំគាល់ ​ផ្សេងៗ ​នៅ​លើ​ផែនដី,
គឺ​មាន​ឈាម, មាន​ភ្លើង, និង​មាន​កំសួល​ផ្សែង។
ព្រះអាទិត្យ ​នឹង​ប្រែ​ទៅ​ជា ​ងងឹត​ បាត់​រស្មី;
ព្រះច័ន្ទ​ នឹង​ប្រែ​ទៅ​ជា ​ឈាម,
នៅ​មុន​ថ្ងៃ ព្រះអម្ចាស់​ យាង​មក,
គឺ​ជា​ថ្ងៃ ​ដ៏​រុងរឿង​ ឧត្ដុង្គឧត្ដម។  
ពេល​នោះ អ្នក​ណា​ អង្វរ ​រក​ព្រះនាម​ ព្រះអម្ចាស់,
អ្នក​នោះ ​នឹង​ទទួល​ ការ​សង្គ្រោះ។”​

«បង​ប្អូន​ អ៊ីស្រាអែល​អើយ, សូម​ស្ដាប់​ ពាក្យ​នេះ​ចុះ៖ ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​រ៉ាប់​រង ​ទទួល​លោក​យេស៊ូ ជា​អ្នក​ភូមិ​ណាសារ៉ែត នៅ​មុខ​បង​ប្អូន​ ទាំង​អស់​គ្នា, ដោយ​ព្រះអង្គ បាន​សំដែង​ ការ​អស្ចារ្យ, ឫទ្ធិបាដិហារិយ៍, និង​ទី​សំគាល់​ផ្សេងៗ នៅ​កណ្ដាល ​ចំណោម​បង​ប្អូន តាម​រយៈ​លោក​ ដូច​បង​ប្អូន​ ជ្រាប​ស្រាប់​ហើយ។  បង​ប្អូន​ បាន​ចាប់​ បញ្ជូន​លោក​យេស៊ូ​នេះ ទៅ​អោយ​ពួក​ជន​ពាល ​ឥត​សាសនា ​ឆ្កាង​លោក, ដូច​ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​កំណត់​ទុក ដោយ​ព្រះអង្គ ​ទ្រង់​ញាណ​ជា​មុន។  ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​ប្រោស​លោក​ អោយ​រស់​ឡើង​វិញ; ទ្រង់ ​ដោះ​លែង​លោក ​អោយ​រួច​ ពី​ទុក្ខ​លំបាក ​នៃ​សេចក្ដី​ស្លាប់, ព្រោះ ​សេចក្ដី​ស្លាប់ ​មិន​អាច​ឃុំ​លោក​ទុក ​បាន​ឡើយ។  ព្រះបាទ​ដាវីឌ​ មាន​រាជឱង្ការ ​អំពី​លោក​យេស៊ូ​នេះ​ ថា៖

«“ទូលបង្គំ​ បាន​ឃើញ​ព្រះអម្ចាស់
នៅ​មុខ​ទូលបង្គំ​ ជានិច្ច,
ព្រោះ​ ព្រះអង្គ​ គង់​នៅ​ខាង​ស្ដាំ​ទូលបង្គំ,
មិន​អោយ​ទូលបង្គំ ​ត្រូវ​ញាប់ញ័រ​ឡើយ។
ហេតុ​នេះ​ហើយ​ បាន​ជា​ចិត្ត​ទូលបង្គំ ​រីករាយ។  
ទូលបង្គំ​ ពោល​ពាក្យ ​ដោយ​អំណរ​ ដ៏​លើសលប់,
ហើយ​ សូម្បី​តែ​រូប​កាយ​ របស់​ទូលបង្គំ
ក៏​នឹង​សំរាក ​ដោយ​សេចក្ដី​ សង្ឃឹម​ដែរ,
ដ្បិត​ព្រះអង្គ​ នឹង​មិន​បោះ​បង់​ព្រលឹង​ទូលបង្គំ
ចោល​នៅ​ក្នុង​ ស្ថាន​មនុស្ស​ស្លាប់​ឡើយ,
ហើយ ​ព្រះអង្គ ​ក៏​មិន​បណ្ដោយ
​អោយសព​អ្នក​បំរើ​ របស់​ព្រះអង្គ ​ត្រូវ​រលួយ​ដែរ។
ព្រះអង្គ ​បាន​បង្ហាញ​ អោយ​ទូលបង្គំ​ ស្គាល់​ផ្លូវ
ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​ជីវិត។   
ព្រះអង្គ ​នឹង​ប្រទាន ​អោយ​ទូលបង្គំ
មាន​សុភមង្គល ​ដ៏​ពេញលេញ
ដោយ​ព្រះអង្គ​ គង់​ជា​មួយ​ទូលបង្គំ។

