Recently,
I discovered the sermons of my college pastor online. While at
Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown
friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from
campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the
leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.
We drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the week days).
When I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and media, also attended. Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the US Senate, Dr. Richard Halverson.
All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?
It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition.
Gospel according to Matthew
Sermons by Dr. Rob Norris by chapters | 1 | 1 | 1 | 8 | 14 | 16 | 19 21 | 21 | 22 | 25 | 26 | 26 | 27 | 27 | 28 | 28 | 28 |
https://www.box.com/s/nl0upuu9aj331fvm2gab
«ស្ដ្រីឈ្លាសវៃ ឆ្លើយទៅវិញ ថា, “ទេ, មិនបានទេ។ បើ យើង ចែកឲ្យពួកនាង ក្រែងមិនគ្រាន់ សម្រាប់ យើងផង, សម្រាប់ ពួកនាងផង។ ចូរ នាំគ្នា
ទៅទិញ នៅផ្ទះលក់ប្រេងទៅ។”
«អ្នកទាំងនេះ នឹងត្រូវ ទទួលទោស
អស់កល្ប ជានិច្ច; រីឯ អ្នកសុចរិតវិញ នឹងទទួលជីវិត អស់កល្បជានិច្ច។»
ប្រស្នា
អំពី ស្ត្រីក្រមុំ ដប់នាក់
«ព្រះរាជ្យ នៃស្ថានបរមសុខ ប្រៀបបាន ទៅនឹង ស្ត្រីក្រមុំ ដប់នាក់
ដែលយកចង្កៀង ចេញទៅ ទទួលស្វាមី។
ក្នុងចំណោម ពួកនាង មានប្រាំនាក់ ជាស្ត្រីឥតគំនិត, ប្រាំនាក់ទៀត ជាស្ត្រីឈ្លាសវៃ។ ស្ត្រីឥតគំនិត យកចង្កៀងទៅ, តែមិនយកប្រេង ទៅបង្ការ ជាមួយទេ។ រីឯ ស្ត្រីឈ្លាសវៃវិញ, នាង បានយកចង្កៀងទៅ, មានទាំង ប្រេងបង្ការផង។ ដោយស្វាមី ក្រ មកដល់, នាង ទាំងដប់នាក់ ងោកងុយពេក ក៏ដេកលក់ ទាំងអស់គ្នាទៅ។
«លុះដល់ ពាក់កណ្ដាល អធ្រាត្រ មានគេ ស្រែកឡើង ថា, “ស្វាមី មកដល់ហើយ! ចូរ នាំគ្នា រត់ទៅទទួលលោក!”
«ស្ដ្រីក្រមុំ ទាំងនោះ ក៏ក្រោកឡើង រៀបចំ អុជចង្កៀង។ ស្ដ្រីឥតគំនិត និយាយទៅកាន់
ស្ដ្រីឈ្លាសវៃ ថា, “សូម ចែកប្រេង
ឲ្យយើង ខ្លះផង, ព្រោះ ចង្កៀងយើង ចង់រលត់ អស់ហើយ។”
«នៅពេល ដែលស្ត្រីឥតគំនិត ទាំងប្រាំ ចេញទៅ រកទិញប្រេង ផុតទៅ ស្រាប់តែ
