Friday, October 26, 2012

ពូជ​ដើម​ឫស្សី


Original Post at: Ta Map

ស្រុក​ឯង​ជាតិ​គេ​មិន​គិត​គន់                      ទៅ​ជា​ចង​ពុន​បើ​ក​ព្រំ​ដែន
ឲ្យ​សាសន៍​ជាតិ​គេ​រាប់​ម៉ឺន​សែន                មក​រស់​ពេញ​ណែន​ដោយ​សេរី ។
ថ្ងៃ​នេះ​រាយ​ប៉ាយ​មិន​ទាន់​មាំ                     មិន​ទាន់​រៀប​ចំ​មាន​ទឹក​ដី
មាន​ផ្ទះ​មាន​ភូមិ​ដើម​ឫស្សី                        ចាក់​ឫស​​​​រក​ស្ដី​ថា​មិន​ត្រូវ ។
ប្រាកដ​ជា​គេ​ប្រមូល​ផ្ដុំ                             ​ ជា​ពួក​ជា​ក្រុម​រិះរក​ផ្លូវ
ទាមទារ​សិទ្ធិ​ដែល​តម្រូវ                           ទាំង​នេះ​ជា​ផ្លូវ​យើង​បង់ខាត ។
រដ្ឋ​គេ​ជាតិ​គេ​ គេ​គាំ​ទ្រ                               គេ​ផ្ដល់​ជំហរ​តាម​ចំណង់
ផ្ដល់​លុយ​ជំនួយ​ឬ​សំណង់                       ក្ដោប​ក្ដាប់​ត្រង់​ៗ​ ពោល​ដោយ​ខ្លី ។
ធម្មតា​ចំណូល​តោង​កាន់​កាត                   នៅ​ក្រោម​ឱវាទ​ម្ចាស់​ទឹក​ដី
ទៅ​ណា​មក​ណា​ឬ​ធ្វើ​អ្វី                             មិន​បាច់​ស្រដី​ត្រូវ​យើង​ដឹង ។
នេះ​បែរ​ជា​បើក​សេរីភាព                           ឲ្យ​គេ​មាន​ប្រៀប​ច្រើន​ដល់​ម្លឹង
កម្លាំង​គេ​ខ្លាំង​យើង​ក៏​ដឹង                          ម្ដេច​មិន​សម្លឹង​គ្រោះ​ថ្នាក់​ផង ។
គ្រោះ​ថ្នាក់​វា​មាន​ទៅ​ថ្ងៃ​មុខ                       ថ្ងៃ​នេះ​បាន​សុខ​មិន​ទាន់​ហ្មង
ហាសិប​រយ​ឆ្នាំ​គ្រោះ​ចម្បង​                         វិបល្លាស​សៅ​ហ្មង​ស្រុក​បាន​គេ ។
ប្រវត្តិ​សំដី​មក​រូប​ស៊ី                                    ជា​លើក​ទី​ពីរ​មិន​ទទេ
កូន​ខ្មែរ​ជាន់​ក្រោយ​បាន​ត្រឹម​ជេរ               កើត​មក​នឹង​គេ​គ្មាន​ដី​ជ្រក ។

នួន​ កន, សាស្ត្រាចារ្យ​នាដកម្ម
ខែ​កញ្ញា ឆ្នាំ ២០០០
***
ចំណង​ជើង​នៃ​កំណាព្យ​ខាង​លើ​ ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​ដាក់​បន្ថែម​ ឯ​ចំណង​ជើង​ដើម​គឺ សារ​គ្រោះថ្នាក់ 
រយៈ​ពេល​ ១២ ឆ្នាំ​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ​ហើយ គិត​ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​ លោក​សាស្ត្រាចារ្យ​ នួន កន បាន​តែង​កំណាព្យ​ខាង​លើ​នេះ ។ ដូច្នេះ​ បើ​យើង​អាច​គិត​ស្មាន​បាន សេចក្ដី​ព្រួយ​បារម្ភ​របស់​លោក​​ចំពោះ​គ្រោះ​ថ្នាក់​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នោះ​វា​មិន​បាន​សាប​រលាប​​ទេ វា​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ការ​ពិត​បន្តិច​ម្ដង​ៗ ដែល​បាន​លេច​ឡើង​នៅ​នឹង​មុខ​យើង​រាល់​គ្នា​យ៉ាង​ប្រត្យក្ស​ពី​មួយ​ថ្ងៃ​ទៅ​មួយ​ថ្ងៃ ។
បើ​ខ្មែរ​មិន​គិត​គួរ​ឡើង​វិញ​ទេ ខ្មុក​ពិត​ជា​អស់​ស្រែ…

1 comment:

Anonymous said...

Their ethnicity is not bamboo. Their ethnicity is babble water.