Gospel according to Luke
ដំណឹងល្អ រៀបរៀងដោយ លោក លូកា
Recently,
I discovered the sermons of my college pastor online. While at
Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown
friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from
campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the
leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.
We
drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a
senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob
Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the
week days).
When
I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and
security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne
Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and
media, also attended. Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the
US Senate, Dr. Richard Halverson.
All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?
All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?
It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition. (Seen and heard on Ms. Theary C. Seng's BLOG...)
Sermons of Dr. Rob Norris by chapter | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 5 | 9 | 9 | 19 | 19 | 23 |
Complete Gospel of LUKE
«បើ អ្នករាល់គ្នា
ចូលទៅ ភូមិណា, ហើយ មានគេ ទទួល អ្នករាល់គ្នា,
ត្រូវ បរិភោគ ម្ហូបអាហារ ដែលគេ រៀបជូនចុះ។ ត្រូវ ប្រោសអ្នកជំងឺ ក្នុងភូមិនោះ ឲ្យបានជា, ហើយ ប្រាប់អ្នកភូមិ ថា, “ព្រះរាជ្យ របស់ ព្រះជាម្ចាស់
នៅជិត អ្នករាល់គ្នា ហើយ។” ប៉ុន្តែ កាលបើ អ្នករាល់គ្នា
ចូលទៅភូមិណាមួយ, ហើយ គេ មិនព្រមទទួល អ្នករាល់គ្នាទេ,
ត្រូវ ចេញទៅ ប្រកាសតាមទីផ្សារ ថា, “សូម្បីតែ
ធូលីដី ដែល ជាប់ជើងយើង ក៏យើងរលាស់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា វិញដែរ។ ប៉ុន្តែ សូមជ្រាប ថា ព្រះរាជ្យ របស់ ព្រះជាម្ចាស់
មកជិតបង្កើយហើយ។” ខ្ញុំ សូមប្រាប់ អ្នករាល់គ្នា
ថា, នៅថ្ងៃ ដែលព្រះជាម្ចាស់ វិនិច្ឆ័យទោស, អ្នក ក្រុងសូដុម ទទួលទោស ស្រាលជាង អ្នកភូមិនោះ។
ព្រះយេស៊ូ ចាត់សិស្ស៧២រូប
