ឈូកបដិវ័ត្តន៍ (ភាគ៣ ចប់) Lotus Revolution (part III-end)

សាងសុខសន្ដិភាពជាមួយនឹងអ្នកជិតខាង

តាមសន្ធិសញ្ញានាទីក្រុងប៉ារីស៍ចុះថ្ងៃទី២៣តុលាឆ្នាំ១៩៩១

១៥០-  ប្រឹតប្រឹងសំឡឹងលើខ្មែរ          ប៉ារីស៍ជួយថែ               បង្វែរទឹកដី។

១៥១-  បង្វិលសិទ្ធិសេរី                     សង្គ្រាមក្សិណក្ស័យ        លែងភ័យខេមរា។

១៥២-  ខ្មែរសុខមានមុខគ្រប់គ្នា          ស្ដេចរាស្ដ្រប្រជា             លែងទារទៀតហោង។

១៥៣-  បានសុខរួចទុក្ខទៀតផង        ខ្មែរលែងសៅហ្មង           អន្ទងបះបោរ។

១៥៤-  បាត់បង់សំណង់បរោ             ខ្មែរយើងលែងជោរ          ទន់ទោរមារយាទ។

១៥៥-  កាលគ្រាមាយាបៀនបៀត      ខ្មែរលែងជ្រែកជ្រៀត        គម្លាតសុខសាន្ត។

១៥៦-  ប្រមុខទ្រលុកគ្រប់ប្រាណ       នាំស្រុកថ្កើងថ្កាន            លែងឃ្លានខ្ញុំគេ។

១៥៧-  ចាក់កាប់សម្លាប់ពូជខ្មែរ         ទុកឲ្យគេថែ                   ស្រូវស្រែសម្បត្តិ។

១៥៨-  កេរគល់យោបល់ស្ងប់ស្ងាត់     រក្សាកុំបាត់            ​​        ប្រយ័ត្នប្រយុទ្ធ។

១៥៩-  ជាតិខ្មែរពូកែស្មុតទ្រុឌ            លែងទៅសម្លុត               លំអុតលំអុក។

១៦០-  លំអោនក្រញោនពេញស្រុក    ខ្មែរលែងងើបមុខ            សំកុកទាល់ក្រ ?

១៦១-  ពងមាន់កុំទាន់ជល់ថ្ម             នាំស្រុកវឹកវរ                  បង្កង្គ្រោះថ្នាក់។

១៦២-  ឲ្យខ្លួននឹមនួនប្រឡាក់            ប្រកាន់ពួកបក្ស              ជាធ្នាក់វាន់ក។

១៦៣-  ចង់បានចង់មានអំណរ          មិនមែនត្រេកអរ             អង្វរសុំឡើយ។

១៦៤-  គំរូតស៊ូឆ្លងឆ្លើយ                   មិននៅព្រងើយ              មិនឆ្លើយច្នេះណា?

១៦៥-  ត្រងត្រាប់សណ្ដាប់វាចា         មិនចេះធម៌អាថ៌              នរណាសរសើរ។

១៦៦-  សរសេរសំណេគ្រាន់បើ         គ្រាន់ជាដំណើរ              ទង្វើជាច្បាប់។

១៦៧-  លែងច្បាមរហាមក្រឡាប់      លែងទៅបង្គាប់              បង្អាប់ជាតិឯង។

១៦៨-  គួរចេះតំរិះកោតក្រែង            គួរឲ្យចេះឯង                 ឲ្យក្រែងចេះគេ។

១៦៩-  គួរគិតគំនិតគ្នាន់គ្នេរ              វិលវិញងាកបែរ              រិះរេសាងជាតិ។

១៧០-  ត្រេកអរកុះករព្រោងព្រាត     ជួយជ្រោមជ្រែងញាតិ      ទើបជាតិខ្មែរថ្លៃ។

១៧១-  អឹមអៀមនៅស្ងៀមមិនស្ដី     ត្រូវសាងសិរី                  ជោគជ័យជូនជាតិ។

១៧២-  សម្រិតគំនិតមារយាទ          ចេះលោមលាញាតិ         គម្លាតកម្លោច។

១៧៣-  ល្ងឹតល្ងង់លន្លង់លន្លោច       ប្រសើរហិនហោច           អសោចប្រសាច។

១៧៤-  ខ្មែរយើងចង់ថ្កើងអំណាច     ត្រូវតែខ្លបខ្លាច                កំណាចកម្ចាយ។

១៧៥-  រុញខ្មែរបង្វែរទៅឆ្ងាយ          ឲ្យលែងសោកស្ដាយ        អាល័យភូមិឋាន។

១៧៦-  ឲ្យខ្មាំងសម្រាំងថ្កើងថ្កាន      ស្រុកដឹកនាំបាន              សុខសាន្តសេរី។

១៧៧-  ញាតិផៅក្នុងក្រៅវាងវៃ        ការពារទឹកដី                   រំពៃចាកទុក្ខ។

១៧៨-  ទំនងប្អូនបងខ្មែរសុខ           តទៅថ្ងៃមុខ                    ប្រមុខដឹកនាំ។

១៧៩-  មានបានសម្រាន្តប្រចាំ        កម្ពុជារងកម្ម                  យូរឆ្នាំអង្វែង។

១៨០-  វិលវល់យោបល់ទាស់ទែង    ក្ដីយកស្រែឯង                 ក្រែងលោមិនសម!

