Thursday, August 15, 2013

Reading LUKE chapter 11

Gospel according to Luke
ដំណឹងល្អ​ រៀប​រៀង​ដោយ លោក​ លូកា

Recently, I discovered the sermons of my college pastor online.  While at Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.

We drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the week days). 

When I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and media, also attended.  Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the US Senate, Dr. Richard Halverson. 

All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?  

It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition. (Seen and heard on Ms. Theary C. Seng's BLOG...)

Sermons of Dr. Rob Norris by chapter | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 5 | 9 | 9 | 19 | 19 | 23 |


Complete Gospel of LUKE


ព្រះយេស៊ូ ​បង្រៀន​សិស្ស​ អំពី ​របៀប​ អធិស្ឋាន

មាន​មួយ​ថ្ងៃ ព្រះយេស៊ូ​ អធិស្ឋាន​ នៅ​កន្លែង​មួយ។  កាល​ព្រះអង្គ​ អធិស្ឋាន​រួច​ហើយ មាន​សិស្ស ម្នាក់​ ទូល​ព្រះអង្គ ​ថា, «បពិត្រ​ ព្រះអម្ចាស់, សូម​ បង្រៀន​យើង​ខ្ញុំ​ ឲ្យ​ចេះ​អធិស្ឋាន ដូច​លោក​យ៉ូហាន​ បាន​បង្រៀន​សិស្ស ​របស់​លោក​ នោះ​ផង។»  

ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​ពួក​គេ​ ថា, «ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា ​អធិស្ឋាន, ត្រូវ​ពោល ​ថា៖
ឱ​ព្រះបិតា​អើយ,
សូម​ សំដែង​ ព្រះនាម​ ដ៏វិសុទ្ធ របស់​ ព្រះអង្គ
ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​ ស្គាល់។
សូម ​ឲ្យ​ព្រះរាជ្យ ​ព្រះអង្គ​ បាន​មក​ដល់។
សូម ​ប្រទាន ​អាហារ ​ដែល​យើង​ខ្ញុំ​ ត្រូវ​ការ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។ សូម​ អត់ទោស​យើង​ខ្ញុំ ​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប,
ដ្បិត ​យើង​ខ្ញុំ ​អត់ទោស ឲ្យ​អស់​អ្នក 
ដែលបាន​ ប្រព្រឹត្ត​ខុស​ នឹង​យើង​ខ្ញុំ។
សូម ​កុំ​ បណ្ដោយ ​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​ ចាញ់ ការ​ល្បួង​ឡើយ។»

ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​គេ​ទៀត​ ថា៖ «ក្នុង​ចំណោម ​អ្នក​រាល់​គ្នា, បើ​ ម្នាក់​ មាន​មិត្ត​សម្លាញ់ ​មក​រក​ ទាំង​ពាក់​កណ្ដាល​ អធ្រាត្រ, ហើយ ​ពោល​ថា, “សម្លាញ់​អើយ, ឲ្យ​គ្នា​ ខ្ចី​នំបុ័ង ​បី​ដុំ​ សិន​មក, ព្រោះ​ មាន​មិត្តភក្ដិ ​ទើប​នឹង​ធ្វើ​ដំណើរ​ មក​ដល់, ហើយ ​គ្មាន​អ្វី​ ទទួល​គេ​សោះ។”  អ្នក​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ ​ឆ្លើយ​មក​វិញ​ថា, “កុំ​រំខាន​គ្នា​ធ្វើ​អ្វី។  គ្នា​ បាន​ខ្ទាស់​ទ្វារ​ ទៅ​ហើយ។  ម្យ៉ាង​ទៀត, កូន​ចៅ​គ្នា​ កំពុង​ដេក​លក់។  គ្នា​ មិន​អាច​ ក្រោក​ទៅ​ យក​នំបុ័ង ​ឲ្យ​សម្លាញ់​ឯង ​បាន​ទេ។”  ខ្ញុំ​ សូម​ប្រាប់​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ថា, ម្ចាស់​ផ្ទះ​ ប្រាកដ​ ជា​ក្រោក​ទៅ ​យក​នំបុ័ង, ព្រម​ទាំង​អ្វីៗ ​ដែល​មិត្ត​សម្លាញ់ ​របស់​គាត់ ​ត្រូវ​ការ​មិន​ខាន។  គាត់​ ក្រោក​ទៅ​យក ​ដូច្នេះ មិន​មែន​ មក​ពី​គាត់ ​យោគយល់ ​មិត្ត​សម្លាញ់​ទេ, គឺ​ មក​ពី​មិត្ត​សម្លាញ់​នោះ​ ចេះ​តែ ​រំខាន​ មិន​ឈប់។  រីឯ​ ខ្ញុំ​វិញ, ខ្ញុំ​សូមប្រាប់​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា, ចូរ​សូម, នោះ​ ព្រះជាម្ចាស់​ នឹង​ប្រទាន​ឲ្យ។  ចូរ​ ស្វែង​រក, គង់​តែ​ នឹង​ឃើញ។  ចូរ ​គោះ​ទ្វារ, នោះ​ ព្រះអង្គ នឹង​បើក ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ជា​ពុំខាន, ដ្បិត ​អ្នក​ណា​សូម, អ្នក​នោះ​ តែងតែ​ ទទួល។  អ្នក​ណា​ ស្វែង​រក, ​តែងតែ​ឃើញ, ហើយ ​គេ​តែងតែ​បើក​ទ្វារ ​ឲ្យ​អ្នក​ ដែល​គោះ។  ក្នុង​ចំណោម ​អ្នក​រាល់​គ្នា, បើ​កូន​សុំ​ត្រី ​មិន​ដែល​មាន​ឪពុក​ណា ​យក​ពស់​អសិរពិស ​ឲ្យ​វា​ទេ។  បើ​កូន​សុំ​ពង​មាន់ ក៏​មិន​ដែល​មាន​ឪពុក​ណា​ យក​ខ្យាដំរី​ ឲ្យ​វា​ដែរ។   សូម្បី ​តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ដែល​ជា​មនុស្ស​ អាក្រក់ ក៏​ចេះ​ឲ្យ ​របស់​ ល្អៗ​ ទៅ​កូន, ចុះ​ ចំណង់​បើ ​ព្រះបិតា ​ដែល​គង់​នៅ ​ស្ថាន​បរមសុខ, តើ​ ព្រះអង្គ​ នឹង​ប្រទាន ​ព្រះវិញ្ញាណ​ ដ៏វិសុទ្ធ ឲ្យ​អស់​អ្នក ​ដែល​ទូល​សូម​ ពី​ព្រះអង្គ​ យ៉ាង​ណា​ ទៅ​ទៀត