ស្វាមី មកដល់។ ឯស្ត្រី ប្រាំនាក់ ដែលត្រៀមខ្លួន
ជាស្រេច នាំគ្នា ចូលទៅក្នុង រោងការ ជាមួយលោក,
ហើយ គេ បិទទ្វារជិត។
«ក្រោយមក ស្ដ្រីប្រាំនាក់ទៀត មកដល់, ស្រែកហៅ
ថា, “លោកម្ចាស់, លោកម្ចាស់! សូម បើកទ្វារ ឲ្យយើងខ្ញុំ
ចូលផង។”
«ស្វាមី ឆ្លើយទៅវិញ ថា, “ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យនាង ទាំងអស់គ្នា
ដឹងច្បាស់ ថា, ខ្ញុំ មិនស្គាល់ ពួកនាងទេ។”
«ដូច្នេះ ចូរ អ្នករាល់គ្នា ប្រុងស្មារតី,
ដ្បិត អ្នករាល់គ្នា ពុំដឹងថា បុត្រមនុស្ស នឹងមកដល់ ថ្ងៃណា ពេលណាឡើយ។
ប្រស្នា
ស្ដីអំពី ប្រាក់ណែន
«ព្រះរាជ្យ នៃស្ថាន បរមសុខ ប្រៀបបាន នឹងបុរសម្នាក់ ដែលហៀប ចេញដំណើរ
ទៅស្រុកឆ្ងាយ។ គាត់ ហៅពួកអ្នកបំរើ មកប្រគល់
ទ្រព្យសម្បត្តិឲ្យ។ គាត់ ប្រគល់ប្រាក់ ឲ្យអ្នកបំរើ
ម្នាក់ៗ តាមសមត្ថភាព រៀងៗខ្លួន, គឺ ឲ្យប្រាំណែន
ទៅអ្នកទីមួយ, ពីរណែន ទៅអ្នកទីពីរ, និងមួយណែន ទៅអ្នកទីបី, រួចគាត់ ចេញដំណើរទៅ។ អ្នកបំរើ ដែលបានទទួល ប្រាក់ប្រាំណែន
យកប្រាក់ ចេញទៅ រកស៊ីភ្លាម, ហើយ ចំណេញបាន ប្រាំណែនទៀត។ អ្នកទីពីរ ក៏ដូច្នោះដែរ; គាត់ យកប្រាក់ ពីរណែននោះ ទៅរកស៊ី,
ចំណេញបាន ពីរណែនទៀត។ រីឯ អ្នក ដែលទទួលប្រាក់ មួយណែន បានចេញទៅ,
ជីកដីកប់ ប្រាក់ម្ចាស់ របស់ខ្លួនទុក។
«លុះយូរក្រោយមក, ម្ចាស់ វិលត្រឡប់មកវិញ, ហើយ គិតបញ្ជី ជាមួយអ្នក ទាំងបីនោះ។ អ្នកទទួលប្រាក់ ប្រាំណែន
យកប្រាក់ ដែលចំណេញ បានប្រាំណែន ចូលមកជូនម្ចាស់, ដោយពោល ថា, “លោកម្ចាស់, លោក បានប្រគល់ប្រាក់ ប្រាំណែន ឲ្យខ្ញុំ
ប្របាទ; ឥឡូវនេះ ខ្ញុំ ប្របាទ ចំណេញបាន ប្រាំណែនទៀត។”
«ម្ចាស់ ក៏ពោលទៅគាត់ ថា, “ល្អហើយ! អ្នកបំរើ ដ៏ប្រសើរ
មានចិត្ត ស្មោះត្រង់អើយ! អ្នក បានស្មោះត្រង់
នឹងកិច្ចការមួយ ដ៏តូចនេះ, ខ្ញុំ នឹងតាំងអ្នក ឲ្យមើលខុសត្រូវ
លើកិច្ចការ ធំៗ។ ចូរ អ្នកចូលមក សប្បាយ
រួមជាមួយ នឹងខ្ញុំចុះ!”
«អ្នកទទួលប្រាក់ ពីរណែន ក៏យកប្រាក់ ដែលចំណេញបាន ពីរណែន ទៀតនោះ
ចូលមកដែ, ហើយ ជំរាប ថា, “លោកម្ចាស់, លោក បានប្រគល់ប្រាក់ ពីរណែន ឲ្យខ្ញុំ ប្របាទ; ឥឡូវនេះ ខ្ញុំ ប្របាទ ចំណេញបាន ពីរណែនទៀត។”
«ម្ចាស់ ក៏ពោលទៅគាត់ ថា, “ល្អហើយ! អ្នកបំរើ ដ៏ប្រសើរ មានចិត្ត
ស្មោះត្រង់អើយ! អ្នក បានស្មោះត្រង់ នឹងកិច្ចការមួយ
ដ៏តូចនេះ, ខ្ញុំ នឹងតាំងអ្នក ឲ្យមើលខុសត្រូវ
លើកិច្ចការ ធំៗ។ ចូរ អ្នកចូលមក សប្បាយរួមជាមួយ
នឹងខ្ញុំចុះ!”
