ជំនួយឥតលក្ខខណ្ឌ / ជំនួយមានលក្ខខណ្ឌ (ដោយ អ៊ុម ហាក់)

ជំនួយឥតលក្ខខណ្ឌ / ជំនួយមានលក្ខខណ្ឌ

(ដោយ អ៊ុម ហាក់ ថ្ងៃទី២៤ សីហា ២០១៣)

​​​តាំងតែពីខ្ញុំដឹងក្តីកាលណាមក ស្រុកខ្មែររមែងទទួលជំនួយបរទេសមិនដែលអាក់ខានឡើយ។ សព្វ ថ្ងៃជាពិសេស ខ្មែរមិនអាចរស់បានដោយគ្មានជំនួយបរទេស តែខ្មែរជំនាន់នេះក៏មិនខុសអំពីជំនាន់មុន

ដែរ គេរមែងប្រកូកប្រកាសទទួលតែជំនួយណាដែលឥតលក្ខខណ្ឌ និយាយម្យ៉ាងទៀតថា«ជំនួយឥតចំ

ណង​» ឬជំនួយឥតសំណង។ ដើមបីសំរួលការពីចារណាតទៅ ខ្ញុំសូមអនុញ្ញាតិប្រើពាក្យចំណងជំនួស ពាក្យ លក្ខខណ្ឌ នឹងពាក្យ​សំណងហើយជាមួយនេះផងដែរយើងគួរពិភក្សាថាតើជំនួយមួយណាមានចំ

ណង​ ហើយជំនួយមួយណាដែលឥតចំណង។

    ជារួម ជំនួយទាំងឡាយចេញមកពីប្រភពតែពីរគឺ: លោកសេរី និងលោកកុម្មុយនិស្ត ហើយគេរមែងនិ

យមថា ជំនួយពីលោកសេរីសុទ្ធតែជាជំនួយមានចំណង រីឯជំនួយពីប្រទេសកុម្មុយនិស្តវិញសុទ្ធសឹងជា

ជំនួយឥតចំណង។ អីចឹងមែនឬ?។ ដើមបីបំភ្លឺ សូមអនុញ្ញាតិលើកយកជំនួយអាមេរិកាំង នឹងជំនួយចិន

ប្រជាមានិតុនាសម័យសង្គមរាស្រ្តនិយមមកប្រៀបផ្ទឹមគ្នា។

១- ជំនួយអាមេរិកាំងជាជំនួយដែលពលរដ្ធអាមេរិកាំងជួយដល់ពលរដ្ធខ្មែរក្នុងករណីណាមួយ។ ពលរដ្ធ

គេរំពឹងថាជំនួយរបស់គេនឹងត្រូវបានពលរដ្ធខ្មែរទទួលផល បើមិនដូចនោះទេគេអាចនឹងដេញដោលស្តី

បន្ទោសរដ្ធាភិបាលរបស់គេ។​ ដោយសាររដ្ធាភិបាលគេទទួលការខុសត្រូវចំពោះពលរដ្ធរបស់គេៗតែង

តែតាមដានជំនួយរបស់គេ ថែមទាំងអាចដាក់ចំណងខ្លះៗដូចជាត្រូវប្រើលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ គោរពសិ

ទ្ធិមនុស្ស កុំកេងប្រវាញ់លុយគេច្រើនពេក។ល។ ជាហេតុធ្វើឲ្យអ្នកដឹកនាំខ្មែរមិនសប្បាយចិត្តរហូត ដល់ផ្តាច់ជំនួយនោះតែម្តងក៏មាន ( ករណីសម្តេចសីហនុផ្តាច់ជំនួយអាមេរិកាំងនាឆ្នាំ១៩៦៣​ )។

២- ជំនួយពីប្រទេសចិនប្រជាមានិតុមិនដូចជំនួយពីសហរដ្ធអាមេរិកទេ មានន័យថាមិនមែនប្រជារាស្រ្ត

ចិនជួយប្រជារាស្រ្តខ្មែរទេ តែគឺអ្នកដឹកនាំចិនជួយអ្នកដឹកនាំខ្មែរឯណោះទៅវិញទេ។ ឧទាហរណ៍ ប្រមុ

