Wednesday, January 25, 2012

Victims of Evictions Mark Dey Krahorm Anniversary - ពលរដ្ឋ​ក្រីក្រ​ប្រារព្ធ​ខួប​​ទីបី​នៃ​ការ​បណ្តេញ​ចេញ​ពី​លំនៅ​ដ្ឋាន​ដោយ​បង្ខំ

The Dey Krahorm event was a harbinger of evictions to come, with residents from the the neighborhoods of Boeung Kak lake and Borei Keila the most prominent among scores of forced moves. (Photo: by Heng Reaksmey)
អ្នក​តវ៉ាហែកសារុង​​ក្នុង​ការប្រារព្ធ​ខួប​​ទីបី​នៃ​ការ​បណ្តេញ​ចេញ​ពី​លំនៅ​ដ្ឋាន​ដោយ​បង្ខំ។ (រូបថត៖ ហេង រស្មី វីអូអេ ខ្មែរ)
Protesters tear up a piece of sarong that  was given by Kep Chuytermay to evictees to soften the eviction process (Photo: Heng Reaksmey, VOA Khmer)

Tuesday, 24 January 2012
Heng Reaksmey, VOA Khmer | Phnom Penh
“These shoes are a message to the government to think about villagers before development.”
«អានេះ​គេ​ហៅ​ថា​សារុង​ថោកទាប​ មក​បោក​បញ្ឆោត​ប្រជាពលរដ្ឋ។​ យក​ផ្ទះ​ប្រជាពលរដ្ឋ​មក​ដូរ​សារុង​មួយ​ថោកទាប​ជា​ទី​បំផុត។​ សារុង​មួយ​លុយ​មួយម៉ឺន​ ប៊ីចេង​មួយ​កញ្ចប់។​ ឥឡូវ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ទាំង​អស់​ដឹង​ហើយ ​គឺ​ចាញ់​បោក​ហើយ»។
 Representatives from at least seven different neighborhoods convened in a demonstration in Phnom Penh on Tuesday, marking the three-year anniversary of a violent forced eviction that pushed out hundreds of families.

Protesters tore their shirts and removed their shoes, some claiming the ruling Cambodian People’s Party had given them T-shirts and $2.50 for favorable votes in the last election.

These shoes are a message to the government to think about villagers before development,” said Chan Vichet, a representative of former residents of Dey Krahorm, which three years ago saw hundreds of families violently pushed from their homes.


The Dey Krahorm event was a harbinger of evictions to come, with residents from the the neighborhoods of Boeung Kak lake and Borei Keila the most prominent among scores of forced moves.

The evictions have entailed long standoffs between residents and developers, confusion over land titling and accusations of swindling—and ultimately end with the use of government security forces and violence to push residents from their homes.

Residents have found themselves on inferior relocation sites far outside the city, lacking clean water, businesses and access to schools.

Rath Sophal, 32, has been living at a site called Damnak Traying, 30 kilometers from the capital, since being pushed from Dey Krahorm.

“I have an old mother, and she is always finding frogs and crabs to feed my children,” Rath Sophal said. “Everyone here has difficulties living, and no government officials have come to see us.”

Sia Phearum, director of the Housing Rights Task Force, an advocacy group, said that debt and unemployment increase for villagers after they are evicted.

Around seven in 10 relocated families find themselves in debt after an eviction, up from only half, and joblessness went from around 18 percent to more than 35 percent after the evictions.

The group counted nearly 50 community evictions last year alone, affecting almost 12,000 families.

