Friday, October 25, 2013

Reading MATTHEW chapter 25 -- To Know Jesus as the Coming King

Recently, I discovered the sermons of my college pastor online. While at Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.

We drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the week days).

When I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and media, also attended. Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the US Senate, Dr. Richard Halverson. 

All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?

It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition.
Gospel according to Matthew
លោក​ ម៉ាថាយ
Sermons by Dr. Rob Norris by chapters | 1 | 1 | 1 8 | 14 | 16 | 19 21 | 21 | 22 | 25 | 26 | 26 | 27 | 27 | 28 | 28 | 28 |

https://www.box.com/s/nl0upuu9aj331fvm2gab


ប្រស្នា ​អំពី​ ស្ត្រី​ក្រមុំ​ ដប់​នាក់

«ព្រះរាជ្យ​ នៃ​ស្ថាន​បរមសុខ ​ប្រៀប​បាន ​ទៅ​នឹង​ ស្ត្រី​ក្រមុំ​ ដប់​នាក់ ដែល​យក​ចង្កៀង ​ចេញ​ទៅ​ ទទួល​ស្វាមី។  ក្នុង​ចំណោម​ ពួក​នាង ​មាន​ប្រាំ​នាក់ ​ជា​ស្ត្រី​ឥត​គំនិត, ប្រាំ​នាក់​ទៀត​ ជា​ស្ត្រី​ឈ្លាស​វៃ។  ស្ត្រី​ឥត​គំនិត​ យក​ចង្កៀង​ទៅ, តែ​មិន​យក​ប្រេង ​ទៅ​បង្ការ​ ជា​មួយ​ទេ។  រីឯ ​ស្ត្រី​ឈ្លាស​វៃ​វិញ, នាង​ បាន​យក​ចង្កៀង​ទៅ, មាន​ទាំង​ ប្រេង​បង្ការ​ផង។  ដោយ​ស្វាមី​ ក្រ​ មក​ដល់, នាង​ ទាំង​ដប់​នាក់ ​ងោកងុយ​ពេក ក៏​ដេក​លក់​ ទាំង​អស់​គ្នា​ទៅ។

«លុះ​ដល់ ​ពាក់​កណ្ដាល​ អធ្រាត្រ​ មាន​គេ ​ស្រែក​ឡើង ​ថា, ស្វាមី​ មក​ដល់​ហើយ!  ចូរ​ នាំ​គ្នា ​រត់​ទៅ​ទទួល​លោក!

«ស្ដ្រី​ក្រមុំ​ ទាំង​នោះ ​ក៏​ក្រោក​ឡើង ​រៀបចំ ​អុជ​ចង្កៀង។  ស្ដ្រី​ឥត​គំនិត​ និយាយ​ទៅ​កាន់ ​ស្ដ្រី​ឈ្លាស​វៃ​ ថា, សូម ​ចែក​ប្រេង​ ឲ្យ​យើង​ ខ្លះ​ផង, ព្រោះ ​ចង្កៀង​យើង​ ចង់​រលត់​ អស់​ហើយ។

«ស្ដ្រី​ឈ្លាស​វៃ ​ឆ្លើយ​ទៅវិញ​ ថា, ទេ, ​មិន​បាន​ទេ។  បើ​ យើង​ ចែក​ឲ្យ​ពួក​នាង ក្រែង​មិន​គ្រាន់​ សម្រាប់​ យើង​ផង, សម្រាប់​ ពួក​នាង​ផង។  ចូរ​ នាំ​គ្នា ​ទៅ​ទិញ​ នៅ​ផ្ទះ​លក់​ប្រេង​ទៅ។

