Wednesday, October 09, 2013

Reading MATTHEW chapter 16 -- Opened Eyes

Recently, I discovered the sermons of my college pastor online. While at Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.

We drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the week days).

When I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and media, also attended. Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the US Senate, Dr. Richard Halverson. 

All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?

It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition.
Gospel according to Matthew
លោក​ ម៉ាថាយ
Sermons by Dr. Rob Norris by chapters | 1 | 1 | 1 8 | 14 | 16 | 19 21 | 21 | 22 | 25 | 26 | 26 | 27 | 27 | 28 | 28 | 28 |

https://www.box.com/s/nl0upuu9aj331fvm2gab


ពួក​ខាង ​គណៈ​ផារីស៊ី និង​ពួក​ខាង​ គណៈ​សាឌូស៊ី​ ចង់​ឃើញ​ការ​អស្ចារ្យ ទុក​ជា​ទី​សំគាល់

ពេល​នោះ ពួក​ខាង ​គណៈ​ផារីស៊ី និង​ពួក​ខាង ​គណៈ​សាឌូស៊ី នាំ​គ្នា​ ចូល​មក​គាល់​ ព្រះយេស៊ូ ក្នុង​គោល​បំណង​ ចាប់​កំហុស​ព្រះអង្គ។  គេ​ សូម ឲ្យ​ព្រះអង្គ​ សំដែង​ទី​សំគាល់​មួយ​ បញ្ជាក់​ថា, ព្រះអង្គ​ បាន​ទទួល​អំណាច​ ពី​ព្រះជាម្ចាស់​មក។

ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​តប​ទៅ​គេ​ ថា៖ «នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​លិច កាល​ណា​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ឃើញ​ផ្ទៃ​មេឃ​ ពណ៌​ក្រហម, ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ តែង​ពោល​ ថា, “ស្អែក ​ថ្ងៃ​ល្អ​ហើយ។  នៅ​ពេល​ ព្រឹក​ព្រហាម, កាល​ណា ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ឃើញ​ផ្ទៃ​មេឃ ​ខ្មៅ​ដាស, អ្នក​រាល់​គ្នា​ តែង​ពោល​ ថា, “ថ្ងៃ​នេះ ​ភ្លៀង​ហើយ។  អ្នក​រាល់​គ្នា ​យល់​ហេតុការណ៍ ​ផ្សេងៗ ​នៅ​លើ​មេឃ​បាន, តែ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ មិន​យល់​ ទី​សំគាល់​ នា​សម័យ​ នេះ​សោះ។  មនុស្ស​ ជំនាន់​នេះ​ អាក្រក់​ណាស់, ហើយ ​ក្បត់​ នឹង​ព្រះជាម្ចាស់​ ផង; គេ​ ចង់​តែ ​ឃើញ​ទី​សំគាល់ ​ដ៏​អស្ចារ្យ។  ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គ​ មិន​ប្រទាន​ ទី​សំគាល់​ ណា​ផ្សេង ​ក្រៅ​ពី​ទី​សំគាល់​ របស់​ ព្យាការី យ៉ូណាស​ឡើយ។»  បន្ទាប់​មក ព្រះយេស៊ូ​ យាង​ចាក​ចេញ​ ពី​គេ​ទៅ។

ពុត​ត្បុត​ របស់​ ពួក​ខាង ​គណៈ​ផារីស៊ី និង​ពួក​ខាង​ គណៈ​សាឌូស៊ី

ពេល​ឆ្លង​ទៅ ​ត្រើយ​ម្ខាង, ពួក​សិស្ស​ ភ្លេច​យក​នំបុ័ង ​ទៅ​ជា​មួយ។  ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​គេ​ ថា៖ «ចូរ​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ប្រយ័ត្ន ​នឹង​មេ​ម្សៅ​ របស់​ ពួក​ខាង​ គណៈ​ផារីស៊ី និង​មេ​ម្សៅ ​របស់​ពួក​ខាង ​គណៈ​សាឌូស៊ី ​ឲ្យ​មែន​ទែន។»

ពួក​សិស្ស​ ជជែក​គ្នា​គេ​ ថា៖ «យើង មិន​បាន​យក​នំបុ័ង​ មក​ទេ។»