ព្រះយេស៊ូ​ ឆ្លើយ​តប​ នឹង​ពួក​អ្នក​ ចោទ​ប្រកាន់ ​

ព្រះយេស៊ូ​ កំពុង​បណ្ដេញ ​អារក្ស​ចេញ​ ពី​មនុស្ស គ​ម្នាក់។  លុះ​អារក្ស ​ចេញ​ផុត​ទៅ, មនុស្ស ​គ​នោះ​ និយាយ​បាន, ហើយ​ មហាជន​ ក៏​ស្ងើច​សរសើរ​ ក្រៃលែង។  ប៉ុន្តែ មាន​អ្នក​ខ្លះ​ និយាយ​ថា៖ «អ្នក​នេះ​ ដេញ​អារក្ស​ បាន​ដូច្នេះ ព្រោះ​ បេលសេប៊ូល, ​ជា​ស្ដេច​អារក្ស,​ បាន​ប្រគល់​ អំណាច​ ឲ្យ​គាត់។»

មាន​អ្នក ​ខ្លះ​ទៀត,​ ចង់​ចាប់​ កំហុស​ព្រះអង្គ, ក៏​សូម​ ឲ្យ​ព្រះអង្គ​ សំដែង​ ទី​សំគាល់​មួយ, បញ្ជាក់​ថា ព្រះអង្គ​ បាន​ទទួល​អំណាច ​មក​ពី​ព្រះជាម្ចាស់។   

ព្រះយេស៊ូ ​ឈ្វេង​យល់​ ចិត្ត​គំនិត ​របស់​គេ, ទ្រង់​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​គេ​ថា៖ «នគរណា​ ក៏​ដូច​ជា​ នគរ​ណា​ដែរ, ប្រសិន​បើ​ ពល​រដ្ឋ​បាក់​បែក​ ទាស់ទែង​គ្នា​ឯង, នគរ​នោះ​ មុខ​ជា​ត្រូវ​វិនាស, ហើយ ​ផ្ទះ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ មុខ​ជា​រលំ​សង្កត់ ​លើ​គ្នា​មិន​ខាន។  យ៉ាង​ណាមិញ, ប្រសិន​បើ​ មារ​សាតាំង​ បាក់​បែក​ ទាស់ទែង​គ្នា​ឯង, ធ្វើ​ម្ដេច​ នឹង​ឲ្យ​រាជ្យ ​របស់​វា ​នៅ​ស្ថិតស្ថេរ​បាន ខ្ញុំ​ និយាយ​ដូច្នេះ ព្រោះ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ ថា ខ្ញុំ​ ដេញ​អារក្ស ​ដោយ​អំណាច ​បេលសេប៊ូល។  ប្រសិន​បើ ​ខ្ញុំ​ ដេញ​អារក្ស ដោយ​អំណាច​ បេលសេប៊ូល​មែន, តើ​ កូន​ចៅ ​របស់​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ដេញ​អារក្ស ដោយ​អំណាច​ នរណា​វិញដូច្នេះ កូន​ចៅ ​របស់​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ នឹង​ដាក់​ទោស​ អ្នក​រាល់​គ្នា។  ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ បើ ​ខ្ញុំ ​ដេញ​អារក្ស ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​ របស់ ​ព្រះជាម្ចាស់, នោះ​ បាន​សេចក្ដី​ថា, ព្រះរាជ្យ ​របស់​ព្រះអង្គ​ មក​ដល់​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ហើយ។

