Sunday, November 17, 2013

ពលករ​ជិត​២០០​នាក់​ទាមទារ​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​នាំ​ពលករ​ទៅ​ធ្វើ​ការ​នៅ​កូរ៉េ​សង​ប្រាក់​វិញ


អគ្គនាយក​ក្រុមហ៊ុន យូខែនវីន គ្រូប (You Can Win Group)
លោក អួន សារ៉ាត់ ផ្ដល់​បទ​សម្ភាសន៍​ដល់​វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី
 កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១៥ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១៣។ RFA/Yeang Socheametta
ប្រជាពលរដ្ឋ​ប្រមាណ​ជិត ២០០​នាក់ បាន​ទៅ​ប្រមូល​ផ្តុំ​គ្នា​នៅ​មុខ​ក្រុមហ៊ុន យូខែនវីន គ្រូប (You Can Win Group) នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១៥ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១៣ ដើម្បី​ទាមទារ​អោយ​ក្រុមហ៊ុន​ប្រគល់​ប្រាក់​សំណង​អោយ​ពួក​គាត់​វិញ បន្ទាប់​ពី​ក្រុមហ៊ុន​មិន​បាន​ធ្វើ​តាម​កិច្ច​សន្យា​ក្នុង​ការ​នាំ​យក​ពួក​គាត់​ទៅ​ធ្វើ​ការ​នៅ​ប្រទេស​កូរ៉េ។

ដោយ យាង សុជាមេត្តា RFA 2013-11-16

ប្រជាពលរដ្ឋ​ដែល​បាន​បង់​ប្រាក់​អោយ​ក្រុមហ៊ុន យូខែនវីន គ្រូប ក្នុង​ម្នាក់ៗ​ចំនួន ៣​ពាន់​ដុល្លារ ជា​ថ្នូរ​នឹង​ក្រុមហ៊ុន​បញ្ជូន​ទៅ​ធ្វើ​ការ​នៅ​ប្រទេស​កូរ៉េ កំពុង​តែ​ព្រួយ​បារម្ភ​ពី​ការ​បាត់​បង់​ប្រាក់​របស់​ពួក​គេ បន្ទាប់​ពី​ក្រុមហ៊ុន​មិន​អាច​បញ្ជូន​ទៅ​កូរ៉េ តាម​ការ​សន្យា។

បុរស​ម្នាក់​ឈ្មោះ ណុប ចន្ធូ ដែល​កំពុង​ឈរ​តវ៉ា​នៅ​មុខ​ក្រុមហ៊ុន បាន​អោយ​ដឹង​ថា គាត់​បាន​ទៅ​ចង​ការ​ប្រាក់​ពី​អ្នក​ដទៃ ដើម្បី​យក​ប្រាក់​ចំនួន ៣​ពាន់​ដុល្លារ នេះ​មក​អោយ​ក្រុមហ៊ុន ដោយ​សង្ឃឹម​ថា ក្រុមហ៊ុន​នឹង​បញ្ជូន​គាត់​ទៅ​ធ្វើ​ជា​ពលករ​នៅ​ប្រទេស​កូរ៉េ ក្រោយ​ពី​ក្រុមហ៊ុន​ផ្តល់​ការ​បណ្តុះ​បណ្ដាល​ចំនួន ៣​សប្តាហ៍។ លោក​ថា ក្រុមហ៊ុន​បាន​សន្យា​ជា​បន្តបន្ទាប់ តែ​នៅ​ទី​បំផុត​គ្មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​បាន​ចេញ​នោះ​ទេ។

