Gospel according to Luke
ដំណឹងល្អ រៀបរៀងដោយ លោក លូកា
Recently,
I discovered the sermons of my college pastor online. While at
Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown
friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from
campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the
leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.
We
drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a
senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob
Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the
week days).
When
I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and
security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne
Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and
media, also attended. Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the
US Senate, Dr. Richard Halverson.
All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?
All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?
It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition.
Sermon: STRETCHED-OUT HAND OF GOD
Complete Gospel of LUKE
ព្រះយេស៊ូ
និងលោកសាខេ
ព្រះយេស៊ូ មកដល់ក្រុង យេរីខូ, ហើយ យាងកាត់ ទីក្រុង។ មាន បុរសម្នាក់
ឈ្មោះសាខេ ជាមេលើ អ្នកទារពន្ធ; គាត់ មានទ្រព្យ សម្បត្តិ
យ៉ាងច្រើន។ គាត់ ចង់ឃើញ ព្រះយេស៊ូ មានភិនភាគ យ៉ាងណា។
ប៉ុន្តែ ដោយមានមនុស្សច្រើនពេក, ហើយ
ដោយគាត់ មានមាឌតូច ទៀតផងនោះ, គាត់ មើលព្រះអង្គ
មិនឃើញទេ។ គាត់ រត់ទៅខាងមុខ, ឡើងដើមឈើ មួយដើម, ចាំមើល ព្រះយេស៊ូ, ព្រោះព្រះអង្គ ត្រូវយាង កាត់តាមនោះ។
កាលព្រះយេស៊ូ យាងមកដល់, ព្រះអង្គ ងើបព្រះភក្ត្រឡើង, ហើយ
មានព្រះបន្ទូល ទៅគាត់ ថា៖ «លោក
សាខេអើយ, សូម អញ្ជើញចុះមក ជាប្រញាប់, ដ្បិត ថ្ងៃនេះ, ខ្ញុំ ត្រូវស្នាក់
នៅផ្ទះលោក។» លោកសាខេ ក៏ចុះមក ជាប្រញាប់, ហើយ ទទួល ព្រះយេស៊ូ
ដោយអំណរ។
កាលមនុស្ស ទាំងអស់ ឃើញដូច្នោះ, គេ រអ៊ូ រទាំ ថា៖ «មើល៍, លោកនេះ ទៅស្នាក់ នៅផ្ទះ មនុស្សបាប។»
លោកសាខេ ក្រោកឈរឡើង, ទូលព្រះអម្ចាស់ ថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់!
ទូលបង្គំ នឹងចែក ទ្រព្យសម្បត្តិ របស់ទូលបង្គំ ចំនួន ពាក់កណ្ដាល
ដល់មនុស្ស ក្រីក្រ, ហើយ ប្រសិនបើ ទូលបង្គំ ទារពន្ធ
ពីអ្នកណា ហួសកំរិត, ទូលបង្គំ នឹងសង អ្នកនោះវិញ
មួយជាបួន។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគាត់ ថា៖
«ថ្ងៃនេះ ការសង្គ្រោះ បានមកដល់ផ្ទះ នេះហើយ,