«បើ​ មនុស្ស​ណា​ម្នាក់ ​ខ្លាំង​ពូកែ, មាន​អាវុធ​ ការពារ​ផ្ទះ ​របស់​ខ្លួន, ទ្រព្យសម្បត្តិ ​របស់​គេ​ នឹង​បាន​គង់វង្ស។  ប៉ុន្តែ បើ​ មាន​ម្នាក់​ទៀត​ ខ្លាំង​ពូកែ​ជាង មក​វាយ​យក​ ជ័យជំនះ​បាន, គេ​ នឹង​ដក​ហូត ​គ្រឿង​អាវុធ, ព្រម​ទាំង ​រឹប​អូស ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ ពី​អ្នក​នោះ, យក​ទៅ​ចែក​ ឲ្យ​អ្នក​ផ្សេង​ ថែម​ទៀត​ផង។ 

«អ្នក​ណា​ មិន​នៅ​ ខាង​ខ្ញុំ, អ្នក​នោះ ​ប្រឆាំង​ នឹង​ខ្ញុំ។  ហើយ​ អ្នក​ណា ​មិន​ជួយ​ ប្រមូល​ផ្ដុំ​ ជា​មួយ​ខ្ញុំ​ទេ, អ្នក​នោះ​ ជា​អ្នក ​កំចាត់ កំចាយ។

«កាល​បើ​ អារក្ស ​ចេញ​ ពី​មនុស្ស​ ណា​ម្នាក់​ហើយ, វា ​តែង​ស្វែង​រក​ ទី​ជំរក ​នៅ​វាល​ ហួតហែង។  តែ​ ប្រសិន​បើ ​វា ​រក​ពុំ​ឃើញ​ទេ, នោះ ​វា​ មុខ​ជា​និយាយ ​ថា, “អញ​ នឹង​វិល​ត្រឡប់ ​ទៅ​ផ្ទះ ​ដែល​អញ ​ទើប​នឹង​ចេញ​មក។”  លុះ ​ទៅ​ដល់ ឃើញ​ផ្ទះ​នោះ ​បោស​ស្អាត, ហើយ ​តុបតែង​ល្អ, វា​ នឹង​ចេញ​ទៅ ​បបួល​ អារក្ស​ ប្រាំពីរ​ទៀត ដែល​សុទ្ធ​តែ​ អាក្រក់​ជាង​វា, មក​ចូល​អ្នក​នោះ, បណ្ដាល ​ឲ្យ​គាត់ ​រឹងរឹត​, តែ​អាក្រក់ ​លើស​ដើម ​ទៅ​ទៀត។»

សុភមង្គល ​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ
 
កាល​ព្រះយេស៊ូ​ កំពុង​តែ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ដូច្នេះ, មាន​ស្ត្រី​ម្នាក់ ​បន្លឺ​សំឡេង​ ចេញ ​ពី​ចំណោម​បណ្ដាជន, ទូល​ព្រះអង្គ​ ថា៖ «ស្ត្រី ​ដែល​បាន​ បង្កើត​លោក, ព្រម​ទាង​បាន ​បំបៅ​លោក, ពិត​ជា​មាន​ សុភមង្គល​មែន។»

ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​តប​ថា៖ «អ្នក​ណា​ ស្ដាប់​ព្រះបន្ទូល​ របស់​ ព្រះជាម្ចាស់, ហើយ​ អនុវត្ត​តាម, គឺ​ អ្នក​នោះ​ហើយ ​ដែល​មាន​ សុភមង្គល​ ពិត​មែន។»
 

