Wednesday, September 19, 2012

ប៉ូលិស​បាញ់​ពលរដ្ឋ​នៅ​កំពង់ធំ​ម្នាក់​ពិការ​តែ​មិន​ទាន់​​ជាប់​ទោស

ដោយ កែវ និមល 2012-09-19

www.rfa.org

អង្គការ​ការពារ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​អាដហុក នៅ​ខេត្ត​កំពង់ធំ បាន​រិះគន់​ចំពោះ​មន្ត្រី​តុលាការ​ខេត្ត​នេះ ថា​ចាត់ការ​លើ​សំណុំ​រឿង​ព្រហ្មទណ្ឌ​មួយ​ចំនួន​យឺតយ៉ាវ។

ការ​លើក​ឡើង​ខាង​លើ​នេះ ដោយសារ​នៅ​ខេត្ត​កំពង់ធំ មាន​ប៉ូលិស​មួយ​រូប​បាន​ប្រើ​កាំភ្លើង​បាញ់​អ្នក​ស្រុក​ឲ្យ​មាន​របួស​ពិការ ហើយ​បែរ​ជា​មិន​មាន​ទោស និង​នៅ​បំពេញ​ការងារ​ជា​ធម្មតា ហាក់​ដូច​ជា​មិន​មាន​រឿង​អ្វី​កើត​ឡើង។

ជន​រង​គ្រោះ​ដោយសារ​ការ​បាញ់​របស់​ប៉ូលិស​មួយ​រូប នៅ​ខេត្ត​កំពង់ធំ បាន​ទាមទារ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១៩ កញ្ញា ឲ្យ​តុលាការ​ផ្ដល់​យុត្តិធម៌​ឲ្យ​ខ្លួន និង​សុំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ផ្ដន្ទាទោស​ចំពោះ​អ្នក​កាន់​អាវុធ​ដែល​អាង​អំណាច និង​មិន​គោរព​ច្បាប់។

លោក រស់ សុជាតិ ជា​កម្មករ​មួយ​រូប​នៅ​ខេត្ត​កំពង់ធំ បាន​និយាយ​ឲ្យ​ដឹង​ថា រូប​លោក​ត្រូវ​ប៉ូលិស​មួយ​រូប​ឈ្មោះ សៀន ម៉ាល័យ នៅ​ភូមិ​បុទុមពរ ឃុំ​ស្រឡៅ ស្រុក​បារាយណ៍ ទៅ​បាញ់​ដល់​ផ្ទះ​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១៨ មេសា ឆ្នាំ​២០១២ កន្លង​ទៅ បណ្ដាល​ឲ្យ​បាក់​ភ្លៅ ដាច់​សរសៃ​ជើង ពិការ ដោយសារ​មាន​ទំនាស់​ក្នុង​រឿង​ផឹក​ស៊ី។ ប៉ុន្តែ​មក​ទល់​បច្ចុប្បន្ន ប៉ូលិស​នោះ​មិន​មាន​ទោស​អ្វី​ឡើយ។

លោក រស់ សុជាតិ៖ «ដាក់​ពាក្យ​ប្ដឹង​ទៅ​វា​ស្ងាត់​ឈឹង អត់​មាន​អ្នក​រក​អី​សោះ យូរ​ណាស់​មក​ហើយ។ គេ​អ្នក​បាញ់​ខ្ញុំ​នោះ​មក​ធ្វើ​ការ​ធម្មតា មិន​ដឹង​ថា​ច្បាប់​ថា​ម៉េច? អ្នក​បាញ់​ខ្ញុំ​នោះ គេ​មក​ធ្វើ​ការ​ធម្មតា​ជិះ​ម៉ូតូ​ធម្មតា​រាល់​ថ្ងៃ​នេះ។ ចង់​ឲ្យ​គេ​រក​ថា តើ​អ្នក​បាញ់​ខ្ញុំ​ដល់​ផ្ទះ​នោះ​មាន​ទោស​ដែរ ឬ​អត់ ឬ​ច្បាប់​គ្មាន​ទេ​មើល​ទៅ»

