Friday, November 08, 2013

Reading ROMANS chapter 4

Recently (early 2013), I discovered the sermons of my college pastor online. While at Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.

We drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the week days).

When I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and media, also attended. Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the US Senate, Dr. Richard Halverson.

All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?

It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition.  

Paul's Letter to Christians in Rome
Sermons of Dr. Rob Norris by chapter | 1 | 5 | 5 | 8 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 10 | 12 |



លោក​អប្រាហាំ​ បាន​សុចរិត ​ដោយសារ​ជំនឿ

ដូច្នេះ តើ​ យើង​ គិត​ដូច​ម្ដេច​ ចំពោះ ​លោក​អប្រាហាំ ​ដែល​ជា​បុព្វបុរស ​របស់​យើង ​ផ្នែក​ខាង​ សាច់​ឈាម?  តើ ​លោក ​បាន​ទទួល ​អ្វី​ខ្លះ?  ប្រសិន​បើ​ លោក​អប្រាហាំ​ បាន​សុចរិត ដោយសារ​ ការ​ប្រព្រឹត្ត​ អំពើ​ល្អ​នោះ, លោក ​អាច​នឹង​អួតអាង​ ខ្លួន​បាន​មែន។  ក៏​ប៉ុន្តែ នៅ​ចំពោះ ​ព្រះភក្ត្រ​ ព្រះជាម្ចាស់, លោក ពុំ​អាច​អួតអាង ​បាន​ទេ។  ដ្បិត​ ក្នុង​គម្ពីរ​ មាន​ចែង ​ថា, «លោក​អប្រាហាំ​ ជឿ​លើ​ ព្រះជាម្ចាស់, ហើយ ​ព្រះអង្គ​ ប្រោស​លោក ​ឲ្យ​បាន​សុចរិត, ដោយ​យល់​ដល់​ ជំនឿ​នេះ។» ​

ធម្មតា អ្នក​ណា​ ធ្វើ​ការ​អ្វី​មួយ, គេ​ ពុំ​ចាត់​ទុក​ ប្រាក់​ឈ្នួល​ របស់​គេ ​ថា ​ជា​អំណោយ​ទេ; គឺ​ ចាត់​ទុក​ ជា​ប្រាក់ ​ដែល​ខ្លួន​ត្រូវ​ តែ​បាន។  ចំពោះ​អ្នក ​ដែល​ពុំ​ បាន​ប្រព្រឹត្ត​ តាម​វិន័យ, តែ​ មាន​ជំនឿ ​លើ​ព្រះជាម្ចាស់ ​ដែល​ប្រោស​មនុស្ស​ មិន​គោរព​ ប្រណិប័តន៍​ ព្រះអង្គ​ ឲ្យ​បាន​សុចរិត, ទ្រង់​ នឹង​ប្រោស ​អ្នក​នោះ ​ឲ្យ​បាន​សុចរិត ដោយ​យល់​ដល់​ ជំនឿ​ របស់​គេ។  ហេតុ​នេះ​ហើយ ​បាន​ជា​ព្រះបាទ ​ដាវីឌ ​ថ្លែង​អំពី​ សុភមង្គល របស់​អ្នក ​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់ ​ប្រោស​ឲ្យ​បាន​សុចរិត ដោយ​មិន​គិត​ ដល់​ការ​ប្រព្រឹត្ត អំពើ​ល្អ​, ថា៖

«អស់​អ្នក ​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​ អត់ទោស
និង​លុប​បំបាត់​ អំពើ​បាប​ចោល,
ពិត​ជា​មាន ​សុភមង្គល​ហើយ។
បុរស​ណា ​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​ មិន​គិតគូរ ពី​បាប ​របស់​ខ្លួន​ទេ,
បុរស​នោះ​ ពិត​ជា​មាន​ សុភមង្គល​ហើយ។»

