Wednesday, August 07, 2013

Reading LUKE chapter 6

Gospel according to Luke
ដំណឹងល្អ​ រៀប​រៀង​ដោយ លោក​ លូកា

Recently, I discovered the sermons of my college pastor online.  While at Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.

We drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the week days). 

When I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and media, also attended.  Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the US Senate, Dr. Richard Halverson. 

All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?  

It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition. (Seen and heard on Ms. Theary C. Seng's BLOG...)

Sermons of Dr. Rob Norris by chapter | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 5 | 9 | 9 | 19 | 19 | 23 |


Complete Gospel of LUKE
Luke 6  

ព្រះយេស៊ូ​ មាន​អំណាច​ លើ​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ  

មាន​ថ្ងៃ​មួយ​ ជា​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ, ព្រះយេស៊ូ​ យាង​កាត់​វាល​ស្រែ, សិស្ស របស់​ព្រះអង្គ​ នាំ​គ្នា ​បូត​កួរ​ស្រូវ​ សាលី មក​ឈ្លី​បរិភោគ។  មាន​ពួក​ខាង ​គណៈផារីស៊ី​ខ្លះ​ និយាយ​ទៅ​សិស្ស​ ទាំង​នោះ ​ថា៖ «ហេតុ​អ្វី​ បាន​ជា​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ធ្វើ​ការ​ ដែល​បញ្ញត្តិ​ហាម​ មិន​ឲ្យ​ធ្វើ​ នៅ​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ​ ដូច្នេះ 

ព្រះយេស៊ូ​ តប​ទៅ​គេ​វិញ​ ថា៖ «ក្នុង​គម្ពីរ ​មាន​អត្ថបទ​មួយ ស្ដី​អំពី​ ការ​ដែល​ ព្រះបាទ​ដាវីឌ និង​បរិពារ​ បាន​ប្រព្រឹត្ត​នៅ​ពេល​ឃ្លាន, គឺ ​ស្ដេច​ បាន​យាង​ចូល​ទៅ​ ក្នុង​ដំណាក់​ របស់​ព្រះជាម្ចាស់, យក​នំបុ័ង​ ដែល​គេ​ តាំង​ថ្វាយ​ ព្រះជាម្ចាស់​ មក​សោយ, ព្រម​ទាំង​ ចែក​ឲ្យ​ពួក​បរិពារ​ បរិភោគ​ ទៀត​ផង។ តាម​វិន័យ, ​មាន​តែ​ ពួក​បូជាចារ្យ ប៉ុណ្ណោះ ដែល​មាន​សិទ្ធិ​បរិភោគ​ នំបុ័ង​នោះ​បាន។  តើ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ ធ្លាប់​អាន​អត្ថបទ​នោះ ​ឬ​ទេ  ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​គេ​ទៀត ​ថា៖ «បុត្រ​មនុស្ស ជា​ម្ចាស់​ លើ​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ។»
 
ព្រះយេស៊ូ​ ប្រោស​មនុស្ស​ ស្វិត​ដៃ​ម្នាក់​ ឲ្យ​ជា​
 
នៅ​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ មួយ​ទៀត, ព្រះយេស៊ូ​ យាង​ចូល​ក្នុ ង​សាលា​ប្រជុំ, ហើយ​ ទ្រង់​ប ង្រៀន​គេ។  នៅ​ទី​នោះ​ មាន​បុរស​ ម្នាក់​ ស្វិត​ដៃ​ស្ដាំ។  ពួក​អាចារ្យ និង​ពួក​ខាង ​គណៈផារីស៊ី ​តាម​មើល​ព្រះយេស៊ូ, ក្រែង​លោ​ ព្រះអង្គ ​ប្រោស​អ្នក​ជំងឺ​ នៅ​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ, ព្រោះ ​គេ​ ចង់​រក​លេស ​ចោទ​ប្រកាន់​ ព្រះអង្គ។  ព្រះយេស៊ូ​ ឈ្វេង​យល់​ ចិត្ត​គំនិត ​របស់​ ពួក​គេ, ទ្រង់ ​ក៏​មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​កាន់​បុរស​ ស្វិត​ដៃ​នោះ ​ថា៖ «ចូរ ​ក្រោក​ឡើង, មក​ឈរ​នៅ​ កណ្ដាល​គេ ​ឯណេះ។»  បុរស​នោះ​ ក៏​ក្រោក​ឈរ​ឡើង។   

ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​គេ​ ថា៖ «ខ្ញុំ​ សូម​សួរ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា, នៅ​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ, តើ មនុស្ស​ មាន​សិទ្ធិ ​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ ឬ​ធ្វើ​អំពើ​អាក្រក់?   តើ​ ត្រូវ​ សង្គ្រោះ​ ជីវិត​មនុស្ស ឬ​ធ្វើ​ ឲ្យ​វិនាស​អន្តរាយ?»  