លោក រស់ សុជាតិ បាន​រៀបរាប់​អំពី​មូលហេតុ​នៃ​ទំនាស់​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​ការ​បាញ់​ប្រហារ​នោះ​ កើត​ឡើង​ថា រូប​លោក​មាន​ទំនាស់​ក្នុង​ការ​ផឹក​ស៊ី​ជាមួយ​ឈ្មោះ តែ គីមស៊្រន់ ជា​គ្រូ​បង្រៀន​នៅ​អនុវិទ្យាល័យ​បុទុមពរ។ ក្រោយ​ពេល​មាន​ទំនាស់​ជាមួយ​គ្នា ឈ្មោះ តែ គីមស៊្រន់ បាន​ហៅ​មិត្តភ័ក្ដិ​របស់​ខ្លួន​ធ្វើ​ប៉ូលិស ឈ្មោះ សៀន ម៉ាល័យ មក​បាញ់​ឈ្មោះ រស់ សុជាតិ ដល់​ផ្ទះ​តែម្ដង។

លោក រស់ សុជាតិ៖ «ពេល​ខ្ញុំ​ទៅ​រាំ​លេង​នោះ ហើយ​ផឹក​ស៊ី​នៅ​ក្បែរ​វង់​រាំ​នោះ ហើយ​គ្រូ​បង្រៀន​នោះ វា​មក​អង្គុយ​នៅ​គ្រែ​ជាមួយ​ខ្ញុំ​ដែរ។ វា​និយាយ​ឌឺ​ដង​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​វាយ​វា​មួយ​ដៃ​ទៅ គេ​ឃាត់​ទៅ ខ្ញុំ​មក​ផ្ទះ​វិញ​មក។ បន្ទាប់​មក​វា​តេ​ហៅ​ពួក​ម៉ាក​វា ធ្វើ​ប៉ូលិស​មក​បាញ់​ខ្ញុំ​ដល់​ផ្ទះ​តែម្តង។ វា​បាញ់ ២​គ្រាប់ តែ​ត្រូវ​តែ​មួយ​គ្រាប់​ចំ​គល់​ភ្លៅ។ វា​ធ្លាយ​ចេញ។ វា​ជា​ហើយ​តែ​ដើរ​អត់​ស្រួល​ផង វា​ស្ពឹក ព្រោះ​ដាច់​សរសៃពួរ​ធំ​ទៅ​ហើយ»

ប្រភព​អង្គការ​អាដហុក នៅ​ខេត្ត​កំពង់ធំ បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ក្រោយ​ពេល​មាន​ទំនាស់ និង​បាញ់​គ្នា​នេះ​មក ភាគី​ខាង​លោក រស់ សុជាតិ បាន​ដាក់​ពាក្យ​ប្ដឹង​ទៅ​តុលាការ​ខេត្ត ហើយ​ព្រះរាជអាជ្ញា​សាលា​ដំបូង​បាន​ធ្វើ​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ទៅ​លើ​ប៉ូលិស​ឈ្មោះ សៀន ម៉ាល័យ និង​គ្រូបង្រៀន តែ គីមស៊្រន់ ដែរ ប៉ុន្តែ​គេ​មិន​ឃើញ​មាន​ការ​ផ្ដន្ទាទោស​ចំពោះ​ជន​ដៃដល់ និង​សហចារី​ទាំង ២​នាក់​នៅ​ឡើយ។

លោក ញ៉ែម សារ៉ាត ជា​អ្នក​អង្កេត​របស់​អង្គការ​ការពារ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ខេត្ត​កំពង់ធំ បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា គេ​ត្រូវ​តែ​ផ្ដន្ទាទោស​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​បទល្មើស ដើម្បី​ជា​គំរូ​កុំ​ឲ្យ​មាន​ការ​រំលោភ​ច្បាប់ និង​ប្រើប្រាស់​អាវុធ​ដោយ​អាង​អំណាច៖ «យើង​ស្នើ​សុំ​ឲ្យ​ខាង​តុលាការ​ ចាត់​វិធានការ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​អនុវត្ត​ទៅ​តាម​ការ​សម្រេច​របស់​អយ្យការ ក៏​ដូច​ជា​តុលាការ​ហ្នឹង ដាក់​ឲ្យ​ឋិត​នៅ​ក្រោម​ការ​ត្រួត​ពិនិត្យ​តាម​ផ្លូវ​តុលាការ និង​ឲ្យ​មាន​ការ​ឃុំ​ខ្លួន ឬ​ចាប់​ខ្លួន​ជន​ប្រព្រឹត្ត​នោះ​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​ច្បាប់»

វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី មិន​អាច​ទាក់ទង​សាក​សួរ​ព័ត៌មាន​បន្ថែម​ជុំវិញ​ទំនាស់​បាញ់​ប្រហារ​គ្នា​នេះ ​ពី​លោក​ប៉ូលិស​ឈ្មោះ សៀន ម៉ាល័យ និង​លោក​គ្រូបង្រៀន តែ គីមស៊្រន់ បាន​ឡើយ។