ទី​សំគាល់ ​របស់ ​លោក​យ៉ូណាស 

ខណៈ​នោះ មហាជន​ ប្រជុំ​គ្នា​ យ៉ាង​ច្រើន​ កុះករ, ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ថា៖ «មនុស្ស​ ជំនាន់​នេះ ​អាក្រក់​ណាស់។  គេ ​ចង់​តែ​ឃើញ ​ទី​សំគាល់​ ដ៏​អស្ចារ្យ, ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ ​មិន​ប្រទាន​ ទី​សំគាល់​ ណា​ផ្សេង ក្រៅ​ពី ​ទី​សំគាល់ ​របស់ ​ព្យាការី​ យ៉ូណាស​ឡើយ។  លោក​យ៉ូណាស ​បាន​ធ្វើ​ ជាទី​សំគាល់ ឲ្យ​អ្នក​ ក្រុង​នីនីវេ ​ឃើញ​យ៉ាង​ណា,​ បុត្រ​មនុស្ស ​ក៏​នឹង​ធ្វើ​ ជា​ទី​សំគាល់ ​ឲ្យ​មនុស្ស ​ជំនាន់​នេះ​ ឃើញ​យ៉ាង ​នោះ​ដែរ។  នៅ​ថ្ងៃ ​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់ ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​ មនុស្ស​លោក, មហាក្សត្រីយ៍​ ស្រុក​ខាង​ត្បូង​ នឹង​ក្រោក​ឡើង​ ជា​មួយ​មនុស្ស​ ជំនាន់​នេះ, ព្រម​ទាំង ​ចោទ​ប្រកាន់ ​គេ​ផង, ព្រោះ​ កាល​ពី​ជំនាន់​ដើម, ព្រះនាង​ បាន​យាង​មក​ ពី​តំបន់​ ដាច់​ស្រយាល ​នៃ​ផែនដី ដើម្បី​ ស្ដាប់​ព្រះបន្ទូល ​របស់ ​ស្ដេច​សាឡូម៉ូន ដែល​ប្រកប​ ដោយ​ប្រាជ្ញា ​ឈ្លាស​វៃ​។  រីឯ​ នៅ​ទី​នេះ, មាន​ម្នាក់ ​ប្រសើរ​លើស ​ស្ដេច​សាឡូម៉ូន ​ទៅ​ទៀត។   នៅ ​ថ្ងៃ​ដែល​ ព្រះជាម្ចាស់ ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស ​មនុស្ស​លោក, អ្នក​ក្រុង​ នីនីវេ​ នឹង​ក្រោក​ឡើង​ ជា​មួយ​មនុស្ស ​ជំនាន់​នេះ, ព្រម​ទាំង​ ចោទ​ប្រកាន់​ ពួក​គេ​ផង, ព្រោះ​ កាល​ពី​ជំនាន់​ដើម, អ្នក​ក្រុង​ នីនីវេ​ បាន​កែ​ប្រែ​ ចិត្ត​គំនិត​ នៅ​ពេល​ ឮ​សេចក្ដី ​ដែល​លោក ​យ៉ូណាស ​ប្រកាស។  រីឯ​ នៅ​ទី​នេះ, មាន​ម្នាក់​ ប្រសើរ​លើស​ លោក​យ៉ូណាស ​ទៅ​ទៀត។

ពាក្យ​ប្រស្នា ​ស្ដី​អំពី ​ចង្កៀង
 
«ពុំ​ ដែល​មាន​ នរណា ​អុជ​ចង្កៀង យក​ទៅ​លាក់​ទុក, ឬ ​យក​ធុង​ គ្រប​ពី​លើ​ឡើយ។  គេ ​តែង​យក​ចង្កៀង​ ទៅ​ដាក់​លើ​ជើង​ចង្កៀង ដើម្បី ​បំភ្លឺ​ អស់​អ្នក ​ដែល​ចូល​ទៅ​ ក្នុង​ផ្ទះ។  ភ្នែក ​ជា​ចង្កៀង ​របស់​ រូប​កាយ។  បើ ភ្នែក​អ្នក​ នៅ​ភ្លឺ​ល្អ, រូប​កាយ​អ្នក ​ទាំង​មូល ​ក៏​ភ្លឺ​ដែរ។  តែ​ បើ ​ភ្នែក​អ្នក​ ងងឹត​វិញ, រូប​កាយ​អ្នក​ ក៏​ងងឹត​ដែរ។  ហេតុ​នេះ​ ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន, ​កុំ​ឲ្យ​ពន្លឺ ​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​អ្នក ត្រឡប់​ទៅ​ ជា​ភាព​ងងឹត​ឡើយ។   ប្រសិន​បើ ​រូប​កាយ​ របស់ ​អ្នក​ទាំង​មូល ​មាន​ពន្លឺ ឥត​ងងឹត​ ត្រង់​ណា ​ទេ​នោះ រូប​កាយ​ របស់​ អ្នក​ទាំង​មូល​ នឹង​ភ្លឺ​ ចិញ្ចែង ចិញ្ចាច ដូច​ចង្កៀង​ បំភ្លឺ​អ្នក​ដែរ។»

