Thursday, October 10, 2013

Reading MATTHEW chapter 17



Recently, I discovered the sermons of my college pastor online. While at Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.

We drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the week days).

When I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and media, also attended. Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the US Senate, Dr. Richard Halverson. 

All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?

It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition.
Gospel according to Matthew
លោក​ ម៉ាថាយ
Sermons by Dr. Rob Norris by chapters | 1 | 1 | 1 8 | 14 | 16 | 19 21 | 21 | 22 | 25 | 26 | 26 | 27 | 27 | 28 | 28 | 28 |

https://www.box.com/s/nl0upuu9aj331fvm2gab


សិរីរុងរឿង ​របស់​ ព្រះយេស៊ូ

ប្រាំ​មួយ​ថ្ងៃ ​ក្រោយ​មក, ព្រះយេស៊ូ​ នាំ​លោក​ពេត្រុស, លោក​យ៉ាកុប, និង​លោក​យ៉ូហាន​ ជា​ប្អូន, ឡើង​ទៅ​លើ​ភ្នំ​ ដាច់​ឡែក ​ពី​គេ។  ពេល​នោះ ព្រះអង្គ ​ប្រែ​ ជា​មាន​ទ្រង់ទ្រាយ​ ប្លែក​ពី​មុន ​នៅ​មុខ​សិស្ស ទាំង​បី, គឺ​ ព្រះភក្ត្រ​ របស់​ព្រះអង្គ ​បញ្ចេញ​រស្មី​ ចែង​ចាំង ​ដូច​ពន្លឺ​ថ្ងៃ, ហើយ​ ព្រះពស្ដ្រ ​របស់ ​ព្រះអង្គ​ ត្រឡប់​ ជា​មាន​ពណ៌​ស​ ដូច​ពន្លឺ។  សិស្ស​ទាំង​បី​ បាន​ឃើញ​ លោក​ម៉ូសេ និង​ព្យាការី អេលីយ៉ា​ សន្ទនា​ជា​មួយ ​ព្រះយេស៊ូ។

លោក​ពេត្រុស​ ទូល​ព្រះអង្គ ​ថា៖ «ព្រះអម្ចាស់, យើង​ខ្ញុំ​ បាន​នៅ​ទី​នេះ​ ប្រសើរ​ណាស់។  បើ​ ព្រះអង្គ ​សព្វ​ព្រះហឫទ័យ, ទូលបង្គំ​ នឹង​សង់​ជំរក​បី, គឺ​ មួយ​ សម្រាប់​ព្រះអង្គ, មួយ​ សម្រាប់​ លោក​ម៉ូសេ, និង​មួយ​ទៀត ​សម្រាប់​ព្យាការី​ អេលីយ៉ា។»

កាល​លោក​ ពេត្រុស​ កំពុង​តែ មាន​ប្រសាសន៍ ​នៅ​ឡើយ, ស្រាប់​តែ​ មាន​ពពក ដ៏​ភ្លឺ​ មក​គ្រប​បាំង​គេ​ ទាំង​អស់​គ្នា, ហើយ​ មាន​ព្រះសូរសៀង ​បន្លឺ​ ពី​ក្នុង​ពពក​មក​ ថា៖ «នេះ ​ជា​បុត្រ​ ដ៏​ជា​ទី​ស្រឡាញ់ ​របស់​យើង; យើង​ គាប់​ព្រះហឫទ័យ​ នឹង​ព្រះអង្គ​ណាស់។  ចូរ​ ស្ដាប់​ព្រះអង្គ​ចុះ!»

ពួក​សិស្ស​ ឮ​ដូច្នោះ ក៏​នាំ​គ្នា​ក្រាប​ចុះ, អោន​មុខ​ដល់​ដី, ព្រោះ​ គេ​ ភ័យ​ខ្លាច​ជា​ខ្លាំង។  ព្រះយេស៊ូ​ យាង​ចូល​ទៅ​ជិត, ដាក់​ព្រះហស្ដ​លើ​គេ, ទាំង​មាន​ព្រះបន្ទូល​ ថា៖ «ចូរ​ នាំ​គ្នា​ ក្រោក​ឡើង; កុំ​ ខ្លាច​អី។»  កាល​ពួក​សិស្ស​ ងើប​មុខ​ឡើង ឃើញ​តែ​ ព្រះយេស៊ូ​ មួយ​ព្រះអង្គ​ប៉ុណ្ណោះ; ពុំ​ ឃើញ​មាន​ នរណា​ ទៀត​ឡើយ។

