“Grace at Work - The Making of a disciple"They could not understand the identity of Jesus. As Jews they thought when the Messiah came, he would restore the glory of the nation of Israel… Jesus had to disabuse them of their mistaken ideas, their false assumptions about the nature of the Kingdom, told them that the Messiah has to suffer and die. His glory and the glory of God has nothing to do with the restoration of the kingdom of Israel and its great glory in the past, but it has everything to do with His victory over sin and over death… In the transfiguration, Jesus giving his disciples a glimpse of his true glory, but the glory He would display when he has conquered death… Peter could not understand that the kingdom of God would involve death… But Jesus knew that there would be no glory without the cross, without Him conquering death... A connection between His suffering and His glory. - Sermon
A series of sermons looking at the spiritual development of Simon Peter.
Sermon: The Transfiguration
(Dr. Rob Norris)
Complete gospel of Mark
There Jesus was transfigured before them. His clothes became dazzling white, whiter than anyone in the world could bleach them. And there appeared before them Elijah and Moses, who were talking with Jesus.
Gospel of Mark 9
The cloud, it shields sinful humans from the glory of God… hid Moses in the cleft of the rock… the full glory of God would have consumed sinful flesh, the glory from God’s holiness. - Sermon
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល
ថា៖ «ប្រាកដមែន, ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា
ដឹងច្បាស់ ថា, មនុស្សខ្លះ ដែលនៅ ទីនេះ នឹងមិនស្លាប់ទេ,
មុនបានឃើញ ព្រះរាជ្យ របស់ ព្រះជាម្ចាស់ មកដល់ ប្រកបដោយ ឫទ្ធានុភាព។»
សិរីរុងរឿង
របស់ ព្រះយេស៊ូ
ប្រាំមួយថ្ងៃ ក្រោយមក, ព្រះយេស៊ូ
នាំលោកពេត្រុស, លោកយ៉ាកុប, និងលោកយ៉ូហាន
ឡើងទៅ លើភ្នំ, គឺ ព្រះអង្គ នាំតែ លោកទាំងបី ទៅដាច់ឡែក
ពីគេ។ ពេលនោះ ព្រះអង្គ ប្រែជាមាន ទ្រង់ទ្រាយ
ប្លែក ពីមុន នៅមុខសិស្ស ទាំងបីនាក់, គឺ ព្រះពស្ដ្រ
របស់ ព្រះអង្គ ត្រឡប់ ជាមានពណ៌សភ្លឺ ត្រចះត្រចង់ ដែលគ្មាន មនុស្សណា នៅលើផែនដី
អាចធ្វើ ឲ្យស យ៉ាងនេះ បានឡើយ។
ពេលនោះ សិស្ស ទាំងបីនាក់ ឃើញព្យាការី អេលីយ៉ា
និងលោកម៉ូសេ សន្ទនា ជាមួយ ព្រះយេស៊ូ។
ពេលនោះ ស្រាប់តែ
មានពពក មកគ្រប បាំងគេ ទាំងអស់គ្នា, មានព្រះ សូរសៀង បន្លឺ ពីក្នុងពពក
មកថា៖ «នេះ ជាបុត្រ ដ៏ជាទីស្រឡាញ់ របស់យើង។ ចូរ ស្ដាប់ព្រះអង្គចុះ!»
រំពេចនោះ
ពួកសិស្ស ក្រឡេកមើល ជុំវិញខ្លួន, ពុំឃើញ នរណា ទៀតឡើយ, ឃើញតែ ព្រះយេស៊ូ មួយព្រះអង្គ ប៉ុណ្ណោះ ដែលគង់ ជាមួយគេ។
ពេលព្រះយេស៊ូ យាងចុះ
ពីលើភ្នំ ជាមួយសិស្ស ទាំងបី, ទ្រង់ ហាមប្រាមគេ មិនឲ្យ និយាយ
អំពី ហេតុការណ៍ ដែលខ្លួន បានឃើញ ប្រាប់នរណាឡើយ, រហូតដល់
បុត្រមនុស្ស រស់ឡើងវិញ។ អ្នកទាំងបី ធ្វើតាម ព្រះបន្ទូល របស់ ព្រះអង្គ, តែ សាកសួរ គ្នាថា៖ «តើ “រស់ឡើងវិញ ពីស្លាប់” មានន័យ ដូចម្ដេច?»