ពុត​ត្បុត ​របស់ ​ពួក​បណ្ឌិត​ ខាង​វិន័យ និង​ពួក​ខាង​ គណៈផារីស៊ី
 
កាល​ព្រះយេស៊ូ ​កំពុង​តែ​មាន​ ព្រះបន្ទូល, មាន​បុរស​ម្នាក់​ ខាង​គណៈផារីស៊ី បាន​សូម​ យាង​ព្រះអង្គ​ ទៅ​សោយ​ព្រះស្ងោយ ​នៅ​ផ្ទះ​គាត់។  ព្រះអង្គ​ ក៏​យាង​ ចូល​ទៅ ​រួម​តុ​ ជា​មួយ​គាត់។  អ្នក​ ខាង​គណៈផារីស៊ី​នោះ ​ងឿងឆ្ងល់​ ក្រៃលែង ព្រោះ ​ឃើញ​ ព្រះយេស៊ូ​ មិន​លាង​ ព្រះហស្ដ ​មុន​ពេល​សោយ។

ព្រះអម្ចាស់ ​ក៏​មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​គាត់​ ថា៖ «ពួក​ផារីស៊ី​អើយ, ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​សំអាត​ពែង និង​ចាន តែ ​ផ្នែក​ខាង​ក្រៅ​ប៉ុណ្ណោះ, ប៉ុន្តែ ផ្នែក​ខាង​ក្នុង ​របស់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ពោរពេញ​ទៅ​ដោយ​ចិត្ត​ កេងប្រវ័ញ្ច និង​គំនិត ​អាក្រក់។  មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់​អើយ!  ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​បង្កើត​ ខាង​ក្រៅ, តើ​ ព្រះអង្គ ​មិន​បាន​បង្កើត​ ខាង​ក្នុង​ដែរ ​ទេ​ឬចូរ​ យក​អ្វីៗ ​នៅ​ក្នុង​ចាន ធ្វើ​ទាន​ ដល់​ជន​ក្រីក្រ​ទៅ, នោះ ​ប្រដាប់ ​ប្រដា​ ទាំង​អស់ នឹង​បាន​ស្អាត​ បរិសុទ្ធ សម្រាប់​ ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ប្រើប្រាស់។ 

«ពួក​ផារីស៊ី​ អើយ, អ្នក​រាល់​គ្នា​ នឹង​ត្រូ វ​វេទនា​ ជា​មិន​ខាន, ព្រោះ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ យក​ជីរអង្កាម, ជីរលីងល័ខ, និង​បន្លែ​គ្រប់​មុខ មួយ​ភាគ​ដប់ មក​ថ្វាយ​ ព្រះជាម្ចាស់, ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ធ្វេសប្រហែស មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ តាម​សេចក្ដី​ សុចរិត, ហើយ ​មិន​បាន ស្រឡាញ់​ ព្រះអង្គ​ឡើយ, គឺ​ ការ​នេះ​ហើយ ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ត្រូវ​ ប្រព្រឹត្ត។  ឯ​ការណ៍​ ដទៃ​ទៀត ក៏​អ្នក​រាល់​គ្នា​ មិន​ត្រូវ បំភ្លេច ​ចោល​ដែរ។ 

«ពួក​ផារី​ស៊ី​អើយ, អ្នក​រាល់​គ្នា ​ត្រូវ​វេទនា​ ជា​មិន​ខាន, ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ចូល​ចិត្ត​អង្គុយ ​នៅ​កន្លែង​កិត្តិយស​ ក្នុង​សាលា​ប្រជុំ, ហើយ ​ចូល​ចិត្ត ឲ្យ​គេ​ អោន​កាយ ​គោរព​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​នៅ​តាម​ផ្សារ។  អ្នក​រាល់​គ្នា​ ត្រូវ​ វេទនា​ជា​ ពុំខាន, ព្រោះ ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ប្រៀប​បាន​ នឹង​ផ្នូរ​ខ្មោច ដែល​គេ​ មើល​មិន​ឃើញ, ហើយ​ ត្រូវ ​គេ ​ដើរ​ជាន់ ​ដោយ​មិន​ដឹង​ខ្លួន។»

មាន​បណ្ឌិត​ ខាង​វិន័យ​ម្នាក់​ ទូល​ព្រះអង្គ ​ថា៖ «លោក​គ្រូ, លោក​ មាន​ប្រសាសន៍ ​ដូច្នេះ បាន​សេចក្ដី ​ថា, ​លោក​ ត្មះតិះដៀល​យើង​ខ្ញុំ។»  

ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​តប​ថា៖ «ពួក​បណ្ឌិត​ ខាង​វិន័យ​អើយ, អ្នក​រាល់​គ្នា​ ក៏​នឹង​ត្រូវ​ វេទនា​ដែរ, ព្រោះ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ បាន​បង្កើត​វិន័យ​ តឹងរ៉ឹង​ យក​មក​ផ្ទុក ​លើ​មនុស្ស, ហើយ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ មិន​ជួយ​គេ​ទេ, សូម្បី​តែ​ បន្តិច ​ក៏​មិន​ជួយ​ផង។   
«អ្នក​រាល់​គ្នា ​ត្រូវ​វេទនា​ ជា​ពុំខាន, ព្រោះ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ បាន​សង់​ផ្នូរ ​ឲ្យ​ព្យាការី ដែល​បុព្វបុរស ​របស់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ បាន​សម្លាប់។  អ្នក​រាល់​គ្នា​ ធ្វើ​ដូច្នេះ ​បញ្ជាក់​ថា, អ្នក​រាល់​គ្នា​ សម​គំនិត ​នឹង​អំពើ ​ដែល​បុព្វបុរស ​របស់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ បាន​ប្រព្រឹត្ត, គឺ ​គេ​ បាន​សម្លាប់​ ពួក​ព្យាការី, ហើយ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ បាន​សង់​ផ្នូរ។  ហេតុ​នេះ​ហើយ ​បាន​ជា​ព្រះជាម្ចាស់,​ ប្រកប​ដោយ​ ព្រះប្រាជ្ញាញាណ, ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ ថា, “យើង ​នឹង​ចាត់​ព្យាការី, ព្រម​ទាំង​ ទូត ​របស់​យើង​ ជា​ច្រើន ​ឲ្យ​ទៅ​រក​គេ, តែ​គេ ​នឹង​សម្លាប់​ខ្លះ, ព្រម​ទាំង ​បៀតបៀន​ ខ្លះ​ទៀត​ផង។”  ដូច្នេះ មនុស្ស​ ជំនាន់​នេះ ​នឹង​ត្រូវ​ ទទួល​ទោស, ពីព្រោះ​ បុព្វបុរស​ របស់​គេ​ បាន​សម្លាប់​ព្យាការី​, តាំង​តែ​ ពី​កំណើត ​ពិភព​លោក​មក, គឺ​ ចាប់​តាំង​ពី លោក​អេបិល រហូត​ដល់ ​លោក​សាការី ដែល​ត្រូវ​ គេ​សម្លាប់​ នៅ​ត្រង់​ចន្លោះ​ ទី​អាសនៈ និង​ទីសក្ការៈ។  ខ្ញុំ​ សូម ​បញ្ជាក់​ប្រាប់​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ ថា, មនុស្ស​ ជំនាន់​នេះ​ នឹង​ត្រូវ​ ទទួល​ទោស, ព្រោះ​តែ​ ឃាតកម្ម​ ទាំង​នោះ​ ជា​មិន​ខាន។

«ពួក​បណ្ឌិត​ ខាង​វិន័យ​អើយ, អ្នក​រាល់​គ្នា​ ត្រូវ​វេទនា​ ជា​ពុំខាន, ព្រោះ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ បាន​បិទ​ទ្វារ ​មាគ៌ា មិន​ឲ្យ​គេ​ ចូល ​ទៅ​ស្គាល់​ ព្រះជាម្ចាស់។  អ្នក​រាល់​គ្នា ​មិន​ត្រឹម​តែ ​មិន​បាន​ចូល ​ខ្លួន​ឯង ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ, គឺ​ ថែម​ទាំង​ ឃាត់​អស់​អ្នក ​ដែល​ចង់​ចូល មិន​ឲ្យ​គេ​ ចូល​ទៀត​ផង។»

ពេល​ព្រះយេស៊ូ​ យាង​ចាក​ចេញ ​ពី​ទី​នោះ​ទៅ, ពួក​អាចារ្យ និង​ពួក​ខាង ​គណៈផារីស៊ី​ នាំ​គ្នា​ប្រឆាំង​ នឹង​ព្រះអង្គ​ យ៉ាង​ខ្លាំង, ហើយ ​ដេញ​ដោល​សួរ ​ព្រះអង្គ ​អំពី​រឿង ​ផ្សេងៗ​ ជា​ច្រើន ដែល​សុទ្ធ សឹង​តែ ​ជា​កលល្បិច ​រក​ចាប់​កំហុស ​ព្រះអង្គ។

Jesus’ Teaching on Prayer

11 One day Jesus was praying in a certain place. When he finished, one of his disciples said to him, “Lord, teach us to pray, just as John taught his disciples.”
He said to them, “When you pray, say:

“‘Father,[a]
hallowed be your name,
your kingdom come.[b]
Give us each day our daily bread.
Forgive us our sins,
    for we also forgive everyone who sins against us.[c]
 
And lead us not into temptation.[d]’”

Then Jesus said to them, “Suppose you have a friend, and you go to him at midnight and say, ‘Friend, lend me three loaves of bread; a friend of mine on a journey has come to me, and I have no food to offer him.’ And suppose the one inside answers, ‘Don’t bother me. The door is already locked, and my children and I are in bed. I can’t get up and give you anything.’ I tell you, even though he will not get up and give you the bread because of friendship, yet because of your shameless audacity[e] he will surely get up and give you as much as you need.