«នៅ​ពេល​ ដែល​ស្ត្រី​ឥត​គំនិត​ ទាំង​ប្រាំ ​ចេញ​ទៅ ​រក​ទិញ​ប្រេង​ ផុត​ទៅ ស្រាប់​តែ​ ស្វាមី​ មក​ដល់។  ឯ​ស្ត្រី​ ប្រាំ​នាក់​ ដែល​ត្រៀម​ខ្លួន ​ជា​ស្រេច នាំ​គ្នា​ ចូល​ទៅ​ក្នុង ​រោង​ការ ​ជា​មួយ​លោក, ហើយ​ គេ​ បិទ​ទ្វារ​ជិត។

«ក្រោយ​មក ស្ដ្រី​ប្រាំ​នាក់​ទៀត​ មក​ដល់, ​ស្រែក​ហៅ​ ថា, លោក​ម្ចាស់, លោក​ម្ចាស់!  សូម​ បើក​ទ្វារ​ ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​ ចូល​ផង។

«ស្វាមី​ ឆ្លើយ​ទៅ​វិញ​ ថា, ខ្ញុំ​ សូម​ប្រាប់​ ឲ្យ​នាង​ ទាំង​អស់​គ្នា​ ដឹង​ច្បាស់ ​ថា, ខ្ញុំ​ មិន​ស្គាល់​ ពួក​នាង​ទេ។

«ដូច្នេះ ចូរ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ ប្រុង​ស្មារតី, ដ្បិត​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ ពុំ​ដឹង​ថា បុត្រ​មនុស្ស នឹង​មក​ដល់​ ថ្ងៃ​ណា ពេល​ណា​ឡើយ។

ប្រស្នា​ ស្ដី​អំពី​ ប្រាក់​ណែន

«ព្រះរាជ្យ នៃ​ស្ថាន​ បរមសុខ ប្រៀប​បាន​ នឹង​បុរស​ម្នាក់ ដែល​ហៀប​ ចេញ​ដំណើរ​ ទៅ​ស្រុក​ឆ្ងាយ។  គាត់​ ហៅ​ពួក​អ្នក​បំរើ​ មក​ប្រគល់ ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ឲ្យ  គាត់​ ប្រគល់​ប្រាក់​ ឲ្យអ្នក​បំរើ​ ម្នាក់ៗ តាម​សមត្ថភាព ​រៀងៗ​ខ្លួន, គឺ​ ឲ្យ​ប្រាំ​ណែន​ ទៅ​អ្នក​ទី​មួយ, ពីរ​ណែន ​ទៅ​អ្នក​ទី​ពីរ, និង​មួយ​ណែន​ ទៅ​អ្នក​ទី​បី, រួច​គាត់​ ចេញ​ដំណើរ​ទៅ។  អ្នក​បំរើ​ ដែល​បាន​ទទួល ​ប្រាក់​ប្រាំ​ណែន យក​ប្រាក់​ ចេញ​ទៅ ​រក​ស៊ី​ភ្លាម, ហើយ​ ចំណេញ​បាន ​ប្រាំ​ណែន​ទៀត។  អ្នក​ទី​ពីរ ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ; គាត់​ យក​ប្រាក់​ ពីរ​ណែន​នោះ ​ទៅ​រក​ស៊ី, ចំណេញ​បាន​ ពីរ​ណែន​ទៀត។  រីឯ ​អ្នក ​ដែល​ទទួល​ប្រាក់​ មួយ​ណែន បាន​ចេញ​ទៅ, ជីក​ដី​កប់ ​ប្រាក់​ម្ចាស់ ​របស់​ខ្លួន​ទុក។

«លុះ​យូរ​ក្រោយ​មក, ម្ចាស់ ​វិល​ត្រឡប់​មក​វិញ, ហើយ ​គិត​បញ្ជី​ ជា​មួយ​អ្នក​ ទាំង​បី​នោះ។  អ្នក​ទទួល​ប្រាក់​ ប្រាំ​ណែន យក​ប្រាក់​ ដែល​ចំណេញ​ បាន​ប្រាំ​ណែន ចូល​មក​ជូន​ម្ចាស់,  ដោយ​ពោល​ ថា, “លោក​ម្ចាស់, លោក ​បាន​ប្រគល់​ប្រាក់​ ប្រាំ​ណែន​ ឲ្យ​ខ្ញុំ​ ប្របាទ; ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ ​ប្របាទ​ ចំណេញ​បាន ​ប្រាំ​ណែន​ទៀត។

