ស្បែកជើងរបស់អ្នកភូមិត្រូវបានតម្រៀបជាអក្សរ«អភិវឌ្ឍន៍»។ រូបថត មិនា
អ្នកភូមិហែកសារុង ដែលជាអំណោយរបស់លោកកែប ជុតិមា។ រូបថត មិនា
ស្ត្រីអ្នកភូមិថ្លែងពីការឈឺចាប់ដោយសារអំណោយលោកកែប ជុតិមា។ មិនា
ស្ត្រីអ្នកភូមិកាន់បដាបង្ហាញពីរូបភាពនៃការបណ្តេញចេញ។ រូបថត ហុង មិនា
អ្នកភូមិកាន់បដា ដើរសំដៅទៅស្រែកតវ៉ានៅមុខរដ្ឋសភា។ រូបថត ហុង មិនា
អ្នកភូមិស្រែកទាមទារឲ្យរដ្ឋាភិបាលបញ្ឈប់ការបណ្តេញចេញ។ រូបថត មិនា
Wednesday, 25 January 2012 12:03
ម៉ៃ ទិត្យថារ៉ា និង Shane Worrell
The Phnom Penh Post
ភ្នំពេញៈ សម្រែកអំពាវនាវរកយុត្តិធម៌ នៅមុខរដ្ឋសភាជាតិ និងក្បែររបងក្រុមហ៊ុន 7NG ពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋប្រមាណ ៣០០ នាក់ មកពីសហគមន៍ចំនួន ៧ ដែលបានទទួលរងគ្រោះយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ដោយសារការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំបានធ្វើឡើងកាលពីម្សិលមិញ ដោយមានការដង្ហែក្បួន យកញត្តិ ទៅដាក់ជូនរដ្ឋសភាផងដែរ។
កាលពីម្សិលមិញ គឺជាឆ្នាំខួបទី ៣ ដែលប្រជាពលរដ្ឋ នៅសហគមន៍ដីក្រហម ក្នុងសង្កាត់ទន្លេបាសាក់ ខណ្ឌចំការមនរាប់រយគ្រួសារ ត្រូវបានក្រុមហ៊ុន 7NG និងអាជ្ញាធររាជធានីភ្នំពេញ ប្រើកម្លាំងបណ្តេញចេញដ៏ហិង្សា។
ប្រជាពលរដ្ឋមកពីសហគមន៍រងគ្រោះ ដោយសារការបណ្តេញចេញបានកាន់បដាប្រវែង៥០ ម៉ែត្រ ជាមួយរូបភាពក្រុមហ៊ុន បានប្រើកម្លាំង រុះរើបំផ្លាញផ្ទះសម្បែងរបស់ពួកគេ និងអាជ្ញាធរប្រើអំពើហិង្សានៅក្នុងប្រតិបត្តិការ បណ្តេញពួកគេពីកណ្តាលរាជធានី ឲ្យទៅរស់នៅកណ្តាលវាល នៅឯតំបន់ជាយក្រុង ព្រមទាំងមានសរសេរពាក្យស្លោកថា «បញ្ឈប់ការបណ្តេញ» និង «ទីក្រុងសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា» ហើយបន្ទាប់មក ពួកគេបានយកស្បែកជើងជាច្រើនគូដាក់តម្រៀបចេញជាអក្សរ «អភិវឌ្ឍន៍» ដែលពាក្យនេះ បានធ្វើឲ្យពួកគេទឹកភ្នែក បាត់បង់ទាំងមុខរបរទាំងផ្ទះសម្បែង ហើយធ្វើឲ្យកូនៗរបស់ពួកគេភាគច្រើន បានបោះបង់ចោលការសិក្សា។
នៅក្នុងពិធីនេះដែរ ប្រជាពលរដ្ឋរងគ្រោះ បានហែកសារុង ដែលជាអំណោយរបស់លោកកែប ជុតិមា អភិបាលរាជធានីភ្នំពេញ ដោយចាត់ទុកថា សារុងនេះ ជាសារុងទិញសន្លឹកឆ្នោតរបស់ពួកគាត់ ដែលជាថ្នូរនឹងការរឹបអូសយកដីធ្លី និងផ្ទះសម្បែងរបស់ពួកគាត់តាមរយៈនៃការបណ្តេញចេញ ដោយប្រើអំពើហិង្សាក្រោមពាក្យអភិវឌ្ឍន៍។
