Wednesday, November 13, 2013

Reading ROMANS chapter 8 -- A Comforting Promise

Recently (early 2013), I discovered the sermons of my college pastor online. While at Georgetown University (1991-95), I, along with 10-20 other Georgetown friends, attended Fourth Presbyterian Church, a 10-15 minute drive from campus through the manicured estates of Northwest Washington, DC to the leafy suburban neighborhood of Bethesda in Maryland.

We drank in the deep wisdom of our college director, Chuck Jacob (now a senior pastor at Knox Presbyterian in Ann Arbor, MI) and of Dr. Rob Norris on Sunday mornings (and at times, classes he taught during the week days).

When I attended, the US Vice-President Dan Quayle and his family (and security detail), my Georgetown professor former UN Ambassador Jeanne Kirkpatrick, and many other well-known names from politics, academia and media, also attended. Dr. Norris' predecessor was then-chaplain of the US Senate, Dr. Richard Halverson.

All to say, if all of these accomplished people came Sunday after Sunday and benefited from Dr. Norris' sermons, maybe we too can find intellectual as well as spiritual nourishment from these talks?

It does not take long before one is taken in by the profundity and the humor -- not to mention, the accent! -- of Dr. Norris's exposition.  

Paul's Letter to Christians in Rome
Sermons of Dr. Rob Norris by chapter | 1 | 5 | 5 | 8 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 10 | 12 |

ជីវិត ​រួម​ជា​មួយ ​ព្រះវិញ្ញាណ
ឥឡូវ​នេះ អស់​អ្នក ​ដែល​ចូល​រួម ​ជា​មួយ​ ព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូ ឥត​មាន​ទោសពៃរ៍​ ទៀត​ឡើយ, ដ្បិត ​វិន័យ ​របស់​ ព្រះវិញ្ញាណ​ ដែល​ផ្ដល់​ជីវិត​ ក្នុង​អង្គ ​ព្រះគ្រិស្ដ យេស៊ូ បាន​រំដោះ ​អស់​អ្នក ​ឲ្យ​រួច​ផុត​ ពី​បាប​ និង​ពី ​សេចក្ដី​ស្លាប់។  ការ​អ្វី ​ដែល​ក្រឹត្យវិន័យ​ ធ្វើ​ពុំ​កើត, ព្រោះ ​និស្ស័យ​លោកីយ៍​ បាន​ធ្វើ​ ឲ្យ​ក្រឹត្យវិន័យ​នោះ ​ទៅ​ជា​អស់​ឫទ្ធិ, ព្រះជាម្ចាស់ ​បាន​សំរេច​ ការ​នោះ ​រួច​ទៅ​ហើយ, គឺ ​ព្រោះ​តែ​ បាប ព្រះអង្គ​ ចាត់​ព្រះបុត្រា​ របស់ ​ព្រះអង្គ​ផ្ទាល់ ឲ្យ​យាង​មក​, មាន​និស្ស័យ​ ជា​មនុស្ស​ ដូច​មនុស្ស​ ឯ​ទៀតៗ ​ដែល​មាន​បាប, ដើម្បី​ ដាក់​ទោស​បាប​ ក្នុង​និស្ស័យ​ ជា​មនុស្ស។  ព្រះអង្គ ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដើម្បី ​ប្រោស​យើង ​ឲ្យ​បាន​សុចរិត ស្រប​តាម​ ការ​តំរូវ ​របស់ ​ក្រឹត្យវិន័យ, គឺ ​ចំពោះ​យើង​ ដែល​មិន​រស់​នៅ​ តាមនិស្ស័យ ​លោកីយ៍, តែ ​រស់​នៅ​តាម​ ព្រះវិញ្ញាណ​វិញ។ 