តើ​ មាន​តែ សាសន៍​យូដា​ ទេ​ឬ ដែល​អាច​ទទួល​ សុភមង្គល​នេះ, ឬ​មួយ ​សាសន៍​ដទៃ ក៏​អាច​ទទួល​ បាន​ដែរ?  យើង​ ទើប​នឹង​និយាយ​ ថា, «ព្រះអង្គ ​ប្រោស​លោក ​អប្រាហាំ ​ឲ្យ​បាន​សុចរិត ដោយ​យល់​ដល់ ​ជំនឿ​ របស់​លោក។»  តើ​ ព្រះជាម្ចាស់ ​ប្រោស​លោក ​អប្រាហាំ​ ឲ្យ​បាន​សុចរិត ​នៅ​ពេល​ណា?  ក្រោយ​ពេល​លោក ​ទទួល​ពិធី​កាត់​ស្បែក ឬ​ក៏​មុន​នោះ?  គឺ ​នៅ​មុន​ពេល ​លោក​ទទួល​ ពិធី​កាត់​ស្បែក, មិន​មែន​ ក្រោយ​ពេល​ កាត់​ស្បែក​ហើយ ​នោះ​ទេ!  លោក​ បាន​ទទួល​ ពិធី​កាត់ស្បែក ​តាម​ក្រោយ, ទុក​ជា​សញ្ញា​ បញ្ជាក់​ថា, លោក​ បាន​សុចរិត ដោយសារ ​ជំនឿ ​ដែល​លោក​ មាន​កាល​ពី​ មិន​ទាន់​ កាត់​ស្បែក ​នៅ​ឡើយ។  ដូច្នេះ លោក​ បាន​ទៅ​ជា​ឪពុក ​របស់​ មនុស្ស​ ទាំង​អស់​ ដែល​មិន​បាន​ ទទួល​ពិធី​ កាត់​ស្បែក ​តែ​ មាន​ជំនឿ, ហើយ ​ព្រះជាម្ចាស់ ​ប្រោស​គេ​ ឲ្យ​បាន​សុចរិត។  លោក​ ក៏​ជា​ឪពុក ​របស់​ សាសន៍​យូដា​ ដែល​កាត់​ស្បែក​ដែរ, ជា​អ្នក​ ដែល​មិន​ត្រឹម​តែ​ បាន​ទទួល ​ពិធី​កាត់​ស្បែក​ ប៉ុណ្ណោះ​ទេ, គឺ ថែម​ទាំង​បាន​យក​ តំរាប់​តាម ​ជំនឿ​ របស់​ លោក​អប្រាហាំ​ ជា​ឪពុក ​របស់​យើង នៅ​គ្រា​ ដែល​លោក​ មិន​ទាន់​ទទួល​ ពិធី​កាត់​ស្បែក​ នៅឡើយ​នោះ​ផង។

លោក​អប្រាហាំ​ បាន​ទទួល ​ព្រះបន្ទូល​សន្យា​ ដោយសារ​ជំនឿ

ព្រះជាម្ចាស់​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​សន្យា​ មក​លោក ​អប្រាហាំ និង​ពូជពង្ស ​របស់​លោក​ ថា, គេ​ នឹង​បាន​ទទួល ពិភព​លោក​ទុក​ ជា​មត៌ក ដោយ​មិន​គិត​តាម ​ក្រឹត្យវិន័យ​ទេ, គឺ​គិត​តាម​សេចក្ដី​ សុចរិត​ ដែល​បាន​មក​ពី​ ជំនឿ​វិញ។  ប្រសិន​បើ​ មនុស្ស​ ទទួល​មត៌ក ដោយ​គោរព​តាម​ ក្រឹត្យវិន័យ​នោះ បាន​សេចក្ដី​ថា​ ជំនឿ ​គ្មាន​ប្រយោជន៍ ​អ្វី​សោះ, ហើយ ​ព្រះបន្ទូល​សន្យា​ ក៏​គ្មាន​តម្លៃ​ អ្វី​ដែរ។  ដ្បិត​ ក្រឹត្យវិន័យ​ បង្កើត​ ឲ្យ​មាន​ ព្រះពិរោធ​។  តែ​ ទី​ណា​ គ្មាន​ក្រឹត្យវិន័យ, នៅ​ទី​នោះ​ ក៏​គ្មាន​បទ​ល្មើស​ ក្រឹត្យវិន័យ​ដែរ។