លោក ណុប ចន្ធូ៖ «មុន​ដំបូង​ខ្ញុំ​បាន​ដាក់​ពាក្យ​ទៅ​កូរ៉េ នៅ​ហ្នឹង ដល់​ពេល​បង្កើត​វគ្គ វី.អាយ.ភី (VIP) ថា​បី​អាទិត្យ​បាន​ចេញ​ថ្លៃ​ឯកសារ​ថ្លៃ​ប៉ាសស្ព័រ (Passport) វា​ប្រហែល​ជា ៦ ទៅ ៧០០ សុំ​លុយ​ដល់​ដៃ ៣​ពាន់​ដុល្លារ។ ពេល​ហ្នឹង គឺ​ខ្ញុំ​ក្រ​ណាស់ រក​តែ​អង្ករ​ហូប​មិន​បាន​ផង ប្រសិន​បើ ៣​អាទិត្យ​បាន​ចេញ​មែន ខ្ញុំ​ទៅ​ចង​ការ​គេ បុគ្គលិក​ធានា​ថា ហ៊ាន​កាត់​ក្បាល​ដូរ ធានា​ទាំង​ស្រុង​ថា​បី​អាទិត្យ​បាន​ចេញ។ ខ្ញុំ​ថា​បើ​បី​អាទិត្យ​បាន​ចេញ​មែន ខ្ញុំ​ទៅ​ចង​ការ​គេ​ដល់ ១០% ឯណោះ បង់​អោយ​គាត់ ៣​ពាន់ ថ្លៃ​ឯកសារ​ទៀត ជិត ៤​ពាន់ ខ្ញុំ​បង់​ខែ​ទី​១ ទី​២ រហូត​ដល់​គាត់​ពន្យារ​ពេល​រយៈពេល​ដែល​គាត់​សន្យា គឺ​សន្យា​លើ​ខ្យល់​ទាំងអស់»។

អគ្គនាយក​ក្រុមហ៊ុន យូខែនវីន គ្រូប លោក អួន សារ៉ាត់ ដែល​សព្វថ្ងៃ​កំពុង​ស្ថិត​ក្រោម​ការ​ឃុំ​ខ្លួន​ស៊ើប​អង្កេត​របស់​តុលាការ​ពី​ករណី​ឆបោក មួយ​ករណី​ផ្សេង​ទៀត​នោះ​បាន​និយាយ​ពេល​ដែល​លោក​កំពុង​សម្រាក​នៅ​មន្ទីរពេទ្យ​ថា តាម​ពិត​លោក​គ្មាន​គំនិត​ឆបោក​ប្រជាពលរដ្ឋ​នោះ​ទេ តែ​លោក​ខ្លួន​ឯង​ក៏​បាន​ចាញ់​បោក​បុគ្គល​ម្នាក់​ផ្សេង​ទៀត​ឈ្មោះ ធឿន សំណាង ដែល​ជា​ប្រធាន​អង្គការ​មិត្ត​យើង។ លោក​ថា លោក ធឿន សំណាង បាន​យក​លុយ​ពី​ក្រុមហ៊ុន​លោក ដែល​ប្រមូល​បាន​ពី​ប្រជាពលរដ្ឋ​ប្រមាណ​ជាង ៦​សែន ២​ម៉ឺន​ដុល្លារ រត់​គេច​ខ្លួន​បាត់។ លោក សារ៉ាត់ ថា គឺ​ប្រធាន​អង្គការ​មិត្ត​យើង លោក ធឿន សំណាង នេះ​ឯង​ដែល​ជា​អ្នក​មក​ណែនាំ​លោក​អោយ​បើក​ការ​បណ្ដុះ​បណ្ដាល ដើម្បី​នាំ​យក​ពលករ​ទៅ​ប្រទេស​កូរ៉េ។

លោក អួន សារ៉ាត់៖ «ធឿន សំណាង ធានា​អះអាង​ថា នាំ​ទៅ​កូរ៉េ បាន​ពិត​ប្រាកដ ដោយ​គាត់​ស្គាល់​ក្រុមហ៊ុន​ទៅ​ប្រទេស​កូរ៉េ ១៥០​ក្រុមហ៊ុន ជា​ក្រុមហ៊ុន​របស់​គាត់​ដែល​មាន​ភាគ​ហ៊ុន​នៅ​ក្នុង​នោះ​ទៀត ហើយ​គាត់​ថែម​ទាំង​នាំ​កូន​សិស្ស​កូរ៉េ មក​ជួប​សិស្ស​សាលា​របស់​ខ្ញុំ គាត់​បាន​និយាយ​ឃោសនា​សិស្ស​សាលា​អោយ​ជឿ​លើ​គាត់​ដែរ។ អ៊ីចឹង​ការ​ទាមទារ​របស់​សិស្ស​នៅ​ពេល​នេះ​ដែល​ផ្ដោត​មក​លើ​ខ្ញុំ​ហ្នឹង ការ​ពិត​ណាស់​អ្នក​ទាំងអស់​គ្នា​នោះ​មិន​មែន​តែ​អ្នក​ដទៃ​ទេ ក្មួយ​ខ្ញុំ បង​ប្អូន​ខ្ញុំ អ្នក​ភូមិ​របស់​ខ្ញុំ ក៏​គាត់​បាន​ដាក់​ទៅ​កូរ៉េ ដែរ បើ​គាត់​មាន​សេចក្តី​ក្លាហាន​ពិត​ប្រាកដ។ គាត់​មិន​ត្រូវ​បោក​ប្រាស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ទេ គាត់​ត្រូវ​យក​លុយ​មក​សង​ប្រជាពលរដ្ឋ​វិញ ចំណែក​លុយ​ដែល​នៅ​ហ្នឹង​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​បាន​សង​ប្រជាពលរដ្ឋ​អស់​ហើយ»។

