Gospel according to Luke
ដំណឹងល្អ រៀបរៀងដោយ លោក លូកា
Recently,
I discovered the sermons of my college pastor online. While at
Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown
friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from
campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the
leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.
We
drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a
senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob
Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the
week days).
When
I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and
security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne
Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and
media, also attended. Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the
US Senate, Dr. Richard Halverson.
All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?
All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?
It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition. (Seen and heard on Ms. Theary C. Seng's BLOG...)
Sermons of Dr. Rob Norris by chapter | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 5 | 9 | 9 | 19 | 19 | 23 |
Sermon: DIVINE DETERMINATION
Complete Gospel of LUKE
ព្រះយេស៊ូ ប្រទាននំបុ័ង ឲ្យមនុស្ស ប្រាំពាន់នាក់
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល តបវិញ ថា៖ «ចូរ អ្នករាល់គ្នា យកម្ហូបអាហារ ឲ្យគេ បរិភោគទៅ។»
ពួកសិស្ស ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «យើងខ្ញុំ មាននំបុ័ងតែ ប្រាំដុំ និងត្រីងៀត ពីរ កន្ទុយប៉ុណ្ណោះ។ ធ្វើម្ដេច នឹងគ្រាន់? មានតែ ទៅទិញ អាហារ សម្រាប់ ប្រជាជន ទាំងនេះ។»
នៅទីនោះ មានមនុស្សប្រុស ប្រមាណ ប្រាំពាន់នាក់។ ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅកាន់សិស្ស ថា៖ «ចូរ អ្នករាល់គ្នា ប្រាប់គេ ឲ្យអង្គុយចុះ ជាក្រុមៗ ក្នុងមួយក្រុម ហាសិបនាក់។»
ពួកសិស្ស ក៏ធ្វើតាម, គឺ ប្រាប់គេ ឲ្យអង្គុយចុះ ទាំងអស់គ្នា។ ព្រះយេស៊ូ យកនំបុ័ង ទាំងប្រាំដុំ និងត្រី ពីរកន្ទុយនោះ មកកាន់, ទ្រង់ ងើប ព្រះភក្ត្រ ឡើងលើ សរសើរតម្កើង ព្រះជាម្ចាស់, ហើយ កាច់ប្រទាន ឲ្យសិស្ស ដើម្បី ឲ្យគេ ចែកបណ្ដាជន បរិភោគ។ គេ បានបរិភោគ ឆ្អែត គ្រប់ៗគ្នា, រួច ប្រមូលនំបុ័ង ដែលនៅសល់ បានពេញ ដប់ពីរល្អី។
លោកពេត្រុស ប្រកាសថា ព្រះយេស៊ូ ជាព្រះគ្រិស្ដ
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ទៀតថា៖ «បុត្រមនុស្ស ត្រូវ រងទុក្ខវេទនា យ៉ាងខ្លាំង។ ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ, ពួកនាយកបូជាចារ្យ, ពួកអាចារ្យ នឹងបោះបង់ លោកចោល, ថែមទាំង សម្លាប់លោក ទៀតផង។ ប៉ុន្តែ បីថ្ងៃ ក្រោយមក, លោក នឹងរស់ឡើងវិញ។»
បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ទាំងអស់គ្នា ថា៖ «បើ អ្នកណា ចង់មកតាម ក្រោយខ្ញុំ ត្រូវ លះបង់ ខ្លួនឯងចោល, ត្រូវ លីឈើឆ្កាង របស់ខ្លួនរៀង រាល់ថ្ងៃ, ហើយ មកតាមខ្ញុំចុះ, ដ្បិត អ្នកណា ចង់បានរួចជីវិត, អ្នកនោះ នឹងបាត់បង់ជីវិត ពុំខាន។ ប៉ុន្តែ អ្នកណា បាត់បង់ជីវិត ព្រោះតែខ្ញុំ, អ្នកនោះ នឹងបានរួច ជីវិតវិញ។ បើ មនុស្សម្នាក់ បានពិភពលោក ទាំងមូល មកធ្វើ ជាសម្បត្តិ របស់ខ្លួន តែ ត្រូវស្លាប់ បាត់បង់ជីវិត, នោះ មានប្រយោជន៍ អ្វី? បើ អ្នកណា ខ្មាសអៀន, មិនហ៊ាន ទទួលស្គាល់ខ្ញុំ, មិនហ៊ាន ទទួលពាក្យ របស់ខ្ញុំទេ, លុះ ដល់បុត្រមនុស្ស យាងមក ប្រកបដោយ សិរីរុងរឿង របស់ ព្រះអង្គ, ព្រមទាំង សិរីរុងរឿង របស់ ព្រះបិតា និងរបស់ ទេវតា ដ៏វិសុទ្ធ, ទ្រង់ ក៏នឹងខ្មាសអៀន, មិនហ៊ាន ទទួលស្គាល់ អ្នកនោះ វិញដែរ។ ប្រាកដមែន ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, មនុស្សខ្លះ ដែលនៅទីនេះ នឹងមិនស្លាប់ទេ មុនបានឃើញ ព្រះរាជ្យ របស់ ព្រះជាម្ចាស់។»
កាលលោក ពេត្រុស កំពុងតែ មានប្រសាសន៍ ស្រាប់តែ មានពពក មកគ្របបាំងគេ ទាំងអស់គ្នា, ធ្វើឲ្យសិស្ស ភ័យខ្លាច ក្រៃលែង ដោយមានពពក មកគ្របបាំង ដូច្នេះ។ មានព្រះសូរសៀង បន្លឺពីក្នុងពពកមក ថា៖ «ព្រះអង្គនេះ ជាបុត្រ ដែលយើង បានជ្រើសរើស។ ចូរ ស្ដាប់ ព្រះអង្គចុះ។»