ទៅផ្សាយដំណឹងល្អ
ក្រោយមក ព្រះអម្ចាស់ ជ្រើសយកសិស្ស
ចិតសិបពីរ រូបទៀត, ហើយ ចាត់គេ ពីរៗនាក់
ឲ្យទៅ តាមភូមិ, តាមស្រុកនានា ដែលព្រះអង្គ បម្រុង នឹងយាងទៅ។
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ស្រូវ ដែលត្រូវ ច្រូត មានច្រើនណាស់,
តែ អ្នកច្រូត មានតិចពេក។ ហេតុនេះ,
ចូរ អង្វរម្ចាស់ស្រែ ឲ្យចាត់ អ្នកច្រូត មកក្នុងស្រែ
របស់លោក។ ចូរ នាំគ្នា ទៅចុះ! ខ្ញុំ ចាត់អ្នករាល់គ្នា ទៅដូច ឲ្យកូនចៀម ទៅកណ្ដាល ហ្វូងចចក។
កុំយក ថង់ប្រាក់, ថង់យាម, ឬស្បែកជើង ទៅជាមួយឡើយ, ហើយ ក៏កុំ ជំរាបសួរ
អ្នកណា តាមផ្លូវដែរ។
«ពេលអ្នករាល់គ្នា
ចូលទៅ ក្នុងផ្ទះ ណាមួយ, មុនដំបូង ត្រូវ ពោលថា,
“សូម ព្រះជាម្ចាស់ ប្រទានសេចក្ដី សុខសាន្ត ដល់មនុស្ស
ក្នុងផ្ទះនេះ។” បើ នៅក្នុងផ្ទះនោះ
មានមនុស្សណា ចូលចិត្ត សេចក្ដីសុខសាន្ត, នោះ គេ នឹងបាន
សុខសាន្ត ដូចពាក្យ អ្នករាល់គ្នា ជាមិនខាន។ បើ គ្មានអ្នកណា
ចូលចិត្ត សេចក្ដី សុខសាន្តទេ, សេចក្ដីសុខសាន្ត
នឹងវិល ត្រឡប់មក អ្នករាល់គ្នាវិញ។ ចូរ ស្នាក់នៅផ្ទះនោះ,
ហើយ បរិភោគ ម្ហូបអាហារ ដែលគេជូន អ្នករាល់គ្នាចុះ,
ព្រោះ អ្នកធ្វើការ តែងតែ ទទួលប្រាក់ឈ្នួល។ មិនត្រូវ ចេញ ពីផ្ទះមួយ ទៅនៅផ្ទះ មួយទៀតឡើយ។
«អ្នក ក្រុង ខូរ៉ាស៊ីន
អើយ! អ្នក ត្រូវ វេទនា ជាពុំខាន។ អ្នក ក្រុង បេតសៃដា អើយ! អ្នក ក៏ត្រូវ
វេទនាដែរ។ ប្រសិនបើ អ្នកក្រុង ទីរ៉ូស
និងអ្នកក្រុង ស៊ីដូន បានឃើញ ការអស្ចារ្យ ដូចអ្នករាល់គ្នា ឃើញ
នៅទីនេះ, ម៉្លេះ សមអ្នកក្រុង ទាំងនោះ នឹងប្រែ ចិត្តគំនិត,
ហើយ ស្លៀកបាវ អង្គុយក្នុងផេះ ជាមិនខាន។ ហេតុនេះហើយ បានជានៅថ្ងៃ ដែលព្រះជាម្ចាស់ វិនិច្ឆ័យទោស មនុស្សលោក,
អ្នកក្រុង ទីរ៉ូស និងអ្នកក្រុង ស៊ីដូន ទទួលទោស ស្រាលជាង អ្នករាល់គ្នា។
អ្នកក្រុង កាពើណិម អើយ! កុំ នឹកស្មានថា, អ្នក នឹងបានថ្កើងឡើង ដល់ស្ថានសួគ៌ឡើយ, អ្នក
នឹងធ្លាក់ទៅ ស្ថាននរកវិញ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅសិស្សទៀត ថា៖ «អ្នកណា ស្ដាប់អ្នករាល់គ្នា ក៏ដូចជា ស្ដាប់ខ្ញុំដែរ។
អ្នកណា បដិសេធ មិនទទួល អ្នករាល់គ្នា ក៏ដូចជា បដិសេធ
មិនទទួលខ្ញុំដែរ, ហើយ អ្នកណា មិនទទួលខ្ញុំ ក៏ដូចជា
មិនទទួលព្រះអង្គ ដែលចាត់ខ្ញុំ ឲ្យមកនោះដែរ។»
ពួកសិស្ស វិលត្រឡប់មកវិញ
ពួកសិស្សទាំង ចិតសិបពីររូប ត្រឡប់មកវិញ
ទាំងត្រេកអរ, ហើយ ទូលព្រះអង្គ ថា៖
«ព្រះអម្ចាស់អើយ, ដោយសារ ព្រះនាម ព្រះអង្គ