ព្រះអង្គ​ បែរ​ ព្រះភក្ត្រ​ ទត​មើល​ មនុស្ស​ ទាំង​អស់ ​ដែល​នៅ​ជុំវិញ, រួច​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ ទៅ​បុរស​ ស្វិត​ដៃ​នោះ​ ថា៖ «ចូរ​ លាត​ដៃ​មើល៍។»  គាត់ ​ក៏​លាត​ដៃ, ហើយ ​ដៃ​គាត់​បាន​ជា ​ដូច​ដើម​វិញ។  ពួក​គេ ​ក្ដៅ​ក្រហាយ ​យ៉ាង​ខ្លាំង, ហើយ ​ពិគ្រោះ​គ្នា, គិត​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ ដើម្បី​ ប្រឆាំង​ នឹង​ព្រះយេស៊ូ។


ព្រះយេស៊ូ​ ជ្រើស​រើស​សាវ័ក ​ដប់ពីរ​រូប 

នៅ​គ្រា​នោះ, ព្រះយេស៊ូ​ យាង​ឡើង ​ទៅ​លើ​ភ្នំ ​ដើម្បី​ អធិស្ឋាន។  ព្រះអង្គ​ អធិស្ឋាន ​ពេញ​មួយ​យប់។  លុះ​ព្រលឹម​ឡើង, ព្រះអង្គ ​ត្រាស់​ហៅ​ សិស្សមក។  ក្នុង​ចំណោម​សិស្ស​ ទាំង​នោះ, ព្រះអង្គ ​ជ្រើស​យក​ ដប់ពីរ​រូប, ហើយ​ ប្រទាន ​ងារ​ជា​ទូត​ របស់​ ព្រះអង្គ, គឺ​ មាន​ ស៊ីម៉ូន ​ដែល​ទ្រង់ ​ប្រទាន​ឈ្មោះ​ ថា ពេត្រុស, និង ​អនទ្រេ ​ជា​ប្អូន ​របស់​គាត់, យ៉ាកុប, យ៉ូហាន, ភីលីព, បាថូឡូមេ, ម៉ាថាយ, ថូម៉ាស, យ៉ាកុប ​ជា​កូន ​របស់​ លោក​អាល់ផាយ, ស៊ីម៉ូន ​ហៅ​អ្នក​ ជាតិ​និយម, យូដាស​ ជា​កូន ​លោក​យ៉ាកុប. និង ​យូដាស​ អ៊ីស្ការីយ៉ុត ​ដែល​នឹង​ក្បត់​ ព្រះអង្គ។  

ព្រះយេស៊ូ ប្រោស​អ្នក​ជំងឺ ​ឲ្យ​ជា

ព្រះយេស៊ូ​ យាង​ចុះ​ពី​លើ​ភ្នំ​ ជា​មួយ​សិស្ស​ ទាំង​នោះ ​មក​ប្រថាប់​ នៅ​ត្រង់​ កន្លែង​មួយ​ រាប​ស្មើ។  នៅ​ទី​នោះ មាន​សិស្ស​ជា​ច្រើន, និង​ប្រជាជន ​ពី​ស្រុក​យូដា, ពី​ក្រុង​យេរូសាឡឹម, ពី​ក្រុង​ទីរ៉ូស, និង​ក្រុង​ ស៊ីដូន ​នៅ​តាម​មាត់​សមុទ្រ មក​រង់ចាំ​ ព្រះអង្គ​ យ៉ាង​កកកុញ។  គេ ​នាំ​គ្នា​ មក​ស្ដាប់​ ព្រះអង្គ និង​សូម​ព្រះអង្គ ​ប្រោស​គេ ​ឲ្យ​ជា​ពី​ជំងឺ។  រីឯ ​អស់​អ្នក ​ដែល​មាន ​វិញ្ញាណ​អាក្រក់​ នៅ​ក្នុង​ខ្លួន ក៏​បាន​ជា​ដែរ។  បណ្ដាជន​ ប្រជ្រៀត​គ្នា​ ចូល​មក​ ពាល់​ព្រះយេស៊ូ, ដ្បិត​ មាន​ឫទ្ធានុភាព ​ចេញ​ពី​ព្រះអង្គ ​មកប្រោស​គេ​ ឲ្យ​ជា​គ្រប់ៗ​គ្នា។

សុភមង្គល និង​អពមង្គល

ព្រះយេស៊ូ ​ងើប​ព្រះភក្ត្រ​ ទត​មើល​សិស្ស របស់ ​ព្រះអង្គ,
ហើយ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ ថា៖

