«កុំថាអញ្ចឹង» (អត្ថបទវិភាគរបស់លោក អ៊ុម ​ហាក់)

កុំថាអីចឹង

បណ្ឌិតគេ / បណ្ឌិតយើង

ដោយ អ៊ុ​ម ហាក់

ថ្ងៃទី១៦ មករា ២០១៣

  

លោករីឆារដ៍ និកសុន ( RICHARD NIXON ) អតីតប្រធានាធិបតីសហរដ្ធអាមេរិក មុនពេលលោក

ត្រូវបង្ខំចិត្តឲ្យចុះចេញពីតំណែងបានពោលថា « ប្រវត្តិសាស្រ្តយ៉ាងម្តេច សំរេចតែលើអ្នកនិពន្ធ »។

   លោក លី ធាមតេង អតីតសាស្រ្តាចារ្យអារ្យធម៌ខ្មែរ ជាអ្នកនិពន្ធ ជាសមាជិកសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរ នឹងជាអ្នកឯកទេសខាងភាសាចិនផង បានឲ្យដឹងថា កំណត់របស់រាជទូតចិនឈ្មោះជូ តាខ្វាន់ ដែល បានកត់ត្រាប្រវត្តិសាស្រ្តខ្មែរកាលសម័យអង្គរនោះ បានត្រូវចិនសម័យក្រោយៗលុបចោល ឬក៏កែ ប្រែដោយអន្លើៗ ជាហេតុធ្វើឲ្យអ្នកស្រាវជ្រាវជំនាន់ក្រោយទទួលពត៌មានមិនពិត។

   អ្នកនិពន្ធបរទេសខ្លះដែលបានទៅស្វែងរកពត៌មាននៅស្រុកខ្មែរកាលសម័យដើមទស្សវត្ស ១៩៧០

ហើយដែលត្រូវយួនវៀត-កុង វៀត-មិញ ក្នុងឋាន:ជាទ័ពរំដោះសម្តេច សីហនុ ចាប់ឃុំឃាំងរួចហើយ

ដោះលែងមកវិញ បានសរសេរកោតសរសើរពីអំពើមនុស្សធម៌ដែលខ្មែរក្រហមបានផ្តល់ឲ្យពួកគេ គេពុំ បាននិយាយមួយម៉ាត់អំពីនយោបាយថ្ពិនភ្នែករបស់យួនឡើយ។ ម្ភៃប្លាយឆ្នាំក្រោយមកទើបគេធ្លាយថា កាលនោះមិនមែនខ្មែរក្រហមទេដែលចាប់ពួកគេ គឺជាទ័ពវៀត-មិញ វៀត-កុង ទេ។ ដល់មានគេសុំ ឲ្យអ្នកនិពន្ធនោះបដិសេធពត៌មានខុសមុនៗរបស់គេ ហើយសុំទោសប្រជាពលរដ្ឌខ្មែរ គេគ្រាន់តែធ្វើ មិនដឹងមិនឮលុះសព្វថ្ងៃ។

   មកដល់ត្រឹមនេះ យើងអាចមើលឃើញថាការកាឡៃប្រវត្តិសាស្រ្ត ជាអ្វីដែលគេអាចធ្វើបានហើយ

យូរៗ ទៅប្រវត្តិសាស្រ្តពិតអាចនឹងបាត់បង់ទៅ រីឯអ្វីដែលគេបង្កើតឡើងថ្មី និយាយដដែលៗ ផ្សាយ

ដដែលៗ យូរៗទៅ ស្តាប់យូរៗទៅវាក៏អាចជាប្រវត្តិថ្មីដែលអ្នកផងអាចជឿបាន ជាពិសេសកូនខ្មែរជំ នាន់ក្រោយ។ តើគួរជឿឬទេថា អ្នកជិតខាងរបស់យើងតែងតែ កំពុងតែ នឹងបន្ត កាឡៃប្រវត្តិសាស្រ្ត