បន្ទាប់ពីបានឮ ព្រះសូរសៀង នេះហើយ, គេ ឃើញតែព្រះយេស៊ូ មួយព្រះអង្គ ប៉ុណ្ណោះ។ នៅគ្រានោះ សិស្ស ឥតបាននិយាយ អំពី ហេតុការណ៍ ដែលគេ បានឃើញ ប្រាប់អ្នកណា សោះឡើយ។
ព្រះយេស៊ូ យាងកាត់ ភូមិសាសន៍សាម៉ារី
លុះ ជិតដល់ថ្ងៃកំណត់ ដែលព្រះយេស៊ូ ត្រូវយាង ចាកចេញ ពីលោក នេះទៅ, ព្រះអង្គ សំរេច ព្រះហឫទ័យ យាងទៅក្រុង យេរូសាឡឹម។ ព្រះអង្គ បានចាត់ អ្នកខ្លះ ឲ្យទៅមុន។ អ្នកទាំងនោះ ចេញដំណើរ ទៅដល់ភូមិមួយ របស់ អ្នកស្រុក សាម៉ារី, ដើម្បី រៀបចំកន្លែង ថ្វាយព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ អ្នកស្រុក ពុំព្រម ទទួលព្រះអង្គ ឲ្យស្នាក់ឡើយ, ព្រោះ ព្រះអង្គ យាងឆ្ពោះទៅ ក្រុងយេរូសាឡឹម។ ពេលសិស្ស ពីរនាក់, គឺ លោកយ៉ាកុប និងលោក យ៉ូហាន, ឃើញដូច្នោះ ក៏ទូលព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់, តើព្រះអង្គ សព្វព្រះហឫទ័យ ឲ្យយើងខ្ញុំ ហៅរន្ទះភ្លើង មកកំទេចអ្នកទាំងនេះ ឬ?» ព្រះយេស៊ូ បែរទៅរកគេ, ហើយ ស្ដីបន្ទោសគេយ៉ាងខ្លាំង។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ យាងឆ្ពោះ ទៅកាន់ ភូមិមួយ ផ្សេងទៀត ជាមួយសិស្ស។
កាលព្រះយេស៊ូ កំពុងយាង តាមផ្លូវ ជាមួយសិស្ស មានបុរសម្នាក់ ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «ខ្ញុំ ប្របាទ សុខចិត្ត ទៅតាមលោក, ទោះបី លោក អញ្ជើញទៅ ទីណាក៏ដោយ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល តបទៅគាត់ វិញថា៖ «សត្វកញ្ជ្រោង មានរូង របស់វា, បក្សាបក្សី ក៏មានសំបុក របស់វាដែរ, ប៉ុន្តែ បុត្រមនុស្ស គ្មានទីជំរក សំរាក សោះឡើយ។»
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ទៅម្នាក់ទៀត ថា៖ «សូម អញ្ជើញ មកតាមខ្ញុំ។»
ប៉ុន្តែ អ្នកនោះ ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «សូមលោក មេត្តាអនុញ្ញាត ឲ្យខ្ញុំប្របាទ ទៅបញ្ចុះសពឪពុកសិន។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល តបទៅគាត់ វិញថា៖ «ទុកឲ្យមនុស្សស្លាប់ បញ្ចុះសពគ្នា គេចុះ។ រីឯ អ្នកវិញ, ចូរ ទៅផ្សាយដំណឹង អំពីព្រះរាជ្យ របស់ ព្រះជាម្ចាស់។»
មានម្នាក់ទៀត ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «លោកម្ចាស់, ខ្ញុំ ប្របាទ សុខចិត្ត ទៅតាម លោកដែរ, ប៉ុន្តែ សូម អនុញ្ញាត ឲ្យខ្ញុំ ប្របាទ ទៅជំរាបលា ក្រុមគ្រួសារសិន។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគាត់វិញ ថា៖ «អ្នកណា កាន់នង្គ័ល, ហើយ បែរជាងាក មើលក្រោយ, អ្នកនោះ គ្មានសារ ប្រយោជន៍អ្វី ដល់ព្រះរាជ្យ របស់ ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។»
62 Jesus replied, “No one who puts a hand to the plow and looks back is fit for service in the kingdom of God.”
ព្រះយេស៊ូ ចាត់សិស្សដប់ពីររូប
ទៅប្រកាស ដំណឹងល្អ
ព្រះយេស៊ូ ត្រាស់ហៅសិស្ស ទាំងដប់ពីររូប
មកជួបជុំគ្នា, ហើយ ទ្រង់ ប្រទាន ឫទ្ធានុភាព,
ប្រទាន អំណាច ឲ្យគេ បណ្ដេញអារក្ស ទាំងអស់ និងមើលជំងឺ ផ្សេងៗ
ឲ្យបានជា។ ព្រះអង្គ
ចាត់គេ ឲ្យចេញទៅ ប្រកាស អំពីព្រះរាជ្យ របស់ ព្រះជាម្ចាស់, ព្រមទាំង មើលអ្នកជំងឺ ឲ្យបានជាផង។ ទ្រង់ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ពេលអ្នករាល់គ្នា ចេញដំណើរទៅ, កុំយកអ្វី ទៅជាមួយឡើយ, ទោះបី ដំបងក្ដី,
ថង់យាមក្ដី, ចំណីអាហារ, ឬប្រាក់កាសក្ដី, ហើយ ក៏មិនត្រូវយក
អាវពីរបន្លាស់ ទៅដែរ។ បើ
អ្នករាល់គ្នា ចូលផ្ទះណា, ចូរ ស្នាក់នៅផ្ទះនោះ,
រហូត ដល់ពេល អ្នករាល់គ្នា ចេញពីស្រុក នោះទៅ។ បើ ភូមិណា គេ មិនព្រម ទទួល អ្នករាល់គ្នា,
ចូរ ចេញពីភូមិ នោះទៅ, ទាំងរលាស់ ធូលីដី
ចេញពីជើង អ្នករាល់គ្នាផង, ទុកជាសញ្ញា ព្រមានគេ។»
ពួកសិស្ស នាំគ្នា ចេញទៅ, ធ្វើដំណើរ ពីភូមិមួយ ទៅភូមិមួយ, ទាំងផ្សព្វផ្សាយ ដំណឹងល្អ និងមើល អ្នកជំងឺ គ្រប់កន្លែង ឲ្យបានជាផង។
ព្រះបាទហេរ៉ូដ នឹកឆ្ងល់ អំពី ព្រះយេស៊ូ
កាលព្រះបាទ ហេរ៉ូដ ជាស្ដេចអនុរាជ
ជ្រាបហេតុការណ៍ ទាំងនោះហើយ, ទ្រង់
មិនដឹង ជាត្រូវ គិតយ៉ាងណា, ដ្បិត មានអ្នកខ្លះ
និយាយ ថា, «លោក យ៉ូហាន-បាទីស្ដ បានរស់ ឡើងវិញហើយ។» អ្នកខ្លះទៀត និយាយ ថា,
«ព្យាការីអេលីយ៉ា បានបង្ហាញខ្លួន ឲ្យគេឃើញ,» ហើយ អ្នកខ្លះទៀត និយាយ ថា, «មានព្យាការី មួយរូប ពីសម័យបុរាណ បានរស់ ឡើងវិញ។»
រីឯ ព្រះបាទហេរ៉ូដ មានរាជឱង្ការ ថា៖ «យើង បានឲ្យគេកាត់ក យ៉ូហាន ស្លាប់បាត់ ទៅហើយ,
ចុះបុរស ដែលគេនិយាយ ថា បានធ្វើការអស្ចារ្យ ទាំងនោះ
ជានរណា?»