«អ្នក​រាល់​គ្នា ​ដែល​ជា​ ជន​ក្រខ្សត់ ​អើយ,
អ្នក​ មាន​សុភមង្គល ​ហើយ,
ដ្បិត​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ បាន​ទទួល​ ព្រះរាជ្យ ​របស់​ ព្រះជាម្ចាស់។
អ្នក​រាល់​គ្នា​ ដែល​កំពុង​តែ ​ស្រេក​ឃ្លាន​ អើយ,
អ្នក ​មាន​សុភមង្គល​ ហើយ,
ដ្បិត​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ នឹង​បាន​ឆ្អែត។
អ្នក​រាល់​គ្នា​ ដែល​កំពុង​ តែ ​យំ​សោក ​អើយ,
អ្នក​ មាន​សុភមង្គល ​ហើយ,
ដ្បិត ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ នឹង​បាន​ត្រេក​អរ។
ប្រសិន​បើ​ មាន​គេ​ ស្អប់ លែង​រាប់​រក ​អ្នក​រាល់​គ្នា,
ប្រសិន​បើ ​គេ ត្មះតិះដៀល ​បង្ខូច​ឈ្មោះ ​អ្នក​រាល់​គ្នា,
ព្រោះ​តែ​ បុត្រ​មនុស្ស, អ្នក​រាល់​គ្នា​ មាន​សុភមង្គល​ ហើយ។ 

«នៅ​គ្រា​នោះ ​ចូរ​ មាន​អំណរ​ សប្បាយ​ឡើង, ដ្បិត​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ ទទួល​រង្វាន់​ យ៉ាង​ធំ នៅ​ស្ថាន​បរមសុខ។  កាល​ពី​ជំនាន់​មុន, បុព្វបុរស ​របស់​គេ​ ក៏​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ ចំពោះ​ ពួក​ព្យាការី​ ដូច្នោះ​ដែរ។

«ចំណែក​ ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ដែល​ជា​ អ្នក​មាន ​អើយ,
អ្នក​ នឹង​ត្រូវ ​វេទនា, ព្រោះ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​
បានទទួល​ ការ​សម្រាល​ទុក្ខ ​រួច​ស្រេច​ហើយ។
អ្នក​រាល់​គ្នា ​ដែល​ឆ្អែត​ នៅ​ពេល​នេះ ​អើយ,
អ្នក នឹង​ត្រូវ ​វេទនា,
ដ្បិត​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​នឹង​ស្រេក​ឃ្លាន​ ជា​ពុំខាន។
អ្នក​រាល់​គ្នា​ ដែល​កំពុង ​តែ​ ត្រេកអរ ​អើយ,
អ្នក​ នឹង​ត្រូវ ​វេទនា,
ព្រោះ ​អ្នក​រាល់​គ្នា នឹង​កាន់​ទុក្ខ, ហើយ​ យំ​សោក​ ជា​ពុំខាន។
អ្នក​រាល់​គ្នា ​ដែល​មនុស្ស​ ទាំង​អស់ កោត​សរសើរ ​អើយ,
អ្នក​ ត្រូវ​ វេទនា​ហើយ,
ព្រោះ​ បុព្វបុរស​ របស់​គេ ​ក៏​បាន​ប្រព្រឹត្ត
ចំពោះ​ ពួក​ព្យាការី ​ក្លែងក្លាយ​ ដូច្នោះ​ដែរ។  
សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ ​ចំពោះ​ ខ្មាំង​សត្រូវ 

«ខ្ញុំ សូម​ប្រាប់​ អ្នករាល់​គ្នា ​ដែល​កំពុង​ ស្ដាប់​ខ្ញុំ​ ថា, ចូរ​ ស្រឡាញ់ ​ខ្មាំង​សត្រូវ​ របស់​ខ្លួន, និង​ធ្វើ​ អំពើ​ល្អ​ ដល់​អស់​អ្នក ​ដែល​ស្អប់​ អ្នក​រាល់​គ្នា។  ត្រូវ​ ជូន​ពរ​ ដល់​អស់​អ្នក ​ដែល​ប្រទេច ផ្ដាសា ​អ្នក​រាល់​គ្នា និង​អង្វរ​ ព្រះជាម្ចាស់។  សូម​ ទ្រង់ ​ប្រទាន​ពរ​ ដល់​អស់​អ្នក ​ដែល​បៀតបៀន ​អ្នក​រាល់​គ្នា។  ប្រសិន ​បើ​ មាន​គេ ​ទះ​កំផ្លៀង ​អ្នក​ម្ខាង, ចូរ ​បែរ​ឲ្យ​គេ ​ទះ​ម្ខាង ​ទៀត​ចុះ។  ប្រសិន​បើ គេ​ យក​អាវ​ធំ ​របស់​អ្នក, ចូរ​ឲ្យ​គេ​ យក​អាវ​ ក្នុង​ថែម ​ទៀត​ទៅ។  បើ​ មាន​អ្នក​ណា​ សុំ​អ្វី​ ពី​អ្នក, ចូរ​ ឲ្យ​គេ​ទៅ, ហើយ​ បើ ​គេ​ រឹប​អូស​យក​អ្វី ​ដែល​ជា​ របស់​អ្នក, ចូរ ​កុំ​ ទារ​ពី​គេ ​វិញ​ឡើយ។  បើ ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ចង់​ឲ្យ​គេ​ ប្រព្រឹត្ត​ ចំពោះ​ខ្លួន ​បែប​ណា, ត្រូវ​ ប្រព្រឹត្ត​ ចំពោះ​គេ ​បែប​នោះ​ដែរ។ 