លោក កែវ សារ៉ាត អ្នក​ស៊ើប​អង្កេត​របស់​អង្គការ​អាដហុក នៅ​ខេត្ត​កំពង់ធំ បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា សំណុំ​រឿង​បាញ់​ប្រហារ​នេះ​នៅ​ក្នុង​សមត្ថកិច្ច​របស់​លោក​ចៅក្រម​ស៊ើប​ អង្កេត​ខេត្ត​កំពង់ធំ ឈ្មោះ ឃន សាកល។ ប៉ុន្តែ​លោក​ចៅក្រម​មាន​ការ​រវល់ មិន​បក​ស្រាយ​ចំពោះ​សំណួរ​ថា តើ​ពេល​ណា​ទើប​តុលាការ​បញ្ចប់​ការ​ស៊ើប​អង្កេត​លើ​សំណុំ​រឿង​នេះ និង​ចាប់​ផ្ដើម​បើក​សវនាការ​កាត់​សេចក្តី​ឡើយ។

លោក រស់ សុជាតិ ជា​ជន​រង​គ្រោះ​ដោយ​ការ​បាញ់ បាន​និយាយ​ថា តាំង​ពី​រឿង​នេះ​កើត​មាន​ឡើង និង​បាន​ដាក់​ពាក្យ​ប្ដឹង​ទៅ​តុលាការ មាន​ការ​កោះ​ហៅ​រូប​លោក​ទៅ​តុលាការ​ចំនួន ២​ដង ដើម្បី​សាកសួរ​ដំណើរ​រឿង។

លោក​បាន​អំពាវនាវ​ឲ្យ​មន្ត្រី​តុលាការ​ខេត្ត​កំពង់ធំ ពន្លឿន​ការ​កាត់​សេចក្តី​លើ​សំណុំ​រឿង​នេះ​ឲ្យ​បាន​ឆាប់ ដើម្បី​ឲ្យ​ជន​ដៃដល់ និង​សហចារី ត្រូវ​ទទួល​ទោស​តាម​អំពើ​ដែល​ខ្លួន​បាន​ប្រព្រឹត្ត។

ទាក់ទង​អំពើ​ហិង្សា​ដោយ​ចេតនា មាត្រា ២១៧ នៃ​ក្រម​ព្រហ្មទណ្ឌ​ឆ្នាំ​២០០៩ បាន​ចែង​ថា អំពើ​ហិង្សា​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ចេតនា​លើ​អ្នក​ដទៃ ត្រូវ​ផ្ដន្ទាទោស​ដាក់​ពន្ធនាគារ​ពី ១​ឆ្នាំ ទៅ ៣​ឆ្នាំ និង​ពិន័យ​ជា​ប្រាក់​ពី ២​លាន​រៀល ទៅ ៦​លាន​រៀល។​ ការ​ផ្ដន្ទាទោស​នេះ ធ្ងន់ធ្ងរ​តាម​មាត្រា ២១៨ ដោយ​ដាក់​ពន្ធនាគារ​ពី ២​ឆ្នាំ ទៅ ៥​ឆ្នាំ និង​ពិន័យ​ជា​ប្រាក់​ពី ៤​លាន​រៀល ទៅ ១០​លាន​រៀល កាល​បើ​អំពើ​ហិង្សា​នេះ ប្រព្រឹត្ត​ឡើង​ដោយ​មាន​ការ​គិត​ទុក​ជា​មុន ដោយ​ប្រើ​អាវុធ ឬ​គំរាមកំហែង​នឹង​អាវុធ និង​ដោយ​មាន​មនុស្ស​ច្រើន​នាក់​ក្នុង​ឋានៈ​ជា​ចារី សហចារី អ្នក​ផ្ដើម​គំនិត និង​អ្នក​សមគំនិត៕

2 comments:

Anonymous said...

Mr Hun Sin (aka Akwack) is only tough with the children and women in Cambodia.

His WestPoint son was sent to the best school in America and he returned home and doing security for his father. What a loser family.

King Sihamony is also a loser. He is scard to go outside the palace to help the helpless people. He is busy dancing and intertaining the clown in the palace.

==============================

On second thought where are teh public bathroom? These people need to start thinking about hygene.

anonymous007 said...

