Sunday, November 17, 2013

Reading ROMANS chapter 9 -- A Crisis of Confidence

Recently (early 2013), I discovered the sermons of my college pastor online. While at Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.

We drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the week days).

When I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and media, also attended. Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the US Senate, Dr. Richard Halverson.

All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?

It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition.  

Paul's Letter to Christians in Rome
Sermons of Dr. Rob Norris by chapter | 1 | 5 | 5 | 8 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 10 | 12 |






ព្រះជាម្ចាស់ ​បាន​ជ្រើស​រើ ស​សាសន៍ ​អ៊ីស្រាអែល

ខ្ញុំ​ សូម​ និយាយ​សេចក្ដី​ពិត ដោយ​រួម​ ជា​មួយ ​ព្រះគ្រិស្ដខ្ញុំ​ មិន​កុហក​ទេ, គឺ​ ខ្ញុំ​ និយាយ​ ដោយ​មាន​ មនសិការ​ របស់ ​ខ្ញុំ​ផ្ទាល់ ជា​សាក្សី និង​ដោយ​មាន ​ព្រះវិញ្ញាណ ​ដ៏វិសុទ្ធ​ បំភ្លឺ​ ថាខ្ញុំ​ មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ​ ជា​ខ្លាំង, ហើយ ​ឈឺ​ចុក​ចាប់​ ក្នុង​ចិត្ត​ ជានិច្ច​ផង។  ដ្បិត ​ខ្ញុំ​ បន់​ឲ្យ​តែ​ ខ្លួន​ខ្ញុំ​ ត្រូវ​បណ្ដាសា, បែក​ចេញ​ ពី​ព្រះគ្រិស្ដ ព្រោះ​តែ​ បង​ប្អូន និង​ញាតិសន្ដាន, ដែល​ជា​ សាច់​សា ​លោហិត​ របស់​ ខ្ញុំ​ផ្ទាល់, គឺ​ សាសន៍​ អ៊ីស្រាអែល។  ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​រាប់​ពួក​គេ​ ទុក​ជា​បុត្រ​ របស់​ ព្រះអង្គ; ពួក​គេ​ មាន​សិរីរុងរឿង, មាន​សម្ពន្ធ មេត្រីនានា, មាន​គម្ពីរ ​វិន័យ, ស្គាល់​ របៀប​គោរព​ បំរើ​ព្រះអង្គ, ទទួល​ ព្រះបន្ទូល​សន្យា ​ផ្សេងៗ, មាន​បុព្វបុរស, ហើយ​ ព្រះគ្រិស្ដ​ ក៏​កើត​មក​ ជា​មនុស្ស​ ក្នុង​ពូជពង្ស​ របស់​ ពួក​គេ​ ថែម​ទៀត​ផង។  ព្រះអង្គ​ ជា​ព្រះជាម្ចាស់​ ដ៏​ខ្ពង់ខ្ពស់ ​លើ​អ្វីៗ ​ទាំង​អស់។  សូម ​លើក​តម្កើង​ ព្រះអង្គ​ អស់កល្ប​ជានិច្ច!  អាម៉ែន។

ក៏​ ប៉ុន្តែ មិន​មែន ​មាន​ន័យ​ ថា, ព្រះបន្ទូល ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់ ​បែរ​ទៅ​ ជា​អសារ ​ឥត​ការ​ នោះ​ទេ, ព្រោះ​ អស់​អ្នក​ ដែល​កើត​មក ​ពី​ពូជពង្ស​ លោក​អ៊ីស្រាអែល​ មិន​មែន​សុទ្ធ​តែ​ ជា​សាសន៍​ អ៊ីស្រាអែល​ ពិត​ប្រាកដ​ឡើយ, ហើយ​ អស់​អ្នក ​ដែល​កើត​ពី​ ពូជពង្ស​ របស់ ​លោក​អប្រាហាំ ក៏​មិន​មែន ​សុទ្ធ​តែ ​ជា​កូន​ចៅ​ របស់ ​លោក​អប្រាហាំ​ ទាំង​អស់​គ្នា​ដែរ។  ដូច​មាន ​ថ្លែង​ទុក​មក​ ថា, «មាន​តែ​ កូន​ចៅ​ អ៊ីសាក​ ប៉ុណ្ណោះ ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ ថា, ជា​ពូជពង្ស ​របស់​អ្នក។»  ពោល​ គឺ ​មិន​មែន​ កូន​ចៅ​ ដែល​កើត​មក​ តាម​សាច់​ឈាម​ ធម្មតា ​នោះ​ទេ ដែល​ត្រូវ​រាប់​ ជា​បុត្រ ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់; មាន​តែ​ កូន​ចៅ ​ដែល​កើត​មក ​តាម​ព្រះបន្ទូល​ សន្យា​ប៉ុណ្ណោះ ទើប​រាប់​ ជា​ពូជពង្ស​បាន។  ដ្បិត​ ព្រះជាម្ចាស់​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ សន្យា​ ថា, «ឆ្នាំ​ក្រោយ យើង​ នឹង​មក​ក្នុង​ពេល​ ដដែល​នេះ, ហើយ​ នាង​សារ៉ា​ នឹង​មាន​កូន​ ប្រុស​មួយ។»