ដូច្នេះ ព្រោះតែ​ ជំនឿ ​ដែល​ស្រប​តាម​ ព្រះគុណ, ព្រះបន្ទូល​សន្យា​ ត្រូវ​បាន​ ប្រទាន​មក​ ចំពោះ​ ពូជពង្ស​ លោក​អប្រាហាំ​ ទាំង​មូលមិន​ត្រឹម​តែ​ អស់​អ្នក ​ដែល​ប្រតិបត្តិ​តាម ​ក្រឹត្យវិន័យ​ ប៉ុណ្ណោះ​ទេ, តែ​ សំរាប់​ អស់​អ្នក​ ដែល​មាន​ជំនឿ ​ដូច​លោក ​អប្រាហាំ ជា​ឪពុក ​របស់​យើង ​ទាំង​អស់​គ្នា​ដែរ។  ដូច​មាន​ចែង​ ទុក​មក ​ថា, «យើង​ បាន​តែងតាំង​អ្នក ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ឪពុក​ របស់​ ជាតិ​សាសន៍​ មួយ​ចំនួន​ធំ។»  លោក​ ជា​ឪពុក​ របស់​យើង នៅ​ចំពោះ ​ព្រះភក្ត្រ​ព្រះជាម្ចាស់,​ ជា​ព្រះ​ ដែល​លោក​បាន​ជឿ, គឺ ​ព្រះអង្គ ​ដែល​ប្រោស​មនុស្ស​ស្លាប់​ ឲ្យ​រស់​ ឡើង​វិញ, ហើយ​ បាន​ត្រាស់​ហៅ​អ្វីៗ​ ដែល​គ្មាន ​រូប​រាង​ ឲ្យ​កើត​មាន។

ទោះ​បី​ គ្មាន​អ្វី​ ជា​ទី​សង្ឃឹម​ ក៏​ដោយ, ក៏​លោក​អប្រាហាំ ​នៅ​តែ​ មាន​សង្ឃឹម និង​មាន​ជំនឿ, ហើយ ​លោក ​ក៏​បាន​ទៅ​ជា​ឪពុក​ របស់​ ជាតិ​សាសន៍​ ជា​ច្រើន, ស្រប​តាម ​ព្រះបន្ទូល ​ដែល​មាន ​ថ្លែង​ទុក​មក ថា, «ពូជពង្ស ​របស់​អ្នក​ នឹង​មាន​ច្រើន​ យ៉ាង​នេះ។»  កាល​ណោះ លោក​ មាន​អាយុ​ជិត​ មួយ​រយ​ឆ្នាំ​ហើយ, ទោះ​បី ​លោក​ មើល​មក ​រូប​កាយ ​របស់​លោក, ឃើញ​ថា ​ជិត​ស្លាប់ និង​មើល​ទៅ​ លោក​យាយ​ សារ៉ា ​ឃើញ​ថា, ពុំ​អាច ​បង្កើត​កូន​ បាន​សោះ ​នោះ​ក៏​ដោយ, ក៏​ជំនឿ​ របស់​លោក​ មិន​អន់ថយ​ដែរ។  លោក​ មិន​បាត់​ ជំនឿ, ហើយ​ មិន​សង្ស័យ​ នឹង​ព្រះបន្ទូល​ សន្យា ​របស់​ ព្រះជាម្ចាស់​ទេ។  ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ជំនឿ ​របស់​លោក ​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ មាន​កម្លាំង​ចិត្ត​ នឹង​លើក​តម្កើង​ សិរីរុងរឿង​ របស់ ​ព្រះជាម្ចាស់, ព្រោះ ​លោក​ ជឿ​ប្រាកដ ​ក្នុង​ចិត្ត ​ថា, បើ​ ព្រះជាម្ចាស់​ សន្យា​ធ្វើ​អ្វី, ព្រះអង្គ​ ពិត​ជា​មាន​ ឫទ្ធានុភាព​ នឹង​សំរេច ​តាម​បាន ​មិន​ខាន។  ហេតុ​នេះ​ហើយ​ បាន​ជា «ព្រះជាម្ចាស់​ ប្រោស​លោក ​ឲ្យ​បាន​សុចរិត។»  ក៏​ប៉ុន្តែ សេចក្ដី​ ដែល​មាន​ចែង ថា, «ព្រះជាម្ចាស់ ​ប្រោស ​ឲ្យ​បាន​សុចរិត» នេះ,​ មិន​មែន​ សំដៅ​តែ​លើ ​លោក​អប្រាហាំ ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ, គឺ​ សំដៅ​ មក​យើង​ ដែល​ព្រះជាម្ចាស់ ​ប្រោស​ឲ្យ​បាន​សុចរិតព្រោះ ​យើង​ ជឿ​លើ​ព្រះអង្គ​ ដែល​បាន​ប្រោស​ ព្រះយេស៊ូ ​ជាអម្ចាស់​ នៃ​យើង ​ឲ្យ​មាន​ព្រះជន្ម ​រស់​ឡើង​វិញ​ នេះ​ដែរ។  ព្រះយេស៊ូ​ ត្រូវ​គេ​ បញ្ជូន​ទៅ​សម្លាប់ ព្រោះ​តែ​ កំហុស ​របស់​យើង, ហើយ​ ព្រះជាម្ចាស់​ ប្រោស​ព្រះអង្គ ​ឲ្យ​មាន​ព្រះជន្ម ​រស់​ឡើង​វិញ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ បាន​សុចរិត។