ដ្បិត ​អ្នក ​ដែល​រស់​នៅ​តាម​ និស្ស័យ​លោកីយ៍ គិត​តែ​ពី ​អ្វីៗ​ ដែល​ទាក់ទង​ នឹង​លោកីយ៍; រីឯ ​អ្នក ​ដែល​រស់​នៅ​តាម​ ព្រះវិញ្ញាណ គិត​តែ​ពី ​អ្វីៗ ​ដែល​ទាក់ទង​នឹង​ ព្រះវិញ្ញាណ។  ការ​គិត​ ខាង​លោកីយ៍​ នាំ​ឲ្យ​ស្លាប់; រីឯ ​ការ​គិត​ ខាង​ព្រះវិញ្ញាណ ​នាំ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត និង​សេចក្ដី​ សុខសាន្ត​វិញ។  ដ្បិត​ ការ​គិត​ ខាង​លោកីយ៍ ​ទាស់​នឹង​ ព្រះជាម្ចាស់, ព្រោះ​  លោកីយ៍​ ពុំ​ចុះ​ចូល​ នឹង​ក្រឹត្យវិន័យ ​របស់​ ព្រះជាម្ចាស់​ទេ, ហើយ​ ថែម​ទាំង​គ្មាន​ សមត្ថភាព​ នឹង​ចុះ​ចូល​ បាន​ផង។  អស់​អ្នក ​ដែល​រស់​នៅ​ ក្នុង​និស្ស័យ ​លោកីយ៍ ពុំ​អាច​គាប់​ ព្រះហឫទ័យ ​ព្រះជាម្ចាស់ ​បាន​ឡើយ។

ចំពោះ ​បង​ប្អូន ដោយ​ព្រះវិញ្ញាណ ​របស់ ​ព្រះជាម្ចាស់​ សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង ​បង​ប្អូន, បង​ប្អូន ​មិន​ស្ថិត​ក្នុង ​និស្ស័យ​ លោកីយ៍​ទៀត​ទេ, គឺ​ នៅ​ខាង ​ព្រះវិញ្ញាណ។  អ្នក​ណា​ គ្មាន​ព្រះវិញ្ញាណ​ របស់​ ព្រះគ្រិស្ដ, អ្នក​នោះ ​មិន​មែន​ ជា​កូន​ចៅ ​របស់​ព្រះអង្គ​ទេ។  ប្រសិន​បើ​ ព្រះគ្រិស្ដ​ គង់​នៅ​ ក្នុង​បង​ប្អូន, ទោះ​បី ​រូប​កាយ ​របស់ ​បង​ប្អូន​ស្លាប់ ព្រោះ​តែ ​បាប​ក៏​ដោយ, ក៏​ព្រះវិញ្ញាណ​ នៅ​តែ ​ផ្ដល់​ជីវិត ​ឲ្យ​បង​ប្អូន​ដែរ, មក​ពី​ ព្រះជាម្ចាស់ ​ប្រោស​បង​ប្អូន ​ឲ្យ​បាន​សុចរិត។  ប្រសិន​បើ​ ព្រះវិញ្ញាណ​ របស់ ​ព្រះជាម្ចាស់, ដែល​បាន​ប្រោស ព្រះយេស៊ូ​ ឲ្យ​មាន​ព្រះជន្ម ​រស់​ឡើង​វិញ, សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​ បង​ប្អូន​ មែន​នោះ, ព្រះជាម្ចាស់​ ដែល​បាន​ប្រោស​ ព្រះគ្រិស្ដ ​ឲ្យ​មាន​ព្រះជន្ម​ រស់​ឡើង​វិញ, ទ្រង់​ ក៏​នឹង​ប្រទាន ​ឲ្យ​រូប​កាយ​ របស់ ​បង​ប្អូន ដែល​តែងតែ​ ស្លាប់​នេះ មាន​ជីវិត​ តាម​រយៈ​ ព្រះវិញ្ញាណ ​ដែល​សណ្ឋិត ​នៅ​ក្នុង ​បង​ប្អូន ​នោះ​ដែរ។