ព្រះបាទហេរ៉ូដ មានបំណង ចង់ជួបព្រះយេស៊ូ។
ព្រះបាទហេរ៉ូដ មានបំណង ចង់ជួបព្រះយេស៊ូ។
ព្រះយេស៊ូ ប្រទាននំបុ័ង ឲ្យមនុស្ស ប្រាំពាន់នាក់
សាវ័ក នាំគ្នា វិលត្រឡប់ មកវិញ, រៀបរាប់ ទូលព្រះយេស៊ូ នូវគ្រប់កិច្ចការ ទាំងអស់
ដែលគេ បានធ្វើ។ ព្រះអង្គ នាំគេចេញដាច់ឡែក ពីមហាជន, តម្រង់ទៅភូមិមួយ ឈ្មោះបេតសៃដា, តែមហាជនដឹង ក៏នាំគ្នា ទៅតាមព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូ ទទួលពួកគេ, ហើយ មានព្រះបន្ទូល
អំពី ព្រះរាជ្យ របស់ព្រះជាម្ចាស់ ឲ្យគេស្ដាប់, ព្រមទាំងប្រោស
អ្នកជំងឺ ឲ្យបានជាផង។
ដល់ថ្ងៃ ជិតលិច, សិស្សទាំង ដប់ពីររូប ចូលទៅទូល ព្រះអង្គ ថា៖ «សូម ព្រះអង្គ ប្រាប់ឲ្យបណ្ដាជន ចេញទៅរក ម្ហូបអាហារ, រកកន្លែង ស្នាក់តាមផ្ទះ, តាមភូមិ ជិតៗ នេះទៅ, ព្រោះ ទីនេះ ស្ងាត់ណាស់។»
ដល់ថ្ងៃ ជិតលិច, សិស្សទាំង ដប់ពីររូប ចូលទៅទូល ព្រះអង្គ ថា៖ «សូម ព្រះអង្គ ប្រាប់ឲ្យបណ្ដាជន ចេញទៅរក ម្ហូបអាហារ, រកកន្លែង ស្នាក់តាមផ្ទះ, តាមភូមិ ជិតៗ នេះទៅ, ព្រោះ ទីនេះ ស្ងាត់ណាស់។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល តបវិញ ថា៖ «ចូរ អ្នករាល់គ្នា យកម្ហូបអាហារ ឲ្យគេ បរិភោគទៅ។»
ពួកសិស្ស ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «យើងខ្ញុំ មាននំបុ័ងតែ ប្រាំដុំ និងត្រីងៀត ពីរ កន្ទុយប៉ុណ្ណោះ។ ធ្វើម្ដេច នឹងគ្រាន់? មានតែ ទៅទិញ អាហារ សម្រាប់ ប្រជាជន ទាំងនេះ។»
នៅទីនោះ មានមនុស្សប្រុស ប្រមាណ ប្រាំពាន់នាក់។ ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅកាន់សិស្ស ថា៖ «ចូរ អ្នករាល់គ្នា ប្រាប់គេ ឲ្យអង្គុយចុះ ជាក្រុមៗ ក្នុងមួយក្រុម ហាសិបនាក់។»
ពួកសិស្ស ក៏ធ្វើតាម, គឺ ប្រាប់គេ ឲ្យអង្គុយចុះ ទាំងអស់គ្នា។ ព្រះយេស៊ូ យកនំបុ័ង ទាំងប្រាំដុំ និងត្រី ពីរកន្ទុយនោះ មកកាន់, ទ្រង់ ងើប ព្រះភក្ត្រ ឡើងលើ សរសើរតម្កើង ព្រះជាម្ចាស់, ហើយ កាច់ប្រទាន ឲ្យសិស្ស ដើម្បី ឲ្យគេ ចែកបណ្ដាជន បរិភោគ។ គេ បានបរិភោគ ឆ្អែត គ្រប់ៗគ្នា, រួច ប្រមូលនំបុ័ង ដែលនៅសល់ បានពេញ ដប់ពីរល្អី។
លោកពេត្រុស ប្រកាសថា ព្រះយេស៊ូ ជាព្រះគ្រិស្ដ
ថ្ងៃមួយ ពេលព្រះយេស៊ូ នៅអធិស្ឋាន ដាច់ឡែក ពីបណ្ដាជន, ពួកសិស្ស ក៏នៅជាមួយ ព្រះអង្គដែរ។
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល សួរគេ ថា៖ «តើ មហាជន ទាំងឡាយ ថា ខ្ញុំ ជានរណា?»
ពួកសិស្ស ទូលឆ្លើយ ថា៖ «អ្នកខ្លះថា លោកគ្រូ ជាលោកយ៉ូហាន បាទីស្ដ,
អ្នកខ្លះថា លោក ជាព្យាការីអេលីយ៉ា, ហើយ
អ្នកខ្លះទៀត ថា, លោកជា ព្យាការីមួយរូប
ពីសម័យបុរាណ ដែលរស់ ឡើងវិញ។»
ព្រះយេស៊ូ សួរទៀតថា៖ «ចុះ អ្នករាល់គ្នាវិញ, តើ អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំ ជានរណាដែរ?»
លោកពេត្រុស ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «លោក ជាព្រះគ្រិស្ដ ដែលព្រះជាម្ចាស់ ចាត់ឲ្យមក។»
ព្រះយេស៊ូ ក៏ហាមប្រាមគេ មិនឲ្យនិយាយ ប្រាប់អ្នកណា ជាដាច់ខាត។
ព្រះយេស៊ូ សួរទៀតថា៖ «ចុះ អ្នករាល់គ្នាវិញ, តើ អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំ ជានរណាដែរ?»