នេះគឺជាការឆ្លើយតបទៅនឹងអត្ថបទមួយដែលបានចុះផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី២៧ខែសីហាឆ្នាំ២០១២របស់KI(ទាយាទឃាតករនិងត្រកូលអសិរ្ពិស)ដែលសរសេរដោយលោកទេព មរកត។លោកធនសារាយ បច្ចុប្បន្នជាប្រធានសមាគមអាដហុកមានឈ្មោះដើមង៉ោហុងហួរព្រោះលោកជាកូនខ្មែរកាត់ចិននិងមានដើមកំណើតនៅស្រុកអូររាំងឪខេត្តកំពង់ចាម។លោកបានប្តូរឈ្មោះនៅឆ្នាំ១៩៧៩ពេលត្រឡប់ចូលមកទីក្រុងភ្នំពេញវិញព្រោះលោកបារម្ភពីការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញរបស់វៀតណាមដែលតែងតែរើសអើងចំពោះអ្នកដែលមានសែស្រឡាយជាកូនខ្មែរកាត់ចិន។លោកជាអតីតអ្នកទោសនយោបាយក្នុងរបបខ្មែរក្រហមនិងរដ្ឋកម្ពុជា(គ្រប់គ្រងដោយវៀតណាម)
-នៅក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ(ខ្មែរក្រហម)រយៈពេល១០ខែដាក់ក្នុងមណ្ឌលអប់រំកែប្រែដោយចោទលោកថាពួកលន់ណុល ។
-ក្នុងរបបរដ្ឋកម្ពុជាចន្លោះឆ្នាំ១៩៩០១៩៩១រយៈពេល១៧ខែក្នុងស្ថានភាពគុកងងឹតនិងដាក់ខ្នោះជើងម្ខាង(មន្ទីរឃុំឃាំងតេបី)ដោយពួកគេចោទលោកថា ប្រឆាំងនឹងរបបសង្គមនិយម ។លោក ធន សារាយ ត្រូវបានដោះលែងក្រោយកិច្ចព្រមព្រាង សន្តិភាពក្រុងប៉ារីស នៅខែ ធ្នូឆ្នាំ១៩៩១លោក រួមទាំងអតីតអ្នកទោសនយោបាយមួយចំនួនទៀតបានសំរេចចិត្តនាំគ្នាបង្កើតសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជាដែលហៅកាត់ថាអាដហុកនេះឡើង និង ជួយការពារដល់សិទ្ធិជនក្រីក្រ ទន់ខ្សោយ គ្មានអំណាចជាច្រើនពាន់ម៉ឺននាក់ដែលទទួលរងនូវការរំលោភបំពានដោយអយុត្តិធម៌ពីសំណាក់អ្នកមានអំណាចនិងមានទ្រព្យខ្លះ។កត្តានេះហើយទើបក្នុងរយៈពេល២០ឆ្នាំកន្លងមកនេះសមាគមតែងតែទទួលបាននូវការគាំទ្ររយ៉ាងពេញទំហ៊ឹងពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទួទៅរហូតមានការទទួលស្គាល់ពីមតិជាតិនិងអន្តរជាតិថាជាអង្គការឯករាជ្យអព្យាក្រិត្យ ពិតប្រាកដ។ផ្ទុយទៅវិញគឺមានតែពួកជ្រុលនិយមខ្វះការពិតខ្លះទេដែលមិនទទួលស្គាល់ការងារទាំងនេះហើយតែងតែព្យាយាមប្រើប្រាស់គ្រប់ឧបាយកល់ទុច្ចរិត ដើម្បីបំផ្លាញ កិត្តិយស និងកេរ្តិឈ្មោះ របស់សមាគមអាដហុកដូច អត្ថបទនេះជាដើម។