ពេល​ព្រះអង្គ​ យាង​ចុះ​ពី​លើ​ភ្នំ​ ជា​មួយ​សិស្ស ទាំង​បី, ព្រះយេស៊ូ​ ហាមប្រាម​គេ​ ថា៖ «កុំ ​និយាយ​ប្រាប់ ​នរណា អំពី​ ហេតុការណ៍ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ បាន​ឃើញ​នេះ ​ឲ្យ​សោះ។  ត្រូវ​ ចាំ​រហូត​ ដល់​បុត្រ​មនុស្ស មាន​ជីវិត ​រស់​ឡើង​វិញ។»

ពួក​សិស្ស ​ទូល​សួរ​ព្រះអង្គ​ ថា៖ «ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​ បាន​ជា​ពួក​អាចារ្យ ​ចេះ​តែ ​និយាយ ​ថា, ព្យាការី​អេលីយ៉ា​ ត្រូវ​ អញ្ជើញ​ មក​មុន
ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ តប​ថា៖ «ព្យាការី ​អេលីយ៉ា​ អញ្ជើញ​មក​មែន, ដើម្បី ​រៀបចំ​ សព្វ​គ្រប់​ ទាំង​អស់ ​ឡើង​វិញ។  ខ្ញុំ​ សូម​ប្រាប់​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ ថា, ព្យាការី​ អេលីយ៉ា​ បាន​អញ្ជើញ​មក​ រួច​ហើយ, តែ​ពួក​គេ​ មិន​ព្រម​ ទទួល​ស្គាល់ ​លោក​ទេ។  មិន​តែ​ ប៉ុណ្ណោះ​សោត, គេ ​ថែម​ទាំង​ បាន​ធ្វើ​បាប​លោក​ សព្វ​បែប​យ៉ាង​ តាម​អំពើ​ចិត្ត ​របស់​គេ ​ទៀត​ផង។  បុត្រ​មនុស្ស​ ក៏​នឹង​ត្រូវ ​គេ ​ធ្វើ​បាប​ ដូច្នោះ​ដែរ។»  ពេល​នោះ ពួក​សិស្ស​ យល់​ថា, ព្រះអង្គ ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ អំពី​លោក​ យ៉ូហាន-បាទីស្ដ។

ព្រះយេស៊ូ ​ដេញ​អារក្ស ​ចេញ​ពី​ក្មេង​ម្នាក់

កាល​ព្រះយេស៊ូ និង​សិស្ស ទាំង​បី​រូប មក​ដល់​កន្លែង​ ដែល​បណ្ដាជន​ នៅ​ជុំ​គ្នា, មាន​បុរស​ម្នាក់ ​ចូល​មក​ គាល់​ព្រះអង្គ។  គាត់​ លុត​ជង្គង់​ចុះទូល​ថា៖ «លោក​ម្ចាស់​អើយ, សូម ​លោក ​អាណិត​មេត្តា​ កូន​ប្រុស ​របស់​ខ្ញុំ​ ប្របាទ​ផង។  គាត់​ ឆ្កួត​ជ្រូក, បណ្ដាល​ឲ្យ​គាត់ ​ឈឺ​ចុក​ចាប់​ ខ្លាំង​ណាស់។  គាត់​ដួល​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង និង​ធ្លាក់​ទឹក​ ជា​ញឹក​ញាប់។  ខ្ញុំ​ ប្របាទ​ បាន​នាំ​គាត់​ មក​ជួប​សិស្ស ​របស់​ លោក​ដែរ, តែ​ គេ ​ពុំ​អាច​មើលគាត់ ​ឲ្យ​ជា​បាន​ទេ។»  

ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ តប​ថា៖ «នែ៎​, ពួក​មនុស្ស​ អាក្រក់​ មិន​ព្រម​ជឿ​អើយ!  តើ​ ត្រូវ ​ឲ្យ​ខ្ញុំ ​ទ្រាំនៅ ​ជា​មួយ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ ដល់​ពេល​ណា​ទៀត?  ចូរ​ នាំ​ក្មេង​នោះ​ មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ។»  បន្ទាប់​មក ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ គំរាម​អារក្ស, អារក្ស ​ក៏​ចេញ, ហើយ ​ក្មេង​នោះ​ បាន​ជា​ តាំង​ពី​ពេល​ នោះ​មក។

ពេល​នោះ ពួក​សិស្ស​ ចូល​មក​គាល់​ ព្រះយេស៊ូ​ ដាច់​ឡែក ​
ពី​គេ​, ទូល​ថា៖ «ហេតុ​អ្វី​ បាន​ជា​យើង​ខ្ញុំ ​ពុំ​អាច​ដេញ​ អារក្ស​
នោះ​បាន

ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​តប​ទៅ​គេ​ ថា៖ «មក​ពី ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​មាន​ជំនឿ​ តិច​ពេក។  ខ្ញុំ​ សូម​ប្រាប់​ ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ដឹង​ច្បាស់ ​ថា, បើ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ មាន​ជំនឿ​ ប៉ុន​គ្រាប់​ពូជ​មួយ ​ដ៏​ល្អិត, អ្នក​រាល់​គ្នា​ នឹង​បញ្ជា​ ទៅ​ភ្នំ​នោះ ​ថា, ចូរ​ ចេញ​ពី​នេះ, ទៅ​នៅ​កន្លែង ​ផ្សេង​ទៅ,” ភ្នំ​ មុខ​ជា​ធ្វើ​ តាម​ពាក្យ ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ មិន​ខាន។  ដ្បិត​ គ្មាន​ការ​អ្វី ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ធ្វើ​មិន​កើត​ ឡើយ។  គេ ​អាច​ដេញ​អារក្ស​ ប្រភេទ​នេះ ​ឲ្យ​ចេញ​បាន លុះ​ត្រា​តែ​ អធិស្ឋាន និង​តម​អាហារ។»

ព្រះយេស៊ូ​ ប្រកាស​អំពី ​ព្រះអង្គ​ ត្រូវ​សោយ​ទិវង្គត

កាល​ពួក​សិស្ស នៅ​ជុំ​គ្នា​ ក្នុង​ស្រុក​ កាលីឡេ, ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ ទៅ​គេ​ ថា៖ «បុត្រ​មនុស្ស​ នឹង​ត្រូវ​ គេ​ បញ្ជូន​ទៅ​ក្នុង កណ្ដាប់​ដៃ ​របស់ ​មនុស្ស​លោក ​ជា​មិន​ខាន។  គេ​ នឹង​សម្លាប់​លោក, ប៉ុន្តែ នៅ​ថ្ងៃ​ ទី​បី​ លោក ​នឹង​មាន​ជីវិត ​រស់​ឡើង​វិញ។»  ឮ​ដូច្នោះ ពួក​សិស្ស ព្រួយ​ចិត្ត​ ជា​ខ្លាំង។

ការ​បង់​ពន្ធ​ ព្រះវិហារ​ នៅ​ក្រុង​ យេរូសាឡឹម

លុះ​ព្រះយេស៊ូ​ យាង​មក​ដល់​ ក្រុង​កាពើណិម ជា​មួយ​ពួក​សិស្ស, អ្នក​ ហូត​ពន្ធ​ សម្រាប់​ព្រះវិហារ​ នាំ​គ្នា ​ចូល​មក​ រក​លោក​ពេត្រុស, ​ហើយ​ សួរ​ថា៖ «លោក​គ្រូ​ របស់​អ្នក ​បង់​ពន្ធ​សម្រាប់​ព្រះវិហារ​ ឬ​ទេ

លោក​ តប​វិញ​ ថា៖ «បាទ, លោក​បង់។»