Phnom Penh Governor Kep Chuktema was not available for comment Tuesday.
------------
ថ្ងៃអង្គារ, 24 ខែមករា 2012
ដោយ ហេង ​រស្មី វីអូអេ ខ្មែរ | ភ្នំពេញ

«អានេះ​គេ​ហៅ​ថា​សារុង​ថោកទាប​ មក​បោក​បញ្ឆោត​ប្រជាពលរដ្ឋ។​ យក​ផ្ទះ​ប្រជាពលរដ្ឋ​មក​ដូរ​សារុង​មួយ​ថោកទាប​ជា​ទី​បំផុត។​ សារុង​មួយ​លុយ​មួយម៉ឺន​ ប៊ីចេង​មួយ​កញ្ចប់។​ ឥឡូវ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ទាំង​អស់​ដឹង​ហើយ ​គឺ​ចាញ់​បោក​ហើយ»។

បន្ទាប់​ពី​បាន​លើក​សារុង​ពុម្ព​មួយ​បង្ហាញ​ជា​សាធារណៈ ​អ្នក​ភូមិ​បឹងកក់​បាន​នាំ​គ្នា​ហែក​សារុង​នោះ​ជា​ចម្រៀក​តូច​ៗ ​រួច​ហើយ​ទម្លាក់​ចោល​នៅ​លើ​ថ្នល់​កៅស៊ូ។​ អ្នក​ភូមិ​បឹងកក់​បាន​និយាយ​ថា​ សារុង​នេះ​គឺ​លោក​កែប ​ជុតិមា ​បាន​ផ្តល់​ដល់​អ្នក​ភូមិ​បឹងកក់​កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០០៨​ ជាមួយ​នឹង​ទឹក​ប្រាក់​ចំនួន​១០.០០០​រៀល​ ស្មើ​នឹង​ជាង​២​ដុល្លារ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ក្នុង​មួយ​គ្រួសារ​ ដើម្បី​ឲ្យ​បោះឆ្នោត​ជូន​គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា។ ​ពួក​គេ​បាន​និយាយ​ថា​មិន​ត្រូវ​ការ​សារុង​ទេ ​គឺ​ត្រូវ​ការ​តែ​ផ្ទះសម្បែង​បន្ទាប់​ពី​បាន​បណ្តេញ​ចេញ​ដោយ​បង្ខំ។

«អានេះ​គេ​ហៅ​ថា​សារុង​ថោកទាប​ មក​បោក​បញ្ឆោត​ប្រជាពលរដ្ឋ។​ យក​ផ្ទះ​ប្រជាពលរដ្ឋ​មក​ដូរ​សារុង​មួយ​ថោកទាប​ជា​ទី​បំផុត។​ សារុង​មួយ​លុយ​មួយម៉ឺន​ ប៊ីចេង​មួយ​កញ្ចប់។​ ឥឡូវ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ទាំង​អស់​ដឹង​ហើយ ​គឺ​ចាញ់​បោក​ហើយ»។

ក្រុម​ប្រជាពលរដ្ឋ​ចំនួន​ប្រាំពីរ​សហគមន៍​យ៉ាង​តិច​ ដែល​រួម​មាន​សហគមន៍​ដីក្រហម​ សហគមន៍​ក្រុម​៧៨ ​សហគមន៍​បឹងកក់ ​សហគមន៍​បុរីកីឡា ​សហគមន៍​បឹងឈូក ​សហគមន៍​៣៤៧​ និង​សហគមន៍​ព្រែកតាណូ ​ត្រូវ​បាន​រដ្ឋាភិបាល​ប្រើប្រាស់​កម្លាំង​បណ្តេញ​ចេញ​ដោយ​បង្ខំ​ឲ្យ​ទៅ​រស់​នៅ​ឯ​ជាយ​ក្រុង​ភ្នំពេញ ​ដើម្បី​យក​ដី​ទៅ​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន​អភិវឌ្ឍ។

ឆ្នាំ​នេះ​គឺ​ជា​គម្រប់​ខួប​លើក​ទី​៣ នៃ​ការ​បណ្តេញ​ចេញ​ដោយ​បង្ខំ​នៅ​សហគមន៍​ដីក្រហម​ ហើយ​សហគមន៍​ទាំង​ប្រាំពីរ​បាន​ចូលរួម​ដើម្បី​រំលឹក​ខួប​នៃ​ការ​បណ្តេញ​ចេញ​នេះ។