ព្រះយេស៊ូ​ ជ្រាប​គំនិត​ របស់​គេ ក៏​មាន​ព្រះបន្ទូល ​ថា៖ «មនុស្ស​ មាន​ជំនឿ​តិច​ អើយ, ម្ដេច ​ក៏​ជជែក​គ្នា​ អំពី ​រឿង​គ្មាន​នំបុ័ង​ ដូច្នេះ?  អ្នក​រាល់​គ្នា​ នៅ​តែ​ ពុំ ទាន់​យល់​ទៀត ​ឬ? កាល​ខ្ញុំ ​ចែក​នំបុ័ង​ ប្រាំ​ដុំ​ ឲ្យ​មនុស្ស ​ប្រាំពាន់​ នាក់​នោះ, អ្នក​រាល់​គ្នា ​ប្រមូល​បាន ​ប៉ុន្មាន​ល្អី, អ្នក​រាល់​គ្នា ​ចាំ​ ឬ​ទេ?  ហើយ​ កាល​ខ្ញុំ​ ចែក​នំបុ័ង ​ប្រាំពីរ​ដុំ ឲ្យ​មនុស្ស ​បួនពាន់​នាក់, អ្នក​រាល់​គ្នា​ ប្រមូល​បាន ​ប៉ុន្មាន​ជាល?  ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​ បាន​ជា ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ មិន​យល់ ​ដូច្នេះ?  ខ្ញុំ​ គ្មាន​បំណង​ និយាយ ​អំពី​នំបុ័ង​ទេ, គឺ​ ខ្ញុំ ​ចង់​ឲ្យ​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ប្រយ័ត្ន​ នឹង​មេ​ម្សៅ​ របស់​ ពួក​ខាង​ គណៈ​ផារីស៊ី និង​ពួក​ខាង​ គណៈ​សាឌូស៊ី ឯណោះ។»  ពេល​នោះ ពួក​សិស្ស​ យល់​ថា ព្រះអង្គ​ ចង់​ឲ្យ​គេ​ ប្រយ័ត្ន​ នឹង​សេចក្ដី​ ដែល​ពួក​ខាង​ គណៈ​ផារីស៊ី និង​ពួក​ខាង គណៈ​សាឌូស៊ី​ បង្រៀន, មិន​មែន​ប្រយ័ត្ន​ អំពី​មេ​ម្សៅ​ នោះ​ឡើយ។

លោក​ស៊ីម៉ូន ​ប្រកាស​ថា ព្រះយេស៊ូ​ ជា​ព្រះគ្រិស្ដ

កាល​ព្រះយេស៊ូ​ យាង​មក​ដល់​ ស្រុក​សេសារា-ភីលីព, ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ សួរ​ពួក​សិស្ស ថា៖ «មនុស្ស​ ទាំងឡាយ ​ថា ​បុត្រ​មនុស្ស​ ជា​នរណា

គេ​ ទូល​ថា៖ «អ្នក​ខ្លះ​ ថា​លោក​ ជា​លោក​ យ៉ូហាន-បាទីស្ដ។  អ្នក​ខ្លះ​ ថា​លោក ជា​ព្យាការីអេលីយ៉ា។  អ្នក​ខ្លះ​ទៀត​ ថា លោក​ ជា​ព្យាការី​ យេរេមា ឬ​ជា​ព្យាការី​ ណា​មួយ​រូប។»

ព្រះអង្គ​ សួរ​គេ​ទៀត ​ថា៖ «ចុះ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ, តើ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ ថា, ខ្ញុំ​ ជា​នរណា​ដែរ

លោក​ស៊ីម៉ូន​-ពេត្រុស​ ទូល​ព្រះអង្គ​ ថា៖ «លោក​ ជា​ព្រះគ្រិស្ដ, ជា​ព្រះបុត្រា​ របស់​ ព្រះជាម្ចាស់ ​ដ៏​មាន​ព្រះជន្ម​ គង់​នៅ។»

ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល តប​ទៅ​គាត់​វិញ​ ថា៖ «ស៊ីម៉ូន​, កូន​លោក​យ៉ូណាស ​អើយ, អ្នក ​ពិត​ជា​មាន​ សុភមង្គល​មែន។  អ្នក​ ដឹង​សេចក្ដី​នេះ មិន​មែន​ ដោយ​គំនិត​ ប្រាជ្ញា​ ខាង​លោកីយ៍​ទេ, គឺ​ ព្រះបិតា​ របស់​ខ្ញុំ ​ដែល​គង់​នៅ​ ស្ថាន​បរមសុខ បាន​សំដែង ​ឲ្យ​អ្នក​ដឹង។  ខ្ញុំ​ សូម ​ប្រាប់​អ្នក​ ថា,​ អ្នក​ ឈ្មោះ​ពេត្រុស, ហើយ​ នៅ​លើ​ផ្ទាំង​ សិលា​នេះ, ខ្ញុំ​ នឹង​សង់​ក្រុម ជំនុំ ​របស់​ខ្ញុំ។  មច្ចុរាជ​ ពុំ​មាន​អំណាច ​លើ​ក្រុមជំនុំ​នេះ​ បាន​ឡើយ។  ខ្ញុំ​ នឹង​ប្រគល់​ កូន​សោ ​ព្រះរាជ្យ ​នៃ​ស្ថាន​ បរមសុខ ​ឲ្យ​អ្នក។  អ្វីៗ ​ដែល​អ្នក​ចង នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ, ព្រះជាម្ចាស់ ​នឹង​ចង​ នៅ​ស្ថាន ​បរមសុខ។  ហើយ ​អ្វីៗ ​ដែល​អ្នក​ ស្រាយ នៅ​លើ​ផែនដី, ព្រះជាម្ចាស់​ ក៏​នឹង​ស្រាយ​ នៅ​ស្ថាន​ បរមសុខ​ដែរ។»  បន្ទាប់​មក ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ ហាម​ពួក​សិស្ស មិន​ឲ្យ​ ប្រាប់​នរណា​ ថា ព្រះអង្គ​ ជា​ព្រះគ្រិស្ដ​ ឡើយ។

តាំង​ពីពេល ​នោះ​មក, ព្រះយេស៊ូ​​ ចាប់​ផ្ដើម​ប្រាប់ ​ឲ្យ​ពួក​សិស្ស​ ដឹង​ថា, ព្រះអង្គ​ ត្រូវ​តែ​ យាង​ទៅ​ក្រុង ​យេរូសាឡឹម។  ពួក​ព្រឹទ្ធាចារ្យ, ពួក​នាយក​បូជាចារ្យ, និង​ពួក​អាចារ្យ ​នឹង​នាំ​គ្នា​ ធ្វើ​បាប​ព្រះអង្គ ​ឲ្យ​រង​ទុក្ខ​លំបាក ​យ៉ាង​ខ្លាំង, ថែម​ទាំង​ ធ្វើ​គុត ​ព្រះអង្គ ទៀត​ផង។ ​ តែ​ បី​ថ្ងៃ​ ក្រោយ​មក ព្រះអង្គ ​នឹង​មាន​ ព្រះជន្ម​ រស់​ឡើង​វិញ។

លោក​ពេត្រុស ​នាំ​ព្រះយេស៊ូ ​ទៅ​ដាច់​ឡែក​ពី​គេ, ហើយ ​ទូល​ជំទាស់ ​ថា៖ «ព្រះអម្ចាស់​ អើយ, អត់មែនទេ!  មិនឲ្យ​ការណ៍​នេះ កើត​មាន ជាដាច់ខាត​ ដល់​ព្រះអង្គ​ ឡើយ

ព្រះយេស៊ូ​ បែរ​មក​, មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​លោក ​ពេត្រុស​ ថា៖ «នែ៎, មារសាតាំង ​អើយ!  ថយ​ ទៅ​ខាង ​ក្រោយ​ខ្ញុំ, ដ្បិត អ្នក​កំពុង ​រារាំង​ផ្លូវ​ខ្ញុំ។  គំនិត​អ្នក​ មិន​មែន​ ជា​គំនិត ​របស់​ ព្រះជាម្ចាស់​ទេ, គឺ​ ជា​គំនិត ​របស់​ មនុស្ស​លោក​ សុទ្ធសាធ។»

បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​កាន់​ពួក​សិស្ស ​ថា៖ «បើ​ អ្នក​ណា ​ចង់​មក​ តាម​ក្រោយ​ខ្ញុំ, ត្រូវ​ លះបង់​ ខ្លួន​ឯង​ចោល, ត្រូវ​ លី​ឈើ​ឆ្កាង ​របស់​ខ្លួន, ហើយ ​មក​តាម​ខ្ញុំ​ចុះ។  ដ្បិត​ អ្នក​ណា ​ចង់​បាន​រួច​ជីវិត, អ្នក​នោះ ​នឹង​បាត់​បង់​ជីវិត។  ប៉ុន្តែ អ្នក​ណា​ បាត់​បង់​ជីវិត ព្រោះ​តែ​ខ្ញុំ​, អ្នក​នោះ​ នឹង​បាន ​ជីវិត​វិញ។  បើ​ មនុស្ស​ម្នាក់​ បាន​ពិភព​លោក​ ទាំង​មូល មក​ធ្វើ​ ជា​សម្បត្តិ​ របស់​ខ្លួន តែ​ បាត់​បង់​ជីវិត, នោះ​ នឹង​មាន​ប្រយោជន៍ ​អ្វី?  តើ ​មនុស្ស​ អាច​យក​អ្វី​ មក​ប្ដូរ​ នឹង​ជីវិត​ របស់​ខ្លួន​បាន?  លុះ​ ដល់​បុត្រ​មនុស្ស,​ ប្រកប​ដោយ​សិរីរុងរឿង​ ព្រះបិតា​ របស់​ ព្រះអង្គ​, យាង​មក​ ជា​មួយ​ពួក​ទេវតា​ របស់ ព្រះអង្គ, ព្រះអង្គ ​នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់ ឬ​ដាក់​ទោស​ ម្នាក់ៗ តាម​អំពើ​ ដែល​ខ្លួន​ បាន​ប្រព្រឹត្ត។

«ខ្ញុំ​ សូមប្រាប់ ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ដឹង​ច្បាស់​ ថា, អ្នក​ខ្លះ​ ដែល​នៅ​ទី​នេះ ​នឹង​មិន​ស្លាប់​ទេ មុន​បាន​ឃើញ ​បុត្រ​មនុស្ស​ យាង​មក​ គ្រង​ព្រះរាជ្យ។»

Matthew 16


The Demand for a Sign

 

16 The Pharisees and Sadducees came to Jesus and tested him by asking him to show them a sign from heaven.

He replied, “When evening comes, you say, ‘It will be fair weather, for the sky is red,’ and in the morning, ‘Today it will be stormy, for the sky is red and overcast.’ You know how to interpret the appearance of the sky, but you cannot interpret the signs of the times.[a] A wicked and adulterous generation looks for a sign, but none will be given it except the sign of Jonah.” Jesus then left them and went away.

The Yeast of the Pharisees and Sadducees

 

When they went across the lake, the disciples forgot to take bread. “Be careful,” Jesus said to them. “Be on your guard against the yeast of the Pharisees and Sadducees.”

They discussed this among themselves and said, “It is because we didn’t bring any bread.”

Aware of their discussion, Jesus asked, “You of little faith, why are you talking among yourselves about having no bread? Do you still not understand? Don’t you remember the five loaves for the five thousand, and how many basketfuls you gathered? 10 Or the seven loaves for the four thousand, and how many basketfuls you gathered? 11 How is it you don’t understand that I was not talking to you about bread? But be on your guard against the yeast of the Pharisees and Sadducees.” 12 Then they understood that he was not telling them to guard against the yeast used in bread, but against the teaching of the Pharisees and Sadducees.

Peter Declares That Jesus Is the Messiah

 

13 When Jesus came to the region of Caesarea Philippi, he asked his disciples, “Who do people say the Son of Man is?”

14 They replied, “Some say John the Baptist; others say Elijah; and still others, Jeremiah or one of the prophets.”

15 “But what about you?” he asked. “Who do you say I am?”

16 Simon Peter answered, “You are the Messiah, the Son of the living God.”

17 Jesus replied, “Blessed are you, Simon son of Jonah, for this was not revealed to you by flesh and blood, but by my Father in heaven. 18 And I tell you that you are Peter,[b] and on this rock I will build my church, and the gates of Hades[c] will not overcome it. 19 I will give you the keys of the kingdom of heaven; whatever you bind on earth will be[d] bound in heaven, and whatever you loose on earth will be[e] loosed in heaven.” 20 Then he ordered his disciples not to tell anyone that he was the Messiah.