“So I say to you: Ask and it will be given to you; seek and you will find; knock and the door will be opened to you. 10 For everyone who asks receives; the one who seeks finds; and to the one who knocks, the door will be opened.

11 “Which of you fathers, if your son asks for[f] a fish, will give him a snake instead? 12 Or if he asks for an egg, will give him a scorpion? 13 If you then, though you are evil, know how to give good gifts to your children, how much more will your Father in heaven give the Holy Spirit to those who ask him!”

Jesus and Beelzebul

 

14 Jesus was driving out a demon that was mute. When the demon left, the man who had been mute spoke, and the crowd was amazed. 15 But some of them said, “By Beelzebul, the prince of demons, he is driving out demons.” 16 Others tested him by asking for a sign from heaven.

17 Jesus knew their thoughts and said to them: “Any kingdom divided against itself will be ruined, and a house divided against itself will fall. 18 If Satan is divided against himself, how can his kingdom stand? I say this because you claim that I drive out demons by Beelzebul. 19 Now if I drive out demons by Beelzebul, by whom do your followers drive them out? So then, they will be your judges. 20 But if I drive out demons by the finger of God, then the kingdom of God has come upon you.

21 “When a strong man, fully armed, guards his own house, his possessions are safe. 22 But when someone stronger attacks and overpowers him, he takes away the armor in which the man trusted and divides up his plunder.

23 “Whoever is not with me is against me, and whoever does not gather with me scatters.

24 “When an impure spirit comes out of a person, it goes through arid places seeking rest and does not find it. Then it says, ‘I will return to the house I left.’ 25 When it arrives, it finds the house swept clean and put in order. 26 Then it goes and takes seven other spirits more wicked than itself, and they go in and live there. And the final condition of that person is worse than the first.”

27 As Jesus was saying these things, a woman in the crowd called out, “Blessed is the mother who gave you birth and nursed you.”

28 He replied, “Blessed rather are those who hear the word of God and obey it.”

The Sign of Jonah

 

29 As the crowds increased, Jesus said, “This is a wicked generation. It asks for a sign, but none will be given it except the sign of Jonah. 30 For as Jonah was a sign to the Ninevites, so also will the Son of Man be to this generation. 31 The Queen of the South will rise at the judgment with the people of this generation and condemn them, for she came from the ends of the earth to listen to Solomon’s wisdom; and now something greater than Solomon is here. 32 The men of Nineveh will stand up at the judgment with this generation and condemn it, for they repented at the preaching of Jonah; and now something greater than Jonah is here.

The Lamp of the Body

 

33 “No one lights a lamp and puts it in a place where it will be hidden, or under a bowl. Instead they put it on its stand, so that those who come in may see the light. 34 Your eye is the lamp of your body. When your eyes are healthy,[g] your whole body also is full of light. But when they are unhealthy,[h] your body also is full of darkness. 35 See to it, then, that the light within you is not darkness. 36 Therefore, if your whole body is full of light, and no part of it dark, it will be just as full of light as when a lamp shines its light on you.”

Woes on the Pharisees and the Experts in the Law

 

37 When Jesus had finished speaking, a Pharisee invited him to eat with him; so he went in and reclined at the table. 38 But the Pharisee was surprised when he noticed that Jesus did not first wash before the meal.

39 Then the Lord said to him, “Now then, you Pharisees clean the outside of the cup and dish, but inside you are full of greed and wickedness. 40 You foolish people! Did not the one who made the outside make the inside also? 41 But now as for what is inside you—be generous to the poor, and everything will be clean for you.

42 “Woe to you Pharisees, because you give God a tenth of your mint, rue and all other kinds of garden herbs, but you neglect justice and the love of God. You should have practiced the latter without leaving the former undone.

43 “Woe to you Pharisees, because you love the most important seats in the synagogues and respectful greetings in the marketplaces.

44 “Woe to you, because you are like unmarked graves, which people walk over without knowing it.”

45 One of the experts in the law answered him, “Teacher, when you say these things, you insult us also.”

46 Jesus replied, “And you experts in the law, woe to you, because you load people down with burdens they can hardly carry, and you yourselves will not lift one finger to help them.
47 “Woe to you, because you build tombs for the prophets, and it was your ancestors who killed them. 48 So you testify that you approve of what your ancestors did; they killed the prophets, and you build their tombs. 49 Because of this, God in his wisdom said, ‘I will send them prophets and apostles, some of whom they will kill and others they will persecute.’ 50 Therefore this generation will be held responsible for the blood of all the prophets that has been shed since the beginning of the world, 51 from the blood of Abel to the blood of Zechariah, who was killed between the altar and the sanctuary. Yes, I tell you, this generation will be held responsible for it all.

52 “Woe to you experts in the law, because you have taken away the key to knowledge. You yourselves have not entered, and you have hindered those who were entering.”

53 When Jesus went outside, the Pharisees and the teachers of the law began to oppose him fiercely and to besiege him with questions, 54 waiting to catch him in something he might say.


Footnotes:

  1. Luke 11:2 Some manuscripts Our Father in heaven
  2. Luke 11:2 Some manuscripts come. May your will be done on earth as it is in heaven.
  3. Luke 11:4 Greek everyone who is indebted to us
  4. Luke 11:4 Some manuscripts temptation, but deliver us from the evil one
  5. Luke 11:8 Or yet to preserve his good name
  6. Luke 11:11 Some manuscripts for bread, will give him a stone? Or if he asks for
  7. Luke 11:34 The Greek for healthy here implies generous.
  8. Luke 11:34 The Greek for unhealthy here implies stingy.

5 comments:

Anonymous said...

Mimokgi,Badphsa theary seng da you no has a life stable!!How done you want us a good lesson???Your like a bitch continu sole till,It's seem me and you not seemly!!!◘◘◘◘◘◘◘◘

Anonymous said...

មាន​មួយ​ថ្ងៃ ព្រះយេស៊ូ​ អធិស្ឋាន​ នៅ​កន្លែង​មួយ។ កាល​ព្រះអង្គ​ អធិស្ឋាន​រួច​ហើយ មាន​សិស្ស ម្នាក់​ ទូល​ព្រះអង្គ ​ថា, «បពិត្រ​ ព្រះអម្ចាស់,​ខ្ញុំឃើញសិស្សខ្ទើយបួនប្រាំនាក់កំពុងកក្តាន់គ្នាទៅវិញទៅមកយ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេង​។»

Anonymous said...

មាន​មនុស្ស​យ៉ាង​ច្រើនមក​មូល​ផ្ដុំ​គ្នា​កក្តាន់កកកុញ គ្មាន​សល់​កន្លែង​ណា​សោះ​ឡើយសូម្បី​តែ​នៅ​មាត់​ទ្វារ​ផ្ទះ​ក៏មានអ្នកកក្តាន់ដែរ។

Anonymous said...

ទ្រង់​បញ្ជា​ទាហាន​ម្នាក់ឲ្យ​ទៅ​កក្តាន់លោក​យ៉ូហាន​ភ្លាម។ ទាហានទៅ​គុក,​ កក្តាន់លោក​យ៉ូហានហើយកក្តាត់, យក​ក្បក្តាល​ ដាក់​លើ​ថាស​មួយ​ មក​ប្រគល់​ឲ្យ​នាង, ហើយ​នាងកក្តាន់​ទៅ​ថ្វាយ មាតា។ កាល​ពួក​សិស្ស​ របស់លោក​យ៉ូហាន​បាន​ឮ​ដំណឹង​នេះ, គេ​នាំ​គ្នា​កក្តាន់រៀងៗខ្លួនយ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀម។

Anonymous said...

មាន​ថ្ងៃ​មួយ ក្នុង​ឱកាស​ បុណ្យ​កក្តាន់ ​របស់ ​ព្រះបាទ​ ហេរ៉ូដ។ ព្រះអង្គ​ បាន​រៀបចំ ​ពិធី​កក្តាន់ ដោយ​អញ្ជើញ​ អស់​លោក​ មន្ត្រី, មេទ័ព, និង​នាម៉ឺន​ ធំៗ, ក្នុង​ស្រុក​ កាលីឡេ​ មក​ចូល​រួម។ ពេល​នោះ ជា​ឱកាស​ល្អ ​ដល់​ព្រះនាង​ ហេរ៉ូឌាស។ បុត្រី ​របស់​ ព្រះនាង​ ក៏​ចូល​មក​ កក្តាន់, ធ្វើ​ឲ្យ​ ស្ដេចហេរ៉ូដ និង​ភ្ញៀវ​ ទាំង​អស់ ​ពេញ​ចិត្ត​ណាស់។