ខរដ្ធចិនជួយប្រមុខរដ្ធខ្មែរ ឬប្រធានបក្សកុម្មុយនិស្តចិនជួយប្រធានបក្សកុម្មុយនិស្តខ្មែរ....ដូចនេះគេមិន

ចាំបាច់ដាក់លក្ខខណ្ឌអ្វីទេព្រោះគេត្រូវរ៉ូវគ្នាស្រេចអស់ទៅហើយ ពលរដ្ធចិនមិនដែលដឹងថារដ្ធាភិបាខ្លួ

នជួយនរណា ចំនួនប្រាក់ប៉ុន្មានទេ។ ទីបំផុតទៅតើជំនួយរបស់ចិនវាពិតជាឥតចំណងមែនឬ?។ សូម លើកយកជំនួយខ្លះៗមកពិចារណាដូចខាងក្រោម៖

ក- រោងចក្រវាយនភណ្ឌកំពង់ចាម : ​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​ នៅទស្សវត្សរ៍១៩៦០ រោងចក្រនេះត្បាញតែកំណាត់សំពត់ទេស

ឯកនឹងសំពត់ផាឌិបតែប៉ុននោះ។ ​សំពត់ទេសឯកទាំងអស់ ឬស្ទើរតែទាំងអស់សំរាប់តែសម្តេចសីហនុ

យកទៅបាចសាចពីរថយន្ត ឬពីឧទ្ធម្ភាគចក្រចែកពលរដ្ឌខ្មែរ ដើមបីនយោបាយប្រជាភិថុតិរបស់ទ្រង់

ដូចជាពុំឃើញដាក់លក់នៅទីផ្សារទេ។​ រីឯកំណាត់សំពត់ផាឌិបក៏មិនដាក់លក់តាមទិផ្សារដែរ បើមាន

លក់ក៏គ្មាននរណាគេទិញប្រើ អីចឹងតើគេយកវាទៅណា?។​ កំណាត់សំពត់ផាឌិបជាសំពត់យុទ្ធសាស្រ្ត

សំខាន់ខ្លាំងណាស់សំរាប់ដេរឯកសណ្ធានវៀត-កុង។ ​មកដល់ត្រិមនេះតើមាននរណាមើលឃើញថា កំ ណាត់សំពត់នោះវាទៅឯណាហើយឬនៅ? សំរាប់ធ្វើអ្វី?

ខ- រោងចក្របាវក្រចៅបាត់ដំបង​: នេះក៏ជារោងចក្រយុទ្ធសាស្រ្តមួយដែរ។ បាវក្រចៅផលិតចេញពីរោង

ចក្រនេះគេយកទៅច្រកអង្ករខ្មែរទៅលក់ឲ្យវៀត-កុង វៀត-មិញផងដែរ។ មិនដឹងថាបាវក្រចៅទាំងនោះ

មានដាក់លក់នៅទីផ្សារដែរឬក៏អត់។ គួរកត់សំគាល់ថាអង្ករដែលខ្មែរលក់ឲ្យវៀត-កុង វៀត-មិញជំនាន់​នោះគេសងថ្លែជាប្រាក់រៀល ជួនកាលជាប្រាក់រៀលក្លែងក្លាយថែមទៅ​ទៀត​​ ជាហេតុនាំឲ្យមានវិបត្ត រូបិយវត្ថុធ្ងន់ធ្ងរនៅស្រុកខ្មែរនាទសវត្សរ៍១៩៦០។ រោងចក្រនេះពិតជាជំនួយឥតចំណងមែនឬ?

គ- រោងចក្រស៊ីម៉ង់ចក្រីទីង : លេនដ្ធានវៀត-កុង វៀត-មិញ ទាំងនៅក្នុងទឹកដីខ្មែរ ទាំងនៅខាងស្រុកយួ

នត្រូវការស៊ីម៉ង់ជាចាំបាច់។ តើគេដឹកវាមកពីហាណូយឬ បើរោងចក្រចក្រីទីងនៅអែបនឹងរណសិរ្ស ស្រាប់ទៅហើយនោះ?​ ក្នុងកាល:ទេស:បែបនេះតើពាក្យដែលថាជំនួយឥតចំណងនោះមានន័យយ៉ាង

