Recently,
I discovered the sermons of my college pastor online. While at
Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown
friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from
campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the
leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.
We drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the week days).
When I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and media, also attended. Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the US Senate, Dr. Richard Halverson.
All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?
It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition.
Gospel according to Matthew
Sermons by Dr. Rob Norris by chapters | 1 | 1 | 1 | 8 | 14 | 16 | 19 21 | 21 | 22 | 25 | 26 | 26 | 27 | 27 | 28 | 28 | 28 |
ប្រស្នា
អំពីមង្គលការ
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល
ជាប្រស្នា ទៅពួកគេ ម្ដងទៀត ថា៖ «ព្រះរាជ្យ នៃស្ថាន បរមសុខ
ប្រៀបបាន នឹងស្ដេចមួយអង្គ ដែលរៀប វិវាហមង្គលការ ព្រះរាជបុត្រ។ ព្រះរាជា ចាត់រាជបំរើ ឲ្យទៅ អញ្ជើញភ្ញៀវ
មកជប់លៀង ក្នុងឱកាស មង្គលការនោះ, តែ គ្មាន នរណា មកសោះ។
«ព្រះអង្គ ចាត់រាជបំរើ ផ្សេងទៀត ឲ្យទៅ ជំរាបភ្ញៀវ ថា៖ “យើង បានរៀបចំ ភោជនាហារ សម្រាប់ ជប់លៀង, គឺ បានសម្លាប់គោ
និងសម្លាប់សត្វ ដែលបាន បំប៉ននោះ រួចរាល់អស់ ហើយ, សូម
អញ្ជើញមក ពិសាការ។”
«ប៉ុន្តែ ភ្ញៀវ មិនរវី រវល់ អើពើឡើយ។ អ្នកខ្លះ ទៅចំការ,
អ្នកខ្លះទៅ ធ្វើជំនួញ, អ្នកខ្លះទៀត ចាប់ពួក រាជបំរើ
វាយធ្វើបាប, ព្រមទាំង សម្លាប់ចោល ថែមទៀត។ ព្រះរាជា ទ្រង់ ព្រះពិរោធ យ៉ាងខ្លាំង
ក៏ចាត់ទាហាន ឲ្យទៅ ប្រហារជីវិត
ឃាតកទាំងនោះ, ហើយ ដុតកំទេច ស្រុកភូមិ របស់ គេផង។
«បន្ទាប់មក ទ្រង់ មានរាជឱង្ការ ទៅពួករាជបំរើ ថា៖ “យើង បានរៀបចំ ពិធីមង្គលការ រួចស្រេចហើយ,
ប៉ុន្តែ ភ្ញៀវទាំងនោះ មិនសម នឹងមក ចូលរួមទេ។ ហេតុនេះ ចូរ នាំគ្នាចេញទៅ
តាមផ្លូវកែង, ហើយ អញ្ជើញមនុស្ស ទាំងអស់ ដែលអ្នករាល់គ្នាជួប
ឲ្យមក ជប់លៀង។” ពួករាជបំរើ ក៏ចេញទៅ តាមផ្លូវ
ប្រមូល មនុស្សម្នា ដែលគេ បានជួបទាំងប៉ុន្មានមក, ទាំងអាក្រក់
ទាំងល្អ។ ពេលនោះ មានភ្ញៀវ ពេញរោងការ។
«ព្រះរាជា បង្គាប់ទៅ ពួករាជបំរើ ថា, “ចូរ ចងដៃ ចងជើងអ្នកនេះ, សែងយក ទៅចោល នៅទីងងឹត
ខាងក្រៅ, ជាកន្លែងយំសោក ខឹងសង្កៀតធ្មេញ នោះទៅ។”»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល
ទៀតថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់ ត្រាស់ហៅមនុស្ស ទាំងអស់, តែ ព្រះអង្គ
ជ្រើសរើសយក បានចំនួនតិចទេ។»
អំពី
ពន្ធដារ
ពួកខាង គណៈផារីស៊ី
ចេញទៅ ពិគ្រោះគ្នា, រិះរក
មធ្យោបាយ ចាប់កំហុស
ព្រះយេស៊ូ នៅពេលព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល។ គេ ក៏ចាត់សិស្ស របស់គេ និងពួកខាង ស្ដេចហេរ៉ូដ ឲ្យទៅជួបព្រះអង្គ, ហើយ ទូលថា៖ «លោកគ្រូ, យើងខ្ញុំ ដឹងថា, ពាក្យដែលលោក មានប្រសាសន៍ សុទ្ធតែពិតទាំងអស់។ លោកគ្រូ ប្រៀនប្រដៅ អំពី របៀបរស់នៅ ដែលគាប់
ព្រះហឫទ័យ ព្រះជាម្ចាស់ តាមសេចក្ដីពិត, គឺ លោកគ្រូ ពុំយោគយល់,
ហើយ ក៏ពុំរើសមុខ នរណាឡើយ។ ហេតុនេះ សូមលោកគ្រូ ឲ្យយោបល់ យើងខ្ញុំមើល៍, តើ
ក្រឹត្យវិន័យ របស់យើង អនុញ្ញាត ឲ្យបង់ពន្ធដារ ថ្វាយព្រះចៅអធិរាជ រ៉ូម៉ាំង ឬទេ?»