ដ្បិត បុរសនេះ ជាពូជពង្ស របស់ លោកអប្រាហាំ ដែរ។
បុត្រមនុស្ស បានមក ដើម្បី ស្វែងរក និងសង្គ្រោះមនុស្ស
ដែលវិនាស បាត់បង់។»
ប្រស្នា អំពី ប្រាក់ណែន
កាលព្រះយេស៊ូ យាងមក ជិតដល់ក្រុង
យេរូសាឡឹមហើយ, ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ជាប្រស្នាមួយ
ទៀតទៅកាន់ អស់អ្នក ដែលស្ដាប់ ព្រះអង្គ, ដ្បិត អ្នកទាំងនោះ
នឹកស្មាន ថា, ព្រះរាជ្យ ព្រះជាម្ចាស់ នឹងមកដល់ ភ្លាមៗនេះ
ជាមិនខាន។ ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «មានបុរសម្នាក់ ជាអ្នកមានត្រកូលខ្ពស់
ចេញដំណើរ ទៅស្រុកឆ្ងាយ ដើម្បី នឹងទទួលរាជាភិសេក។ កាលណា ទទួលរាជា ភិសេកហើយ, លោក នឹងត្រឡប់ម កវិញ។
មុនពេល ចេញដំណើរទៅ, លោក បានហៅ អ្នកបំរើ
របស់លោក ដប់នាក់ មកប្រគល់ប្រាក់ ឲ្យគេ មួយណែន ម្នាក់ៗ, ទាំងផ្ដាំ ថា, “ចូរ យកប្រាក់នេះ ទៅរកស៊ី
រហូតដល់ខ្ញុំ ត្រឡប់មកវិញ។”
«រីឯ អ្នកស្រុកនោះ
ស្អប់លោក, បានជាគេ ចាត់អ្នកតំណាង ឲ្យទៅ តាមក្រោយ,
នាំពាក្យ ថា, “យើងខ្ញុំ មិនចង់ ឲ្យលោកនេះ
ធ្វើស្ដេច លើយើងខ្ញុំ ជាដាច់ខាត។”
លុះ បានទទួល រាជា ភិសេកហើយ, ព្រះរាជា
ក៏យាង ត្រឡប់ មកវិញ។ ទ្រង់ កោះហៅ អ្នកបំរើ
ទាំងដប់នាក់ ដែលទ្រង់ បានប្រគល់ ប្រាក់ណែននោះ មកសួរ ដើម្បី ឲ្យដឹង ថា,
ម្នាក់ៗ រកស៊ី ចំណេញ បានប៉ុន្មាន។
«អ្នក បំរើ ទីមួយ
ចូលមក គាល់ទូល ថា, “បពិត្រ ព្រះអម្ចាស់, ប្រាក់ ដែលព្រះអង្គ ប្រទានមក, ទូលបង្គំ
ចំណេញបាន ដប់ណែន។”
«ព្រះរាជា
មានរាជឱង្ការ ទៅអ្នកនោះ ថា, “ល្អហើយ! អ្នកបំរើ ដ៏ប្រសើរអើយ, យើង តែងតាំងអ្នក ឲ្យគ្រប់គ្រង
លើក្រុងដប់, ដ្បិត អ្នក បានស្មោះត្រង់
នឹងកិច្ចការមួយ ដ៏តូចនេះ។”
«អ្នកបំរើ ទីពីរ
ចូលមកទូល ថា, “បពិត្រព្រះអម្ចាស់, ប្រាក់ដែលព្រះអង្គ ប្រទានមក, ទូលបង្គំ
ចំណេញបាន ប្រាំណែន។”
«ព្រះរាជា
មានរាជឱង្ការ ទៅគាត់ ថា, “យើង តែងតាំងអ្នក ឲ្យគ្រប់គ្រង
លើក្រុងប្រាំ។”
«អ្នក បំរើ ម្នាក់ទៀត
ចូលមក ទូលថា, “បពិត្រ ព្រះអម្ចាស់, នេះនែ៎ ប្រាក់ របស់ព្រះអង្គ។ ទូលបង្គំ
បានវេចទុក ក្នុងកន្សែង។ ទូលបង្គំ នឹកខ្លាច
ព្រះអង្គ, ដ្បិត ទ្រង់ ប្រិតប្រៀងណាស់។ ព្រះអង្គ តែងប្រមូលយក អ្វីៗ
ដែលមិនមែន ជារបស់ព្រះអង្គ, ហើយ តែងច្រូត យកផល ពីស្រែ
ដែលទ្រង់ មិនបានសាបព្រោះ។”
«ព្រះរាជា
មានរាជឱង្ការ ទៅអ្នក បំរើនោះ ថា, “នែ៎ អ្នកបំរើ
អាក្រក់! យើង នឹងកាត់ទោសអ្នក ឲ្យស្របតាម ពាក្យសំដី
របស់អ្នក។ អ្នក ដឹងស្រាប់ហើយ ថា, យើង ជាមនុស្ស ប្រិតប្រៀង; យើង ប្រមូលយក អ្វីៗ
ដែលមិនមែនជា របស់យើង, ហើយ ច្រូតយកផល ពីស្រែ
ដែលយើង មិនបាន សាបព្រោះ។ ហេតុដូចម្ដេច
បានជាអ្នក មិនយកប្រាក់ របស់យើង ទៅចងការ ដើម្បី ឲ្យយើង
អាចទទួលទាំងដើម ទាំងការ នៅពេលយើង ត្រឡប់មកវិញ?”