ណាដែរ។

   ករណីត្រួសៗដែលបានលើកយកមកលាតត្រដាងខាងលើនេះ សូមទុកជាធាតុសំរាប់ពិចារណាល្ប

ងមើលតែប៉ុននោះ យោបល់ចុងចប់សំរេចលើក្តីវិនិច្ឆ័យរៀងខ្លួន។ ទាំងនេះវាជារឿងចាស់ ឥឡូវនេះយើ

ងឈានចូលសហសវត្សរ៍ទី២១ អ្វីៗវាជារឿងថ្មី ហើយអ្វីៗក៏វាប្រែព្រួលអស់ទៅហើយ។

   មិនជាយូរប៉ុន្មានមុននេះ ​តាមរយ:ទា-​បាញ់​រដ្ធមន្រ្តីក្រសួងការពារជាតិ កម្ពុជាបានប្រកាសសុំ ជំនួយ យោធាគ្រប់យ៉ាងពីបរទេសតែសុំគេកុំឲ្យដាក់លក្ខខណ្ឌ។ ពីរោះអ្វីម្ល៉េះព្រះម្ចាស់ថ្លៃ! ស្មូមយាចក់ព្រមាន សប្បុរសជនថា «អញសុំតែលុយទេ ចង់អញយកទៅធ្វើអ្វីស្រេចតែអញ កុំឆាឆៅអញ»។ ទស្សន:នេះ ក៏ វាស្របនឹងទស្សន:របស់ តេជោសែនផងដែរ។ តេជោសែនពិតមែនតែទាល់ច្រក​ ក៏មិនសូវជាចូលចិត្តជំ

នួយពីប្រទេសលោកសេរីទេ ព្រោះលោកសេរីតែងតែដាក់ចំណងដូចជា​ សិទ្ធិមនុស្ស​ សិទ្ធិបញ្ចេញមតិ

តុលាការឯករាជ្យ...ជាដើម។ លោកតែងតែកោតសសើរសាធារណរដ្ធចិនប្រជាមានិតុថា​ «​ធ្វើច្រើន និយាយតិច​»។ ទាំងអស់គ្នា នរណាក៏មើលឃើញថាចិនបានបោះទុនសន្ធឹកសន្ធាប់ក្នុងស្រុកខ្មែរ ឲ្យខ្មែរ ខ្ចីប្រាក់យកការប្រាក់ថោក ថែមទាំងផ្តល់ជំនួយឥតចំណងខ្លះទៀតផង មិនដូចអាមេរិកាំងទេ គ្រាន់តែ រឿងខ្វះមនុស្សធម៌បន្តិចបន្តួចតាំងផ្អាកជំនួយយោធា នាំឲ្យចិនផ្តល់ជំនួស។​ ចិនបានទាំងកសាងស្ពាន ថ្នល់ ​វារីអគ្គីសនី មួយចំនួនធំនៅស្រុកខ្មែរធ្វើឲ្យឃើញថា ចិនស្រឡាញ់ខ្មែរ ចិនជួយខ្មែរ ចិនធ្វើអ្វីៗទាំង អស់សំរាប់ខ្មែរដោយឥតមានដាក់លក្ខខណ្ឌអ្វីទាំងអស់។ ចិនគួរជាទីគោរពនឹងស្រឡាញ់ក្រៃលែង។​ តើចិនពិតជាមិនរកចំណេញលើខ្នងខ្មែរមែនឬ?  ចិនបានកសាងស្ពាន ថ្នល់ រោង ចក្រផ្សេងៗនៅ ស្រុក ខ្មែរពីព្រោះតែចិនស្រឡាញ់ខ្មែរ ចិនជួយខ្មែរមែនឬ?។

   អ្នកវិភាគនយោបាយ នឹងសេដ្ធកិច្ចអាមេរិកាំងមួយចំនួនបានឲ្យដឹងថា ចិនដែលមានពលរដ្ធជាងមួយ

ពាន់បីរយលាននាក់ មានតំរូវការធំធេងគ្រប់មុខ ដើមបីចិញ្ចឹមពលរដ្ធរបស់គេ។ នៅទីណាក៏ដោយឲ្យតែ

ចិនទៅដល់ ជាពិសេសនៅអាហ្រ្វិក នឹងនៅអាស៊ី ដែលនៅមានប្រទេសជាច្រើនមិនទាន់លូតលាស់ឬកំ ពុងតែលូតលាស់ ចិនតែងតែទៅជួយកសាងស្ពាន ផ្លូវថ្នល់ នឹងរោងចក្រផ្សេងៗជាដរាប។ រោងចក្រ​