លោកពេត្រុស ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «លោក ជាព្រះគ្រិស្ដ ដែលព្រះជាម្ចាស់ ចាត់ឲ្យមក។»
ព្រះយេស៊ូ ក៏ហាមប្រាមគេ មិនឲ្យនិយាយ ប្រាប់អ្នកណា ជាដាច់ខាត។
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ទៀតថា៖ «បុត្រមនុស្ស ត្រូវ រងទុក្ខវេទនា យ៉ាងខ្លាំង។ ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ, ពួកនាយកបូជាចារ្យ, ពួកអាចារ្យ នឹងបោះបង់ លោកចោល, ថែមទាំង សម្លាប់លោក ទៀតផង។ ប៉ុន្តែ បីថ្ងៃ ក្រោយមក, លោក នឹងរស់ឡើងវិញ។»
បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ទាំងអស់គ្នា ថា៖ «បើ អ្នកណា ចង់មកតាម ក្រោយខ្ញុំ ត្រូវ លះបង់ ខ្លួនឯងចោល, ត្រូវ លីឈើឆ្កាង របស់ខ្លួនរៀង រាល់ថ្ងៃ, ហើយ មកតាមខ្ញុំចុះ, ដ្បិត អ្នកណា ចង់បានរួចជីវិត, អ្នកនោះ នឹងបាត់បង់ជីវិត ពុំខាន។ ប៉ុន្តែ អ្នកណា បាត់បង់ជីវិត ព្រោះតែខ្ញុំ, អ្នកនោះ នឹងបានរួច ជីវិតវិញ។ បើ មនុស្សម្នាក់ បានពិភពលោក ទាំងមូល មកធ្វើ ជាសម្បត្តិ របស់ខ្លួន តែ ត្រូវស្លាប់ បាត់បង់ជីវិត, នោះ មានប្រយោជន៍ អ្វី? បើ អ្នកណា ខ្មាសអៀន, មិនហ៊ាន ទទួលស្គាល់ខ្ញុំ, មិនហ៊ាន ទទួលពាក្យ របស់ខ្ញុំទេ, លុះ ដល់បុត្រមនុស្ស យាងមក ប្រកបដោយ សិរីរុងរឿង របស់ ព្រះអង្គ, ព្រមទាំង សិរីរុងរឿង របស់ ព្រះបិតា និងរបស់ ទេវតា ដ៏វិសុទ្ធ, ទ្រង់ ក៏នឹងខ្មាសអៀន, មិនហ៊ាន ទទួលស្គាល់ អ្នកនោះ វិញដែរ។ ប្រាកដមែន ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, មនុស្សខ្លះ ដែលនៅទីនេះ នឹងមិនស្លាប់ទេ មុនបានឃើញ ព្រះរាជ្យ របស់ ព្រះជាម្ចាស់។»
សិរីរុងរឿង របស់ ព្រះយេស៊ូ
ប្រមាណ ជាប្រាំបីថ្ងៃ ក្រោយពី ព្រះយេស៊ូ
មានព្រះបន្ទូល ទាំងនោះមក, ព្រះអង្គ
នាំលោក ពេត្រុស, លោកយ៉ូហាន, និងលោកយ៉ាកុប
ឡើងទៅ លើភ្នំ ដើម្បី អធិស្ឋាន។ ពេលកំពុងអធិស្ឋាន ស្រាប់តែ ព្រះភក្ត្រ របស់ ព្រះអង្គ
ប្រែជាមានរស្មី, ហើយ ព្រះពស្ដ្រ របស់ ព្រះអង្គ
ត្រឡប់ ជាមានពណ៌សត្រចះត្រចង់។ ពេលនោះ មានបុរសពីរនាក់, គឺលោកម៉ូសេ
និងព្យាការី អេលីយ៉ា, សន្ទនា ជាមួយព្រះយេស៊ូ។ លោកទាំងពីរ លេចមក ប្រកបដោយ សិរីរុងរឿង,
ហើយ មានប្រសាសន៍ អំពីដំណើរ ដែលព្រះអង្គ ត្រូវ សោយទិវង្គត
នៅក្រុង យេរូសាឡឹម។ លោកពេត្រុស
និងមិត្តភក្ដិ របស់លោក សម្រាន្ដលង់លក់។ លុះ ភ្ញាក់ឡើង
គេ ឃើញសិរីរុងរឿង របស់ ព្រះយេស៊ូ និងឃើញ លោកទាំងពីរ ឈរជាមួយព្រះអង្គ។ កាលលោកម៉ូសេ និងព្យាការី អេលីយ៉ា
កំពុងតែ ចាកចេញ ពីព្រះយេស៊ូទៅ, លោកពេត្រុស
ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «ព្រះគ្រូ, យើងខ្ញុំ
បាននៅទីនេះ ប្រសើរណាស់។ យើងខ្ញុំ
នឹងសង់ជំរកបី, គឺ មួយ សម្រាប់ ព្រះគ្រូ, មួយ សម្រាប់ លោកម៉ូសេ, និងមួយទៀត សម្រាប់ ព្យាការីអេលីយ៉ា។»
(លោកពេត្រុស មានប្រសាសន៍ ទាំងពុំដឹង ថា ខ្លួន និយាយអ្វីឡើយ។)
កាលលោក ពេត្រុស កំពុងតែ មានប្រសាសន៍ ស្រាប់តែ មានពពក មកគ្របបាំងគេ ទាំងអស់គ្នា, ធ្វើឲ្យសិស្ស ភ័យខ្លាច ក្រៃលែង ដោយមានពពក មកគ្របបាំង ដូច្នេះ។ មានព្រះសូរសៀង បន្លឺពីក្នុងពពកមក ថា៖ «ព្រះអង្គនេះ ជាបុត្រ ដែលយើង បានជ្រើសរើស។ ចូរ ស្ដាប់ ព្រះអង្គចុះ។»
បន្ទាប់ពីបានឮ ព្រះសូរសៀង នេះហើយ, គេ ឃើញតែព្រះយេស៊ូ មួយព្រះអង្គ ប៉ុណ្ណោះ។ នៅគ្រានោះ សិស្ស ឥតបាននិយាយ អំពី ហេតុការណ៍ ដែលគេ បានឃើញ ប្រាប់អ្នកណា សោះឡើយ។
ព្រះយេស៊ូ ដេញវិញ្ញាណអាក្រក់
ចេញពីក្មេងម្នាក់
នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ព្រះយេស៊ូ យាងចុះ ពីលើភ្នំ
ជាមួយសិស្ស មកវិញ។ ពេលនោះ
មានបណ្ដាជន យ៉ាងច្រើន មករកព្រះអង្គ។ មានបុរសម្នាក់ ស្រែកពីកណ្ដាល ចំណោមបណ្ដាជន មកថា៖ «លោកគ្រូអើយ! សូម មេត្តា
ប្រោសប្រណី ដល់កូនប្រុសខ្ញុំ ប្របាទផង, ព្រោះ ខ្ញុំ ប្របាទ
មានកូន តែមួយ នេះគត់។ ពេលវិញ្ញាណ
អាក្រក់ ចូលម្ដងៗ, កូនប្រុសខ្ញុំ ស្រែក, រើបំរះ ប្រកាច់ ប្រកិន, បែកពពុះមាត់។ លុះ ធ្វើបាបកូនខ្ញុំ
យ៉ាងធ្ងន់ហើយ, វិញ្ញាណ អាក្រក់ ក៏ចេញទៅ, ទុកឲ្យ កូនខ្ញុំ ប្របាទ នៅគ្រាំគ្រា។ ខ្ញុំ ប្របាទ បានអង្វរសិស្ស របស់លោក ឲ្យដេញវិញ្ញាណ
អាក្រក់នោះដែរ, ប៉ុន្តែ គេ មិនអាចដេញវា ចេញបានសោះ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូលតប ថា៖ «នែ៎, ពួកមនុស្ស អាក្រក់ មិនព្រម ជឿអើយ! តើ ត្រូវ ឲ្យខ្ញុំ ទ្រាំនៅ ជាមួយ អ្នករាល់គ្នា ដល់ពេល ណាទៀត? ចូរ នាំកូន របស់អ្នក មកណេះមើល៍។»
ពេលក្មេងនោះ ដើរចូលមក ជិតព្រះយេស៊ូ ស្រាប់តែ អារក្ស ផ្ដួលក្មេងនោះ ធ្វើឲ្យ ប្រកាច់ ប្រកិន យ៉ាងខ្លាំង។ ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល គំរាមទៅ វិញ្ញាណអាក្រក់។ ព្រះអង្គ ប្រោសក្មេងនោះ ឲ្យបានជា, ហើយ ប្រគល់ ទៅឲ្យ ឪពុកវិញ។ មនុស្ស គ្រប់គ្នា ស្ងើចអំពី មហិទ្ធិឫទ្ធិ ដ៏ខ្លាំងពូកែ របស់ ព្រះជាម្ចាស់។