សូម្បីតែ អារក្ស ក៏ចុះចូល ក្រោមអំណាច យើងខ្ញុំដែរ។»
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ខ្ញុំ ឃើញមារសាតាំង ធ្លាក់ចុះ
ពីលើមេឃមក ដូចផ្លេកបន្ទោរ។ ខ្ញុំ បានឲ្យ អ្នករាល់គ្នា
មានអំណាច ដើរជាន់ពស់ និងខ្យាដំរី, ព្រមទាំង
បង្ក្រាបឫទ្ធិ អំណាច គ្រប់យ៉ាង របស់ មារសត្រូវផង។ គ្មានអ្វី អាចធ្វើទុក្ខ អ្នករាល់គ្នា បានឡើយ។ ប៉ុន្តែ ទោះជា យ៉ាងណា ក៏ដោយ, កុំ ត្រេកអរ
នឹងឃើញ វិញ្ញាណអាក្រក់ ចុះចូល អ្នករាល់គ្នា, គឺ ត្រូវ
ត្រេកអរ ដោយអ្នករាល់គ្នា មានឈ្មោះ កត់ទុក នៅស្ថាន បរមសុខវិញ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះហឫទ័យ រីករាយ
ខណៈនោះ ព្រះវិញ្ញាណ បានធ្វើ ឲ្យព្រះយេស៊ូ
មានព្រះហឫទ័យ រីករាយ យ៉ាងខ្លាំង។ ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «បពិត្រ ព្រះបិតា ជាអម្ចាស់ នៃស្ថានបរមសុខ និងជាអម្ចាស់ នៃផែនដី,
ទូលបង្គំ សូម សរសើរ តម្កើងព្រះអង្គ, ព្រោះ
ទ្រង់ បានសំដែង ការទាំងនេះ ឲ្យមនុស្ស តូចតាចយល់, តែ
ទ្រង់ លាក់ មិនឲ្យអ្នកប្រាជ្ញ និងអ្នកចេះដឹង យល់ទេ។ មែនហើយ, ព្រះអង្គ សព្វព្រះហឫទ័យ សំរេចដូច្នេះ។
ព្រះបិតា របស់ខ្ញុំ បានប្រគល់ អ្វីៗ ទាំងអស់ មកខ្ញុំ។
គ្មាននរណា ស្គាល់ព្រះបុត្រា ក្រៅពីព្រះបិតា, ហើយ ក៏គ្មាននរណា ស្គាល់ព្រះបិតា ក្រៅពីព្រះបុត្រា និងអ្នក ដែលព្រះបុត្រា
សព្វព្រះហឫទ័យ សំដែង ឲ្យស្គាល់ នោះដែរ។»
បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូ បែរទៅរកសិស្ស, ហើយ មានព្រះបន្ទូល ដាច់ឡែក ពីគេ ថា៖ «អ្នករាល់គ្នា មានសុភមង្គល ហើយ, ព្រោះ អ្នករាល់គ្នា បានឃើញ ហេតុការណ៍ ទាំងអស់នេះ។ ខ្ញុំ សូមបញ្ជាក់ ប្រាប់អ្នករាល់គ្នា ថា, មានព្យាការី
និងស្ដេច ជាច្រើន ចង់ឃើញ ហេតុការណ៍ ដែលអ្នករាល់គ្នា ឃើញនេះដែរ, តែ មិនបានឃើញ; ហើយ គេ ចង់ឮ សេចក្ដី
ដែលអ្នករាល់គ្នា បានឮ នេះដែរ, តែ មិនបានឮសោះ។»
ពាក្យប្រស្នា អំពី
អ្នកស្រុកសាម៉ារីម្នាក់ មានចិត្តសប្បុរស
ពេលនោះ មានបណ្ឌិត ខាងវិន័យម្នាក់ ក្រោកឈរ
ទូលសួរព្រះយេស៊ូ, ក្នុងគោលបំណង ចង់ចាប់
កំហុសព្រះអង្គ, ថា៖ «លោកគ្រូ,
តើ ខ្ញុំ ត្រូវធ្វើ អ្វីខ្លះ ដើម្បី ឲ្យបានទទួល ជីវិត អស់កល្ប
ជានិច្ច?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគាត់ថា៖ «តើ ក្នុងក្រឹត្យវិន័យ មានចែងអ្វីខ្លះ?
ពេលលោកអាន, តើ លោក យល់យ៉ាងណា?»