ព្រះយេស៊ូ ឈ្វេងយល់
គំនិតអាក្រក់ របស់ពួកគេ ទើបមាន ព្រះបន្ទូល ថា៖ «មនុស្ស មានពុតអើយ, ហេតុអ្វី បានជាអ្នករាល់គ្នា
ចង់ចាប់ កំហុសខ្ញុំ ដូច្នេះ? ចូរ បង្ហាញប្រាក់ សម្រាប់ បង់ពន្ធនោះ ឲ្យខ្ញុំមើល
មើល៍។» គេ ក៏យកប្រាក់មួយកាក់ មកថ្វាយព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល សួរគេ
ថា៖ «តើ លើកាក់នេះ មានរូបនរណា? ឈ្មោះនរណា?»
គេ ទូលថា៖ «រូប
និងឈ្មោះ ព្រះចៅអធិរាជ។»
ព្រះអង្គ ក៏មានព្រះបន្ទូល
ទៅគេ ថា៖ «អ្វីៗ ដែលជា របស់ព្រះចៅអធិរាជ, ចូរ ថ្វាយទៅ ព្រះចៅអធិរាជ វិញទៅ, ហើយ អ្វីៗ
ដែលជា របស់ ព្រះជាម្ចាស់, ចូរ ថ្វាយទៅ ព្រះជាម្ចាស់ វិញដែរ។»
ពួកគេ ងឿងឆ្ងល់
នឹងចម្លើយ របស់ព្រះអង្គ, ហើយ នាំគ្នា ចាកចេញ ពីព្រះអង្គទៅ។
អំពី
មនុស្សស្លាប់ នឹងរស់ឡើងវិញ
នៅថ្ងៃនោះ មានពួកខាង
គណៈសាឌូស៊ី ចូលមកគាល់ ព្រះអង្គ។ ពួកសាឌូស៊ី
មិនជឿ ថា, មនុស្សស្លាប់
នឹងរស់ឡើងវិញទេ។ គេ ទូលសួរ ព្រះយេស៊ូ
ថា៖ «លោកគ្រូ, លោកម៉ូសេ មានប្រសាសន៍
ថា, បើ បុរសណា ស្លាប់ទៅ តែ គ្មានកូនសោះ, ត្រូវ ឲ្យប្អូនប្រុស របស់
បុរសនោះ រៀបការ នឹងបងថ្លៃ ដើម្បី បន្ដពូជ ឲ្យបងប្រុស របស់ខ្លួន។ ឧបមាថា, នៅក្នុង ចំណោមយើង មានបងប្អូនប្រុស ប្រាំពីរនាក់។
បងបង្អស់ រៀបការ, ហើយ ស្លាប់ទៅ, តែគ្មានកូនសោះ, ទុកប្រពន្ធ ឲ្យប្អូន។ ប្អូនទីពីរ, ប្អូនទីបី, រហូតដល់ ប្អូនទីប្រាំពីរ, សុទ្ធតែបានរៀបការ ជាមួយនាង, ហើយ ស្លាប់ទៅ
គ្មានកូនដូចគ្នា។ នៅទីបំផុត ស្ត្រីនោះ ក៏ស្លាប់ទៅដែរ។ លុះដល់ពេល មនុស្សស្លាប់ នឹងរស់ឡើងវិញ, តើ នាង បានទៅជា ប្រពន្ធនរណា បើបងប្អូន ទាំងប្រាំពីរនាក់ សុទ្ធតែបានរៀបការ
ជាមួយនាង គ្រប់គ្នាដូច្នេះ?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល
តបទៅគេ ថា៖ «អ្នករាល់គ្នា យល់ខុសហើយ, ដ្បិត អ្នករាល់គ្នា មិនយល់គម្ពីរ ទាំងមិនស្គាល់ឫទ្ធានុភាព របស់
ព្រះជាម្ចាស់ផង។ ពេលមនុស្សស្លាប់
នឹងរស់ ឡើងវិញ, គេ មិនរៀបការ ប្ដីប្រពន្ធ ទៀតឡើយ, គឺ គេ នឹងបាន ដូចទេវតា នៅស្ថាន បរមសុខ។ ព្រះជាម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូល អំពី
មនុស្សស្លាប់ នឹងរស់ឡើងវិញ ថា, “យើង ជាព្រះ របស់ អប្រាហាំ, ជាព្រះ របស់អ៊ីសាក, និងជាព្រះ របស់ យ៉ាកុប។”
តើ អ្នករាល់គ្នា ធ្លាប់អាន
ឬទេ? ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែន ជាព្រះ របស់ មនុស្សស្លាប់ទេ, គឺ ជាព្រះ របស់មនុស្ស ដែលមានជីវិត។»
កាលមហាជន បានឮ
សេចក្ដី ដែលព្រះអង្គ បង្រៀន, គេ ងឿងឆ្ងល់ ជាខ្លាំង។
បទបញ្ជា