«ម្ចាស់ ​ក៏​ពោល​ទៅ​គាត់​ ថា, ល្អ​ហើយ!  អ្នក​បំរើ​ ដ៏​ប្រសើរ មាន​ចិត្ត​ ស្មោះ​ត្រង់​អើយ!  អ្នក​ បាន​ស្មោះ​ត្រង់​ នឹង​កិច្ចការ​មួយ ​ដ៏​តូច​នេះ, ខ្ញុំ​ នឹង​តាំង​អ្នក​ ឲ្យ​មើល​ខុស​ត្រូវ​ លើ​កិច្ចការ ​ធំៗ។  ចូរ ​អ្នក​ចូល​មក​ សប្បាយ ​រួម​ជា​មួយ​ នឹង​ខ្ញុំ​ចុះ!”

«អ្នក​ទទួល​ប្រាក់​ ពីរ​ណែន ក៏​យក​ប្រាក់​ ដែល​ចំណេញ​បាន​ ពីរ​ណែន​ ទៀត​នោះ ​ចូល​មក​ដែ, ហើយ​ ជំរាប​ ថា, “លោក​ម្ចាស់, លោក​ បាន​ប្រគល់​ប្រាក់ ​ពីរ​ណែន ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ ប្របាទ; ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​ ប្របាទ ​ចំណេញ​បាន​ ពីរ​ណែន​ទៀត។

«ម្ចាស់​ ក៏​ពោល​ទៅ​គាត់​ ថា, ល្អ​ហើយ!  អ្នក​បំរើ​ ដ៏​ប្រសើរ​ មាន​ចិត្ត​ ស្មោះ​ត្រង់​អើយ!  អ្នក ​បាន​ស្មោះ​ត្រង់ ​នឹង​កិច្ចការ​មួយ​ ដ៏​តូច​នេះ, ខ្ញុំ​ នឹង​តាំង​អ្នក​ ឲ្យ​មើល​ខុស​ត្រូវ​ លើ​កិច្ចការ​ ធំៗ។  ចូរ​ អ្នក​ចូល​មក​ សប្បាយ​រួម​ជា​មួយ​ នឹង​ខ្ញុំ​ចុះ!”

«បន្ទាប់​មក អ្នក ​ដែល​បាន​ ទទួល​ប្រាក់ ​មួយ​ណែន ​ក៏​ចូល​មក, ហើយ​ ជំរាប​ ថា, លោក​ម្ចាស់, ខ្ញុំ​ ប្របាទ ​ដឹង​ថា, លោក​ ជា​មនុស្ស​ តឹងតែង​ណាស់។  លោក ​តែង​ច្រូត​យក​ផល​ ពី​ស្រែ ​ដែល​លោក ​មិន​បាន​សាប​ព្រោះ, ហើយ​ ប្រមូល​យក​ផល ​ពី​ដំណាំ ​ដែល​លោក ​មិន​បាន​ដាំ។  ខ្ញុំ​ ប្របាទ​ បាន​យក​ប្រាក់​ ដែល​លោក ​ប្រគល់​ឲ្យ ​ទៅ​ជីក​ដី​កប់, ព្រោះ ​ខ្ញុំ ​ប្របាទ​ ភ័យ​ខ្លាច​ពេក។  ឥឡូវ​នេះ សូម​ លោក​ម្ចាស់​ យក​ប្រាក់ ​របស់​លោក ​វិញ​ចុះ។