១៨១-  នាំក្មេងសើចលេងបន្លំ          ពួកវាទួញយំ                   ឬទ្រាំមិនរួច ?

១៨២-  ភ្លីភ្លើមិនរើថ្ងូរថ្ងួច                 មិនមានកំណួច              សម្រួចស្នែងជល់។

១៨៣-  បរទេសតំរិះវិលវល់             គំនិតខ្វាយខ្វល់              ងងល់លួចដី។

១៨៤-  លួចទឹករលឹកលួចត្រី            បក្សាបក្សី                     ម្រឹគីម្រឹគា

១៨៥-  ព្រៃស្រោងទន្សោងខ្ទីងខ្លា     គ្មានសល់មួយណា          ទំពាអស់ហ្មត់។

១៨៦-  ពូជខ្មែរពូកែកំសត់               ប្រឹងតែលូនរត់               ក្សត្រខ្សត់យោបល់។

១៨៧-  រត់លូននាំកូនសោយផល     រាស្ដ្រកោលាហល          អំពល់កណ្ដែង។

១៨៨-  សត្រូវច្រងូវចំខែង               បន្លាចក្មេងៗ                 កំប្លែងណាស់តើ  ?

១៨៩-  ប្រសប់បង្កប់ដំណើរ             អួតខ្លួនគ្រាន់បើ             ប្រសើរជានិច្ច។

១៩០-  ប្រឹងអួតអំនួតកម្ទេច             ចេះប្រើកលល្បិច          ពន្លិចស្លូតត្រង់។

១៩១-  ខំឡើងខ្មែរយើងទោះល្ងង់     កុំចាំសីលសង្ឃ             តម្រង់កុសល។

១៩២-  សាងជាតិមារយាទតម្កល់     សំណាងកម្មផល           ភោកផលចែកជូន។

១៩៣-  ប៉ារីស៍សំភីលយក្បូន           ហេតុអ្វីបងប្អូន             សណ្ដូនលិចស្រឹម  ?

១៩៤-  នៅឡើយមានត្រើយសង្ឃឹម   បបូរញញឹម                 ប៉ប្រិមរីករាយ!។

១៩៥-  ខ្មែរផងបំណងក្អាកក្អាយ        សាងសុខសប្បាយ       ប្រវាយឧត្បល។

១៩៦-  ឆព្វញ្ណរង្សី [1]ភោគផល        បទុមកុសល              គួរយល់ដល់ធម៌។

១៩៧- ប្រាំមួយរញ្ជួយកុះករ               វិសេសគោលព័ណ៌     បវរភ្លឺភ្លេក។

១៩៨-  ព័ណ៌ខៀវក្រនៀវផ្ទៃមេឃ        ថ្លៃថ្នូរអនេក               ចម្លែកអស្ចារ្យ។

១៩៩-  ព័ណ៌លឿងសែនសឿងសង្ហា   បំភ្លឺលោកា                 យាត្រាទាក់ទង!

២០០-  ក្រហមដូចឈាមទាមឆ្លង       ក្លាហានពេកហោង       បំណងមុះមុត។

២០១-  ព័ណ៌សលំអបរិសុទ្ធ              ក្ដៅដូចទឹកក្រុត            ស្រយុទ្ធស្រយង់។

២០២-  ហង្សបាតឱហាតបញ្ចង់         ក្រហមជើងហង្ស          រហង់ជើងធូប (ធូក)។

២០៣-  ព័ណ៌ពេជ្ររំលេចផ្កាឈូក       ពាក់ព័ន្ធប្រឡូក           គគោកប្រលែង។

២០៤-  ព្រលឹងរំពឹងក្មេងៗ                 ចូលមករាំលេង           តាមល្បែងមេត្រី!

២០៥-  ប្រមុខសាងសុខជោគជ័យ      សិទ្ធិសេរី                    សួស្ដីជូនខ្មែរ​  ។

២០៦-  ប្រាំមួយឈូកស្ទួយជួយថែ      ខ្មែរខ្លាំងពូកែ               ហូរហែរៀងអើយ!

---

[1] ឆព្វញ្ណរង្សី = ប្រែថារស្មី៦ពណ៌​គឺ​ ខៀវ​ លឿង​ ក្រហម​ ស​​ ហង្ស​បាត​និង​ពេជ្រ​ជាពន្លឺព្រះត្រាស់ដឹង​អានត្រឹមតែបួនម៉ាត់។​​   ទ.គ.ស