Jesus Predicts His Death

 

21 From that time on Jesus began to explain to his disciples that he must go to Jerusalem and suffer many things at the hands of the elders, the chief priests and the teachers of the law, and that he must be killed and on the third day be raised to life.

22 Peter took him aside and began to rebuke him. “Never, Lord!” he said. “This shall never happen to you!”

23 Jesus turned and said to Peter, “Get behind me, Satan! You are a stumbling block to me; you do not have in mind the concerns of God, but merely human concerns.”

24 Then Jesus said to his disciples, “Whoever wants to be my disciple must deny themselves and take up their cross and follow me. 25 For whoever wants to save their life[f] will lose it, but whoever loses their life for me will find it. 26 What good will it be for someone to gain the whole world, yet forfeit their soul? Or what can anyone give in exchange for their soul? 27 For the Son of Man is going to come in his Father’s glory with his angels, and then he will reward each person according to what they have done.

28 “Truly I tell you, some who are standing here will not taste death before they see the Son of Man coming in his kingdom.”

Footnotes:

  1. Matthew 16:3 Some early manuscripts do not have When evening comes … of the times.
  2. Matthew 16:18 The Greek word for Peter means rock.
  3. Matthew 16:18 That is, the realm of the dead
  4. Matthew 16:19 Or will have been
  5. Matthew 16:19 Or will have been
  6. Matthew 16:25 The Greek word means either life or soul; also in verse 26.

1 comment:

Anonymous said...

នៅពេលជា​មួយគ្នានេះ ខ្ញុំកំពុងតែស្ដាប់ លោក សាន សូវិត និយាយគ្នាជាមួយនឹង លោក នួន សារ៉ាយ បងប្អូនប្រាកដជាបានឮដែរហើយ! ត្រង់នេះ ខ្ញុំយល់ថា៖ ប្រធាន គណៈបក្សសង្គ្រោះជាតិ គួរតែយកចិត្តទុកដាក់ឲ្យបានដល់កម្រិតផង!
ខ្ញុំសុំមាន​សំណួរខ្លះ៖

តើវាមានដែរឬទេ ដែលថាក្នុងប្រព័ន្ធ គណៈបក្ស គេមាន​រាបជារបៀប ដូចជា បើចង់ជួបមេដឹកនាំកំពូល ទាល់តែមានការអនុញ្ញាតិ ទៅតាមលំដាប់លំដោយទើបបាន? បើមានវិញ តើអាចដែរឬទេដែលថា មនុស្សគ្រ័គ្គៗក្នុងប្រព័ន្ធនិមួយៗ របៀបជាឃុំគ្រងមេដឹកនាំកំពូល ឲ្យស្ដាប់តែពួកគ្នាឯង? ខ្ញុំតែឮជារឿយៗ​ថា "បើចង់ជួបផ្ទាល់នឹងអ្នកធំ នុះវាមិនងាយទេហ្អើយ!"
ជឿដែរឬទេដែលថា​ ក្នុងប្រព័ន្ធនិមួយៗគ្មានមនុស្ស
ព្យាយាមកាត់ខ្សែរយៈពីអ្នកដទៃ រវាងអ្នកធំ ហើយទុកយកគុណសម្បត្តិសម្រាប់តែខ្លួនឯង?

លោក នួន សារ៉ាយ ថា "ត្រូវតែ លោក មេ បក្សសង្គ្រោះជាតិស៊ីញ្ញ៉េកុងត្រា ទើបបានជួយទៀត" តើកុងត្រានោះមានអ្វីខ្លះទៅ?

សួរថាកន្លងមក តិចឬច្រើនពួកយើង សុទ្ធតែពឹង ដង្ហើមមនុស្សខូនខ្លះដក បានវាទៅជាអញ្ចឹង?