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល អំពីព្រះអង្គ សោយទិវង្គត
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូលតប ថា៖ «នែ៎, ពួកមនុស្ស អាក្រក់ មិនព្រម ជឿអើយ! តើ ត្រូវ ឲ្យខ្ញុំ ទ្រាំនៅ ជាមួយ អ្នករាល់គ្នា ដល់ពេល ណាទៀត? ចូរ នាំកូន របស់អ្នក មកណេះមើល៍។»
ពេលក្មេងនោះ ដើរចូលមក ជិតព្រះយេស៊ូ ស្រាប់តែ អារក្ស ផ្ដួលក្មេងនោះ ធ្វើឲ្យ ប្រកាច់ ប្រកិន យ៉ាងខ្លាំង។ ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល គំរាមទៅ វិញ្ញាណអាក្រក់។ ព្រះអង្គ ប្រោសក្មេងនោះ ឲ្យបានជា, ហើយ ប្រគល់ ទៅឲ្យ ឪពុកវិញ។ មនុស្ស គ្រប់គ្នា ស្ងើចអំពី មហិទ្ធិឫទ្ធិ ដ៏ខ្លាំងពូកែ របស់ ព្រះជាម្ចាស់។
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល អំពីព្រះអង្គ សោយទិវង្គត
នៅពេលមនុស្ស គ្រប់ៗគ្នា កំពុងកោត ស្ញប់ស្ញែង
នឹងការទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះអង្គ បានធ្វើ, ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅពួកសិស្ស ថា៖ «ចូរ ត្រងត្រាប់ស្ដាប់ ពាក្យទាំងនេះ,
ហើយ ចងចាំ ទុកក្នុងចិត្ត, គឺ បុត្រមនុស្ស
នឹងត្រូវគេ បញ្ជូន ទៅក្នុងក ណ្ដាប់ដៃ របស់ មនុស្សលោក ជាមិនខាន។»
ពួកសិស្ស ពុំបានយល់ ព្រះបន្ទូលនេះទេ, ព្រោះ ព្រះជាម្ចាស់ មិនទាន់ សំដែងអត្ថន័យ ឲ្យគេយល់។ ប៉ុន្តែ ពួកគេ មិនហ៊ាន ទូលសួរ ព្រះអង្គ អំពី រឿងនេះឡើយ។
ពួកសិស្ស ពុំបានយល់ ព្រះបន្ទូលនេះទេ, ព្រោះ ព្រះជាម្ចាស់ មិនទាន់ សំដែងអត្ថន័យ ឲ្យគេយល់។ ប៉ុន្តែ ពួកគេ មិនហ៊ាន ទូលសួរ ព្រះអង្គ អំពី រឿងនេះឡើយ។
អ្នក ដែលធំ ជាងគេ
ខណៈនោះ ពួកសិស្ស ជជែកគ្នា, ចង់ដឹងថា ក្នុងចំណោមពួកគេ នរណាធំ ជាងគេ។ ព្រះយេស៊ូ ឈ្វេងយល់ គំនិត របស់គេ
ក៏យកក្មេងម្នាក់ មកឲ្យឈរ ក្បែរព្រះអង្គ, រួច មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «អ្នកណា
ទទួលក្មេងនេះ ក្នុងនាមខ្ញុំ ក៏ដូចជាបាន ទទួលខ្ញុំដែរ, ហើយ អ្នកណា ទទួលខ្ញុំ ក៏ដូចជាបាន ទទួលព្រះអង្គ
ដែលបានចាត់ខ្ញុំ ឲ្យមកនោះដែរ, ដ្បិត អ្នកណា
មានឋានៈ ទាបជាងគេ ក្នុងចំណោម អ្នករាល់គ្នា, គឺ អ្នកនោះហើយ
ជាអ្នកធំ ជាងគេ។»
អ្នកណា មិនជំទាស់ នឹងយើង, អ្នកនោះ ជាពួកយើង
អ្នកណា មិនជំទាស់ នឹងយើង, អ្នកនោះ ជាពួកយើង
លោកយ៉ូហាន ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «ព្រះគ្រូ, យើងខ្ញុំ បានឃើញ
បុរសម្នាក់ ដេញអារក្ស ក្នុងនាមព្រះគ្រូ។ យើងខ្ញុំ
បានឃាត់គាត់, ព្រោះ គាត់ មិនមកតាម ព្រះគ្រូ ដូចយើងខ្ញុំ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគាត់វិញ ថា៖ «កុំ ឃាត់គេអី, ដ្បិត
អ្នកណា មិនជំទាស់ នឹងអ្នករាល់គ្នា, អ្នកនោះ នៅខាង
អ្នករាល់គ្នាហើយ។»
ព្រះយេស៊ូ យាងកាត់ ភូមិសាសន៍សាម៉ារី
លុះ ជិតដល់ថ្ងៃកំណត់ ដែលព្រះយេស៊ូ ត្រូវយាង ចាកចេញ ពីលោក នេះទៅ, ព្រះអង្គ សំរេច ព្រះហឫទ័យ យាងទៅក្រុង យេរូសាឡឹម។ ព្រះអង្គ បានចាត់ អ្នកខ្លះ ឲ្យទៅមុន។ អ្នកទាំងនោះ ចេញដំណើរ ទៅដល់ភូមិមួយ របស់ អ្នកស្រុក សាម៉ារី, ដើម្បី រៀបចំកន្លែង ថ្វាយព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ អ្នកស្រុក ពុំព្រម ទទួលព្រះអង្គ ឲ្យស្នាក់ឡើយ, ព្រោះ ព្រះអង្គ យាងឆ្ពោះទៅ ក្រុងយេរូសាឡឹម។ ពេលសិស្ស ពីរនាក់, គឺ លោកយ៉ាកុប និងលោក យ៉ូហាន, ឃើញដូច្នោះ ក៏ទូលព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់, តើព្រះអង្គ សព្វព្រះហឫទ័យ ឲ្យយើងខ្ញុំ ហៅរន្ទះភ្លើង មកកំទេចអ្នកទាំងនេះ ឬ?» ព្រះយេស៊ូ បែរទៅរកគេ, ហើយ ស្ដីបន្ទោសគេយ៉ាងខ្លាំង។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ យាងឆ្ពោះ ទៅកាន់ ភូមិមួយ ផ្សេងទៀត ជាមួយសិស្ស។
លក្ខណសម្បត្តិ របស់ អ្នក ដែលចង់តាម
ព្រះយេស៊ូ
កាលព្រះយេស៊ូ កំពុងយាង តាមផ្លូវ ជាមួយសិស្ស មានបុរសម្នាក់ ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «ខ្ញុំ ប្របាទ សុខចិត្ត ទៅតាមលោក, ទោះបី លោក អញ្ជើញទៅ ទីណាក៏ដោយ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល តបទៅគាត់ វិញថា៖ «សត្វកញ្ជ្រោង មានរូង របស់វា, បក្សាបក្សី ក៏មានសំបុក របស់វាដែរ, ប៉ុន្តែ បុត្រមនុស្ស គ្មានទីជំរក សំរាក សោះឡើយ។»
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ទៅម្នាក់ទៀត ថា៖ «សូម អញ្ជើញ មកតាមខ្ញុំ។»
ប៉ុន្តែ អ្នកនោះ ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «សូមលោក មេត្តាអនុញ្ញាត ឲ្យខ្ញុំប្របាទ ទៅបញ្ចុះសពឪពុកសិន។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល តបទៅគាត់ វិញថា៖ «ទុកឲ្យមនុស្សស្លាប់ បញ្ចុះសពគ្នា គេចុះ។ រីឯ អ្នកវិញ, ចូរ ទៅផ្សាយដំណឹង អំពីព្រះរាជ្យ របស់ ព្រះជាម្ចាស់។»