ហេតុ​នេះ បង​ប្អូន​អើយ, យើង​ មាន​ជំពាក់​ម្យ៉ាង​, តែ​ មិន​មែន​ជំពាក់​ នឹង​និស្ស័យ​លោកីយ៍ ដើម្បី​ រស់​តាម ​និស្ស័យ​ លោកីយ៍​ ទៀត​ឡើយ។  ប្រសិន​បើ​ បង​ប្អូន ​រស់​នៅ​តាម​ និស្ស័យ ​លោកីយ៍, បង​ប្អូន ​នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់ ​ជា​មិន​ខាន; ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ប្រសិន​បើ​ បង​ប្អូន ​ពឹង​ផ្អែក ​លើព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បី​ រំលាយ​ របៀប ​រស់​នៅ​ តាម​និស្ស័យ​ លោកីយ៍​, បង​ប្អូន ​មុខ​តែ​ មាន​ជីវិត។

ដ្បិត ​អស់​អ្នក ​ដែល​ព្រះវិញ្ញាណ ​របស់​ ព្រះជាម្ចាស់ ​ណែនាំ សុទ្ធ​តែ​ ជា​បុត្រ​ របស់​ ព្រះជាម្ចាស់។  បង​ប្អូន​ ពុំ​បាន​ ទទួល​ វិញ្ញាណ ​ដែល​ធ្វើ​ ឲ្យ​បង​ប្អូន ​ទៅ​ជា ​ខ្ញុំ​បំរើ, ហើយ ​ឲ្យ​នៅ​តែ​ ភ័យ​ខ្លាច​ ទៀត​ទេ, គឺ​ បង​ប្អូន ​បាន​ទទួល​ ព្រះវិញ្ញាណ​ ដែល​ធ្វើ​ ឲ្យ​បង​ប្អូន ​ទៅ​ជា​បុត្រ ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់។  ដោយសារ ព្រះវិញ្ញាណ​នេះ, យើង ​បន្លឺ​សំឡេង ​ឡើង​ថា, «អ័ប្បា, ឱ​ព្រះបិតា!»  គឺ ​ព្រះវិញ្ញាណ​ផ្ទាល់ ​ដែល​ផ្ដល់​ សក្ខីភាព ​ឲ្យ​វិញ្ញាណ ​របស់​យើង ​ដឹង​ថា, យើង​ ពិត​ជា​បុត្រ បុត្រី​ របស់ ​ព្រះជាម្ចាស់​មែន។  ប្រសិន​បើ យើង​ពិត​ ជា​បុត្រ បុត្រី​មែន, នោះ​ យើង​ មុខ​ជា​ទទួល​ មត៌ក ​ពុំខាន។  យើង ​នឹង​ទទួល ​មត៌ក​ ពី​ព្រះជាម្ចាស់, គឺ​ ទទួល​មត៌ក ​រួម​ជា​មួយ ​ព្រះគ្រិស្ដ។  ដោយ​យើង ​រង​ទុក្ខ​លំបាក ​រួម​ជា​មួយ​ ព្រះអង្គ ​ដូច្នេះ, យើង ​ក៏​នឹង​ទទួល​ សិរីរុងរឿង ​រួម​ជា​មួយ​ ព្រះអង្គ​ដែរ។

សិរីរុងរឿង​ នៅ​បរលោក

ខ្ញុំ​ យល់​ឃើញ​ ថា, ទុក្ខ​លំបាក ​នា​បច្ចុប្បន្នកាល ពុំ​អាច​ប្រៀប​ផ្ទឹម​ នឹង​សិរីរុងរឿង ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​ សំដែង ​ឲ្យ​យើង​ឃើញ នៅ​អនាគតកាល ​នោះ​បាន​ឡើយ។  អ្វីៗ​ សព្វ​សារពើ ​ដែល​ព្រះអង្គ​ បង្កើត​មក កំពុង​តែ​ អន្ទះអន្ទែង, ទន្ទឹង​រង់ចាំ ​ពេល​ ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​ នឹង​បង្ហាញ​ បុត្រ បុត្រី ​របស់​ព្រះអង្គ។  ដ្បិត​ អ្វីៗ​ ទាំង​អស់​នោះ​ បែរ​ទៅ​ជា ​ឥត​ន័យ,​ តែ ​មិន​មែន ​ដោយ​ចិត្ត​ ឯង​ទេ, គឺ ​ព្រះជាម្ចាស់ ​បាន​តំរូវ​ ដូច្នេះ។  ពិភព​លោក ​នៅ​តែ​ មាន​សង្ឃឹម ​ថា, ព្រះអង្គ ​នឹង​លោះ​ ឲ្យ​រួច​ផុត​ ពី​វិនាស​អន្តរាយ​ ដើម្បី ​ឲ្យ​មាន ​សេរីភាព និង​សិរីរុងរឿង​ នៃបុត្រ បុត្រី ​របស់​ ព្រះជាម្ចាស់។