នៅ​ក្នុង​សារ​មួយ​ច្បាប់ ​ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា​ «ថ្ងៃ​ដែល​មិន​អាច​បំភ្លេច​បាន​របស់​សហគមន៍​ដី​ក្រហម» បាន​ឲ្យ​និយាយ​ថា​​ទង្វើ​ជម្លៀស​ប្រជាពលរដ្ឋ​ចេញ​ពី​តំបន់​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​ ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​នឹក​ឃើញ​ពី​អតីតកាល​ក្នុង​របប​ខ្មែរក្រហម។

អ្នកស្រី ​រត្ន័ ​សុផល​ អាយុ​៣២​ឆ្នាំ ​រស់នៅ​សហគមន៍​ដីក្រហម​ ហើយ​បច្ចុប្បន្ន​កំពុងតែ​រស់នៅ​តំបន់​ដំណាក់​ត្រយឹង​បាន​និយាយ​ថា​បន្ទាប់​ពី​បាន​បណ្តេញ​ចេញ​ជីវភាព​របស់​អ្នកស្រី​កាន់​តែ​លំបាក។

«សព្វ​ថ្ងៃ​មាន​ម្តាយ​ចាស់​ជរា​ គាត់ឈឺ​ គាត់​ជា។ ​ថ្ងៃ​ណា​ក៏​គាត់​គិត​អាណិត​កូន​ សម្លាប់​កង្កែប​ សម្លាប់​ក្តាម។ ​ខ្ញុំ​និយាយ​ជា​រឿយ​ៗ​មក​ហើយ ​ការ​លំបាក​មិន​ដែល​មាន​នរណា​មក​អើត​មើល​ទេ​ គឺ​គ្រប់គ្នា​ទាំងអស់​ អ្នក​ដែល​គេ​បណ្តេញ​ចេញ​ទៅ​បី​ឆ្នាំ ​ហើយ​ក៏​ជា​ឱកាស​មួយ​ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​និយាយ​ប្រាប់​ឲ្យ​ដឹង​ថា​ពួក​ខ្ញុំ​ហ្នឹង​ នៅ​ទីនោះ​វេទនា​ណាស់។ ​អ្វី​ក៏​គ្មាន​ បាត​ដៃ​ទទេ​ទាំង​អស់»។

ប្រជា​ពលរដ្ឋ​រស់នៅ​សហគមន៍​ដីក្រហម​ បាន​យក​ស្បែកជើង​យក​មក​តម្រៀប​លើ​ថ្នល់​កៅស៊ូ​ដើម្បី​ឲ្យ​ចេញ​ជា​ពាក្យ​«អភិវឌ្ឍន៍» ​នៅ​ក្បែរ​កន្លែង​ដែល​បាន​បណ្តេញ​ចេញ​កាល​ពី​បី​ឆ្នាំ​មុន។

លោក ​ចាន់ ​វិចិត្រ​ តំណាង​ប្រជាពលរដ្ឋ​សហគមន៍​ដីក្រហម​ បាន​និយាយ​ថា​ការ​អភិវឌ្ឍ​របស់​រដ្ឋាភិបាល​ត្រូវតែ​គិតគូរ​ជីវភាព​របស់​ប្រជាជន។

«យើង​រៀប​ស្បែក​ជើង​ចេញ​ជា​ពាក្យ​អភិវឌ្ឍន៍​នេះ​ គឺ​ចង់​ឲ្យ​ផ្ងើ​សារ​មួយ​ដល់​រដ្ឋាភិបាល​ថា​រាល់​ការ​អភិវឌ្ឍ​ទាំង​អស់ ​សូម​ឲ្យ​គិត​ទៅ​ដល់​ផលប្រយោជន៍​ប្រជាពលរដ្ឋ។​ សូម​ឲ្យ​គិត​ពី​ជីវភាព​របស់​ប្រជា​ពលរដ្ឋ»។

លោក ​សៀ ​ភារម្យ ​នាយក​ប្រតិបត្តិ​នៃ​ក្រុម​ការងារ​ពិសេស​សិទ្ធិ​លំនៅដ្ឋាន​បាន​និយាយ​ថា​ មាន​ប្រជាពលរដ្ឋ​ប្រមាណ​៥២​ភាគរយ​ ដែល​ជំពាក់​បំណុល​គេ​នៅ​ក្នុង​សហគមន៍​ដែល​មិន​ទាន់​បណ្តេញ​ចេញ។ ​ក៏ប៉ុន្តែ​នៅ​ពេល​ដែល​បណ្តេញចេញ​ពី​សហគមន៍​ ប្រជា​ពលរដ្ឋ​បាន​ជំពាក់​បំណុល​គេ​កើន​ឡើង​រហូត​ដល់​៧០​ភាគរយ។​ នេះ​ជា​ផល​ប៉ះពាល់​ដែល​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ត្រូវ​ប្រឈម។

«នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គាត់​មិន​ទាន់​បណ្តេញ​ចេញ ​គឺ​ពួក​គាត់​អត់​ការងារ​ធ្វើ​ត្រឹម​តែ​៨,៤​ភាគរយ​ទេ​ ហើយ​ក្រោយ​ពី​ការ​បណ្តេញ​ពួក​គាត់​ចេញ​ទៅ​ គឺ​យើង​ឃើញ​ថា​ កំណើន​នៃ​ការ​ឥត​ការងារ​ធ្វើ​ហ្នឹង​ គឺ​មាន​ការ​កើន​ឡើង​ដល់​ទៅ​៣៥,៧​ភាគរយ។ ​ដូច្នេះ​នេះ​គឺ​ជា​កំណើន​មួយ​ដ៏​ខ្ពស់​ណាស់ ​ហើយ​យើង​អង្គការ​សង្គម​ស៊ីវិល​ក៏ដូច​ជា​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​សហគមន៍​ក្រីក្រ​នៅ​ក្នុង​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ គឺ​មាន​ការ​បារម្ភ​ខ្លាំង​ណាស់»។

នៅ​ក្នុង​របាយការណ៍​របស់​ក្រុម​ការងារ​ពិសេស​សិទ្ធិ​លំនៅដ្ឋាន​ បាន​និយាយ​ថា​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​មាន​៧៤​សហគមន៍ ​ដែល​មាន​ប្រជាជន​ចំនួន​១១.៩២២​គ្រួសារ​ ដែល​បាន​ទទួល​រង​នូវ​ការ​គំរាម​កំហែង​និង​ការ​បណ្តេញ​ចេញ​ដោយ​បង្ខំ​កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០១១៕

3 comments:

Anonymous said...

THESE ARE THE VERY BIG PICTURES THAT CAN RAISE AWARENESS TO ALL CAMBODIANS.

WE SHOULD BE PROUD OF THER COURAGE.

DEAR FRIENDS AND "bang phaon" PLEASE CONTINUE TO FIGHT FOR THE FUTURE OF OUR CHILDREN.

DO NOT HOLD THE PORTRAIT OF HUN SEN AND BUN RANY BECAUSE THEY ARE BEHIND THE COMPANIES WHOM YOU SUFFER FROM.

Anonymous said...

GREAT IDEAL,UNITED AND MORE FROM ALL COUNTRY SIDES AND RURAL SIDE COME AND PROTECTED.END THIS EVICTION NOW .SHOW THEM THAT THE LAND IS YOUR LAND ,IT'S OUR LAND AND NOT THE GOVERNMENT ONLY.GATHER THE WHOLE COUNTRY TO PROTECT INCLUDING YOUR FAMILY MEMBERS,FRIENDS,NEIGHBORS,COLLEGES,STUDENTS, AND ECT HELP YOUR CAUSE. RESULT WILL BE GREAT!!!! BE CONSISTEN AND BE PEACEFUL.

Anonymous said...

ប្រជាពលរដ្ឋ គួរលោកភ្ញាក់រឮកឡើង រួចសូម
លោកយល់ឱ្យបានកាន់តែច្បាស់ទៀត គេយក
សារុង និងវត្ថុផ្សេងខ្លះ ជាប្រជាភិថុតបោកប្រាស
លោកហ្នឹងហើយ៕