ដើមបីប្រយោជន៍របស់គេតទៅទៀត?។

   ក្រឡេកទៅខាងលិច សៀមបានកាឡៃប្រវត្តិសាស្រ្តដោយព្យាយាមពន្យល់កូនចៅគេជារឿយៗ

ដូចជាថា៖

‌១-​ ពពួកសាសន៍ខ្មែរដែលធ្លាប់ល្បីបានកសាងប្រាសាទអង្គរវត្តនោះ ត្រូវបានសៀមសម្លាប់ដាច់ពូជ អស់ទៅហើយ។ រីឯពពួកជនដែលរស់នៅអ្វីដែលគេហៅថាកម្ពុជាសព្វថ្ងៃនេះ គឺគ្រាន់តែជាពួកសៀម ដែលបះបោរផ្តាច់ខ្លួនពីអាណាចក្រសៀមតែប៉ុននោះ។

២- ខ្មែរដែលជាអ្នកកសាងអង្គរវត្តនោះមិនគឺនរណាក្រៅពីជនជាតិដែលរស់នៅក្នុងស្រុកសៀមសព្វ

ថ្ងៃនេះទេ។ គេពន្យល់កូនចៅឲ្យជឿថាគឺពួកគេនេះហើយដែលបានកសាងប្រាសាទអង្គរវត្ត គឺពួក គេនោះហើយដែលជាខ្មែរពិតប្រាកដ។

    ជនជាតិសៀមក្រុមមួយណាក៏ដូចមួយណា អាវលឿង អាវក្រហម អាវឆ្នូត ឬក៏អត់អាវ គេជឿហើយ តែងតែផ្តាំកូនផ្តាំចៅគេថាប្រាសាទព្រះវិហារជារបស់សៀម ហើយដែលត្រូវខ្មែរប្លន់យក ជារបស់ខ្មែរ។ លើសពីនេះទៅទៀត បណ្ឌិតសៀមរួមដោយអ្នកជាតិនិយមជ្រុលស្ទើរតែទាំងអស់ នៅតែកាឡៃប្រ វត្តិសាស្រ្តបន្តរំលឹក ពលរដ្ធគេដោយឥតអៀនខ្មាសថា ខេត្តបាត់ដំបង ខេត្តសៀមរាប ខេត្តកំពង់ធំ ជាទឹកដីរបស់សៀម។ គួររំលឹកថាជំនាន់ដើម ខេត្តបាត់ដំបងរួមមានខេត្តបាត់ដំបងសព្វថ្ងៃ បូកនឹង ខេត្តបន្ទាយមានជ័យនឹង ខេត្តប៉ៃលិន  ខេត្តសៀមរាបរួមមានខេត្តសៀមរាបសព្វថ្ងៃ បូកនឹង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ រីឯខេត្តកំពង់ធំក៏រួមមានខេត្តកំពង់ធំបច្ចុប្បន្នបូកនឹងខេត្តព្រះ វិហារដែរ។ ការនិ យាយកុហក់ដដែលៗ ឥតឈប់ឈរបណ្តាលឲ្យពលរដ្ធរបស់គេជឿ ចងចាំផ្តាំកូនចៅតៗទៅ កុំភ្លេច ទាមទារទឹកដីនោះភ្ជាប់ទៅមាតុភូមិគេវិញ។  តើខ្មែរណាម្នាក់ដែលបានភ្លេចថា បាតុកម្មខ្មែរដ៏ធំមួយ លើកគ្នាទៅវាយស្ថានទូតសៀមនៅភ្នំពេញក៏ព្រោះតែតារាភាពយន្តស្រ្តីសៀមម្នាក់និយាយថាប្រា សាទអង្គរវត្តជារបស់សៀម ខ្មែរត្រូវតែប្រគល់ឲ្យសៀមវិញនោះ?។