យើង​ ដឹង​ហើយ ​ថា, មក​ទល់ ​ថ្ងៃ​នេះ ពិភព​លោក​ ទាំង​មូល​ កំពុង​តែ​ ស្រែក​ថ្ងូរ និង​ឈឺ​ចុក​ចាប់ ​ដូច​ជា​ស្ត្រី ​ដែល​ហៀប​ នឹង​សំរាល​កូន។  មិន​ត្រឹម​តែ​ ពិភព​លោក​ ប៉ុណ្ណោះ​ទេ, សូម្បីតែ ​យើង ដែល​បាន​ទទួល ​ព្រះអំណោយ​ទាន ​ដំបូង​ របស់​ ព្រះវិញ្ញាណ ក៏​ថ្ងូរ​ក្នុង​ចិត្ត, ទាំង​ទន្ទឹង ​រង់ចាំ ​ព្រះជាម្ចាស់​ ប្រោស​យើង ​ឲ្យ​ទៅ​ ជា​បុត្រ បុត្រី ​របស់​ព្រះអង្គ និង​លោះ ​រូប​កាយ​យើង​ ទាំង​ស្រុង​ដែរ។  ដ្បិត​ យើង​ បាន​ទទួល​ ការសង្គ្រោះ, ​តែ​ ក្នុង​សេចក្ដី​ សង្ឃឹម​ប៉ុណ្ណោះ។  ប្រសិន​បើ ​យើង​ បាន​អ្វី​ ដែល​យើង​សង្ឃឹម ​ចង់​បាន​នោះ, មិន​មែន​ហៅ​ ថា,​ សង្ឃឹម​ទៀត​ទេ, ព្រោះ ​អ្វីៗ ​ដែល​យើង​ បាន​ហើយ, តើ​ យើង​ សង្ឃឹម​ ចង់​បាន​ ដូច​ម្ដេច​ទៀត?  ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ, ប្រសិន​បើ ​យើង ​សង្ឃឹម​ ទៅ​លើ​ អ្វីៗ ដែល​យើង​ មិន​ទាន់​មាន, នោះ​ យើង​ ទន្ទឹង​រង់ចាំ​ ដោយ​ចិត្ត​ព្យាយាម។

យ៉ាង​ណាមិញ ព្រះវិញ្ញាណ ​ក៏​យាង​មក ជួយ​យើង ​ដែល​ទន់​ខ្សោយ ​នេះ​ដែរ។  ដ្បិត ​យើង​ ពុំ​ដឹង​ អធិស្ឋាន ​ដូច​ម្ដេច ដើម្បី ​ឲ្យ​បាន​សម​ នោះ​ឡើយ, តែ ​ព្រះវិញ្ញាណ​ផ្ទាល់, ទ្រង់​ ទូលអង្វរ ​ឲ្យ​យើង ដោយ​ព្រះ សូរសៀង ​ដែល​គ្មាន ​នរណា​ អាច​ថ្លែង​បាន។  រីឯ​ ព្រះជាម្ចាស់ ​ដែល​ឈ្វេង​យល់ ​ចិត្ត​មនុស្ស, ទ្រង់ ​ជ្រាប​ព្រះបំណង​ របស់ ​ព្រះវិញ្ញាណ, ព្រោះ​ ព្រះវិញ្ញាណ ទូលអង្វរ ​ឲ្យ​ប្រជាជន​ ដ៏វិសុទ្ធ, ស្រប​តាម​ ព្រះហឫទ័យ ​របស់ ​ព្រះជាម្ចាស់។