«បើ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ ស្រឡាញ់ ​តែ​ មនុស្ស​ ដែល​ស្រឡាញ់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា, តើ​ នឹង​មាន​ គុណ​បំណាច់ ​អ្វីសូម្បី​តែ​ មនុស្ស​បាប​ ក៏​ចេះ​ ស្រឡាញ់ ​គ្នា​គេ​ដែរ។  ហើយ ​បើ ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ធ្វើ​អំពើ​ល្អ ​តែ​ ជា​មួយ​ មនុស្ស​ណា​ ដែល​ធ្វើ ​អំពើ​ល្អ​ ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា, តើ​ នឹង​មាន​ គុណ​បំណាច់ ​អ្វីសូម្បី​តែ ​មនុស្ស​បាប​ ក៏​ចេះ​ធ្វើ​ អំពើ​ល្អ​ ដល់​គ្នា​គេ​ដែរ។  បើ ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ឲ្យគេ​ខ្ចី ដោយ​សង្ឃឹម​ ថា​ នឹង​បាន​សំណង​វិញ, តើ ​នឹង​មាន​គុណ​បំណាច់ ​អ្វីសូម្បី​តែ ​មនុស្ស​បាប​ ក៏​ឲ្យ​គ្នា​គេ​ខ្ចី ដើម្បី​ ទទួល​សំណង​ ដូច​ដើម​វិញ​ដែរ។  ចូរ ​ស្រឡាញ់​ ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​ខ្លួន, ហើយ ​ប្រព្រឹត្ត​ អំពើ​ល្អ​ ដល់​គេ, ព្រម​ទាំង​ ឲ្យ​គេ​ខ្ចី ដោយ​កុំ​នឹក​សង្ឃឹម​ ចង់​បាន​អ្វី​វិញ​ ឲ្យ​សោះ។  ពេល​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ នឹង​ទទួល​រង្វាន់​ យ៉ាង​ធំ។  អ្នក​រាល់​គ្នា ​នឹង​បាន​ ទៅ​ជា​កូន ​របស់ ​ព្រះជាម្ចាស់​ ដ៏​ខ្ពង់ខ្ពស់ ​បំផុត, ដ្បិត ​ព្រះអង្គ ​ក៏​មាន ​ព្រះហឫទ័យ​ សប្បុរស​ ចំពោះ​ជន​ អកតញ្ញូ និង​ជន ​កំណាច​ដែរ។  ចូរ​ មាន​ចិត្ត​ មេត្តាករុណា ដូច​ព្រះបិតា ​របស់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ដែល​មាន ​ព្រះហឫទ័យ​ មេត្តាករុណា។

កុំ​ ថ្កោល​ទោស ​អ្នក​ដទៃ

«កុំ​ ថ្កោល​ទោស ​អ្នក​ដទៃ​ឲ្យ​សោះ, នោះ​ ព្រះជាម្ចាស់​ ក៏​មិន​ថ្កោល​ទោស ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។  កុំ​ ផ្ដន្ទាទោស​ អ្នក​ដទៃ​ឲ្យ​សោះ, នោះ​ ព្រះជាម្ចាស់ ​ក៏​មិន​ផ្ដន្ទាទោស ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។  ត្រូវ​ លើកលែង​ទោស​ ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ, នោះ​ ព្រះជាម្ចាស់ ​នឹង​លើកលែង​ទោស ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា។  ចូរ ​ធ្វើ​អំណោយ​ ដល់​អ្នក​ដទៃ, នោះ ​ព្រះជាម្ចាស់​ នឹង​ប្រទាន អំណោយ​ ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ដែរ។  ទ្រង់​ នឹង​ប្រទាន​ មក​យ៉ាង​បរិបូណ៌​ ហូរហៀរ។  ព្រះជាម្ចាស់ ​នឹង​វាល់​ ឲ្យ​អ្នក តាម​រង្វាល់ ​ដែល​អ្នក​វាល់ ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ។»