«បង​ប្អូន​អើយ, ខ្ញុំ​ សូម​ជំរាប​បង​ប្អូន ​អោយ​បាន​ច្បាស់ ​អំពី​ព្រះបាទ​ដាវីឌ, ជា​បុព្វបុរស របស់​យើង​នោះ​ ថា, ព្រះអង្គ​ បាន​សោយ​ទិវង្គត​ ផុត​ទៅ​ហើយ។  គេ​ បាន​បញ្ចុះ​ព្រះសព​ របស់​ព្រះអង្គ; រីឯ ​ផ្នូរ ​របស់​ព្រះអង្គ​ ក៏​ស្ថិត​នៅ​ ជា​មួយ​យើង ​រហូត​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​ដែរ។  ដោយ​ព្រះបាទ​ដាវីឌ ជា​ព្យាការី​មួយ​រូប, ​ទ្រង់​ជ្រាប​ថា, ព្រះជាម្ចាស់ ​បាន​សន្យា​យ៉ាង​ម៉ឺងម៉ាត់ ​ជា​មួយ​ព្រះអង្គ​ ថា, នឹង​ប្រទាន​ អោយ​ព្រះរាជវង្ស​ របស់​ទ្រង់​មួយ​អង្គ ឡើង​ស្នង​រាជ្យ។  ព្រះបាទ​ដាវីឌ ​បាន​ឈ្វេង​យល់​ជា​មុន​ ថា, ព្រះគ្រិស្ដ មាន​ព្រះជន្ម​ រស់​ឡើង​វិញ, គឺ​ទ្រង់ ​មាន​រាជឱង្ការ​ ថា, ព្រះជាម្ចាស់​ ពុំ​ទុក​ព្រះគ្រិស្ដ​ចោល ​នៅ​ក្នុង​ស្ថាន​មនុស្ស​ស្លាប់​ទេ, ហើយ ​ក៏​មិន​ទុក​អោយ​សព​ព្រះអង្គ​ ត្រូវ​រលួយ​ដែរ។  ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​ប្រោស ​លោក​យេស៊ូ​ នេះ​ អោយ​រស់​ឡើង​វិញ។  យើង​ខ្ញុំ​ ទាំង​អស់​គ្នា ​ជា​សាក្សី។  ព្រះជាម្ចាស់ ​បាន​លើក​ លោក​យេស៊ូ ​ឡើង​ដោយ​ឫទ្ធិបារមី​ របស់​ព្រះអង្គ។  លោក​យេស៊ូ​ បាន​ទទួល ​ព្រះវិញ្ញាណ​ដ៏វិសុទ្ធ​ ពី​ព្រះបិតា តាម​ព្រះបន្ទូល​សន្យា, ​ហើយ​ ចាក់​បង្ហូរ​ព្រះវិញ្ញាណ​នេះ​ មក​លើ​យើង​ខ្ញុំ, ដូច​បង​ប្អូន​ បាន​ឃើញ​ បាន​ឮ​ស្រាប់។  ព្រះបាទ​ដាវីឌ​ មិន​បាន​យាង​ឡើង​ទៅ ​ស្ថាន​បរមសុខទេ, តែ​ព្រះអង្គ​ មាន​រាជឱង្ការ ​ថា៖

«“ព្រះអម្ចាស់ ​មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​កាន់ព្រះអម្ចាស់ របស់​ខ្ញុំ ​ថា, សូម​គង់​ ខាង​ស្ដាំ​យើង ទំរាំ​ដល់​យើង​ បង្ក្រាប​ខ្មាំង​សត្រូវ ​របស់​ព្រះអង្គ មក​ដាក់​ក្រោម​ព្រះបាទា ​របស់​ព្រះអង្គ។ 

«ហេតុ​នេះ សូម​អោយ​ជន​ជា តិ​អ៊ីស្រាអែល ​ទាំង​មូល​ ដឹង​ជាក់​ច្បាស់ ​ថា, លោក​យេស៊ូ​នេះ ដែល​បង​ប្អូន​បាន​ឆ្កាង,  ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​តែងតាំង​លោក ​ឡើង​ជា​ព្រះអម្ចាស់ និង​ជា​ព្រះគ្រិស្ដហើយ។»