យើង​ ដឹងទៀត​ ថា, អ្វីៗ​ ទាំង​អស់​ ផ្សំ​គ្នា​ឡើង ដើម្បី ឲ្យ​អស់​អ្នក ​ស្រឡាញ់​ ព្រះជាម្ចាស់ បាន​ទទួល​ផល​ល្អ​, គឺ ​អ្នក​ ដែល​ព្រះអង្គ​ បាន​ត្រាស់​ហៅ​មក ស្រប​តាម ​គំរោងការ ​របស់​ព្រះអង្គ។  ដ្បិត​ អស់​អ្នក ​ដែល​ព្រះអង្គ​ បាន​ជ្រើស​រើស,​ ទ្រង់​ ក៏​បាន​តំរូវ​គេ​ ទុក​ជា​មុន ​ឲ្យ​មាន​លក្ខណៈ ​ដូច​ព្រះបុត្រា ​របស់​ ព្រះអង្គ​ដែរ, ដើម្បី​ ឲ្យ​ព្រះបុត្រា​ បាន​ទៅ​ ជា​រៀមច្បង ក្នុង​បណ្ដា ​បង​ប្អូន​ ជា​ច្រើន។  អស់​អ្នក ​ដែល​ព្រះអង្គ​ បាន​តំរូវ​ទុក​ ជា​មុន​នោះ, ទ្រង់​ ក៏​បាន​ត្រាស់​ហៅ,  ហើយ​ អ្នក ​ដែល​ព្រះអង្គ​ បាន​ត្រាស់​ហៅ​នោះ, ទ្រង់​ ក៏​ប្រោស​ ឲ្យ​គេ ​បាន​សុចរិត; រីឯ ​អស់​អ្នក ​ដែល​ព្រះអង្គ​ ប្រោស ​ឲ្យ​បាន​សុចរិត, ទ្រង់ ​ក៏​ប្រទាន​ ឲ្យ​គេ​ មាន​សិរីរុងរឿង​ដែរ។

ព្រះហឫទ័យ ​ស្រឡាញ់ ​ដ៏​លើសលប់ ​របស់ ​ព្រះជាម្ចាស់

បើ ​ដូច្នេះ តើ​ យើង ​ត្រូវ​គិត ​ដូច​ម្ដេច​ទៀត ​អំពី​សេចក្ដី​ ទាំង​នេះ?  ប្រសិន​បើ​ ព្រះជាម្ចាស់​ កាន់​ខាង​យើង​ហើយ, តើ​ នរណា ​អាច​នឹង​ចោទ​ប្រកាន់​ យើង​បាន?  ព្រះអង្គ​ ពុំ​បាន​ទុក​ ព្រះបុត្រា ​របស់​ ព្រះអង្គ​ ផ្ទាល់​ទេ, គឺ ​ព្រះអង្គ​ បាន​បញ្ជូន​ ព្រះបុត្រា​នោះ​ មក​សំរាប់​យើង​ ទាំង​អស់​គ្នា។  បើ​ ដូច្នេះ ព្រះអង្គ​ មុខ​ជា​ ប្រណីសន្ដោស ​ប្រទាន ​អ្វីៗ​ ទាំង​អស់ មក​យើង ​រួម​ជា​មួយ​ ព្រះបុត្រា ​នោះ​ដែរ។  តើ​ នរណា​ អាច​ចោទ​ប្រកាន់ ​អស់​អ្នក ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​ជ្រើស​រើស, បើ ​ព្រះអង្គ​ ប្រោស​គេ ​ឲ្យ​បាន​សុចរិត ​ហើយ​នោះ?  តើ​ នរណា​ អាច​ដាក់​ទោស ​គេ​បាន, បើ​ ព្រះគ្រិស្ដ យេស៊ូ​ បាន​សោយ​ទិវង្គត, ហើយ​ ជា​ពិសេស ​ទ្រង់ ​មាន​ព្រះជន្ម​ រស់​ឡើង​វិញ, គង់​នៅ​ ខាង​ស្ដាំ​ ព្រះបិតា និង​ទូលអង្វរ ​ឲ្យ​យើង​ ដូច្នេះ?  តើ ​នរណា​ អាច​បំបែក​ យើង​ ចេញ ​ពីព្រះហឫទ័យ​ ស្រឡាញ់​ របស់ ព្រះគ្រិស្ដ​បាន?  ទុក្ខ​វេទនា, ឬ​ការ​តប់ប្រមល់ អន្ទះអន្ទែង, ការ​បៀតបៀន, ការ​ស្រេក​ឃ្លាន, ខ្វះ​សម្លៀកបំពាក់, គ្រោះ​ថ្នាក់, ឬ​មួយ ​ត្រូវ​គេ​សម្លាប់?  ដូច​មាន ​ចែង​ទុក​មក ​ថា៖