មិន​តែ ​ប៉ុណ្ណោះ​សោត, នាង​រេបិកា​ ក៏​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ​ នឹង​បុរស​តែ​មួយ, គឺ​ លោក​អ៊ីសាក​ ជា​បុព្វបុរស ​របស់​យើង។  ព្រះជាម្ចាស់ ​មាន​គំរោងការ​ ជ្រើស​រើស​មនុស្ស ដោយ​មិន​គិត​ ពី​ អំពើ​ ដែល​គេ​ ប្រព្រឹត្ត ​នោះ​ទេ, គឺ​ ជ្រើស​រើស​ តាម​ព្រះហឫទ័យ​រ បស់​ព្រះអង្គ ​ដែល​ត្រាស់​ហៅ។  ដើម្បី​ ឲ្យ​បាន​ស្រប​តាម​ គំរោងការ​នេះ, នៅ​ពេល​កូន​ភ្លោះ ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទៃ, ពុំ​ទាន់​បាន ​ប្រព្រឹត្ត​ អំពើ​ល្អ ឬ​អាក្រក់ ​នៅ​ឡើយ​ ផង​នោះ, ទ្រង់​ ក៏​មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​នាង​រេបិកា ​ថា, «កូន​ច្បង​ នឹង​បំរើ​ កូន​ប្អូន។»  ដូច​មាន ​ចែង​ទុក​មក ​ថា, «យើង ​ស្រឡាញ់​ យ៉ាកុប ​ជាង​អេសាវ​។»

ដូច្នេះ តើ​ យើង ​ត្រូវ​គិត ​ដូច​ម្ដេច?  តើ​ ព្រះជាម្ចាស់​ អយុត្ដិធម៌​ ឬ?  ទេ​ មិន​មែន​ទេ!  ដ្បិត ​ព្រះអង្គ ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ ទៅ​កាន់ ​លោក​ម៉ូសេ​ ថា៖

«យើង​ នឹង​មាន​ចិត្ត​ មេត្តាករុណា​ ដល់​នរណា ដែល​យើង​
មេត្តាករុណា, ហើយ​ យើង ​ក៏​នឹង​អាណិត​ អាសូរ​ នរណា​ ដែល​យើង អាណិត​ អាសូរ​ដែរ។»

ដូច្នេះ មិន​មែន​ស្រេច​តែ ​បំណង​ចិត្ត ឬ​ការ​ខំ​ប្រឹងប្រែង ​របស់​ មនុស្ស​ឡើយ, គឺ​ ស្រេច​តែ ​ព្រះជាម្ចាស់ ដែល​មាន​ ព្រះហឫទ័យ​ មេត្តាករុណា ​នោះ​វិញ។  ដ្បិត​ ក្នុង​គម្ពីរ ព្រះជាម្ចាស់​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ ទៅ​កាន់ ​ស្ដេច​ផារ៉ោន ​ថា, «យើង​ បាន​តាំង​អ្នក ​ជា​ស្ដេច ដើម្បី​ បង្ហាញ ​ឫទ្ធានុភាព​ របស់​យើង​ តាម​រយៈ​អ្នកនិង​ឲ្យ​កិត្តិនាម​ របស់​យើង ​បាន​ឮ​ខ្ចរខ្ចាយ​ ពាសពេញ​ លើ​ផែនដី​ ទាំង​មូល។»  ដូច្នេះ ព្រះអង្គ មេត្តាករុណា​ ដល់​នរណា​ ក៏​បាន, ស្រេច​តែ ​នឹង​ព្រះហឫទ័យ ​របស់​ព្រះអង្គ។  ព្រះអង្គ​ ធ្វើ​ឲ្យ​ចិត្ត​ នរណា​ ទៅ​ជា ​រឹងរូស​ ក៏​បាន, ស្រេច​តែ​ ព្រះហឫទ័យ ​របស់​ ព្រះអង្គ​ដែរ។