«ម្ចាស់ ​ក៏​ពោល​ទៅ​ អ្នកនោះ​ ថា, នែ៎, អ្នក​បំរើ​អាក្រក់ ខ្ជិល​ច្រអូស​អើយ!  អ្នក​ ដឹង​ស្រាប់​ហើយ ​ថា, ខ្ញុំ​ តែង​ច្រូត​យក​ផល​ ពី​ស្រែ​ ដែល​ខ្ញុំ​ មិន​បាន​ សាប​ព្រោះ និង​ប្រមូល​ផល​ ពី​ដំណាំ​ ដែល​ខ្ញុំ​ មិន​បាន​ដាំ។  គួរ​តែ ​អ្នក​ យក​ប្រាក់​ខ្ញុំ​ ទៅ​ចង​ការ; កាល​ណា​ខ្ញុំ ​ត្រឡប់​មក​វិញ, ខ្ញុំ​ នឹង​ទទួល​ប្រាក់ ទាំង​ដើម ទាំង​ការ។

«ចូរ​ យក​ប្រាក់​ ពី​អ្នក​នេះ ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក ​ដែល​មាន​ដប់​ណែន ​នោះ​ទៅ, ដ្បិត ​អ្នក​ណា​ មាន​ហើយ, អ្នក​នោះ ​នឹង​ទទួល​បរិបូណ៌​ ហូរហៀរ ​ថែម​ទៀត។  រីឯ​ អ្នក ​ដែល​គ្មាន​វិញ, គេ​ នឹង​ដក​ហូត​នូវ​ អ្វីៗ​ ដែល​អ្នក​នោះ ​មាន​ផង។  ចំណែក​ ឯ​អ្នក​បំរើ​ ឥត​បាន​ការ​នេះ, ចូរ​ យក​គាត់ ​ទៅ​ចោល​ នៅ​ទី​ងងឹត​ ខាង​ក្រៅ, ជា​កន្លែង​យំ​សោក ខឹង​សង្កៀត​ធ្មេញ​ នោះ​ទៅ។

ការ​កាត់​ទោស ​នៅ​គ្រា​ ចុង​ក្រោយ​បង្អស់

«នៅ​ពេល ​បុត្រ​មនុស្ស​ យាង​មក ជា​មួយ​ ពួក​ទេវតា ​ប្រកប​ដោយ​ សិរីរុងរឿង, លោក​ នឹង​គង់​នៅ ​លើ​បល្ល័ង្ក ​ដ៏​រុងរឿង។  ពេល​នោះ មនុស្ស ​គ្រប់​ជាតិ​សាសន៍​ នឹង​មក​ផ្ដុំ​គ្នា​ នៅ​មុខ​លោក, លោក​ នឹង​ញែក​គេ​ ចេញ​ពី​គ្នា ដូច​អ្នក​គង្វាល​ ញែក​ចៀម​ ចេញ​ពី​ពពែគឺ ​ឲ្យ​ចៀម​ នៅ​ខាង​ស្ដាំ ពពែ​នៅ​ខាង​ឆ្វេង។  ពេល​នោះ ព្រះមហាក្សត្រ​ នឹង​មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​កាន់​អស់​អ្នក​ នៅ​ខាង​ស្ដាំ​ ព្រះអង្គ​ ថា, អស់​អ្នក​ ដែល​ព្រះបិតា​ខ្ញុំ ​បាន​ប្រទាន​ពរ ​អើយ!  ចូរ ​នាំ​គ្នា ​មក​ទទួល​ព្រះរាជ្យ​ ដែល​ទ្រង់​ បាន​រៀប​ទុក​ ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា តាំង​ពី​កំណើត ​ពិភព​លោក​មក។  ដ្បិត​ កាល​យើង​ឃ្លាន,  អ្នក​រាល់​គ្នា​ បាន​ឲ្យ​អាហារ​ យើង​បរិភោគ; កាល​យើង​ស្រេក, អ្នក​រាល់​គ្នា​ បាន​ឲ្យ​ទឹក ​យើង​ពិសា; កាល​យើង​ ជា​ជន​បរទេស, អ្នក​រាល់​គ្នា​ បាន​ទទួល​យើង ​ឲ្យ​ស្នាក់​អាស្រ័យកាល​យើង​គ្មាន ​សម្លៀកបំពាក់, អ្នក​រាល់​គ្នា​ បាន​យក​សម្លៀក បំពាក់​មក ​ឲ្យ​យើង; កាល​យើង​ មាន​ជំងឺ, អ្នក​រាល់​គ្នា​ បាន​មក​សួរ​ សុខ​ទុក្ខ​យើង; ហើយ​ កាល​យើង ​ជាប់​ឃុំឃាំង, អ្នក​រាល់​គ្នា​ ក៏​បាន​មក​ សួរ​យើង​ដែរ។