សំខាន់ជាងគេ
ពេលនោះ ពួកខាង គណៈផារីស៊ី
ប្រជុំគ្នា, ព្រោះ គេ ឮថា ព្រះយេស៊ូ បានធ្វើឲ្យពួក ខាងគណៈសាឌូស៊ី ទ័លប្រាជ្ញ រកនិយាយអ្វីទៀត
មិនកើត។ ក្នុងចំណោម ពួកគេ មានម្នាក់
ជាបណ្ឌិតខាងវិន័យ ទូលសួរ ព្រះយេស៊ូ ក្នុងគោលបំណង ល្បងលមើល ព្រះអង្គ ថា៖
«លោកគ្រូ, ក្នុងក្រឹត្យវិន័យ, តើ មានបទបញ្ជាណា សំខាន់ជាងគេ?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល
ថា៖ «“ត្រូវ ស្រឡាញ់ ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះ របស់អ្នក ឲ្យអស់ ពីចិត្តគំនិត, អស់ពីស្មារតី, និងអស់ ពីប្រាជ្ញា។” ហ្នឹងហើយ ជាបទបញ្ជា ទីមួយ
ដែលសំខាន់ ជាងគេ បំផុត។ រីឯ បទបញ្ជាទីពីរ ក៏សំខាន់ ដូចគ្នាដែរ, គឺ៖
“ត្រូវ ស្រឡាញ់ បងប្អូន ឯទៀតៗ ឲ្យបាន ដូចស្រឡាញ់
ខ្លួនឯង។” បទបញ្ជា ទាំងពីរនេះ
ជាឫសគល់ របស់ គម្ពីរវិន័យ និងគម្ពីរ ព្យាការី ទាំងអស់។»
ព្រះគ្រិស្ដ
ជាព្រះអម្ចាស់ លើស្ដេចដាវីឌ
ពេលនោះ ពួកខាង គណៈផារីស៊ី
នៅជុំគ្នា, ព្រះយេស៊ូ ក៏មានព្រះបន្ទូល សួរគេ ថា៖ «តើ អ្នករាល់គ្នា យល់ថា, ព្រះគ្រិស្ដ ជាព្រះរាជវង្ស របស់អ្នកណា?»
គេ ទូលថា៖ «ព្រះអង្គ
ជាព្រះរាជវង្ស របស់ព្រះបាទ
ដាវីឌ។»
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល
ទៅគេ ថា៖ «ប្រសិនបើ ព្រះគ្រិស្ដ ជាព្រះរាជវង្ស របស់
ព្រះបាទ ដាវីឌ មែន, ចុះ ហេតុដូចម្ដេច បានជាព្រះបាទ
ដាវីឌ ដែលមាន ព្រះវិញ្ញាណ បំភ្លឺ ហៅព្រះគ្រិស្ដ ថា, “ព្រះអម្ចាស់” ទៅវិញ ដូច្នេះ? គឺ ទ្រង់
មានរាជឱង្ការ ថា៖
«“ព្រះអម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូល
ទៅកាន់
ព្រះអម្ចាស់ របស់ខ្ញុំ ថា៖
‘សូម គង់ខាងស្ដាំយើង ទំរាំដល់យើង
បង្ក្រាបខ្មាំងសត្រូវ
របស់ ព្រះអង្គ
មកដាក់ក្រោម
ព្រះបាទា របស់ ព្រះអង្គ។’”
«បើ ព្រះបាទដាវីឌ ហៅព្រះគ្រិស្ដ ថា, “ព្រះអម្ចាស់” ដូច្នេះ, តើ ឲ្យព្រះគ្រិស្ដ
ត្រូវ ជាព្រះរាជវង្ស របស់ ព្រះអង្គ ដូចម្ដេចកើត?» គ្មាន នរណាម្នាក់ អាចឆ្លើយទៅ
ព្រះអង្គវិញ, សូម្បី តែមួយម៉ាត់ ក៏មិនបានផង។ ហើយ ចាប់តាំង ពីពេលនោះមក, គ្មាននរណា ហ៊ានសួរដេញដោល ព្រះអង្គទៀតឡើយ។
Matthew 22
New International Version (NIV)
The Parable of the Wedding Banquet
22 Jesus spoke to them again in parables, saying: 2 “The kingdom of heaven is like a king who prepared a wedding banquet for his son. 3 He sent his servants to those who had been invited to the banquet to tell them to come, but they refused to come.