ក្រុម​គ្រិស្ដបរិស័ទ ​ដំបូង​បង្អស់


កាល​បណ្ដាជន​ បាន​ឮ​ សេចក្ដី​ទាំង​នេះ, ពួក​គេ ​រំជួល​ចិត្ត ​ជា​ខ្លាំង, ហើយ​ សួរ​លោក​ពេត្រុស និង​សាវ័ក​ ឯ​ទៀតៗ​ ថា៖ «បង​ប្អូន​អើយ, តើ​ អោយ​យើង​ខ្ញុំ ​ធ្វើ​ដូច​ម្ដេច
លោក​ពេត្រុស ​មាន​ប្រសាសន៍​ ទៅ​គេ​ថា៖ «សូម​បង​ប្អូន ​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត, ហើយ​ ម្នាក់ៗ ​ត្រូវ​ទទួល ​ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក ក្នុង​ព្រះនាម ​ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដទៅ, ដើម្បី​ព្រះជាម្ចាស់ ​លើកលែង​ទោស​បង​ប្អូន ​អោយ​រួច​ពី​បាប, ហើយ ​បង​ប្អូន​ នឹង​ទទួល​ ព្រះវិញ្ញាណ​ដ៏វិសុទ្ធ ដែល​ជា​ អំណោយ​ទាន ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់, ដ្បិត​ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​សន្យា​នេះ ចំពោះ​បង​ប្អូន​ ទាំង​អស់​គ្នា, ចំពោះ​កូន​ចៅ​ របស់​បង​ប្អូន និង​ចំពោះ​ អស់​អ្នក ​ដែល​នៅ​ឆ្ងាយៗ​ ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែរ, តាម​តែ​ព្រះអម្ចាស់​ ជា​ព្រះ​របស់​យើង ​ត្រាស់​ហៅ។»

លោក​ពេត្រុស ​បាន​ពន្យល់, ​បញ្ជាក់, និង​ដាស់​តឿន​ ពួក​គេ  ដោយ​ពាក្យពេចន៍​ ជា​ច្រើន​ទៀត, គឺ​លោក​ មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «សូម​បង​ប្អូន ​ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ អោយ​រួច​ផុត ​ពី​មនុស្ស​អាក្រក់​ សម័យ​នេះ។»  អស់​អ្នក​ ដែល​យល់​ព្រម​ទទួល​ ពាក្យ​របស់​លោក ក៏​ទទួល​ ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក, ហើយ ​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ មាន​មនុស្ស​ ប្រមាណ​ បី​ពាន់​នាក់ ចូល​មក​រួម​ក្នុង​ក្រុម​សិស្ស។ 

សិស្ស​ទាំង​នោះ​ ព្យាយាមស្ដាប់​ សេចក្ដី​បង្រៀន ​របស់​ក្រុម​សាវ័ក, រួម​រស់​ ជា​មួយ​គ្នា​ ជា​បង​ប្អូន, ធ្វើ​ពិធី​កាច់​នំបុ័ង និង​ព្យាយាម​ អធិស្ឋាន។  មនុស្សម្នា​ កោត​ស្ញប់ស្ញែង ​គ្រប់ៗ​គ្នា, ដ្បិត​ក្រុម​សាវ័ក​ បាន​សំដែង​ ឫទ្ធិបាដិហារិយ៍ និង​ធ្វើ​ទី​សំគាល់​ ផ្សេងៗ​ ជា​ច្រើន។  អស់​អ្នក​ ដែល​បាន​ជឿ​លើ ​ព្រះអម្ចាស់ មាន​ចិត្ត​គំនិត​ តែ​មួយ, ហើយ​ យក​ របស់ ​របរ ​ដែល​ខ្លួន​មាន មក​ ដាក់​រួម​គ្នា​ទាំង​អស់។  គេ​ លក់​ទ្រព្យសម្បត្តិ និង​អ្វីៗ ​ជា​របស់​ខ្លួន,​ យក​ប្រាក់​មក ​ចែក​គ្នា​ តាម​សេចក្ដី​ត្រូវ​ការ ​របស់​ពួក​គេ​ ម្នាក់ៗ។  ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ គេ ​រួម​ចិត្ត​គំនិត​គ្នា​, ព្យាយាម​ ចូល​ព្រះវិហារ, ធ្វើ​ពិធី​កាច់​នំបុ័ង ​នៅ​តាម​ផ្ទះ, ព្រម​ទាំង​ បរិភោគ​អាហារ ជា​មួយ​គ្នា ​យ៉ាង​សប្បាយ​រីករាយ  និង​ដោយ​ចិត្ត​ ស្មោះ​សរ​ផង។  គេ​ នាំ​គ្នា​ សរសើរ​តម្កើង​ ព្រះជាម្ចាស់, ហើយ ​ប្រជាជន​ទាំង​មូល ​គោរព​ រាប់​អាន ​ពួក​គេ​ ទាំង​អស់​គ្នា។  ព្រះអម្ចាស់​ បន្ថែម​ចំនួន​អ្នក ​ដែល​ព្រះអង្គ​ បាន​សង្គ្រោះ មក​ក្នុង​ក្រុម​ របស់​គេ ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។ 


