មេខ្មែរក្រហមក៏គង់តែងាប់
អាកូនវាក៏គង់តែតៃហោងដូចតែគ្នាទេ!
ត្រដរដល់ណាទៀត?
 |
| ប្រសិនបើអ្នកជាគេ ត្រូវគេដាល់មួយដៃចំកណ្តាលមុខ តើអ្នកឈឺទេ? ប្រសិនបើអ្នក ឪពុក ឬសមាជិកគ្រួសារណាម្នាក់របស់អ្នក ត្រូវគេបាញ់សម្លាប់តើអ្នកឈឺចាប់ទេ? ហើយបើផ្ទះដែលអ្នកធ្លាប់រស់នៅ ត្រូវគេប្រើកម្លាំងបណ្តេញចេញ រួចដឹកយកទៅឲ្យរស់នៅកណ្តាលវាលក្តៅហែង ដូចអ្នកបុរីកីឡា ដីក្រហម សំបុកចាប...តើអ្នកឈឺចាប់ទេ? |
 |
| អតីតពលរដ្ឋដែលត្រូវបណ្តេញចេញពីបុរីកីឡា នៅឯកន្លែងតាំងទីលំនៅថ្មី ក្នុងភូមិស្រះពោធិ៍ ស្រុកពញាឮខេត្តកណ្តាល។ រូបថត ហេង ជីវ័ន |
ហេតុអ្វីត្រូវលោភលន់ទាំងបំពានបើគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែស្លាប់ ហើយស្លាប់ទៅមិនអាចយកអ្វីទៅបានផង?
Tuesday, 31 January 2012
សូ វិសាល
The Phnom Penh Post
វាប្រាកដណាស់ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់ អាចកែប្រែបានទេ គឺថា មនុស្សយើងកើតមក មិនមាននរណាម្នាក់ អាចគេចផុតពីសេចក្តីស្លាប់បានឡើយ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែថា មួយត្រូវគេសម្លាប់ និងមួយទៀតស្លាប់ដោយសារជំងឺ ឬចាស់ជរាតែប៉ុណ្ណោះ។
នៅក្នុងរយៈពេលជាច្រើនទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរយ៉ាងច្រើនសម្បើម ត្រូវបានស្លាប់ ដោយសារគេសម្លាប់ ជាជាងការស្លាប់ដោយសារជំងឺ ឬចាស់ជរា។ គ្រាន់តែនៅក្នុងរយៈពេល ៣ ឆ្នាំ ៨ ខែ ២០ ថ្ងៃ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ប្រជាពលរដ្ឋរហូតដល់ ២ លាននាក់ ត្រូវបានគេសម្លាប់។ មេដឹកនាំខ្មែរក្រហម ប៉ុល ពត សុន សេន និងក្រុមមន្ត្រីទាំងជាន់ខ្ពស់ ទាំងជាន់ទាប នៃរបបអាវខ្មៅនេះ នៅពេលក្រោយមក ក៏បានស្លាប់ជាបន្តបន្ទាប់ផងដែរ ហើយអ្នកដែលនៅរស់ ក៏នឹងត្រូវស្លាប់ជាបន្តបន្ទាប់ទៀតដោយគ្មាននរណាគេចរួច។
បើទោះបីជាខ្មែរយើង ទើបតែងើបចេញពីរបបដែលកាប់សម្លាប់មនុស្សដ៏ព្រៃផ្សៃ ដោយបន្សល់ទុកនូវស្លាកស្នាម ដ៏សែនឈឺចាប់បំផុតបែបនេះក្តី ក៏ខ្មែរយើងមួយចំនួន ហាក់បីដូចជានៅតែនិយមយកអំពើហិង្សាក្រៅច្បាប់មកដោះស្រាយ បញ្ហា ដែលនៅទីបំផុត អ្នកទន់ខ្សោយត្រូវបានអ្នកខ្លាំងសម្លាប់។ គ្រាន់តែនៅក្នុង និងក្រោយព្រឹត្តិការណ៍វាយប្រយុទ្ធគ្នា ថ្ងៃ ៥-៦ កក្កដា ឆ្នាំ ១៩៩៧ តាមសេចក្តីរាយការណ៍ជាច្រើនថា មានមន្ត្រីដែលស្មោះត្រង់នឹងគណបក្សហ្វុនស៊ិនប៉ិច រហូតដល់ជាង ១០០ នាក់ ត្រូវបានគេចាប់ខ្លួន ហើយក្រោយមក ត្រូវបានគេសម្លាប់ចោល។ បើទោះបីជារហូតមកដល់ពេលនេះ អ្នកដែលសម្លាប់មន្ត្រីគណបក្សហ្វុនស៊ិនប៉ិចទាំងនោះ មិនត្រូវបានគេចាប់ខ្លួនយកទៅផ្តន្ទាទោសក៏ដោយ ក៏អ្នកទាំងនោះ បានស្លាប់ជាបន្តបន្ទាប់ផងហើយដែរ គឺស្លាប់ដោយសារជំងឺ ឬចាស់ជរា ពោលគឺពុំមាននរណាម្នាក់ អាចគេចផុតពីសេចក្តីស្លាប់បានឡើយ។