«បន្ទាប់មក, ព្រះរាជា បញ្ជាទៅអ្នក ដែលនៅទីនោះ ថា, “ចូរ
យកប្រាក់ ពីអ្នកនេះ, ប្រគល់ ឲ្យអ្នក ដែលមាន ដប់ណែនទៅ។”
«អ្នក ទាំងនោះ
ទូលស្ដេច ថា, “បពិត្រ ព្រះអម្ចាស់, គាត់ មានប្រាក់ ដប់ណែនហើយ!”
«ព្រះរាជា មានរាជឱង្ការ តបថា, “យើង សុំប្រាប់ អ្នករាល់គ្នា
ថា, អ្នកណា មានហើយ, អ្នកនោះ
នឹងទទួលថែមទៀត។ រីឯ អ្នក ដែលគ្មានវិញ, គេ នឹងដកហូត នូវអ្វីៗ ដែលអ្នក នោះមាន, សូម្បីតែ
បន្តិចបន្តួច ក៏មិនសល់ផង។ ម្យ៉ាងទៀត
ពួកខ្មាំងសត្រូវ ដែលមិនចង់ ឲ្យយើង គ្រងរាជ្យលើគេទេនោះ, ចូរ នាំគេមក, ហើយ សម្លាប់ចោល
នៅមុខយើងចុះ។”»
ព្រះយេស៊ូ
យាងចូល ក្រុងយេរូសាឡឹម
កាលព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល
ដូច្នោះហើយ, ព្រះអង្គ ក៏យាង នាំមុខបណ្ដាជន ឡើងទៅ ក្រុងយេរូសាឡឹម។
លុះ ព្រះអង្គ យាងជិតដល់ ភូមិបេតផាសេ និងភូមិ បេតថានី
ដែលនៅ ចង្កេះភ្នំ ដើមអូលីវ, ព្រះអង្គ ចាត់សិស្ស
ពីររូប ឲ្យទៅមុន ដោយមាន ព្រះបន្ទូល ថា៖ «ចូរ ទៅភូមិ ខាងមុខនោះ។ ពេលអ្នក ទៅដល់,
អ្នក នឹងឃើញ កូនលាមួយ ដែលគេ ចងនៅទីនោះ, ពុំទាន់ មាននរណា ជិះនៅឡើយទេ។ ចូរ ស្រាយវា
ដឹកមក។ ប្រសិនបើ មានគេ សួរថា, “ហេតុអ្វី បានជាអ្នក ស្រាយវា?” ចូរ ឆ្លើយទៅគេ
ថា, “ព្រះអម្ចាស់ ត្រូវការវា។”»
សិស្ស ទាំងពីរ ក៏ចេញទៅ, ហើយ ឃើញដូច ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ប្រាប់គេមែន។ ពេលគេ កំពុងស្រាយកូនលា, ម្ចាស់វា សួរថា៖ «ហេតុអ្វី បានជាអ្នក ស្រាយលានេះ?»