4 “Then he sent some more servants
and said, ‘Tell those who have been invited that I have prepared my
dinner: My oxen and fattened cattle have been butchered, and everything
is ready. Come to the wedding banquet.’
5 “But they paid no attention and went off—one to his field, another to his business. 6 The rest seized his servants, mistreated them and killed them. 7 The king was enraged. He sent his army and destroyed those murderers and burned their city.
8 “Then he said to his servants, ‘The wedding banquet is ready, but those I invited did not deserve to come. 9 So go to the street corners and invite to the banquet anyone you find.’ 10 So the servants went out into the streets and gathered all the people they could find, the bad as well as the good, and the wedding hall was filled with guests.
11 “But when the king came in to see the guests, he noticed a man there who was not wearing wedding clothes. 12 He asked, ‘How did you get in here without wedding clothes, friend?’ The man was speechless.
13 “Then
the king told the attendants, ‘Tie him hand and foot, and throw him
outside, into the darkness, where there will be weeping and gnashing of
teeth.’
14 “For many are invited, but few are chosen.”
Paying the Imperial Tax to Caesar
15 Then the Pharisees went out and laid plans to trap him in his words. 16 They sent their disciples to him along with the Herodians.
“Teacher,” they said, “we know that you are a man of integrity and that
you teach the way of God in accordance with the truth. You aren’t
swayed by others, because you pay no attention to who they are. 17 Tell us then, what is your opinion? Is it right to pay the imperial tax[a] to Caesar or not?”
18 But Jesus, knowing their evil intent, said, “You hypocrites, why are you trying to trap me? 19 Show me the coin used for paying the tax.” They brought him a denarius, 20 and he asked them, “Whose image is this? And whose inscription?”
21 “Caesar’s,” they replied.
Then he said to them, “So give back to Caesar what is Caesar’s, and to God what is God’s.”
22 When they heard this, they were amazed. So they left him and went away.
Marriage at the Resurrection
23 That same day the Sadducees, who say there is no resurrection, came to him with a question. 24 “Teacher,”
they said, “Moses told us that if a man dies without having children,
his brother must marry the widow and raise up offspring for him. 25 Now
there were seven brothers among us. The first one married and died, and
since he had no children, he left his wife to his brother. 26 The same thing happened to the second and third brother, right on down to the seventh. 27 Finally, the woman died. 28 Now then, at the resurrection, whose wife will she be of the seven, since all of them were married to her?”
29 Jesus replied, “You are in error because you do not know the Scriptures or the power of God. 30 At the resurrection people will neither marry nor be given in marriage; they will be like the angels in heaven. 31 But about the resurrection of the dead—have you not read what God said to you, 32 ‘I am the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob’[b]? He is not the God of the dead but of the living.”
33 When the crowds heard this, they were astonished at his teaching.
The Greatest Commandment
34 Hearing that Jesus had silenced the Sadducees, the Pharisees got together. 35 One of them, an expert in the law, tested him with this question: 36 “Teacher, which is the greatest commandment in the Law?”
37 Jesus replied: “‘Love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your mind.’[c] 38 This is the first and greatest commandment. 39 And the second is like it: ‘Love your neighbor as yourself.’[d] 40 All the Law and the Prophets hang on these two commandments.”
Whose Son Is the Messiah?
41 While the Pharisees were gathered together, Jesus asked them, 42 “What do you think about the Messiah? Whose son is he?”
“The son of David,” they replied.
43 He said to them, “How is it then that David, speaking by the Spirit, calls him ‘Lord’? For he says,
44 “‘The Lord said to my Lord:
“Sit at my right hand
until I put your enemies
under your feet.”’[e]
“Sit at my right hand
until I put your enemies
under your feet.”’[e]
45 If then David calls him ‘Lord,’ how can he be his son?” 46 No one could say a word in reply, and from that day on no one dared to ask him any more questions.
Footnotes:
- Matthew 22:17 A special tax levied on subject peoples, not on Roman citizens
- Matthew 22:32 Exodus 3:6
- Matthew 22:37 Deut. 6:5
- Matthew 22:39 Lev. 19:18
- Matthew 22:44 Psalm 110:1
No comments:
Post a Comment