ព្រះពិរោធ និង​ព្រះហឫទ័យ​ អាណិត​អាសូរ

ប្រហែល​ ជា​អ្នក​ សួរ​ខ្ញុំ​ ថា៖ «បើ​ ដូច្នេះ, ម្ដេច​ ក៏​ព្រះជាម្ចាស់​ នៅ​តែ​ បន្ទោស ​មនុស្ស​ទៀត?  តើ​ មាន​នរណា ​អាច​ប្រឆាំង​ នឹង​ព្រះហឫទ័យ ​របស់​ព្រះអង្គ  ឱ​មនុស្ស​អើយ, តើ​ អ្នក​មាន​ ឋានៈ​អ្វី​ បាន​ជា​ហ៊ាន​ ជជែក​ តវ៉ា​ នឹង​ព្រះជាម្ចាស់ ​បែប​នេះ?  «តើ​ ដី​ឥដ្ឋ​ មាន​ដែល​និយាយ ​ទៅ​កាន់​ ជាង​ស្មូន ដែរ​ឬ​ទេ, ​ថា៖ហេតុ​អ្វី​ បាន​ជា​លោក ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ មាន​រូប​រាង​ យ៉ាង​នេះ?”»  ជាង​ស្មូន​ យក​ដី​ទៅ​សូន, ​ធ្វើ​អ្វី ក៏​បាន, គឺ​ ដីឥដ្ឋ​ ដដែល, គាត់ ​អាច​យក​ទៅ​សូន ​ធ្វើ​ជា ​របស់​ថ្លៃថ្នូរ​ផង,  ហើយ​ សូន ​ធ្វើ​ជា ​របស់​ធម្មតា​ផង។

រីឯ​ ព្រះជាម្ចាស់​វិញ, ព្រះអង្គ​ សព្វ​ព្រះហឫទ័យ​ បង្ហាញ​ព្រះពិរោធ និង​សំដែង ​ឫទ្ធានុភាព ​របស់​ព្រះអង្គ។  ដូច្នេះ ទ្រង់​ មាន​ព្រះហឫទ័យ​ អត់ធ្មត់​ យ៉ាង​ខ្លាំង; ទ្រង់​ ស៊ូ​ទ្រាំ​ នឹង​អស់​អ្នក ​ដែល​ត្រូវ​ រង​ព្រះពិរោធ​, ហើយ ​ត្រូវ ​វិនាស​អន្តរាយ។  ព្រះអង្គ​ ក៏​ចង់​បង្ហាញ ​សិរីរុងរឿង​ ដ៏​ប្រសើរ​ លើសលប់ ​របស់​ ព្រះអង្គ​ ចំពោះ ​អស់​អ្នក ​ដែល​ព្រះអង្គ​ មេត្តាករុណា, ​ដែរ​ជា​អ្នក​ ដែល​ព្រះអង្គ​ បាន​តំរូវ​ទុក​ ជា​មុន ​ឲ្យ​ទទួល​ សិរីរុងរឿង, ពោល​ គឺ​ យើង​ទាំង​អស់​គ្នា ​ដែល​ព្រះអង្គ​ បាន​ត្រាស់​ហៅ, មិន​ត្រឹម​តែ​ ពី​ក្នុង​ចំណោម​ សាសន៍​យូដា ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ, គឺ ​ពី​ក្នុង​ចំណោម​ ជាតិ​សាសន៍​ដទៃ ថែម​ទៀត​ផង។  ដូច​មាន​ ថ្លែង​ទុក​ ក្នុង​គម្ពីរ​ ព្យាការី ហូសេ​ ថា៖

«អ្នក​ ដែល​មិន​មែន​ជា ​ប្រជារាស្ត្រ ​របស់​យើង,
យើង​ នឹង​ហៅ​គេ​ ថា, ​ជា​ប្រជារាស្ត្រ ​របស់​យើង 
រីឯ​ ជាតិ​សាសន៍​ ដែល​យើង​ មិន​បាន​ស្រឡាញ់, យើង​ នឹង​ហៅ​គេ​ ថា, ​ជា​ជាតិ​សាសន៍ ដ៏​ជា​ទី​ ស្រឡាញ់​ របស់​យើង។”»