មានម្នាក់ទៀត ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «លោកម្ចាស់, ខ្ញុំ ប្របាទ សុខចិត្ត ទៅតាម លោកដែរ, ប៉ុន្តែ សូម អនុញ្ញាត ឲ្យខ្ញុំ ប្របាទ ទៅជំរាបលា ក្រុមគ្រួសារសិន។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគាត់វិញ ថា៖ «អ្នកណា កាន់នង្គ័ល, ហើយ បែរជាងាក មើលក្រោយ, អ្នកនោះ គ្មានសារ ប្រយោជន៍អ្វី ដល់ព្រះរាជ្យ របស់ ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។»
Jesus Sends Out the Twelve
9 When Jesus had called the Twelve together, he gave them power and authority to drive out all demons and to cure diseases, 2 and he sent them out to proclaim the kingdom of God and to heal the sick. 3 He told them: “Take nothing for the journey—no staff, no bag, no bread, no money, no extra shirt. 4 Whatever house you enter, stay there until you leave that town. 5 If people do not welcome you, leave their town and shake the dust off your feet as a testimony against them.” 6 So they set out and went from village to village, proclaiming the good news and healing people everywhere.
7 Now Herod the tetrarch heard about all that was going on. And he was perplexed because some were saying that John had been raised from the dead, 8 others that Elijah had appeared, and still others that one of the prophets of long ago had come back to life. 9 But Herod said, “I beheaded John. Who, then, is this I hear such things about?” And he tried to see him.
Jesus Feeds the Five Thousand
10 When the apostles
returned, they reported to Jesus what they had done. Then he took them
with him and they withdrew by themselves to a town called Bethsaida, 11 but the crowds learned about it and followed him. He welcomed them and spoke to them about the kingdom of God, and healed those who needed healing.
12 Late
in the afternoon the Twelve came to him and said, “Send the crowd away
so they can go to the surrounding villages and countryside and find food
and lodging, because we are in a remote place here.”
13 He replied, “You give them something to eat.”
They answered, “We have only five loaves of bread and two fish—unless we go and buy food for all this crowd.” 14 (About five thousand men were there.)
But he said to his disciples, “Have them sit down in groups of about fifty each.” 15 The disciples did so, and everyone sat down. 16 Taking the five loaves and the two fish and looking up to heaven, he gave thanks and broke them. Then he gave them to the disciples to distribute to the people. 17 They all ate and were satisfied, and the disciples picked up twelve basketfuls of broken pieces that were left over.
Peter Declares That Jesus Is the Messiah
18 Once when Jesus was praying in private and his disciples were with him, he asked them, “Who do the crowds say I am?”
19 They replied, “Some say John the Baptist; others say Elijah; and still others, that one of the prophets of long ago has come back to life.”
20 “But what about you?” he asked. “Who do you say I am?”
Peter answered, “God’s Messiah.”
Jesus Predicts His Death
21 Jesus strictly warned them not to tell this to anyone. 22 And he said, “The Son of Man must suffer many things and be rejected by the elders, the chief priests and the teachers of the law, and he must be killed and on the third day be raised to life.”
23 Then he said to them all: “Whoever wants to be my disciple must deny themselves and take up their cross daily and follow me. 24 For whoever wants to save their life will lose it, but whoever loses their life for me will save it. 25 What good is it for someone to gain the whole world, and yet lose or forfeit their very self? 26 Whoever is ashamed of me and my words, the Son of Man will be ashamed of them when he comes in his glory and in the glory of the Father and of the holy angels.
27 “Truly I tell you, some who are standing here will not taste death before they see the kingdom of God.”