កាល​លោក​ពេត្រុស ​ទៅ​ដល់​ផ្ទះ, ព្រះយេស៊ូ ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ ទៅ​គាត់​មុន ​ថា៖ «ស៊ីម៉ូន, តាម​យោបល់​អ្នក, ស្ដេច​ នៅ​ផែនដី​នេះ ទារ​ពន្ធ​អាករ ​ពី​នរណា?  ពី​បុត្រ​ របស់​ស្ដេច ឬ​ពី​អ្នក​ផ្សេង
លោក​ ទូល​ថា៖ «ពី​អ្នក​ផ្សេង។»

ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​គាត់​ ថា៖ «មែន, បើ ​ដូច្នេះ បុត្រ​ របស់​ស្ដេច​ មិន​ត្រូវ​ បង់​ពន្ធ​ឡើយ។  ប៉ុន្តែ ដើម្បី ​កុំ​ឲ្យ​ អ្នក​ទាំង​នោះ​ ទាស់​ចិត្ត, ចូរ​ ទៅ​ស្ទូច​ ត្រី​សមុទ្រ, ហើយ​ យក​ត្រី​ ដែល​ស្ទូច​បាន​ មុន​គេ ​មក​បើក​មាត់។  អ្នក​ នឹង​ឃើញ​ កាក់​មួយ។  ចូរ​ យក​កាក់​នោះ​ ទៅ​បង់​ពន្ធ ​ឲ្យ​ខ្ញុំ និង​ឲ្យ​អ្នក​ចុះ។»


The Transfiguration

 

17 After six days Jesus took with him Peter, James and John the brother of James, and led them up a high mountain by themselves. There he was transfigured before them. His face shone like the sun, and his clothes became as white as the light. Just then there appeared before them Moses and Elijah, talking with Jesus.

Peter said to Jesus, “Lord, it is good for us to be here. If you wish, I will put up three shelters—one for you, one for Moses and one for Elijah.”

While he was still speaking, a bright cloud covered them, and a voice from the cloud said, “This is my Son, whom I love; with him I am well pleased. Listen to him!”

When the disciples heard this, they fell facedown to the ground, terrified. But Jesus came and touched them. “Get up,” he said. “Don’t be afraid.” When they looked up, they saw no one except Jesus.

As they were coming down the mountain, Jesus instructed them, “Don’t tell anyone what you have seen, until the Son of Man has been raised from the dead.”

10 The disciples asked him, “Why then do the teachers of the law say that Elijah must come first?”

11 Jesus replied, “To be sure, Elijah comes and will restore all things. 12 But I tell you, Elijah has already come, and they did not recognize him, but have done to him everything they wished. In the same way the Son of Man is going to suffer at their hands.” 13 Then the disciples understood that he was talking to them about John the Baptist.

Jesus Heals a Demon-Possessed Boy

 

14 When they came to the crowd, a man approached Jesus and knelt before him. 15 “Lord, have mercy on my son,” he said. “He has seizures and is suffering greatly. He often falls into the fire or into the water. 16 I brought him to your disciples, but they could not heal him.”

17 “You unbelieving and perverse generation,” Jesus replied, “how long shall I stay with you? How long shall I put up with you? Bring the boy here to me.” 18 Jesus rebuked the demon, and it came out of the boy, and he was healed at that moment.

19 Then the disciples came to Jesus in private and asked, “Why couldn’t we drive it out?”

20 He replied, “Because you have so little faith. Truly I tell you, if you have faith as small as a mustard seed, you can say to this mountain, ‘Move from here to there,’ and it will move. Nothing will be impossible for you.” [21] [a]

Jesus Predicts His Death a Second Time

 

22 When they came together in Galilee, he said to them, “The Son of Man is going to be delivered into the hands of men. 23 They will kill him, and on the third day he will be raised to life.” And the disciples were filled with grief.

The Temple Tax

 

24 After Jesus and his disciples arrived in Capernaum, the collectors of the two-drachma temple tax came to Peter and asked, “Doesn’t your teacher pay the temple tax?”

25 “Yes, he does,” he replied.

When Peter came into the house, Jesus was the first to speak. “What do you think, Simon?” he asked. “From whom do the kings of the earth collect duty and taxes—from their own children or from others?”

26 “From others,” Peter answered.

“Then the children are exempt,” Jesus said to him. 27 “But so that we may not cause offense, go to the lake and throw out your line. Take the first fish you catch; open its mouth and you will find a four-drachma coin. Take it and give it to them for my tax and yours.”