«បន្ទាប់មក អ្នក ដែលបាន ទទួលប្រាក់ មួយណែន ក៏ចូលមក, ហើយ ជំរាប ថា, “លោកម្ចាស់,
ខ្ញុំ ប្របាទ ដឹងថា, លោក ជាមនុស្ស តឹងតែងណាស់។
លោក តែងច្រូតយកផល ពីស្រែ ដែលលោក មិនបានសាបព្រោះ,
ហើយ ប្រមូលយកផល ពីដំណាំ ដែលលោក មិនបានដាំ។ ខ្ញុំ ប្របាទ បានយកប្រាក់ ដែលលោក
ប្រគល់ឲ្យ ទៅជីកដីកប់, ព្រោះ ខ្ញុំ ប្របាទ ភ័យខ្លាចពេក។ ឥឡូវនេះ សូម លោកម្ចាស់ យកប្រាក់ របស់លោក វិញចុះ។”
«ម្ចាស់ ក៏ពោលទៅ អ្នកនោះ ថា, “នែ៎, អ្នកបំរើអាក្រក់ ខ្ជិលច្រអូសអើយ! អ្នក ដឹងស្រាប់ហើយ ថា, ខ្ញុំ តែងច្រូតយកផល ពីស្រែ ដែលខ្ញុំ មិនបាន សាបព្រោះ និងប្រមូលផល
ពីដំណាំ ដែលខ្ញុំ មិនបានដាំ។
គួរតែ អ្នក យកប្រាក់ខ្ញុំ ទៅចងការ; កាលណាខ្ញុំ ត្រឡប់មកវិញ, ខ្ញុំ នឹងទទួលប្រាក់
ទាំងដើម ទាំងការ។
«ចូរ យកប្រាក់ ពីអ្នកនេះ ប្រគល់ឲ្យអ្នក ដែលមានដប់ណែន នោះទៅ, ដ្បិត អ្នកណា មានហើយ, អ្នកនោះ នឹងទទួលបរិបូណ៌
ហូរហៀរ ថែមទៀត។ រីឯ អ្នក ដែលគ្មានវិញ,
គេ នឹងដកហូតនូវ អ្វីៗ ដែលអ្នកនោះ មានផង។ ចំណែក ឯអ្នកបំរើ ឥតបានការនេះ, ចូរ យកគាត់ ទៅចោល នៅទីងងឹត ខាងក្រៅ,
ជាកន្លែងយំសោក ខឹងសង្កៀតធ្មេញ នោះទៅ។”
ការកាត់ទោស
នៅគ្រា ចុងក្រោយបង្អស់
«នៅពេល បុត្រមនុស្ស យាងមក ជាមួយ ពួកទេវតា ប្រកបដោយ សិរីរុងរឿង, លោក នឹងគង់នៅ លើបល្ល័ង្ក ដ៏រុងរឿង។ ពេលនោះ មនុស្ស គ្រប់ជាតិសាសន៍
នឹងមកផ្ដុំគ្នា នៅមុខលោក, លោក នឹងញែកគេ ចេញពីគ្នា
ដូចអ្នកគង្វាល ញែកចៀម ចេញពីពពែ, គឺ ឲ្យចៀម នៅខាងស្ដាំ
ពពែនៅខាងឆ្វេង។ ពេលនោះ
ព្រះមហាក្សត្រ នឹងមានព្រះបន្ទូល ទៅកាន់អស់អ្នក នៅខាងស្ដាំ ព្រះអង្គ ថា, “អស់អ្នក ដែលព្រះបិតាខ្ញុំ បានប្រទានពរ អើយ!
ចូរ នាំគ្នា មកទទួលព្រះរាជ្យ ដែលទ្រង់
បានរៀបទុក ឲ្យអ្នករាល់គ្នា
តាំងពីកំណើត ពិភពលោកមក។ ដ្បិត កាលយើងឃ្លាន, អ្នករាល់គ្នា បានឲ្យអាហារ
យើងបរិភោគ; កាលយើងស្រេក, អ្នករាល់គ្នា បានឲ្យទឹក យើងពិសា; កាលយើង ជាជនបរទេស, អ្នករាល់គ្នា បានទទួលយើង
ឲ្យស្នាក់អាស្រ័យ; កាលយើងគ្មាន សម្លៀកបំពាក់, អ្នករាល់គ្នា បានយកសម្លៀក
បំពាក់មក ឲ្យយើង; កាលយើង មានជំងឺ, អ្នករាល់គ្នា បានមកសួរ សុខទុក្ខយើង;
ហើយ កាលយើង ជាប់ឃុំឃាំង,
អ្នករាល់គ្នា ក៏បានមក សួរយើងដែរ។”
«ពួកអ្នកសុចរិត ទូលព្រះអង្គវិញ ថា, “បពិត្រព្រះអម្ចាស់,
តើ យើងខ្ញុំ ដែលបានឃើញ ព្រះអង្គឃ្លាន, ហើយ យកម្ហូបអាហារ មកថ្វាយ ព្រះអង្គសោយ ឬឃើញព្រះអង្គស្រេក,
ហើយ យកទឹកមកថ្វាយ ព្រះអង្គសោយ ពីអង្កាល់? តើ យើងខ្ញុំ ដែលបានឃើញ ព្រះអង្គ
ជាជនបរទេស, ហើយ ទទួលព្រះអង្គ ឲ្យស្នាក់អាស្រ័យ
ឬឃើញព្រះអង្គ គ្មានសម្លៀកបំពាក់, ហើយ យកសម្លៀកបំពាក់
មកថ្វាយព្រះអង្គ ពីអង្កាល់? តើ យើងខ្ញុំ ដែលបានឃើញ ព្រះអង្គ ប្រឈួន
ឬជាប់ឃុំឃាំង, ហើយ មកសួរសុខទុក្ខ ព្រះអង្គ ពីអង្កាល់?”