សិស្ស ឆ្លើយ ថា៖ «ព្រះអម្ចាស់ ត្រូវការវា។»
បន្ទាប់មក អ្នក ទាំងពីរ
ដឹកកូនលា យកមកថ្វាយ ព្រះយេស៊ូ, ហើយ ក្រាលអាវធំ របស់ខ្លួន
លើខ្នងវា ថ្វាយព្រះអង្គគង់។ នៅពេលព្រះអង្គ
យាងទៅមុខ, មនុស្សម្នា យកអាវធំ របស់ខ្លួន មកក្រាល តាមផ្លូវ។
កាលព្រះយេស៊ូ យាងតាមផ្លូវ
ដែលចុះ ពីភ្នំ ដើមអូលីវ មកជិតដល់ ក្រុងយេរូសាឡឹម មានសិស្ស ច្រើនកុះករ
អរសប្បាយ, នាំគ្នា បន្លឺសំឡេង សរសើរ តម្កើង ព្រះជាម្ចាស់ អំពីការអស្ចារ្យ
ទាំងប៉ុន្មាន ដែលគេ បានឃើញ។
គេ ពោល ថា៖
«សូម ព្រះជាម្ចាស់ ប្រទានពរ
ដល់ព្រះមហាក្សត្រ
ដែលយាងមក ក្នុងព្រះនាម
ព្រះអម្ចាស់!
សូម សន្តិភាព កើតពីស្ថាន បរមសុខមក!
សូម លើកតម្កើង សិរីរុងរឿង របស់
ព្រះអង្គ
នៅស្ថាន ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ បំផុត!»
បណ្ដាជន ទូលព្រះយេស៊ូ ថា៖ «លោកគ្រូ, សូម ឃាត់
សិស្ស របស់លោក ឲ្យនៅស្ងៀមផង!»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល តបថា៖ «ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងថា, ប្រសិនបើ អ្នកទាំងនេះ នៅស្ងៀម, ដុំថ្ម
មុខជាស្រែក ជំនួសគេវិញ មិនខាន។»
ព្រះយេស៊ូ
សោកសៅ ស្រណោះ ក្រុងយេរូសាឡឹម
កាលព្រះយេស៊ូ
យាងជិត ដល់ក្រុង យេរូសាឡឹម, ព្រះអង្គ ទតឃើញ ទីក្រុង, ហើយ ទ្រង់ ព្រះកន្សែង នឹកអាណិត ក្រុងនោះ,
ទាំងមាន ព្រះបន្ទូល ថា៖ «យេរូសាឡឹម
អើយ! គួរ ឲ្យស្ដាយពេក។ នៅថ្ងៃនេះ, អ្នក ពុំ បានយល់ ហេតុការណ៍
ដែលផ្ដល់ សេចក្ដីសុខសាន្ត មកអ្នកសោះ, ដោយអត្ថន័យ នៅលាក់កំបាំង
នៅឡើយ។ អ្នក ពុំ អាចមើលឃើញ បានទេ។
នៅពេល ខាងមុខ, ខ្មាំងសត្រូវ នឹងមកបោះ
ទ័ពឡោម ព័ទ្ធជុំវិញអ្នក, ហើយ វាយប្រហារអ្នក ពីគ្រប់ទិស។
គេ នឹងកំទេច អ្នកចោល, ព្រមទាំង សម្លាប់អ្នកក្រុង ឲ្យវិនាសបង់ផង។ គេ មិនទុក ឲ្យដុំថ្ម នៅត្រួតពីលើគ្នា ក្នុងក្រុង ទៀតឡើយ, ដ្បិត អ្នក ពុំបាន ទទួលស្គាល់ ពេលកំណត់ ដែលព្រះជាម្ចាស់
បានយាងមក សង្គ្រោះអ្នកទេ។»
ព្រះយេស៊ូ
ដេញអ្នកលក់ដូរ ចេញពី ព្រះវិហារ
ព្រះយេស៊ូ យាងចូល ព្រះវិហារ, ហើយ ដេញអ្នក លក់ដូរ ចេញពីទីនោះ, ដោយមាន
ព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ក្នុងគម្ពីរ
មានចែង ថា, “ដំណាក់ របស់យើង ជាកន្លែង សម្រាប់ អធិស្ឋាន”
តែ អ្នករាល់គ្នា បែរជាយកធ្វើ សំបុកចោរ ទៅវិញ។»
ព្រះយេស៊ូ បានបង្រៀនគេ
នៅក្នុងព្រះវិហារ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ក្រុមនាយក បូជាចារ្យ,
ពួកអាចារ្យ, និងពួកមន្ត្រី នាំគ្នា រកមធ្យោបាយ
ធ្វើគុតព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែគេ មិនដឹងជា
ត្រូវប្រើវិធីណាឡើយ, ដ្បិត ប្រជាជន ទាំងមូល
ប្រឹងស្ដាប់ ព្រះបន្ទូល ព្រះអង្គ ដោយយកចិត្ត ទុកដាក់។
Zacchaeus the Tax Collector
19 Jesus entered Jericho and was passing through. 2 A man was there by the name of Zacchaeus; he was a chief tax collector and was wealthy. 3 He wanted to see who Jesus was, but because he was short he could not see over the crowd. 4 So he ran ahead and climbed a sycamore-fig tree to see him, since Jesus was coming that way.