អ្នកស្រី ឌួល ចន្ថា អតីតពលរដ្ឋសហគមន៍ដីក្រហមវ័យ ៥៣ ឆ្នាំ ដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញដោយពុំមានសំណងសមរម្យ ឲ្យទៅរស់នៅចម្ងាយប្រមាណ ២០ គីឡូម៉ែត្រ ពីទីក្រុង ក្នុងភូមិដំណាក់ត្រយឹង ថ្លែងថា ក្រោយពីអាជ្ញាធររាជធានី បណ្តេញអ្នកស្រីកាលពី ៣ ឆ្នាំមុន អ្នកស្រីពុំបានទទួលសំណងអ្វីពីក្រុមហ៊ុន និងសាលារាជធានីឡើយ។ ដោយពុំអាចរស់នៅក្នុងស្ថានភាពយ៉ាងលំបាក នៅឯតំបន់ជាយក្រុងបាន អ្នកស្រី បានមកជួលបន្ទប់គេស្នាក់នៅ ក្នុងសង្កាត់បឹងត្របែក។ អ្នកស្រីបានគូសបញ្ជាក់ថា៖ «អ្វីដែលរដ្ឋាភិបាលបានធ្វើ គឺឃោរឃៅជាង ប៉ុល ពត ទៅទៀត ព្រោះ ប៉ុល ពត បណ្តេញប្រជាជនពីទីក្រុង ទៅជនបទ គឺធ្វើឡើងដោយស្មើភាពគ្នា ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាលបច្ចុប្បន្ន បានបណ្តេញតែអ្នកក្រចេញ ហើយយកដីរបស់យើងទៅឲ្យក្រុមហ៊ុន អ្នកមានអំណាច និងក្រុមមនុស្សពុករលួយ ហើយពួកគេទុកឲ្យយើងរស់នៅដូចសត្វធាតុ»។
លោក ចន្ទ វិចិត្រ អតីតពលរដ្ឋសហគមន៍ដីក្រហមមួយរូបទៀត បានថ្លែងថា ប្រជាជន ដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញ ពុំមានអាហារគ្រប់គ្រាន់ទទួលទាន កូនៗមិនបានទៅសាលារៀន ពួកគេក្លាយជាក្មេងរើសអេតចាយ ប្រមូលកម្ទេចស្រូវពីវាលស្រែ និងបានចោទសួរថា នេះឬជាគោលនយោបាយកាត់បន្ថយភាពក្រីក្ររបស់រដ្ឋាភិបាល? លោកគូសបញ្ជាក់ថា៖ «យើងតែងតែឮពាក្យនេះ ទីណាមានការលំបាក ទីនោះមានសម្តេចតេជោ និងលោកជំទាវ ដូច្នេះតើពួកគេនៅឯណា? យើងមិនដែលឃើញនរណាមករកយើងដែលជាជនរងគ្រោះដោយសារការបណ្តេញ ចេញឡើយ»។
លោកបន្តថា ប្រជាពលរដ្ឋ បានប្រារព្ធពិធី នៃការបណ្តេញចេញនេះ ចង់រំឭកដល់សាធារណជន អំពីព្រឹត្តិការណ៍នានា ដែលបណ្តាលឲ្យមានការឈឺចាប់ និងពោរពេញទៅដោយអំពើហិង្សា ហើយក៏ជាការបញ្ជូនសារ និងដាក់ញត្តិទៅរដ្ឋាភិបាល តាមរយៈរដ្ឋសភា ដើម្បីឲ្យបញ្ឈប់ការបណ្តេញប្រជាជនទាំងបង្ខំចេញពីទីក្រុង ដើម្បីយកដីឲ្យអ្នកមានមួយក្តាប់តូច។