   ក្រឡេកទៅខាងកើត ពួកយួនក៏គេក៏ខិតខំកាឡៃប្រវត្តិសាស្រ្តខ្លាំងក្លាណាស់ដែរ។ គេផ្សព្វផ្សាយ គេបង្រៀនគ្នាគេថា ខ្មែរជាពូជអ្នកចំបាំង ខ្មែរច្បាំងតែជាមួយគ្នាឯងឥតឈប់ឈរ  អ្នកចាញ់សង្រ្គាម រត់ទៅជ្រកនៅដែនដីរបស់គេ។ គេពន្យល់កូនចៅគេឲ្យយល់ហើយចាំថា ដោយហេតុពួកខ្មែរចាញ់

សង្រ្គាមចេះតែរត់ទៅជ្រកកោនក្នុងទឹកដីគេជាបន្តបន្ទាប់នោះហើយទើបមានជនជាតិខ្មែររស់នៅក្នុង

ដែនដីដែលយើងនិយមហៅថាកម្ពុជាក្រោមនោះ។ ដល់អីចឹងទៅកូនចៅយួនជំនាន់ក្រោយគេមាន ជំនឿមុតមាំថា គឺខ្មែរយើងទេដែលរត់ទៅសុំជ្រោកកោននៅស្រុកយួន មិនមែនយួនមកប្លន់ទឹកដីខ្មែរ ពីកាលណា?។ ក្រៅពីនេះគេគំពុងតែសម្លាប់ពាក្យថា «ខ្មែរ» នោះថែមទៅទៀត។ គេបានផ្សព្វផ្សាយ

ថា គេមិនហ៊ានហៅយើ់ងថា «ខ្មែរ»ទៀតទេព្រោះនេះជាពាក្យមាក់ងាយត្រគោះបោះបោក គេសុំហៅ យើងថា «កម្ពុជា»វិញ។ ជនជាតិខ្មែរខ្លះក៏ភ្លេចខ្លួន ហៅខ្លួនឯងថាជាជនជាតិកម្ពុជាតាមគេតាមឯងអី

ចឹងយូរៗទៅ ពាក្យថា​ «ខ្មែរ» នឹងសាបរលាបហើយបាត់បង់ទៅ ហើយវាក៏ជាកត្តារួមផ្សំមួយនាំឲ្យ

ជាតិសាសន៍ខ្មែរ ពូជសាសន៍ខ្មែរសាបរលាបរួចបាត់បង់ទៅផងដែរ។

   បច្ចុប្បន្ននេះយួនគេកំពុងព្យាយាមបន្សាបរឿង «​តែអុង» គេប្រឹងប្រែងផ្សព្វផ្សាយថា ព្រិត្តិការណ៍

នេះពុំដែលកើតមានឡើយ។ គេផ្សព្វផ្សាយថាយួនមិនដែលធ្វើបាបខ្មែរទេ មានតែខ្មែរទេដែលធ្វើ

បាបយួន ហើយយួនក៏មិនប្រកាន់ទោសខ្មែរដែរ។ តែគេមិនដែលភ្លេចពន្យល់ពលរដ្ធគេអំពីពាក្យ

ខ្មែរថា «កាប់យួន»  នោះសោះឡើយ។ គេជំរុញឲ្យពលរដ្ឋយួនចងគំនុំនឹងខ្មែរជានិរន្តរ៍ទោះបីព្រិត្តិ

ការណ៍នេះបានកើតមានមែនឬក៏អត់។ គួរបញ្ជាក់ថាដោយឡែកពីការទាក់ទឹកចិត្តដោយរង្វាន់ជា

ប្រាក់ដុល្លារ ឬជាបុណ្យស័ក្តិឧកញ៉ា និងរង្វាន់ជាទីគាប់ចិត្តដទៃទៀតនោះ គេបានប្រើសកម្មជន

គេមួយចំនួនឲ្យកោរក្បាលស្លៀកស្បង់ចីវរមកឃោសនាឲ្យខ្មែរក្រៅប្រទេសដឹងគុណថ្ងៃ ៧មករា

១៩៧៩ ថាជាថ្ងៃកំណើតទីពីររបស់ខ្មែរថែមទៅទៀត។ មុននឹងនិយាយតទៅមុខទៀត យើងគួរវែក

ញែកខ្លីៗសមហេតុសមផលអំពីថ្ងៃ ៧មករា ១៩៧៩ បន្តិចទៅចុះ។ ថ្ងៃ២៥ធ្នូ ១៩៧៨ យួនបាន

លើកទ័ពប្រមានពីរសែននាក់ មានរថក្រោះគាំទ្រដោយយន្តហោះប្រដេញផង បានចូលមក

លុកលុយឈ្លានពានកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ កាន់កាប់ត្រួតត្រារំលោភលើឯករាជភាព បុរណភាព

