«ព្រោះអីខ្ញុំបានបាត់បង់ផ្ទះ កាលពីថ្ងៃទី៣ គេរុះចោល។ ខ្ញុំឥតបានរៀនសូត្រទេ ហើយខ្ញុំខានទៅរៀនច្រើនថ្ងៃដែរហើយ»។ (រូបថត៖ ហេង រស្មី វីអូអេ ខ្មែរ)
"Because I lost my house, on the 3rd, they demolished it. I stopped studying and I missed schools for several days already." (Photo: Heng Reaksmey, VOA)
ថ្ងៃពុធ, 11 ខែមករា 2012
ដោយ ហេង រស្មី វីអូអេ ខ្មែរ | ភ្នំពេញ
Synopsis: Close to 100 former residents of Borei Keila have gathered to protest for the second day, they demand that the Cambodian government intervenes with the Phanimex Company – owned by Suy Sophan – to provide them with housing and to demand that the 8 residents arrested be released.
ក្រុមប្រជាពលរដ្ឋជិត១០០នាក់ អតីតអ្នករស់នៅតំបន់បុរីកីឡា បានធ្វើការប្រមូលផ្តុំតវ៉ាឈានដល់ថ្ងៃទី២ ដើម្បីឲ្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាជួយធ្វើអន្តរាគមន៍ឲ្យក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិចរបស់លោកស្រីស៊ុយ ស៊ីផានផ្តល់ទីជម្រកដល់ពួកគេឡើងវិញ និងដោះលែងអ្នកភូមិចំនួនប្រាំបីនាក់ដែលកំពុងជាប់ឃុំឃាំង ឲ្យមានសេរីភាព។
ការតវ៉ានៅថ្ងៃពុធនេះបានធ្វើឡើងនៅក្បែរអគារសាលាក្រុងភ្នំពេញ ដោយក្រុមអ្នកតវ៉ាបានស្រែកតាមឧគ្ឃោសនស័ព្ទបំពងសម្លេង និងកាន់បដាជាច្រើនផ្ទាំង។ ក្រុមអ្នកតវ៉ា និងអាជ្ញាធរប៉ូលិសបានឈានទៅដល់ការផ្ទុះអំពើហិង្សាសារជាថ្មីម្តងទៀត ដោយសារតែអាជ្ញាធរប៉ូលិសបានព្យាយាមរុញច្រានមិនឲ្យប្រជាពលរដ្ឋតវ៉ា។ ក៏ប៉ុន្តែក្រុមអ្នកស្រុកបានប្រឆាំងជំទាស់។
ក្រុមមន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្ស និងសាក្សីឃើញផ្ទាល់ភ្នែកបាននិយាយថាយ៉ាងតិចមានក្រុមបាតុករម្នាក់បានដួលសន្លប់នៅក្នុងការប៉ះទង្គិចគ្នានោះ ក៏ប៉ុន្តែពុំមានអ្នកទទួលរងរបួសទេ។
អ្នកស្រីខៀវ ឡៃ អាយុ៤៨ឆ្នាំ ដែលបានដឹងខ្លួនឡើងវិញក្រោយពីបានដួលសន្លប់នោះ បាននិយាយថា អ្នកស្រីត្រូវបានកម្លាំងប៉ូលិសរុញច្រានពេញទំហឹង រហូតដល់អ្នកស្រីបានដួលលើថ្នល់កៅស៊ូជាមួយនិងអ្នកភូមិផ្សេងទៀត។ អ្នកស្រីបាននិយាយថា អ្នកស្រីត្រូវបានក្រុមបាតុករជួយធ្វើចលនាដង្ហើម និងកោសខ្យល់ រហូតដល់អ្នកស្រីបានដឹងខ្លួនឡើងវិញ។
«ដំបូងបង្អស់ ខ្ញុំឃើញគេច្រានកូនក្មេង ខ្ញុំក៏កន្រ្តាក់កូនក្មេងមក។ ខ្ញុំចូលទៅកន្ត្រាក់ហ្នឹង គេរុញខ្ញុំថែមទៀត ហើយខ្ញុំរើសស្បែកជើងខ្ញុំ។ គេឥតឲ្យខ្ញុំចូល។ គេរុញខ្ញុំច្រានដួល ប្រទាញប្រទង់លើគ្នាហ្នឹង រួចខ្ញុំវាខ្សោយបេះដូងផង ខ្ញុំគាំងទៅ»។
ក្រុមអាជ្ញាធរបានហៅរថយន្តពេទ្យដើម្បីសង្គ្រោះបន្ទាន់ ក៏ប៉ុន្តែនៅពេលដែលរថយន្តមកដល់ប្រជាពលរដ្ឋបានបដិសេធមិនឲ្យដឹកជនរងគ្រោះទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យទេ។