អ្នកស្រី ងិន សារិទ្ធ អតីតពលរដ្ឋមួយរូប នៃសហគមន៍បុរីកីឡាវ័យ ៣៧ ឆ្នាំ ដែលបានចូលរួមក្នុងពិធីខួប ៣ ឆ្នាំនៃការបណ្តេញចេញនោះដែរ បានថ្លែងថា ចាប់តាំងពីអាជ្ញាធរ និងក្រុមហ៊ុន បណ្តេញពលរដ្ឋចេញពីបុរីកីឡា ទៅដល់ឃុំភ្នំបាត ហើយមានអ្នកខ្លះ ត្រូវជាប់ឃុំ ក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលសង្គមកិច្ចព្រៃស្ពឺ និងពន្ធនាគារព្រៃសមក ពួកគាត់បានរស់នៅយ៉ាងវេទនា នៅក្រោមកៅស៊ូតង់ កណ្តាលវាលស្រែក្តៅហែង។ អ្នកស្រីថ្លែងថា៖ «យើងរស់នៅក្នុងស្ថានភាពគួរឲ្យភ័យខា្លច។ ពួកគេយកដីរបស់យើងទៅឲ្យក្រុមហ៊ុន។ យើងតវ៉ាដើម្បីការពារដីរបស់យើង ត្រូវគេចាប់ដាក់គុក។ ចុះក្រុមហ៊ុន និងអាជ្ញាធរ ប្រើអំពើហិង្សាមកលើយើង ហេតុអ្វីពួកគេ មិនត្រូវចាប់ដាក់គុកផងទៅ? សូមផ្តល់យុត្តិធម៌ឲ្យយើងជាអ្នកក្រផង»។
នាង ហេង មុំ អតីតពលរដ្ឋតំបន់បឹងកក់វ័យ ២២ ឆ្នាំ ថ្លែងថា នាងចង់ស្នើឲ្យរដ្ឋាភិបាល បញ្ឈប់ការបណ្តេញប្រជាជនដោយប្រើពាក្យ អភិវឌ្ឍន៍ និងថា ពុំមានគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍របស់រដ្ឋាភិបាលណាមួយ អាចកាត់បន្ថយភាពក្រីក្របានទេ មានតែបង្កើនភាពក្រីក្រកាន់តែខ្លាំងឡើងថែមទៀត ព្រោះពួកគេ ធ្វើឲ្យប្រជាជន ពីមានផ្ទះសម្បែង ទៅជាគ្មានផ្ទះសម្បែង។ នាងបានបន្តថា៖ «សូមបញ្ឈប់ការប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធតុលាការ ដើម្បីគាបសង្កត់មកលើយើងទៀតទៅ ហើយឈប់ឲ្យកាដូដ៏អាក្រក់របស់អ្នកមកយើង។ យើងឈប់ចង់បានសារុង និងប៊ីចេងមួយកញ្ចប់ ដើម្បីជាថ្នូរ នឹងសន្លឹកឆ្នោតរបស់យើងទៀតហើយ»។
ក្រោយពីប្រជាពលរដ្ឋ បានជួបជុំគ្នា នៅក្បែររបងក្រុមហ៊ុន 7NG ពួកគេបានដង្ហែក្បួនរួមគ្នា សំដៅទៅកាន់រដ្ឋសភា ដើម្បីដាក់ញត្តិដែលលើកឡើងពីការលំបាកធ្ងន់ធ្ងរ ដោយសារការបណ្តេញចេញ ហើយពេលនោះ ពួកគេរងនូវការរារាំងរយៈពេលខ្លី ពីសំណាក់កម្លាំងនគរបាល។
នាង ទូច វណ្ណា អតីតពលរដ្ឋរស់នៅប្លុកបុរីកីឡាម្នាក់ទៀតបានថ្លែងថា នាងមករដ្ឋសភាព្រោះទីនោះ ជាកន្លែងបង្កើតច្បាប់ ដូច្នេះនាងចង់ស្នើរដ្ឋាភិបាលឲ្យដោះលែងប្រជាជន ៧ នាក់ ដែលកំពុងជាប់ឃុំខ្លួនក្នុងពន្ធនាគារព្រៃស វិញ ព្រោះពួកគេពុំមែនជាក្មេងទំនើងទេ ពួកគេជាសិស្សពួកគេត្រូវការរៀនសូត្រ។
លោកកែប ជុតិមា មិនអាចទាក់ទង សុំការអធិប្បាយបានទេកាលពីម្សិលមិញ ប៉ុន្តែ លោក ឯក ថា អ្នកនាំពាក្យម្នាក់ នៃទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី បានថ្លែងថា រដ្ឋាភិបាល ពុំមានគោលនយោបាយ ធ្វើឲ្យប្រជាជនក្រីក្រទេ ព្រោះរដ្ឋាភិបាល បានខិតខំរំដោះប្រជាជន ពីរបបខ្មែរក្រហម និងធ្វើឲ្យប្រទេសជាតិ មានសុខសន្តិភាព ដើម្បីទាក់ទាញអ្នកវិនិយោគមកបោះទុនរកស៊ី។