«ពួក​អ្នក​សុចរិត​ ទូល​ព្រះអង្គ​វិញ​ ថា, “បពិត្រ​ព្រះអម្ចាស់, តើ​ យើង​ខ្ញុំ​ ដែល​បាន​ឃើញ​ ព្រះអង្គ​ឃ្លាន, ហើយ ​យក​ម្ហូប​អាហារ​ មក​ថ្វាយ​ ព្រះអង្គ​សោយ ឬ​ឃើញ​ព្រះអង្គ​ស្រេក, ហើយ​ យក​ទឹក​មក​ថ្វាយ ​ព្រះអង្គ​សោយ ​ពី​អង្កាល់?  តើ​ យើង​ខ្ញុំ ​ដែល​បាន​ឃើញ ​ព្រះអង្គ​ ជា​ជន​បរទេស, ហើយ​ ទទួល​ព្រះអង្គ​ ឲ្យ​ស្នាក់​អាស្រ័យ ឬ​ឃើញ​ព្រះអង្គ​ គ្មាន​សម្លៀកបំពាក់, ហើយ​ យក​សម្លៀកបំពាក់​ មក​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ​ ពី​អង្កាល់?  តើ​ យើង​ខ្ញុំ​ ដែល​បាន​ឃើញ ​ព្រះអង្គ​ ប្រឈួន
ឬ​ជាប់​ឃុំឃាំង, ហើយ​ មក​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ ព្រះអង្គ​ ពី​អង្កាល់?”

«ព្រះមហាក្សត្រ​ នឹង​មាន​ ព្រះបន្ទូល ​តប​ទៅ​គេ​ ថា, យើង ​សូម​ប្រាប់ ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ដឹង​ច្បាស់ ​ថា, គ្រប់​ពេល​ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ប្រព្រឹត្ត​ អំពើ​ទាំង​នោះ ចំពោះ​ អ្នក​តូចតាច ​ជាង​គេ​ បំផុត​ម្នាក់ ដែល​ជា​បង​ប្អូន ​របស់ ​យើង​នេះ, អ្នក​រាល់​គ្នា​ ក៏​ដូច​ជា​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ ចំពោះ ​យើង​ដែរ។

«បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ ​នឹង​មាន​ ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​ពួក​អ្នក ​នៅ​ខាង​ឆ្វេង​ ថា, “ពួក​ ត្រូវ​ បណ្ដាសា​ អើយ!  ចូរ​ ថយ​ចេញ​ ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ ពី​យើង, ហើយ​ ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង​ ដែល​ឆេះ ​អស់កល្ប​ជានិច្ច, ជា​ភ្លើង​ បម្រុង​ទុក​ សម្រាប់​ ផ្ដន្ទាទោស ​មារ​សាតាំង និង​បរិវារ​ របស់​វា​ នោះ​ទៅ។  ដ្បិត​ កាល​យើង​ឃ្លាន, អ្នក​រាល់​គ្នា ​ពុំ​បាន​ឲ្យ ​ម្ហូប​អាហារ​យើង ​បរិភោគ​ទេ; កាល​យើង​ស្រេក, អ្នក​រាល់​គ្នា ​ក៏​ពុំ​បាន​ឲ្យ ​ទឹក​យើង ​ពិសា​ដែរ; កាល​យើង ​ជា​ជន​បរទេស,​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ ពុំ​បាន​ទទួល​យើង​ ឲ្យ​ស្នាក់​អាស្រ័យ​ឡើយ; កាល​យើង​គ្មាន ​សម្លៀកបំពាក់, អ្នក​រាល់​គ្នា ​ក៏​ពុំ​បាន​យក ​សម្លៀកបំពាក់ ​មក​ឲ្យ​យើង​ដែរ; កាល​យើង​ មាន​ជំងឺ និង​ជាប់​ឃុំឃាំង, អ្នក​រាល់​គ្នា ​ពុំ​បាន​មក​ សួរ​សុខ​ទុក្ខ​យើង​ ទាល់​តែ​សោះ។