«ព្រះមហាក្សត្រ នឹងមាន ព្រះបន្ទូល តបទៅគេ ថា, “យើង សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, គ្រប់ពេល ដែលអ្នករាល់គ្នា ប្រព្រឹត្ត អំពើទាំងនោះ ចំពោះ អ្នកតូចតាច
ជាងគេ បំផុតម្នាក់ ដែលជាបងប្អូន របស់ យើងនេះ, អ្នករាល់គ្នា
ក៏ដូចជាបានប្រព្រឹត្ត ចំពោះ យើងដែរ។”
«បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ នឹងមាន ព្រះបន្ទូល ទៅពួកអ្នក នៅខាងឆ្វេង ថា,
“ពួក ត្រូវ បណ្ដាសា អើយ! ចូរ ថយចេញ ឲ្យឆ្ងាយ ពីយើង, ហើយ ធ្លាក់ទៅក្នុងភ្លើង ដែលឆេះ អស់កល្បជានិច្ច, ជាភ្លើង បម្រុងទុក សម្រាប់ ផ្ដន្ទាទោស មារសាតាំង និងបរិវារ របស់វា
នោះទៅ។ ដ្បិត កាលយើងឃ្លាន,
អ្នករាល់គ្នា ពុំបានឲ្យ ម្ហូបអាហារយើង បរិភោគទេ; កាលយើងស្រេក, អ្នករាល់គ្នា ក៏ពុំបានឲ្យ ទឹកយើង
ពិសាដែរ; កាលយើង ជាជនបរទេស, អ្នករាល់គ្នា ពុំបានទទួលយើង
ឲ្យស្នាក់អាស្រ័យឡើយ; កាលយើងគ្មាន សម្លៀកបំពាក់, អ្នករាល់គ្នា ក៏ពុំបានយក
សម្លៀកបំពាក់ មកឲ្យយើងដែរ; កាលយើង មានជំងឺ និងជាប់ឃុំឃាំង, អ្នករាល់គ្នា
ពុំបានមក សួរសុខទុក្ខយើង ទាល់តែសោះ។”
«ពួកនោះ នាំគ្នាទូលព្រះអង្គ ថា, “បពិត្រ ព្រះអម្ចាស់, តើ យើងខ្ញុំ មានដែលបានឃើញ
ព្រះអង្គឃ្លាន, ឃើញព្រះអង្គស្រេក, ឃើញព្រះអង្គ ជាជនបរទេស, ឃើញព្រះអង្គ គ្មានសម្លៀកបំពាក់,
ឃើញព្រះអង្គ ប្រឈួន ឬជាប់ឃុំឃាំង, ហើយ យើងខ្ញុំ
មិនដែលជួយ ព្រះអង្គសោះ ពីអង្កាល់?”
«ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូលទៅគេ ថា, “យើង សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា
ដឹងច្បាស់ ថា, គ្រប់ពេល អ្នករាល់គ្នា មិនបានប្រព្រឹត្ត
អំពើទាំងនោះ ចំពោះ អ្នកតូចតាច ជាងគេ បំផុតម្នាក់ ដែលជាបងប្អូន របស់ យើងនេះ,
អ្នករាល់គ្នា ក៏ដូចជា មិនបានប្រព្រឹត្ត ចំពោះ យើងដែរ។”
The Parable of the Ten Virgins
25 “At that time the kingdom of heaven will be like ten virgins who took their lamps and went out to meet the bridegroom. 2 Five of them were foolish and five were wise. 3 The foolish ones took their lamps but did not take any oil with them. 4 The wise ones, however, took oil in jars along with their lamps. 5 The bridegroom was a long time in coming, and they all became drowsy and fell asleep.
6 “At midnight the cry rang out: ‘Here’s the bridegroom! Come out to meet him!’
7 “Then all the virgins woke up and trimmed their lamps. 8 The foolish ones said to the wise, ‘Give us some of your oil; our lamps are going out.’
9 “‘No,’
they replied, ‘there may not be enough for both us and you. Instead, go
to those who sell oil and buy some for yourselves.’
10 “But
while they were on their way to buy the oil, the bridegroom arrived.