The Transfiguration
28 About eight days after Jesus said this, he took Peter, John and James with him and went up onto a mountain to pray. 29 As he was praying, the appearance of his face changed, and his clothes became as bright as a flash of lightning. 30 Two men, Moses and Elijah, appeared in glorious splendor, talking with Jesus. 31 They spoke about his departure,[a] which he was about to bring to fulfillment at Jerusalem. 32 Peter and his companions were very sleepy, but when they became fully awake, they saw his glory and the two men standing with him. 33 As the men were leaving Jesus, Peter said to him, “Master,
it is good for us to be here. Let us put up three shelters—one for you,
one for Moses and one for Elijah.” (He did not know what he was
saying.)
34 While he was speaking, a cloud appeared and covered them, and they were afraid as they entered the cloud. 35 A voice came from the cloud, saying, “This is my Son, whom I have chosen; listen to him.” 36 When
the voice had spoken, they found that Jesus was alone. The disciples
kept this to themselves and did not tell anyone at that time what they
had seen.
Jesus Heals a Demon-Possessed Boy
37 The next day, when they came down from the mountain, a large crowd met him. 38 A man in the crowd called out, “Teacher, I beg you to look at my son, for he is my only child. 39 A
spirit seizes him and he suddenly screams; it throws him into
convulsions so that he foams at the mouth. It scarcely ever leaves him
and is destroying him. 40 I begged your disciples to drive it out, but they could not.”
41 “You unbelieving and perverse generation,” Jesus replied, “how long shall I stay with you and put up with you? Bring your son here.”
42 Even
while the boy was coming, the demon threw him to the ground in a
convulsion. But Jesus rebuked the impure spirit, healed the boy and gave
him back to his father. 43 And they were all amazed at the greatness of God.
Jesus Predicts His Death a Second Time
While everyone was marveling at all that Jesus did, he said to his disciples, 44 “Listen carefully to what I am about to tell you: The Son of Man is going to be delivered into the hands of men.” 45 But they did not understand what this meant. It was hidden from them, so that they did not grasp it, and they were afraid to ask him about it.
46 An argument started among the disciples as to which of them would be the greatest. 47 Jesus, knowing their thoughts, took a little child and had him stand beside him. 48 Then he said to them, “Whoever welcomes this little child in my name welcomes me; and whoever welcomes me welcomes the one who sent me. For it is the one who is least among you all who is the greatest.”
49 “Master,” said John, “we saw someone driving out demons in your name and we tried to stop him, because he is not one of us.”
50 “Do not stop him,” Jesus said, “for whoever is not against you is for you.”
Samaritan Opposition
51 As the time approached for him to be taken up to heaven, Jesus resolutely set out for Jerusalem. 52 And he sent messengers on ahead, who went into a Samaritan village to get things ready for him; 53 but the people there did not welcome him, because he was heading for Jerusalem. 54 When the disciples James and John saw this, they asked, “Lord, do you want us to call fire down from heaven to destroy them[b]?” 55 But Jesus turned and rebuked them. 56 Then he and his disciples went to another village.
The Cost of Following Jesus
57 As they were walking along the road, a man said to him, “I will follow you wherever you go.”
58 Jesus replied, “Foxes have dens and birds have nests, but the Son of Man has no place to lay his head.”
59 He said to another man, “Follow me.”
But he replied, “Lord, first let me go and bury my father.”
60 Jesus said to him, “Let the dead bury their own dead, but you go and proclaim the kingdom of God.”
61 Still another said, “I will follow you, Lord; but first let me go back and say goodbye to my family.”
11 comments:
Long Live VietNam and Hun Sen..
Hinting Season start now.. So run while you can CNRP ...
You doing a god JOB HUN SEN... sooner we will unit Cambodia into our new province of VietNam ..
Long Live VietNam and Hun Sen
Long Live VIetNam and Hun Sen,
Hunting Season Start now to CNRP ... run while you can ...
Soon Vietnam will have a new province call Cambodia...
We VietNam and Hun Sen not worry about US,Eu or UN .... you only should worry US as we will kill all of you slowly and make sure you live in a poor life while the rest of your family and childrens and great grand children will be slave to our Vietnam and also Hun Sen family ...
Long Live VietNam and Hun Sen
Sending this message to you with my tear dripping, recalling my miserable life has been in the 3 years 8 months and 20 Pol Pot regime,. From the bottom of my heart appealing you to help our people getting out of the continuity of this dictatorship!
It look like that this dictator owns Cambodia to himself!
He is actually showing how many slavery soldiers he has!
តើអស់លោក ជាពលទាហាន គ្រប់ជាន់ថ្នាក់បានគិតឬទេ មនសិការជាតិ ជាអ្វីដែរ?
បើលោកនៅតែព្រងើយកន្តើយនឹងជាតិឯងរងគ្រោះតរទៅទៀត ពេលវេលាមកដល់ ទឹកភ្នែករបស់លោកអ្នកមុខជារីងហួតអស់ ព្រោះគ្មានពេលនូវសល់ដែលអាចអោយវាហូរចេញមកបាន!
The conscientiousness of being troops for the country should gather all the complete devotion regarding the whole nation! Why is that for only one person, Hun Sen!
It is the Cambodia announced as having full democracy fake, and just for the beauty to show world?
Should the Human Right Watch ignore innocent Khmer victim democratic hungers any longer?
May be you do feel nothing, because you do not have your relatives calling you, and mound to you, "My farm land is taken, my house is torn, my children have shelter and food, nor school and future, and we lose all the ability for surviving"
Ah coward Short Live Viet Nam
Yes the hunting season will begin soon. First we will clean up the Vietnamese from Tonle Sap and then province by province until they are all back to Vietnam.
Aren't you happy to be back in your motherland, motherfucker?
I AM SO HAPPY THAT MS. SENG THEARY TACLE THAT WORD YUON AS SHOWN BELOW. I HOPE SHE WILL NOT FIND THAT TERM "YUON" DEROGATORY ANYMORE. H.E. SAM RAINSY HAS ALSO EXPLAINED IN THAI TV ABOUT THAT TERM. HE SAID EVEN THAI USE THE SAME WORD.I believe that the word Yuon sound "derogatory" because of Khmer has so bad experience with Yuon because its bad intension toward Cambodia. Each time Khmer use the word Yuon is only describe about the negativity of Yuon deed toward Khmer through the history. With the time, Yuon has a negative image in Khmer society. How did Yuon swallow Kampuchea Krom?; How atrocity has Yuon done and bad treated Khmer Kampuchea until today? ( Thach gnoc Thach is a good reference); How was history of the Vinh Te River, Khmer The-ong?; How was Yuon behind the Khmer Rouge?; The K5?; the whole Hun Sen regime dominated by Yuon? Hopefully Mr. Seng Theary can sleep quietly. Here is her research:
Ms. Theary C. Seng shared: Ok, I'm going to do it! I'm going to tackle the uber explosive, highly politically manipulated, Hot!-Don't-Touch! extremely sensitive word "Yuon" in an editorial.