5 When Jesus reached the spot, he looked up and said to him, “Zacchaeus, come down immediately. I must stay at your house today.” 6 So he came down at once and welcomed him gladly.
7 All the people saw this and began to mutter, “He has gone to be the guest of a sinner.”
8 But Zacchaeus stood up and said to the Lord, “Look, Lord! Here and now I give half of my possessions to the poor, and if I have cheated anybody out of anything, I will pay back four times the amount.”
9 Jesus said to him, “Today salvation has come to this house, because this man, too, is a son of Abraham. 10 For the Son of Man came to seek and to save the lost.”
The Parable of the Ten Minas
11 While
they were listening to this, he went on to tell them a parable, because
he was near Jerusalem and the people thought that the kingdom of God was going to appear at once. 12 He said: “A man of noble birth went to a distant country to have himself appointed king and then to return. 13 So he called ten of his servants and gave them ten minas.[a] ‘Put this money to work,’ he said, ‘until I come back.’
14 “But his subjects hated him and sent a delegation after him to say, ‘We don’t want this man to be our king.’
15 “He
was made king, however, and returned home. Then he sent for the
servants to whom he had given the money, in order to find out what they
had gained with it.
16 “The first one came and said, ‘Sir, your mina has earned ten more.’
17 “‘Well done, my good servant!’ his master replied. ‘Because you have been trustworthy in a very small matter, take charge of ten cities.’
18 “The second came and said, ‘Sir, your mina has earned five more.’
19 “His master answered, ‘You take charge of five cities.’
20 “Then another servant came and said, ‘Sir, here is your mina; I have kept it laid away in a piece of cloth. 21 I was afraid of you, because you are a hard man. You take out what you did not put in and reap what you did not sow.’
22 “His master replied, ‘I will judge you by your own words, you wicked servant! You knew, did you, that I am a hard man, taking out what I did not put in, and reaping what I did not sow? 23 Why then didn’t you put my money on deposit, so that when I came back, I could have collected it with interest?’
24 “Then he said to those standing by, ‘Take his mina away from him and give it to the one who has ten minas.’
25 “‘Sir,’ they said, ‘he already has ten!’
26 “He
replied, ‘I tell you that to everyone who has, more will be given, but
as for the one who has nothing, even what they have will be taken away. 27 But those enemies of mine who did not want me to be king over them—bring them here and kill them in front of me.’”
Jesus Comes to Jerusalem as King
28 After Jesus had said this, he went on ahead, going up to Jerusalem. 29 As he approached Bethphage and Bethany at the hill called the Mount of Olives, he sent two of his disciples, saying to them, 30 “Go
to the village ahead of you, and as you enter it, you will find a colt
tied there, which no one has ever ridden. Untie it and bring it here. 31 If anyone asks you, ‘Why are you untying it?’ say, ‘The Lord needs it.’”
32 Those who were sent ahead went and found it just as he had told them. 33 As they were untying the colt, its owners asked them, “Why are you untying the colt?”
34 They replied, “The Lord needs it.”
35 They brought it to Jesus, threw their cloaks on the colt and put Jesus on it. 36 As he went along, people spread their cloaks on the road.
37 When he came near the place where the road goes down the Mount of Olives, the whole crowd of disciples began joyfully to praise God in loud voices for all the miracles they had seen:
38 “Blessed is the king who comes in the name of the Lord!”[b]
“Peace in heaven and glory in the highest!”