«ពួក​នោះ​ នាំ​គ្នា​ទូល​ព្រះអង្គ ​ថា, បពិត្រ​ ព្រះអម្ចាស់, តើ​ យើង​ខ្ញុំ ​មាន​ដែល​បាន​ឃើញ ​ព្រះអង្គ​ឃ្លាន, ឃើញ​ព្រះអង្គ​ស្រេក, ឃើញ​ព្រះអង្គ​ ជា​ជន​បរទេស, ឃើញ​ព្រះអង្គ ​គ្មាន​សម្លៀកបំពាក់, ឃើញ​ព្រះអង្គ ​ប្រឈួន ឬ​ជាប់​ឃុំឃាំង, ហើយ​ យើង​ខ្ញុំ​ មិន​ដែល​ជួយ ​ព្រះអង្គ​សោះ​ ពី​អង្កាល់?”

«ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​គេ​ ថា, យើង​ សូម​ប្រាប់​ ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ដឹង​ច្បាស់​ ថា, គ្រប់​ពេល​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ អំពើ​ទាំង​នោះ ចំពោះ​ អ្នក​តូចតាច ​ជាង​គេ​ បំផុត​ម្នាក់ ដែល​ជា​បង​ប្អូន​ របស់ ​យើង​នេះ, អ្នក​រាល់​គ្នា ​ក៏​ដូច​ជា មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ ចំពោះ ​យើង​ដែរ។

«អ្នក​ទាំង​នេះ​ នឹង​ត្រូវ​ ទទួល​ទោស ​អស់កល្ប​ ជានិច្ច; រីឯ ​អ្នក​សុចរិត​វិញ នឹង​ទទួល​ជីវិត​ អស់កល្ប​ជានិច្ច។»

The Parable of the Ten Virgins

25 “At that time the kingdom of heaven will be like ten virgins who took their lamps and went out to meet the bridegroom. Five of them were foolish and five were wise. The foolish ones took their lamps but did not take any oil with them. The wise ones, however, took oil in jars along with their lamps. The bridegroom was a long time in coming, and they all became drowsy and fell asleep.

“At midnight the cry rang out: ‘Here’s the bridegroom! Come out to meet him!’

“Then all the virgins woke up and trimmed their lamps. The foolish ones said to the wise, ‘Give us some of your oil; our lamps are going out.’

“‘No,’ they replied, ‘there may not be enough for both us and you. Instead, go to those who sell oil and buy some for yourselves.’

10 “But while they were on their way to buy the oil, the bridegroom arrived. The virgins who were ready went in with him to the wedding banquet. And the door was shut.

11 “Later the others also came. ‘Lord, Lord,’ they said, ‘open the door for us!’

12 “But he replied, ‘Truly I tell you, I don’t know you.’

13 “Therefore keep watch, because you do not know the day or the hour.

The Parable of the Bags of Gold

 

14 “Again, it will be like a man going on a journey, who called his servants and entrusted his wealth to them. 15 To one he gave five bags of gold, to another two bags, and to another one bag,[a] each according to his ability. Then he went on his journey. 16 The man who had received five bags of gold went at once and put his money to work and gained five bags more. 17 So also, the one with two bags of gold gained two more. 18 But the man who had received one bag went off, dug a hole in the ground and hid his master’s money.