Footnotes:

  1. Matthew 17:21 Some manuscripts include here words similar to Mark 9:29.

2 comments:

Anonymous said...

នៅពេលជា​មួយគ្នានេះ ខ្ញុំកំពុងតែស្ដាប់ លោក សាន សូវិត និយាយគ្នាជាមួយនឹង លោក នួន សារ៉ាយ បងប្អូនប្រាកដជាបានឮដែរហើយ! ត្រង់នេះ ខ្ញុំយល់ថា៖ ប្រធាន គណៈបក្សសង្គ្រោះជាតិ គួរតែយកចិត្តទុកដាក់ឲ្យបានដល់កម្រិតផង!
ខ្ញុំសុំមាន​សំណួរខ្លះ៖

តើវាមានដែរឬទេ ដែលថាក្នុងប្រព័ន្ធ គណៈបក្ស គេមាន​រាបជារបៀប ដូចជា បើចង់ជួបមេដឹកនាំកំពូល ទាល់តែមានការអនុញ្ញាតិ ទៅតាមលំដាប់លំដោយទើបបាន? បើមានវិញ តើអាចដែរឬទេដែលថា មនុស្សគ្រ័គ្គៗក្នុងប្រព័ន្ធនិមួយៗ របៀបជាឃុំគ្រងមេដឹកនាំកំពូល ឲ្យស្ដាប់តែពួកគ្នាឯង? ខ្ញុំតែឮជារឿយៗ​ថា "បើចង់ជួបផ្ទាល់នឹងអ្នកធំ នុះវាមិនងាយទេហ្អើយ!"
ជឿដែរឬទេដែលថា​ ក្នុងប្រព័ន្ធនិមួយៗគ្មានមនុស្ស
ព្យាយាមកាត់ខ្សែរយៈពីអ្នកដទៃ រវាងអ្នកធំ ហើយទុកយកគុណសម្បត្តិសម្រាប់តែខ្លួនឯង?

លោក នួន សារ៉ាយ ថា "ត្រូវតែ លោក មេ បក្សសង្គ្រោះជាតិស៊ីញ្ញ៉េកុងត្រា ទើបបានជួយទៀត" តើកុងត្រានោះមានអ្វីខ្លះទៅ?

សួរថាកន្លងមក តិចឬច្រើនពួកយើង សុទ្ធតែពឹង ដង្ហើមមនុស្សខូនខ្លះដក បានវាទៅជាអញ្ចឹង?

តើអស់លោកក្នុងប្រព័ន្ធនិមួយៗ គោរពក្រមសីលធ៌ម បក្សប្រាកដប្រជាទេ?
ថែមពីលើនេះទៀត តើ លោក នួន សារ៉ាយ មានដែលឮដែរទេពាក្យថា "អ្នកធំមើលរំលងអ្នកក្រ ស្រវារកតែអ្នកមាន រីឯអ្នក្រវិញតូចទាបវិញ ហ៊ានបានត្រឹមតែប្រាពលូន នឹងទ្រនាប់"
យើងក៏មិនដឹងច្បាស់ថា អ្នកក្រោមបង្គាប់គ្រប់មេដឹកនាំសុទ្ធតែស្មោះ?

យើងបានឃើញហើយ កាលបោះឆ្នោតមុនៗ អស់លោកគ្រ័គ្គៗខ្លះ រត់ប្រសាច ចេញនឹងចូល បក្សនេះបក្សនោះ ដូចតួរល្ខោន! ខ្ញុំយល់ថាកាលណោះ ប្រហែលជាពលរដ្ឋ មិនទាន់ហ៊ានធ្វើម្ចាស់ខ្លួនឯងប៉ុន្មាននូវឡើយ បានពួកអស់លោកទាំងនោះ គិតតែពីលាភសការៈអញ្ចុងទៅ?
បើប្រជាពលរដ្ឋមិនកម្រើក រឿងចាស់នូវតែមាន លោក សម​ រង្ស៊ី នឹង លោក កឹម​ សុខា អត់មានឥទ្ធិពលលើរឿងត្រូវតែធ្វើអ្វី ឬ មិនត្រូវធ្វើអ្វីនោះទេ បើពួកគាត់ត្រូវតែជៀស មិនឲ្យបាត់បង់ជីវិត្តមនុស្សដែលក្លាហានមានតិចនូវឡើយផង! អ្នកណាជួយមិនជួយ អ្នកណាស៊ីញ្ញ៉េមិនស៊ីញ្ញេវាដូចតែគ្នា​ ទេដឹង?