ស្ពាន នឹងថ្នល់ទាំងឡាយនោះវាសំរួលកិច្ចការពីរយ៉ាង ១- ការដឹកនាំអ្វីៗដែលគេរកបានពីប្រទេសទាំង

ឡាយនោះទៅបំពេញក្តីត្រូវការរបស់ពលរដ្ធដ៏ច្រើនមហិមារបស់គេ ២- ដឹកនាំផលិតផលរបស់គេ មាន

ម៉ាស៊ីនតូច-ធំ គ្រឿងសង្ហារិម ប្រដាប់ប្រើប្រាស់គ្រប់យ៉ាងរាប់តាំងពីក្រាស កញ្ចក់ ពូថៅ​ កាំបិត ឆ្នាំង​ ចាន ....ពីប្រទេសចិនមកលក់ឲ្យ ប្រទេសទន់ខ្សោយទាំងនោះ។ ចិនចំណេញទាំងពីរផ្លូវ។

    ចុះស្រុកខ្មែរមានអ្វីពិសេសលើសពីប្រទេសកំពុងលូតលាស់ដទៃទៀតនៅអាហ្រ្វិក​នឹងអាស៊ីឬ? បើ

 ចង់ដឹងច្បាស់អំពីរឿងនេះ គេចាំបាច់សួរទៅ លោកឧបនាយករដ្ធមន្រ្តីនិងជារដ្ធមន្រ្តីក្រសួងសេដ្ធ កិច្ច ទៅថា តើឱនភាពសេដ្ធកិច្ចខ្មែរជាមួយប្រទេសចិនមានទំហំប៉ុនណាដែរ។ លោកគាត-ឈន់ជាក់ជាមិន​

ប្រាប់យើងឲ្យដឹងឡើយ តែយើងក៏គួរតែលើកយកករណីខ្លះមកពិចារណាលេងមើលដែរ។

ក- ករណីផ្លូវថ្នល់: លោកព្រហ្ម-ម៉ាញ អ្នកចម្រៀងអាយ៉ៃ នឹងអ្នកកំប្លែងខ្មែរជើងឯកបានថ្លែងដូចនេះថា

« ផ្លូវថ្នល់ស្រុកខ្មែរគេធ្វើជាប់ល្អណាស់ » រួចហើយលោកបន្ថែមថា « ​អើឲ្យតែសម្ពោធបើកឲ្យប្រើប្រាស់

រួចមកក៏ចាប់ធ្វើជាប់រហូតមក »។ នេះគ្រាន់តែជាសេចក្តីបញ្ជាក់របស់លោកស្តីអំពីគុណភាពនៃផ្លូវថ្នល់ ស្រុកខ្មែរ។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថាប្រាក់ចំណាយក្នុងការធ្វើ ( ការជួសជុល ​)​ បន្ទាប់ពីសម្ពោធហើយមកគឺ

ជាប្រាក់ថវិកាជាតិខ្មែរដែលប្រៀបបានទៅនឹងជើងពានស្មូមយាចក់តែប៉ុននោះ។ ផ្លូវថ្នល់ទាំងឡាយ

នោះក្រៅពីបានជួយសំរួលប្រជាពលរដ្ធខ្មែរក្នុងរឿងគមនាគមន៍ វាក៏បានជួយសំរួលដល់ប្រទេសនាៗ

មានចិនជាដើមក្នុងការដឹកជញ្ជូនឥវ៉ែឥវ៉ាន់របស់ខ្លួនមកលក់ដូរពោរពាសក្នុងស្រុកខ្មែរផងដែរ។​ មិនមែ

នតែការនាំចូលទេដែលធ្វើឲ្យខូចផ្លូវថ្នល់ទាំងឡាយនោះ ការនាំចេញប្រហែលមានផលវិបាកអាក្រក់

លើសផងមើលទៅ។ សូមលើកយកតែការដឹកឈើប្រណិតមួយមុខមកពិចារណាក៏ប្រហែលជាគ្រប់

គ្រាន់ហើយ។ ពត៌មានឲ្យដឹងថា ឈើប្រណិតចេញពីស្រុកខ្មែរតាម ១- ច្រករតនគីរី មណ្ឌលគីរី ​ក្រ