ព្រះយេស៊ូ ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ ជា​ពាក្យ​ប្រស្នា ​ទៅ​គេ​ទៀត​ថា៖ «មនុស្ស​ខ្វាក់ ​ពុំ​ អាច​នាំ​ មនុស្ស​ខ្វាក់​ ម្នាក់​ទៀត ​បាន​ឡើយ។  បើ​ ធ្វើ​ដូច្នោះ មុខ​ជា​ ធ្លាក់​រណ្ដៅ ​ទាំង​ពីរ​នាក់ ​មិន​ខាន។  ពុំ​ ដែល​មាន​ សិស្ស​ណា​ ធំ​ជាង​គ្រូ​ឡើយ, ប៉ុន្តែ សិស្ស​ ដែល​បាន ទទួល​ចំណេះ​ សព្វ​គ្រប់ អាច​ស្មើ​ នឹង​គ្រូ​បាន។  ហេតុ​អ្វី ​បាន​ជា​អ្នក​ មើល​ឃើញ​ ល្អង​ធូលី ​នៅ​ក្នុង​ភ្នែក​ របស់​បង​ ប្អូន​អ្នក, តែ ​មើល​មិន​ឃើញ ​ធ្នឹម​នៅ​ក្នុង​ភ្នែក​ របស់​ អ្នក​ផ្ទាល់​ ដូច្នេះ?  បើ​ អ្នក​មើល​ធ្នឹម​ នៅ​ក្នុង​ភ្នែក​ របស់​អ្នក​ មិន​ទាំង​ឃើញ​ផង, ម្ដេច ​ក៏​ហ៊ាន​និយាយ ​ទៅ​បង​ប្អូន ​ថា, “ទុក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ ផ្ដិត​យក​ ល្អង​ធូលី​នេះ ​ចេញ​ពី​ភ្នែក​អ្នក?”  មនុស្ស​ មាន​ពុត​អើយ, ចូរ​ យក​ធ្នឹម ​ចេញ​ពី​ភ្នែក​អ្នក​ ជា​មុន​សិន, ទើប​អ្នក ​មើល​ឃើញ​ច្បាស់, ល្មម​ នឹង​ផ្ដិត​យក​ ល្អង​ធូលី​ ចេញ​ពី​ភ្នែក ​របស់​ បង​ប្អូន​អ្នក​បាន។

ដើម​ឈើ​ល្អ និង​ដើម​ឈើ​អាក្រក់

«ដើម​ឈើ​ល្អ មិន​ដែល ​ឲ្យ​ផ្លែ​ អាក្រក់​ឡើយ។  ឯ​ដើម​ឈើ​អាក្រក់​វិញ ក៏​មិន​ដែល​ ឲ្យ​ផ្លែ​ ល្អ​ដែរ, ដ្បិត ​គេ​ស្គាល់​ដើម​ឈើ​បាន ដោយសារ​ផ្លែ​វា។  ពុំ​ ដែល​មាន​នរណា ​បេះ​ផ្លែ​ឧទុម្ពរ ឬ​ផ្លែ​ ទំពាំងបាយជូរ ​ពី​គុម្ព​បន្លា​ ឡើយ។  មនុស្ស​ល្អ​ តែង​ប្រព្រឹត្ត​ អំពើ​ល្អ, ព្រោះ​ ចិត្ត​ របស់​គេ​ ល្អ, រីឯ​ មនុស្ស​អាក្រក់ តែង​ប្រព្រឹត្ត​ អំពើ​អាក្រក់, ព្រោះ​ ចិត្ត ​របស់​គេ ​អាក្រក់។  ដ្បិត ​មាត់ ​របស់​ មនុស្ស ​តែង​ស្រដី ​ចេញ​មក​ នូវ​សេចក្ដី​ណា ដែល​មាន​ពេញ​ ហូរហៀរ ​នៅ​ក្នុង​ដួង​ចិត្ត ​របស់​ខ្លួន។