លោកបន្ថែមថា៖«រដ្ឋាភិបាលពុំមានគោលនយោបាយធ្វើឲ្យប្រជាជនធ្លាក់ ខ្លួនក្រីក្រទេ តែរដ្ឋាភិបាល បានបង្កើតគោលនយោបាយ ដើម្បីធ្វើឲ្យប្រជាជនកាន់តែមាន និងមានបំផុត»។
លោក សៀ ភិរម្យ ប្រធានក្រុមការងារពិសេស សិទ្ធិលំនៅដ្ឋាន បានថ្លែងថា យោងតាមការស្រាវជ្រាវរបស់លោក នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១១ បានរកឃើញថា ការបណ្តេញប្រជាពលរដ្ឋចេញពីផ្ទះសម្បែង បានបង្កឲ្យប៉ះពាល់ដល់ទាំងសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គម ពីព្រោះធ្វើឲ្យពលរដ្ឋកាន់តែច្រើនឡើងៗ បានបាត់បង់ការងារ និងមុខរបរ។ លោកបានគូសបញ្ជាក់ថា៖ «បើគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ ធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋ មានជីវភាពប្រសើរមែននោះ ម្ល៉េះសមប្រជាពលរដ្ឋ ក៏ដូចជាអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល នឹងមិនជំទាស់ ទៅនឹងគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍របស់រាជរដ្ឋាភិបាលនោះទេ»។
លោក អំ សំអាត មន្ត្រីស៊ើបអង្កេតជាន់ខ្ពស់ នៃអង្គការសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ បានថ្លែងថា អ្វីដែលពលរដ្ឋធ្វើនាថ្ងៃម្សិលមិញ គឺជាសារមួយបន្ថែមទៀត ដែលផ្ញើទៅកាន់រដ្ឋាភិបាល ឲ្យដឹងអំពីការលំបាក ក្នុងជីវភាពរស់នៅ របស់ប្រជាពលរដ្ឋ ក្រោយការបណ្តេញចេញ។
លោក អំ សំអាត បានទទូចស្នើទៅរដ្ឋាភិបាលថា៖ «យើងសូមស្នើដល់រដ្ឋាភិបាល សូមបញ្ឈប់ការបណ្តេញប្រជាពលរដ្ឋចេញពីទីក្រុង និងស្វែងរកដំណោះស្រាយយុត្តិធម៌ សមរម្យ ដែលធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋ និងរដ្ឋាភិបាល ទទួលបានប្រយោជន៍ទាំងអស់គ្នា»៕ CR
5 comments:
អាខ្វាក់ហ៊ុន សែន ឈ្មោះដើមវាហ៊ុន ណាល់ ។
ឪវាឈ្មោះ ហ៊ុន នៀង ជាមេចោរលួចគោនៅស្រុកក្រូច
ឆ្មារ ខេត្តកំពង់ចាម ម៉ែវាឈ្មោះ ឌី ប៉ុក
ជាអ្នកលក់នំអាកោរ។ អាខ្វាក់ហ៊ុន សែន ឈ្មោះដើម
វា គឺ អាហ៊ុន ណាល់ ជាចោរដូចឪវាដែរ។
អ្នកស្រុកក្រូចឆ្មារដេញប្រផាត់រត់ប្រផីងជង់និង
មែកត្របែកខ្វាក់ភ្នែកម្ខាង ហើយឆ្នាំ៧០រត់ចូល
ចូលព្រៃម៉ាគី ធ្វើជាខ្មែរក្រហម។