The Holy Spirit Comes at Pentecost

When the day of Pentecost came, they were all together in one place. Suddenly a sound like the blowing of a violent wind came from heaven and filled the whole house where they were sitting. They saw what seemed to be tongues of fire that separated and came to rest on each of them. All of them were filled with the Holy Spirit and began to speak in other tongues[a] as the Spirit enabled them.
Now there were staying in Jerusalem God-fearing Jews from every nation under heaven. When they heard this sound, a crowd came together in bewilderment, because each one heard their own language being spoken. Utterly amazed, they asked: “Aren’t all these who are speaking Galileans? Then how is it that each of us hears them in our native language? Parthians, Medes and Elamites; residents of Mesopotamia, Judea and Cappadocia, Pontus and Asia,[b] 10 Phrygia and Pamphylia, Egypt and the parts of Libya near Cyrene; visitors from Rome 11 (both Jews and converts to Judaism); Cretans and Arabs—we hear them declaring the wonders of God in our own tongues!” 12 Amazed and perplexed, they asked one another, “What does this mean?”
13 Some, however, made fun of them and said, “They have had too much wine.”

Peter Addresses the Crowd

14 Then Peter stood up with the Eleven, raised his voice and addressed the crowd: “Fellow Jews and all of you who live in Jerusalem, let me explain this to you; listen carefully to what I say. 15 These people are not drunk, as you suppose. It’s only nine in the morning! 16 No, this is what was spoken by the prophet Joel:
17 “‘In the last days, God says,
    I will pour out my Spirit on all people.
Your sons and daughters will prophesy,
    your young men will see visions,
    your old men will dream dreams.
18 Even on my servants, both men and women,
    I will pour out my Spirit in those days,
    and they will prophesy.
19 I will show wonders in the heavens above
    and signs on the earth below,
    blood and fire and billows of smoke.
20 The sun will be turned to darkness
    and the moon to blood
    before the coming of the great and glorious day of the Lord.
21 And everyone who calls
    on the name of the Lord will be saved.’[c]
22 “Fellow Israelites, listen to this: Jesus of Nazareth was a man accredited by God to you by miracles, wonders and signs, which God did among you through him, as you yourselves know. 23 This man was handed over to you by God’s deliberate plan and foreknowledge; and you, with the help of wicked men,[d] put him to death by nailing him to the cross. 24 But God raised him from the dead, freeing him from the agony of death, because it was impossible for death to keep its hold on him. 25 David said about him:
“‘I saw the Lord always before me.
    Because he is at my right hand,
    I will not be shaken.
26 Therefore my heart is glad and my tongue rejoices;
    my body also will rest in hope,
27 because you will not abandon me to the realm of the dead,
    you will not let your holy one see decay.
28 You have made known to me the paths of life;
    you will fill me with joy in your presence.’[e]
29 “Fellow Israelites, I can tell you confidently that the patriarch David died and was buried, and his tomb is here to this day. 30 But he was a prophet and knew that God had promised him on oath that he would place one of his descendants on his throne. 31 Seeing what was to come, he spoke of the resurrection of the Messiah, that he was not abandoned to the realm of the dead, nor did his body see decay. 32 God has raised this Jesus to life, and we are all witnesses of it. 33 Exalted to the right hand of God, he has received from the Father the promised Holy Spirit and has poured out what you now see and hear. 34 For David did not ascend to heaven, and yet he said,
“‘The Lord said to my Lord:
    “Sit at my right hand
35 until I make your enemies
    a footstool for your feet.”’[f]
36 “Therefore let all Israel be assured of this: God has made this Jesus, whom you crucified, both Lord and Messiah.”
37 When the people heard this, they were cut to the heart and said to Peter and the other apostles, “Brothers, what shall we do?”
38 Peter replied, “Repent and be baptized, every one of you, in the name of Jesus Christ for the forgiveness of your sins. And you will receive the gift of the Holy Spirit. 39 The promise is for you and your children and for all who are far off—for all whom the Lord our God will call.”
40 With many other words he warned them; and he pleaded with them, “Save yourselves from this corrupt generation.” 41 Those who accepted his message were baptized, and about three thousand were added to their number that day.

The Fellowship of the Believers

42 They devoted themselves to the apostles’ teaching and to fellowship, to the breaking of bread and to prayer. 43 Everyone was filled with awe at the many wonders and signs performed by the apostles. 44 All the believers were together and had everything in common. 45 They sold property and possessions to give to anyone who had need. 46 Every day they continued to meet together in the temple courts. They broke bread in their homes and ate together with glad and sincere hearts, 47 praising God and enjoying the favor of all the people. And the Lord added to their number daily those who were being saved.




5 comments:

Anonymous said...

Can the killer be forgiven by Jesus? So if it is true according to the bible than Pol Pol, Hitler must be at haven party with Jesus and God now.

Anonymous said...

Who is ever touched fire that person is got hot. Not others.

Anonymous said...

Dear God,

Please keep your lectures off this public forum.
Thank you God.

Amen

Anonymous said...

If I want to read about Jesus, I'd buy a bible!

Anonymous said...

8:50 PM,

Well said
Thanks

Amen