មនុស្ស​ពីរ​នាក់​សង់​ផ្ទះ

«ហេតុ​អ្វី​ បាន​ជា ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ហៅ​ខ្ញុំ​ ថា, “ព្រះអម្ចាស់!  ព្រះអម្ចាស់!តែ ​មិន​ប្រព្រឹត្ត ​តាម​ពាក្យ​ខ្ញុំ​ ដូច្នេះ?  អ្នក​ ដែល​ចូល​មក ​រក​ខ្ញុំ ស្ដាប់​ពាក្យ​ខ្ញុំ, ហើយ ​ប្រព្រឹត្ត ​តាមខ្ញុំ។  ​សុំ​ បង្ហាញ​ប្រាប់​ ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ដឹង​ថា, គេ​ ប្រៀប​បាន​ទៅ​នឹង​មនុស្ស ​ប្រភេទ​ណា, អ្នក​នោះ ប្រៀប​បាន​ នឹង​មនុស្ស​ម្នាក់ ​ដែល​សង់​ផ្ទះ។  គាត់​ ជីក​ដី​យ៉ាង​ជ្រៅ, ហើយ ​ចាក់​គ្រឹះ​លើ​ផ្ទាំង​ថ្ម, លុះ​ ទឹក​ជំនន់​មក​ដល់។  ទោះ​បី ​ទឹក​ហូរ​មក​ប៉ះ​យ៉ាង​ណា ​ក៏​ដោយ ក៏​មិន​អាច​ធ្វើ ​ឲ្យ​ផ្ទះ​នោះ​ រង្គើ​បាន​ដែរ, ព្រោះ​ គាត់​ បាន​សង់​យ៉ាង​មាំ។  ចំណែក​ ឯ​អ្នក ​ដែល​ស្ដាប់ ​ពាក្យ​ខ្ញុំ, តែ​ មិន​ប្រព្រឹត្ត​តាម ប្រៀប​បាន​ នឹង​មនុស្ស​ម្នាក់​ ដែល​សង់​ផ្ទះ ​ដោយ​ពុំ​បាន ​ចាក់​គ្រឹះ។  លុះ ​ទឹក​ហូរ​មក​ បោក​ផ្ទះ​នោះ។  ផ្ទះ​នោះ ​ក៏​រលំ​ ខូច​ខាត​ភ្លាម, គ្មាន​អ្វី​ សល់​ឡើយ។»



Jesus Is Lord of the Sabbath

One Sabbath Jesus was going through the grainfields, and his disciples began to pick some heads of grain, rub them in their hands and eat the kernels. Some of the Pharisees asked, “Why are you doing what is unlawful on the Sabbath?”

Jesus answered them, “Have you never read what David did when he and his companions were hungry? He entered the house of God, and taking the consecrated bread, he ate what is lawful only for priests to eat. And he also gave some to his companions.” Then Jesus said to them, “The Son of Man is Lord of the Sabbath.”


On another Sabbath he went into the synagogue and was teaching, and a man was there whose right hand was shriveled. The Pharisees and the teachers of the law were looking for a reason to accuse Jesus, so they watched him closely to see if he would heal on the Sabbath. But Jesus knew what they were thinking and said to the man with the shriveled hand, “Get up and stand in front of everyone.” So he got up and stood there.


Then Jesus said to them, “I ask you, which is lawful on the Sabbath: to do good or to do evil, to save life or to destroy it?”

10 He looked around at them all, and then said to the man, “Stretch out your hand.” He did so, and his hand was completely restored. 11 But the Pharisees and the teachers of the law were furious and began to discuss with one another what they might do to Jesus.


The Twelve Apostles

 

12 One of those days Jesus went out to a mountainside to pray, and spent the night praying to God. 13 When morning came, he called his disciples to him and chose twelve of them, whom he also designated apostles: 14 Simon (whom he named Peter), his brother Andrew, James, John, Philip, Bartholomew, 15 Matthew, Thomas, James son of Alphaeus, Simon who was called the Zealot, 16 Judas son of James, and Judas Iscariot, who became a traitor.


Blessings and Woes

 

17 He went down with them and stood on a level place. A large crowd of his disciples was there and a great number of people from all over Judea, from Jerusalem, and from the coastal region around Tyre and Sidon, 18 who had come to hear him and to be healed of their diseases. Those troubled by impure spirits were cured, 19 and the people all tried to touch him, because power was coming from him and healing them all.


20 Looking at his disciples, he said:
“Blessed are you who are poor,
    for yours is the kingdom of God.
21 Blessed are you who hunger now,
    for you will be satisfied.
Blessed are you who weep now,
    for you will laugh.
22 Blessed are you when people hate you,
    when they exclude you and insult you
    and reject your name as evil,
        because of the Son of Man.


23 “Rejoice in that day and leap for joy, because great is your reward in heaven. For that is how their ancestors treated the prophets.


24 “But woe to you who are rich,
    for you have already received your comfort.
25 Woe to you who are well fed now,
    for you will go hungry.
Woe to you who laugh now,
    for you will mourn and weep.
26 Woe to you when everyone speaks well of you,
    for that is how their ancestors treated the false prophets.