និង,  
«ហើយ ​ត្រង់​ណា​ ដែល​មាន​ពោល​ទៅ
អ្នក​ទាំង​នោះ​ ថា, អ្នក​រាល់​គ្នា​ មិន​មែន ​ជា
ប្រជារាស្ត្រ​រ បស់​យើង​ទេ,” ត្រង់​នោះ​ គេ ​នឹង​មាន​ឈ្មោះ​ ថា​, ជា​បុត្រ បុត្រី របស់ ​ព្រះជាម្ចាស់​ ដ៏​មាន​ព្រះជន្ម​រស់។”» 

រីឯ​ ព្យាការី​ អេសាយ​វិញ, លោក ​បាន​ប្រកាស​ អំពី​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ ថា៖

«ទោះ​បី​ សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ បាន​កើន​ ចំនួន​ច្រើន ដូច​ខ្សាច់​ នៅ​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​ ហើយ​ក៏​ដោយ, មាន​តែ​ មួយ​ចំនួន​តូច សល់​ពី​ស្លាប់​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​នឹង​ ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ។
ដ្បិត​ ព្រះអម្ចាស់ ​នឹង​សំរេច​ តាម​ព្រះបន្ទូល របស់​ព្រះអង្គ ​គ្រប់​ប្រការ​ ទាំង​អស់ យ៉ាង​ឆាប់ៗ ​នៅ​ផែនដី​នេះ។»

មួយ​វិញ​ទៀត ព្យាការី​អេសាយ ​ក៏​បាន​ថ្លែង​ ទុក​ជា​មុន​មក​ ថា៖

«ប្រសិន​បើ​ ព្រះអម្ចាស់​ នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល មិន​បាន​ទុក​កូន​ចៅ​យើង ​មួយ​ចំនួន ឲ្យ​នៅ​សល់​ទេ, នោះ ​យើង ​នឹង​វិនាស​ទៅ​ ដូច​ជា​អ្នក​ក្រុង ​សូដុម, ហើយ ​យើង ​ក៏​ប្រៀប​បី​ ដូច​ជា​អ្នក​ក្រុង កូម៉ូរ៉ា​ដែរ​។»


អ៊ីស្រាអែល និង​ដំណឹងល្អ

ដូច្នេះ តើ​ យើង ​ត្រូវ​គិត​ ដូច​ម្ដេច?  សាសន៍​ដទៃ, ​ដែល​ពុំ​បាន ​ស្វះស្វែង​រក​ សេចក្ដី​សុចរិត, បែរ​ជា​បាន​ទទួល ​សេចក្ដី​សុចរិត ​ទៅ​វិញ, គឺ ​សេចក្ដី​ សុចរិត​ មក​ពី​ជំនឿ។  រីឯ សាសន៍​ អ៊ីស្រាអែល, គេ ​ខំ​ប្រឹង​ធ្វើ​តាម​ ក្រឹត្យវិន័យ ​ដែល​ផ្ដល់​ សេចក្ដី​សុចរិត, តែ​ ពួក​គេ ​ពុំ​បាន​សុចរិត​ តាម​វិន័យ​ នោះ​ឡើយ។  ហេតុ​អ្វី​ បាន​ជា ​ដូច្នេះ?  គឺ​ មក​ពួក​គេ​ ពឹង​លើ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ តាម​វិន័យ, មិន​ពឹង​លើ​ ជំនឿ​ទេ។  ពួក​គេ​ ជំពប់​ដួល ​នឹងថ្ម​ ដែល​នាំ ​ឲ្យ​គេ​ជំពប់។  ដូច​មាន ​ចែង​ទុក​មក ​ថា៖

«យើង​ បាន​ដាក់​ថ្ម​មួយ​ នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន, ជា​ថ្ម​ ដែល​នាំ ឲ្យ​គេ​ ជំពប់​ដួល, ជា​សិលា ​ដែល​នាំ​ ឲ្យ​គេ ​រវាត​ចិត្ត​ បាត់​ជំនឿ; អ្នក​ណា ​ជឿ​លើ​ថ្ម​នេះ, អ្នក​នោះ ​មុខ​ជា​ មិន​ខក​ចិត្ត​ឡើយ​។»

Paul’s Anguish Over Israel

I speak the truth in Christ—I am not lying, my conscience confirms it through the Holy Spirit— I have great sorrow and unceasing anguish in my heart. For I could wish that I myself were cursed and cut off from Christ for the sake of my people, those of my own race, the people of Israel. Theirs is the adoption to sonship; theirs the divine glory, the covenants, the receiving of the law, the temple worship and the promises. Theirs are the patriarchs, and from them is traced the human ancestry of the Messiah, who is God over all, forever praised![a] Amen.