Abraham Justified by Faith

What then shall we say that Abraham, our forefather according to the flesh, discovered in this matter? If, in fact, Abraham was justified by works, he had something to boast about—but not before God. What does Scripture say? “Abraham believed God, and it was credited to him as righteousness.”[a]

Now to the one who works, wages are not credited as a gift but as an obligation. However, to the one who does not work but trusts God who justifies the ungodly, their faith is credited as righteousness. David says the same thing when he speaks of the blessedness of the one to whom God credits righteousness apart from works:

“Blessed are those
    whose transgressions are forgiven,
    whose sins are covered.
Blessed is the one
    whose sin the Lord will never count against them.”[b]

Is this blessedness only for the circumcised, or also for the uncircumcised? We have been saying that Abraham’s faith was credited to him as righteousness. 10 Under what circumstances was it credited? Was it after he was circumcised, or before? It was not after, but before! 11 And he received circumcision as a sign, a seal of the righteousness that he had by faith while he was still uncircumcised. So then, he is the father of all who believe but have not been circumcised, in order that righteousness might be credited to them. 12 And he is then also the father of the circumcised who not only are circumcised but who also follow in the footsteps of the faith that our father Abraham had before he was circumcised.

13 It was not through the law that Abraham and his offspring received the promise that he would be heir of the world, but through the righteousness that comes by faith. 14 For if those who depend on the law are heirs, faith means nothing and the promise is worthless, 15 because the law brings wrath. And where there is no law there is no transgression.

16 Therefore, the promise comes by faith, so that it may be by grace and may be guaranteed to all Abraham’s offspring—not only to those who are of the law but also to those who have the faith of Abraham. He is the father of us all. 17 As it is written: “I have made you a father of many nations.”[c] He is our father in the sight of God, in whom he believed—the God who gives life to the dead and calls into being things that were not.

18 Against all hope, Abraham in hope believed and so became the father of many nations, just as it had been said to him, “So shall your offspring be.”[d] 19 Without weakening in his faith, he faced the fact that his body was as good as dead—since he was about a hundred years old—and that Sarah’s womb was also dead. 20 Yet he did not waver through unbelief regarding the promise of God, but was strengthened in his faith and gave glory to God, 21 being fully persuaded that God had power to do what he had promised. 22 This is why “it was credited to him as righteousness.” 23 The words “it was credited to him” were written not for him alone, 24 but also for us, to whom God will credit righteousness—for us who believe in him who raised Jesus our Lord from the dead. 25 He was delivered over to death for our sins and was raised to life for our justification.

Footnotes:

  1. Romans 4:3 Gen. 15:6; also in verse 22
  2. Romans 4:8 Psalm 32:1,2
  3. Romans 4:17 Gen. 17:5
  4. Romans 4:18 Gen. 15:5



2 comments:

Anonymous said...

Red Alert!!!
http://www.rfa.org/khmer/news/land/kgcham-residents-worry-about-vn-soldiers-settle-in-cam-land-11072013043649.html

Anonymous said...

ក្តាមសើចដាក់ក្តាន់