39 Some of the Pharisees in the crowd said to Jesus, “Teacher, rebuke your disciples!”
40 “I tell you,” he replied, “if they keep quiet, the stones will cry out.”
41 As he approached Jerusalem and saw the city, he wept over it 42 and said, “If you, even you, had only known on this day what would bring you peace—but now it is hidden from your eyes. 43 The
days will come upon you when your enemies will build an embankment
against you and encircle you and hem you in on every side. 44 They will dash you to the ground, you and the children within your walls. They will not leave one stone on another, because you did not recognize the time of God’s coming to you.”
Jesus at the Temple
45 When Jesus entered the temple courts, he began to drive out those who were selling. 46 “It is written,” he said to them, “‘My house will be a house of prayer’[c]; but you have made it ‘a den of robbers.’[d]”
47 Every day he was teaching at the temple. But the chief priests, the teachers of the law and the leaders among the people were trying to kill him. 48 Yet they could not find any way to do it, because all the people hung on his words.
Footnotes:
- Luke 19:13 A mina was about three months’ wages.
- Luke 19:38 Psalm 118:26
- Luke 19:46 Isaiah 56:7
- Luke 19:46 Jer. 7:11
23 comments:
...FUCK..YOU. WHITE BOY..GO..BACK HOME..
He got RAPE in church..now he sit around an put stupid blog in khmer..KI..YOU NEED TO STOP PUTTING THIS BULL SHIT ON HERE..YOU COCK SUCKER..
KI-Media is a hidden sold-out Khmer mercenary groups because it persistently continue to post that "Luke" story. It's an American radical religious group. CNRP you should take full control of your web-blog otherwise you will be betrayed by your own so-called support-blog. Don't let history repeat itself. Be smarter.
Theary Seng,
If YOUR God is that good ans all mighty, why don't you pray him to change Dictator & Traitor Hun Sen ?
Amen
Oh Lordy lordy "Khmer Democrat", please save us all from all evils, please?
Amen
ព្រះយេស៊ូ មកដល់ក្រុង យេរីខូ, ហើយ យាងកាត់ ទីក្រុង។ មាន បុរសម្នាក់ ឈ្មោះសាខេ ជាមេលើ អ្នកទារពន្ធ; គាត់ មានទ្រព្យ សម្បត្តិ យ៉ាងច្រើនប៉ុន្តែចូលចិត្តកក្តាន់អ្នកដទៃ។ គាត់ ចង់ឃើញ ព្រះយេស៊ូ មានភិនភាគ យ៉ាងណា។ ប៉ុន្តែ ដោយមានមនុស្សច្រើនពេក, ហើយ ដោយគាត់ មានមាឌតូច ទៀតផងនោះ, គាត់ មើលព្រះអង្គ មិនឃើញទេព្រោះរវល់ជាប់កក្តាន់។ គាត់ រត់ទៅខាងមុខ, ឡើងដើមឈើ មួយដើម, ចាំមើល ព្រះយេស៊ូ, ព្រោះព្រះអង្គ ត្រូវយាង កាត់តាមនោះ បើមើលមិនឃើញទៀតគាត់នឹងកក្តាន់បង្អួតគេពេញភូមិតែម្តង។
នាងក៏ចេញទៅសួរមាតាថា៖ «តើខ្ញុំម្ចាស់ត្រូវសុំអ្វី?»