God’s Sovereign Choice

 

It is not as though God’s word had failed. For not all who are descended from Israel are Israel. Nor because they are his descendants are they all Abraham’s children. On the contrary, “It is through Isaac that your offspring will be reckoned.”[b] In other words, it is not the children by physical descent who are God’s children, but it is the children of the promise who are regarded as Abraham’s offspring. For this was how the promise was stated: “At the appointed time I will return, and Sarah will have a son.”[c]

10 Not only that, but Rebekah’s children were conceived at the same time by our father Isaac. 11 Yet, before the twins were born or had done anything good or bad—in order that God’s purpose in election might stand: 12 not by works but by him who calls—she was told, “The older will serve the younger.”[d]   13 Just as it is written: “Jacob I loved, but Esau I hated.”[e]

14 What then shall we say? Is God unjust? Not at all! 15 For he says to Moses,
“I will have mercy on whom I have mercy,
    and I will have compassion on whom I have compassion.”[f]

16 It does not, therefore, depend on human desire or effort, but on God’s mercy. 17 For Scripture says to Pharaoh: “I raised you up for this very purpose, that I might display my power in you and that my name might be proclaimed in all the earth.”[g] 18 Therefore God has mercy on whom he wants to have mercy, and he hardens whom he wants to harden.

19 One of you will say to me: “Then why does God still blame us? For who is able to resist his will?” 20 But who are you, a human being, to talk back to God? “Shall what is formed say to the one who formed it, ‘Why did you make me like this?’”[h] 21 Does not the potter have the right to make out of the same lump of clay some pottery for special purposes and some for common use?

22 What if God, although choosing to show his wrath and make his power known, bore with great patience the objects of his wrath—prepared for destruction? 23 What if he did this to make the riches of his glory known to the objects of his mercy, whom he prepared in advance for glory— 24 even us, whom he also called, not only from the Jews but also from the Gentiles? 25 As he says in Hosea:

“I will call them ‘my people’ who are not my people;
    and I will call her ‘my loved one’ who is not my loved one,”[i]
26 and,
“In the very place where it was said to them,
    ‘You are not my people,’
    there they will be called ‘children of the living God.’”[j]
27 Isaiah cries out concerning Israel:
“Though the number of the Israelites be like the sand by the sea,
    only the remnant will be saved.
28 For the Lord will carry out
    his sentence on earth with speed and finality.”[k]
29 It is just as Isaiah said previously:
“Unless the Lord Almighty
    had left us descendants,
we would have become like Sodom,
    we would have been like Gomorrah.”[l]

Israel’s Unbelief

 

30 What then shall we say? That the Gentiles, who did not pursue righteousness, have obtained it, a righteousness that is by faith; 31 but the people of Israel, who pursued the law as the way of righteousness, have not attained their goal. 32 Why not? Because they pursued it not by faith but as if it were by works. They stumbled over the stumbling stone. 33 As it is written:

“See, I lay in Zion a stone that causes people to stumble
    and a rock that makes them fall,
    and the one who believes in him will never be put to shame.”[m]

Footnotes:

  1. Romans 9:5 Or Messiah, who is over all. God be forever praised! Or Messiah. God who is over all be forever praised!
  2. Romans 9:7 Gen. 21:12
  3. Romans 9:9 Gen. 18:10,14
  4. Romans 9:12 Gen. 25:23
  5. Romans 9:13 Mal. 1:2,3
  6. Romans 9:15 Exodus 33:19
  7. Romans 9:17 Exodus 9:16
  8. Romans 9:20 Isaiah 29:16; 45:9
  9. Romans 9:25 Hosea 2:23
  10. Romans 9:26 Hosea 1:10
  11. Romans 9:28 Isaiah 10:22,23 (see Septuagint)
  12. Romans 9:29 Isaiah 1:9
  13. Romans 9:33 Isaiah 8:14; 28:16



1 comment:

Anonymous said...

Chapter 9


Chapter 9 is the US Federal Bankruptcy Code bywhich an entity, such as a city, a municipality and other government entity can file a relief, when the assets are overburdened by the liability.



Bankruptcy Attorney