19 “After a long time the master of those servants returned and settled accounts with them. 20 The man who had received five bags of gold brought the other five. ‘Master,’ he said, ‘you entrusted me with five bags of gold. See, I have gained five more.’
21 “His master replied, ‘Well done, good and faithful servant! You have been faithful with a few things; I will put you in charge of many things. Come and share your master’s happiness!’

22 “The man with two bags of gold also came. ‘Master,’ he said, ‘you entrusted me with two bags of gold; see, I have gained two more.’

23 “His master replied, ‘Well done, good and faithful servant! You have been faithful with a few things; I will put you in charge of many things. Come and share your master’s happiness!’

24 “Then the man who had received one bag of gold came. ‘Master,’ he said, ‘I knew that you are a hard man, harvesting where you have not sown and gathering where you have not scattered seed. 25 So I was afraid and went out and hid your gold in the ground. See, here is what belongs to you.’

26 “His master replied, ‘You wicked, lazy servant! So you knew that I harvest where I have not sown and gather where I have not scattered seed? 27 Well then, you should have put my money on deposit with the bankers, so that when I returned I would have received it back with interest.

28 “‘So take the bag of gold from him and give it to the one who has ten bags. 29 For whoever has will be given more, and they will have an abundance. Whoever does not have, even what they have will be taken from them. 30 And throw that worthless servant outside, into the darkness, where there will be weeping and gnashing of teeth.’

The Sheep and the Goats

31 “When the Son of Man comes in his glory, and all the angels with him, he will sit on his glorious throne. 32 All the nations will be gathered before him, and he will separate the people one from another as a shepherd separates the sheep from the goats. 33 He will put the sheep on his right and the goats on his left.

34 “Then the King will say to those on his right, ‘Come, you who are blessed by my Father; take your inheritance, the kingdom prepared for you since the creation of the world. 35 For I was hungry and you gave me something to eat, I was thirsty and you gave me something to drink, I was a stranger and you invited me in, 36 I needed clothes and you clothed me, I was sick and you looked after me, I was in prison and you came to visit me.’

37 “Then the righteous will answer him, ‘Lord, when did we see you hungry and feed you, or thirsty and give you something to drink? 38 When did we see you a stranger and invite you in, or needing clothes and clothe you? 39 When did we see you sick or in prison and go to visit you?’

40 “The King will reply, ‘Truly I tell you, whatever you did for one of the least of these brothers and sisters of mine, you did for me.’
41 “Then he will say to those on his left, ‘Depart from me, you who are cursed, into the eternal fire prepared for the devil and his angels. 42 For I was hungry and you gave me nothing to eat, I was thirsty and you gave me nothing to drink, 43 I was a stranger and you did not invite me in, I needed clothes and you did not clothe me, I was sick and in prison and you did not look after me.’

44 “They also will answer, ‘Lord, when did we see you hungry or thirsty or a stranger or needing clothes or sick or in prison, and did not help you?’

45 “He will reply, ‘Truly I tell you, whatever you did not do for one of the least of these, you did not do for me.’

46 “Then they will go away to eternal punishment, but the righteous to eternal life.”

Footnotes:

  1. Matthew 25:15 Greek five talents … two talents … one talent; also throughout this parable; a talent was worth about 20 years of a day laborer’s wage.






1 comment:

Anonymous said...

«ស្ដ្រី​ក្រមុំ​ ទាំង​នោះ ​ក៏​ក្រោក​ឡើង ​រៀបចំ ​អុជ​ចង្កៀង។ ស្ដ្រី​ឥត​គំនិត​ និយាយ​ទៅ​កាន់ ​ស្ដ្រី​ឈ្លាស​វៃ​ ថា, “សូម ​ចែក​ប្រេង​ ឲ្យ​យើង​ ខ្លះ​ផង, ព្រោះ ​ចង្កៀង​យើង​ ចង់​រលត់​ អស់​ហើយ។ យើងត្រូវការកក្តាន់”