ចេះ កំពង់ចាម ទៅស្រុកយួន មួយភាគធំបង្ហួសទៅស្រុកចិន។ ២-​ច្រកកំពង់ផែកំពង់សោមឆ្ពោះត្រង់

ទៅស្រុកចិនតែម្តង។ ពត៌មានខ្លះទៀតឲ្យដឹងថាគ្រឿងសង្ហារិមធ្វើអំពីឈើប្រណិតខ្មែរ ផលិតនៅស្រុក

ចិន​ នឹងនៅស្រុកយួនមានដឹកយកមកលក់នៅបស្ចឹមប្រទេសកន្លងមកហើយ។ ជំនួយនេះមានចំណង

ឬអត់?

ខ- ករណីរោងចក្រ: ថ្មីៗនេះ ដោយមានក្លើរបស់លោកហ៊ុន-សែនជាឈ្មួញកណ្តាល ចិនបានទទួលកិច្ច

សន្យារយ:ពេល៣៥ឆ្នាំសង់រោងចក្រវារីអគ្គីពីរដុតធ្យូងថ្មនៅឯកំពង់សោម ចំណាយប្រាក់ទុនជិតបួនរ

យលានដុល្លាអាមេរិក។ រោងចក្រទាំងនេះនឹងផ្តល់ឋាមពលអគ្គីសនីមួយចំនួនបន្ថែមលើឋាមពលទិញ

មកពីសៀមនឹងយួន។ ក្រឡេកមួយភ្លែតទៅគួរឲ្យត្រេកត្រអាលក្រៃលែង។ មានអ្វីប្រសើរជាងការបង្កើ

តឋាមពលក្នុងស្រុកខ្មែរ ដើមបីខ្មែរ។ ពិនិត្យបន្តិចទៅគេអាចឃើញកត្តាអវិជ្ជមានខ្លះដូចជា១-​ រោងចក្រ

ទាំងនេះដុតធ្យូងថ្មដែលគ្មាននៅស្រុកខ្មែរ នេះមិនទាន់គិតដល់ការប៉ះពាល់បរិដ្ធានផង។ ប្រទេសជិត

ខាងដែលសំបូរធ្យូងថ្មគឺយួននឹងចិន អីចឹងទៅដំណើរការនៃរោងចក្រទាំងឡាយនោះត្រូវពឹងពាក់លើ

ចិនឬយួន២- រឿងដែលត្រូវសើច នោះគឺក្រុមហ៊ុនអគ្គីសនីកម្ពុជាដែលជាក្រុមហ៊ុនរដ្ធបានចុះខសន្យា ទិញឋាមពលទាំងអស់ដែលរោងចក្រទាំងនោះផលិតបានយកទៅលក់បន្តដោយពុំបានចរចាអំពីតម្លៃផងទេ។ រឿងដែលត្រូវយំនោះគឺ រដ្ធសភាបានអនុមតិច្បាប់តំរូវឲ្យរដ្ធាភិបាលសងប្រាក់គ្រប់ចំនួនទៅរោង

ចក្រទាំងឡាយនោះក្នុងកាល:ទេស:ដែលក្រុមហ៊ុនអគ្គីសនីកម្ពុជារកស៊ីខាតរកប្រាក់សងមិនបាន។

   តើពំនោលថា « គ្មាននរណាស្រឡាញ់ខ្មែរជាងខ្មែរ » នោះអស់ន័យហើយឬ?។ គ្មាននរណាឲ្យអ្វីទៅ

នរណាដោយគ្មានចង់បានអ្វីត្រឡប់វិញនោះទេ។ “ Nobody gives something for nothing “។ បាយមួ

យវវែក សណ្តែកមួយកួរ ដែលគេដាក់បាតលោកគេប្រាថ្នាឋានសួគ៌ ឋានសុខ។ ចុះយួនដែលលើកទ័ព

ជាងពីរសែននាក់មកជួយរំដោះខ្មែពីរបបប្រល័យពូជសាសន៍នោះគេប្រាថ្នាអ្វីដែរ?។ គេបានសំរេចក្តី

ប្រាថ្នារបស់គេប៉ុន្មានហើយមកដល់ថ្ងៃនេះ?៕

​​​​