«ព្រោះ​តែ​ ព្រះអង្គ, យើង ​ត្រូវ​គេ​ រក​សម្លាប់​ ពី​ព្រឹក​ ដល់​ល្ងាច; គេ ចាត់​ទុក​យើង​ ដូច​ជា​ចៀម​ ដែល​ត្រូវ​គេ
យក​ទៅ​សម្លាប់​។»  

ក៏​ប៉ុន្តែ ក្នុង​ការ​ ទាំង​នោះ, យើង​ មាន​ជ័យជំនះ លើស​ពី​អ្នក​ មាន​ជ័យជំនះ ​ទៅ​ទៀត, ដោយ​ព្រះអម្ចាស់ ​ដែល​បាន​ ស្រឡាញ់​យើង។  ខ្ញុំ ​ជឿ​ជាក់​ ថា, ទោះ​បី ​សេចក្ដី​ ស្លាប់​ក្ដី,  ជីវិត​ក្ដី, ទេវតា​ក្ដី, វត្ថុ​ ស័ក្ដិសិទ្ធិ​ នានា​ក្ដី, បច្ចុប្បន្នកាល​ក្ដី,  អនាគតកាល​ក្ដី, អំណាច​ នានា​ក្ដី, អ្វីៗ ​ដែល​នៅ ​ស្ថាន​លើ​ក្ដី, នៅ​ស្ថាន ​ក្រោម​ក្ដី, ឬ​អ្វីៗ ​ផ្សេង​ទៀត ​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់ ​បង្កើត​មក​ក្ដី, ក៏​ពុំ​អាច​ បំបែក​យើង ​ចេញ​ពី ​សេចក្ដី​ ស្រឡាញ់​ របស់ ​ព្រះជាម្ចាស់ ​ដែល​ទ្រង់​ បាន​សំដែង ​ឲ្យ​យើង​ឃើញ ក្នុង​ព្រះគ្រិស្ដ យេស៊ូ ជា​អម្ចាស់​ នៃ​យើង ​បាន​ឡើយ។ 


Life Through the Spirit

Therefore, there is now no condemnation for those who are in Christ Jesus, because through Christ Jesus the law of the Spirit who gives life has set you[a] free from the law of sin and death. For what the law was powerless to do because it was weakened by the flesh,[b] God did by sending his own Son in the likeness of sinful flesh to be a sin offering.[c] And so he condemned sin in the flesh, in order that the righteous requirement of the law might be fully met in us, who do not live according to the flesh but according to the Spirit.

Those who live according to the flesh have their minds set on what the flesh desires; but those who live in accordance with the Spirit have their minds set on what the Spirit desires. The mind governed by the flesh is death, but the mind governed by the Spirit is life and peace. The mind governed by the flesh is hostile to God; it does not submit to God’s law, nor can it do so. Those who are in the realm of the flesh cannot please God.

You, however, are not in the realm of the flesh but are in the realm of the Spirit, if indeed the Spirit of God lives in you. And if anyone does not have the Spirit of Christ, they do not belong to Christ. 10 But if Christ is in you, then even though your body is subject to death because of sin, the Spirit gives life[d] because of righteousness. 11 And if the Spirit of him who raised Jesus from the dead is living in you, he who raised Christ from the dead will also give life to your mortal bodies because of[e] his Spirit who lives in you.