មាតាឆ្លើយថា៖ «ត្រូវសុំកក្តាន់យ៉ូហាន-បាទីស្ដឲ្យបាន។»
នៅពេល ត្រឡប់ មកពីផ្សារវិញ, ដរាបណា គេ មិនបានធ្វើ ពិធីកក្តាន់ ជាមុនទេ, គេ មិនបរិភោគឡើយ។ គេ កាន់ទំនៀម ទម្លាប់ ផ្សេងៗទៀត ជាច្រើន, ដូចជា ពិធីកក្តាន់ជាដើម។
នៅទីនោះ ព្រះអង្គ ពុំអាចធ្វើ ការអស្ចារ្យ អ្វីបានឡើយ, បានត្រឹមតែ ដាក់ព្រះហស្ដ លើអ្នក ជំងឺខ្លះដែលកំពុងកក្តាន់, ដើម្បី ប្រោសគេ ឲ្យបានជា ប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះអង្គ នឹកឆ្ងល់ ដោយឃើញគេកក្តាន់យ៉ាងចំលែកបែបនេះ។
លោកសាខេ ក្រោកឈរឡើង, ទូលព្រះអម្ចាស់ ថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! ទូលបង្គំ នឹងបង្រៀនពួកអ្នកស្រុកឲ្យចេះកក្តាន់គ្នាទៅវិញទៅមកពេលមានអាសន្ន។»
ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សខ្ទើយ ធ្វើដំណើរ មកដល់ភូមិ បេតសៃដា។ នៅពេលនោះ មានគេ នាំមនុស្ស ខ្វាក់ម្នាក់ដែលកំពុងកក្តាន់ មកគាល់ព្រះអង្គ។ ស្រាប់តែសិស្សខ្ទើយទាំងនោះនាំគ្នាកក្តាន់យ៉ាងអនាធិបតេយ្យ។
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល សួរថា៖ «តើ អ្នករាល់គ្នា មាននំបុ័ង ប៉ុន្មានដុំ?»
ពួកគេទូលថា៖ «អត់ដឹងមានប៉ុន្មានទេពីព្រោះពួកយើងកំពុងកក្តាន់។»
រំពេចនោះ ពួកសិស្ស ក្រឡេកមើល ជុំវិញខ្លួន, ពុំឃើញ នរណា ទៀតឡើយ, ឃើញតែសិស្សខ្ទើយបួនប្រាំនាក់កំពុកកក្តាន់គ្នាទៅវិញទៅមកយ៉ាងសប្បាយរីករាយ។
ពួកសាវ័កខ្ទើយ ទូលព្រះអម្ចាស់ ថា៖ «សូម ព្រះអង្គ ប្រទានជំនឿ មកយើងខ្ញុំ ថែមទៀតព្រោះអម្បាញមិញពួកយើងរវល់កក្តាន់គ្នាទៅវិញទៅមកអត់បានយកចិត្តទុកដាក់ស្តាប់។»
You all have astigmatism of your spiritual eye.
Hey, you of 4:07 AM.
This is not ablog for "spiritual eye -with or without eye astigmatism". It is a Cambodian political blog, and supposedly an activist and support blog of CNRP. You obviously are so blinded by your own "spiritual eye astigmatism" that you cannot see and understand and accept the very essence of the mission of this brainless KI-Media blog. Where is Heng Soy nowadays? Get him back to help making KI-Media into sanity. Help, Heng Soy.
Koh Tral Island must not be forgotten
By “any patriot Khmers”
Why do Koh Tral Island, known in Vietnam as Phu Quoc, a sea and land area covering proximately over 30,000 km2 [Note: the actual land size of Koh Tral itself is 574 square kilometres (222 sq miles)] have been lost to Vietnam by whose treaty? Why don’t Cambodia government be transparent and explain to Cambodia army at front line and the whole nation about this? Why don't they include this into education system? Why?
Cambodian armies are fighting at front line for 4.6 km2 on the Thai border and what's about over 30,000km2 of Cambodia to Vietnam. Nobody dare to talk about it! Why? Cambodian armies you are decide the fate of your nation, Cambodian army as well as Cambodian people must rethink about this again and again. Is it fair?
Koh Tral Island, the sea and land area of over 30,000 square kilometres have been lost to Vietnam by the 1979 to 1985 treaties. The Cambodian army at front line as well as all Cambodian people must rethink again about these issues. Are Cambodian army fighting to protect the Cambodia Nation or protecting a very small group that own big lands, big properties or only protecting a small group but disguising as protecting the Khmer nation?
The Cambodian army at front lines suffer under rain, wind, bullets, bombs, lack of foods, lack of nutrition and their families have no health care assistance, no securities after they died but a very small group eat well, sleep well, sleep in first class hotel with air conditioning system with message from young girls, have first class medical care from oversea medical treatments, they are billionaires, millionaires who sell out the country to be rich and make the Cambodian people suffer everyday.