Love for Enemies

 

27 “But to you who are listening I say: Love your enemies, do good to those who hate you, 28 bless those who curse you, pray for those who mistreat you. 29 If someone slaps you on one cheek, turn to them the other also. If someone takes your coat, do not withhold your shirt from them. 30 Give to everyone who asks you, and if anyone takes what belongs to you, do not demand it back. 31 Do to others as you would have them do to you.


32 “If you love those who love you, what credit is that to you? Even sinners love those who love them. 33 And if you do good to those who are good to you, what credit is that to you? Even sinners do that. 34 And if you lend to those from whom you expect repayment, what credit is that to you? Even sinners lend to sinners, expecting to be repaid in full. 35 But love your enemies, do good to them, and lend to them without expecting to get anything back. Then your reward will be great, and you will be children of the Most High, because he is kind to the ungrateful and wicked. 36 Be merciful, just as your Father is merciful.


Judging Others

 

37 “Do not judge, and you will not be judged. Do not condemn, and you will not be condemned. Forgive, and you will be forgiven. 38 Give, and it will be given to you. A good measure, pressed down, shaken together and running over, will be poured into your lap. For with the measure you use, it will be measured to you.”


39 He also told them this parable: “Can the blind lead the blind? Will they not both fall into a pit? 40 The student is not above the teacher, but everyone who is fully trained will be like their teacher.


41 “Why do you look at the speck of sawdust in your brother’s eye and pay no attention to the plank in your own eye? 42 How can you say to your brother, ‘Brother, let me take the speck out of your eye,’ when you yourself fail to see the plank in your own eye? You hypocrite, first take the plank out of your eye, and then you will see clearly to remove the speck from your brother’s eye.


A Tree and Its Fruit

 

43 “No good tree bears bad fruit, nor does a bad tree bear good fruit. 44 Each tree is recognized by its own fruit. People do not pick figs from thornbushes, or grapes from briers. 45 A good man brings good things out of the good stored up in his heart, and an evil man brings evil things out of the evil stored up in his heart. For the mouth speaks what the heart is full of.


The Wise and Foolish Builders

 

46 “Why do you call me, ‘Lord, Lord,’ and do not do what I say? 47 As for everyone who comes to me and hears my words and puts them into practice, I will show you what they are like. 48 They are like a man building a house, who dug down deep and laid the foundation on rock. When a flood came, the torrent struck that house but could not shake it, because it was well built. 49 But the one who hears my words and does not put them into practice is like a man who built a house on the ground without a foundation. The moment the torrent struck that house, it collapsed and its destruction was complete.”
 

6 comments:

Anonymous said...

why there is a deer neck again?

Anonymous said...

មាន​ថ្ងៃ​មួយ​ ជា​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ, ព្រះយេស៊ូ​ យាង​កាត់​វាល​ស្រែ, សិស្សខ្ទើយ របស់​ព្រះអង្គ​ នាំ​គ្នា ​បូត​កួរ​ស្រូវ​ សាលី មក​ឈ្លី​បរិភោគរួចហើយនាំគ្នាកក្តាន់យ៉ាងសប្បាយរីករាយ។ មាន​ពួក​ខាង ​គណៈផារីស៊ី​ខ្លះ​ និយាយ​ទៅ​សិស្ស​ ទាំង​នោះ ​ថា៖ «ហេតុ​អ្វី​ បាន​ជា​ អ្នក​រាល់​គ្នាកក្តាន់យ៉ាងចំលែកដូច្នេះ?»

Anonymous said...

ព្រះយេស៊ូ​ គង់​នៅ​ភូមិ​ បេថានី ក្នុង​ផ្ទះ​ បុរស​ម្នាក់​ ឈ្មោះ​ ស៊ីម៉ូន​ ជា​មនុស្ស ឃ្លង់ប៉ុន្តែចូលចិត្តកក្តាន់។

Anonymous said...

នៅ​ពេល​នោះក្នុង​សាលា​ប្រជុំមាន​​បុរស​ម្នាក់ដែល​មាន​វិញ្ញាណល្អ​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន ស្រែក​ឡើង​ថា៖ កក្តាន់! កក្តាន់! ស្រាប់តែគេឃើញសិស្សខ្ទើយមូយក្រុមកំពុងកក្តាន់យ៉ាងឧឡារិក។

Anonymous said...

ពួក​សិស្សខ្ទើយក៏​ចេញ​ទៅ, ប្រកាស​ ឲ្យ​មនុស្សម្នាប្រញាប់កក្តាន់។ គេ​បាន​ដេញ​អារក្ស​ ជា​ច្រើន ​ចេញ​ពី​មនុស្ស, ព្រម​ទាំង​ ចាក់​ប្រេង​ លើ​អ្នក​ជំងឺ​ ច្រើន​នាក់, ដើម្បី​ស្រួលក្នុងការកក្តាន់។

Anonymous said...

ខ្មែរ​ទាំងអស់ត្រូវតែចេញ​ទៅបញ្ហាញខ្លួន ដើម្បី​ជាកម្លាំងដ៏រឹងមាំ ដែលអាចនាំមកអោយខ្លយយើង នូវភាព យុត្តិធម៌ ជាដាច់ខាត!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ! ដើម្បីរកយុត្តិធម៌អោយខ្លួនឯង!!!!!!!!!!!!!!!!!

ខ្មែរ ត្រូវ​តែប្រកាន់ជំហរ របស់ខ្លួនជាដាច់ខាត មិនត្រូវរេដូចចុងស្រល់ត្រូវខ្យល់បក់បានជាដាច់ខាត!
គ្មានអ្នកណាគេជួយយើងបាន បើយើងមិនច្បាស់លាស់ខ្លួនឯង! មិនត្រូវចាញ់ល្បិចកល់ញស់ញង់ ទោះបីជាត្រូវប្រើវេលាប៉ុន្មាន ក៏ត្រូវតែតស៊ូរ ហើយអត់ធ្មត់ បើពុំដូច្នោះទេ កូនខ្មែរមិនអាចមានអនាគត​ ភ្លឺចិញ្ចាចដូចគេឯងទេ!


(រឿងច្បាស់ក្រឡែត កាលពីឆ្នាំ១៩៧៥ លោក លន់ ណុល បានសម្រេចចុះ ហត្ថលេខា ចុះចាញ់ ហើយប្រគល់ជ័យនះទៅឲ្យពួកខ្មែរក្រហម ព្រោះពួកគាត់នោះមិនចង់ឲ្យខ្មែរបង្ហូរឈាមតរទៅទៀត ដោយមិនបានគិតថា ខ្មែរនាំអាចធ្លាក់ចូលក្នុងរណ្ដៅលពិឃាត ដូច្នោះ ហើយ អាមេរិក ក៏គ្មានលទ្ធភាព បន្តរជំនួយ ត្បិតខ្មែរត្រូវគ្នាហើយ លុះដល់ក្រោយមកទើបពួក លន់ ណុល គិតឃើញថាខ្លួនចាញបោកចខ្មែរក្រហមទាំងស្រុង!)

ខ្ញុំមិនចង់និយាយរឿងចាស់ទេ ន័យរបស់ខ្ញុំគឺ អ្នកដែលចង់ជួយរកយុត្តិធ៌មឲ្យខ្មែរ គេមិនចង់ក្លាយខ្លួនទៅជានអ្នកឈ្លានពានខ្មែរទៅវិញ ដ៏រាបណាខ្មែរនៅតែមិនច្បាស់ខ្លួនឯង!

ក៏ប៉ុន្តែ យើងមិនអាចយល់បាន បើមិនយករឿងពីអតីតកាលមកពិចារណា ឬ មិនដឹងអតីតកាល របស់ខ្លួនច្បាស់លាស់ទេ៖ ដូចក្នុងកាលទេសៈខ្មែរធ្លាប់ឆ្លងកាត់ជាបន្តរបន្ទាប់ យើងមិនអាចដឹងបានថាត្រូវធ្វើយ៉ាងណា សម្រាប់ បច្ចុប្បន្ន នឹងអនាគត់របស់យើងឡើយ។

ដូច្នេះហើយ យើង ត្រូវតែបន្តរ(ព្យាយាមអតធ្មត់) ត្រូវតែសិក្សារ អំពីអតីតកាលរបស់យើង យកជាបទពិសោធន៍ចាស់ ជាមេរៀនមកពង្រឹងបច្ចុប្បន្នកាល ឆ្ពោះទៅកាន់អនាគត របស់យើងអោយបានរុងរឿងទាំងអស់គ្នាជាដាច់ខាត!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



ខ្មែរ​ទាំងអស់ត្រូវតែចេញ​ទៅបញ្ហាញខ្លួន ដើម្បី​ជាកម្លាំងដ៏រឹងមាំ ដែលអាចនាំមកអោយខ្លយយើង នូវភាព យុត្តិធម៌ ជាដាច់ខាត!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ!
ដល់ពេលត្រូវតែចេញហើយ! ដើម្បីរកយុត្តិធម៌អោយខ្លួនឯង!!!!!!!!!!!!!!!!!