12 Therefore, brothers and sisters, we have an obligation—but it is not to the flesh, to live according to it. 13 For if you live according to the flesh, you will die; but if by the Spirit you put to death the misdeeds of the body, you will live.

14 For those who are led by the Spirit of God are the children of God. 15 The Spirit you received does not make you slaves, so that you live in fear again; rather, the Spirit you received brought about your adoption to sonship.[f] And by him we cry, “Abba,[g] Father.” 16 The Spirit himself testifies with our spirit that we are God’s children. 17 Now if we are children, then we are heirs—heirs of God and co-heirs with Christ, if indeed we share in his sufferings in order that we may also share in his glory.

Present Suffering and Future Glory

 

18 I consider that our present sufferings are not worth comparing with the glory that will be revealed in us. 19 For the creation waits in eager expectation for the children of God to be revealed. 20 For the creation was subjected to frustration, not by its own choice, but by the will of the one who subjected it, in hope 21 that[h] the creation itself will be liberated from its bondage to decay and brought into the freedom and glory of the children of God.

22 We know that the whole creation has been groaning as in the pains of childbirth right up to the present time. 23 Not only so, but we ourselves, who have the firstfruits of the Spirit, groan inwardly as we wait eagerly for our adoption to sonship, the redemption of our bodies. 24 For in this hope we were saved. But hope that is seen is no hope at all. Who hopes for what they already have? 25 But if we hope for what we do not yet have, we wait for it patiently.

26 In the same way, the Spirit helps us in our weakness. We do not know what we ought to pray for, but the Spirit himself intercedes for us through wordless groans. 27 And he who searches our hearts knows the mind of the Spirit, because the Spirit intercedes for God’s people in accordance with the will of God.

28 And we know that in all things God works for the good of those who love him, who[i] have been called according to his purpose. 29 For those God foreknew he also predestined to be conformed to the image of his Son, that he might be the firstborn among many brothers and sisters. 30 And those he predestined, he also called; those he called, he also justified; those he justified, he also glorified.

More Than Conquerors

 

31 What, then, shall we say in response to these things? If God is for us, who can be against us? 32 He who did not spare his own Son, but gave him up for us all—how will he not also, along with him, graciously give us all things? 33 Who will bring any charge against those whom God has chosen? It is God who justifies. 34 Who then is the one who condemns? No one. Christ Jesus who died—more than that, who was raised to life—is at the right hand of God and is also interceding for us. 35 Who shall separate us from the love of Christ? Shall trouble or hardship or persecution or famine or nakedness or danger or sword? 36 As it is written:

“For your sake we face death all day long;
    we are considered as sheep to be slaughtered.”[j]

37 No, in all these things we are more than conquerors through him who loved us. 38 For I am convinced that neither death nor life, neither angels nor demons,[k] neither the present nor the future, nor any powers, 39 neither height nor depth, nor anything else in all creation, will be able to separate us from the love of God that is in Christ Jesus our Lord.

Footnotes:

  1. Romans 8:2 The Greek is singular; some manuscripts me
  2. Romans 8:3 In contexts like this, the Greek word for flesh (sarx) refers to the sinful state of human beings, often presented as a power in opposition to the Spirit; also in verses 4-13.
  3. Romans 8:3 Or flesh, for sin
  4. Romans 8:10 Or you, your body is dead because of sin, yet your spirit is alive
  5. Romans 8:11 Some manuscripts bodies through
  6. Romans 8:15 The Greek word for adoption to sonship is a term referring to the full legal standing of an adopted male heir in Roman culture; also in verse 23.
  7. Romans 8:15 Aramaic for father
  8. Romans 8:21 Or subjected it in hope. 21 For
  9. Romans 8:28 Or that all things work together for good to those who love God, who; or that in all things God works together with those who love him to bring about what is good—with those who
  10. Romans 8:36 Psalm 44:22
  11. Romans 8:38 Or nor heavenly rulers


No comments: