ក្រោយមក
ព្រះអម្ចាស់ ជ្រើសយកសិស្ស ចិតសិបពីររូបទៀត, ហើយ ចាត់គេពីរៗនាក់
អោយទៅតាមភូមិ, តាមស្រុកនានា ដែលព្រះអង្គ
បម្រុងនឹងយាងទៅ។ ព្រះអង្គ
មានព្រះបន្ទូល ទៅគេថា៖ «ស្រូវដែលត្រូវច្រូត
មានច្រើនណាស់, តែអ្នកច្រូត មានតិចពេក។ ហេតុនេះ, ចូរអង្វរម្ចាស់ស្រែ
អោយចាត់អ្នកច្រូត មកក្នុងស្រែ របស់លោក។ ចូរនាំគ្នា ទៅចុះ! ខ្ញុំចាត់អ្នករាល់គ្នា
ទៅដូចអោយកូនចៀម ទៅកណ្ដាលហ្វូងចចក។ កុំយកថង់ប្រាក់, ថង់យាម, ឬស្បែកជើង
ទៅជាមួយឡើយ, ហើយ ក៏កុំជំរាបសួរ អ្នកណាតាមផ្លូវដែរ។
«ពេលអ្នករាល់គ្នា ចូលទៅក្នុងផ្ទះណាមួយ, មុនដំបូង
ត្រូវពោលថា, “សូមព្រះជាម្ចាស់ ប្រទានសេចក្ដីសុខសាន្ត ដល់មនុស្ស
ក្នុងផ្ទះនេះ។” បើនៅក្នុងផ្ទះនោះ មានមនុស្សណា
ចូលចិត្តសេចក្ដីសុខសាន្ត,
នោះ គេនឹងបានសុខសាន្ត ដូចពាក្យអ្នករាល់គ្នា
ជាមិនខាន។ បើគ្មានអ្នកណា ចូលចិត្តសេចក្ដីសុខសាន្តទេ, សេចក្ដីសុខសាន្ត
នឹងវិលត្រឡប់មកអ្នករាល់គ្នាវិញ។ ចូរស្នាក់នៅផ្ទះនោះ, ហើយ បរិភោគម្ហូបអាហារ
ដែលគេជូនអ្នករាល់គ្នាចុះ,
ព្រោះអ្នកធ្វើការ តែងតែទទួលប្រាក់ឈ្នួល។ មិនត្រូវចេញ ពីផ្ទះមួយ ទៅនៅផ្ទះមួយទៀតឡើយ។
«បើអ្នករាល់គ្នា ចូលទៅភូមិណា, ហើយមានគេ
ទទួលអ្នករាល់គ្នា, ត្រូវបរិភោគម្ហូបអាហារ ដែលគេរៀបជូនចុះ។ ត្រូវប្រោសអ្នកជំងឺ ក្នុងភូមិនោះ អោយបានជា, ហើយប្រាប់អ្នកភូមិថា, “ព្រះរាជ្យ
របស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅជិតអ្នករាល់គ្នាហើយ។” ប៉ុន្តែ
កាលបើអ្នករាល់គ្នា ចូលទៅភូមិណាមួយ, ហើយ
គេមិនព្រមទទួលអ្នករាល់គ្នាទេ, ត្រូវចេញទៅ ប្រកាសតាមទីផ្សារថា, “សូម្បីតែធូលីដី
ដែល ជាប់ជើងយើង ក៏យើងរលាស់ អោយអ្នករាល់គ្នាវិញដែរ, ប៉ុន្តែ សូមជ្រាបថា ព្រះរាជ្យ របស់ព្រះជាម្ចាស់ មកជិតបង្កើយហើយ។” ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា, នៅថ្ងៃ
ដែលព្រះជាម្ចាស់ វិនិច្ឆ័យទោស, អ្នកក្រុងសូដុម ទទួលទោស ស្រាលជាងអ្នកភូមិនោះ។
«អ្នក ក្រុងខូរ៉ាស៊ីនអើយ! អ្នក ត្រូវវេទនា
ជាពុំខាន។ អ្នកក្រុងបេតសៃដាអើយ! អ្នក
ក៏ត្រូវវេទនាដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកក្រុងទីរ៉ូស និងអ្នកក្រុងស៊ីដូន
បានឃើញការអស្ចារ្យ
ដូចអ្នករាល់គ្នាឃើញ នៅទីនេះ, ម៉្លេះសមអ្នកក្រុងទាំងនោះ នឹងប្រែចិត្តគំនិត,
ហើយ ស្លៀកបាវ អង្គុយក្នុងផេះជាមិនខាន។ ហេតុនេះហើយ បានជានៅថ្ងៃ ដែលព្រះជាម្ចាស់ វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោក, អ្នកក្រុងទីរ៉ូស និងអ្នកក្រុងស៊ីដូន ទទួលទោស ស្រាលជាងអ្នករាល់គ្នា។ អ្នកក្រុងកាពើណិមអើយ! កុំនឹកស្មានថា
អ្នក នឹងបានថ្កើងឡើងដល់ស្ថានសួគ៌ឡើយ, អ្នក
នឹងធ្លាក់ទៅស្ថាននរកវិញ។»
ព្រះយេស៊ូ
មានព្រះបន្ទូល ទៅសិស្សទៀតថា៖ «អ្នកណា ស្ដាប់អ្នករាល់គ្នា ក៏ដូចជាស្ដាប់ខ្ញុំដែរ។ អ្នកណា
បដិសេធ មិនទទួលអ្នករាល់គ្នា ក៏ដូចជាបដិសេធ
មិនទទួលខ្ញុំដែរ, ហើយ អ្នកណាមិនទទួលខ្ញុំ ក៏ដូចជាមិនទទួលព្រះអង្គ
ដែលចាត់ខ្ញុំអោយមកនោះដែរ។»
ពួកសិស្ស វិលត្រឡប់មកវិញ
ពួកសិស្សទាំងចិតសិបពីររូប ត្រឡប់មកវិញ ទាំងត្រេកអរ, ហើយ ទូលព្រះអង្គថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ, ដោយសារព្រះនាមព្រះអង្គ សូម្បីតែអារក្ស
ក៏ចុះចូលក្រោមអំណាចយើងខ្ញុំដែរ។»
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេថា៖ «ខ្ញុំ ឃើញមារសាតាំង ធ្លាក់ចុះ ពីលើមេឃមក ដូចផ្លេកបន្ទោរ។ ខ្ញុំបានអោយអ្នករាល់គ្នា
មានអំណាច ដើរជាន់ពស់ និងខ្យាដំរី, ព្រមទាំង
បង្ក្រាបឫទ្ធិអំណាច គ្រប់យ៉ាង របស់មារសត្រូវផង។ គ្មានអ្វី
អាចធ្វើទុក្ខអ្នករាល់គ្នា បានឡើយ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ, កុំត្រេកអរ
នឹងឃើញវិញ្ញាណអាក្រក់ ចុះចូលអ្នករាល់គ្នា, គឺត្រូវត្រេកអរ ដោយអ្នករាល់គ្នា មានឈ្មោះកត់ទុក នៅស្ថានបរមសុខវិញ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះហឫទ័យ រីករាយ
ខណៈនោះ
ព្រះវិញ្ញាណ បានធ្វើអោយព្រះយេស៊ូ មានព្រះហឫទ័យ
រីករាយយ៉ាងខ្លាំង។ ព្រះអង្គ
មានព្រះបន្ទូលថា៖ «បពិត្រ
ព្រះបិតា ជាអម្ចាស់ នៃស្ថានបរមសុខ និងជាអម្ចាស់ នៃផែនដី, ទូលបង្គំ
សូមសរសើរតម្កើងព្រះអង្គ, ព្រោះទ្រង់ បានសំដែងការទាំងនេះ អោយមនុស្សតូចតាចយល់, តែទ្រង់
លាក់ មិនអោយអ្នកប្រាជ្ញ និងអ្នកចេះដឹង យល់ទេ។ មែនហើយ, ព្រះអង្គ
សព្វព្រះហឫទ័យសំរេចដូច្នេះ។
ព្រះបិតា របស់ខ្ញុំ បានប្រគល់អ្វីៗទាំងអស់
មកខ្ញុំ។ គ្មាននរណា ស្គាល់ព្រះបុត្រា ក្រៅពីព្រះបិតា, ហើយ
ក៏គ្មាននរណា ស្គាល់ព្រះបិតា ក្រៅពីព្រះបុត្រា និងអ្នកដែលព្រះបុត្រា
សព្វព្រះហឫទ័យ សំដែងអោយស្គាល់នោះដែរ។»
បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូ បែរទៅរកសិស្ស, ហើយ មានព្រះបន្ទូល ដាច់ឡែក
ពីគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នា
មានសុភមង្គលហើយ, ព្រោះអ្នករាល់គ្នា បានឃើញហេតុការណ៍ ទាំងអស់នេះ។ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា, មានព្យាការី
និងស្ដេចជាច្រើន
ចង់ឃើញហេតុការណ៍ ដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញនេះដែរ
តែមិនបានឃើញ, ហើយ គេចង់ឮសេចក្ដី ដែលអ្នករាល់គ្នា បានឮនេះដែរ
តែមិនបានឮសោះ។»
ពាក្យប្រស្នា អំពី
អ្នកស្រុកសាម៉ារីម្នាក់ មានចិត្តសប្បុរស
ពេលនោះ
មានបណ្ឌិតខាងវិន័យម្នាក់ ក្រោកឈរ ទូលសួរព្រះយេស៊ូ, ក្នុងគោលបំណងចង់ចាប់កំហុសព្រះអង្គ
ថា៖ «លោកគ្រូ, តើខ្ញុំ ត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីអោយបានទទួល
ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគាត់ថា៖ «តើក្នុងក្រឹត្យវិន័យ មានចែងអ្វីខ្លះ? ពេលលោកអាន, តើលោក
យល់យ៉ាងណា?»
គាត់ ទូលឆ្លើយទៅព្រះយេស៊ូ ថា៖ «ត្រូវស្រឡាញ់ ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះ
របស់អ្នក អោយអស់ពីចិត្ត គំនិត,
អស់ពីស្មារតី,
អស់ពីកម្លាំង,
និងអស់ពីប្រាជ្ញា,
ហើយ ត្រូវស្រឡាញ់ បងប្អូនឯទៀតៗ
អោយបានដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯងដែរ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគាត់ថា៖ «លោក ឆ្លើយត្រឹមត្រូវ ល្អណាស់, សុំធ្វើដូច្នេះទៅ, នោះ លោក
នឹងមានជីវិត អស់កល្បជាមិនខាន។»
ប៉ុន្តែ
អាចារ្យនោះ ចង់បង្ហាញថា សំណួររបស់គាត់
ជាសំណួរត្រឹមត្រូវ, គាត់
ក៏សួរព្រះយេស៊ូទៀត ថា៖ «តើនរណា ជាបងប្អូន របស់ខ្ញុំ?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «មានបុរសម្នាក់ ធ្វើដំណើរចុះ ពីក្រុងយេរូសាឡឹម
ឆ្ពោះទៅក្រុងយេរីខូ។ គាត់
ធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃ របស់ពួកចោរ។ គេប្លន់គាត់, ថែមទាំងវាយដំគាត់ អោយរបួសជាទម្ងន់,
រួចនាំគ្នា រត់បាត់អស់ទៅ,
ទុកគាត់ចោល នៅស្ដូកស្ដឹង, បាត់ស្មារតី មិនដឹងខ្លួន។ ពេលនោះ,
មានបូជាចារ្យមួយរូប ធ្វើដំណើរ ចុះតាមផ្លូវនោះ។ គាត់ ឃើញបុរសនោះ
ក៏ដើរវាងហួសទៅ។ មានម្នាក់ពីក្រុមលេវី
ដើរមកដល់កន្លែងនោះដែរ។ គាត់ ឃើញបុរសនោះ ក៏ដើរវាងហួសទៅ។ គាប់ជួន ជាមានអ្នក ស្រុកសាម៉ារី ម្នាក់
ធ្វើដំណើរ មកតាមផ្លូវនោះដែរ។ គាត់ ឃើញបុរសនោះ, គាត់ មានចិត្ត អាណិតអាសូរ ពន់ពេកណាស់។ គាត់ ចូលទៅជិតអ្នករបួស,
យកប្រេង និងស្រា ចាក់ពីលើមុខរបួស, រុំរបួសអោយ, រួចគាត់ លើកអ្នករបួស ដាក់លើជំនិះ របស់គាត់,
នាំទៅផ្ទះសំណាក់, ហើយថែទាំ អ្នករបួសនោះ។ ស្អែកឡើង គាត់ យកប្រាក់ ប្រគល់អោយម្ចាស់ផ្ទះសំណាក់, ទាំងផ្ដាំ ថា, “សូមថែទាំ បុរសនេះផង។
ប្រសិនបើ អ្នកចំណាយ លើសពីប្រាក់នេះ,
ពេលខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ, ខ្ញុំ នឹងជូនបង្គ្រប់។” ក្នុងចំណោម មនុស្សទាំងបីនាក់,
តើលោកយល់ថា អ្នកណា ចាត់ទុកខ្លួន ជាបងប្អូន នឹងបុរស ដែលធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃ របស់ពួកចោរប្លន់នោះ?»
អាចារ្យ ឆ្លើយថា៖ «គឺអ្នក ដែលមានចិត្តមេត្តាករុណា ចំពោះគាត់។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគាត់ថា៖ «សុំលោក អញ្ជើញទៅចុះ, ហើយ ប្រព្រឹត្តអោយបាន ដូចអ្នកនោះទៅ។»
ព្រះយេស៊ូ គង់នៅផ្ទះ នាងម៉ាថា
និងនាងម៉ារី
កាលព្រះយេស៊ូ ធ្វើដំណើរ ជាមួយពួកសិស្ស,
ព្រះអង្គ យាងចូលក្នុងភូមិមួយ។
មានស្ត្រីម្នាក់ ឈ្មោះម៉ាថា បានទទួលព្រះអង្គ អោយស្នាក់ ក្នុងផ្ទះនាង។ នាង មានប្អូនស្រីម្នាក់ ឈ្មោះម៉ារី
អង្គុយនៅទៀបព្រះបាទាព្រះអម្ចាស់, ស្ដាប់ព្រះបន្ទូល របស់ព្រះអង្គ។ រីឯ នាងម៉ាថាវិញ, នាង មានកិច្ចការ រវល់ជាច្រើន
ដើម្បីបំរើព្រះអង្គ។ នាង ចូលមកទូល ថា៖
«បពិត្រព្រះអម្ចាស់,
ប្អូនខ្ញុំម្ចាស់ ទុកអោយខ្ញុំម្ចាស់ បំរើព្រះអង្គ តែម្នាក់ឯង។ តើព្រះអង្គ មិនអើពើ ទេឬ? សូមទ្រង់ ប្រាប់អោយនាងមកជួយខ្ញុំម្ចាស់ផង។»
ព្រះអម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូល ទៅនាងថា៖
«ម៉ាថា,
ម៉ាថាអើយ, នាង មានកង្វល់, ហើយរវល់ នឹងកិច្ចការច្រើនណាស់។ ប៉ុន្តែ មានកិច្ចការតែមួយគត់ ដែលចាំបាច់។
ម៉ារី បានជ្រើស យកចំណែក ដ៏ល្អវិសេសនោះហើយ, មិនត្រូវយកចេញ ពីនាងទេ។»
Jesus
Sends Out the Seventy-Two
10 After this the Lord appointed
seventy-two[a] others and sent them two by two ahead of him to every town
and place where he was about to go. 2 He told them, “The
harvest is plentiful, but the workers are few. Ask the Lord of the harvest, therefore,
to send out workers into his harvest field. 3 Go! I am sending
you out like lambs among wolves. 4 Do not take a purse or bag
or sandals; and do not greet anyone on the road.
5 “When you enter a
house, first say, ‘Peace to this house.’ 6 If someone who
promotes peace is there, your peace will rest on them; if not, it will return
to you. 7 Stay there, eating and drinking whatever they give
you, for the worker deserves his wages. Do not move around from house to house.
8 “When you enter a
town and are welcomed, eat what is offered to you. 9 Heal the
sick who are there and tell them, ‘The kingdom of God has come near to you.’ 10 But
when you enter a town and are not welcomed, go into its streets and say, 11 ‘Even
the dust of your town we wipe from our feet as a warning to you. Yet be sure of
this: The kingdom of God has come near.’ 12 I tell you, it will
be more bearable on that day for Sodom than for that town.
13 “Woe to you,
Chorazin! Woe to you, Bethsaida! For if the miracles that were performed in you
had been performed in Tyre and Sidon, they would have repented long ago,
sitting in sackcloth and ashes. 14 But it will be more bearable
for Tyre and Sidon at the judgment than for you. 15 And you,
Capernaum, will you be lifted to the heavens? No, you will go down to Hades.[b]
16 “Whoever listens to
you listens to me; whoever rejects you rejects me; but whoever rejects me
rejects him who sent me.”
17 The seventy-two
returned with joy and said, “Lord, even the demons submit to us in your
name.”
18 He replied, “I saw
Satan fall like lightning from heaven. 19 I have given you
authority to trample on snakes and scorpions and to overcome all the power of
the enemy; nothing will harm you. 20 However, do not
rejoice that the spirits submit to you, but rejoice that your names are written
in heaven.”
21 At that time Jesus,
full of joy through the Holy Spirit, said, “I praise you, Father, Lord of
heaven and earth, because you have hidden these things from the wise and
learned, and revealed them to little children. Yes, Father, for this is what
you were pleased to do.
22 “All things have been
committed to me by my Father. No one knows who the Son is except the Father,
and no one knows who the Father is except the Son and those to whom the Son
chooses to reveal him.”
23 Then he turned to his
disciples and said privately, “Blessed are the eyes that see what you see. 24 For
I tell you that many prophets and kings wanted to see what you see but did not
see it, and to hear what you hear but did not hear it.”
The
Parable of the Good Samaritan
25 On one occasion an expert
in the law stood up to test Jesus. “Teacher,” he asked, “what must I do to
inherit eternal life?”
26 “What is written in
the Law?” he replied. “How do you read it?”
27 He answered, “‘Love
the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your
strength and with all your mind’[c]; and, ‘Love your neighbor as yourself.’[d]”
28 “You have answered
correctly,” Jesus replied. “Do this and you will live.”
29 But he wanted to
justify himself, so he asked Jesus, “And who is my neighbor?”
30 In reply Jesus said:
“A man was going down from Jerusalem to Jericho, when he was attacked by
robbers. They stripped him of his clothes, beat him and went away, leaving him
half dead. 31 A priest happened to be going down the same road,
and when he saw the man, he passed by on the other side. 32 So
too, a Levite, when he came to the place and saw him, passed by on the other
side. 33 But a Samaritan, as he traveled, came where the man
was; and when he saw him, he took pity on him. 34 He went to
him and bandaged his wounds, pouring on oil and wine. Then he put the man on
his own donkey, brought him to an inn and took care of him. 35 The
next day he took out two denarii[e] and gave them to the innkeeper. ‘Look after him,’ he said,
‘and when I return, I will reimburse you for any extra expense you may have.’
36 “Which of these three
do you think was a neighbor to the man who fell into the hands of robbers?”
37 The expert in the law
replied, “The one who had mercy on him.”
Jesus told him, “Go and do likewise.”
At
the Home of Martha and Mary
38 As Jesus and his
disciples were on their way, he came to a village where a woman named Martha
opened her home to him. 39 She had a sister called Mary, who
sat at the Lord’s feet listening to what he said. 40 But Martha
was distracted by all the preparations that had to be made. She came to him and
asked, “Lord, don’t you care that my sister has left me to do the work by
myself? Tell her to help me!”
41 “Martha, Martha,” the
Lord answered, “you are worried and upset about many things, 42 but
few things are needed—or indeed only one.[f] Mary has chosen what is better, and it will not be taken
away from her.”
3 comments:
បញ្ហារបស់លោក សម រង្ស៊ី គឺពិតជាផ្តើមចេញពីការដើរខុសផ្លូវផ្នែកយុទ្ធសាស្ត្រនយោបាយផ្ទាល់ខ្លួន និងសកម្មភាពជុំវិញឥរិយាបថនៃចេតនា «យកច្បាប់ទ្រាប់អង្គុយ» ។
តើទង្វើដកបំផ្លាញតម្រុយបង្គោលព្រំដែន ការក្លែងឯកសារផែនទី ការជេរប្រមាថ និងផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានមិនពិត ញុះញង់ អុជអាល បង្កចលាចលសង្គម អំពើទាំងនោះបានឆ្លុះបញ្ចាំងអ្វីខ្លះអំពីការចូលរួមអនុវត្តកាតព្វកិច្ចពង្រឹងនីតិរដ្ឋ គោរពលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ និងជាមោទនភាពសម្រាប់ជាតិដែរឬទេ ? (សូម្បីតែសហគមន៍អន្តរជាតិក៏អស់ជំនឿលើលោកសម រង្ស៊ីដែរ) ។
ប្រទេសនៅលើសាកលលោក ដែលមាននូវការអភិវឌ្ឍរីកចម្រើន ការធានានូវសន្តិសុខ ស្ថិរភាពនយោបាយ សណ្តាប់ធ្នាប់សង្គម គឺគេខិតខំរឹតបន្តឹងខ្លាំងណាស់ការគោរព និងអនុវត្តច្បាប់យកធ្វើជាមូលដ្ឋាន ។ ចុះអំពើរបស់លោក សម រង្ស៊ី តើលោកបានដើរត្រឹមត្រូវតាមគន្លងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យដែរឬទេ? គឺគេអាចឆ្លើយបានភ្លាមថា ពិតជាបញ្រ្ចាសពីគោលការណ៍ច្បាប់ទាំងស្រុង ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោក សម រង្ស៊ី បានសម្រេចចិត្តយកច្បាប់ព្រៃមកអនុវត្ត បើទោះជាដឹងថា សកម្មភាពរបស់គាត់មិនអាចទាក់ទាញសំឡេងគាំទ្រពីសាធារណមតិជាតិ និងសហគមន៍អន្តរជាតិក៏ដោយក្តី ។
9:03
Why your brain is full of shit, it is so sting.
very good for these chapter, Luke 10
Post a Comment