ជំនាន់ខ្មែរក្រហម គណៈភូមិ គណៈឃុំ និង
គណៈតំបន់មួយចំនួនជាចោរ ឬ មេចោរលួចគោ ឬ ក្របី។
ដល់មកបានធ្វើនាយករដ្ធមន្ត្រី កើតជាមេចោរលក់
ជាតិ លួចជាតិ។ឪអាខ្វាក់ហ៊ុន សែន ជាមេចោរ អាខ្វាក់ហ៊ុន
សែនជាមេចោរ អស់ទាំងមុខមន្រ្តីក៏ជាចោរដូច អាខ្វាក់
ហ៊ុន សែន ដែរ។
អ្វីដែលត្រូវបានអនុវត្តមកលើប្រជាពលរដ្ឋ គឺជាអំពើ អយុត្តិធម៌ និងជាការបំផ្លាញជាតិ។ ការដាក់ងារថាជា អភិវឌ្ឈន៏ គឺជាការបំភាន់ស្មារតីពលរដ្ឋ។ នេះគឺ សម្ដែងឱ្យឃើញនូវភាពទុច្ចរិត និងអយុត្តិធម៌ របស់ រដ្ឋាភិបាលមកលើជាតិនិងពលរដ្ឋ ដ៏ប្រាកដ។ លក្ខណៈបែបនេះនឹងបន្តនូវភាពក្រីក្រ និងកម្មវេទនា ដ៏ច្រើនទសវត្សរិ៍ទៀតសម្រាប់ខ្មែរ។
កូនខ្មែរ
ក្នុងមួយពិភពលោកនេះ អ្នកណាៗក៏ដឹងគ្រប់គ្នាទាំងអស់ថា
អាយ៉ងខ្វាក់ក្បត់ជាតិ ហ៊ុន សែន នេះ ជាមេក្បត់ជាតិ, ជាមេ
លក់ជាតិ, ជាមេឃាតករឈាមត្រជាក់, ជាមេខ្មែរក្រហម,
ជាមេទុច្ចរិត,ជាមេពុករលួយ, ជាមេយូកូងបាតផ្សារ, ជាមេក្រុមមនុស្សពាលនៅកម្ពុជាដែរ...!
ហើយ...ក៏ជាមេគ្រោះថ្នាក់ធំជាងគេនៅក្នុងប្រទេសខ្មែរសព្វថ្ងៃនេះ
បើខ្មែរយើងមិននាំគ្នាកំចាត់វានិងបក្សពួកវាចោលទេ ប្រទេសខ្មែរគ្មានថ្ងៃបានសុខសាន្ត និងអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេសជាតិ
ឱ្យចម្រើនលូតលាស់បានឡើយ។
អាខ្វាក់អន្តរធាន..! អាខ្វាក់ក្បត់ជាតិ ...!អាមេយូកូងបាតផ្សារ..!
ពួកអាចោរហារូយអស់នេះបានឈូសឆាយផ្ទៈសម្បែងបងប្អូនរួចហើយ/ហើយវាបែរជាយកប្រាក់បន្តិចបន្តួចមកជួយបងប្អូនវិញ នេះសបញ្ជាក់អោយឃើញថាពួកវាកាប់អោយយើងរបួសហើយ/វាយកថ្នាំមកបិតអោយយើងវិញ។ ដូច្នេះសូមបងប្អូនកុំមានសេចក្តីត្រេកអរអោយសោះ។
ប្រទេសខ្មែរ បច្ចុប្បន្ននេះកំពុងតែត្រូវបានរំលោភលើកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងហ្សឺណែវ និងលើកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីស៍ ថែមទាំងកំពុង
លេបត្របាក់ ដោយសត្វក្រពើយួន តាមគ្រប់រូបភាព ដូចជាយុទ្ធសាស្រ្ត បញ្ចូលយួនអន្តោប្រវេសន៍, រំកិលព្រំដែន, ធ្វើវិនិយោគ
ដោយចំហ និងដោយលួចលាក់ បង្កើតសមាគមយួន ២១ ខេត្ត, ក្រុង, ធ្វើចារកម្ម បង្កើតរដ្ឋបាលយួន ក្នុងអំណាច
រដ្ឋាភិបាលខ្មែរ…. តើអាថ៌កំបាំងទាំងអស់នេះ ស្តាចមន៍ ប្រមុខនៃរដ្ធាភិបាលកញ្ជះយួន នឹង ពួកអាក្បត់ជាតិមើលឃើញដែរ ឬ ទេ???
Post a Comment