Here's to whet your appetite, a gentle posting from the erudite 20th-century Buddhist monk, The Venerable Supreme Patriarch Chuon Nath (March 1883 - Sept. 1969), highly regarded for his scholarship and the 1967 Dictionary, attributed to him and considered to this day the most well-established.
In this 1967 dictionary (or ANY of the Khmer dictionaries I researched at home, online, or at the National Library) there is no entry for "Vietnam".
Here's the 1967 Ven. Chuon Nath dictionary entry for "Yuon":
"Yuon: (noun) Ethnic people from Tonkin, Annam, and Cochin China. Examples: Tonkin Yuon, Annam Yuon, Cochin China Yuon. In ordinary language, Tonkin Yuon are often called Hanoi Yuon, Annam Yuon are called Hue Yuon, Cochin China Yuon are called Prey Nokor (Saigon) Yuon."
I WILL BE HAPPY TO GET RID OF THOSE YUON PARASITES OFF FROM SROK KHMER.
ខ្មែរ ត្រូវតែប្រកាន់ជំហរ របស់ខ្លួនជាដាច់ខាត មិនត្រូវរេដូចចុងស្រល់ត្រូវខ្យល់បក់បានជាដាច់ខាត!
គ្មានអ្នកណាគេជួយយើងបាន បើយើងមិនច្បាស់លាស់ខ្លួនឯង! មិនត្រូវចាញ់ល្បិចកល់ញស់ញង់ ទោះបីជាត្រូវប្រើវេលាប៉ុន្មាន ក៏ត្រូវតែតស៊ូរ ហើយអត់ធ្មត់ បើពុំដូច្នោះទេ កូនខ្មែរមិនអាចមានអនាគត ភ្លឺចិញ្ចាចដូចគេឯងទេ!
(រឿងច្បាស់ក្រឡែត កាលពីឆ្នាំ១៩៧៥ លោក លន់ ណុល បានសម្រេចចុះ ហត្ថលេខា ចុះចាញ់ ហើយប្រគល់ជ័យនះទៅឲ្យពួកខ្មែរក្រហម ព្រោះពួកគាត់នោះមិនចង់ឲ្យខ្មែរបង្ហូរឈាមតរទៅទៀត ដោយមិនបានគិតថា ខ្មែរនាំអាចធ្លាក់ចូលក្នុងរណ្ដៅលពិឃាត ដូច្នោះ ហើយ អាមេរិក ក៏គ្មានលទ្ធភាព បន្តរជំនួយ ត្បិតខ្មែរត្រូវគ្នាហើយ លុះដល់ក្រោយមកទើបពួក លន់ ណុល គិតឃើញថាខ្លួនចាញបោកចខ្មែរក្រហមទាំងស្រុង!)
ខ្ញុំមិនចង់និយាយរឿងចាស់ទេ ន័យរបស់ខ្ញុំគឺ អ្នកដែលចង់ជួយរកយុត្តិធ៌មឲ្យខ្មែរ គេមិនចង់ក្លាយខ្លួនទៅជានអ្នកឈ្លានពានខ្មែរទៅវិញ ដ៏រាបណាខ្មែរនៅតែមិនច្បាស់ខ្លួនឯង!
ក៏ប៉ុន្តែ យើងមិនអាចយល់បាន បើមិនយករឿងពីអតីតកាលមកពិចារណា ឬ មិនដឹងអតីតកាល របស់ខ្លួនច្បាស់លាស់ទេ៖ ដូចក្នុងកាលទេសៈខ្មែរធ្លាប់ឆ្លងកាត់ជាបន្តរបន្ទាប់ យើងមិនអាចដឹងបានថាត្រូវធ្វើយ៉ាងណា សម្រាប់ បច្ចុប្បន្ន នឹងអនាគត់របស់យើងឡើយ។
ដូច្នេះហើយ យើង ត្រូវតែបន្តរ(ព្យាយាមអតធ្មត់) ត្រូវតែសិក្សារ អំពីអតីតកាលរបស់យើង យកជាបទពិសោធន៍ចាស់ ជាមេរៀនមកពង្រឹងបច្ចុប្បន្នកាល ឆ្ពោះទៅកាន់អនាគត របស់យើងអោយបានរុងរឿងទាំងអស់គ្នាជាដាច់ខាត!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ជម្ងឺរាំរ៉ៃរបស់ខ្មែរយើងមានយូរមកហើយ វិជ្ជបណ្ឌិតទាំងអស់មិនត្រូវ បញ្ឈប់ការព្យាបាលជាដាច់ខាត រីឯអ្នកជម្ងឺខ្លួនឯងក៏ត្រូវតែតស៊ូរទទួលយកការព្យាបាល ទើបអាចមានថ្ងៃអាចជាសះស្បើយបាន!
ព្រះយេស៊ូ ត្រាស់ហៅសិស្ស ទាំងដប់ពីររូប មកជួបជុំគ្នា, ស្រាប់តែសិស្សខ្ទើយទាំងដប់ពីររូបឈរកក្តាន់ធ្វើមិនដឹង។
មានថ្ងៃមួយ ជាថ្ងៃសប្ប័ទ, ព្រះយេស៊ូ យាងកាត់វាលស្រែ, សិស្សខ្ទើយ របស់ព្រះអង្គ នាំគ្នា បូតកួរស្រូវ សាលី មកឈ្លីបរិភោគរួចហើយនាំគ្នាកក្តាន់យ៉ាងសប្បាយរីករាយ។ មានពួកខាង គណៈផារីស៊ីខ្លះ និយាយទៅសិស្ស ទាំងនោះ ថា៖ «ហេតុអ្វី បានជា អ្នករាល់គ្នាកក្តាន់យ៉ាងចំលែកដូច្នេះ?»
សិស្ស របស់ព្រះយេស៊ូ ទូលសួរ ព្រះអង្គ ថា៖ «តើពាក្យប្រស្នានោះ មានន័យ ដូចម្ដេច?» ស្រាប់តែសិស្សខ្ទើយម្នាក់ស្រែកឡើងថា កក្តាន់! កក្តាន់!
មានសិស្សខ្ទើយជាច្រើនឈាមច្រមុះ។
Post a Comment