Who signed the treaty 1979-1985 that resulted in the loss over 30,000 km2 of Cambodia??? Why they are not being transparent and brave enough to inform all Cambodians and Cambodian army at front line about these issues? Why don't they include Koh Tral (Koh Tral size is bigger than the whole Phom Phen and bigger than Singapore [Note: Singapore's present land size is 704 km2 (271.8 sq mi)]) with heap of great natural resources, in the Cambodian education system?
Look at Hun Sen's families, relatives and friends- they are billionaires, millionaires. Where did they get the money from when we all just got out of war with empty hands [in 1979]? Hun Sen always say in his speeches that Cambodia had just risen up from the ashes of war, just got up from Year Zero with empty hands and how come they are billionaires, millionaires but 90% of innocent Cambodian people are so poor and struggling with their livelihood every day?
កក្តាន់ should write a book about កក្តាន់!
2:38 PM
Dumb ass, you are elected into the annoying copy and paste hall of shame!!!
លោកសាខេ ក្រោកឈរឡើង, ទូលព្រះអម្ចាស់ ថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! ទូលបង្គំ នឹងចែក ទ្រព្យសម្បត្តិ របស់ទូលបង្គំ ចំនួន ពាក់កណ្ដាល ដល់មនុស្ស ក្រីក្រ, ហើយ ប្រសិនបើ ទូលបង្គំ ទារពន្ធ ពីអ្នកណា ហួសកំរិត, ទូលបង្គំ នឹងកក្តាន់ អ្នកនោះវិញ មួយជាបួន។»
កាលព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ដូច្នោះហើយ, ព្រះអង្គ ក៏យាង នាំមុខបណ្ដាជន ឡើងទៅ ក្រុងយេរូសាឡឹម។ លុះ ព្រះអង្គ យាងជិតដល់ ភូមិបេតផាសេ និងភូមិ បេតថានី ដែលនៅ ចង្កេះភ្នំ ដើមអូលីវ, ព្រះអង្គ ចាត់សិស្ស ពីររូប ឲ្យទៅមុន ប៉ុន្តែសិស្សពីររូបនោះមិនព្រមទៅបែរជាឈរកក្តាន់គ្នាទៅវិញទៅមកធ្វើព្រងើយ។
ព្រះយេស៊ូ បានបង្រៀនគេ នៅក្នុងព្រះវិហារ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ក្រុមនាយក បូជាចារ្យ, ពួកអាចារ្យ, និងពួកមន្ត្រី នាំគ្នា រកមធ្យោបាយកក្តាន់គ្នាស្ងាត់ៗមិនឲ្យព្រះអង្គដឹង។
អាអ្នកដែលរត់ បានទឹកដីឯណាលក់ ?
អាឆ្កែកក្តាន់យួនដែលមិនបានរត់ គឺជាអ្នកលក់ទឹក-
លក់ដីឲយួនកុម្មុយនិស្ត ក្បត់ជាតិឯង ធ្វើជាឆ្កែបំរើ
យួន បន្ទាប់ពីធ្វើឆ្កែបំរើចិនកុម្មុយនិស្ត អស់ចិត្ត ។
រាល់ថ្ងៃធ្វើឆ្កែបំរើយួនកន្ទបដែលថោកជាងគេបង្អស់ទុកឲគេចេញខោក ចូលខោក ចេញធាក់ ចូលធាក់ ឲតែធ្វើអ្វីមិនបានការឲពួកវា ។ ស្តាប់បង្គាប់
ពួកអាកន្ទបរហូតដល់វាឲសីុអីសីុហ្នុង ទោះលា
មក ឬ ឆ្អឹងឆ្អែងក៍ដោយក៍មិនហ៊ានប្រកែក ។
សមមុខហើយពួកអាថោកទាប ធ្វើឆ្កែបំរើអ្នក
ណាមិនធ្វើ ទៅធ្វើឆ្កែបំរើពួកអាមានឬសកែវជា
ពួកអាកន្ទបទៅវិញ គួរឲអស់សំណើចពេក
ហើយ ថោកជាងកន្ទបទៅទៀត ។
Post a Comment