ម្ដងនេះខុសពីមុន៖
ប្រជាពលរដ្ឋហ៊ានស៊ីញ្ញ៉េប្ដិតមេដៃ ប្ដឹង លោក ហ៊ុន​ សែន ហើយក៏ហ៊ានធ្វើម្ចាស់របស់ខ្លួន ពេញលេញថែមទៀត រួចមើលទៅឯធនធានមនុស្សខ្មែរ ក៏ខុសមុនឆ្ងាយមិនតិច!
ខ្មែរឥឡូវនេះអាចជ្រើសរើសយក គោលនយោយបក្សមួយ ហើយអាចឈនទៅធ្វើជាម្ចាស់បក្សមួយនោះទាំងស្រុងបាន ដោយផ្អែកទៅនឹងធនធានរបស់ពួកគាត់
មានន័យថា៖ បើថ្នាក់ដឹកនាំណាម្នាក់ ប្រព្រឹតប្រាស់ចាក់ពីក្រមសីធ៌មបក្ស អ្នករងអាចជំនួសបានគ្រប់ពេល! ហើយបើបុគ្គលតំណាងរាស្ដ្រណាម្នាក់​ ចេញដើរតួរល្ខោនទៀត បុគ្គលនោះក៏មិនអាចនាំយកសន្លឹកឆ្នោត របស់ប្រជាពលរដ្ឋទៅជាមួយខ្លួនបាន ព្រោះប្រជាពលរដ្ឋបានបោះឆ្នោតអោយគោលនយោបាយបក្ស មិនមែនសម្រាប់បុគ្គលណាទាល់តែសោះ!
បើ​ លោក នួន សារ៉ាយ ពិតជាមានគោលដៅដាច់ខាតត្រូវតែជួយខ្មែរមែន លោក ត្រូវតែរកលទ្ធភាពប្រើជំនួយរបស់លោក ទៅពង្រឹងជំហរអ្នកគាំទ្រ គណៈបក្សសង្គ្រោះជាតិ ក្នុងប្រទេស ទើបមានប្រសិទ្ធិភាព?
ធ្វើបដិវត្តន៍ អហ៊ឹង្សា មានតែពឹងលើកម្លាំងប្រជាពលរដ្ឋជាគោល!
"លួចអត់បាន ទិញអត់លក់" ការស្រេកឃ្លាន លោក នួន​ សារ៉ាយ ត្រូវតែជួយហើយ មែនទេ!

Anonymous said...

ខ្មែរមាន​តែទឹក ជោរជន់លិងលង់
មនុស្សម្នារងចាំពេល វាស្រកទៅវិញ
អស់ហើយសព្វសត្វ អនុផលជុំវិញផ្ទះក៏បង់
មណ្ឌុលគីរីខេត្តកើតឆៀងជើង មាន​ព្រឹលធ្លាក់ទៀត
នយោបាយស្រអ័ព្ទ អភ័ព្វខ្មែរជីវិត្ត
ពលរដ្ឋរងចាំ នូវសេរីភាពពិត
នេះហើយឬថាគ្មានយួនទេ
ម្ដេចក៏មិនរេគយគន់ឡើយវិញ?
លោកនឹងឃើញផ្ទះវាត
កើនពេញផ្ទៃបឹងទន្លេ!
តើថ្ងៃខែឆ្នាំណារដ្ឋាបានគិត​ អព្យាក្រិត្យខេមរភូមិន្ទមានដែរឬទេ?
ខ្មែរជួយខ្មែរពិតមានន័យ លះបង់អ្វីៗជួយដោះលំបាក
មានតែស៊ូររស់កុំស្លាប់កំសាក មានថ្ងៃមកដល់នាំជោគវាសនា!