ក្នុសកម្មភាពខាងលើមានបុគ្គលិកសមាគមមួយចំនួនត្រូវបានទទួលរងនូវការបំភិតបំភ័យការសំឡុតគំរាមកំហែងការប្រមាថអាយុជីវិតព្រមទាំងការប្តឹងផ្តល់ចោទប្រកាន់ទៅតុលាការ ពីសំណាក់ មន្រ្តី ដែលមានអំណាចខ្លាំងក្នុងរដ្ឋាភិបាលមួយចំនួន ដូចជាករណី លោកប៉ែន ប៊ុណ្ណារ៍ លោកសម ចន្ទ័គា និង លោកចាន់ សុវ៉េតថ្មីៗនេះជាដើម។ សមាគមអាដហុកក៏ធ្លាប់ទទួលរងការចោទប្រកាន់បែបលាបពណ៌យ៉ាងអយុត្តិធម៌ពីសំណាក់ក្រុមអ្នកនយោបាយជ្រុលនិយមដែលនៅតែប្រកាន់នូវទស្សនៈដូចពួកខ្មែរក្រហមថាបើមិនមែនមិត្តគឺជាសត្រូវ ទាំងនៅក្នុរដ្ឋាភិបាលក៏ដូចជានៅក្នុងគណបក្សប្រឆាំងជាពិសេសនៅពេលដែលអាដហុកនិយាយការពិតហើយនាំឲ្យប៉ះពាល់ឬបាត់បង់ផលប្រយោជន៏ ក្រុម ឬ បក្សរបស់គេ ជាក់ស្តែងដូចជាកន្លងមក នៅពេលដែលអាដហុកនិយាយត្រង់ៗប៉ះពាល់ទៅលើរដ្ឋាភិបាលខាងរដ្ឋាភិបាលចោទថាអាដហុកថាជាអង្គការប្រឆាំងផ្ទុយទៅវិញនៅពេលអាដហុកនិយាយពីអ្វីដែលរដ្ឋាភិបាលធ្វើត្រូវខាងបក្សប្រឆាំងថាអាដហុកជាពួករដ្ឋាភិបាល។ប៉ុន្តែត្រង់នេះយើងយល់ថាក៏ជាការល្អដែរព្រោះវាអាចបញ្ជាក់បានថា អាដហុកពិតជាអង្គការអព្យាក្រិត្យប្រាកដមែន ។
ចំពោះជីវភាពរស់នៅវិញ លោកធន សារាយ មានផ្ទះតែមួយគត់ដាក់ជួលជាទីស្នាក់ការកណ្តាលឲ្យសមាគមអាដហុកក្នុងតំលៃត្រឹមតែ១៥០០ដុល្លាប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយខែដែលបច្ចុប្បន្នផ្ទះវីឡានៅកណ្តាលក្រុងភ្នំពេញ គេជួលបានរហូត ២០០០ដុល្លា ទៅ៣០០០ដុល្លាក្នុងមួយខែ។ហើយផ្ទះនេះលោកបានកាន់កាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៧៩មកម្ល៉េះបន្ទាប់ពីរបបខ្មែរក្រហមដួលរលមិនមែនបានមកក្រោយការបើកសមាគមនោះទេចំណែកផ្ទះដែលលោករស់នៅសព្វថ្ងៃទៀតសោត គឺជាផ្ទះល្វែងទទឹង៤ម៉ែត្រ បណ្តោយ១៥ម៉ែត្រតែប៉ុណ្ណោះ។ការរស់នៅបែបនេះគ្រាន់តែបង្ហាញថាលោកមានជីវភាពសមរម្យតែប៉ុណ្ណោះ មិនមែនដូចការចោទប្រកាន់របស់ KI ថាលោកមានទ្រព្យសម្បត្តិហូរហៀមានផ្ទះជួលជិត១០កន្លែងនិងរស់នៅផ្ទះធំជាងសណ្ឋារគារនោះទេ ។ដូច្នេះអ្នកដែលមានគំនិតជ្រុលនិយមពិសេសអ្នកនយោបាយខ្មែរគួរតែ មានភាពចាស់ទុំឡើង ឈប់មានទស្សនៈលាបពណ៌គ្នាទៅព្រោះការចោទប្រកាន់គ្នាបែបលាបពណ៌នេះធ្វើឲ្យខ្មែរស្លាប់យ៉ាងអយុត្តិធម៌ច្រើនលាននាក់ណាស់ដែលជាបទពិសោធន៏នៅក្នុងទសវត្សកន្លងមក។រីឯម្ចាស់អត្ថបទនោះទៀតសោត ក៏កុំសង្ឈឹមថាអត្ថបទ របស់ខ្លួន មួយនេះអាចមកបំផ្លាញកិត្តិនាមនិងកិត្តិស័ព្ទរបស់ សមាគមអាដហុកដែលជាអង្គការសិទ្ធមនុស្សមានឈ្មោះល្បីរន្ទឺហើយនោះឲ្យសាបសូន្យបានឲ្យសោះព្រោះប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរបច្ចុប្បន្នគេចេះវិភាគថ្លឹងថ្លែងនិងពិចារណាបានយ៉ាងល្អលើគ្រប់ព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងថារឿងណាពិតរឿងណាមិនពិតហើយមិនមែនល្ងង់ខ្លៅចាំតែជឿលើពាក្យកុហកភូតភរពាក្យមុសាដែលគ្មានមូលដ្ឋានត្រឹមត្រូវនោះទៀតទេ៕