ក្នុងការតវ៉ានៅថ្ងៃពុធនេះ ក្រុមបាតុករមិនដើរក្បួនដូចថ្ងៃអង្គារទេ ដោយឈរស្រែកនៅនឹងកន្លែងតែប៉ុណ្ណោះ។
«ពួកយើងទាំងអស់គ្នាមកទាមទារ ដើម្បីឲ្យក្រុមហ៊ុនសាងសង់ផ្ទះឲ្យយើង»។
កុមារីហេង យូ អាយុ១០ឆ្នាំ រៀននៅសាលាបឋមសិក្សាបាក់ទូក ដែលកំពុងឈរកាន់បដាជាមួយនិងបាតុករផ្សេងទៀត បាននិយាយថា ប្អូនស្រីលែងមានអារម្មណ៍នៅក្នុងការសិក្សាហើយ ក្រោយពីផ្ទះសម្បែងបានបាត់បង់។
«ព្រោះអីខ្ញុំបានបាត់បង់ផ្ទះ កាលពីថ្ងៃទី២៣ គេរុះចោល។ ខ្ញុំឥតបានរៀនសូត្រទេ ហើយខ្ញុំខានទៅរៀនច្រើនថ្ងៃដែរហើយ»។
លោកអំ សំអាត មន្ត្រីផ្នែកស៊ើបអង្កេតរបស់សមាគមសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូបានបញ្ជាក់ថា សាលាក្រុងភ្នំពេញ និងរដ្ឋាភិបាលត្រូវតែផ្តល់ទីជម្រកដល់ពួកគេឡើងវិញក្រោយពីបានបាត់បង់កាលពីសប្តាហ៍មុន។
«សាលាក្រុងត្រូវតែដោះស្រាយជូនប្រជាពលរដ្ឋ ជាពិសេសគឺទាក់ទងទៅនឹងអគារទាំង១០។ ប៉ុន្តែសង់តែ៨អញ្ចឹង ទើបធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនគាត់មិនមានផ្ទះសម្បែងក្នុងការស្នាក់នៅ ដោយសារតែការសង់អគារមិនគ្រប់នេះ»។
លោកស្រីស៊ុយ ស៊ីផាន ប្រធានក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច បានចោទប្រកាន់ប្រជាពលរដ្ឋថា ក្រុមប្រជាពលរដ្ឋមិនមានឯកសាររស់នៅពិតប្រាកដទេ។ អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថា ការសាងសង់ប្រាំបីអគារ គឺគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅហើយ៕
2 comments:
សូម្បីតែសត្វតិរច្ឆាន ក៏ពួកវាចេះស្រឡាញ់រួបរួម
សាមគ្គីគ្នាវាពេលមានអាសន្ន ដោយឡែកមនុស្ស
អ្នកដឹកនាំខ្មែរសព្វថ្ងៃមួយចំនួន ប្រៀបមិនស្មើនឹង
សត្វអង្ក្រង ឬ ស្រមោចផង។ ខ្ញុំ ឃើញជាក់ហ្វូង
សត្វអង្រ្កងធ្វើសង្រ្គាមម្ដងៗគួរឱ្យចង់តាមដានពិនិត្យ។
ស្លាប់មួយ ហក់ចោល១០ ស្លាប់១០ រត់សំដៅបោះ
ពួយចោល២០ ដោយមិនខ្លាចញញើតឡើងខាំហើយ
នោមដាក់ទៀត។ ស្លាប់ជីវិតក៏ព្រោះតែដើម្បីការពារ
ផលប្រយោជន៍រួមពោលគឺសម្បុកដែលជាស្រុកទេសន៍
ដ៏មនោរម្យរបស់ពួកវា។
ដូច្នេះ ចូរយើង ជាខ្មែរគួរយកតម្រាប់តាមសត្វអង្រ្កង
ទើបជីវិតរស់នៅពោរពេញទៅដោយខ្លឹមសារជាប្រ
យោជន៍ដ៏ចាំបាច់សម្រាប់សង្គមជាតិខ្មែរយើង តទៅ
គ្រាប់ជំនាន់ ៕
Samdach Decho Hun Sen said: "Where are the fucken Lotus and Jasmine Revolution shit? Aren't they cowards or what?
If these don't make them raise up their revolution shit. It will never ever happen in my Kingdom of wonder because they are shit and coward already! Unlike me I lost my eye for the revolution in the fight. Who is the real coward now fuckers?
Post a Comment