ប្រទេសជិតខាងដែលជាសមាជិកអង្គការសហប្រជាជាតិ។ ជាការពិតបនខ្មែរក្រហមបានសម្លាប់

រង្គៀលទៅលើពលរដ្ធខ្មែរ ( យួនក៏មានដៃប្រឡាក់ឈាមក្នុងរឿងនេះផងដែរ ) តែយួនបានសិទ្ធិពី

ណាលើកទ័ពគគ្រិកគគ្រេងមក « រំដោះ » ពលរដ្ធខ្មែរនោះ?  អាមេរិកាំងបានចូលវាយលុកប្រទេស អ៊ី រ៉ាក់ ចាប់លោកសាដាំ ហ៊ុស្សេន ដែលបានសម្លាប់រង្គៀលពលរដ្ធអ៊ីរ៉ាក់មកកាត់ទោស រំដោះពលរដ្ឋអ៊ី

រ៉ាក់ឲ្យមានសេរីភាព។ អាមេរិកាំងបានទទួលអនុញ្ញាតិពីអង្គការសហប្រជាជាតិ ចុះយួនដែលបានចូល

វាយលុក ត្រួតត្រាស្រុកខ្មែរកាលពីឆ្នាំ១៩៧៨នោះ តើបានទទួលអនុញ្ញាតិពីអង្គការអន្តរជាតិណាដែរ? ខ្មែរគួរតែពិចារណាឲ្យបានសមហេតុផលផង។

   សេចក្តីអធិប្បាយត្រួសៗខាងលើនេះ គ្រាន់តែដើមបីបញ្ជាក់ជាថ្មីដែលនរណាក៏បានដឹងរួចអស់ទៅ

ហើយថា ខ្មែរយើងរស់នៅកណ្តាលហ្វូងក្រពើ និងហ្វូងខ្លា ដែលចាំតែទំពារក្បាលយើងគ្រាណាដែល

យើងភ្លាត់ស្នៀតទៅសុំឲ្យគេជួយ ដើមបីអ្វីៗទាំងពួងមានអំណាចត្រួតក្បាលខ្មែរជាដើម។ ពីលិច ពី

កើត បណ្ឌិតរបស់គេរួមគ្នាជាក្រុមៗដើមបីរិះរកមធ្យោបាយលេបទឹកដីខ្មែរទៅធ្វើជាទឹកដីរបស់គេ។

ចុះអកុសលអ្វីតែពលរដ្ឋខ្មែរ កម្មករ កសិករប្រឹងធ្វើការញើសចង់ក្លាយជាឈាម បង់ពន្ធជូនរដ្ឋដើមបី

បានថវិកាជាតិបញ្ជូនកូនឲ្យទៅបន្តវិជ្ជានៅបរទេស បានទទួលចំណេះខ្ពង់ខ្ពស់រហូតបានទទួលឋាន:

ជាបណ្ឌិត តែហាក់ដូចជាបានត្រិមតែចេះ ( តាមសៀវភៅ ) ដូចជាមិនសូវដឹងខ្យល់គួរឲ្យចាប់អារម្ភ ផងសោះ។ បណ្ឌិតខ្លះយកតំរិះវិជ្ជាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ខ្លួនទៅបំរើកញ្ជះសាសន៍ដទៃដោយស្មោះស្ម័គ្រ គេប្រើធ្វើអ្វីក៏ធ្វើតម្រូវចិត្តគេទៅ មិនបានណែនាំម្ចាស់ខ្លួនឲ្យស្គាល់អ្វីដែលត្រូវ ហើយអ្វីទៅដែលខុស ផង ព្រោះតែលាភសក្ការៈ។ ​« ឈប់គិតពីរឿងកម្ពុជាក្រោម រឿងកោះត្រល់ទៀតទៅ ព្រោះរឿង