តើអស់លោកក្នុងប្រព័ន្ធនិមួយៗ គោរពក្រមសីលធ៌ម បក្សប្រាកដប្រជាទេ?
ថែមពីលើនេះទៀត តើ លោក នួន សារ៉ាយ មានដែលឮដែរទេពាក្យថា "អ្នកធំមើលរំលងអ្នកក្រ ស្រវារកតែអ្នកមាន រីឯអ្នក្រវិញតូចទាបវិញ ហ៊ានបានត្រឹមតែប្រាពលូន នឹងទ្រនាប់"
យើងក៏មិនដឹងច្បាស់ថា អ្នកក្រោមបង្គាប់គ្រប់មេដឹកនាំសុទ្ធតែស្មោះ?

យើងបានឃើញហើយ កាលបោះឆ្នោតមុនៗ អស់លោកគ្រ័គ្គៗខ្លះ រត់ប្រសាច ចេញនឹងចូល បក្សនេះបក្សនោះ ដូចតួរល្ខោន! ខ្ញុំយល់ថាកាលណោះ ប្រហែលជាពលរដ្ឋ មិនទាន់ហ៊ានធ្វើម្ចាស់ខ្លួនឯងប៉ុន្មាននូវឡើយ បានពួកអស់លោកទាំងនោះ គិតតែពីលាភសការៈអញ្ចុងទៅ?
បើប្រជាពលរដ្ឋមិនកម្រើក រឿងចាស់នូវតែមាន លោក សម​ រង្ស៊ី នឹង លោក កឹម​ សុខា អត់មានឥទ្ធិពលលើរឿងត្រូវតែធ្វើអ្វី ឬ មិនត្រូវធ្វើអ្វីនោះទេ បើពួកគាត់ត្រូវតែជៀស មិនឲ្យបាត់បង់ជីវិត្តមនុស្សដែលក្លាហានមានតិចនូវឡើយផង! អ្នកណាជួយមិនជួយ អ្នកណាស៊ីញ្ញ៉េមិនស៊ីញ្ញេវាដូចតែគ្នា​ ទេដឹង?

ម្ដងនេះខុសពីមុន៖
ប្រជាពលរដ្ឋហ៊ានស៊ីញ្ញ៉េប្ដិតមេដៃ ប្ដឹង លោក ហ៊ុន​ សែន ហើយក៏ហ៊ានធ្វើម្ចាស់របស់ខ្លួន ពេញលេញថែមទៀត រួចមើលទៅឯធនធានមនុស្សខ្មែរ ក៏ខុសមុនឆ្ងាយមិនតិច!
ខ្មែរឥឡូវនេះអាចជ្រើសរើសយក គោលនយោយបក្សមួយ ហើយអាចឈនទៅធ្វើជាម្ចាស់បក្សមួយនោះទាំងស្រុងបាន ដោយផ្អែកទៅនឹងធនធានរបស់ពួកគាត់
មានន័យថា៖ បើថ្នាក់ដឹកនាំណាម្នាក់ ប្រព្រឹតប្រាស់ចាក់ពីក្រមសីធ៌មបក្ស អ្នករងអាចជំនួសបានគ្រប់ពេល! ហើយបើបុគ្គលតំណាងរាស្ដ្រណាម្នាក់​ ចេញដើរតួរល្ខោនទៀត បុគ្គលនោះក៏មិនអាចនាំយកសន្លឹកឆ្នោត របស់ប្រជាពលរដ្ឋទៅជាមួយខ្លួនបាន ព្រោះប្រជាពលរដ្ឋបានបោះឆ្នោតអោយគោលនយោបាយបក្ស មិនមែនសម្រាប់បុគ្គលណាទាល់តែសោះ!
បើ​ លោក នួន សារ៉ាយ ពិតជាមានគោលដៅដាច់ខាតត្រូវតែជួយខ្មែរមែន លោក ត្រូវតែរកលទ្ធភាពប្រើជំនួយរបស់លោក ទៅពង្រឹងជំហរអ្នកគាំទ្រ គណៈបក្សសង្គ្រោះជាតិ ក្នុងប្រទេស ទើបមានប្រសិទ្ធិភាព?
ធ្វើបដិវត្តន៍ អហ៊ឹង្សា មានតែពឹងលើកម្លាំងប្រជាពលរដ្ឋជាគោល!
"លួចអត់បាន ទិញអត់លក់" ការស្រេកឃ្លាន លោក នួន​ សារ៉ាយ ត្រូវតែជួយហើយ មែនទេ!