បន្ទាប់មក គេ ទូលសួរ
ព្រះអង្គ ថា៖ «ហេតុដូចម្ដេច បានជាពួក អាចារ្យ ចេះតែ និយាយ
ថា, ព្យាការី អេលីយ៉ា ត្រូវ អញ្ជើញ មកមុន?»
ព្រះអង្គមាន ព្រះបន្ទូល
តបទៅគេ ថា៖ «ព្យាការី អេលីយ៉ា អញ្ជើញមក មុនមែន,
ដើម្បី រៀបចំ សព្វគ្រប់ ទាំងអស់ ឡើងវិញ។ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វី បានជា មានចែងទុក ក្នុងគម្ពីរ
ថា, បុត្រមនុស្ស ត្រូវរងទុក្ខ លំបាក ជាច្រើន, ព្រមទាំង ត្រូវគេ មើលងាយផង ដូច្នេះ? ខ្ញុំ សូមប្រាប់ អ្នករាល់គ្នា
ថា, ព្យាការី អេលីយ៉ា បានអញ្ជើញ មករួចហើយ, តែ ពួកគេ បានធ្វើបាបលោក សព្វបែបយ៉ាង តាមអំពើចិត្ត របស់គេ ដូចមានចែងទុក
ក្នុងគម្ពីរ អំពី លោកស្រាប់។»
ព្រះយេស៊ូ
ដេញវិញ្ញាណ អាក្រក់ ចេញពីក្មេងម្នាក់
ព្រះយេស៊ូ និងអ្នកទាំងបី
បានមកជួប សិស្ស ឯទៀតៗ។
ទ្រង់ ទតឃើញ បណ្ដាជន
ច្រើនកុះករ ឈរនៅ ជុំវិញសិស្ស ទាំងនោះ, ហើយ ឃើញពួកអាចារ្យ ជជែក ជាមួយគេផង។ កាលបណ្ដាជន ឃើញព្រះយេស៊ូ, គេ ស្រឡាំងកាំង គ្រប់គ្នា, ហើយ រត់ទៅ ថ្វាយបង្គំ
ព្រះអង្គ។
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល
សួរគេ ថា៖ «តើ អ្នករាល់គ្នា ជជែក ជាមួយគេ អំពី
រឿងអ្វី?»
ក្នុងចំណោម បណ្ដាជន, មានបុរសម្នាក់
ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «លោកគ្រូ, ខ្ញុំ ប្របាទ
នាំកូនប្រុស របស់ខ្ញុំ ប្របាទ មករកលោកគ្រូ, ដ្បិត គាត់ មានវិញ្ញាណ អាក្រក់
ក្នុងខ្លួន ធ្វើឲ្យ គ, និយាយ ពុំរួច។ នៅទីណា ក៏ដោយ ពេលវិញ្ញាណ អាក្រក់
ចូល ម្ដងៗ, វា ផ្ដួលកូនខ្ញុំ ប្របាទ លើដី ឲ្យបែក ពពុះមាត់, សង្កៀតធ្មេញ, ហើយ រឹងខ្លួន។ ខ្ញុំ ប្របាទ បានសុំសិស្ស របស់លោក ឲ្យដេញវិញ្ញាណ
អាក្រក់នេះដែរ, ប៉ុន្តែ គេ ពុំអាចដេញ វាចេញ បានសោះ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល
ទៅបណ្ដាជន ថា៖ «នែ៎, ពួកមនុស្ស ពុំព្រមជឿ
អើយ! តើ ត្រូវ ឲ្យខ្ញុំ
ទ្រាំនៅ ជាមួយ អ្នករាល់គ្នា ដល់ពេលណាទៀត? ចូរ នាំក្មេង នោះមក ឲ្យខ្ញុំ។»
គេ ក៏នាំគាត់ ចូលមក
ជិតព្រះយេស៊ូ។ កាលវិញ្ញាណ
អាក្រក់ ឃើញព្រះអង្គ, វា
ផ្ដួលក្មេងនោះ ឲ្យប្រកាច់ ប្រកិន,
ព្រមទាំង ននៀល បែកពពុះមាត់។
ព្រះយេស៊ូ សួរទៅឪពុក
ថា៖ «តើ គាត់ វេទនា បែបនេះ តាំងពី អង្កាល់មក?»