នេះវាចប់សព្វគ្រប់អស់ទៅហើយ គិតរឿងអស់នេះវានាំឲ្យឈឺក្បាលឥតប្រយោជន៍ នាំគ្នាគិតពីរឿង

អភិវឌ្ឍន៍វិញទៅវាល្អជាង » ​នេះជាន័យនៃសេចក្តីវិភាគរបស់បណ្ឌិតមួយរូបដែលធ្លាប់បានទទួលនូវ

ការគោរពកោតសរសើរពីសំណាក់ពលរដ្ធខ្មែរដ៏ច្រើនលើសលប់។ បានជានិយាយមកដល់រឿងនេះ

ទៅហើយ សូមអនុញ្ញាតិសូរខ្លះបានទេ? ១- បើបងប្អូនខ្មែរក្រោម នឹងខ្មែរផ្សេងទៀតនាំគ្នាឈឺក្បាល

អំពីរឿងកម្ពុជាក្រោម មានប្រយោជន៍ក្តីឥតប្រយោជន៍ក្តី លោកបណ្ឌិតអាចអនុញ្ញាតិឲ្យគេឈឺតែ

ក្បាលគេផងបានទេ? ២- បើគណកម្មការព្រំដែនខ្មែរគេជឿថាកោះត្រល់ជាកោះរបស់ខ្មែរ ហើយគេ ធ្វើសកម្មភាពទាមទារមកជូនខ្មែរវិញព្រោះតែគេឈឺក្បាល លោកបណ្ឌិតអាចអនុញ្ញាតិឲ្យគេ ឈឺតែ ក្បាលគេផងបានទេ? ឬមួយក៏វាបណ្តាលឲ្យខាតប្រយោជន៍ណាមួយរបស់ជាតិខ្មែរ? ខាតប្រយោជន៍

លោកបណ្ឌិត? ៣- គិតតែពីរឿងអភិវឌ្ឍន៍ទៅល្អជាង? នរណាមួយមើលមិនឃើញថាស្រុកខ្មែរកំពុង

អភិវឌ្ឍន៍ដាច់បង្ហៀរទៅហើយនោះ? ទាំងក្រុងទាំងស្រែ គេអភិវឌ្ឍន៍លើខ្នង លើទឹកភ្នែករាស្រ្តខ្មែរ

ប្លន់ដី ប្លន់ស្រែ ប្លន់ផ្ទះសម្បែង​ រាស្រ្តសែនវេទនា។ ក្នុងនាមអភិវឌ្ឍន៍ ( ស៊ីភីភីវាត់ ) រដ្ឋជំពាក់ប្រាក់គេ ជិត១០ពាន់លានដុល្លារទៅហើយ បានអីសងគេបើ ១- រដ្ឋត្រូវខ្ចីឬសុំទានគេចំនួន៥០%នៃថវិកាជាតិ

ជារៀងរាល់ឆ្នាំគ្រាន់តែដើមបីរស់។២- ដីធ្លី ព្រៃឈើ រ៉ែ កោះ សមុទ្រ សម្បទានឬលក់អស់ទៅហើយ

តើមាននៅសល់អ្វីខ្លះទៀតសំរាប់លក់ដើមបីរកលុយសងគេទៅអនាគត?។ សូមស្លេះរឿងអភិវឌ្ឍន៍

ឬ «​ ស៊ីភីភីវាត់ » ប៉ុននេះសិនចុះជៀសវាងកុំឲ្យវាវែងអន្លាយខ្លាំងពេក។ ពលរដ្ធខ្មែររាប់ពី​ កោះពេជ្រ

