 |
| Norng Sophang |
គង់ សុឋានរិទ្ធ
30 សីហា 2012
Voice of America
As for economic affairs the person who was responsible at that time was, if I recall correctly, the person who was handling the materials to be distributed to the base level, and the person who was in charge at that time was Mr. Khieu Samphan. But as for cultural affairs - for example if there was [sic] any moral issues among people in society - I believe it was Nuon Chea who was the person in charge. So once again there were different portfolios for different people at that time. As for Pol Pot he was the person who oversaw every sector and every field. He had the right to say anything concerning anyone.
លោក នង សុផង់ អតីតប្រធានក្រុមបកប្រែសារទូរលេខនៃរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យបញ្ជាក់ថា ប៉ុល ពត បងធំទី១ នៃរបបនេះ នួន ជា បងធំទី២ និងខៀវ សំផន បែងចែកការទទួលខុសត្រូវរួមគ្នាមុនពេលពួកខ្មែរក្រហមឡើងកាន់អំណាច។
«ខាងសេដ្ឋកិច្ចដូចជាទាក់ទងខាងសម្ភារៈផ្សេងដែលត្រូវបញ្ជូនតាមមូលដ្ឋានគឺអ្នកចាត់ចែងគឺខៀវ សំផន។ ឯខាងវប្បធម៌ អ្វីដែលប៉ះពាល់ខាសីលធម៌គឺលោកនួន ជា ជាអ្នកណែនាំ។ ឯប៉ុល ពត ជាអ្នកណែនាំរួម»។
ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី លោក ឯម អឿន ដែលបានបញ្ចប់ការផ្តល់សក្ខីកម្មនៅថ្ងៃនេះបានរៀបរាប់ជាបន្តបន្ទាប់ថា ពួកខ្មែរក្រហមបានចាត់ទុកព្រះពុទ្ធសាសនាជាសត្រូវចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៩៧២ មកម្លេះហើយពួកខ្មែរក្រហមចាត់ទុកថា ការរក្សាទុកវត្តអារ៉ាម និងព្រះសង្ឃមិនផ្តល់ផលចំណេញនោះទេ។
នួន ជា ត្រូវគេដឹងថា គឺជាមេមនោគមវិជ្ជានៅសម័យនោះ។
លោក នង សុផង់ ដែលជាសាក្សីក្នុងសវនាការនៅថ្ងៃពុធនេះបានបញ្ជាក់ថា ក្នុងអំឡុងពេលកំពុងតស៊ូ ប៉ុល ពត គឺជាមនុស្សដែលបានដាក់បញ្ជាច្រើនជាងគេរីឯនួន ជា ដាក់បញ្ជាច្រើនទី២ ហើយបន្ទាប់មកទៀត គឺខៀវ សំផន។ បទបញ្ជាទាំងនោះត្រូវបកប្រែទៅជាទូរសារួចទើបមានអ្នកនាំសារនាំយកទៅកាន់គោលដៅ។
សាក្សីអាយុ ៦០ ឆ្នាំរូបនេះបានបញ្ជាក់ថា គ្រប់សាររបស់ខៀវ សំផន ត្រូវបានបញ្ជូនឲ្យលោកបងប្រែទៅជាសារសំងាត់។
«មុននឹងចាត់ចែងសម្ភារៈទៅភូមិភាគឬតំបន់ណាលោកផ្ញើសារទូរលេខឲ្យខ្ញុំមុនដម្បីប្រែជាទួរលេខសម្ងាត់ទៅជូនខាងមូលដ្ឋានឲ្យគេបានដឹងថាសម្ភារៈមានប៉ុន្មាន»។
លោក នង សុផង់ កំពុងរស់នៅក្នុងភូមិដីក្រហម ស្រុកកំរាង ខេត្តបាតដំបង។ ជាគ្រូបង្រៀនចូលនិវត្តន៍លោក នង សុផង់ បានមកដល់ក្រុងភ្នំពេញនៅឆ្នាំ ១៩៧៥ បន្ទាប់ពីពួកខ្មែរក្រហមចូលកាន់កាប់ក្រុងភ្នំពេញទាំងស្រុង។ លោករៀបរាប់ថា មេដឹកនាំខ្មែរក្រហមបានដាក់ផែនការតាមសារទូរលេខជាច្រើនដើម្បីប្រយុទ្ធដណ្តើមយកក្រុងភ្នំពេញ។
«អំពីការរៀបចំវាយរំដោះក្រុងភ្នំពេញពីលោក លន់ ណុល ខ្ញុំបានទទួលសារនិងធ្លាប់បានទទួលការណែនាំអំពីការរៀបចំឲ្យកងទ័ពយើងវាយខាងណា។ មានការរៀបចំជាផែនការ រៀបចំជាអវុធគ្រាប់រំសេវ។ ហើយខាងមូលដ្ឋានក៏មានសំណើសុំអាវុធគ្រាប់រំសេវដែរ»។
នៅក្នុងយុគសង្គ្រាមការប្រើប្រាស់សារទូរលេខសម្ងាត់មានសារៈសំខាន់បំផុត។ សារនេះអាចជាអក្សរសម្ងាត់ឬលេខសម្ងាត់ដែលមនុស្សទូទៅមិនអាចអានបាននោះទេ។ លោក នង សុផង់ បន្ថែមថា ពួកខ្មែរក្រហមនៅប្រើប្រព័ន្ធផ្ញើទូរសារនេះទៅកាន់តំបន់គ្រប់គ្រងផ្សេងនៅក្នុងពេលដែលពួកគេនៅគ្រប់គ្រងអំណាចចន្លោះពីឆ្នាំ ១៩៧៥ដល់ឆ្នាំ១៩៧៩៕
No comments:
Post a Comment