គាត់ ទូលឆ្លើយទៅព្រះយេស៊ូ ថា៖ «ត្រូវ ស្រឡាញ់ ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះ របស់អ្នក ឲ្យអស់ពីចិត្ត
គំនិត, អស់ពីស្មារតី, អស់ពីកម្លាំង,
និងអស់ពីប្រាជ្ញា, ហើយ ត្រូវ ស្រឡាញ់
បងប្អូន ឯទៀតៗ ឲ្យបានដូច ស្រឡាញ់ ខ្លួនឯងដែរ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគាត់ ថា៖ «លោក ឆ្លើយត្រឹមត្រូវ ល្អណាស់, សូមធ្វើ ដូច្នេះទៅ, នោះ លោក នឹងមានជីវិត
អស់កល្បជាមិនខាន។»
ប៉ុន្តែ អាចារ្យនោះ ចង់បង្ហាញ ថា, សំណួរ របស់គាត់ ជាសំណួរ ត្រឹមត្រូវ, គាត់ ក៏សួរព្រះយេស៊ូ ទៀតថា៖ «តើ នរណា
ជាបងប្អូន របស់ខ្ញុំ?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «មានបុរសម្នាក់ ធ្វើដំណើរចុះ ពីក្រុង
យេរូសាឡឹម ឆ្ពោះទៅ ក្រុងយេរីខូ។ គាត់ ធ្លាក់ទៅក្នុង
កណ្ដាប់ដៃ របស់ ពួកចោរ។ គេ ប្លន់គាត់, ថែមទាំងវាយដំគាត់ ឲ្យរបួស ជាទម្ងន់, រួច នាំគ្នា
រត់បាត់អស់ទៅ, ទុកគាត់ចោល នៅស្ដូកស្ដឹង, បាត់ស្មារតី មិនដឹងខ្លួន។ ពេលនោះ
មានបូជាចារ្យ មួយរូប ធ្វើដំណើរ ចុះតាមផ្លូវនោះ។ គាត់ ឃើញបុរសនោះ ក៏ដើរវាង ហួសទៅ។
មានម្នាក់ ពីក្រុមលេវី ដើរមកដល់ កន្លែងនោះដែរ។ គាត់ ឃើញបុរសនោះ ក៏ដើរវាង ហួសទៅ។ គាប់ជួន ជាមានអ្នក ស្រុកសាម៉ារី ម្នាក់ ធ្វើដំណើរ
មកតាមផ្លូវ នោះដែរ។ គាត់ ឃើញបុរសនោះ, គាត់ មានចិត្ត អាណិតអាសូរ ពន់ពេកណាស់។ គាត់ ចូលទៅជិត អ្នករបួស, យកប្រេង និងស្រា
ចាក់ពីលើ មុខរបួស, រុំ របួសឲ្យ, រួច គាត់ លើកអ្នករបួស ដាក់លើជំនិះ របស់គាត់, នាំទៅផ្ទះ សំណាក់, ហើយ ថែទាំ
អ្នករបួសនោះ។ ស្អែកឡើង គាត់ យកប្រាក់ ប្រគល់ឲ្យម្ចាស់ផ្ទះ
សំណាក់, ទាំងផ្ដាំ ថា, “សូម ថែទាំ
បុរសនេះផង។ ប្រសិនបើ អ្នក ចំណាយ
លើសពីប្រាក់នេះ, ពេលខ្ញុំ ត្រឡប់ មកវិញ, ខ្ញុំ នឹងជូនបង្គ្រប់។” ក្នុងចំណោម
មនុស្សទាំង បីនាក់, តើ លោក យល់ថា, អ្នកណា ចាត់ទុកខ្លួន ជាបងប្អូន នឹងបុរស ដែលធ្លាក់ទៅ ក្នុងកណ្ដាប់ដៃ
របស់ ពួកចោរប្លន់នោះ?»
អាចារ្យ ឆ្លើយថា៖ «គឺ អ្នក ដែលមានចិត្ត មេត្តាករុណា ចំពោះគាត់។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគាត់ ថា៖ «សូម លោក អញ្ជើញទៅចុះ, ហើយ ប្រព្រឹត្តឲ្យបាន ដូចអ្នក នោះទៅ។»
ព្រះយេស៊ូ គង់នៅផ្ទះ នាងម៉ាថា
និងនាងម៉ារី
កាលព្រះយេស៊ូ ធ្វើដំណើរ ជាមួយពួកសិស្ស, ព្រះអង្គ យាងចូល ក្នុងភូមិមួយ។ មានស្ត្រីម្នាក់ ឈ្មោះ ម៉ាថា បានទទួល ព្រះអង្គ ឲ្យស្នាក់
ក្នុងផ្ទះនាង។ នាង មានប្អូនស្រីម្នាក់ ឈ្មោះ ម៉ារី
អង្គុយនៅទៀប ព្រះបាទា ព្រះអម្ចាស់, ស្ដាប់ព្រះបន្ទូល
រប ស់ព្រះអង្គ។ រីឯ នាង ម៉ាថាវិញ, នាង មានកិច្ចការ រវល់ជាច្រើន ដើម្បី បំរើព្រះអង្គ។ នាង ចូលមកទូល ថា៖ «បពិត្រ ព្រះអម្ចាស់, ប្អូនខ្ញុំម្ចាស់ ទុកឲ្យខ្ញុំម្ចាស់ បំរើព្រះអង្គ
តែម្នាក់ឯង។ តើ ព្រះអង្គ មិនអើពើ ទេឬ?
សូមទ្រង់ ប្រាប់ឲ្យនាង មកជួយខ្ញុំ ម្ចាស់ផង។»
ព្រះអម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូល ទៅនាង ថា៖ «ម៉ាថា, ម៉ាថាអើយ,
នាង មានកង្វល់, ហើយរវល់
នឹងកិច្ចការច្រើនណាស់។ ប៉ុន្តែ
មានកិច្ចការ តែមួយគត់ ដែលចាំបាច់។ ម៉ារី
បានជ្រើស យកចំណែក ដ៏ល្អវិសេស នោះហើយ, មិនត្រូវ យកចេញ
ពីនាងទេ។»
Jesus Sends Out the Seventy-Two
10 After this the Lord appointed seventy-two[a] others and sent them two by two ahead of him to every town and place where he was about to go. 2 He told them, “The
harvest is plentiful, but the workers are few. Ask the Lord of the
harvest, therefore, to send out workers into his harvest field. 3 Go! I am sending you out like lambs among wolves. 4 Do not take a purse or bag or sandals; and do not greet anyone on the road.
5 “When you enter a house, first say, ‘Peace to this house.’ 6 If someone who promotes peace is there, your peace will rest on them; if not, it will return to you. 7 Stay there, eating and drinking whatever they give you, for the worker deserves his wages. Do not move around from house to house.
8 “When you enter a town and are welcomed, eat what is offered to you. 9 Heal the sick who are there and tell them, ‘The kingdom of God has come near to you.’ 10 But when you enter a town and are not welcomed, go into its streets and say, 11 ‘Even the dust of your town we wipe from our feet as a warning to you. Yet be sure of this: The kingdom of God has come near.’ 12 I tell you, it will be more bearable on that day for Sodom than for that town.
13 “Woe to you,
Chorazin! Woe to you, Bethsaida! For if the miracles that were
performed in you had been performed in Tyre and Sidon, they would have
repented long ago, sitting in sackcloth and ashes. 14 But it will be more bearable for Tyre and Sidon at the judgment than for you. 15 And you, Capernaum, will you be lifted to the heavens? No, you will go down to Hades.[b]
16 “Whoever listens to you listens to me; whoever rejects you rejects me; but whoever rejects me rejects him who sent me.”
17 The seventy-two returned with joy and said, “Lord, even the demons submit to us in your name.”
18 He replied, “I saw Satan fall like lightning from heaven. 19 I have given you authority to trample on snakes and scorpions and to overcome all the power of the enemy; nothing will harm you. 20 However, do not rejoice that the spirits submit to you, but rejoice that your names are written in heaven.”
21 At that time Jesus, full of joy through the Holy Spirit, said, “I
praise you, Father, Lord of heaven and earth, because you have hidden
these things from the wise and learned, and revealed them to little
children. Yes, Father, for this is what you were pleased to do.
22 “All things have been committed to me by my Father.
No one knows who the Son is except the Father, and no one knows who the
Father is except the Son and those to whom the Son chooses to reveal
him.”
23 Then he turned to his disciples and said privately, “Blessed are the eyes that see what you see. 24 For
I tell you that many prophets and kings wanted to see what you see but
did not see it, and to hear what you hear but did not hear it.”
The Parable of the Good Samaritan
25 On one occasion an expert in the law stood up to test Jesus. “Teacher,” he asked, “what must I do to inherit eternal life?”
26 “What is written in the Law?” he replied. “How do you read it?”
27 He
answered, “‘Love the Lord your God with all your heart and with all
your soul and with all your strength and with all your mind’[c]; and, ‘Love your neighbor as yourself.’[d]”
28 “You have answered correctly,” Jesus replied. “Do this and you will live.”
29 But he wanted to justify himself, so he asked Jesus, “And who is my neighbor?”
30 In reply Jesus said: “A
man was going down from Jerusalem to Jericho, when he was attacked by
robbers. They stripped him of his clothes, beat him and went away,
leaving him half dead. 31 A priest happened to be going down the same road, and when he saw the man, he passed by on the other side. 32 So too, a Levite, when he came to the place and saw him, passed by on the other side. 33 But a Samaritan, as he traveled, came where the man was; and when he saw him, he took pity on him. 34 He
went to him and bandaged his wounds, pouring on oil and wine. Then he
put the man on his own donkey, brought him to an inn and took care of
him. 35 The next day he took out two denarii[e]
and gave them to the innkeeper. ‘Look after him,’ he said, ‘and when I
return, I will reimburse you for any extra expense you may have.’
36 “Which of these three do you think was a neighbor to the man who fell into the hands of robbers?”
37 The expert in the law replied, “The one who had mercy on him.”
Jesus told him, “Go and do likewise.”
At the Home of Martha and Mary
38 As Jesus and his disciples were on their way, he came to a village where a woman named Martha opened her home to him. 39 She had a sister called Mary, who sat at the Lord’s feet listening to what he said. 40 But Martha was distracted by all the preparations that had to be made. She came to him and asked, “Lord, don’t you care that my sister has left me to do the work by myself? Tell her to help me!”
41 “Martha, Martha,” the Lord answered, “you are worried and upset about many things, 42 but few things are needed—or indeed only one.[f] Mary has chosen what is better, and it will not be taken away from her.”
Footnotes:
- Luke 10:1 Some manuscripts seventy; also in verse 17
- Luke 10:15 That is, the realm of the dead
- Luke 10:27 Deut. 6:5
- Luke 10:27 Lev. 19:18
- Luke 10:35 A denarius was the usual daily wage of a day laborer (see Matt. 20:2).
- Luke 10:42 Some manuscripts but only one thing is needed
9 comments:
Long Live VietNam and Hun Sen... Hunting Season start now so run while you can CNRP and all the useless khmer...
Soon we will make you a new province to VietNam.
Long Live VietNam and Hun Sen is greatest leaders of All time .. Khmer live today because of VietNam and Hun Sen.. not Dog King Sihanouk and Sihamoni....
That pointing finger say RUN while you can ... hunting season start now
Run king run
mother king run too
they are only good to be DOG.
Die a thousand deaths to you and your family, you f* ignorant rat.
VC, Chinese and CPP traitor crooks have held our monarchy Kingta as their hostage ever since the time of decolonising the French in 1950s. Please wake up everyone, if cambodia wants to have peace, they have to stand up against this Indochinese federation. Both Viets and Chinese are trying to swallow us up, why? because they know that we are the 'pro US' and therefore we are at risk to their nation in the near future, why? so that the US could use our country as a station to attack them (being paranoided). E,g they made Thai to be part of the commonwealth and if any nation part of them, they will be protected, that is why Thai is being protected by the England and therefore, the Viets and the Chnese had to back off from touching them at all.
Why didn't our kingta do the same? well, he had been lied, decieved and manipulated by these two nation e.g if you are to be part of the US. you will be finished, in this case, damn if you do and damn if you don't. So, kingta had no choice but to believe in them and their ideology, that is to help to kill his own people, instead. In the end kingta got stabbed not once or twice but three times, e.g during decolonising thte french, 2) Pol Pot and 3) during Funcipic e,g Ranarith as a second PM only to be brought down by them and plus, allowing to use him to demised UN out of the country or else his dynasty will be finished.
Therefore, kingta and dynasty have always been under their controlled ever since he became king of srok khmer. Unfortunately, having king is like having cancer in our body. The word monarchy must be eliminated for the benefit of our nation. The truth is, our real king died long time ago, since the time of the Chrisna religous belief, after that, everything turn up side down because of its curses e,g because of the fake king had killed the real king for its thrown;
Now history repeats itself eg Hun Sen tried to kill this kingta and dynasty so that he too can be king, loll. So yes, Cambodia is a land of curse until Hun and dynasty is gone, the end.
ក្រោយមក ព្រះអម្ចាស់ ជ្រើសយកសិស្ស ខ្ទើយចិតសិបពីរ រូបទៀត, ហើយ ចាត់គេ ពីរៗនាក់ ឲ្យទៅ តាមភូមិ, តាមស្រុកនានា ដែលព្រះអង្គ បម្រុង នឹងយាងទៅ។ ប៉ុន្តែសិស្សខ្ទើយទាំងនោះបែរជានាំគ្នាកក្តាន់យ៉ាងសប្បាយរីករាយទៅវិញ។
នៅពេលនោះក្នុងសាលាប្រជុំមានបុរសម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណល្អនៅក្នុងខ្លួន ស្រែកឡើងថា៖ កក្តាន់! កក្តាន់! ស្រាប់តែគេឃើញសិស្សខ្ទើយមូយក្រុមកំពុងកក្តាន់យ៉ាងឧឡារិក។
នាងក៏ចេញទៅសួរមាតាថា៖ «តើខ្ញុំម្ចាស់ត្រូវសុំអ្វី?»
មាតាឆ្លើយថា៖ «ត្រូវសុំកក្តាន់យ៉ូហាន-បាទីស្ដឲ្យបាន។»
ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សខ្ទើយ ធ្វើដំណើរ មកដល់ភូមិ បេតសៃដា។ នៅពេលនោះ មានគេ នាំមនុស្ស ខ្វាក់ម្នាក់ដែលកំពុងកក្តាន់ មកគាល់ព្រះអង្គ។ ស្រាប់តែសិស្សខ្ទើយទាំងនោះនាំគ្នាកក្តាន់យ៉ាងអនាធិបតេយ្យ។
ព្រះយេស៊ូ និងអ្នកទាំងបី បានមកជួប សិស្សខ្ទើយ ឯទៀតៗ។ ទ្រង់ ទតឃើញ បណ្ដាជន ច្រើនកុះករ ឈរកក្តាន់នៅ ជុំវិញសិស្ស ទាំងនោះ, ហើយ ឃើញពួកអាចារ្យ ក៍កក្តាន់ ជាមួយគេផង។ កាលបណ្ដាជន ឃើញព្រះយេស៊ូ, គេ ស្រឡាំងកាំង គ្រប់គ្នា, ប៉ុន្តែដៃរបស់គេនៅតែកក្តាន់ដដែល។
មីខ្ទើយចោរមានពុតDemocrat ទំពាំងស្នងឫស្សី យួន,
វាកំពុងតែ នាំបងប្អូនខ្មែរអ្នកស្នេហាជាតិ
កក្តាន់ អាយួនកុម្មុយនីស្ត
HO CHI MINH !!!!!
-------------------------------
ខ្មែរ............គឺអង្គរវត្ត
ឫស្សី...........គឺយួនយៀកកុង
ខ្ទើយDemocrat...អង្គរទុយ,កក្តាន់អាមូយទៀត
Post a Comment