សំបុកចាប ដីក្រហម បុរីកីឡា ​បឹងកក់ អមលាំង កោះកុង បន្ទាយមានជ័យ សៀមរាប​ ឧត្តរមានជ័យ

ក្រចេះ​ រតនគីរី មណ្ឌលគីរី ស្ទឹងត្រែង ។ល។​ នឹង ។ល។ ដែលទទួលគ្រោះបានជ្រាបរួចរាល់អស់

ទៅហើយគ្មាននរណាអាចសំដែងនូវទុក្ខវេទនារបស់គាត់ជំនួសគាត់បានឡើយ។

   ការរៀបរាប់ខាងលើអាចចាត់ទុកថាវែងអន្លាយបន្តិចមែន សូមមេត្តាអភ័យទោសផងចុះ បំណងនៃ

សំណេរនេះគ្រាន់តែចង់ប្រៀបធៀបរវាង ប្រាជ្ញគេ បឹង ប្រាជ្ញយើង។ ប្រាជ្ញគេទាំងខាងលិច ទាំងខាង

កើត ដេក ដើរ​ ឈរ អង្គុយ គេប្រឹងតែគិតធ្វើម្តេចពង្រីកទឹកដីរបស់គេ ដើមបីឲ្យកូនចៅគេរស់ដោយ

សុខសាន្ត។ អកុសលអ្វីប្រាជ្ញខ្មែរ បបួលខ្មែរឲ្យឈប់គិតពីអ្វីដែលបានបាត់បង់ទៅហើយ នៅពេល

ដែលខ្មែរត្រូវគេកំពុងប្លន់ទឹក ប្លន់ដីជាបន្តបន្ទាប់ទាំងពីកើត ទាំងពីលិចយ៉ាងនេះអីចឹង? នេះឬដែល

ព្រះរាជសម្ភារចាត់ទុកថាជា « ប្រាជ្ញឥតមារយាទ » នោះ? បើយើងមិនអាចរំដោះជាតិយើងក្នុងពេល នេះបានទេ កូនចៅខ្មែរជំនាន់ក្រោយជាក់ជានឹងត្រូវរៀនប្រវត្តិសាស្រ្តកាឡៃហើយៗពាក្យថា « ខ្មែរ »

នោះអាចនឹងគេលែងស្គាល់តទៅ។

   មធ្យោបាយរំដោះជាតិមានច្រើនយ៉ាងណាស់ ៖

- ប្តឹងទៅអង្គការសហប្រជាជាតិឲ្យជួយអនុវត្តិកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីស៍ ថ្ងៃ២៣តុលា១៩៩១ ជា

មធ្យោបាយមួយ។

- ប្តឹងទៅតុលាការអន្តរជាតិក្រុង ឡាអេ ជាមធ្យោបាយមួយ។

- ប្តឹងទៅអង្គការសហប្រជាជាតិខាងសិទ្ធិមនុស្សនៅក្រុង ស្ហឺណែវ ក៏ជាមធ្យោបាយមួយ។

- ពលរដ្ធបះបោរធ្វើបដិវត្តន៍ទម្លាក់រដ្ឋាភិបាលក៏ជាមធ្យោបាយមួយដែរ។

- ប្រកួតប្រជែងយកជ័យក្នុងការបោះឆ្នោតក៏ជាមធ្យោបាយសំខាន់មួយដែរ។

- ការតស៊ូប្រដាប់អាវុធក៏មិនត្រូវទាត់ចោលទាំងស្រុងដែរ។

   បើចេះតែនាំគ្នាគិតទៅ គេអាចនឹងរកឃើញមធ្យោបាយផ្សេងៗទៀត។ កំណាព្យ គំនូរ និងសំណេរ

សព្វបែបយ៉ាងក៏អាចជាមធ្យោបាយប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាពផងដែរ។ បើយើងនាំគ្នាប្រើគ្រប់មធ្យោ

បាយទាំងប៉ុន្មានខាងលើព្រមគ្នា មិនរើសដុំថ្មគប់ក្បាលគ្នាទេ មាតុភូមិខ្មែរសង្ឃឹមថានឹងអាចរំដោះ

បាន។ នេះជាមតិផ្ទាល់របស់ខ្ញុំ សូមស្វាគមន៍មតិផ្សេង៕