ឪពុក តបថា៖ «តាំងតែ
ពីតូចម៉្លេះ។ វិញ្ញាណ
អាក្រក់ ធ្វើ ឲ្យគាត់ ដួលលើភ្លើង, ឲ្យគាត់ ធ្លាក់ក្នុងទឹក
ជាច្រើនលើក ច្រើនសា, ចង់ឲ្យគាត់ បាត់បង់ជីវិត។ ប្រសិនបើ លោកអាច ធ្វើបាន, សូម មេត្តា ជួយយើងខ្ញុំ, សូម អាណិត អាសូរ យើងខ្ញុំផង។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល
ទៅគាត់ ថា៖ «ហេតុអ្វី បានជាអ្នក ពោលថា “ប្រសិនបើ លោក អាចជួយបាន” ដូច្នេះ? ព្រះជាម្ចាស់ អាចសំរេច កិច្ចការ សព្វគ្រប់ ទាំងអស់ ដល់អ្នកជឿ។»
ឪពុក របស់ក្មេង
បន្លឺសំឡេង ឡើងភ្លាម ថា៖ «ខ្ញុំ ប្របាទ ជឿហើយ។ សូម មេត្តា ជួយឲ្យខ្ញុំ ប្របាទ ដែលជាអ្នក
មិនជឿនេះផង!»
ពេលនោះ ព្រះយេស៊ូ
ទតឃើញ បណ្ដាជន រត់មក, ព្រះអង្គ ក៏គំរាមវិញ្ញាណ អាក្រក់ ដោយបញ្ជា ថា៖
«នែ៎, វិញ្ញាណ
គ ហើយ ថ្លង់! យើង សុំប្រាប់ ថា, ចេញ ពីក្មេង នេះទៅ; កុំចូលគាត់ទៀត ឲ្យសោះ។»
វា ក៏ស្រែកឡើង, ព្រមទាំង
ធ្វើឲ្យក្មេងនោះ ប្រកាច់ ប្រកិន យ៉ាងខ្លាំង, រួច ចេញទៅ។
ពេលនោះ ក្មេង នៅដេក ស្ដូកស្ដឹង ដូចមនុស្សស្លាប់,
ធ្វើឲ្យ មនុស្ស ជាច្រើន ស្មានថា, គាត់
ស្លាប់បាត់ ទៅហើយ។ រីឯ ព្រះយេស៊ូវិញ, ព្រះអង្គ ចាប់ដៃគាត់ លើកឡើង; ក្មេងនោះ ក៏ក្រោកឈរ។
កាលព្រះយេស៊ូ យាងចូល
ទៅក្នុងផ្ទះ, ពួកសិស្ស ទូលសួរ ព្រះអង្គ ដាច់ឡែក ពីគេ ថា៖
«ហេតុអ្វី បានជាយើងខ្ញុំ ពុំអាច ដេញវិញ្ញាណ អាក្រក់នេះ ចេញបាន?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល
ទៅគេ ថា៖ «គេ អាចដេញ វិញ្ញាណ ប្រភេទនេះបាន
លុះត្រាតែ អធិស្ឋាន។»
ព្រះយេស៊ូ
ប្រកាសសាជាថ្មី អំពី ព្រះអង្គ ត្រូវសោយទិវង្គត
ព្រះយេស៊ូ យាងចាកចេញ
ពីទីនោះ ជាមួយ ពួកសិស្ស, កាត់តាម ស្រុកកាលីឡេ។ ព្រះអង្គ មិនសព្វ ព្រះហឫទ័យ ឲ្យនរណា ដឹងឡើយ។ ព្រះអង្គ បង្រៀន ពួកសិស្ស ឲ្យដឹងថា,
បុត្រមនុស្ស នឹងត្រូវគេ បញ្ជូនទៅ ក្នុងកណ្ដាប់ដៃ របស់មនុស្សលោក។
គេ នឹងធ្វើគុត ព្រះអង្គ, ប៉ុន្តែ បីថ្ងៃ ក្រោយពីគេធ្វើគុត, ទ្រង់ នឹងមានព្រះជន្ម
រស់ឡើងវិញ។ ពួកសិស្ស
ពុំបានយល់ ព្រះបន្ទូល នេះឡើយ, តែ គេ មិនហ៊ាន ទូលសួរ
ព្រះអង្គទេ។
អ្នក
ដែលធំ ជាងគេ
ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្ស
ធ្វើដំណើរ មកដល់ ក្រុងកាពើណិម។ កាលព្រះអង្គ
គង់នៅ ក្នុងផ្ទះ, ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល សួរពួកសិស្ស ថា៖ «ពេលដើរ តាមផ្លូវ,
អ្នករាល់គ្នា និយាយ អំពី រឿងអ្វី?» ពួកសិស្ស នៅស្ងៀម, ដ្បិត កាលធ្វើដំណើរ តាមផ្លូវ, គេ បានប្រកែកគ្នា
ចង់ដឹង ថា, ក្នុងចំណោម ពួកគេ,
អ្នកណា ធំជាងគេ។
ព្រះយេស៊ូ គង់ចុះ, ទ្រង់
ត្រាស់ហៅ សិស្សទាំង ដប់ពីរ រូបមក, ហើយ មានព្រះបន្ទូល
ថា៖ «អ្នកណា ចង់ធ្វើមេគេ, អ្នកនោះ ត្រូវដាក់ខ្លួន ឲ្យតូច ជាងគេ, ព្រមទាំង
បំរើគេ ទាំងអស់គ្នាផង។»
បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ
យកក្មេងម្នាក់ ឲ្យមកឈរ នៅកណ្ដាល ពួកសិស្ស។ ព្រះអង្គ ឱបក្មេងនោះ,
រួច មានព្រះបន្ទូល ទៅកាន់ ពួកសិស្ស ថា៖ «អ្នកណា ទទួលក្មេង ណាម្នាក់ ដូចក្មេងនេះ ក្នុងនាមខ្ញុំ
ក៏ដូចជា បានទទួលខ្ញុំ, ហើយ អ្នកណា ទទួលខ្ញុំ មិនត្រឹមតែ
ទទួលខ្ញុំ ប៉ុណ្ណោះទេ, គឺ ទទួលព្រះអង្គ ដែលបានចាត់ខ្ញុំ
ឲ្យមក នោះដែរ។»
អ្នកណា
មិនជំទាស់យើង,
អ្នកនោះ ជាពួកយើង
លោកយ៉ូហាន ទូលព្រះអង្គ
ថា៖ «ព្រះគ្រូ,
យើងខ្ញុំ បានឃើញ បុរសម្នាក់ ដេញអារក្ស ក្នុងនាមព្រះគ្រូ។ យើងខ្ញុំ បានឃាត់គេ, ព្រោះ
គេ មិនមកតាម យើងខ្ញុំទេ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល
ថា៖ «កុំឃាត់ គេអី, ពុំដែលមាន នរណា ធ្វើការអស្ចារ្យ
ក្នុងនាមខ្ញុំ, រួច បែរជានិយាយ អាក្រក់ អំពីខ្ញុំ ភ្លាមនោះឡើយ។ ដ្បិត អ្នកណា មិនជំទាស់ នឹងយើង, អ្នកនោះ ជាគ្នាយើងហើយ។
ម្យ៉ាងទៀត បើ អ្នកណា ឲ្យទឹកមួយកែវ ដល់អ្នករាល់គ្នា
ក្នុងនាម អ្នករាល់គ្នា ជាសិស្ស របស់ព្រះគ្រិស្ដ, ខ្ញុំ
សុំប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, អ្នកនោះ នឹងទទួលរង្វាន់
ជាមិនខាន។
កុំនាំ
អ្នកដទៃ ឲ្យប្រព្រឹត្ត អំពើបាប
«អ្នកណា នាំអ្នក តូចតាចម្នាក់ ក្នុងបណ្ដា អ្នកជឿ ទាំងនេះ ឲ្យប្រព្រឹត្ត
អំពើបាប, ចំពោះ អ្នកនោះ ប្រសិនបើ គេ យកត្បាល់ថ្ម យ៉ាងធំ
មកចង ក គាត់, ទម្លាក់ ទៅក្នុងសមុទ្រ, នោះ ប្រសើរ ជាជាង ទុកឲ្យគាត់ នៅរស់។ ប្រសិនបើ ដៃ នាំអ្នក ឲ្យប្រព្រឹត្ត
អំពើបាប, ចូរ កាត់ចោលទៅ, ព្រោះ បើ
អ្នក ចូលទៅ ក្នុងជីវិត មានដៃ តែម្ខាង ប្រសើរជាង មានដៃពីរ, ហើយ ត្រូវធ្លាក់ ទៅក្នុង នរក, ជាកន្លែង ដែលមានដង្កូវ
មិនចេះងាប់, មានភ្លើង មិនចេះរលត់។ ប្រសិនបើ ជើង នាំអ្នក ឲ្យប្រព្រឹត្ត
អំពើបាប, ចូរ កាត់ចោលទៅ, ព្រោះ បើ
អ្នក ចូលទៅ ក្នុងជីវិត មានតែ ជើងមួយ, នោះ ប្រសើរជាង
មានជើងពីរ, ហើយ ត្រូវគេ បោះទៅ ក្នុងនរក, ជាកន្លែង ដែលមានដង្កូវ មិនចេះងាប់,
មានភ្លើង មិនចេះរលត់។ ប្រសិនបើ ភ្នែកនាំអ្នក ឲ្យប្រព្រឹត្ត អំពើបាប, ចូរ ខ្វេះចេញទៅ, ព្រោះ បើ អ្នក ចូលទៅ ក្នុងព្រះរាជ្យ
ព្រះជាម្ចាស់ មានតែ ភ្នែកម្ខាង, នោះ ប្រសើរជាង មានភ្នែកពីរ, ហើយ ត្រូវគេ បោះទៅ ក្នុងនរក, ជាកន្លែង
«“ដែលមានដង្កូវ មិនចេះងាប់,
មានភ្លើង
មិនចេះ រលត់។”
«ដ្បិត មនុស្ស គ្រប់ៗរូប នឹងមាន ជាតិប្រៃ ដោយសារ
ភ្លើង។ អំបិល ជារបស់មួយ សំខាន់ណាស់, ប៉ុន្តែ បើ វា បាត់ ជាតិប្រៃហើយ, តើ អ្នករាល់គ្នា
ធ្វើដូចម្ដេច នឹងឲ្យវា ប្រៃឡើងវិញបាន? ចូរ មានជាតិប្រៃ នៅក្នុងខ្លួន, ហើយ រស់ នៅជាមួយគ្នា ដោយសុខសាន្តទៅ។»
And he said to them, “Truly I tell you, some who are standing here will not taste death before they see that the kingdom of God has come with power.”
The Transfiguration
2 After six days Jesus took Peter, James and John with him and led them up a high mountain, where they were all alone. There he was transfigured before them. 3 His clothes became dazzling white, whiter than anyone in the world could bleach them. 4 And there appeared before them Elijah and Moses, who were talking with Jesus.
5 Peter said to Jesus, “Rabbi, it is good for us to be here. Let us put up three shelters—one for you, one for Moses and one for Elijah.” 6 (He did not know what to say, they were so frightened.)
7 Then a cloud appeared and covered them, and a voice came from the cloud: “This is my Son, whom I love. Listen to him!”
8 Suddenly, when they looked around, they no longer saw anyone with them except Jesus.
9 As they were coming down the mountain, Jesus gave them orders not to tell anyone what they had seen until the Son of Man had risen from the dead. 10 They kept the matter to themselves, discussing what “rising from the dead” meant.
11 And they asked him, “Why do the teachers of the law say that Elijah must come first?”
12 Jesus replied, “To be sure, Elijah does come first, and restores all things. Why then is it written that the Son of Man must suffer much and be rejected? 13 But I tell you, Elijah has come, and they have done to him everything they wished, just as it is written about him.”
Jesus Heals a Boy Possessed by an Impure Spirit
14 When they came to the other disciples, they saw a large crowd around them and the teachers of the law arguing with them. 15 As soon as all the people saw Jesus, they were overwhelmed with wonder and ran to greet him.
16 “What are you arguing with them about?” he asked.
17 A man in the crowd answered, “Teacher, I brought you my son, who is possessed by a spirit that has robbed him of speech. 18 Whenever
it seizes him, it throws him to the ground. He foams at the mouth,
gnashes his teeth and becomes rigid. I asked your disciples to drive out
the spirit, but they could not.”
19 “You unbelieving generation,” Jesus replied, “how long shall I stay with you? How long shall I put up with you? Bring the boy to me.”
20 So
they brought him. When the spirit saw Jesus, it immediately threw the
boy into a convulsion. He fell to the ground and rolled around, foaming
at the mouth.
21 Jesus asked the boy’s father, “How long has he been like this?”
“From childhood,” he answered. 22 “It has often thrown him into fire or water to kill him. But if you can do anything, take pity on us and help us.”
23 “‘If you can’?” said Jesus. “Everything is possible for one who believes.”
24 Immediately the boy’s father exclaimed, “I do believe; help me overcome my unbelief!”
25 When Jesus saw that a crowd was running to the scene, he rebuked the impure spirit. “You deaf and mute spirit,” he said, “I command you, come out of him and never enter him again.”
26 The spirit shrieked, convulsed him violently and came out. The boy looked so much like a corpse that many said, “He’s dead.” 27 But Jesus took him by the hand and lifted him to his feet, and he stood up.
28 After Jesus had gone indoors, his disciples asked him privately, “Why couldn’t we drive it out?”
29 He replied, “This kind can come out only by prayer.[a]”
Jesus Predicts His Death a Second Time
30 They left that place and passed through Galilee. Jesus did not want anyone to know where they were, 31 because he was teaching his disciples. He said to them, “The Son of Man is going to be delivered into the hands of men. They will kill him, and after three days he will rise.” 32 But they did not understand what he meant and were afraid to ask him about it.
33 They came to Capernaum. When he was in the house, he asked them, “What were you arguing about on the road?” 34 But they kept quiet because on the way they had argued about who was the greatest.
35 Sitting down, Jesus called the Twelve and said, “Anyone who wants to be first must be the very last, and the servant of all.”
36 He took a little child whom he placed among them. Taking the child in his arms, he said to them, 37 “Whoever
welcomes one of these little children in my name welcomes me; and
whoever welcomes me does not welcome me but the one who sent me.”
Whoever Is Not Against Us Is for Us
38 “Teacher,” said John, “we saw someone driving out demons in your name and we told him to stop, because he was not one of us.”
39 “Do not stop him,” Jesus said. “For no one who does a miracle in my name can in the next moment say anything bad about me, 40 for whoever is not against us is for us. 41 Truly
I tell you, anyone who gives you a cup of water in my name because you
belong to the Messiah will certainly not lose their reward.
Causing to Stumble
42 “If anyone causes one of these little ones—those who believe in me—to stumble, it would be better for them if a large millstone were hung around their neck and they were thrown into the sea. 43 If your hand causes you to stumble, cut it off. It is better for you to enter life maimed than with two hands to go into hell, where the fire never goes out. [44] [b] 45 And if your foot causes you to stumble, cut it off. It is better for you to enter life crippled than to have two feet and be thrown into hell. [46] [c] 47 And if your eye causes you to stumble, pluck it out. It is better for you to enter the kingdom of God with one eye than to have two eyes and be thrown into hell, 48 where
“‘the worms that eat them do not die,
and the fire is not quenched.’[d]
and the fire is not quenched.’[d]
49 Everyone will be salted with fire.
50 “Salt is good, but if it loses its saltiness, how can you make it salty again? Have salt among yourselves, and be at peace with each other.”
4 comments:
The Gospel of Buddha (copied & pasted from a compile Chapter 96).
The Blessed One proceeded with a great company of the brethren
to the sala grove of the Mallas, the Upavattana of Kusinara on the further side of the river Hirannyavati, and when he had arrived he addressed the venerale Ananda, and said:
"Make ready for me, I pray you, Ananda, the couch with its head to the north, between the twin sala trees. I am weary, Ananda, and wish to lie down." [1]
"Be it so, Lord!" said the venerable Ananda, and he spread a couch with its head to the north, between the twin sala trees.
And the Blessed One laid himself down, and he was mindful and self-possessed. [2]
Now, at that time the twin sala trees were full of bloom with flowers out of season; and heavenly songs came wafted from the skies, out of reverence for the successor of the Buddhas of old.
And Ananda was filled with wander that the Blessed One was thus honoured.
But the Blessed One said: "Not by such events, Ananda, is the Tathagata rightly honoured, held sacred, or revered. But the brother or the sister, the devout man or the devout woman, who continually fulfils all the greater and lesser duties, walking according to the precepts,
it is they who rightly honour, hold sacred, and revere the Tathagata with the worthiest homage. Therefore, O Ananda, be ye constant in the fulfilment of the greater and of the lesser duties, and walk according to the precepts; thus, Ananda, will ye honour the Master." [3]
Then the venerable Ananda went into the vihara, and stood leaning against the doorpost, weeping at the thought:
"Alas! I remain still but a learner, one who has yet to work out his own perfection.
And the Master is about to pass away from me - he who is so kind!" [4]
Now, the Blessed One called the brethren, and said:
"Where, O brethren, is Ananda?" [5]
And one of the brethren went and called Ananda. And Ananda came and said to the Blessed One:
"Deep darkness reigned for want of wisdom; the world of sentient creatures was groping for want of light, then the Tathagata lit up the lamp of wisdom, and now it will be extinguished again,
ere he has brought it out." [6]
-----------
Continued/
The Gospel of Buddha (End of chapter 96)
And the Blessed One said to the venerable Ananda, as he sat there by his side: [7]
"Enough, Ananda! Let not thy self be troubled; do not weep! Have I not already, on former occasions, told you that it is in the very nature of all things most near and dear unto us that we must separate from them and leave them? [8]
"The foolish man conceives the idea of 'self,' the wise man sees there is no ground on which to build the idea of 'self,' thus he has a right conception of the world and well concludes that all compounds amassed by sorrow will be dissolved again, but the truth will remain. [9]
"Why should I preserve this body of flesh, when the body of the excellent law will endure? I am resolved; having accomplished my purpose and attended to the work set me, I look for rest! [10]
"For a long time, Ananda, thou hast been very near to me by thoughts and acts of such love as never varies and is beyond all measure. Thou hast done well, Ananda! Be earnest in effort and thou too shalt soon be free from the great evils, from sensuality, from selfishness, from delusion and from ignorance!" [11]
And Ananda, suppressing his tears, said to the Blessed One:
"Who shall teach us when thou art gone?" [12]
And the Blessed One replied:
"I am not the first Buddha who came upon earth, nor shall I be the last. In due time another Buddha will arise in the world,
a Holy One, a supremely enlightened One, endowed with wisdom in conduct, auspicious, knowing the universe, an incomparable leader of men,
a master of angels and mortals.
He will reveal to you the same eternal truths which I have taught you. He will preach his religion, glorious in its origin,
glorious at the climax, and glorious at the goal, in the spirit and in the letter.
He will proclaim a religious life,
wholly perfect and pure;
such as I now proclaim." [13]
Ananda said: "How shall we know him?" [14]
The Blessed One said:
"He will be known as Metteyya,
which means 'he whose name is kindness.'" [15]
Based on Gautama Buddha's prophecy, "Metreyya" is the most powerful above all Buddhas and far above Gautama Buddha himself. Because "Metreyya" is a supreme and a master of all angels and Mortals (Death). Jesus Christ's resurrection defeated Death. He is "Metreyya"
He will come again to judge the livings and the dead (souls). Some will be sent to heaven and some will be sent to hell, when "Sassna Pleung chhess Kal".
I knew that Jesus Christ is Preah Se-A Metrey. This text confirms my belief. Thanks
Please keep posting, so these fanatic Khmer Buddhists can read. Even if they insult, they cannot fight God while they are in hell.
Eh say they believed Buddha and how come they refused Buddha's prediction?
Well Neak mean nisay meet Preah Se-A Metrey, but neak Ot mean Nisay do not recognize Him.
Post a Comment