The virgins who were ready went in with him to the wedding banquet. And the door was shut.
11 “Later the others also came. ‘Lord, Lord,’ they said, ‘open the door for us!’
12 “But he replied, ‘Truly I tell you, I don’t know you.’
13 “Therefore keep watch, because you do not know the day or the hour.
The Parable of the Bags of Gold
14 “Again, it will be like a man going on a journey, who called his servants and entrusted his wealth to them. 15 To one he gave five bags of gold, to another two bags, and to another one bag,[a] each according to his ability. Then he went on his journey. 16 The man who had received five bags of gold went at once and put his money to work and gained five bags more. 17 So also, the one with two bags of gold gained two more. 18 But the man who had received one bag went off, dug a hole in the ground and hid his master’s money.
19 “After a long time the master of those servants returned and settled accounts with them. 20 The
man who had received five bags of gold brought the other five.
‘Master,’ he said, ‘you entrusted me with five bags of gold. See, I have
gained five more.’
21 “His
master replied, ‘Well done, good and faithful servant! You have been
faithful with a few things; I will put you in charge of many things. Come and share your master’s happiness!’
22 “The
man with two bags of gold also came. ‘Master,’ he said, ‘you entrusted
me with two bags of gold; see, I have gained two more.’
23 “His
master replied, ‘Well done, good and faithful servant! You have been
faithful with a few things; I will put you in charge of many things. Come and share your master’s happiness!’
24 “Then
the man who had received one bag of gold came. ‘Master,’ he said, ‘I
knew that you are a hard man, harvesting where you have not sown and
gathering where you have not scattered seed. 25 So I was afraid and went out and hid your gold in the ground. See, here is what belongs to you.’
26 “His
master replied, ‘You wicked, lazy servant! So you knew that I harvest
where I have not sown and gather where I have not scattered seed? 27 Well
then, you should have put my money on deposit with the bankers, so that
when I returned I would have received it back with interest.
28 “‘So take the bag of gold from him and give it to the one who has ten bags. 29 For
whoever has will be given more, and they will have an abundance.
Whoever does not have, even what they have will be taken from them. 30 And throw that worthless servant outside, into the darkness, where there will be weeping and gnashing of teeth.’
The Sheep and the Goats
31 “When the Son of Man comes in his glory, and all the angels with him, he will sit on his glorious throne. 32 All the nations will be gathered before him, and he will separate the people one from another as a shepherd separates the sheep from the goats. 33 He will put the sheep on his right and the goats on his left.
34 “Then the King will say to those on his right, ‘Come, you who are blessed by my Father; take your inheritance, the kingdom prepared for you since the creation of the world. 35 For
I was hungry and you gave me something to eat, I was thirsty and you
gave me something to drink, I was a stranger and you invited me in, 36 I needed clothes and you clothed me, I was sick and you looked after me, I was in prison and you came to visit me.’
37 “Then the righteous will answer him, ‘Lord, when did we see you hungry and feed you, or thirsty and give you something to drink? 38 When did we see you a stranger and invite you in, or needing clothes and clothe you? 39 When did we see you sick or in prison and go to visit you?’
40 “The
King will reply, ‘Truly I tell you, whatever you did for one of the
least of these brothers and sisters of mine, you did for me.’
41 “Then he will say to those on his left, ‘Depart from me, you who are cursed, into the eternal fire prepared for the devil and his angels. 42 For I was hungry and you gave me nothing to eat, I was thirsty and you gave me nothing to drink, 43 I
was a stranger and you did not invite me in, I needed clothes and you
did not clothe me, I was sick and in prison and you did not look after
me.’
44 “They
also will answer, ‘Lord, when did we see you hungry or thirsty or a
stranger or needing clothes or sick or in prison, and did not help you?’
45 “He will reply, ‘Truly I tell you, whatever you did not do for one of the least of these, you did not do for me.’
46 “Then they will go away to eternal punishment, but the righteous to eternal life.”
Footnotes:
- Matthew 25:15 Greek five talents … two talents … one talent; also throughout this parable; a talent was worth about 20 years of a day laborer’s wage.
1 comment:
«ស្ដ្រីក្រមុំ ទាំងនោះ ក៏ក្រោកឡើង រៀបចំ អុជចង្កៀង។ ស្ដ្រីឥតគំនិត និយាយទៅកាន់ ស្ដ្រីឈ្លាសវៃ ថា, “សូម ចែកប្រេង ឲ្យយើង ខ្លះផង, ព្រោះ ចង្កៀងយើង ចង់រលត់ អស់ហើយ។ យើងត្រូវការកក្តាន់”
Post a Comment