លោក អួន សារ៉ាត់ បាន​អោយ​ដឹង​ទៀត​ថា លោក​នឹង​មិន​រត់​ចោល​សិស្ស​របស់​លោក​ឡើយ ហើយ​លោក​នឹង​រក​ដំណោះស្រាយ​អោយ​ពួក​គេ បន្ទាប់​ពី​លោក​បាន​រួច​ផុត​ពី​ករណី​អង្កេត​របស់​តុលាការ។ លោក​សន្យា​ថា ក្រុមហ៊ុន​លោក​នឹង​ទូទាត់​សង​សិស្ស​ទាំង​នោះ​បន្តិច​ម្តងៗ នៅ​ពេល​លោក​បាន​រួច​ខ្លួន​ពី​ការ​ចោទ​ប្រកាន់។ លោក​ថា ក្រុម​ការងារ​របស់​លោក​បាន​រៀប​ចំ​ពាក្យ​បណ្ដឹង​ដាក់​ប្ដឹង លោក ធឿន សំណាង រួច​ហើយ។ លោក​ថា សូម្បី​តែ​ករណី​បណ្ដឹង​ដែល​លោក​កំពុង​ស្ថិត​ក្រោម​ការ​ស៊ើប​អង្កេត​របស់​តុលាការ​នៅ​ពេល​នេះ ក៏​ជា​ល្បិចកល​របស់ លោក ធឿន សំណាង ដែរ ព្រោះ​ថា ប្រសិន​បើ​លោក​រួច​ខ្លួន លោក ធឿន សំណាង នឹង​ត្រូវ​ត​តាំង​ជាមួយ​លោក​តាម​ផ្លូវ​តុលាការ។

លោក អួន សារ៉ាត់៖ «នៅ​ពេល​ដែល​គេ​ចាប់​ខ្ញុំ​ចូល​ក្នុង​ឃុំឃាំង​ភ្លាម លោក ធឿន សំណាង បាន​ទៅ​សន្យា​ជាមួយ​សិស្ស​ថា ២​ខែ​ទៀត​គាត់​នឹង​នាំ​ទៅ​ប្រទេស​កូរ៉េ អោយ​បាន ហើយ​ក្នុង​រយៈពេល​ហ្នឹង ប្រសិន​ជា​បង​ប្អូន​ណា​ត្រូវ​ការ​លុយ​អាច​ដក ១​ខែ ២០០​សិន ឬ​ដក ៥០% ក៏​បាន ឬ​ដក ១០០% ក៏​បាន អ៊ីចឹង​លុយ​នៅ​នឹង​ខ្ញុំ​ពាក់​កណ្ដាល​នោះ ត្រូវ​បាន​សិស្ស​ដក។ អ៊ីចឹង សិស្ស​ដែល​នៅ​នោះ​គាត់​ត្រូវ​មក​រក​លុយ​គាត់​ទៀត ហើយ​យើង​ក៏​បាន​ទូរស័ព្ទ​ទៅ ធឿន សំណាង ធឿន សំណាង ក៏​បាន​បិទ​ទូរស័ព្ទ ក៏​បាន​រើ​ផ្ទះ ហើយ​យើង​ប្រកាស​ហៅ​យ៉ាង​ណា​រក​យ៉ាង​ណា ក៏​អត់​មក​ឆ្លើយ​តប​ជាមួយ​សិស្ស​ទេ គោល​ជំហរ​របស់​ខ្ញុំ គឺ​ខ្ញុំ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ចំពោះ​ការ​ខាត​បង់​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ របស់​សិស្ស ក្រោយ​ពី​ខ្ញុំ​សុំ​ពាក្យ​សុំ​នៅ​ក្រៅ​ឃុំ ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ការ​ទូទាត់ សង​សិស្ស​ទៅ​តាម​ដំណាក់​កាល ខ្ញុំ​អត់​មាន​លទ្ធភាព​សង​ទាំងអស់​ទេ»។

វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី មិន​អាច​ទាក់ទង​ប្រធាន​អង្គការ​មិត្ត​យើង លោក ធឿន សំណាង និង​ភរិយា​របស់​លោក គឺ​អ្នកស្រី សុខ ស័កនិកា ដើម្បី​ឆ្លើយ​តប​ចំពោះ​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​របស់​ប្រធាន​ក្រុមហ៊ុន យូខែនវីន គ្រូប បាន​ទេ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១៥ វិច្ឆិកា។

ឆ្លើយ​តប​នឹង​ការ​លើក​ឡើង​របស់ លោក អួន សារ៉ាត់ ដែល​ថា​លោក​នឹង​រក​ដំណោះស្រាយ​អោយ​ពលរដ្ឋ​ទាំង​នោះ​វិញ ក្រោយ​ពេល​លោក​ត្រូវ​បាន​រួច​ពី​ការ​ឃុំ​ខ្លួន លោក ឆាយ ដារិទ្ធិ ជា​ជន​រងគ្រោះ​ដែល​បាន​ទៅ​តវ៉ា​ទាមទារ​លុយ​របស់​គាត់​ដែរ​នោះ បាន​និយាយ​ថា គាត់​មិន​អាច​រង់ចាំ​បាន​ទេ។ លោក​ថា មិន​ដឹង​ជា​ពេល​ណា​ទើប លោក អួន សារ៉ាត់ នឹង​ត្រូវ​បាន​ដោះ​លែង​នោះ​ទេ។

លោក ឆាយ ដារិទ្ធិ៖ «គាត់​និយាយ​អ៊ីចឹង​ក៏​បាន​ដែរ តែ​ចំពោះ​ខ្ញុំ​អោយ​ខ្ញុំ​រង់ចាំ​លោក​អគ្គនាយក អួន សារ៉ាត់ អោយ​ចេញ​ពី​មន្ទីរ​ឃុំឃាំង​វិញ ខ្ញុំ​មិន​អាច​ទទួល​យក​បាន​ទេ ព្រោះ​ខ្ញុំ​អត់​ដឹង​ថា គាត់​ចេញ​ថ្ងៃ​ណា ថ្ងៃ​ណា ខ្ញុំ​អត់​ដឹង ចុះ​ឧបមា​បី​បួន​ឆ្នាំ​ទៀត​ចេញ ១​ឆ្នាំ​ទៀត​ចេញ ហើយ​ខ្ញុំ​ខ្ចី​លុយ​គេ ចង​ការ​គេ ហើយ​រឿង​អី​ក៏ដោយ ខ្ញុំ​មិន​ងាប់​ទេ កូន​ចៅ​ខ្ញុំ ប្រពន្ធ​ខ្ញុំ​បាន​អី​ស៊ី បើ​ថា​អោយ​លុយ​ខ្ញុំ​ក្នុង​១​ខែ ខែ​១១​ហ្នឹង ៥០០ ខែ​១២ ទៀត ៥០០ ១​ខែៗ​អោយ​៥០០ លុយ​របស់​ខ្ញុំ​ហ្នឹង ខ្ញុំ​អាច​ទទួល​យក​បាន តែ​បើ​អោយ​ខ្ញុំ​ថា ចាំ លោក អួន សារ៉ាត់ ចេញ​មក​វិញ ខ្ញុំ​អត់​យក​សំណើ​ហ្នឹង​ទេ»។

ប្រជាពលរដ្ឋ​តវ៉ា​ទាំងអស់​នោះ អោយ​ដឹង​ថា ពួក​គេ​នឹង​តវ៉ា​ទាមទារ​ប្រាក់​មក​វិញ​ជា​បន្តបន្ទាប់ លុះត្រា​តែ​មាន​ដំណោះស្រាយ​មួយ។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​សម្ដែង​ការ​បារម្ភ​ខ្លាច​ក្រែង​ក្រុមហ៊ុន​ហ្នឹង​បិទ​ទ្វារ មិន​សង​ប្រាក់​អោយ​ពួក​គេ​វិញ​នៅ​ថ្ងៃ​ណា​មួយ។ តែ លោក អួន សារ៉ាត់ អគ្គនាយក​ក្រុមហ៊ុន​និយាយ​ថា លោក​នឹង​មិន​រត់​ចោល​ប្រជាពលរដ្ឋ​ទាំង​នោះ​ឡើយ៕

1 comment:

Anonymous said...

ពួកអាចោរហន្ទយុងនេះ ចំជាធ្វើស្រែលើក្នងរាស្ត្រមែន។